BRIEVEN UIT PARIJS.
OE OORLOG
(Van onzen Paryschen Briefschrijver.)
(Nadruk verboden.)
Het vergil*.
Op Dinsdag 4 December j.l. beeft presi
dent Wilson „boodschap" aan het
Amerikaansche Congres utj esproken, die
natuurlijk den lezer al lang bekend is, om
dat de telegraaf van New-York naar Am
sterdam minder ur.n iroodig- beeft dan een
blief van Parijs naar Sol-and weken, om
het nieuws over te brengen.
President Wilson is in de eigenaardige
positie van den man, di^, vóór" hij zich
aansloot bij de geallieerden, in Duitsche en
Duitscb-gezinde bladen kemelkoog werd ge
prezen als de bij-uitstek-onpar.ijdige en
rechtvaardig-oordeelende, maai* die, seierfe
syn al6-recbtvaardig-gepr.z:-n oordeel, hem
partij deed kiezen in het Eüropeesche -con
flict, door diezelfde bladen met ironie,
schimpscheuten en kwaadaardig© ir.sioua-
tietjes wo.dt bes ookt. De o.ipa t Jdige Hol-
landsche lezer, die z'.ch noch door de uit
bundige loftuitingen, noch door de nrjiig-
heidjes aan des heeren Wilson's aires van
de wijs heeft laten-brengen, blijve met een
„koel hoofd" zelf meezter over zfn ojrdeel.
Ên hij luistere naar dit zmne-je uit de pre-
sidenteele boodschap:
„Het Russische Yolk is vergiftigd ge
worden door dezelfde leugens, die liet Duit-
.sehe Volk hebben verbi nd, en het ver ift
is toegediend door dezelfde handen. Het
oenig-mogelijke tegengift- is de waarheid.
Het kan niet duidelijk en niet vaak genoeg
gezegd worden".
e Het is alleen maar .jammer, dat het tegen
gift- de waarheid, zoo moeilijk d.orlr'.ngt in
een massa van analfabeten .als het Rus i-
scbe volk, dat zich door de Lonin's en
andere Dnjtsclïe trawanten ten slot ie toch
heeft laten brengen tot trouwbreuk tegen
over de geallieerden. Het dient gezegd, dat
•benin en conso.tsn gemakkelijk spel ha, den.
Sen volk in casu het Russische, maar
welk ander ook vragen, of het na ruim
drie jaar oorlog niet lievör wede wil, „c'est
demamder 5. un malade s'il vent la santé",
zoo we hier zeggen. En zóó heeft het ver
gift het door de' giftmengers gehoopte
succes gehad. Ik waag mij niet aan voor
spellingen over de eventueole gevolgen.
Het vergift, het met Duitsch geld be
taalde vergift, werkt niet a'leen in Rusland
en Italië. In rn'n laatste brieven heb ik
uitvoerig verteld boe het werkte in Frankrijk,
dank zfj Bolo, 'Duval en een paai* dozyu
andere schavuiten, die voor geld. het artikel
waarvoor hier op aarde alle laagheden en
gemeenheden wo.den begaan, hu 1 land in
alle kalmte bezig waren t? verraden, tot
dat er eindelijk eindelijk! een stokje
voor werd gestoken. Maar hoeveel m< et 3 't
-heeft gekost, het zóóver te brengen, en
welke hooge invloeden d? t a wanten van de
giftmengers hebben beschermd, voordat het
tegengift de waarheid onweerstaan
baar werd, dat is bijna ongelooflijken
het lijdt trouwens geen twijfel, dit we do
helft nog niet weten. Heel Frankrijk hoopt
op Gemcncean die niet voor «:/t me
dicus is om het tegengift met zaak
kundige hand toe te 'dienen. Het 3 1 mear
dan waarschijnlijk, dat de Tijger bij deze
gelegenheid zelfs als chirurg^ zal optreaen.
2a ae Earner sitting van 28 November
heeft hij het nog oens m?t nad uk gezegd,
dat hij van plan is -zijn plicht te doen', zijn
geheel en plicht Maar hij verzocht a'leen
de Kamer hem nog een paar dagen den tijd
te laten, omdat de loopende ins truc lies soms
vertraagd waren door buit.ngewcmc ja,
wèl buitengewoneomsla .dighaden.
„Bij de insfc: uctie van de zjiak-Diiva!,"
zoo iprak de Premier, „zei de beschuldigde:
„waarom ondervraagt u mij over dat stuk,
terwyl u het in handen hebt:" „Wat zegt
n?" „Welzeker, het is aan de prefectuur
van politie". „Waarom is het mij dan niet
gegeven?" „Dat pioet'u aan de agenten
vragen." En de chef van het bur.au aan
de prefectuur, ondervraagd, verschu'lt z'ch
achter het beroepsgeheim! Terwijl de rech
ters van instructie zwoegen, i> er aan de
prefectuur var» politie een hcele stabel-
dossiers achtergebleven, die niet zijn ver-
Ik vertaal uit -den Franse-hen lekst
van de- rede.
was een beschutte bloementuin, waarin het
atelier uitkwam en de drie jongelui, die
bet bal gaven, hadden dien dozen avond
met Japansche lantaarns verlicht. Ovcri-,-
gens waren de toebereidselen eenvoudig ge
weest. Do heer Renshaw, die in Trevidcr
woonde, werkte in een atelier op do kade;
daarom was dat in dc boerderij gemakke
lijk ontruimd en was in winter en lente het
ioonee! van veel pretjes geweekt. De doe
ken, die hij had, werden tegon een muur
gezeteen groot vuur was aangelegd, de
vloer was aangeveegd en bestrooid en ver-
vorselmigen waren in de aangrenzende ka-
E&er klaar gezofc
Daar de heer Rcnshavr een der geld
mannen van do gemeenschap was, had hij
een jongmenoch uit Porthlew gehuurd om
dansmuziek to makenmaaT hij had niet
voor programma's gezorgd. Die zouden te
deftig zijn geweest voor den geest van deze
feestelijkheden en dat. zou'ook met gedwon
gen avondkleeding het geval zijn geweest.
Ah je in wollen stof en korte broek wilde
dansen, dan -deodfc je dat was jo in stem
ming om gekostumeerd te zijn, dan ver
reed-a© je je. Als de anderen verkleed
waren, en je kwam met gekleede jas, letto
niemand or op. Al les, wat er gevraagd
werd, was, dat men leriide en liet leven.
Vanavond was niemand verkleed. Onge
veer dertig menscKen waren gekomen, en
zooals meestal in Penryn en Menwinion,
waren or meer mannen dan vrouwen. Zij
©tonden in groepjes, dronken koffie en
rookten sigarettenmaar het dansen wat
nog niet begonnen.
Rosalinda verlangdte, dat het zou begin
gen. en dat Daan uit het andere deel der
gr&oto kamer zou komen, waar hij stond te
praten met John Larch en mijnheer Or-
s trekt aan dé justi Twee da jen geleien
hebben we in de bureaus een heel nieuw
dossier inzake Bolo ontdekt."
En terwijl van alle kanten uitroepen van
verbazing en ergernis losbarstten, zri de
heer Clemenceau: „En ik zeg nog niet eens
alles I"
Maar dit weinige licht al een hoekje van
den sluier op, die de redenen verborg,
waarom de Tyger den perfect van politie
plus den directeur van de recherche kort
en bondig heeft afgezet
De geschiedenis van den heer Ghanron-is,
zoo mogelijk, nog krasser.
De heer Ghanron, een oud-soldaat, be
vond zich in B;ussel toen de Duitschers er
binnentrokken. Hij vluchtte naai- Holland,
en schreef uit Rotterdam, »op 27 Augustus
1915, een brief aan den heer Malvy, toen
minister van binnenlandschc zaken.Üit dien
brief vertaal ik het volgende:
„Mijn plicht als vurig vaderlander ge
biedt mij u te doen weten, nog vóór mijn
aankomst #h Frankrijk, dat ik in B;lgic heb
vernomen, u t stellige bron, dat een zek re
Bolo, zeer bekend naai* het schyut in l arijs,
een groot chef is van de. Duilsche spion-
Uiige. Bolo moet bekend zijn met talryke
hooge Fransche pirsoraliteiten, dia hij helft
weten in te palmen door hun veel geld te
geven. Het zijn hooge magist aten, hooge
politieke personen en hooge ambtenaren van
dö prefectuur van politie.
Het is, naar mijn meening, noodzakelijk
die personen nauwkeurig t? laten surveil-
leeren, om de zekerheid to krijgen.* dat het
de waarheid is, want ik kan er zélf niet toe
besluiten het te gelooven, zóó infaam is het!
Direct na mijn aankomst in Parijs zal ik
de eer hebben u een audiëntie te vragen,
en ik zal u uitvoerige bijzonderheden mede-
deelen, onder bijvoeging van de bron van
mijn inlichtingen en den naam van de hoog
geplaatste personen, die ze.mij hebben ge
geven. Ik kan u nu al zeggen, dat die
personen Belgen- zijn, en een gr opto liefde
toedragen aan ons dierbaar land."
Zóó schreef de heer Chanron in Augus
tus 1915.
De arme dwaas! Toen liy, om zijn land
van dienst te zya, de moeilijke en niet-on-
gevaarlijke re's van Vlissinge.i naar Lo den
en verder via Folkestone naar Dieppe had
gemaakt, werd .hij daar, nauwelijks aan .Fran-
scben wal gestapt, gearresteerd en in de
dcos geduwd, onder de beschuldiging van
spionnage! Een jaar lang heeft de arme
drommel in „voorlocpige" hechtenis geze
ten, om het onvergeeflijke vergrijp te 'boe
ten, een fatsoenlijk man te zijn. en niet eëns
te weten, dat geld de eerige b?wcejkracht
hier beneden is! Tot zes keer toe heeft, de -
militaire rechter van instruct1©, de kapjteia-
rapporteur Poncelet, van hot militair par
ket te Rouaan, getracht hem door een „uon-
lieu" verklaring, dat er „geen reden"
bestaat tot ve v$ging uit z'n gevangen
schap te bevryden. De duister3 machten, die
Bolo en de andere g'ilmengers beschermden, 1
waren sterker dan het gerecht! En nooit
heeft een cou-ant een woord van dit schan
daal kunnen vertillen! De Tijger heeft m e-
ten losbreken om niet aReen „L'Hoiume En-
chamé" weer in „L'Homme L:bre" te ver
anderen, maar om de waarheid weer „een
herberg te doen. vinden", en het cxecut'e-
peloton te prepareeren voor do bereiders
vanh^i vergift
CABOCHON.
De zegepraal van het Dnitsche ImpcrinJLs'.ue
Ouder dit opsdhrift schrijft de Weencr
„Aiheiter Zeitung'> ia haar hoofdartikel
van 28 Februari o. a.
„Sedert het eerste oorlogsjaar hebben in
het Duitsche rijk drie richtingen tegen
over elkander gestaan. De eerste beschouw
do Engeland als detn voornaamste*) vijand
on wilde dat rijk verzwakken door Rusland
van Engeland los te maken. N00dig waren
hiervoor annexaties in het westen (België,
Longwy, TBrieux), terwijl Rusland, als
eventueel toekomstig bondgenoot tegen
Engeland', te vriend-moest worden gehou
den en dus geheel intact gelaten. Voor
standers van deze richting waren vooral
het grootkapitaal, de grootindustrie, be
langhebbenden liij scheepvaart, en handel
en het grootste deel der Al duitschers, be-
cliard. Voor het oogenblik zat zij alleen, om
dat haar moeder bij het vuur was gaan zit
ten en daar met mevrouw Orchard zat le
praten.
Mevrouw Cloudesby droeg do japon, die
voor den avond voranderd was, en zij had
heur haar op een nieuwe manier opge
maakt, hetgeen haar zeer vêranderdo. Zij
was do mooiste vrouw in de kamer en zag
er jonger uit dan zij was.
Toen het dansen begon, vroeg Jasper
Knox haar mot hem to dansen, on tot
Rosalindo's groote verbazing stond haar
moeder op cn begon elegant en licht te
walsen. Het meisje wist oigenlijk niet of zij
het graag zag of niet. Zij wist eigenlijk
niet, of zij plezier had of niet.
Daan danste met Lamorna en had nau
welijks naar Rosalinde gekeken of met
haar gesproken sedert hij gekomen was. Zij
begon to denken, of zij hem onbewust be-
leedigd had maar dat .scheen niet waar
schijnlijk. Zij waren samen naar huis ge-
fiertst, do glans van hun heerlijken dag lag
nog in hun gedachten cn scheen nog in luin
oogen. Zij had gedacht, dat deze avond een
voortzetting zou zijn van den gelukkigen
dag; ruaar hij begon niet goed. Zij danste
met een mijnheer Jackson, een babbelachtig
jongmcnschj dien zij nooit te voren ont
moet haden toen hij bemerkte, dat zij
onbekend was met de particuliere geschie
denissen van Penryn, begon hij die te ver
tollen. Het was echter zwaar werk, omdat
tij nog geen menschen te Penryn kende.
„Maar u bent toch zeker Daan Meri-
vale," zei hij, toen de dans geëindigd was.
„Zijn atelier is vlak bij uw optrekje."
„Ja," zei Rosalinde. „Hij behoort tot
Hendra cn Menwinion, nietwaar?"
„Volstrekt niot. Hy behoort tot Veromc*
nevens een groot gedeelte der conserva
tieve Junker.
1 De voorstanders van de tweode riohtmg
achtten veroveringen in het Westen deels
onbereikbaar, doele ongewen3cht Volgens
hen moest het belangrijkste oorlogsdoel
juist de verzwakking van Rusland ^ijn, als
zijnde Duitschlaads gevaarlijkste vyand.
Derhalve moest er, volgens dezo annexio-
nisten, in de eerste plaats op worden aan
gestuurd, do P issisoho randvolken Ï09 te
rukken van het groote rijk, om zoodoende
een reeks bufferstaten tc vormen. Deze
richting vond name'ijk steun in. militairé
kringen, waar men de geweldige getal
sterkte van het Russische leger kende en
er lieVVeesd voor was en voorts bij een
zeer groot deel der Oos^Elbisebe Jonkers,
door oeroude betrekkingen verbonden met
dc Duitsche baronnen in Koerland, Lijf
land en Esthland.
Tegenover d \_eene, zoowel als de ande
re richting stond de derdedio van d«
Duitsche democratie, welke den oorlog
slechts ter verdediging van het vader'and
voerde en van veroveringn niets wilde we
ten, nooh in het oosten, noch in het. wes
ten. Haar kern wordt gevormd door de
Duitsche arbeidersklasse, maai' rondom
de arbeiders had zich ook ecu deel der
vrijzinnige bourgeoisie en der Katholieke
boeren geschaard. En gedurende den oor
log groeide deze richting door. verscheide
ne oorzaken in kracht cn omvang tot
in den zomer van 1917, toen het imperia
lisme weder de overhand begon te krijgen.
Dat kwam, omdat de Russische revolutie
in tegenstelling met de groote Engelsche
en Franacke omwentelingen, het Russische
leger vernietigde en' het groote Russische
rijk lot een weerloozen buit maakte. Do
oultureel laag staande boer was'niet. in
staat, zijn vaderland on zijn revolutio te
gen den buiton 1 andsclien vijand te verde
digen, zoodra do harde, marmelijko tucht
verdwenen was.
Deverzoeking, -om van dien toestand
misbruik te maken, dreef groote scharen
van het Duitsche volk in do armen van het
imperialisme. De machtige invloed van de
niéuw-gestichte Yatorlandsparteï op alle
burgerlijke partijen, groeide met don dag,
en maar al te spoedig bleek, dat ook de
beide partijen, die mot de m erderbcid der
sociaal-democratie de Rijksdagmoerderheid
vormden, dus de liberalen en het Centrum
geen ornstigen strijd tegen annexaties zou
den voeren. Zoo is dan de hooggeroemde
Rijksdagrosolutie tot een waaxdeloos stuk
papier geVorden. De politiek des rijks
wordt in het hoofdkwartier door de veld-
hoeren met den rijkskanselier bedisseld
de Rijksdag verneemt nog slechts, wat er
beslist en geschied is.
Ter elfder ure trachtten de Duitsche ar
beiders, door een massastaking, het lot
een keer te doen nemen, maar juist deze
staking bracht de oneenigheid en st murwo
van do Duitsche arbeidersklas aan *t licht
slechts een gering deel deed mede aan
den strijd, cïie dan ook geen succes had.
Zelfs do voorb acldeloos zwaro vonnissen
der militaire g 1 vechtslioven bleken do ar
beiders niet uit hun dommel te kunnen
opwekken.
Do imperialisten hadden vrij spel.
En tevens overwon do richting. wier
doeleinden in het oosten lagen. Zoo heeft
zich Durtschland dan de verbrokkeling
van het jammerlijk verzwakte Rusland ten
doel gesteld. Duitsch land is thans bereid,
van alle veroveringen in het westen af te
zien, ten ednde zijn terreinwinst in het
«oosten t-e beveiligen. Het lot der wereld
hangt er nu maar van af, of Amerika,
Engeland cn Frankrijk tot een vrede op
dezen grondslag to vindon zullen zijn
Zullen zij dat?
De verbrokkeling van Rusland bcteekenfc
natuurlijk een ontzaglijke toeneming van
de Duitsche e adlit. Frankrijk zal geen
oorlog meer tegen Duitecloland kunnen
wagen, zoodat dit rijk don R-usaischen ko
los niet meer behoeft te vreezeen. Voor
Italië geldt hetzelfde ten aanzien van
Oostenrijk. Het Eüropeesche evenwicht
bestaat niet meer. Maai* juist dit machts
evenwicht is het gewichtigste oorlogsdoel
van Engeland en Amerika. In al dezo vier
landen der Entente zal' dus do Duitsche
ovenvinning in het oosten als een dulde-
Tëal en zij behoort hier. Zij is nog niet ge
komen. Zij komt altijd iaat. Hé Praat van
don daar is zij. Dat is net iets voor
haar! Zij is werkelijk „het", nietwaar?"
De muziek was opgehouden. De dames
Melden ook op en iedereen keek naar het
binnenkomen van Veronica Teal door do
tuindeur. Zij moest haar mantel in een
ander deel van het huis, óf thuis óf in den
tuin gelaten hebben. Rosalinde kendo haar
thans genoeg, om tb weteD, dat zij hem
liever op het vuur gegooid zou hebben dan
da verrassing van haar verschijning te be
derven. Ieder ander was in gewone Ideeding
en had daardoor geholpen om haar merk-
waardig toilet nog meer te doen uitkomen
een vleescbkleurig tricot en een kort, gazen
rokje van een balletdanseres Rc&alinde
was bijna nocit id do comedio geweest en
had nooit een ballet gezien, maar ook mi I
hadden de illustraties weer voorzien in een
leemte in haar opvoeding. In „Black and
White" had zij honderden joDge vrouwen
in korte rokje3 en tricot gezien. Maar
„Black and Withe" is één ding, en twee
lange rose beenen kalm door een kaaner vol
van je vriendiep te zien komen, is een
ander. Rosalinde keek hier en daar, ora
to zien of anderen het voelden, zooale zij
het deed, en haar oordeel wae, dat zij het
niet deden. De meesten van hen lachten,
sommigen verzamelden zich om Veronica,
en met een haast, die mijnheer Jackson niet
kon verbergen, maakte hij een buiging voor
Rosalinde en ging heen, om een dans van
haar medecfiogsteir te vragen. Maar toon de
muziek weer begon, maakten Daan en Ve
ronica zich van de kleine groep onder de
Venetiaansche krooD los en begonneD een j
one-step samen. Toen zij een paar maal de
kamer rond geweest waren, gingen zij naar j
looze nederworden-gevoeld. Velen
zullen er daar op aandringen,~"dat de oor
log moot worden voortgezet, totdat de
Contralen gedwongen worden, van hun
veroveringen in heft oosten af te zien.
Aan den anderen kant echter zal de
Duitsche overwinning in het oosten (het
Wcener blad gebruikt dezen term blijkbaar
Voor het gemak, waar het natuurlijk be
doelt de Duitsche exploitatie van do ont
binding in., het. oosten) ook do vredesbewe
ging in het westen versterken, want velen
zullen daar nu wel \^an oordeel zijn, dat
de oorlog tegen dc Central en thans geen
kans op succes meer kan bieden.
Welke van dezo^boide inzichten het zal
winnen, is nu nog niet te zeggen. Dat zal
wel afhangen van de concessies, welke de
Centralen in het westen on het zuiden wil
len doen.
De jVorwarts'* over de vrede mot Rusland.
Do „Vorwarte" houdt zich in een hoofd
artikel bezig met den vrede met Rusland,
en knoopt* daaraan eenige beschouwingen
van n>i 1 itair-politieken aard vast Na do on
vermijdelijk© inleiding; waarin cle „onge
looflijke succe-ssen der Duitsche wapenen"
naar behooren verheerlijkt worden, ver
volgt. zijn blad
„Dezen oorlog als zuiveren verdedigings
oorlog tot een gelukkig einde te voeren,
leek een taak, welk de kracht ook van het
sterkst© volk bijna.te boven ging. Thans
heeft Duiteehland over hot oosten een over
winning behaald; welke niemand het in
afzienbaren tijd kan betwisten, maar in het
westen staan de zaken zoo. dat het geloof
aan een voortdurende gelukkigo verdedi
ging bijna reeds een bescheidenheid is ge
worden. Er bestaan wenschon en verwach
tingen, dne verder gaan. tot waar Duiteeh
land boven een hopeloos verslagen wereld
als volkomen overwinnaar staat, en het
westen evenals daarvoor het 'oosten zijn
vredes-voorwaarden dicteert.
De Duitsche arbeiders hebben hun land
niet alleen alle wapengeluk toegewenscht,
maar tot het behalen der successeD niet
weinig bijgedragen. Maar zij hebben ook
hun vaderland steeds de kracht toege-
wenscht, in hot. militair geluk politieke
ïnaat to houden. Een politiek, 'die er doel
bewust op zou hebben aangestuurd, den
tegenstander militair te verslaan, maar
hen of ten minste een deel van hen daarna
in politiek opzicht to winnen, zou wellicht,
alles wel beschouwd, de sterkere geweest
zijn, vergeleken met degene, dio thans
inderdaad in hei. oosten gevoerd' i9.
Thans oebter moeten wij er rekening
me do houdon, dat wij dezen oorlog zullen
boëincSgen, zonder do vijandschap in het
oosten tot ontspanning to hebben gebracht.
IntegendeelRusland was in het begin van
den oorlog, wat de groote massa aangaat,
Duitsch land nauwelijks vijandig gerind,
maar thans verlaat het niet verzoend do
kampplaats, en juist in het gemoed der
arbeidersmassa met internationale tenden
sen zal de woede over de gebeurtenissen
der laatste weken verder vreten Als het
revanclie-patrdotisroo met do bourgeois©
weder aan do maebt komt, zal het een be
trekkelijk gemakkelijke taak hebben.
De toekomst moet leeren of hot scheppen
van min of meer zelfstandige bufferstaten
voor Duiteehland vermeerdering van macht
of integendeel het gevaar voor nieuwe oor
logsverwikkelingen zal brengen. Men vcr-
gote ook niet, dat de loop der dingen in het
oosten niet mogelijk zou zijn geweest zonder
de medewerking van Oostenrijk. Do we
reldoorlog is ontstaan uit een Oostenrijksch-
Russisch conflict. Mochten wij later met
een hersteld GrooteRusland wegens. Polen
of een anderen bufferstaat in botsing komen
dan zou de modewerking van Oostenrijk
aan onze zijde onzeker zijn en minstens on
waarschijnlijk in geval dan aan de Donau
nog diezelfde stemming zou heerschen als
thans.
Laten wij verder maar erkennen ,dat wij
op vriendsciiap in het westen nog veel min
der kunnen rekenen dan iü het oosten, en
dat het voorloopig slechts zaak kan zijn,
te verhoeden, dat dezo oorlog bij 't sluiten
van den vrede in latente vijandschap over
gaat Worden zekero plannon ten aanzien
van België gehandhaafd, dan zal men die
misschien ten uitvoer kunnen brengen,
maar dan kan men er vast op aan, dat cle
ring rondom Duiteehland die voor 't oogen-
buiten in den maneschijn en blevep daar.
Rosalinde zag hen gaan cn wist. niét, dat
Daan tegen zijn zin ging.
Op hot oogenblik, dat Veronica sprak,
zei zij hem, dat zij den volgenden dans met
hem wilde hebben en andere dansers had
geweigerd.
- „Maar ik heb afgesproken met mevrouw
Larch, zei Daan.
„O, ik zal het wel in orde inakon met
mevrouw Larch,*-' zed Veronica, en voordat
Dean iets zoggen kon, ging, zij dwars door
de kamer naar do kleine dame cn maakte
het op haar eigen manier in orde.
„Kan bot je schelen, als ik deze one-stcp
roet Daan hebT' vroeg zij. „Ik wilde .het
bijzonder graag, omdat ik de volgende zes
bezet heb. Ik zal hem zeggen, de volgende
voor je open te houden."
„Heel goed/' zei mevrouw Larch,, niet
heel tevreden over Daan of Veronica. „Do
een is eenvoudig en de andere slim," dacht
rij bij zichzelf, en zij was niet in het minst
verbaasd, toen do volgende dans kwam zon
der Daan als danser te brengen.
„We zullen een paar keer de kamer rond
dansen en dan in den tuin gaan zitten,'"
terugkwammaar zij zei niet, dat rij hem
had Veronica gezegd, toen zij bij Daan
voor den volgenden dane aan metfrouw
Larch beloofd had. Misschien zult ge den
ken, dat mevrouw Larch het l&ter aan
Daan zou verwijten en het onaangenaam
voor Veronica zou maken, maar dan kent
.ge Veronica nog niet. Zij zou eenvoudig
zeggen, dat mevrouw Larch haar verkeerd'
begrepen had, of dat Daan mevrouw Larch
moest gehaald hebben/of dat het in,ieder
geval haar niet aanging. Zij zou rich nooit
met iets bemoeien dan met wat zij op het
segitebiik noodig had, »n aif -vermeed wa-
blik in militair opzicht verbroken is, d©«
te hechter weder aaneen zal groeien.
Geschil tugsehon DiiHsckloiid en J
Denemarken.
Naar aanleiding van opmerkingen ie
Duitsche bladen over de houding van P
marken, bij de stranding van hei. Spaan J.c-
sehip .Jgouiz Mendi',' by Skagcn, zegt do
^Berlingske Tidende'" dat die opmerkingen
gestuigen van onbekendhoid met den waren
toestand. Bemanning en schip verkeerden
niet in gevaar; in dat geval zou het Deen-
sche reddingswezen dadelijk hebben inge
grepen. Nu was de vraag of de Deensch© au-
toritoiten of een particuliere bergïngsmaat-'
schappij konden helpen om het schip
vlot té brengen; doch dit zou in
strijd ayn geweest met de bepalingen der:
Haagsehe Conventie, evenals particulier op
treden verboden was bji de wet van 2 Au
gustus 1914. Toen hot schip gestrand en de.
prijsbemanning niet in staat was hc-t schip
te borgen, hield het schip op een wettige
prijs te zijn. Toon kon de berging worden
beproefd, ten.eer daar het blijven van hot
schip in de Doensoho wateren tot moelijkhe-
den -aanleiding kon geven. Dat de prysbe-
manning moest worden geïnterneerd, was
volgens de bepalingen der Haagsehe Con
ventie ontwijfelbaar.
Hiertegen wordt van Duitsche zijde ver-,
klaard, dat de beweringen der „Berl. Ti-^
dende" niet opgaan. Do Haagsehe Conven
tie verbiedt niet, dat neutralen reddingswerl
verrichten, om dan de in nood zijnde matro
zen gevangen te zei ten, nadat men ze door
gebrek aan hulp moester geworden was. En
men dringt er op aan, de sedert 15 maanden
in gevangenschap zijnde manschappen 5
vrijheid te stellen.
Argentinië 011 de Entente.
De correspondent van de „Daily Chron.v-
te Buenos-Ayres zegt, naar aan hiding van I
den terugkeer van Senor Naon, den Argen-
tijnschen gezant naar Washington, dat dit
beteekent, dat Argentinië de neutraliteit op
geeft. De gezant heeft opdracht om te
onderhandelen over eon regeling, die neer
komt op een actie tegen de Cent a'e mogend
heden. De Argentijnsche exporten zullei
uitsluitend wordeu gerecervosrd voor de
natiën der Entente in ruil voor koten er.
andere koopwaren en voor i nancbelm steun
brj d§> ontwikkeling van de Argentijnsche in
dustrie.
Bij de verkiezingen van Zondag heeft dé
regeering de noodige meerderheid in hef
parlement verkregen om haar politic!: if
bovenbedoelden geest te voeren.
Roemenië's verloren provincie.
De Dobroed&ja- bet gebied, dat- thans -
door Roemenië aan don Vierbond 13 afge
staan en ongetwijfeld aan Bulgarije zal
worden toegewezen, is het geb:ed, hetwelk
gelegen is - tusschen den Donau en de
Zwarte Zee, van af Kwarna tot den Donau-
rnond. De oppervlakte bedraagt- ongeveer 1
18,000 KtM.2, doch zonder do Donau-Deltn
lt,500 K.M.2. Het klimaat, is ongezond co'
e'o bevolking, die uit ltoetnenen, l£ulga.re>n.
Tartaren cn Tsjerkc-sson bestaat, is zeer
duu, bedraagt n.l. slechte ongeveer 400.000. 1
Het gebied is meermalen bet tooneel van
strijd geweest-, o.m. in den Russisch-
Turkschschén oorlog, toen de Dobroedsja
tot dc Halve Maan behoorde. Bij don vrede v
van Sar-Stcfano in 1873 stond Turkije bot
afgaan Rusland, dat het op zijn beurt aan
Roemenië schonk. Do grensregeling mot
Bulgarije wao echter voor Roemenië zeei
ongunstig on toen de Balkan-oorlog in 1912
uitbrak, meende ook Roemenië dio gelegen
heid te moeten benutten, om zijn gronzen
te verbeteren. Rusland hield het aanvanke
lijk van een militair optreden terug en'
stelde het tevreden door een scheidsrechter
lijke uitspraak van de zes groote mogend
heden, waardoor de stad Silistria, met een
omringend gebied van 13 K.M. breedte, aan
Roemenië werd afgestaan. Dit werd op SI
Mei 1913 door Roemenië aanvaard, doch
toen kort daarop de verbonden Balkan-
sta-ten onderling twist kregen over de ver
deeling van den buit, dien zij van Turkije
hadden gehaald, greep ook Roemenië naar j
het zwaard en noodzaakte Bulgarije tot 1
nieuwe en belangrijke' cohccssies, waarin,
echter dat land alleen noodgedwongen be
rustte.
■a—3Büi*i.wni rarrr?-'-Txzrjznxjxv)
aangename oogenblikken door hun don rug
toe te kieren.
„Je zult het kond hebben in den tuin,"'
zei Daan, toen zij bij de deur van het at-o-
lier kwamen.
„Neen, zed Veronica, „ik heb Monna
Vanna's mantel buit-en," en Daan zag, dat
zij inderdaad een langen, warmen mantel
in een hoopje op den drogen grond dicht bij
do deur had achtergelaten. Zij sloeg hem
om, toen rij in den killen lentenacht buiten
kwamen maar *of wj liep of stond of ging
zitten, bij elke beweging van haar lichaam
viel het omhulsel open en liet do duyne
ro3© beenen zien, dio Rosalinde wel, maar
Daan neet geërgerd hadden. Evenals alle
figuurschilders en vermoedelijk alle doc
toren, was bij gewend naar het menschelijk!
lichaam te kijken en het to bestud-ecren. Hij.
meende, dat het juist iets voor Veronica
was, ora vanavond in balletkostuum te ver-1
schijnen, omdatzij altijd wildo, dat het 1
volle licht op haar zou schijnen maar hij
maakte geen aanmerking op haar gebrek
aan kleed"ng. Hij vond, dat de soort en
hoeveelheid, die gedragen werd, een zaak
van gewoonte was en dat twee ro»e beenen
niet erger waren dan hetgeen 's avonds ia
een schouwburg of salon te zien was.
„Geef mij een sigaret," zei Veronica, toen
rij in een klein huisje "it bet gezicht waren
gaan ritten. Toen rij haar aanstak, leunde
zij dicht tegen hem aan, zoodat. haar hoofd
zijn arm raakte, en rij noemde hem „lieve®
oude I>2w«.
fWo?dt
