Wö. 17742.
CETO^CH
Tweede Blad Anno ÏS17,
PERSOVERZICHT.
Nederland en de Oorlog.
DE OORLOG
Een man's Werk,
U)
Ben onderzoek gevraagd.
Hieronder volgt het Blot van het overzicht
van ,,De(n) Europeesche(n) Oorlog", dat
5rot Kernkamp in de „VRAGEN DES
'IJDS" van December geschreven heeft.
Do beschuldigingen, daarin geuit, zqjn
ieer ernstig, zegt het „HANDELSBLAD",
dat het ook opneemt, en er aan laat vooraf
gaan:
Wij wijzen bijv. op dé zinsnede, waarin
wordt pjangeduid, dat een der voornaamste
RegeeringsadviBeura en onderhandelaars,
bëdoeld is de heer A. G. Kröller „zijn
hart heeft vastgehoudenover de moge
lijkheid, dat het contract met Engeland tot
Btand zon komen." Het is dus niet gewaagd
te veronderstellen, dat de heer Kernkamp
ook den heer Kröller op het oog heeft, nis
hü spreekt over „den verderfelijke» invloed
van sommige onverantwoordelijke ndviseurs
Onzer Rogecring."
t Wjj meunen, dat prof. Kernkamp niet
volstaan kan met te zeggen, dat het „ver
haal" van de feiten, waarop hij deze ernstige
beschuldigingen grondt, „te lang" is om mede
te deelen. Wij hebben thans recht om het
te hooren, recht om te weten of er aanlei
ding is met spoed gevolg te geven aan den
Wensch van prof. Kernkamp, dat een enquête
gal worden gehouden „naar de geschiedenis
On de voorgeschiedenis van het kolencontract
an alle op- en dependenties danrvan."
Prof. Kernkamp schrijft:
„Het is niet waar, dat wij voor de levering
van kolen geheel afhankelijk waren van
Duitschland. Wij hadden ook van Engeland
kolen kunnen krijgen, zdóveel, dat onze af
hankelijkheid van Duilschland er boel wat
minder door zou zijn geworden,
„Het sou een lang verhaal worden, wan
neer wij bier openbaar maaklon wat oas
werd medegedeeld door iemand, die volko
men op de hoogte is van alle onderhande
lingen over hei kolencontract en wat daar
mede in verhand staat geen Minister
of Kamerlid, voegen wjj hierbij ter gerust-
Stelling van hen, die mochten meenen, dat
ons staatsgeheimen zijn verklapt. Wij zul
len het verhaal niet doen. Om verschillende
redenen niet. Al een reeds hierom niet, om
dat het verhaal veel te lang zou worden.
Om het goed te doen, zonden wij eigen
lijk moeren beginnen met gebeurten'33on, die
reeds in 19i6 speelden; zouden wij in elk
geval moeien beginnen met den verscherp
ten duikbootooriog en den invloed, dien de
houding' van onze Regeering ten opaehte
van dezen duikbootooriog heeft uivgeoefend
op onre beBekkingen tot Duitschland eu
Engeland; het zou dan tevens blijken, dat wij,
thans beier mgeü-ht, niet meer do juistheid
kunnen handhaven van wat wij, in ons over
wicht over de maand Februari 1917, toen wij
alleen op officic-e'.e mededeeiingen konden
afgaan, hebben geschreven over do „on-
rechtmafcgo handelingen" van Engeland.
„Maar onsen indruk van de ons bekend
geworden feilen willen wjj aldus samen
vatten:
Bij de onderhandelingen, die in deasn
■omer met DiiRschhnd gevoerd zjjn over de
levering van ko en, is verzuimd of dit op
zettelijk gebeurd is, laren, wij ia het midden
partij te trekken van het beste wapen,
dat wjj tegen cvermal'ge eischen van Duitsch
land te onrer b - ikking hadden: het ver
minderen of geheel doen ophouden van on
zen uitvoer naar Duitschland (1), zocdra
dit land zijn toevoer van, kolen verminderde
of staakte.
„Herhaaldelijk is, ter goedpraiing van het
contract, da: wij t a sictt9 met Duitschland
hebben mee en si k en, er op gewezen, dat
ook Zwitserland zulk e u con tract heeft moe
ten aangaan, maar ons land verkeerde in veel
gunstiger eonöi.io dan Zwitserland, omdat
(1) Wij hanJhavt-n dan ook thans niet
meer, wat wij ,n het voorgaande overacht
schreven, naar aanleiding vua de weigering
der Verern'gde Baten om ons laveoemlddo-
len en veevoeder te verschaffen: „Onze uit-
voer naar Likt land is thans reeds na
genoeg beperkt lot wat wij aan Duitschland
moeten leveren in ruil voor grondstoffen, I
die wij niet kunnen missen." In den afge-
loopen zomer h bben wij veel meer naar
Duitschland uitgevoerd dan noodig was, in
ruil voor den toevoer van kolen."
hel: lo. een eigen kolenproductie heeft,
wat in Zwitserland niet het geval is; 2o. om
dat het ook kolen uit Engeland lcaa betrek
ken.
„Het wis dus geraden, dat wij, behalve
met Duitschland, ook met Engeland over de
levering van kolen onderhandelden. Dit laat
ste is wel gebeurd, maar de onderhandet-
lingen zrja getraineerd, terwijl juist achter
die met Duitschland zooveel mogelijk schot
werd gezet. Engeland bood ons toen aau. ge
regeld kolen te leveren, en wel 100,000 ton
per maand; ook de onderhandelingen over
dit panbod schoten niet op; tijdens deze
onderhandelingen bood het een onmiddellijke
levering van 100,000 ton aan. Toen hitste
„HET VADERLAND" (ran 30 Sept. LI.) de
Nederlandsche zeelieden op, zich niet te la
ten aanmonsteren aan b.oord van schepen,
die kolen uit Engeland moesten halen: „wjj
zouden het best begrijpen, ais de bemanning
van de opgevorderde schepen inderdcal wei
gerde, den haeheljjken tocht te doen. Durft
zij het aan, dan mogen we hier wel ons
hart vasthouden."
„Er is inderdaad reden om aan te nemen,
dat men hier d-w.z. dat de man. die zoo
invloed heeft bij „HET VADERLAND', dat
hjj zulk een ophitsing in dit blad kon laten
plaatsen zrjn hart heeft vastgehouden,
niet over het lot onzer zeelieden, maar over
de mogelijkheid, dat het contract met En
geland zou tot stand komen. Dit laatste is
echter niet geschied; daarentegen werden
de onderhandelingen met Duitschland be
spoedigd, ook onder deze leus, dat dit land
dan een veilige vaart zou toestaan voor den
kolenaanvoer uit Engeland. Het „HANDELS
BLAD" van 8 of 9 October l.L be
richtte zelfs: „een der voorwaarden, bij het
afsluiten van den koop van Duitsehe steen
kolen bedongen, is, dat het vervoer van
Engelseho steenkolen ongehinderd za! kun
nen plaats grijpen." Het mocht wat! Het
eerste schip, dat kolen uit Engeland ging
halen, de „Parkhaven", werd getorpedeerd;
hetzelfde gebeurde sedert met de „Megres"
en de „Nederland."
„Uit het zooeven medegedeelde blijkt, dat
er toch schepen naar Engeland zjjn vertrok
ken om kolen te halen, en dat onze zeelia
den zich dus niet van de wijs hadden laten
brengen door de ophitsing van „HET VA
DERLAND". In de „N. R. C." van 12 Oct-
1.L' las men dan ook dit bericht: „De gister
avond alhier gehouden vergadering vau da
afd. Rotterdam der Ned. Vereeniging van
gezagvoerders cn stuurlieden ter koopvaar
dij heeft met op twee na algemeens stemmen
fes loten medewerking te verlee'cn voor de
kolenvaart op Enge-and, ook al kan geen
waarborg voor de veiligheid van de navigatie
in bet versperde gebied worden gegeven."
Aan onze zeelieden heeft het niet gelegen,
dat wij geen koten uit Engeland krijgen
of liever, dat wij uit Engeland al.een kolen
kpijgen, die door Engelseho schepen war
den aangevoerd. Aan wie het dan wèl keaft
gelegen, za! mettertijd nog wol eens blijken;
de Tweede Kamer zal het misschien reeds
vernemen, indien zjj mocht besluiten een
harer leden kondigde dezer dagen reeds zulk
een voornemen aan om een enquête in
te stellen naar de oeconomische onderhan
delingen, die vanwege de Nederlanlsche re-
georing met Duitschland en Engeland zjjn
fevoerd, dat wil du3 zeggen: nsar de gesrhio-
enis en de voorgeschiedenis van het kolen
contract en alle op- en dependenties daar
van.
„Van zulk een enquête verwachten wij
althans dit rosuüaat: dat er een einde wordt
gemaakt aan den verderflijken invloed van
sommige tmveran wo rJelijke adviseurs on er
Regeering, die thans onze ooconomizche be
trekkingen tot de oorlogvoerende mogend
heden, en daarmede onze onzjjdigbeidspo'.i-
tick, beheerschen."
Da smokkelende gravin.
De Arnhemscho rechtbank heeft uitspraak
gedaan in do zaak tegen E. C. F. gravin Pla
ten Hallermund-Von Alten uit Berlijn, die
op 14 October op reis naar Duitschland in
haar bagage, zooals bij onderzoek door de
douano bleek, verborgen had een groote hoe
veelheid levensmiddelen, manufacturen,sclioe-
non enz.
Beklaagde werd overeenkomstig den eisch
van het 0. M. bij verstek veroordeeld lot 2
maanden gevangenisstraf met verbeurdver
klaring der goederen en met laat tot hare ge
vangenneming.
De vliegeraanvallen op Sas^yan Gen!.
Do burgemeester van Sas-van-Gent heeft
in verband met de nu driemaal in korten tijd
op of nabij Sas van Gent gevallen bommen,
aan do ingezetenen eenige wenken gegeven
en wol om bij herhaling ala men zich buiten
bevindt zonder overhaasting dekking to zoe
ken of in het open Yeld zijnde op den grond
te gaan Iiggjen: verboden is het samenscholin
gen op straten of pleinen te houden of om op
de daken of balcons te gaan staan, terwijl
het gevaarlijk is 2icli aan de vensters op to
houden. Indien des nachts of des avonds een
luchtaanval plaats heeft, moet zooveel mo
gelijk lichtuitstraling naar buiten vermeden
worden. Verder wordt gewaarschuwd niet-
gesprongen bommen of doelen van projectie
len, voornamelijk buizen, op te rapen, ter
wijl scherven van bommen direct bij den
plaatsclijken militairen commandant moeten
worden ingeleverd.
Eon Nederlandsche schonking voor
Britsche officieren.
Wij hebben dezer dagen meegedeeld, dat in
Engeland gevestigde- Nederlanders een her
stellingsoord voor Britsche officieren hebben
ingericht. In het bericht hieromtrent in do
„Times", wordt gemeld, dat cl© voorzitter van
het voorloopig comité, de heer Julius in zijn
rede bij de openingsplechtigheid meedeelde,
dat „een landgenoot wiens naam alreeds door
duizenden lijdenden in Frankrijk werd geze
gend, zijn huis en gronden ter beschikking
had"{jesföld aan het comité voor de inrichting
van een herstellingsoord voor officieren, ter
wijl hij tevens de ncodige gelden had gewaar
borgd voor dezo inrichting zelf en. voor de
uitgaven gedurende het eerste jaar.
Aardappelen in beslag genomen.
Dezer dagen verscheen in de plaatselijke
pers te Velsen een mededeeling, dat een
groentenhande'raardie zich thans in mili
taire» dienst bevindt, eonigen tijd gelcdeD
een partij aardappelen in beslag zag ne
men, die me* de harde vorst van thans ge
vaar loopt te bevriezen en voor het men
sohelijk gebruik ongeschikt te worden. Het
eigenaardige van het geval was, dat do
handelaar nog burger was, toen de hoe
veelheid in beslag genomen werd, doch nu
onder militaire rechtspraak staat.
De wethouder Handgraaf, belast met 't
levensmiddelenbedrijf, is thans aan de
raadsleden in verband hiermede medege
declxl, dat de beslaglegging geschiedde,
omdat de betreffende handelaar op één
consent meerdere hoeveelheden vervoerde.
De militaire rechter nam de zaak over eo
ging niet in op een aanbod van de gemeen
te, om de aardappelen tegen regeerings
prijzen over te nemen, d. L 4*^ et., doch
verlangde daarentegen 7 cent per kilo. De
zer dagen heeft het levensmiddelenbedrijf
nog zelfs zakken en stroo geleend aan de
militairen, om de aardappelen tegen boderf
te vrijwaren, al was het dan ook niet in
voldoon.de hoeveelheid, omdat men niet
meer zakken ter beschikking had.
De wothouder toonde &ao, dat de schuld
van hot bevriezen oiet lag bij het gemeen
telijk levensmiddelenbedrijf, doch bij den
ofticier-commi-saris, dio over de a&rdap
pelen de vrije beschikking had en dus kon
beslissen wat r - mede moest gebeuren.
Graan en alcohol.
Het Bureaa voox Mededeeüngea in zake de
Voedselvoorziening meldt:
Gelijk reeds vroeger werd opgemerkt,
heeft heir by voortduring een punt van over
weging uitgemaakt, cp welke wyze de ver
strekking van graan aan de alcohol industrie
gestaakt of albaus aanmerke ijk veranderd
zou kunnen worden, zonder dat aan andere
gewichtige belangen schade werd toege
bracht. Zoo moest rekening worden gehou
den met de velen, wier bestaan rechtstreeks
of middellijk met dezen tak van nijverheid
samenhangt.
Bovendien is de beschikking over vol
doende hoeveelheden gist eea algemeen be
lang, terwijl de Schiedamsche branderyen in
de spoeling een bijproduct van hooge waarde
leveren, dat vooral in dezen tyd van veevoe-
derschaarschte groote beteekenifl heefb. Zoo
wel in de gist als in de spoeling komt aldu3
een niet onbelangrijk deel van het aan fle
alcoholindustrie verstrekte graan weer ten
goede aan de volksvoeding.
Er moest dus gezocht worden paar eeu
oplossing, die zou leiden tot graanbezuini-
ging zonder aan den anderen kant te groote
storingen teweeg te brengen. Daartoe was
noodig, dat tusschen Delft, waar veel me
lasse als grondstof wordt gebezigd, en Schie
dam, dat alcohol alleen uit graan bereidt,
zekere overeenstemming werd verkregen.
Deze is nu bereikt, zoodat een regeling kon
worden getroffen, waardoor nog gedurende
één week de tot thans gebruikelnko hoeveel
heid graan wordt verstrekte Daardoor is
men er zeker van, dat voldoende spoeling
beschikbaar zal zijn tot 1 April. Is de winter
voorbij, dan kan men het weer beter zolder
dit veevoeder stellen.
Na deze ééne week van verstrekking op
de thans geldende ba=is (41 pCL der normale
productie), wordt het graa-nrantsoen zoowel
voor Delft als Schiedam tot de helft terug-
gébracht. Op deze wijze wordt een flinke
graanbesparing bereikt, zonder dat andere
gewichtige belangen te zeer in gevaar wor
den gebracht.
Maximum-prijs van hooi.
De Melkveckouderébond te Amersfoort
heeft den minister van landbouw verzocht, ten
spoedigste een maximum-prijs voor het hooi
vast te stellen, die f 42 voor 1000 K.G. niet
te boven gaat, opdat hot den melkveehou
ders in de zandstreken, die voor een groot
deel zjjn aangewezen op de publieke verpach
tingen van hooi gras, om een voldoenden
wintervoorraad te kunnen opslaan, nog mo
gelijk zij om, met het oog cp de vastgestelde
maximumprijzen van zuivelproducten, aan
hun verplichte melkleverantie te voldoen.
Dc Amorikaansche spoorwegen ouder het
beheer der regeering.
President "Wilson heeft, naar Ad. 26 De
cember uit Washington wordt geseind, Vrij
dagmiddag medegedeeld, dat hij bezit neemt
van het beheer van alle spoorwegen ia de
Vcreenigde- Staten. -
Mc Adoo is benoemd iet algemeen be
stuurder der spoorwegen.
De mobilisatie in Griekenland.
Volgens een .Havas-bericht uit Athene
heeft de Grieksche minister van Oorlog ver
klaard, dat de algemeene mobilisatie onmid
dellijk na den terugkeer van Venizelos zal
geschieden. De mobilisatie van sommige lich
tingen zal het reeds binnenkort mogelijk
maken, met de algemeene operaties te begin-
nen. „Le Journal' verneemt, dat prins Gerard
van Griekenland te Parijs is aangekomen.
De Paus en Palestina.
De Romeinsche bladen kondigen een en
cycliek aan van den Paus aan de bisschop
pen der geheel© Christenheid, die ver
klaart, dat het Heilige Graf nooit meer on-
d*er de heerschappij der Turken mag komen-
Een Dnitsch oordeel over het Duitscho
iinpérïalismo.
Do „Leipziger Volksztg." oefent scher
pe critiek uit op de rede, onlangs door don
Duitsehen staatssecretaris van Koloniën,
dr. Solf, voor de „Kolonia-lgeselbchaft"
gehouden.
Het blad constateert-, d3t- dr. Solf het
beginsel van zelfbeschikkingsrecht voor
do koloniën in Afrika- verwerpt, d.w.z. de
Duitache regeering wil niet, dat do inwo
ners der Duitsehe koloniën zi<ch onafhanke
lijk van het moederland maken,* terwijl zij
dit wel als het recht beschouwt van de be
volking van Indië en Egypte.
Na er aan herinnerd te hebben, dat dr.
Solf niets weten wifcde van het herstel van
den status quo ante in Afrika en integen
deel een nieuwe -verdeeling wenschte, in
verhouding der expansie-krachten der mo
gendheden (waarbij Duitschland oen groot
Centraal-Afrikaansch rijk zou krijgen ten
koste van België, Portugal en Engeland),
zegt het blad
Tegenover verklaringen, gelijk die, wel
ke dr. Solf heeft afgelegd, moeten wij met
groot wantrouwen ten opzic-he van de - re
despolitiek der Duitsehe ïêgeeiiag staan*
Ondanks alle verklaringen schijnt zij Dog -
steeds aan haar oostelijke plannen vast te
houden. De Poolsche kwestie zon, volgens
nieuwe berichten uit Berlijn, in Qostc-n-
rijksch-Poolsehen zin opgelost worden. it
zijn twee onderdeelen van het vraagstuk
betreffende het oorlogsdoel, waarbij de im
perialistische bedoelingen der Diiitccae re
geering duidelijk uitkomen.
Hoe staat het overigens met dc plannen
der Duitsehe regeering ton aanzien van
het oorlogsdoel 1
Vermindering Yotuantscen in DuitscbD.nA
We hebben al meegedeeld, dat het vet*
rantsoen in Duitschland weer zal werden
verminderd. Daarover wordt nog nader hzf
volgende gemeld.
Van l Januari af wordt dit rantsoen van
90 op gemiddeld 70 gram per weck en per
hoofd verminderd, met dien verslende, dat
daaronder nog de toelagen voor zieken en
zwakken zijn begrepen, zoodat in werke
lijkheid ieder ten hoogste 62h£ gram zal onfc
vangen, zonder dat men nochtans op did
hoeveelheid recht heeft. Voor de lieden,
dio in hun eigen onderhoud voorzien, is t
rantsoen v„n if>5 op 100 gram verminderd.
In 't Wesfcduiische industriegebied Rijn
land cn Wesfcfalcn ontving men intussehen
reeds gernimen tijd slechts G2h£ gram ca
nog minder.
Ds ontwikkeling van Krau-Tsjau onder
Japansch bekeer.
De „Times" verneemt uit Washington, dat
het Ainerikaansche bureau voor dan binnen-
en baitenlandschen handel een speciaal verslag
heeft gepubliceerd over het tweede jaar, dat
Kiau-Tsjau ouder Japamch militair beheer
staat.
Dc handel van Tsmgfau steeg van 13 mil-
lioen. dollar in 1915 lot 39 rnilliocn dollar in
1916 De invoer vermeerderde van 17 500.000
tot 20 iniïlioGii dollar, terwijl de uitvoer van
5.500.000 tot 19 millioen dollar toenam. Da
jaarlijksche handehomze*. verviervoudigde. Kou
Japanscbe bouwmaatschappij heeft een geheel
nieuw stadsdeel aangelegd, terwijl ook scheeps
werven worden opgericht en de spoorwegver
bindingen worden verbeterd. Er is eeu verbod
uitgevaardigd om dc omliggende terreinen
voor den landbouw to gebruiken, daar zij voor
fabrieksterreinen zullen worden aangewend.
KORTE BERICHTEN.
In Engeland wordi met gestrengheid op
getreden tegen hen, die op ongepas.e wijze
levensmiddelen inslaan. Te Walsall stond de
zer dagen een „hamsteraar" terecht. De man
werd tot 50 pond S erling boete e.'- maan
den gevangenisslraf veroordeeld. Bij d«- huis
zoeking vond men bg Item o.a. 156 fl ss.-han
wijn, 422 pond thee, 211 pond spek en ham,
175 pond meed, 2S2 blikken vleesch en
visch, .127 blikken tomaten en vruchten,
133 pond biscuits.
Een telegram uit Wellington meldt, dat
Von Lnekner en zijn. tien kameraden, deei
uitmakende van de bemanning V3n hot Duïf-
sche kaperschip f,»SeeadIer", die gevangen
genomen werden in oer. gewapend schip in
het begin van öriobe1', ia dit schip, op 13
December, ontsnapt zijn uit de plaats in
Nienw-Zeeland, waar z:j geïnterneerd waren.
Drie dagen later namen zy een praam en
maakten de bemanning gevangen.
Do Duitse hers werden gevangen genomen,
enkele dagen daarna, by hun aankomst te
Ferradeok Fenside.
De Duitsehe rijkskanselier heeft den
Beriynsehen correspondent van de ,,Nena
Freie Presse" in eon p;-rsgesprek o.a. gezegd:
Ik geloof thans zonder een .ge aanmatiging
het vertrouwen te kunnen uitspreken daü
onze gemeenschappelijke stryd tot een goe
den vrede voor de verbonden rijken zal
leiden.
In Oost-Friesland i: de prijs w.net rund
vee zeer hoog. Melkkoeien worden or Yocr
2000 mark, vnarskalveren en pinken voor
1000 mark verkocht
Roujuo van SILAS K. HOCKING.
86)
„Om do rieken te verplegen. Het schijnt,
Aat daar s'.nda don oorlog veel koorts
Lcerscht en men heeft to wednig doctoren
en verpleegsters voor die armo menschen,
en gebrek aan alle soorten medische hulp
middelen zij eterven er bij honderden
.van verwaarlouring
„Maar wat kan zij er doen?"
,,Zij organiseert een medische expeditie 1
•n zij vertrekken bijna onmiddellijk. Ik
boud heb er voor, dat zij het gold daarvoor
uit liaar eigen zak neemt. O, ik wou, dat
ik met. haar kon gaan."
„Wat een nonsens 1"
„Werkelijk, vader. Maar, natuurlijk, ik 1
kan niet gaan. Ik ben niet sterk genoeg
en ook niet geoefend;maar dk benijd
haar. Ala ik mijn loven met hot haro ver-
gelijk, voel ik mij zoo nietig en nutteloos.", j
,,Jo bent evonmin het een als het ander,"
zei hij hartelijk. „Neon, neen, kindlief, je
meet niet zoo spreken. Op liet oogenblik
moot jo voor mij zorgen," en hij glimlachte
Ifienigsrins droevig.
„U ia een oude lieveling,'* antwoordde
floj en haar oogen schoten vol tranon,
„maar ik word ieder en dag sterker."
„Natuurlijk wondt je sterker. Je lijkt
«en ander mensoh sinds je hier bent. Het
ijVorwondert mij niet, dat alle jonge heeren
.Verliefd op je worden."
Jtj&Bg ó*M nM^ vadtfv*
„Waarom niet?" flap to hij er uit. „Er is
geen jonge damo in hot hotel, dio rich met
jou kan meten wat haar uiterlijk betreft.
Ik hoop niet, dat jij je hart zult verliezen,
terwijl wij van huis zijn."
Zij bewaarde eenigo oogenblikken het stil
zwijgen. Toen zei ze langzaam oil ernstig:
„U moet niet op die manier tegen mij
sprekenala 't u blieft niet."
„Waarom niet?" zei hij ondoordacht.
,,Het is niet goed oude wonden open te
rijten," antwoordde zij. „Kan u dat niet
begrijpen, vader? Mijn hart is met Hector
begraven. ïk zal nooit weer een man lief
hebben."
Hij keek haar verbaasd aan, maar zei
niets. Iota in haar toon en haar manieren
boezemde hem ontzag in. Hij had haar
van kind af rien opgroeien, maar hij begon
haar nu pas te begrijpen. Er war on diep
ten in haar natuur, die hij nog niet had
gepeild. Hij had gemeend, dat Hector
Drysdal e slechts een naam voor haar was
geworden. Hoe weinig begreep hij het hart
van een vrouw l
Hij gevoelde zich beschaamd, vernederd1,
bedroefd. Er scheen geen eind te komen
aan het onheil, dat hij had gewrocht; aan
het lijden, dat- hij had veroorzaakt. Hij bad
het goed met rijn dochter gemeend, dat
maakte hij zichzelf wijs hadl gewenscht,
dat zij een hooge positie in de maatschappij
zou bekleeden, Wat een domme gek was hij
geweest en, helaas, begrip en berouw
waren te laat gekomen. Kon hij de laatste
jaren van rijn leven maar weer over dloenl
Kon hij
De kellner bracht hun thee en broodjes
en het ontbijt werd zwijgend verorberd.
Hij beproefde rustig en op rijn gemak te
schijnen, maar de ongeopende brieven in
zijn borstzak schenen, hem te branden.
Adela nam geen notitie van hem. Zij
dacht voornamelijk aan Winifred Wil-
j loughby, aan het opofferende van haar han-
delwijze, het gevaar, waaraan zij zich
blootstelde voor het weirijn van andoren.
Zij had Winifred altijd! bewonderd, maar
nu scheen rij in haar oogen grootscher dan
oodt. Haar werk te Londen was prachtig,
heldhaftig geweest. Maar dit zette de
kroon op alles. Zij haalde rich alles voor
den geest, wat dezo groote onderneming
met rich bracht de inspanning, de ont
bering, het lijden, het afgrijselijk gevaar.
Zij vroeg zich af of rij haar vriendin wel
ooit zou terug rien. Het scheen haar toe,
dat daar weinig kans op was. En toch wist
zij, dat zij, al stond heb ook in haar macht,
geen vinger zou uitsteken om haar to be
letten e.r heen te gaan. Beter te sterven
in edel streven dan een doelloos, lui leven
to leiden. En toen dacht zij aan Jasper
Fenlove en een rilling voer haar van het
hoofd tot de voeten door de leden.
Een poosje later, toen haar vador, zoo-
als gowoonlijk na het ontbijt, in de hall
een pijp zat te rooken, zei rij tot hem
„Wij gaan vandaag een klein uitstapje
naar het Banhaus maken. Wil u niet mot
ons mee gaan?"
Hij glimlachte mat. „Neen, meisjelief,"
gromdo hij. „Ik word te oud voor uit
stapjes."
„O, onzin, vadertje! Verscheidene van
die meegaan rijn veel wider dan u. Boven
dien, 't is een heel gemakkelijk tochtje, het
gaat al door de pijnbosschen."
„Ik wil liever rustig hier blijven," zei
hij. „Bovendien heb ik eenige brieven te
flohrijvon." v v
„Weet u wel stellig, dat hot u niet kan
schelen als ik mee ga?"
„Weineen, mijn meisje, ik wil juist
graag, dat je gaat. Ik wensch, dat jo zoo
veel mogelijk geniet. Zoo lang als je het
maar niet overdrijft."
„Dab zal ik niet doon," beweerde zij
lachend. „Bovendien, ik ben nu bijna even
sterk als ik ooit geweest ben," en zij snelde
naar boven om zich klaar to maken.
Bardall wachtte totdat d'e excursisten
vertrokken warentoen wandelde hij
alleen weg opdat hij rijn brieven zou kun
nen lezen, zonder dat iemand hem gade
sloeg. Hij koos een rotsachtig, weinig be
gaan paadje langs den rand van een ravijn.
Als hij in een andere stemming was ge
weest, zou hij misschien van het mooie land
schap genoten hebben, maar hij had nu
geen oog voor de grootscho pracht der bor
gen rijn gedachten waren ergons anders.
De vrees volgde hem op de hielen als een
beschuldigende geest.
Toen hij een mijl van het hotel verwij
derd was, ging hij in do schaduw van een
overhangende rots ritt-cn. Voor hem viel
de grond weg in steile terrassen. Op den
bodem van het ravijn stroomde een beek
over een bed van steenen.
Hij draalde eenige oogenblikken, voordat
hij de brieven uit zijn zak nam, en toen hij
dit deed, beefden zijn handen, ondanks
hemzelf.
Hij maakte den brief van Jasper het
eerst open en las dien langzaam van het
begin tot het einde door. Oogenscliijnlijk
was de toon daarin vriendelijk, maar af
en too kromp liij ineen en kleurden zijn
wangen rich. Jasper's bedreigingen waren
zorgvuldig bemanteld, maar zij waren cr
toch onloochenbaar. Tenzij hij Adela terug
bracht, bereid om met hem te trouwen*
wist hij wat hij te verwachten had
Hij vouwde cHen brief eindelijk op en
stak dien weer in zijn zak, waarna hij een
poosje in gedachten bleef ritten. Geen. ge
luid verbrak do stilte, behalve het gck.Vo-
bel van het beekje diep beneden he:
Hij had het k vado uur vcidaagd. in d-9
hoop, dat de tijd hem te hulp zon komen
maar dia had geen hulp gebracht. Adela
was nagenoeg geheel boter. Hij had uicij
langer een excuus, dat hij heb onderwerp
niet te berde bracht. Zij zou onge: -jfeid
geschokt zijn, maar zij zou het kuiv :.i aan-
hooren en wat meer was, zij zou zch. op
offeren om zijn naam te redden. Zij waa
van de stof, waarvan martelaars gc-noakfe
zijn.
Mair mocht hij dio opoffering loslaten 9
Kon hij een marcelaar van rijn eigen kinci
maken
Hij besefte hoe ver hij vooruitgekorueu
was tijdens de laatste paar maanden de
verandering, die er gekomen was in dcu
geest van zijn droonien. Wat een jaar ge
leden wensch cl ijk scheen, was nu onrao-
gelijk.
Een poosje later haalde hij den tweeden
brief uit rijn. zak en r akte dien me1)
hovende vingers open. Dat die als de prijs
voor stilzwijgendheid een v, aag om geld
zou. behelzen, daaraan tvrijfeldo hij niet.
Voor eenigo oogenbli' ,n kwam er cea
novel voor rijn. oogen en kon hij niets ziert
van hetgeen er stond geschreven, doei»
spoedig werden ze weer helder on stonden
do woorden ferm cn duidelijk op het vel*
let je.
(Wordt vervolgd.)
