No. 17885.
LEIDSCH DAGBLAD Donderdag 20 Juni.
Tweede Blad
Anno 1918.
i Nederland en de Oorlog-.
Kunst, Letteren enz,
INGEZONDEN.
DE som
FEUILLETON,
De Gouden Sleutel.
Troelstva'f verhinderde reis.
Mjen meldt aan „Hej Volk'', dat de Engel-
löhe gezant aan Mr. Troelstra heeft mede
gedeeld, dat zijn Regeering hem geen ver-
Ȼf kan vertbenen naar Engeland te reken,
i éaar zij zeraet tegen zijn overkomst vreest
van de zijde der Engeleche zeelieden.
I De Haageohe redacteur van „Het Volk''
jpwldt nog, dat Troelstra een brief heeft
Ontvangen van Vandervelde, nit Havre ge
dateerd 3 Juni, waarin Vandervelde Troel-
|tra uilnoodigt om na afloop van de confe
rentie te Londen met hem en De Brouckère
paar Havre en Parijs te reizen, tot het hou
den van besprekingen, in do eerste stad met
(Je Belgische en in de tweede etad met de
''Jfracsche socialisten-
De Duitsch-Nederlandscho onderhandelingen
.Wolff seint uit Berlijn d.d. 19 Juni: Om-
'fcront de onderhandelingen tusschen Duitsch-
'land en Nederland, over welke reeds een mo-
ildedeeliug door hot „Alg. Hdbld." verspreid.
tiWerd, vernemen wij, dat de definitieve over
eenkomsten nog niet tot stand zijn gekomen»
dn verband met hei verloop der in Neder
land gevoerde besprekingen valt echter aan
yite nemen, dat zij binnen korten lijd tot een
[bevredigend resultaat zullen leiden. De on
derhandelingen be Lr effen het verkeer ter
zee tusschon Nederland en Scandinavië en
[de invulling der daarvoor noodigc geleibrie
ven. Zij hebben ten doei te leiden tot voor
ziening van het Nederlandsche volk met
rond sloffen en levensmiddelen met inacht
neming van de belangen van de Duitsche
oorlogvoering ter zee.
Aanvoer van steenkolen en pek.
Het Kamerlid, de heer Nierstrasz heeft
volgende vragen ingezonden betreffen
de den aanvoer van steenkolen en pek uit
'ngeland
1Wat is de reden, gezien liet feit, dat
iirds^ begin April 1918 de aanvoer van
steenkolen uit Duitschland opgehouden
heeft, dat geen steenkolen uit Engeland j
'[worden aangevoerd
2. Is do Itegeering bereid maatregelen
te nemen om den aanvoer van steenkolen
en pek voor de brikettenfabricage uit En
geland zoo spoedig mogelijk te doen her-
.vatten, en zoo ja, wanneer kan deze her
vatting tegemoet worden gezien'?
Hierop heeft de Minister van Buitenland,
solie Zaken het volgende geantwoord
1. Er zijn geen steenkolen uit Engeland
aangevoerd, omdat roet dit land geen schik
fcug bestaat, krachtens welke wij steenko
len kunnen betrekken. In den grondslag
tot- 'n economische regeling die bij de on
derhandelingen to Londen werd gelegd, was
in den toevoer van steenkool en pek voor
alen. Door de inbeslagneming van onze
schepen in geassocieerde havens is deze
tegeling niet tot stand gekomen.
2. Hervatting van den aanvoer dezer
artikelen kan eerst worden te geraoet ge-
aien, wanneer de Britsche regeering zich
bereid heeft verklaard uitvoervergunnin
gen er voor te verleenen. Een bereidver
klaring tot het versohaffen van speciale
goederen heeft de Britsche regeering af
hankelijk gesteld van het tot-stand-komen
van een algemeene economische regeling.
Over het voeren van zoodanige onderhan
delingen ia de ondergeteekencle met ge
noemde Regeering in gedaohtenwisseling.
De?..fl.
Blijkens mededeeling van de Ned. Chauf
feurs-Vereeniging (chauffeurs in particu
lieren dienst) ontving deze op een desbe-
treffend verzoekschrift aan den Minister
yan Landbouw ten antwoord, dat „de ver
krijgbare en beschikbare voorraden ben-
éine niet toelaten het rijverbod gedurende
Öen zomcrvacantietijd op to heffen."
Postclcinzaad
Nu uit het buitenland geen poeteleinzaad be
trokken kan worden, en wij dus voor het ver
krijgen daarvan op eigen teelt zijn aangewezen,
yestigt de rijbstuinbouwleeraaar de heer N.
Nobel, de aandacht op een het vorige jaar op
■den proef-schoolluin te Hoorn genomen proef.
'Ér ie toon een bevredigende hoeveelheid zaad
1 gewonnen van goede kwaliteit, waaruit dit jaar
Cten mooi postoleingewaa ia verkregen. De teelt
van het zaad is hier dus wel degelijk mogelijk
gebleken.
Grossiers In kaas. 77
Onder leiding van den heer N. van Vliet Jr.,
uit Rotterdam, is te Utrecht, op aanstichting
van de Vereeniging voor den Binncnlandschen
Kaashandel te Amsterdam, de R.-K. Kaashan-
delarenver. te Gouda, de Ver. v. boter- en kaas
handelaren in Friesland te Leeuwarden en de
Huizen kaasventersvereen. „De Eendracht", le
Huizen, een protestvergadering van kaasgroa-
siora gehouden.
Dg volgende motie werd met algemeene stem
men aangenomen: „Do vergadering van belang-
hehbendon bij den bmnenland-ehcn kaashandel,
enz., gee,ft haar ontevredenheid te kennen over
de onrechtmatige handelwijze d?r Regeering,
waardoor de gehcele handol in kaas voor gros
siers onmogelijk wordt gemaakt; zij is over
tuigd, dat, wanneer de Regeering zulks wilde,
het zeor goed mogelijk zou zijn een zoodanige
regeling vast te stellen, waarbij aan alle door
de Regeering te stellen eischen zou worden vol
daan on waarbij tevens de grossiers, kaasYen-
ters en hun personeel in hun bedrijf gehand
haafd bleven; zij meent deze onhillijko handel
wijze van de Regeering te moeten beschou
wen als eon gevolg van het drijven van ledon
der commissie -van advies, wier bedoeling het
is alle handelaars uit te schakelen; zij roept
do Regeering, het Nederlandsche volk en allen,
die van meaning zijn, dat naast verplichtingen
ook nog rechten bestaan, om op te komen tegen
een zoo onrechtmatige handeling, waardoor de
Nederlandsche handel ten ondergang wordt ge
dreven er de werkloosheid ernstig wordt uitge
breid; zij besluit om van alle gepaste middelen
gebruik te maken om op een of andere wijze
in haar rechten to worden hersteld."
De vergadering keurde voorts goed, dat het
bestuiir der samenworkende vereonigmgen een
verzoekschrift aan de Koningin zal indienen.
De vaart op Scandinavië.
Mon meldt. uit Rotterdam aan het
„HbL'Vt-
Uit reederskringon vernemen wij, ebt de
onderhandelingen tussohen onze Regeering
en de Duitsche, wat betreft waarborgen
voor een vrije scheepvaart van Nederland
naar Scandinavië en hot daarvoor verkrij
gen van öeleitschedne, tot een goed einde
zijn gebracht.
Da Nederlandsche vaartuigen, waarvan
do reeders zich verplichten tot het geven
van een beëecBgde schriftelijke verklaring,
zullen een Goleitschoin kunnen bekomen.
Bovendien moet de ontvanger der lading
©en Verpflichtimgserklarung onderteeke
nen. cm gezegeld papior gesteld, welke ge
legaliseerd moet worden door do Kamer
van Koophandel.
Hoewel dlo D ui toch e autoriteiten thans
reeds bereid zijn om op bovenstaande con
dities G-eleitecheine voor de schepen af te i
geven, heeft het Bureau voor het Uitvaren i
van Beliepen van het Ministerie van Bui-
tenlondsohe Zaken nog geen aanwijzing ge-
gekregen, om do uitvaartvergunningen te
vorleonen. Men mag ccher verwachten, dat
zul ka thans spoocJ£g zal plaats vinden.
Goud
Naar het ,,Vad.'' verneemt, heeft de poli- j
tie oen inval gedaan bij do verschillende
handelaren in Den Haag die goud boven
de waarde opkochten. Het aanwezige goud j
werd in beslaggenomon; in totaal voor een j
waarde van eenige duizenden guldens.
Voor de handelaren brengt dit in-beslag
nonnen een niet onaanzienlijk nadeel mede.
Voor het in-beslag-genomen goud krijgen zij
uie* meer dan de werkelijke waarde terug,
wat per tientje een verlies kan betockenen
van 7 of 8 gulden.
Van de grens schrijft men aan de „N. Ct/:
Het is verwonderlijk, dat men de goudin-
zamelaars zelfs binnen 't in staat van beleg
verklaarde gebied rustig hun bedrijf laat
uitoefenen. Men mag daar toch geen voor
raden hebben van ton uitvoer verboden goe
deren .e
De regeering treedt veel te zachtzinnig op
tegen de goudsmokkelaars. Het begint nu
met het groot zilver en ook het klein geld
wordt al gesmokkeld. Men speculeert op
groot© winsten.
Juist ^e goudinzamelingen lokken door de
hooge prijzen tot- vasthouden en oppotten
van zilver uit. Het publiek is overtuigd, dat
zilver enz. in de toekomst ook de dubbele
waarde krijgt van vroeger.
Do gouden tientjes.
Heb „Borliner Tageblatt" deolt mede,
dat door do douanen van hot grensstation
Alexandrowo een man uit Berlijn werd ge
arresteerd, dSe 30,000 Nederlancfeche gou
den tientjes naar Polen trachtto te smok
kelen. Met dit zaakje zou hij 200,000 Mark
verdienen. Het goudgeld word op de Rijks
bank te Thorn gedeponeerd.
Stean aan de tramwegonderneniiugen.
Op een schriftelijk© vraag van het Ka
merlid mr. H. Smcenge heeft cle Minister
van Waterstaat geantwoord, dat or naar
zijn oordeel, nu vele trornwegondcrnemin
gen niet meer bij machte blijken de moei
lijkheden, ontstaan door ongekende verhoo
ging van brandstofprijzen en dergelijke
omstandigheden, uit eigen kracht tegen te
gaan, een voorziening ckent te worden ge
troffen om zocuJanige ondernemingen door
het vorstrekken van rentelooze voorschot
ten be helpen aan. het onmisbaro gereed
geld.
Een wetsontwerp daartoe heeft reeds het
Departement van den Minister verlaten.
Voor zooveel die moeilijkheden de ope
ning van den dienst op eenige gereedgeko
men nieuwe lijn mochten belemmeren, zal
het wetsontwerp ook daartegen hulp kun
nen bieden
„Vegetarisch kookboekje", door Dora Shuma-
cherMohr. Prijs 35 ets. Uitg.: J. F. y. A
Veen, Baarn.
Een nieuw serum tegen tuberculose
Volgens do Italiaacsche medische bladen
hoeft de directeur van het Chemisch Instituut
dor Academie del Luroei to Rome, prof. La
Monaco, een nieuw serum tegen tuberculose
gevonden. Hij meent de witlo pest afdoende
en snel te kunnen genezen met een inspuiting
van sacharose. Men heeft reeds zooveel teleur
stellingen op dit gebied ondervonden, dat na
dere berichten moeten worden ingewacht, alvo
rens te jubelon over dezen stap vooruit op den
weg der menscheid.
Een oud klokkenspel te koop.
„De Opmerker" ergert zich aan een adver
tentie in de „Leeuwarder Courant" waarin bur
gemeester on wethouders van Sneek vijf-en-
twintig bronzen klokken en óón bronzen speel-
trommel to koop aanbieden, behoord hebbende j
tot het carillon van den Sint Martini-toren.
„Bij onderzoek bleek," schrijft het weekblad,
„dat men hier wel niet te doen had met een
klokkenspel van do gebroeders Hemony, maar
toch waarschijnlijk met een zeer goed en, op
óén klok na, geheel compleet klokkenspel van
omstreeks 1770, dus bijna 150 jaar oud.
Het heeft, zooaJs de advertentie ook ver
meldt. gehangen in don H. Martinitoren; niet
in don ouden toren, dio woleer bij de kerk
atond on dio in 1682 wegens bouwvalligheid
van het bovenwerk afgebroken, maar in het
koepeltorentje, dat op het dak van de kerk
staat.
En van dit oude klokkenspel wil de gemeen
te Sneek, die toch al niet rijk meer is aan over
blijfselen uit vroeger eeuwen, maar toch nog
trotsch op haar Waterpoort, zich thans ont
doen, waarschijnlijk omdat do marktprijs van
het brons een hoogte bereikt heeft, als niemand
heugt
Zijn hior, zouden wij willen vragen, geen tor-
mon aanwezig voor do Monumontencommissie,
of voor den Klokken- en Orgelraad, of voor
beido colleges te zamen, om do Regeering to
nopon, het verloren gaan van dit oudo klokken
spel door tijdig ingrijpen te voorkomen?"
Eduard Verkade als film-acteur.
Naar het „Hbld." verneemt, zal do Amster-
damsche Film-Co. (directeur-regisseur Th.
Fronked senior) verfilmen het tooneelstuk „Do
Duivel." Eduard Verkade zal de hoofdrol ver
vul Ion.
Nieuwe nitgavon.
„Kot vuur" (dagboek van een escouade)
door Hanri Barbusse, vertaald dcor Andries de
Rosa. Uiig. Amsterdam. Ed. Qucrido.
„Hot Christendom dat komt", door dr H.
Oort. Uitg.: JA Waltman, Maassluis.
Onze politiek© partijen. „De Sociaal-demokr.
partij", door dr, J. van "Leeuwen.
„Do S. D. P.", door D. J. Wijnkoop. Prijs
por No. 45 ets., per 10 Nos. f3 50. Uitg.: Baarn,
Holl.drukkerij.
Verzoek oni steun.
Aan d© lezers van het
„Leidsch Dagblad".
De reeder ij ia haar geheel en de vis-
schers en schippers afzonderlijk beloven
moeilijke en droevige dagen. De rampen,
door het verlies van menschenlevens in
het begin van dit jaar ontstaan, liggen
nog versch in het geheugen. Daardoor
teruggeschrikt, hebben de meeste vis-
schers van het varen met de loggers af
gezien en getracht dioorl het jnankoopen
i an schokkers in hun onderhoud te voor-
zion. Tot hen behoorde ook C. Kiilk, die
van zijn spaarduiten een visschersvaar
tuig heeft aangekocht.
Maar kort na aankoop werd het hem
brutaal ontstolen. Op zekeren nacht ver
dween heb op geheimzinnige wijze uit de
watering. Met. wien is niet zeker, maar
hoe het zij, Kulk is dioor dezen diefstal
vreeselijk getroffen, omdat nu e n zijn
epaardiuiten, e n zijn middel van bestaan
verloren zijn gegaan. Hij ziet zich van al
le verdiensten beroofd en is aan de barm
hartigheid van zijn medeburgers overge
geven.
Daarom zijn ook ondergeteekenden zoo
vrij, voor hem een beroep te doen.
Misschien vraagt de lezer, of nu juist
niet d© reederij zou moeten helpen.
Ons antwoord is, dat wij niet weten of
zij kan. Maar doordat de groote verlie
zen, die de reederij geleden heeft, bekend
zijn, en ook hetgeen zij doet om het lob
der nagelaten betrekkingen te verlichten,
meenen wij niet, dat do reediers in de
eerste plaats de aangewezen personen zijn
dio om hulp moeten worden aangezocht.
Wij meenen daarom de hulp van allen,
die met het droevig lot van C. Kulk als
visscherman medelijden hebben, te mogen
inroepen, ten einde hem in staat te stel
len weder het brood foor zich en de zij
nen te verdienen.
Wilt U steunen?
Zend dan Uw giften aan een der on-
d ergebe ekende a
Zij zullen in dit blad verantwoord wor
den. Hoogachtend,
Ds. R. P. A. RUTGERS,
Herv. Predikant.
Ds. J. J. IMPETA,
Geref. Predikant.
Ds A. J. VAN WIJNGAARDEN,
Herv. Predikant.
Ds. G. BOLKENSTEIN,
Herv. Predikant.
Hei voedselgebrek in Oostenrijk.
In een artikeL schrijft cie Weansche „Ar-
bedter-Zeitungdiat slechte Weenen en die
plaateen, waar groo-te oorlogsindustrieën
gevestigd zijn, nog van brood worden voor
zien. Uit de omgeving van Weenen komen
thans dagelijks een menigte klachten ovet
het feit, dat er reeds dagen lang geen brood
ia. In tal van plaateen zijn de meeste be
woners geheel zonder levensmiddel en t want
ook ander voedsel wordb hun niét ver
schaft. In vele gemeenten heeft men sinds
vier maanden geen aardappelen, sinds we
ken geen vet en geen raaalproductea ge
nen. De kinderen zatter ra eb leege magen
op school.
Toen een gemeente eenige dagen geleden
den plaateel ijker mikairen autoriteiten
verzocht 10 solderen te zenden voor het
verrichten van arbeid, word er onmiddel
lijk meer dan 20 gezonden, wijl men blij was
do eters kwijt te zijn. Daar o gemeente
niet had, verwees zij de manschappen naar
dv oorlogskeuken, welke echter evenmin
mec.1 had om te koken. Zoo oet-en de sol
daten nog het laatste restje, waarover de
burgerbevolking beschikt, opeten.
Thans ia er een diep ingrijpende maat
regel voor de volksvoeding te Weenen ge
nomen. De Ooetenrijksche ministerraad
toch is tot het besluit gekomen, dat het
broodrantsoen voor Weenen tob op de helft
moet worden verminderd. In de provincie
was deze maatregel reeds van kracht. Voor
Weenen had men dezen maatregel om poli-
tioke redenen nog niet durven nomen, mede
uit overweging, diat 'n groot deel der Ween-
sche bevolking in de oorlogsindustrie werk
zaam was. Hot ia echter onmogelijk geble
ken, nog langer met deze omstandigheden
rekening te houden. Van den ISden dezer ia
heb broodrantsoen voor Weenen van 1260
tot op 630 gram per hoofd en per week te
ruggebracht.
Over de oorzaken, die tot dezen maotro-
gel hebben geleid, verklaarde de minister
"voor de levensmiddelenvoorziening aan den
oorrespondent het volgende;
„Wij hebben slechts nood© tot een zoo in
grijpende maatregel besloten. De in het
binnenland bewaarde reserve-voorraden
van oogst 1917 zijn opgeteerd. Het uit Roe
menië aangevoerde graan ia eveneens vor-
bruikt. Beasarabië'fl graanvoorraad kon
door omstandigheden niet in cfie mate, als
wij wel zouden gewenscht hebben, te onzer
beschikking worden gesteld. In Hongarije
hebben de requisites niet. tot het gewensch-
te gevolg geleid, terwijl op het oogenblik
storingen in don toevoer zijn opgetreden.
Bij dit alles moet echter in 't oog worden
gehouden, dat ons nog slechte een korte
spanno tijdfe van den nieuwe oogst scheidt.
Do Regeering zal echter trachten door do
beschikbaarstelling van meer vet en vleesch
een zekere aanvulling te geven."
De oorrespondent geeft, nog een aanvul
lende verklaring van het graangebrek, hem
van parlementaire zijde gegeven. Volgens
de overeenkomst, tusschen Duitschland en
Ooatenrijk-Hongarije gesloten, zou het
grootste gedeelte van het uit de Oekraine
aangevoelde graan ter beschikking van
Ooet-enrijk worden gesteld. De onbevredi
gende aanvoer uit Oekraïne echter leidde
tot een wijziging dezer overeenkomst. Op
verlangen van Duitschland werd de verdee
ling van het uit do Oekraine afkomstige
graan in Duitsche hand-en gelegd, waarte
genover Duitschland zich verplichtte een
bepaalde hoeveelheid graan tot verzekering
van de voor het brood- en meelrantsoen be-
noodigde voorraden te leveren. Heb spreekt
vanzelf, dat deze vermindering van het
broodrantsoen voor do arbeidende bevol
king van Weenen zeor zwaar zal zijn te
dragen.
Tegen de luxe.
Garfield, de beheerder van het departement
voor do brandstoffen voorziening In de Ver.
Staten, heeft verordend:
Do oaormo toeneming van de vraag naar
steenkool, in verband mot don oorlog, heeft do
brandstoffenadrninistratio tot de overtuiging
gebracht, dat het tegen het landsbelang zou
zijn, om meer dan 25 pCt. van do normale
hoeveelheid brandstof ter beschikking to stel
len voor de fabricage van luxe-automobielen.
Deze rants oen eering wordt niet toegepast op
de wagens, welke in verband mot don oorlog
gebruikt worden.
Vorbindingen Petrc^jradKlef.
De zaakgelastigde van do groot-Russische
vredes-delcgatie Sjaboeoewitsj, is naar Petro-
grad vertrokken met de opdracht he* post- en
telegraaf- en spoorwegverkeer tusschen Potro-
grad en Kief zoo spoedig mogelijk te herstellen.
Met hetzelfde doel zijn vertegenwoordigers van
spoorwegen uit Moskou op weg nnnr Kief.
Vrees voor hongersnood.
Havas weet uit Zurich volgens officieel©
Duitsche inlichtingen to melden, dat de
Duitsckers vrijuit hun vrees uiten voor hon
gersnood in 191819. Do Duiiacho landbouw
zou over weinig meststoffen, vooral weinig stik-
stofhoudende meststoffen, beschikken, terwijl
voorts ook do droogte in Mei ernstige gevol
gen voor cïen stand der gewassen gehad heeft.
De financiceletoestand van Italië.
Do totale opbrengst der inkomstenbelasting
in Italië zal in 1918 bedragen 339 millioen
Iivres, 20 millioen meer dan do raming. Do oor-
1 ogs wi nstb el as t i n g zal 442 mill, opbrengen, dat
is 92 millioen meer dan geraamd; do belasting
op onroerende goederen 4 millioon. meer. Do
oorlogaleoning ging do 6 milliard 600 millioen
te boven. Do oorlogskosten zijn 30 April op 38
milliard geschat.
Naar het Engelscb
door L. G. MOBELEY.
31)
Heb witto huis begon het duin leek het
jongo medsjo somberder en eenzamer toe
dan bij haar eerste bezoek en het terugstoo-
tendo, pokdalige gezicht van het dienst-
r meisje, dat hen binnenliet, wekte opnieuw
d)en afkeer op, dien zij toen had ondiervon-
den.
„Miss Driver heeft gezegd, dat ik u maar
dadelijk boven moest laten bij mevrouw
Gardiner," zei do vrouw tot Hilary op den
doffen toon, dio Iulot eigen scheen te zijn
zij zag Tony van ter zijde aan met een ge-
zioht of zij zijn tegenwoordigheid in het ge
heel niet goedkeurde.
,Ik zal benedton op Mies Donaldson wach
ten," zei hij vroolijk. Tcvny waa zonder -uit-
y.oncDering vriendelijk voor ieder levend we
zen en hij scheen totaal ongevoelig voor
het boozo gezioht, waarmee zijn woorden
werden ontvangen. De pokdalige dienst
bode deed de dour open van het sombere
kamertje, waar Hilary eenige dagen to vo
ren was binnengelaten en toen Tony was
binnongegaa, vorzooht zij Hilary haar de
trap op te volgen.
Mevrouw Gardiner zat met bij het raam
i aooalo zij gedaan had -bij het eerste bezoek
van Hilary zij liep mot haastige, onrustige
Echrod'en do kamer op on neer en zoodra
Hilary binnenkwam, vloog rij bijna op haar
af, greep haar bij den arm en riep opge-
wonden:
MWat bon ik blij, clat_« jakcoiett ia 1 (X
ik ben zoo blij, dat u er ia. Ik heb u wel
gezegd, dfat ik uw gezicht kende. Het ik u
dat niet gezegd?"
Zij was onderhevig aan een groot© opge
wondenheid de pleegzuster met het opge
wekte gezicht, die bij dte tafel zat te naaien,
ebond op en kwam naast haar staan.
„Misa Donaldson komt een beetje met u
praten over al die dingen," zed ze op den
vriondlelijken, vroolijken toon, die juist ge-
echikb was om haar patiënt te kalm eer en.
„Ik denk zeker, dat ze in staat zal zijn u
verklaring te geven van hetgeen u zoo bezig
hou dit en bezwaart."
„Ik zie niet in, dat iemand mijn bezwaren
kan verklaren," stiet mevrouw Gardiner er
verstoord uit. „Maar ik bon heel blij, daft u
gekomen is," voegde zij er op een heel an
deren toon bij, terwijl zij Hilary ernstig
aanzag. „Sodenb u weg gegaan is, heb ik
steeds en sfeedb over u liggen denken, al
maar denken. Mijn hoofd wordt zoo moe
van donken," zoi zo droevig, terwijl ze met
do ceno hand over het voorhoofd streek en
do wenkbrauwen fronst© als of ze dan go-
makkelijker denken kon.
,,U moet niet trachten er t© veel over te
denken," antwoordde Hilary; „hoe meer
men tracht te denken of zich iets te herin
neren, des t© meer schijnt het je vaak t©
ontglippen I"
„Achmaar ik heb mij t© binnen gebracht
waarom ik uw gericht kende," sprak me
vrouw Gardiner zegevierend. „Ik heb mij
dat herinnerd ofschoon er nog veel is, dat
mij behalve dat kweltik kan het nog niet
olies in mijn geest ophelderen. Daarom heb
ik gevraagd of ze u wilden laten halen. U
kunt dote van dio kwelling wegnemen,"
„Zou ik dat kunnen? Wat doet. mij dat
een pledzierHilary; sprak heel liefde te
genstrijdigheden in mevrouw Gardmora be
weringen hadden slechte de uitwerking het
medelijdien van het jonge meisje op te wek
ken. „Vertel mij eens wat u kwelt?"
„Ik kan twee dingen niet aan elkaar la
ten passen," was het e enigszins verbazende
antwoord. „Ik bon er achter gekomen op
wio u lijkt. U lijkt op ons zusje, dat gestor
ven is. is haar levend beeld. Maar nu is
het de vraag ho© u op haar lijken kunt.
Vertol mij dat. Waarom is u zoo precies
mijn zusje Glare?"
,Uw zusje Glare?" zei Hilary, haar on
stuimigheid bedwingende uit vrees haar toe-
hoorcfeter op to winden„hoe vreemd, dat
u een zuster hadt, cïïo Clare heette. Clare
was de naam van mijn moeders jongst© zus
tor en moedtor zei altijd dat ik zoo buiten
gewoon veel van haar had."
„Uw moeder, uw moeder." Mevrouw
Gardiner, cKe rich, rusteloos als zij was,
van Hilary verwijderd had, kwam weer nar
bij en greep haar arm bijna woest. „Ho©
is db naam van uw moeder?"
„Mijn moeder is dood; haar naam waa
Antonia." Hilary's zachte stem beefde on
willekeurig.. Zij dednsde terug voor de
overspannen vrouw. „Antonia Donaldson."
„Ia zij dood? Is Antonia dood?" Me
vrouw Gardiner keek Hilary droevig aan.
dacht altijd zoo zeker, dat ik Antonia zou
weerzien maar nu io zij dood." Haar stom
«Haalde en zweegtoen zei ze opnieuw
„Maar 'nu weet ik waarom je op Clare
lijkt! Als je de dochter bent van Antonia,
dan ben je Clare's nichtje arme kleine
Clare, ze is jjoo lang voord'at dat alles ge
beurde, gestorven. En je bent mijn nichtje
ook."
„Maar," Hilary wou beginnen, maar
trachtto tevergeefs den stortvloed van
woorden te stuiten, die ongehinderd voort-
atroomd©
„Als je Antoma's dochter bont, en ifc
weet- zeker dat je dat bent, niemand, die
Clare gekend heeft en je ziet, zou daar een
oogenblik aan kunnen twijfelen; je moet
do dochter van Antonia zijn en als je dat
bent, dan is hot eerste gedeelte van het
moeilijke vraagstuk opgelost. Maar dte> rest
kun je de rest ophelderen? Wie was do
man van Antonia? Waarom heeft zij ons
allen verlaten ter wille van hem? Waar is
hij nu?"
„Ach! riep Hilary, toen dc woorden
stroom eindelijk ophield, „wij kunnen toch
niet zeker zijn, dat mijn moeder en uw
zuster Antonia dezelfde persoon zijn. is
het wel?"
„Jawel, diat kunnen wij wel, daar ben ik
zeker van," antwoordde mevrouw Gardiner
heftig. „Hoe was je moeders naam voor
haar huwelijk? Waar woondie zij?"
„Morring ik weet niet waar zij woonde,
bohalve dat het een dorp was dicht bij een
gToote heide en aan het- eind van de
dorpstraat
„Was een grasveld en een groote kas
tanjeboom er op," viel mevrouw Gardiner
haar in de rede „het dorp heette Buman-
ford, wij zijn daar allemaal geboren in het
oude huisje aan het begin van de hei An
tonia en Nellie en Clare en ik. Ik ben de
cenig overgebleven©
Een waas van droefheid verduisterd© haar
gezichtrij zweeg verscheidene minuten.
Toen zei zo rustiger
„En je vader? Weet je ook iets van hem?
Heeft je moeder je verteld wat er ge
beurd is?"
„Ik heb mijn vader nooit gezion. Hij ia
gestorven vóór mijn geboorte!"
„Gestorven?" Mevrouw Gardiner zag
haar onderzoekend' aan.
„Moeder vertelde, dat zij hem verloren
had voordat ik op do wereld kwam. Ik weet
alleon, dat hij John Donalcfeon heette."
„John Donaldöon," hcrhaaldte mevrouw
Gardiner. John Donalcfeon. En wist je de
oudo geschiedenis?"
„Ik wist, dat moeder zooveel van hom
hield, dat rij haar huia en allee», wat haar
dierbaar was, opgaf, om met hem weg te
gaan en te trouwen," antworchie Hilary
fier. „Zij heeft hem altijd zoo liefgehad, tot
liet eind toe."
„En was hij dat waard?"
„Dat weet ik niet." De fiere klank stierf
weg uit de stem van bet jonge medsjo. „Ik
vrees," zed ze aarzelend, „ik vrees, dat hij
moeder niet heel gelukkig maakte ;maar rij
heeft nooit opgehouden he»m lief te heh-
I ben."
„Ach, arme, dwaze Antonia; arme dwaze
Antonia," zei mevrouw Gardiner bitter.
„Maar ze ia dood de anno Antonia ia
dood!" Er was een plotselinge overgang
van bitterheid tot smart in haar stem.
„Den laatsten keer, toen ik haar gezien
heb, was zo een jong medsjo, een levendig,
mooi jong meisje in het ouderhuis op do
heide! Ze was de mooiste van ons allen."
Haar stem daalde bij die herinneringen.
„Ik ri© haar nog zooala zo in onzen tuin
plaoht te kijken. De tuin liep hellend af
naar de heide Antonia was er dol op. Zij
hield van bloemen en van vogels en die rui
me vergezichten van heide ©n luoht."
',En ze was veroordeeld te wonen in een
grauwe straat, een even lange, grauwe
straat, als alle andere grauwe straten,"
riep Hilary hartstochtelijk uit, „op huur
kamers in een huis, dht precies eender
