UIT DE OMSTREKEN.
BUITENLAND.
DE OORLOG,
VRAGENRUBRIEK.
WOUBRUGGE
Gemeenteraad.
Voorzitterdo burgemeester.
Afwezig de heer Van der Voorn, met ken
nisgeving
Do Voorzitter doet mededeeling, (jat ck>or
B. en W. eervol ontslag is verleend nan den
hee.v D. v. d. Meijde als ambtenaar ter
Secretarie en directeur van het levensmid
del eubedrijf, en dat benoemd zijn de heer
Van Reenen tot ambtenaar ter Secretarie
en de heer D. Stoof, tot directeur van het
levensmiddelenbedrijf.
Met weemoed herdacht de voorzitter bet
overlijden van den heer H. J. Drenthei -on
herinnerd aan diens trouwe plichtsbetrach
ting.
Ingekomen zijn van Ged. Stafcen het goed
gekeurd kohier Hondenbelasting en de ver
ordening op de brandweer.
Inzake een schrijven vaji de A.-R. Kiee-
vereeniging verzoekende dat door het ge
meentebestuur land productief gemaakt zal
worden, daar voigens een missive van den
Minister de overproductie ten goede der in
gezetenen komt, zegt de Voorzitter te ver
wachten, dat (He overproductie wel zeer
klein zal zijn.
De heer Boot deelt mede, dat hij een
schrijven van de Kamer van Arbeid heeft
ontvangen, verzoekende pogingen in het
werk te stellen voor den arbeidenden stand
aar dap pel enland in huur verkrijgbaar te
«tellen.
De Voorzitter zei,®dat hij juist in dien
vorm een voorstel wilde doen, door aan in
gezetenen kleine gedeelten land in huur af
tsc staan, die zij zelf bearbeiden; daarvan
behoeven zij niets voor de Regeering af te
staan.
De heer Petera oordeelt, dat algemeene
bekendheid behoort gegeven te worden aan
degenen, die weiland hebben, dat zij aard
appelen en peulvruchten moeten telen, wil
len zij in het najaar niet teleurgesteld wor
den, en wijst op weiland, dat- in het najaar
gescheurd is en waarop tarwe is gezaaid,
doch die zaaiing k mislukt. Hij oordeelt,
dat zulk land juist geschikt zou zijn voor
z.g. volkstuinen.
De heer Heenk vermoedt, dat voor dat
doel weinigen land zullen afstaan, en denkt,
dat er geen rijd voor is ter bewerking.
De heeren Van der Geest- cn -Liever^e oor
deelden dit te Hoögmade niet- noodig; cüaar
zijn steeds zulke tuinen te huur.
De heer Boot zal zijn volk behoorlijk tijd
geven tot het bewerken van zulk land en
zich borg stellen voor de huur.
Het voorstel wordt algemeen goedge
keurd.
De Voorzitter benoemt de heeren Peters,
Boot en Molenaar-om pogingen in het work
te stellen <fit voorstel tot uitvoering te
brengen
De Voorzitter leest een schrijven voor van
den heer O. C. van Heinessen, die' de ge
meente ten geschenke aanbiedt een kaart
van den polder Vier ambacht uit 1743 en een
tiental zeldzame documenten alle betrek
king hebbende op hefc verleden van Wou
brugge. benevens ccn achttiental groot©
portretten, hem door de familie geschon
ken, van voormalig© Raadsleden, vervat in
e:lien lijsten, welke voorwerpen thans alle
in het .Raadhuis prijken.
B. en W. -stellen voor deze geschenken in
dank te aanvaarden. Aldus wordt besloten.
B. en W stollen voor tevens de jaarwed
de van den heer Van Reenen to stellen op
f 300 en die van den heer Stoof on f 600.
De heer Boot- twijfelt niet of laatstge
noemde zal nauwgezet zijn ambt uitvoeren,
doch vraagt of niet te veel van hem wordt
gevcrgcl .Tuiste controle is zoo noodig. Er
was hem ter ooron gekomen, dat er 49 ba
len meel te kort waren.
De Voorzitter antwoordt, dat- hij den
veldwachter een onderzoek had laten in
stellen bij den korenmolenaar Van Egmond
en dat toon bleek. dat. het aantal, hetwelk
aanwezig moest zijn, niet- aanwezig was.
Doch dat- de fout piet was bij den voorraa-
ligon directeur of het distributiebedrijf,
maar lag in het afgeven door genoemden
molenaar van meel aan de- bakkers Van der
Voorn, te Hoogmade, %n Ovcrvliet, te Wou-
bmgge. Doze hadden 49 zakken meel opge
haald zonder bon en door Yan Égmond af-
Ik vermoed, ctoi mijn moe-dor mij geen ge-
brok zal laten lijden. Zij zou mij een toelage
kunnen geven. Maar men weet nooit met
oudere menschen. Hij kan wel zéggen, dat
ik uitgehongerd moet worclen, tot ik me
onderwerp, en «ij is zoo verrukt-
,,Ik vind de manier, waarop je over je
vader en je moeder spreekt, niet aardig,"
*eï Daan driftig.
Rosalind© bloosde van verbazing en mis
schien van ander© gevoelens en werd stil.
,.fk heb meer eerbied 'en bewondering voor
je vader dan voor eenig man, dien ik
ken,'-' hield Daan vol.
..Dan kan het je niet schelen, of de men
schen goed of -docht zijn,"' zei Rosalind©.
Zii hadden cSt soort, gesprek al meer ge
had, maar dien avond leek het raeer op een
twist, dan op een gesprek.
„Het doet er eigenlijk niet veel toe," zei
Rosalind© eindelijk. „Daar je weggaat, te-
hoeven we het niet over iet© eens te zijn.
We zullen zeker elkaar wel niet schrijven?"
.,Dat moet jij beslissen," zei Daan. „Zoo
lang je hier bent, zal ik van ie hooren,
omdat mijn andere vrienden schrijven zul-
i Ier»."
...To «uit toch niet dadelijk heengaan,
wc-f?" zei RnfaHndo.
Viet, in de 'eerste paar weken," zei
Daan. Toen stonden zij op en wandelden
langzaam over d© rotsen naar het hotel,
wrar zij zouden eoupceren met Simon Cl ou
ch--by.
7^j vonden hem in den tuin zitten met
rijn vrouw en enkele oogenblikken zat. het
jor.!?e paar bij hen. Toen vroeg Anna Clou-
de of Daan een boodschap voor haar wil
de r?T?n aan John Larch, en zoodra hij den
br ©ftnng. ging zij naar binnen zonder
pnr. 'nr)p, te vreeën om met haar mede te
gegeven. Deze laotete ie de schuldigedfc>
had (fit niet mogen doen.
De heer Boot zegt: Nu ontvangen <fi©
bakkers telken reize 4 balen minder, om dat
getal in te halen, en dat gaat ten koete van
do ingezetenen.
De Voorzitter «egt: Neen, van hun
klanten, die te voren te veel hebben
ontvpngen.
Do heer Lievere© zegt, dat hij bakker Van
der Voorn ter dege deze fraude onder het
oog heeft gebracht.
De heer Boot. oordeelt, dat de contról©
niet goed was, doch Van Egmond en de
bakkers rijn ook schuldig. Zonder bon had
geen meel afgegeven mogen worden en nu
is het publiek de dupe.
De Voorzitter zegt, dat Van Egmond de
hoofdschuldige ia.
B. en W. stellen voor, op advie© van de
eleclTiriteitecommissie, bet tarief vaö licht
zonder meter van 1 April tot 1 Sep
tember met 100 pet. te verlagen. Aldus be
sloten.
Op het verzoek vai> den heer J. J. van der
Meer, te Roelofarendsveen, om 150 meter
kabel te koopen voor een perceel te Hoog-
made, werd met besGst. daar de «temmen
staakten.
B. en W. stellen voor het contract met
de fabriek „Ceree" ditmaal weer te wijzi
gen en boven 't gebruikte kilowat. f 100 te
laten betalern Algemeen goedgekeurd.
De Voorzitter verzocht de Pere de vol
gende verklaring op te nemen.
„Mijne Heeren!
Alvorens thans ter behandeling van het
kohier Hoofdelijke Omslag in comité-
generaal over te gaan, wensch ik een ver
klaring af te leggen niet alleen voor deze
gemeente, maar voor geheel
Nederland.
De vorige week stond in de ,Xeidsche
Courant", dat door de schuld van den bur
gemeester van Woubrugge een partij meel
van ongeveer 2000 K.G. meel is bedorven.
Hoewel het mij vrijwel bekend is wie cHe
lasterlijke berichten heeft, verspreid, als
mede wat de belanghebbende graanhando-
laar-boechkooper, enz. daaromtrent nog op
Zaterdag 6 April j.l. op do Leidfcche markt
heeft gezegd, wensch ik u roorloopig mede
to deelen, dat dit. bericht in de „Leicteche
Courant, dat mede door verschillende
andere bladen is overgenomen, een leugen
is en momenteel overwogen wordt, of mot
goed gevolg tegen dat blad een strafvervol
ging kan worden ingesteld.
Ik wensch hieraan toe-te voegen, dat de
heer Bouthoorn in Februari 1917, dus reeds
een jaar geleden, (fit meel buiten de voor
schriften om van de meelfabriek „De Ko
renschoof", te Utrecht, heeft betrokken en
déze zaak door mij persoonlijk 19 Maart
1917 bij het Rijksgraanbureau aanhangig
is gemaakt.
Op dien datum was er in Woubrugge nog
voor een dag meel. Beide zaken besprak ik
toen tegelijkertijd en op dien zelfden dag
weTd aan de meelfabriek ,,De Maas" op
dracht gegeven de-gemeente Woubrugge
van meel te voorzien en werd haar niet
toegewezen de partij, bij den heer Bout
hoorn liggende. Daaromtrent zou een nader
onderzoek ingesteld worden. Dit feit zegt
roeds genoeg. Van af den dag was de zaak
Bouthoorn voor mij beslist.
Reecte in Juni 1917 is dit meel bedorven
en koD tet. door mij dus in Juli d.a.v. niet
meer voor de volksvoeding worden overge
nomen, toen zulks mij door den directeur
van het C entraal-B roodka ntoor werd ver
zocht.
De heer Bouthoorn werd door mij ver
schillende malen in het voorjaar 19 L7 aan
geraden persoonlijk naar Den Haag te
gaan om zijn belangen te behartigen, doch
daaraan meende hij geen gevolg te moeten
geven.
Hoewel mij (Kt eerst niet duidelijk was,
kom ik thans op deze meening terug, daar
ik sedert eenigen tijd weet, dat- de heer
Bouthoorn meer dist ributie-voorschriften
overtreedt.
Ik doel hier en dit rij met nadruk
gezegd op de door mij in beslag genomen
melasSe van den heer Bouthoorn, die hij in
Augustus 1917 heeft gekocht en niet heeft
opgegeven bij d© telling, die in September
d.o.v. plaats had krachtens opdracht van
Z Ei. den Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel, en welke partij door mij
komen. Het meisje stond al half op, om
haar moeder te volgen, maar Simon Clou-
dtesby hield haar tegen.
„Wacht even, Rosalinds," zei hij. „Ik
wil je spreken.'*
Het meisje nam zich voor, rich te verzet
ten tegen het beroep, dat zij verwachtte, en
half vreesde, half verlangde: het beroep
op plicht cn liefde, die zij tot nu toe niet
gegeven had, maar die zij steeds moeilijker
vond terug to houden.
„Wat kan er te zeggen vallen?" -infor
meerde zij. „U kent mijn gevoelen."
„Ik kan .niet zeggen, dat. ik dut doe," zei
Simon droogjes. „In ieder geval ben ik niet
van plan er over te redeneeren. Ik wil over
minder betwistbare dingen met je spreken.
Je moeder en ik verlaten Menwinion mor
gen."
Hij zag het meisje bleek worden tot de
lippen en rich met moeite- ophouden. Hij
had medelijden met haar. maar toonde het
niet, behalve door minder hard en droog te
«preken.
„We gaan voor ongeveer een week naar
Londen en dan naar Italië," zei hij. „Wo
zouden graag twee of drie maanden weg-
blijven."
Rosalinda sprak geen woord. Zij zag er
ellendig eo verontwaardigd uit, maar rij
deed geen vragen en probeerde geen verzet.
„Je kunt niet alleen in het huisje blij
ven," ging Simon voort, en toen kreeg Ro
salind© haar spraak terug.
„Waarom gaat moeder naar binnen ©d
laat het. a over, mij dit te zeggen?" riep zij
uit. „Waarom is zij niet hier, om alles met
mo te bespreken? Kan het haar niet sche
len, wat er van me wordt, nu rij u heeft?"
„Het kan ons beiden scheden," zei Simon.
in Januari 1918 bij huiszoeking ie in beslag
genomen."
Bij do rondvraag stelde de heer Heenk
voor, met het oog op den boerenstand de
klok op den ouden tijd te doen luiden, n.m.
te één uur. Aldue bosloten.
De heer Boot «telde voor het huis naast
het Raadhuis te koopen voor f6000 voor
bimgwachterswoning en woning voor den
naejitagent van politie en distributie
magazijn en de woning van den brugwach
ter in te richten tot distributie-birreauu
Aangenomen met stommen.
In geheime vergadering was deze zaak be-
«proken. Tegen de heeren Petera en Mole
naar
De heer Peters doet de vraag aan den
Voorzitter, waarom J. Bloemberg uitgeslo
ten is om weder brandstoffen te verkoopen,
daar zeer vele ingezetenen hem toch gaarne
begeeren als brandstoffenhandelaar.
De Voorzitter zegt, dat hij Bloemberg in
December, na twee maanden schorsing we
der had laten verkoopen, doch dat hij na
twee dagen verkoopen weder had bedankt
en nu uitgesloten blijft.
De heer Boot vraagt, of <fie uitsluiting
goed gemotiveerd is.
De Voorzitter zegt, dat (fit een besluit. te
van de brandstoffen-commissie en dat bij
6-maal te Alphen voor hem heeft gepleit
en moeite nog kost-en heeft ontrien, om
Bloemberg van de vervolging van den heer
Wille, te Koudekerk, te ontheffen.
De heer Peters zou gaarne spoedig den
grooten voorraad meel, die op bederf ligt
bij den heer Bouthoorn, zien gedistribueerd
De Voorzitter antwoordt breedvoerig
hierop in denzelfden geest, als reecte door
hem te voren geschiedde.
De heer Boot meende^ dat. de Voorzitter
dat meel toch indertijd wel had kunnen
nemen.
De Voorzitter zegt. dat, toen het. meel
hem toegewezen werd in Juni j.l. hij, inge-
volge advies van den deskundige den heer
Van Egmond bevreesd was het te aanvaar
den met het oog op de volksgezondheid in
ons dorp. Een breedvoerig debat volgde nog
omtrent deze meel zaak tusschen d© heeren
Boot, Peters en den Voorzitter, waarna de
heer Petera voorstelde, een commissie te be
noemen om die meelzaak te 's-Gravenhage
te onderzoeken en te bepleitenbij het
R i jksgraankantoor.
De Voorzitter zegt, dat dit weinig zal ba
ten daar hij in Juni 1917 reeds morafcero
meel heeft Opgezonden en nu. April, nog
geen antwoord daarop heeft gekregen.
Ten «lotte had de heer Peters nog een
voorstel, n.m. om den Gemeenteraad te
Ter-Aar te steunen in het verzoek aan den
Minister, om Ter-Aar van Woubrugge t©
scheiden wat de brandstoffen-commissie te-
treft. Ter-Aar wil niet van uit Woubrugge
geregeld worden. De Voorzitter zegt, dat
de brandstoffen-commissie Rijkscommissiën
zijn en Rijkswerk en iedere brandkstoffen-
han delaar zich aan hun besluiten heeft te
onderwerpen.
Dé heeren Van der Geest, en Lieverse wij
zen op Leiden, dat met Warmond, Leider
dorp en Oegstgeest een brandstoffen-com
missie heeft en dien kleine gem.—telken®
zonder brandstoffen ritten en lof spreken
over de brandstoffen-commissie hierwat
de brandstoffen betreft rijn wij in het land
van belofte.
Antisemitisme in Dnitacklaud.
Het antisemitisme neemt den laats ten t^d
in Duitschland geweldige afmetingen aan.
Waren de aanvallen vroeger verkap^ nu ge
beuren zij openlik met oproepen in de
groote Duitsche bladen. Een nieuwe partjj,
de „Deutsche Arbeiter und Anges4 el 1 ten par
tei" sluit haar oproep aan alle Duitschers m
de „Deutsche Zeitung" met de volgende
woorden: „Op, tegen de heerschapmj van de
Joodsch-democratische plutocratie")
Op het station Wedau rijn voor enkele
dagen vijf wagons volvette Edammerkaas
verdwenen, die voor het 'front bestemd wa
ren. Het onderzoek bracht aan höt licht, dat
een hulp-beambte de begeleidende papteren -
vernietigd en andere er voor in de plaats
gesteld had, waardoor hij zich de goederen
kon toeëigenen, en deze aan verschillende
„Wij beiden hopen en gelooven, dat je een
gelukkige toekomst voor je hebt
Rosalind© stond op, va^beertloten, stil,
zelfs een beetje brommig. Zij wilde niet over
haar toekomst of teleurgesteld, pijnlijk hart
spreken met den vader, dien rij niet ver-
geven had.
„U behoeft over mij geen zorg te heb
ben," zei rij. „Ik zal er wel op de een oi
andere manier komen. Ik kan heel goed
Fransch en zal dadelijk een betrekking
zoeken.
„Wees niet dwaas," zei Simon.
Voor de tweede maal dien avond zag Ro
salind© rich flink terecht gezetmaar rij
kon niet voelen, dat het onverdiend was.
Zij werd echter toch kwaad, en zij keek
haar vader aan als een boos katje een vij
and aanziet, dien zij niet aan kan, maar wel
kan hinderen.
„Ik dacht, dat ik u en moeder moest
laten weten, wat ik van plan was te doen,
zei zij. „Maar als u op <K© manier gaat
spreken
„Je moeder en ik" hebben de Knoxen ge
sproken," zei Simon. „Zij vragen je bij ten
te logeeren, terwijl wij weg zijn- 8ckikt je
dat voor het oogenblik V'
„Ik kan niet ten koste van de Knoxen
leven," zei Roealinde boos.
„Je zult de tweehonderd poud per jaar
van je moeder hebben, en je kunt meez
krijgen, als het noodig is."
„Wat zal moeder doen?" zei Roealinde,
maar haar toorn verdween eveD snel als hij
opgekomen was. De kalme mededceling van'
haar vader bracht haar gedachten in ont
roering en gaf haar een blik op den weg,
dien hij effende voor twee jonge menschen,
die niet meer van het loven vragen dan een
van die kleine huisje®, die iemand beschro-
industrieele ondernemingen kon verkoopen.
Een der wagens werd zelf per extra-locomo
tief naar een fabriek te Hochfeld go-
bracht! Een deel der kaas kon in be3lag
genomen worden. Enkele medeplichtigen zjjn
gearresteerd, maar de dader is voortvluchtig.
Bole terechtgesteld.
Bolo pasja is gistermorgen, om! 6 uur te
Vin oennee gefusilleerd.
Er deden ach geen incidenten voor.
Toen hef aanvullend ondersoek beëindigd
werd, wist Bolo niet, dat x\jn uiteinde na
bij was.
Dee n&ohte werd bekend» dat de executie
tegen den volgenden morgen was gelast De
veroordeelde moest"om vijf uur gewekt wor
den en om hal free zou men uit de gevan
genis vertrekken. Toch was door sommigen
twjjfel geopperd. Men jneénde, dat de ver
oordeelde nog enkele nieuwe onthullingen
zou doen, die hem nog op het laatste oogen
blik een uitstel van eenige minuten of dagen
souden verschaffen. Anaeran beweerden, dat
de hartkwaal, waaraan Bolo leed, hem de
voltrekking van bet vonnis zou besparen.
Bolo werd in de zoogenaamde Caponnière
gefusilleerd Om vee uur arriveerde hij in
een automobiel, vergezeld van officieren. De
aalmoezenier bemoedigde hem bij de laatste
vodrbereidingen voor de executie. De land
verrader haa zijn hooghartige houding afge
legd en liet zich geblinddoekt gewillig naar
de paal leiden.
Toen de directeur van de gevangenis hem
kwam raededeelen. dat zijn Laatste uur ge
slagen had. richtte Bolo zich in bed op,
verbleekte even, jastar antwoordde vrij kalm:
„Dat is'goed nieuws, dat ge me brengt Des
te beter, het is een bevrgdiiïg; ik ben er
verrukt over.*
Bolo besteedde veel aflrg aan zijn toilet
en trok een elegant costuum en witte hand-
Boboenen aan. Toen Bouchardoó hem vroeg,
of hjj nog iets aan zjjn onthullingen haa
te voegen, Antwoordde Bolo koel: „Neen".
Vervolgens bleef hij met den aalmoezenier
van de gevangenis alleen, ontving de laatste
heilige sacramenten en hoorde de mis, in
diep gepeins verzon kom
Daarna nam hij plaats in de militaire
auto, die hem, omgeven door een peloton
bereden artilleristen naar Vincermes bracht
Bij de executie-paal gekomen, stapte hjj uit,
gerteund door den aalmoezenier en hoorde
het doodvonnis aan, waarna men hens naar
de paal braoht
Zelf reikte hjj den gendarmen den blauw
zeen band, dien hij klaar had gemaakt en
welken jnen hem achter het hoofd vast
knoopte.
De officier, die het peloton aanvoerde,
gaf snel met zijn degen het toeken en twaalf
schoten knalden tegelijk. Bolo stortte neer;
verscheidene kogels hadden hem den schedel
verbrijzeld.
De familie heeft het ljjk van den veroor
deelde ©pgeëischt.
Ministerieel© erldi ln Hongarije.
Gistermorgen had onder voorzitterschap
van den minister-president Wekerle 'n mi
nisterraad plaats, waaraan behalve de t©
Boedapest aanwezige minister van handel
Syterenyi on den minister, graaf
Ma-dar Zkhy. alle leden van het kabinet
deelnamen. De sitting duurde slechte
kort; de ministerraad besloot tot aftreden
van het kabinet, waarop de aanwezige mi
nisters hum ODtsfla^aanvTage ooderbeeken-
den.
Lord Mllner minister van oorlog.
De Loudensch© avondbladen melden, dat
kffd Derby naar Parijs gaat als gezant en
door lord Milner als minister van Oorlog
aal worden opgevolgd.
Austen Chamberlain wordt Hd van het
Oorlogskabinet.
Het Tefwche vraagstuk ln het Lagerhuis.
In antwoord op een vraag van den afge
vaardigde Dillon, (den -opvolger van John
Redmond en leider der nationalisten) in een
Lagerhuis-zitting, eeide Lloyd George
dat men geen vergelijking kon trekken tus-
eohen de toepaBsing van het tegenwoordige
wetsontwerp (conecriptie) op Ierland en de
ven heeft als een optrekje, met- rozen be
groeid
„Ik geloof niet-, dat ik zorg voor moeder
behoef te hebben," zei zij, en toen ging rij
naar binnen, omdat rij Daan den heuvel
woder zag opkomen.
„Het ia goed," zei Daan, terwijl hij naast
Bimon ging ritten. „John Larch zal met
allerlei helpen morgen en ik ook. We zullen
om tjon uren aan het atelier rijn en voor
hetgeen morgen niet gedaan kan worden,
«ullèn wij zorgen, als a weg is."
„Dank je, zei Simon.
„Het spijt me, dat u weggaat," zei Daan.
„Ik zal weer terugkomen," zei Simon.
Hij ging eenigen tijd door met rocken en
zeé toen:,,We zullen, hoop ik, dikwijls
terugkomen om jou on Roealinde^op te
zoeken." 'C
„O," kó Daan onverschillig, want hij
wilde niet- graag te veel beteekenis aan
woorden hechten. Misschien* was het toe
vallig, dat Simon Oloudeeby rijn dochters
naam met. dBen van Daan samen noemde.
„L? "dat allee, wat je te zeggen hebt.?"
TT oog Simon, ,,W3 je mijn zegen niet
hebben
Be jonge man keek, bloosde, stotterde.
„Ik heb maar honderd pond per jaar," «ei
hij, „en ik verdien niet genoeg, om de uit
gaven voor mijn werk te bekostigen. Rosa
lind© en ik rijn bosloten, d&t wij moeten
scheiden. Ik ga dadelijk weg."
„Toen ik jong was, waren we niet zoo
koudbloedig," «ei Simon. „We leefden of
we stierven samen."
Daan keek treurig en ernstig naar rijn
laarzen. Volgens hem was dit geen oogen
blik cm" gekheid te maken.
„Als mijn kan® ooit keertbe^on hij.
poging om den AmerikaaDschen koloniëa c©*
gen hun wil belastingen op te leggen.
Wat den eisoh betreft,- volgens welke fe
toestemming van Ierland eerst had moetent
worden verkregen, zoo kon meD hetzelfde ac«
gument toepassen op de bevolking van Wfr
ies en Schotland, maar deze waren niet vam
meening, dat hun rassentrots in het miaflt
werd gekrenkt, door aan het rijk, wiens on
derdanen zij waren, het recht te verleeneoi'
om in naam van bet rijk en door middel van
de rijks-organen alle maatregelen te oemetL
om oen strijdmacht voor de verdediging vao.
het land op de been te brengen. (Toej.)
Met betrekking tot Dillon's bewering dad?
de. oorlog met meer succes had kunnea
worden gevoerd, zei de Lloyd George, dié-
men moest bedenken dat in de laatste IS
maanden een der grootste bondgenooteo*,
met een leger van 5 6 millioen menschen*
uit het krijt was getreden. Men kon moeilijk
staande houden dat de tegenwoordig© rege©»
ring verantwoordelijk was voor het bolsje»
wieme in Rusland.
De regeling van het Iersche vraagstuk i&
een levensbelang, niet alleen voor lerlaud,
maar voor het Rijk, en he< is wensohelijft
in het belaDg van de vaardigheid en de ma*
bilisatie van onze strijdkrachten dat er te
vredenheid in Ierland wordt gewekt.
B;j het indienen van de „manpower-biil^
had de regeeriDg sleobte op haj oog, den oor
log met de krachtigste middelen voort
zetten. Zfj was genoodzaakt meer maasohw^-
pen op de been te brengen, omdat de Dulfc-
«ohers juiet 650.000* man hidden opgeroepem
Ik heb het vol6te vertrouwen, in den toe*
stand. Wü hebben terrein verlor u, maai*
onze geestkracht hebben wij niet verloren*
(Toej.) Dtft is niet alleen de opvatting vaa
onze generaals, maar eveneens van generaal
Foch, die ook vol vertrouwen is. (Toej.) De
vijand wil het Britache leger vernietigen.Hij
heert ons, moet ik tot mijn /jpijt bekennen,
zware verliezen toegebracht, maar deze be*
teekenen niets, vergeleken jnet rijn eigen
verliezen. Het Fransche leger is imaX, bet
Amerikaansche leger stroomt toe van over
den Oceaan. Er zullen hoop en teleurstelling
zijn^naar wanneer wij gezamenlijk krachtig
stand houden, niet toegeven aan paniek^
bereid zijn alles te offeren en alle maatregu*
len te nemen, als alle partijen in Engelani*
en Ierland zich aaneensluiten, en de Ieren
lp Ierland zullen strijden naar de Ieren, die
met millioenen van over,de zeeën komen ota
samen met de Britsche"troepen te vechten,
dan zullen wg* winnen in het eind. (Luid®-
toej. te midden waarvan Lloyd George he(j
Huis verliet.)
"W. dp H., te Leiden. Als u than® aïtj
17-jarig jongmensch naar de Vereenigde
Stated van Amerika gaat, «ut u voorloopig
wel niet opgeroepen worden voor den mili
tairen dienst aldaar. Maar hoo wilt gü*
than® in Amerika komen
A. de W., te Leiden. Tot do directeu
ren van die bureaux Brandstok
fenbureu(te. Kramer Levensmiddelen-
bureaudr. Van Eek cn Viach- ea
Vlcesekvoorzieningde hee^ Stuurman^
directeur van het Slachthuis.
D. S„ te Rijssen. Over de kweekte,,
welk stelsel van stenografie het beet© f»,
laten wij ons niet uit. Wij zouden dan eeker
moeite met do voorstanders van andere stel
sels krijgen. U moet daarover maar eens
een beroepstenograaf spreken. Vraag het
bijv. aan een der Kamerstenogrnfon.
Mevrouw B. van B., te Haarlem.
Glacé-haédschoenen worden met benrino
gewaoschen. Men trekt den handschoen aan
en giet er benzine over. Met een schooner,
doek wrijft men dan stevig over den hand
schoen heen, zoolang tot hij i'gehec? droog
ia. De schimmenvlekken zullen echter nicA
geheel verdwijnen Op het oogenblik, na
glacé-hanctechoenen haast niet meer te
krijgen zijn, wordt daarop niet zoo nauw
gelet.
Slakken zijn bang voor kalk en voor zout
Strooi dit in den kelder. De beesten, dlio tl
vindt, .verwijderen en er op letton, dat ec
geen openingen zijn, reten, kieren, scheu
ren, waar de slakken door kunnen. Einde
lijk den kelder droog hcraden. Een drog#
temperatuur kunnen deze dieren niet vol
dragen.
Rosalind© heeft tweehonderd pond por
jaaj van zichzelf.
„Roealinde heeft niets. Dat heeft, zc mjyi
gezegd. Zij wordt gouvernante."
„Rosalinde heeft, tweehonderd pond por
jaar van zichzelf of liever van haar moeder.
Als rij met jou trouwt, zal ik nog tweehon
derd op haar vastzetten. Als je je huis
houden opzet in dat huisje te Hendra...."
„Maar mijuheer Cloudesby een man
kan met trouwen op het geld van rija
vrouw." y
„Dat kan jij wel," zei Bimon. „Je zu?%
gauw geld verdienen."
„Heeft u Rosalinda gesproken?" vroeg
Daan.
„Ta,"
De oogen van den jongen man vroege^
wat zijn lippen moeilijk konden uitspreken.
„Je behoeft niet te spreken van de twee
honderd, die zij van mij zal krijgen," zcA
Simon. „Zij weet van haar moeders geld
Je moest nu maar naar binnen gaan en j®
toekomst opnieuw bespreken. Dan zulle©
we een datum voor het huwelijk vaststel
len."
„De Tufte zullen het vrecselijk vinden,'"
zei Anna, toen rij in den tuin kwam ©a>
haar echtgenoot vertelde, dat rij de teicte
jongelui boven had gelaten, kijkend alsof
alle violen in den hemel voor hen «peelden,
„Zij zullen zich ergeren, dat ik Rosalind»
mijn geld geef, en dat wij toestaan, dat
een man trouwt, die maar honderd pond"
per jaar heeft."
„Wanneer zullen ze trouwen?" vroeg:
Simon. „Vordat we naar Italië gaan
nadat we terug rijn?"
„ïvoaa&fcvto moet et* uitzet hebten W*
daaffrioor Jt tijd Borög," zei Anna.
(Wordt vervotaö
