No. 17732.
LE1DSCH DAGBLAD Zaterdag 15 December
Tweede Blad Anno 1917.
Brieven van een Leidenaar.
DE OORLOG
INGEZONDEN
FEUILLETON,
1- en iiian'M werk.
DGXXII.
De ca :iisiooj.inden apitson zich in ons
land nog meer en meer toe. Ook in onza
gemeente. Waar hït tea slotte op uitloopea
moet, wie zal het neggen?
Het aantal menschen, dat van de oorlogs
toestanden profiteert, en in den eersten tijd
niet gering was, neemt gaandeweg af; het
aantak dat do nadeeligo gevolgen er van
ondervindi. groeit gestadig aan. Dit zfrjo
in de eerste plaats do arbeiders, die gedeel
telik of geheel werkloos zijn geworden of
zullen worden. Iü het algemeen hebben wy
in de oorlogsjaren niet over werkloosheid te
klagen gehad. Bjr het tegendeel. De mobilisa
tie heeft vele werkkrachten aan den maat-
schappelijken arbeid onttrokken; nieuwe, voor
de oorlogvoerende landen produceerende in
dustrieën werden opgericht en eischten vele
goedbetaalde krachten. Bij gebrek aan veler
lei grondstoffen wordt in deze en andere fa
brieken de werktijd voortdurend ingekrom
pen; sommige zijn of zullen worden stopge
zet, waardoor de gedwongen werkloosheid da
gelijks toeneemt. Daarbij komt als een ieder
jaar terugkeerend verschijnsel de seizoen-
werkloosheid, waarover in de eerst.-- p'aats de
bouwvakarbeiders te klagen hebben. Doze
dreigt in den komenden winter al heel erg
te worden, omdat de enorm hooge prijzen
van de materialen het bouwen haast onmo
gelijk maken.
Werkloosheid be teekent voor velen onmid
dellijk armoede. Zelfs in die gezinnen, waarin
men uit. den goeden tijd iets heeft overgelegd,
zal het gespaarde weldra zijn ingeteerd.
Over den nering-doend en middenstand wordt
ongelyk gesproken en gedacht. In een inid-
denstandsverg3dering hoorde ik dezer dagen
den voorzitter, zonder tegenspraak vaa do
aanwezige leden, verklaren, dat do eerste
twee oorlogsjaren goed waren geweest voor
Je handel- en nerin^d rij vonden. Bn er /syn
clouwens verschijnselen, die er op wijzen',
dat deze uitspraak juist ia. Maar deze mid
denstander voegde er bij, dat nu het vet van
den ketel was. Wy mogen echter wel aan
nemen, dat in deze kringen in den guostigen
tyd wel iets is opgelegd voor de magere
jaren, die zouden kunnen, komen.
Er is echter nog een andore greep, voor
wie de tijuen buitengemeen zwaar zijn. Dat
zrjn de talrijke ambtenaren jnot een klein
en middelmatig salaris;.benevens al de an
dere burgers, die van een vast, maar niet
te groot jaargeld moeten leven. Hun inkomen
is niet vermeerderd; Integendeel, vooral by
kleine renteniers, is dit achteruit gegaan.
Hoogstens hebben sommige ambtenareneen
toeslag genoten. Als deze mcnschen do tel
kens verhoogde cyfer3 der maximumprijzen
voor oogen krijgen en de belastingbiljet'.en
'nzien, die aldoor meer van hun inkomen vra
gen, dan slaat hun de schrik wel eens om
et hart Zuinigheid, tot versobering toe,
is onch-r rilci thans een gebiedende
eisck.
Men u- u. vooral de laatstgenoemde
greep, dc z.g. stillen in den lande, niet veel
klagen; men kan zich echter overtuigd hon
den. düt het daar tegenwoordig ook- spant.
Men mag bij de noodzakelijke aanzetting
van de belasLmgsehroef aan deze menschen
wei eens denken. Zij zutien wel geen beroep
doen op directen of indirecton steun van
overheidswege, doch op deze talrijke grosp1
mogen de Comitó's, voor het lenigen van den
algemeenen nood in het leven geroepen, dit
maal niet te veel rekenen. En toch zal er
dit ben ik met mr. Briët eens vooral, als
de koude begint te nypen, dozen winter veel
gedaan moe.en worden, ook in Leiden.
Het is goed, dat wij er ons nu reeds een
voorstelling van maken, hoe deze hulp zal
moeien worden verleend, en dat wij een or
ganisatie vormen, die, als ingrijpen gebie
dend wordt, gereed staat om in te grijpen.
Inderdaad zijn er don vorigen winter, toen
holder-de-bolder het z.g. vorsteomité in el
kaar gezet moest worden, fouten gemaakt,
die misschien hadden kunnen voorkomen.
Het best komt het mij voor, dat er samen
werking wordt verkregen tusschen de groote
werkgevers, de gemecnle en het Steuncomité,
zooals de burgemeester zich dit, als ik firet
wèl heb, ook voorstelde.
Het l\jkt mij toe, dat het initiatief daartoe
van het gemeentebestuur moot u.tgnan.
Er zal een fonds, liefst een groot fonds,
moeten gevormd wordeu, terwijl de uitvoering
straks het besc aan het Steuncomité, ver
sterkt met een commissie uit de werkgevers,
kan wordeu opgedragen, liefst ondor leiding
van een der wethouders. Het Steuncomité
heeft tot dusver zjjn taak op behoorlijke wijze
vervuld; er is geen reden voor, bij «oen mo-
gelijke algemeene werkloozenondersteuLing,
hetzy in den vorm van directen steun of door
raiddel van werkverschaffing, deze organisa
tie uit te sluiten.
De groote werkgevers zullen zoo noodig
spoedig genoeg do geldmiddelen bijeen heb
ben, de Gemeenteraad kan ook, zov noodig
in één zitting, een bedrag toestaan, het Steun
comité, moet daarvoor, voor zoover het Na
tionaal Steuncomité geen bijstand verleent,
steunen op de burgerij. Kort geleden heeft 't
daarop reeds een beroep gedaan en versehil-
lendo groote en kloine bydragon zijn roods
binnengekomen. Doch in vergelijking met de
groote bedrageu, die mogelijk noodig zyn,
is het nog lang niet genoeg.
Ik wil daarom besluiten met allen, die er
iets voor kunnen missen, op te wekken nog
een bijdrage aan het plaatselijk Steuncomité
to zenden. Zij kunnen op deze wjjze er toe
medewerken, dat de winter in deze gemeente
zonder groote schokken voorbijgaat en wer
kelijke armoede, ontstaan door gedwongen
werkloosheid, wordt gelenigd.
De verdeeling van den grond In Rusland.
Do „Lavcstia'', hot orgaan \an do soviet,
bovat het door Lenin uitgevaardigde decreet
ovor de yerdceling van den grond in Rusland, j
Het bepaalt, dat de landerijen van hot groot-
grondbezit, do kroonlanden, klooster- on kork-
gooderen mot don geheelen levenden en dooden
inventaris, gebouwen, enz., voorlóopig ter bo- j
schikking worden gesteld van de land-commis
sies en do districts-bocrenraden, tot tijd en
wijle do constituante in het agrarische vraag
stuk een definitieve beslissing zal hebben ge
nomen.
..Ofschoon bet decreet dus slechte een voor-
ïoopigo regeling bevat, voegt Lenin er aan toe,
wat z.i. do meest rechfvaardigo oplossing van
het landvraagstuk is. In de eerste plaats wil
hij-,het particulier grondbezit geheel en voor
altijd afschaffen. Al het land moet zonder ver
goeding worden onteigend en als gemeenschap
pelijk bezit des volks worden beschouwd Zij.
dio door do onteigening schade hebben geleden,
krijgen recht op openbaren steun gedurende
eon tijd, die noodig is om zich naar de nieuwe
bestaansvoorwaarden te schikken.
De in don grond verborgen mineralen, aard
olie, steenkool, zout en de bosschen en do vaar
wateren komen in staatseigendom.
Elk burger, zonder onderscheid van geslacht,
krijgt het recht, zich met don landbouw bezig
to houden, hetzij met medewerking van ver
wanten of met anderen in gemeenschap, doch
slechts zoolang als hij (of zij) in staat is. het
land te bewerken. ZoodTa dat.niet meer het go-
val is, veryall het recht, maar krijgt (lo ,be-
trokkor.e in den vorm van een staatspensioen—
recht -op levensonderhoud.
De vórm van bewerking van bet land moet
naar plaatselijke omstandigheden worden ge
regeld. Daarvan zal afbangen of men het wil
bewerken op afzonderlijke boerenhoeven, io
coraplexeu daarvan, of in gemeon9ehappolijken
arbeid. Do gemeenten, zullen over don arboids-
vorai zelfstandig kunnen beslissen.
Voor het gebruik van het land moet den
staat eon bij de wet te bepalen vergoeding wor-
don betaald
Het gt'hecle grondbezit van den staat wordt
in een lands-fonds vereenigd. De vordecling
onder do bewerkers van den grond geschiedt
door de centraio en plaatselijke autonome over
heid. Deze verdeeling moet periodiek worden
herzien, naarmate de bevolking toeneemt en de
bebouwing intensiever wordt
De landerijen van boeren en kozakken, dio
thans reeds in gemeen bezit worden bebouwd,
zullen niet worden onteigend.
Nog geen vrede door overleg.
Eenigo Berlijnscho dominé'ö ds. Max Braun,
ds. dr von der Hcydt, ds. Mann en ds. dr. Phi-
lipps hebben eon getuigenis van den volgenden
inhoud hot licht doen zien in antwoord op een
manifest van eenige vredelievende predikanten.
Hot cerstbodoeldo stuk luidt;
„Iu de godachtenismaand der Hervorming
hebben vijf Reriijnsche predikanten een open- I
bare verklaring hunner bereidwilligheid tot
een „vrede van overleg en verzoening" aan de
Borlijnsche collega's gezonden, met het verzoek
om bewijzen van instemming. Zij soms ook
door protestanten der vijandelijke landen der
gelijke verklaringen gepubliceerd? Do publica
ties. die tot dusver van Waldenzeo, Engelschen
en Franschon (ds. Charles Wagner in Parljsl)
ons hebben bereikt, zijn zoo grenzeloos achim-
pend van toon, dat wij, als Duitsche mannen,
die de eer van hun vaderland hoog houden, niet
in slaat zijn, ais antwoord daarop om verzoe
ning te vragen c-u den schaamteloozen laste
raar „van harte do broederhand te reiken".
„Het getuigenis houdt een vrede door oorlog
en verzociu«ig voor begeeron?woard. Dus wordt
van de Bortijnscbo gn-stelijken verwacht bot
oeaineu van net Itijksdagbeshiit van 19 Juli
In koe boogo mate dit besluit er toe heeft
bijgedrageu, uij onze vijanden don wil tot over
winnen te versterken en daardoor den krijg
langer te doen duren, is ieder dagbladlezer be-
kend(?). De politieke partijen maakten van
den oorlogsnood van het Duitsche volk ge
bruik, om hun partijpolitieke doeleinden te be
reiken Nu wordt van ons protcstanteche
geestelijken verwacht in den binnenlandschen
politieken strijd deze partijen te hulp te komen
Hiertegen rnoet met allo beslistheid worden ge-
prol e>teerd.
„Er bestaat voor het Duitsche volk slechts
tweeërlei overwinning of ondergang! Eerst
als wij overwonnen hebben, zal het tijd zijn,
den Engelschen on Franschen onze bereidwil
ligheid tot verzoening te doen kennen, hoe
moeilijk het ons ook moge vallen, al het ver
schrikkelijke te vergeten, dat zij ons in baat
en leugen hebben aangedaan. Dan kunnen wij
opnieuw overwegen, op welke wijze do zonde
van zelfzucht en haat uit de wereld geholpen
en oen eeuwige vrede ingeleid worden kan
„Iutusschen hebben wij nog oen recht tot
heiligen toorn Dit recht hebben ons de vijan
den voor God en den menschen gegeven. Wij
willen het handhaven en met verzooningsnan-
biedingon wachten, tot wij door strijd en nood
den vijand ovorwonnen en ons en onzen kin
deren do vrijheid en don vrede gewaarborgd
hebben
KORTE BERICHTEN.
Do „Voss. Ztg." meldt uit Brussel, dat aan
do Belgische provincies opnieuw een oorlogs
schatting van Cü mïllioen franc per maand is
opgelegd. De finaneieering geschiedt door
een consortium van Belgische banken, die
5 procents seliaikistprome&sen voor don duur
van twee jaar uitgeven. België wordt dus ge
heel leeggehaald: machines, producten, geld
en menschen.
Het Arncrikuunsche legoi teil op het oogon-
blik 1,815,820 man, de marine 271,571 man,
totaal 2,087,301 nian, waaronder 1,400,000 vrij
willigers. Voor 1 Januari zullen nog 500,000
man onder de wapenen korhen.
Het Fransche blad ..Pays" meldt, dat Cle-
menceau binnenkort de Kamer zal voorstel
len, een zitting met gesloten deuren te hou
den, om een .vertrouwelijke verklaring over
den algemeenen j>oli rieken toestand te kun
nen geven.
e
Huiszoeking is gedaan in de redactie-bu-
reaux der socialistische „Avanti" te Rome, De
redacteur Storchi en do socialistische partij
secretaris Fortichiari zijn in hechtenis ge-
nomen.
Op de vergadering Yan Duitscho staalfabri
kanten, waarop do motie-Reichert werd aan
genomen, welke het bezit van Briey en Long-
wy als vredesvoorwaarde stelde, betoogde de
zelfde Herr Reichert, dat verhooging der loo-
nen en het instellen van Kamers van Arbeid
bedenkelijke maatregelen waren.
t>
Naar gemeld wordt, ia een dakpannenfa-
briek to Augsburg. die als munitiefabriek
werd gebruikt, geheel afgebrand.
e
Een bocr^ uit hef "Wcstorwoud vorvocgde
zich te Siegburg in een schoenwinkel om een
paar schoenen to koopen, maar er waren cr
geen meer te krijgen. Toen de landman ech
ter verklaardo dat bij 10 pond versche boter
bjj zich had en die in rui! voor schoenen wil
de verkoopen, had raon plotseling schoenen
in overvloed. De man zocht een paar werk-
laarzen uit, waarvoor men 90 mark vroeg.
Op zijn verlangen echter zou men hom 10
mark per pond voor zijn boter betalen. Hierop
onipopio hot boertje zich als rechercheur,
nam hij dca schoonenvoorraad in beslag en
verbaliseerde hij den winkelier wegens het
overschrijden der maxi mum-prijzen.
Particuliere telefoongesprekken zijn thans
toegelaten van do Duitsche fronteD (uitgezon
derd dio In Oostenrijk-Hongarije, Italië. Roe
menië cn op den Balkan), naar Duitschlanrt.
In do richting van Duitschland naar het
veldleger zijn particuliere gesprekken echter
niet geoorloofd.
Militair Tehuis aan den Morschweg.
Geachte Radactie
Verzoeke het onderstaande te plaatsen.
Van de zyie van het Militair Tehuis, aan
den Morschweg 34, wordt een po ting aan
gewend om de financieele mo i ijkheden,
waarin het verkeert, te verlichten, waartoe
i3 samengesteld eon Militair Comité, dat
inteekemyston aanbiedt by de ingezetenen.
Dat dit Comité uit hoofd 3 van zyn
betrekking des avonds d.ze lij .ten
aanbiedt, wekt by velen wantrouwen op.
Wij ktmneoi echter medeJeeDn. dat deze
lysten in betrouwbare handen zrjn gesteld
en tevens, dat zy voorzien zyn van het
stempel der Gemeente.
Wij hopen, dat deze kennisgeving moei
lijkheden wegnemen en het wantrouwen op
heffen zal.
Op de lysten staat in hoofdzaak vermeld,
I dat meer dan drie jaren militairen hert. ge
noegen hadden hier te verkeeren; dat hun
dit niet gemakkelyk valt bij gemis van huis
en haard; dat gelukkig het vriende!yke Mi
litaire Tehuis aan den Morschweg hun te
gemoet komt; maar dat, zal dit onmisbaar
Tehuis voor hen blyven bestaan, steun
noodig is, ook geldelijke steun. Het offer,
voor hen gebracht, wordt te zwaar voor
het bestuur; de militairen willen medewer
ken om een ontspanningsavond te geven
ten bate van het Tehuis; daar echter met
het oog op het traktement de toegangs
prijs laag zal zyn gesteld, zal het zonder
den steun van de burgery niet moge.yk
zyn de ko3ten te dekken of een batig saldo
af te dragen.
De commissie van uitvoering vertrouwt
j op dien steun.
Onzen dank voor de plaatsing.
Hoogachtend,
Mil.-Serg. P. G. DEN HOLLA
(Adres: Mil. Tehuis, Morschweg 34.)
Tarief verhooging N. Z. H. T. Mij.
Mynhear de Redacteur!
Mag ik U beleefd verzoeken my een
plaatsje ta willen atetoan, ter bespreking
van een groote en gewichtige aangelegen
heid?
Wat is het geval? Naar men ons van be
voegde zyde mededeelt, schijnt de Directie
der N. Z. H. T. Mij. het voornemen te
hebben opgevat het tarief, geldende voor
do trajecten LeidenNoord wijk en Leiden
Katwijk op belangrijke wijze te herzien.
Een herziening in dier voege, dat voortaan
door de militairen ongeveer 50 procent ver
hooging (oorlogstoeölag?) zal moeten wor
den betaald. In cyfer3 omgezet, komt de op
handen zynde maatregel dus hierop neer,
dat van een militair, reizende, van Katwijk
naar Leiden en tsrug, voor het afleggen van
dit traject, een bedrag van 46 cents
zal worden geëischtl Het tot dusverre gel
dende tarief was 32 cents.
Ik geloof, dat wy hier weer eens te doen
hebben met een dwingenien maatregel, die
alle perken te buiten gaat! Waarop steunt
'het zedelyk recht van deze verhooging?
Is zij gebiedend noodzakelijk? Het bedrag,
hierboven genoemd, vertegenwoordigt voor
den landsverdediger de waarde van 1/3 van
zyn (toch al niet vorstelijk) traktement. En
waai voor hem overigens zijn gebrekkige
oeconomisohe toestand ongewijzigd blyft, daar
komt het in te voeren tarief practisch hier
op neor, dat hy nog minder na3r huis kan
gaan, zijn noodige bezoeken aan achterge
laten familiebetrekking nog zeldzamor wor
den 1
Wij' staan ouder de wapenen in het wel-
1 begrepen landsbelang. En dankbaar begroe
ten wy dan ook iedere poging, door staat
of particulier gedaan, om onze financieels
positie te verbeteren. Hoezeer valt het du*
j te bejammeren, dat hier door de particu-
j liere exploitatie der Tramv.eg-Mnatschappy
de militairen, die door d.?z? buitengewone
omstandigheden gedwongen worden van
haar vervoermiddel gebruik te maken, wor-
den uitgebuit to haren voordeele. Het is in
den grond der zaak „anti-nationaal".
i Er dat tegenover onze jongens, d e, door
hun voortdur .-nd heen on weer re z:n, onge
twijfeld een krachtigrn stoot hebben gege
ven tot grooteren bloei' der Maatschappij
I nkzeggc-nd voof de pias',-ruimte,
Uw dw.
P. SCHEFJI,
Milicien -1-II-15 R. I., Katwyk-aan-Ü
Panier.
De „Rhein. Weetf. Ztg." vertelt, wat et
in Duitschland al ni.-t van papier wurdt ge
maakt De vensterom rj t ngen in de spoor-
wegcoupé's worcL-n sinds lang van papier
vervaardigd en zijn zoo sterk, dat zij zelfs
aan de vernielzucht van baldadig reizigers
weerstand bieden.
Len groot warenhuis ho:*ft laatet een ont
vang- en theekamer ingericht met loopors
i en tapyten van papier; over de sofa lag een.
i pluche kleed, dat van papier was; op de
theetafels la^en overal zijden kleedjes
van papier; de stoelen, de voetenkussens en
de crapaox war m bekleed mei papier. Óp
papieren bordjes lagen taartjes, dio met
papieren lepeltjes gegeten konden worden
Of ook de taartjes van papier waren,
meldt het blad niet.
Een kerkhof van 3000 jaar ontdekt.
In Galicië is naby Krakau een vóór
historisch kerkhof opgegraven. Bij het makén
van loopgraven waren soldaten dikwijls op
urnen en andere steenes voorwerpen ge
stuit. Een van hen, de archeoloog prof. An-
toniewicz, oohcludoerde, dat deze voorwer
pen uit het z.g. steenen tijdperk afkomstig
moesten zyn en vroeg vergunning tot verdere
opgravingen, die 44 urnen aan het licht
brachten. Uit den vorm der urnen heeft
men opgemaakt, 'dat ze ongeveer uit den
i 9den eeuw Vóór Christus afkomstig zyn.
Gieren bovou Hamburg.
Onlangs heeft de stad Hamburg bezoek
gehad van- 'eenige gieren. Ze schenen den
weg to "kennen, want ze lieten zich heel kalm
in Hagenbeck's dierentuin mer. Nader bleek,
datehet twee groot? gieren waren, die na
een paar weken door twee andere gevolgd
werden. Het Verschijnen van deze gieren Is
zeer belangrijk. Na 1839 war%n in Noord-
West-Duït'schland geen gieren meer gezien
waaruit men opmaakt, dat d.z^ vogels door
deh oorlog uit hun vaderland verdreven zyn
en nu doelloos rondzwerven. De Hamburg*
scko burgcry scheen niet by ster met het
bezoek ingenomen, en omdat het. nu eenmaal
oorlogstijd j$, kregen zo met-een den kogel.
Scheurbuik in den oorlog.
I Scheurbuik, een in Europa weinig voor-
j komende ziekte heer3clit op het oogenblik
j epidemisch onder de Russische krijgs
gevangenen in Duitschland. Deze niet
alleen pijnlijke, ïuaar levensgevaarlijke
ziekte begint met- verzwering van het tand-
vleesch. Door energiek inondspoelen tracht
men do ziekte te keer en, maar in do meeste
j govallen gelukt uit niet en cïuurt het niet
lang oi ook de oneïerh-ud en de zenuwen
worden aangetast. De tanden vallen uit en
worden spoedig daarop door cte kiezen ge
volgd. Houdt men de wonden nu ma-ar zon
zuiver mogelijk, dan heeft de lijder na een
week het grootste leed geleden en treedt
snel verbetering in. Daar schijnt het echter
in de kampen wel eens aan te ontbreken,
zoodat in vele gevallen bloedvergiftiging
ontstaat. Onder hovig lijden bezwijkt het
slachtoffer dan. Dat de ziekte uiterst be
smettelijk is. blijkt hieruit, dat zoowel
gevangenen als oppassers aaugetest wor
den. Hoe de besmetting overgebracht wordb
weet. men nog niet, maar door Dintseha
bacteroologen wordt een levendig onder
zoek ingestelde
(tomao van SILAS K IIOfKINO.
tl)
,,En jo vindt clat hot cr niet op aan
komt of een vrouw liefheeft of niet?'' vroeg
zij met een zweem van verachting in haar
Btern ,,Ik zeg je, dnfc het or alles toe doet
voor de vrouw."
,,Maar liefde zei komen," bracht hij io
het midden. ,,Er wordt beweerd, dat vrou
wen erigenlijk nooit liefhebben voordat zij
getrouwd zijn."
Een uitdrukking san ergernis gleed \oor
een oogenblik over haar gezichte Toen
glindachto zij weer droevig en aandoenlijk.
,,Ik weot wat liefde is, Jasper," zei zij
na eon lango pauze. „Ik heb vn-n een man
gehouden, die goed en groot was? wiens
leven vol wijding was, van een man, dio
iotö deed voor rie verbetering van dc wrereld.
Hoe zou ik dus bij mogelijkheid jou kunnen
liefhebben
Waarom niet?" vroeg hij, vuurrood
wordend.
„Jouw loven is zoo zoo onheteeke-
oend."
„Groote goedheid!" zoi hij verontwaar
digd. ,,Ik ben een heer in elk geval, geen
beenzager, geen jager op microben
Stil," zei zo mei» vlammende oogen,
,,be!eedig den doode niet."
„En beleedig jij den levende niet/'' gal
hij woedend torug.
,,Wij behoeven niet te twisten," zoi zij
aa een pauze, terwijl het bloed weer uit
kaar wangen week „Je verlangde de reden
te welen en ik heb je dio gezegd. Dit ge
sprek is, zooals je kunt denken, zeer pijnlijk
voor mij Ik kan niet veel meer verdra
gen."
„En jo wilt. me vertellen, dat alles tus
schen ons uit is. Wat?"
...Xa, dat wcnsch ik jo te doen begrijpen."
„Maar ik begrijp het niet!" riep hij ge-
bolgd. ,,Eo ik wil het niet begrijpen. Je
móet met mij trouwen, Ad el aje moet je
belofte houden."
,,Jo weet, Jasper, dat ik nooit iets heb
beloofd," zei zo moe.
,,IIet was toch ev engoed «als eea belofte,"
protesteerde hij. ,,Do wereld zal het als een
bolofte beschouwen. Kom, Adela, bedenk
je. „Bedenk welk een gek figuur ik zal
niaken en hij trachtte haar door vleien
to bepraten.
Zij luisterde heel geduldig en was innig
met hem Injgoan. En toch, hoe langer zij
luisterde, des te meer kwamen de klein
zieligheid en de ijdelheid van den man aan
het liclit. Met veel overredingskracht stelde
hij haar de zaak van zijn. standpunt be
schouwd voor en zij kon zich niet verhelen,
dat hij reden had zich te beklagen. Maar
aan den anderen kant voelde zij, tint zij
niet. vera ntwoordelijk was geweest. Men had
op weinig faire wijze partij VMt Tm;ar too-
str.nd getrokken.
„Je hadt cr niet bii mij op moeten aan
dringen. Jasper, toen ik de kracht en den
wil niet had mij or tcgeu te verzetten."
„Hoo kon ilr weten, dat je niet je zelf
was, zooajs jo hot noemt," hield hij vol.
„Je leek geheel in orde wat vriendelijker
en meegaander dan gowooolijk - dat- wa*
alles."
O, Jasper, maar je moet het toch hebben
geweten. Ik was als iemand, die slaap
wandelt."
„Je was niets van dat alles," beweerde I
hij „Jo was heel redelijk cn nu ben jo dat
in het geheel niet."
„Ik ben weer levend," antwoordde zij
langzaam. ,,Ik kan voelen lijden.' Ik hen
weer geworden wat ik placht, te wezen."
„Enkel een luim, Adela."
„Neen, het is meer dan een luim Ik beu
miju ware ik -- geen automaat, die door
anderen in beweging gebracht on in ge-
regolden gang gehwiden wordt-."
„Wil jo de zaak nog niet eens aanhou
den Ik kan nog wel wat langer wachten
ofschoon, ik genoeg van het wachten heh
Zeg, dat jo er nog eens over denkon wilt."
„Neen Jasper. Do zaak moet vandaag
voorgoed afgehandeld worden. Ik zal uooifc
met jo trouwen nooit."
Hij werd.boos, tierde en .raasde, noemde
haar. een flirt en gebruikte eenigo bijvoeg
lijke naamwoorden, die niet bepaald be
leefd waren, sprong ten slotte uit zijn stoel
on reilde do kamer uit.
Adela wachtte eenige minuten., waarna
zij langzaam (te trap opklom en naar haar
kamer ging, waar zij om haar kamenier
belde. Een halfuur later, teen Winifred j
haar kwam zoeken, vond zij haar iu bed j
haai- wangen waren nat van trauen.
„Maar. lieve kind, wat zie er moe uit," j
zei Winifred vorsclu'ikto.
„Dat ben ik ook," gaf zij ten antwoord,.
„maar ik zal mij, dc-nk ik, wol beter voelen i
als ik wat. geslapen bob."
.Wil je duci liever alleen we/cn?"
„Voor het oogenblik wel, lieve,"
Winifred tloop zacht de kame? uit. Zij
wist tamelijk goed te raden van welken
aard het onderhoud geweest. wa«
Ondertiusschen was Fenlove n.aar do stad
teruggesneld, zoo spoedig als zijn auto hem
daar kon brengen. Hij was bijna blind van
boosheid en teleurstel ling. Nog nooit was
hij zoo hevig verwoed geweest.
Juist, toen hij bij zijn eigen deur uit
stapte, bevond hij "rich van aangezicht tot
aangezicht tegenover Impcy.
„Jij bent juist de persoon, dien ik héb
ben moet," stotterde hij. „Ga een paar
oogenblikken mee naai' mijn kamers. Zij
hebben er mij beestachtig laten inloopcn cn
ik heb jo raad noodig
Irupey keek op zijn horloge en aarzelde.
Hij wenschte niet. in een van Fenlove's
affairea betrokken te worden.
„Zeg niet, dat je een afspraak hebt,"
ging Fenlovo haastig voort. „En als je die
hebt, dan kan die wel wachten. Ik moet je
dringend spreken. Kom mee." En hij ging
hem voor de trap op.
Irupey volgdo hem dicht op de hielon,
terwijl hij zich afvroeg wat zijn neef zoo
van streek kon hebben gebracht. Hij hoopte
niet, dat. hij tot de spelers had behoord,
bij wie do politie don af geloop on nacht een
inval had gedaan, en toch zou hem dat niet
in het minst verwonderd hebben.
Op Fenlove's kamer gekomen, liet hij
zich in een gomakkdijken stoel vallen en
wachtte af
Fenlove liep driftig in de kamer op en
neer als een woedende, kloine Bantamsche
haan. Zijn oogen schitterden, zijn tanden
glinsterden, zijn knevel ging overeind staan.
Hij schopte een tabouret onder de tafel,
greep een -kvel, <tic hom in den weg.stond,
en slingerde dien naar het andere eind der
kante r. -
„Zij hebben met mij gecoquettcerd en mij
een blauwtje laten loopen barstte hij ein-
j dolijk uit, „vervloekt beetgenomen," en hii
zwaaide rond en ging zitten, waar de stool
had gestaan.
Impey had gewoonlijk de spieren van zijn
gezicht goed in bedwang, maar toen hij
Fonlove op zijn rug zag liggen spartelen,
was dat te veel voor hem. Hij stikte bijna
en wilde heb uitproesten, maar hij zette
zijn handen in dc zij on kneep zijn kaken
bijna stuk ora niet in lachen uit te barsten.
Fenlove schopte verscheiden malen hevig
mot do beenentoen begon hij vloeken uit
te sfcooten als proppen uit een klapbus
Vloeken, clto bijzonder krachtig waren,
maar volstrekt, niet sierlijk.
„Jo moest, liever opstaan, Jasper," zei
Impey ten laatste, t-oen hij zich voldoende
kon behcerschen om te spreken.
Fenlove ging overeind zitten en keek
gramstorig om zich heen. Hij zag er bekla
genswaardig uit, geheel verwaait* ont
redderd.
„Verduiveld," zei hij en streek niet zijn
rechterhand zijn haar glad, waarop hij zich
omgooide en met Qpn sprong overeind stond.
„Daar gaat eer knoop van cte bretel,"
gromde hij, waarbij hij Impey uitdagend
aankeek.v
„Heb schijnt vandaag een ongeluksdag
voor je te zijn," zei Impe? vriendelijk.
Jasper's antwoord op dio onschuldige op
merking behoeft- niet vernield te worden
„Zou liet niet. beter zijn, dat je ging rit
ten," deed Impey einde-lijk aan do hand.
j Jasper zette een zuur gezicht en wreef het
lichaamsdeel, dat het eerst met don vloer in
contact was gekomen. Toen nam hij behoed
zaam in een leuningstoel pltutte.
