8
KIEZERS
Geeft acht
A. W. F. IDENBURG.
8
8
Middenstandspartij
Openbar©
Vergadering
Lijst Ka 6.
Lijst Na 6.
Lijst No. 6.
Lijst No. 6.
8
Wijnkoop of Louis de Visser
OPENBARE VERGADERING
Bond van
Vrije Liberalen.
A. W. F. IDENBURG,
„Nederland en Oranje*'
Openbare Vergadering,
C. van der Voort van Zijp,
der Middenstandersj
Belang
ilaii de Onafhankelijke Vakarbeiders!
Centrale Antirevolutionnaire Kiesvereeniging
Algemeene Staatspartij.(fl.S,P
op Vrijdag £8 Juni 's-avonds 8 uur
in de Graai-beurs".
C. J. AKKERMAN v. Leiden.
S® Socialisten d@dei tot tw@emaal toe een poging- de behan
deling* der salariswetten uit te stellen.
Ambtenaren? herinnert dat by den stembnsstryd
„NEDEELAKD SN OHANJE".
ep "V rij dag* 28 Jimi a, s. des avonds S nar
in d© Stads-@ohoorsaaI.
Oud-Gouverneur Generaal vm Ned.-!ndië.
Geen debat.
op Vrijdag 28 Juni, 's avonds te 8 uur,
IK BE T3UTSZA1L.
WIJNKOOP Ie Candidaat der S.D.P. en DE
JONGH Voorz. van hst Revolutionnaire Comité,
Stadsg*ehoorss.a.I.
Strijdt met ons tegen Honger en Oorlog.
Kiezers in Kieskring Leiden
Stemt een der candidal... vatf'
Openbare VEEGADEEÏIG
to KATWiJK-AAN ZEE.
op Vrijdag, 28 Juni 1918 des avonds te 8 uur,
inde Gemeerrtezaal te Katwijk a Zee.
Onderwerp: „Onze Beginselen".
Er is gelegenheid tot debaï.
op lijst Hummer CU op oei^e uitnemenden candidaat den Heer
6208
Oud-^ênister van
Koloniën.
DE ORGANISATIE VAN NEDERLAND EN ORANJE.
Een mooie, voile haardos
Is iets van groot gewicht
Kot maakt het- hoofdje
zy, die wenscfien mede te werken in 't 6219 mooier
Zorgt voor den groei van't
door liet verspreiden van PROPAGANDA -M1DDELEM.
schrijve men ten spoedigst aan den Voorzitter den Heer
Jo NOORLANDER,
Oostpiesn 29, - ROTTERDAM.
haar
Bestel er dus een flesch
van;
Gij zijivcor altijd klaar i
6206
Ondergeieekeuden, leden der onaf
hankelijke vakbeweging, dringen er op
aan te stemmen op EEK der candi
dates van LIJST 2, 0212
n. i'KT,
J. J. 02.IY1.KÜC,
F. VE1.TU1J1ZEJI.
JAC. L. UË SKA AF,
II. FRANKE,
B. J. VAM KOEiCK,
H. GOSUAJI,
Lid Fed. Bouwarbeider!.
9 Tt 9
Transportarbeider*.
n Kleermakers.
9
Signreumaken,
Sprekers: C. KITS van Amsterdam.
Entree 6 cent. Debat vrij.
7880a DE VRIJE SOCIALISTEN VEREENIG
fep:; 5
Spreker: de Heer 6157
Dete vergadering is toegankelijk voor Geestver
wanten uit Leiden en Gniiti-eken.
Namens het Bestuur:
Mr. P. E. BRIËT, Voorzitter.
G. MIZÈE, Secretaris.
Sprekers: H. BüNLOP:
Onze Binnenlandsche Politiek in
verband met de Buiisnlandsche.
Br. ZENO KARflERLIKG;
Laat zitten wat zit
H. J. VAN GINKEL; Klassenstrijd??
Toegang Vrij. 6167
Spreken Maandagavond 8 uur in de
Toegang Vrty.
6211
Debat YrlJ.
Lijst 20.
CHRISTELIJK. SOCIALE PARTIJ."
op Vrijdag 28 Jnni 1818 des avonds te 8 aar in het
gebouw „PREDIKER'' Janvo.acnateeg 17.
Spreker: Ur. Dr. A. B. van do Lsnr van Gendrlagen.
Onderwerp: WAAK DE STRIJD OM GAAT.
Debat vrij.
ir Da
Aniirsvoliiiionüaire Kiesvcreonigipg
Spreker de Heer 6220
Lid van de Tweede Kacr.er der Staion Generaal.
Verkiezing Tweede Kamer 3 Juli a.s.
^tenit Uiiie-lLibei'aal dooi* hokje
No. 1 of No. 2 van LIJST 0
zwart t© maken.
«209
king kon brengen niet de vrouw, die zijn
leven verwoest had. Rij wenschte niet een
hoofdstuk van het boek op te slaan, dat
lang geleden was dicht geslagen. En toch
stuitte het hem tegen dto borst heb pakje
©ngoopond aan Hilde terug to zendien, en
nu zat hij in zijn patiëntenlcamer met het
pakje in de handen en brak cBo lakken
langzaam open. Vrij inconsequent speet
het hem, dat Hilary de kamer was binnen
gekomen dien middag op de Rail, juist op
het oogonblik, dat hij het pakje uit zijn zak
wilde halen zond-er nauwkeurig uitdruk
king te geven aan dat gevoel, speet Jizb
hem, dat de gelegenheid hom ontgaan was
het pakje open te doen in tegenwoordig
heid van Lady Framley. Ofschoon hij het
zichzelf niet. had willen bekennen, begreep
hij als bij ingeving, dat er iets was in haar.
vriondelijke, onuitgesproken sympathie
iets in den blik van haar zachte, oogen, dat
hém c$e gewaarwording gaf gekalmeerd en
begrepen te worden, en zijn patiëntenkar
mer scire en hem eensklaps kil en ledighij
keek met afkeer rondmet een zekere ver
bittering wierp hij do witte papieren, die
om het pakje heen zaten, in de papier
mand. Toen het laatste papier cr af was,
had hij ren klein doosje in de hand. en uit
hot doosje haaldo hij uit de watten een
'feiein en fraai uitgevoerd miniatuurtje.
Toen hij liet in do hand had en zijn oogen
de geschilderde oogen ontmoetten, kwam
hem plotseling de herinnering voor den
geest van don i'»a.g, waarop hij dit portret
van Hilda ftr-ótuirn, dat zij hem op zoo on-
-verklaarbare wijze terug zond, voor het
eerst gezien had. Hij zag weder voor den
de kamer, waar hij op haar gewacht
had in do ec-rste dagen van hun engage
ment gewacht niet het ongeduldig ver
langen, dat, als hij aan dien tijd terug
dacht, zijn gewone stemming geweest was
in die lang vervlogen dagenZoo duidelijk
of hij er gisteren geweest was, zag hij de
eenvoudig ingerichte ontvangkamer met do
oudo meubelen, de verkleurde gordijnen,
het kale tapijt c*e ontvangkamer in kolo
nel Dichensons woning waar Hilda aan huis
was. Haar oom, kolonel Dichenson, was een
arme man en de kolonel en zijn vrouw, zoo
wel als Hilda zelve, hadden den jongen
dokter, die naam begon to maken, met wel-
gevallen aangezien. Met een spottondon
glimlach om do lippen herinnerde Harding
zich hoo bijzonder lief Hilda's glimlach ge
weest was dien zomernamiddag, toen zij
hem het miniatuurtje gaf, dat hij nu in de
hand had. ,,Je moet het dragen in een me1
daillon, zoodat jo mijn gezicht altijd bij je
hebt," zei ze en hij had er een eed op kun
nen doen, dat haar oogon hem met liefde
aanzagen. ,,Ik heb hot voor jou laten ma
ken. Jo moet het altijd en altijd dragen."
Dwaze jonge ezel als hij was in cMo da
gen, had hij geloofd, out haar liefde was
van een aard, die altijd en altijd zou duren
Hij geloofde in haar zooals hij na dien tijd
hooit meer in een enkele vrouw had ge
loofd zooals hij waarschijnlijk nooit meer
in een enkele vrouw gelooven zou, zei hij
tot zichzelf met. woeste'kracht, terwijl hij
gemelijk en in gedachten verdiept naar het
miniatuurtje zat te kijken. Iedere trek van
Hilda's gezicht was onuibwisohbaar in zijn
geest gegrift toch bestudeerde hij haar ge
laatstrekken alsof hij ze voor de eerste
maal aanschouwde den glans van heur
baar, de helderheid) van ha-ar oogen, 'ie
teere kleur van het fijn besneden gelaat,
dat hij, ondanks alles, nog steeds het
schoonst© v«d, dat hij ooit had gezien.
„Welke duivekeho streek bracht er haar
too mij dat to zenden 1" riep hij verachte
lijk uit, terwijl hij het portretje weer in de
watten wikkelde en in het doosje legde.
„Veronderstelt zij. Do draad van zijn
gedachte brak. plotseling af met een ruk;
een oogonblik gingen zij terug naar een an
der oogenblik van het verleden, den
avond, toen hij al cte cadeaux van Hilda
aan hem had ingepakt, om teruggezonden
te worden, en daaronder was het minia
tuurtje Arme dwaas, die hij was; zijn han
den hadden gebeefd, toen hij al die dingen,
wolko hij als schatten beschouwd had, bij
elkaar had gelegd en de voornaamste
schat van alles was het lieve portretje van
het gezicht. Er afscheid van to nemen, was
geweest afstand doen van zijn onschatbare
bezittingenhot was het uitwendige en
zichtbare teeken van het 'uitrukken van al
les, waaraan hij gehecht was, en dat ton
gevolge van Hilda's trouwbreuk. Nu wekte
Het aanschouwen van het portretje zeer ge-
mengde gevoelens bij hem op, zóó zonder
ling g ©mengel), dat hij zichzelf niet in .staat
achtte ze to ontwarren. Het eene oogen
blik werd hij meegesleept door eon golf van
emotie, die het verrieden met verbijsteren
de levendigheid terugvoerdehet volgende
scheen zijn hart alleen vervuld met smade
lijke verachting voor do. vrouw, diie had be
wezen zijn vertrouwen onwaardig te zijn.
Waarom had zij hem het portretje nu ge
zonden nu. op eon oogenblik, dat liet
verleden zoo lang l»t liet verleden behoor
de, nu zij de vrouw was van een anderen
man, nu zijn pad en het ha 1*0 geheel waren
uiteengeloopen en zooals hij meende voor
.altijd Zij veronderstelde toch zeker niet,
weder keerden zijn gedachten terug naar
het punt, waar zij van waren afgeweken
zij verondlerstelde toch zeker niet de draden
weer te kunnen opnemen, .cfce zij zoo rnoe-
doogenloos had afgebroken? Zij veronder
stelde toch niet, na allee, wat er gebeurd
was, dat hij een aanbod van vriendschap
van haar zou willen aannemen
Hij lachte luide, een korte, harde lach
en met een onstuimige beweging, niot in
overeenstemming met de bedaardheid vol
zelfbedwang, dfio hij zichzelf gewoonlijk
noodzaakte in practijk te brengen, nam hij
het doosje op, wikkoldo het in een blaadje
postpapier en adresseerde het met zijn dui-
dtelijke, flinke hand aan mevrouw Kedburn.
„Als zij denkt, dat ze mij nog beschouwen
kan als een pees op haar boog, dan zal zo
haar vergissing zien," dacht» hij. „Ik heb
geen plan aan het lijntje gehouden te wor
den door een getrouwde vrouw! Co n'esfc
pas mon métier 1" En lachende stak hij het
pakje weer in zijn zak en ging er regelrecht
mee naar het postkantoor, waar het aange-
teekend en verzonden werd aan do afzend
ster, zonder een enkel woord van verkla
ring of verontschuldiging.
,,Ik hoop. dat haar man het bij toeval
onder de oogen krijgt en vraagt wat bet
is," dacht Harding verder, „ofschoon zij
hem natuurlijk wat op dien mouw zal spel
den en laten gelooven wat zij verkiest!"
Toen zijn gedachten in die richting voort
gingen. kwam er een zeer harde trek om
zijn mond, en de dorpelingen, cfio hem te
genkwamen, toen hij van hot postkantoor
kwam, vroegen zich af waarom de dokter
toch zoo streng keek. Aan arme menseben,
die zijn patiënten waren, vertoondlo hij zei
don of nooit zijn strenge zijdie. Hun leveD
vol moeite en geduld boezemde hem diep
medelijden in hij dacht veel en lang na
©ver plannen om*'hun lot te verdachten en
wat vreugde en vrijheid te brengen in een
loven, chat zoo arm was aan beidie. Hij had
zichzelf in de voorste gelederen geplaatst
van hen, die strijden voor de betere toe
standen voor het volk, dat nog voor een
groot deel in duisternis rondwandelt, cn
zooals hij zelf gewoon was to zeggen, zijn
naam word verfoeid door sommige landjon
kers en grondbezitters clSo steeds door hem
werden lastig gevallen ter "zake van onge-
zonde woningen en het algemeen welzijn
dier boerenarbeidersen dat vervulde hem
door en door.
Hij haald'ó met ongeduld zijn schouders
op, toen hij in het hutje van de oudo Betty
Jenlrineon passeerde, dat aan do kromming
van den weg stond en zijn gevoelens tegen
over Sir Luke Eramley waren gemengd
met gramschap en bitterheid. Zijn gedach
ten dwaalden zoodoendo af van do beschou
wing van zijn eigen verledten, met al het
verdriet, daaraan verbonden, naar zijn
werk in en om Grant-ley en zijn pogingen
om do rijke landeigenaars over te halen
hem te helpen het bestaan der armen to
verbeterenon van daar dwaalden zijn ge
dachten vanzelf naar do Hall cn zijn bezoek
aldaar dien middag. Zou het dametje met
de begrijpende blauwe oogen een man be
handelen zooals Hilda hem behandeld hadt
Die gedachte was vluchtig, maar liet toch
hetzelfde kalmeer onde gevoel achter, dat
hij ondervond in de tegenwoordigheid van
Austïce, en eenig© bitterheid van rijn hart
verdween.
HVorflt vervolgd)', i
