Pak me mee»
no. 17585.
Gemengd üieuws.
cI0N.
13 k; klimop.
Het morgen verschijnend nummer bevat
o. a. als voorplaat: Amerika maakt zicli
strijdvaardig.
Voorts: Copramarkt te Kandangan op
Borneo. Z. K. H. Prins Hendrik op het
terrein van den Dierentuin te 's-Graven-
hago te midden der padvinders. Blinde
Padvinders worden in het Britsch Museum
te Londen rondgeleid. Motorwedstrij-
'den, gehouden op „Houtrust" te 's-Gra-
venhage. Openluchtmeeting voor het
vrouwenkiesrecht te Amsterdam. .Over
zicht van het Vlaamsch Weldadigheids
feest te Amsterdam. De Kersenpluk in
de Betuwe, met 3 foto's. Uit het Zeeuw-
sche Volksloven, met 4 foto's. Amerika
maakt zich strijdvaardig, met 2 foto's.
.Midden in de stad New-York staat thans
een slagschip van 250 voet op stapel.
Een eerepoort in de Fifth Avenue te New-
York. Maarschalk Joffre met den Fran-
Bchen ambassadeür Jusserand en den Ame-
rikoanschen maarschalk Scott bij hun ver
trek uit Washington. Hot gereorgani
seerde Russische leger, oefening houdend
in de straten van Petrograd. Te Rot
terdam heeft een hevige brand gewoed.
Het houtechip Turin", dat onder de Hol-
landache kust op eenige mijnen geloopen
is. Prins Hendrik aan de filmfabriek
„Hollandia", te Haarlem. De geheime
agenten in Rusland, met 2 foto's.
Een pagina Garicaturen door Ton
Iran Tast.
De Mijnwerkersstaking.
X
Omtrent het vertrek der Belgische geïn
terneerden verneemt men nog, dat dit in
yolmaakte orde hoeft plaats gehad. Hot
betrof hier niet alleen het vervoer van de
geïnterneerden in de 5 kampen, maar ook
van een 250 gehuwden. Deze war©n opge
roepen in de kampen te verschijnen. Daar
vernamen allen, dat düenzelfden avond uit
t)en Haag het besluit was gekomen, dat
rij, die niet meer in d° mijnen aan het werk
gingen, naar Zeist zouden vertrekken.
Voor de ingaDgen der kampen bevonden
rioh de vrouwen der gehuwdenhet'afscheid
der vertrekkenden had zonder incidenten
plaats. Ook op de verdere reis doden zich
geen incidenten voor.
Vermelding verdient, dat een troep, wel
ke vajn Spehholzerhoide te vo®t naar Schaes
berg moest vertrekken, eveneeDs daar in
alle orde aankwam. De houding der Belgen
verdient ongetwijfeld waardeering, maar
nok komt, naar men verzekert, een woord
van lof toe aan verscheidene Nederland-
ache offioierendie bij het militair geleide
dienst deden en vooral aan de offici°ren
Tan het Interneeringsdepot.
Van de 1600 geïnterneerden, in dc 5 kam
pen, welke bot het Interneeringskampement
Heerlen bohooron, zijn thans vertrokken
degenen, die tot de ondergrondeche mijn
werkers behooren, totaal 982, waarbij een
kleine 300 gehuwden. Slechts een 20-tal de-
Bjer geïnterneerd-en verklaarden in de kam
pen voor het vertrek zich bereid weder in
de mijnen te gaan en konden dus blijven.
'Aan het station te Heerlen voegde zich
daar nog een Belg bij, ddo reeds in den
trein had plaats genomen.
De geïnterneerden, thans nog in de Lim-
burgsche kampen vertoevend, zijn werk-
eaam in verschillende bedrijven, in kalk-
Steengroeven on ook bij den bovengrond-
echen mijnbouw.
Het Tweede-Kamerlid Van den Tempel,
Hi° als voorzitter van het Nedorlandsch
Vakverbond 'o Heerlen vertoeft, heeft zich
telegrafisch tot Minister Gort van der Lin
den gewend, naar aanleiding van oen be
jegening, hem bij de mijn ,,Ernma" ten deel
gevallen van do zijde van den len luitenant
Savalle en den dienstdo0nden marechaussee
toen hij zich daar ver plaatse in zijn kwa
liteit van Kamerlid op de hoogte kwam
•tellen van den toestand-
In bedoeld telegram roept hij de tusschen
komst in van den tijdelijken voorzitter van
'den Ministerraad opdat een einde komt aan
het machtsmisbruik van militairen en
marechaussees," dje, volgens zijn eig©n
waarneming, zeer prorvoceerend optreden
tegen de stakende mijnwerkers, welke zich
rustig gedroegen.
In een uitvoerig schrijven aan den Minis
ter van Oorlog heeft de heer Van den Tem
pel de toedracht der zaak uiteengezet, ern
stig opkomend tegen de wijze, waarop hij
behandeld is en den Minister verzoekend
aan zijn klacht gevolg te geven.
Hij schrijft o. a. het volgende
,,In verhand met de voortdurende klach
ten der mijn workers over het gew°kldadig
optreden der militairen, wilde ik mij he
denmorgen persoonlijk bij het aangaan
van de mijn „Emma" van den gang van
zaken op de hoogte stellen. Toen ik voor
de mijn aankwam en ik werd aangemaand
door te loopen, heb ik mij dadelijk gewend
tot den bevelhebbenden officier, den luite
nant Savalle. Ik had mij trouwens den vori-
gen dag voorgesteld aan den kapitein de-
tachementscoimmaridant en hom verzocht,
mij geen belemmeringen in den weg te doen
leggen, wanneer ik mij door eigen waarne
ming van den gang van zaken op de hoogte
zou stellen. Ofschoon ik den hiervoor ge
noemden luitenant mijn kwaliteit had ge
noemd, gaf hij op weinig hoffelijke wijze
te kennen, dat ik mij niet op do plaats
mocht ophouden- Ik mo©st, zoo luidde zijn
bevel, voortdurend doorloop en, waardoor
uit den aard der %aak een rustige waarne
ming van den gang van zaken werd bemoei
lijkt.
Hier zij tevens vastgesteld, dat dit bevel
voor de goedé orde niet den minden zin
had. Dat werkwillige mijnwerkers in groep
jes op den openbaren weg stonden en dat
ook een propagandist van den Clir. Mijn-
workerabond volkomen met rust werd ge
laten. Op twee momenten, toon ik, even stil
staande, afzijdig van de menschen, do om
geving opnam, kwam onder het oog van ge
noemden luitenant, een marechaussee to
paard op mij af en dwong mij met geweld
voort te gaan- Ik meen tegen deze wijze
van handelen ernstig te moeten opkomen.
Persoonlijke waarneming van de zijde der
volksvertegenwoordigers is zeker in ge
vallen als deze, waar naar mij gebleken
is ter©cht over machtsmisbruik wordt
geklaagd, ongetwijfeld noodig en is, wan
neer een volksvertegenwoordiger zich uit
sluitend bepaalt tot toezien, een recht, dat
naar ik vertrouw, ook Uw Excellentie zal
willen handhaven. Het kan dan ook ihiefc vol
gens den wil van Uw Excellentie zijn, dat
een militair© autoriteit zich aan die?VK>n-
trole opzettelijk en door het plegen van ge
wold tracht te onttrekken, weshalve ik Uw
Excellentie beleefd verzoek aan deze klacht
gevolg te geven."
Do heer Van den Tempel deelde nog mede
dat luitenant Savalle, toen da heer Van
den Tempel zich had gelegitimeerd, ten ant
woord gaf: ,,U is toch ook staatsburger,"
waarop hij repliceerde: ,,Ja, maar tevens
Kamerlid.
Hij wandelde vervolgens met een redac
teur van „He-fc Volk" op den weg heen en
weer, toen het treintje met workwilligen
aankwam. De beide heeron zijn daarop op
eon afstand gaan staan op een stoop van
een der in de buurt staande woningen. On-*
middellijk deed een marechaussee z'n paard
op liet trottoir rijden en vlak achter den
he?r Van den Tempel steigeren. Dit ge
beulde tot tweemaal toe- Op dezo wijze zou
deze volksvertegenwoordiger door de mi
litairen behandeld zijn. Luitenant Savalle
en nog eon officier stond en op een afstand
dit geval aan te zien.
De redacteur van ,,Het Volk," in het be
zit van een door den kapitein Bauduin ver
strekt. bewijs van toegang tot de door de
marechaussee afgezette terreinen werd even
eens verwijderd.
„Het Volk" meldt:
Voorzifter en secretaris der s^c.-dem. Ka
merfractie hebben, raar aanleiding van een
telegram van den Mrinwerkerrbond, waarin
werd geklaagd over ruw optreden van mili
tairen en marechaussee* en waarin werd aaa-i
gedrongen op intrekking van militaire maat
regelen .en in ieder geval werd verlangd,
dat de uitvoering zou worden gelegd in
handen yan bezadigde mannen, die streek
en bevolking kennen, zich aanstonds gewend
tot den Minister van Oorlog en tot den ty-
delijkên voorzitter van den ministerraad,
met verzoek de klachten over provoceerend
optreden der ordebewaarders ten spoedigste
te onderzoeken, maatregelen ale bovenbe
doeld te nemen en het recht van posten
te ^waarborgen. Tevens werd er op aange
drongen, eventueele plannen tot ingrijpen
om tegemoet te komen aan rechtmatige
eischen der stakers in dezen> onverwijld be-<
kend te maken, opdat de stakingsleiding
daarmee rekening kan houden.
Aan „De Tel." wordt uit Heerlen, dd.
26 Juni gemeld:
Ofschoon naar de mededeelingen van het
hoofdbestuur van den Ned. Mijnwerkersbond
de vandaag door het hoofdbestuur van den
Chr. Mijnwerkersbond Verstrekte cijfera van
het aantal afgedaalde mijnwerkers geflat
teerd zijn, wordt niet ontkend, dat het aan
tal werkwilligen is toegenomen. De eerstge
noemde Bond schat heb aantal afgedaalde
ondergrondsche werklieden op twintig pro
cent. De kolenproductie, die gisteren hon
derd wagons bedroeg, zou vandaag met
eenige wagons gestegen zijn. Z-ooale men
weet, bedraagt de normale productie 885
wagons.
Het Kamerlid Van den Tempel en de se
cretaris van het Neder!. Verbond van Vak-
vereenigingen, de heer Edo Fimmen, zijn
hedenavond vertrokken.
Door den commandant der marechaussees,
kapitein Bauduin, is een onderzoek inge
steld naar het gepubliceerde geval van mo
lestatie van het Kamerlid Van den Tempel.
Het is thans voldoende gebleken, dat de
beweerde dynamietaanslag een fantasie is;
het schjjnt een zevenklapper te zijn ge
weest, die de gemoederen in beroering
heeft gebracht. Het bleef den geheolen
avond zeer rustig.
Verder wordt on» nog gemeld:
In een kort gesprek met den heer Stins^
voorz. van den Chr. Mijnwerkersbond, deel-»
de deze mede, dat de arbeiders van de do-<
miniale mijn thans erkennen, 'dat de mini-
mum-Iooneisck onuitvoerbaar is. De Chr.
Mijnwerkersbond heeft van de m$ndireciies
de schriftelijke verzekering ontvangen, dat
pensioenfonds en het fonds voor de ziekte
verzekering zal worden ingevoerd, ook al
zou met 1 Januari 1918 de Staatscommis
sie tot herziening van de- arb?idsbepalingen
voor de mijnwerkers met den arbeid nog
niet gereed zijn.
De heer Stins deelde nog mede, dat de/
secretaris van de afd. te Kerkrade een
besluit van eenige afdeelingsbesturen uit
Kerkrade en den omtrek, niet overeenkomt
stig het besluit van de vergadering, heeft
gepubliceerd en daardoor een onjuist ma
nifest onder de arbeiders is verspreid. De
genoemde secretaris is hiervoor dan ook
geroyeerd.
De heer Stins wees er eveneens op, dat
verschillende cijfers, die gepubliceerd wor
den, niet altijd met de waarheid o-vereen
stemmen. Gemeld was, dat t St;in Maandag
slechts één arbeider .was afgedaald.
Volgens een juist ontvangen telegram
van den afdceiingssecretaris van den Chr.
Mijnwerkersband zijn te Stein 80 mijnwer-
i kers aan het werk gegaan, allen ondergrond
sche arbeiders. De p:rsoon, be'ast met het
innen van contributie, heeft in de streek
van Kerkrade Zaterdag 377 contributiazegels
van 36 cents opgeplakt. Hieruit volgt, dat
Zaterdag 377 arbeiders, die 33 cents con
tributie betalen, aan den arbeid waren. Hier
van waren hoogstens 15 pCt. bovengenoemde
arbeiders. Do contributie voor den Chr. Mijn
werkersbond is 6 ets., 36 ets. en 60 ets.
Büjkenl ee:; strooibiljet, ond rte k.nd
door d n s. cretaris El in ren, bes'o^t de .af-
deeling Heerlen van den Chr. Na tien al en
Werkmansbon dj in ov r eg met lie: hoofdbe
stuur, toï staking over to gaan. Tct dez? a'.-
gemeene vakorganisatie behoort echter
slechts een klein aantal mijnwerkers.
Bij openbare kennisgeving heeft de bur
gemeester van Heerlen bekend gemaakt,
dat de miinw.rkers bescherming zu'.'en v.n-
den. Door do bewaking der spoorweg-sta-
jtfotö en mynzetels ^oor' 'do werkwilligen ip,
ide kolonies en in de "buurt der mijnen, is)
militaire begeleiding beschikbaar. Dit laate
eto i aldus do kennisgeving is echter
ondoenlijk voor hen, die verspreid wonend
Dan wordt aangeraden zich groepsgewijze te
vereenigen, in wélk geval z\j zoo noodig poi
litiebescherming zullen, krygen.
In den nacht van, Maandag op
Dinsdag js ingebroken in een der apparte
menten van het hotel „Kasteel Oud-Wasse
naar", te Wassenaar. De dieven hebben zich
toegang verschaft door da openstaande ra
men van een slaapkamer op de eerste ver
dieping. .Van een der gasten worden ver
schillende kleinoodiën vermist. De politie
stelt een onderzoek in.,
Het bekende koffiehuis met
stalling in de Vrouwenstraat to Naar den,
„Het .Vliegend Hert", waarin vroeger jaren
do Koninklijke Paardenposterij was geves
tigd en waar due öp haar doorreizen van
's-Gravenhage over Amsterdam en Kaarden
naar Soestdijk en terug de koninklijke fa
milie van paarden wisselde, is verkocht,
't Zou in veiling komen, maar ging nu on
dershands over in het bezit van het bestuur
van het Christelijk Militair Tehuis, voor de
som van f 10,000. Dit tehuis, dat in het
oude pand te weinig ruimte had, wordt nil
overgeplaatst
Het stille strand te Sclie-
ven-ingeai. Oorspronkelijk zal wat nu nog
hot stille strand" heet, wel een 6t.il strand
geweest zijn toen gingen er misschien
maar heel weinigen heen, die in de buurt
woondbn, of ook wel, die er een, tamelijk
verre, reds voor over hadden om ten minste
wat eenzaamheid, zeelucht, zonneschijn en
buitenpret te genieten, 't Yerversahingska-
naal söloot het, met de Haven, als het ware
af van de rest vam Scheveningen en wan
neer die rest in volle fleur was ran badgas
ten en dagjesmensohea. wanneer het om en
bij de Pier vol stond met stoelen en bad
koetsjes, op dein 'boulevard we/melde van de
wandelaars, was het daar aan het stille
strand eenzaam en leeg.
Maar Duinoord breidde zich geleidelijk
aan uit, er kwamen daar menschen wonen,
voor wie het te ver was, of te kostbaar,
om naar GrooteSchevcningen te trekken
met heel hum gezin en die toch ook wel wat
hebben wüden van de zee. Die werden de
badgasten vam het stille strand; zij gingen
er aamvamkelijk des morgens of des mid
dags een uurfcle heem, om stil te zitten met
hum vrouw on kroost, om do kinderen er
pootje te laten baden en zelf lekker uit te
ruston in de zon later namen zij hun
koffiemaaltjo mee op zak em bleven den
hoelen dag. En omdat er toch zoo weinig
mensdhe/n in de buurt waren, dorsten ze 't
wel aan, hier of daar op een afgelegen
plekje hun wanddplunjo togen eem bad
pakje te verwisselen. Toen werd het stille
strai\d eigenlijk al wat het u/u ishet open-
ludhtvolksbad van Scheven/ingon. Uit het
buitonland hoort men dikwijls verhalen van
Freïbader, bijvoorbeeld bij Berlijn en Wee-
nenwij kennen die (helaasniet uit eigen
aanschouwingzo moeten echter, in het
groot dam., zeker iets geven als ons open-
luchtbod aan heb still o strand.
Het voorbeeld vam den enkeling vond
er navolgingDuinoord breidde zidk nog
moer uit, werd eem druk bewoond stadsge
deelte vlak om en aam het Yerverschings-
kanaal en do bloei van het sbillo strand
hield daarmee gelijken tred. 't Werd steeds
wil ar, vooral op Zondagen, als alle men
schen tijd hebben; hot aantal baders groei
de er met de week.
De vaste bezoekers begonnen er zich nu
wat meer in to richtenzij maakten er iede-
ren keer opnieuw een pic-nic vanzetten
aan liet etramd ietwat, geïmprovoseerd
wat er juist de oharme vam verhoogde
hun eigen potje koffie, er word een servet
uitgespreid, waarop ieder de zelf meege
brachte eetwaren kon oppeuzelen en een
vindingrijke huisvader timmerde op een
gleden dag de eerste, tent van een paar stok
kén en coh oud bedaej'aken in elkander.
Daarmee was ook de gelegenheid geschape#
Voor het geheele gozïn, om zich, onbespied,
door dé vele vreemde'oogem, cfiio nu aller*
wegen in de buurt, waren, uit en aan té
kleeden en zich klaar te maken voor heb
bad. Mensduen, die nooit in zee gebaad
hadden, kfegen er Hier den smaak van beet
en het boviïj humi in de meeste gevalle#
zóó best, dat ze het al gauw weer deden,
en binnenkort habitués werdén.
Toen kwam er een politieagent, dié be
zwaar maakte tegen/ d'3 temt. Ma/ar toen ér
meer tenten verschenen, vond de politie 't
ook alweer goed- En nu staat ar, eiken Zon
dag in ieder gevail, en ook wel in <ïe
week, aan het stille strand een heel kamp
van tentengroote an kleine, gemakkelijke
en primitieve, tenten voor een heele volks
stam als het ware, en voor één, twee per
sonen op zijn hoogst- Sommige hebben die
vlag op, andere een vaandel of oen •onder-
Bökeddiingsfceeken van een soort clteb, die
zich aam het strand gevormd heeft uit do
baders en die er enkel en alleen op gericht
is om het zichzelf en elkander gezellig, to
maken. Men loeft ar zoo ongedwongen mo
gelijk. In de vroegte trekt men er heen, de
temt in stukken op een fiets gebonden, een
groote mand met proviand er bij en verder
als eenige bagage een badpakje en wat
toiletgerei voor de dames met haar inge
wikkelder tonne.
Aan het strand gekomen, kleedt mem
zich één, twee, drie in het luchtige etrand-
pakje en dan gaat de heele familie to wa
ter. Do zon stooft zo wel weer droog, bruin
tegelijk, als zo er voorloopSg genoeg van
hebben en op het strand wat gaan rusten,
Lv>okem, eten, lézen. Fietsen ook wel, voet
ballen zelfs, of croquetspolenEen eigen-
aardig© vertooning, zoo'tn heel partijtje
voetballers in bacSkostuumWorden ze te
warm, dan maar weer het water inallo
watervrees is toch overwonnen, en zij voe
len zich in zee zoo lekker op hun gemak als
hot maar kam.
Iedereen gaat bovendien en dat
geeft moed. Ongelukken g°beuren er niet
lichtde meestem honden zich op vei'&g ter
rein en het strand is hier ook niet gevaar
lijk of verraderlijk.
En 's middags om een uur of drie, als de
thoe klaar is, set do hoelo famiKe of do
heele club, soms wel eon dor big, veertig
personen sterk, zioh gemoedeijk jm oen
kring en blijkt een gramofocm meegebracht
to zijn, oen paar jongelui hebben violen ccn
mandoline of een guifaar en het is (hé-con
cert- Even vroolijk en prebtcg en minstens
zoo ongegeneerd als in 't Palace-café of op
de Rotonde-
Vergelijken is natuurlijk altijd moeilijk;
wij kunnen ons zeer wel vcorgtclicm, dat
menigeen, die daar zit, bezwaar zou maken
met zijn gezin op dergelijke wijze aam het
strand door te brengen. Toch lijkt het ons
een waarlijk onschuldig vermaak. Er wordt
tegen gefulmineerd, men spreekt van onze-
cHeJijkhoid of stoot zich aan het ongedwon
gen samenzijn van beddo - geslachten
aoo'üi vaart loopt hot echter, naar onzo
e%en ervaring niet. Wie gemeene stroken
wil uithalen zoekt ook allicht eon andere
plek uit dan het stille strand, waar immers
zoo vele oogen wakon voor het eerst o al
gemeen© belang de zedelijkheid.
Honderden tenten stander or verleden
jaar eiken Zondagnu dit jaar was 't haast
nog drukker. Het minder gunstige weer,
dat wij de laatste dager, hadden, za! echter
allicht eenigen invloed uitoefenen op het
b©zoek. Maar komen de warme dagen van
de vorige week terug, dan fleurt het
eüllle strand zeker weer op als vroeger
wli© weet mag drukker en vroolijkcr.
Dat zoo iets .in ons „stijve" Holland mo
gelijk is („N. R- Crt
CORRESPONDENTIE Eenige Inge
zonden Stikken moesten tot een volgend
Nummer luftvcn lit gen
Roman naar het Italiaansch van
GRAZIA DELEDDA
14)'
Annesa ging de hoogte af naar do. brug
fnet een bundel in haar hand; ?ij leek onder
(den indruk te zijn van do sombere stilte van
ld© omgoving en het vroege uur. Haar grauw
en onbeweeglijk gelaat, haar lichte oogen
met de wijde oogappols weerkaatsten de
'doodsche stilte van het groote en stille land
schap en de groote, eenzame lichtruimte.
Toen zij bij dc brug kwam, waaronder geen
.water meor stroomde, ging zij achter een
ïots staan, en daar zij nog lang te wachten
zou hebben, voordat de postwagon van oom
Sogos op den grooten weg zou verschijnen,
ging zij op een steon zitten en lei den bundel
naast zich op don grond. Niet ver van haar
Btond een stoeneik on op den grond lagen
éenige klimopstruiken van den stam afgetrok
ken, nog niei uitgedroogd, maar door de
voorbijgangers als vertrapt. Zij zag zo én
herinnerde zich, dat Paulu haar dikwijls mot
het klimop had vergeleken
Vaarwel! Vaarwel! Alles is nu tooli werke
lijk uit! Zij heeft den noodlottigon weg ge
kozen, die haar voor altijd ver van dit oord
moet brengen, waar zij op een dag aankwam,
zooals zij nu heengaat mot een bundel in de
hand on door een geheimzinnigen ouden man
begeleid, die misschien haar noodlot was. Hij
'geleidt haar nog steeds, hij is onzichtbaar1;
maar hij is aan haar zijde en zal haar nim
mer verlaten,
Bijna een uur ging voorbij. Do lucht be
dekte zich nu met roodachtige nevelen, die
een warmen en betrokken dag voorspelden.
Een leeuwerik zong, eerst zaoht, toen leven
diger en moediger. In de verte klonk het rol
len van wielen. Annesa sprong op, stond
plotseling overeind en luisterde. Was het de
wagen van oom Sogos? Het was nog vroeg,
maar "de oude man had misschien het uur
van vertrek vervroegd.
Toen zij bij de brug was gokomen, ver
traagde do wagen zijn gang en stond stil.
Annesa nam haar hundel op en ging op den
grooten weg staan. Maar nauwelijks had zjj
een paar stappen gedaan, of zij bleef staan,
en een paarse gloed steeg haar in 't gelaat.
Paulu Dechcrohi stond daar op eenige schre
den afstands van haar, naast een wagentje
met twee plaatsen.
„Aunesa!"
Zy antwoordde niet, bewoog zioh niot en
keok hem aan, verschrikt, overstelpt door
een vreemd gevool van angst en van vreugde.
Hij kwam dicht bij haar en zei haar eenige
wóordon, die zij in haar plotselinge verwar
ring niot hoorde,
Voor een eogenblik vergat zij alles, wat
niet hij was. Als hij haar toen bij de hand
had gevat en tegen haar gezegd had: Ga mee
naar huis, dan zou zjj hem blindelings ge
volgd zijn.
Maar hij vatte haar niet bij dc hand, hij
zei niet tegen haar: wij gaan naar huisj en
zij kwam tot haarzelf, zag,, dat hij verouderd
was, lcclijk gewordon, cn dat hij haar op
vreemde wijze aanzag,- mot slechte; wanho
pige oogen.
„Wat wil jo?" vroeg zij hem, als uit een
droom ontwakend.
„Ik zal hot je onder de reds zeggen; kom,
laten we in het wagentje gaan,"
„Wattevil je? Wat wil je? Waar wil jé naar
toe gaan?" herhaalde zij, bleek en bedroefd
wordend.
„Wij zullen gaan, waar je wilt, maar stijg
nu in; kom, het wordt tijd."
„Ik vertrek niet mot je."
Zijn oogen schitterden van woede.
„Jij zult mot me vertrekken! Dadelijk!
Kom, kom!"
Hij strekte dc hand uit, maar trok deze
weer dadelijk terug alsof een kracht of een
afschuw, sterker dan zijn wil, hem verhin
derden Annesa aan te'raken; en zij merkte
het, zooals zij op den berg de vrees van pries
ter Virdis had opgemerkt. En zij trok zich
terug, zioh hoo langer hoe meer van hem ver
wijderende.
„Ik wil vertrekken, maar niet met jou,"
zei zij bedroefd, inaar niet mot wrok met
haar wijdgeopende oogen in zijn booze oogen
starend. „Waarom ben je gokomen? Je wist
wel, dat ik je niet zou gehoorzamen. Heeft
priester Virdis hot je niet gezegd? Ik kom
niet met je, ik kom niot meer."
„Je zult komen! Jo zult! Ik zal je vastbin
den!...."
„Jo kunt me vastbinden, mij mee trekken;
maar ik zal vluchten, zoodra ik kan, dat zeg
ik je!"
Hij kruiste de armen over elkaar, als om to
verhinderen, dat zij haar zouden vatten, hij
beefde over al zijn leden; hij naderde haar cn
trok zich weer terug, al3 bewogen door een
tegenstrijdig gevoel van woode en hartstocht,
van medelijden cn van afschuw.
Zij had hem nooit zoo gezien. Zelfs niet in
de meest wanhopige oogenhlLkken, toen hij
beweerde, dat hij zich van kant zou maken.
En zij keek hom aan; zij colc overwonnen,
ondanks zichzelf, door een gevoel van mede
lijden en vernedering.
„Je zult jnet me komen," zei hij, haar tot
onder den steeneik volgond, waar zij zich ver
scholen had.
„Je zult met me komen, zonder twijfel, als
het niet vandaag is, dan morgen; vertrek
nu maar alleen als jo wilt; maar let goed
op, wat ik je zeg: ik verbied je om dienst
bode te worden. Ik ben geen lafaard, ik, ik
ben geen lafaard. Ik ben Paulu Dechcrohi;
en ik ken mijn plicht, weet je; ik zal je niet
verlaten, versta je?"
„Ik versta het. Je bent geen lafaard, en
jij bent 't niet, dio mij verlaat. I k moet mijn
plicht doen en dien zal ik ook doen."
„Schei uit met onnocdige woorden te spre
ken, Anna! Laten we daarmee ophouden. Ik
zal je niet verlaten en jij moet mij niet lan
ger plagen*... Ik ben nu moe, ik ben moe,
begrijp je? Ik ben moe van de stommiteiten
van priester Virdis, en van de denkbeelden,
die hij je ingegeven heeft. Ik ben moe van
alles. Het is tijd, om er een eind aan te
maken!"
„Ja, het is tijd om uit te scheiden! Paulu,
9cihreeuw niet zoo; priester Virdis heeft niets
uit tc staan met onze zakeu, ook do anderen,
jou familie, maken zich onnoodig ongerust;
laat mij _met vrede, je moet tegen den wil
van niemand gaanook niet tegen je
eigen wil in!"
„Dus is hot tegen jouw wil, dat ik strijd?"
„Natuurlijk."
„En waarom!"
„Waarom weet je heel goed; laat het mij
niet zeggen."
En plotseling leefden haar moede oogen
op; het was of zij lichamelijke pijn voelde.
„Jij weet het," hcrlhaalde zij halfluid spre
kend. „Ik lee3 het in jo oogen. Kom, plaag
me niet langer. Je hebt wel wat laat aan je
plicht gedacht. Bovendien va het beter aoo;
wat gebeurd is, zou tooh gebeurd zijn, en je
zoudt mij vervloekt hebben. Nu ben ik je ook
met me veranderd, Paulu. Ik ben Annesa niet
meer, ik ben een sleohte vrouw; maar zie,
mijn lieveling, ik ben al blij. dat je me niet
vervloekt. Daar was ik bang voor. Ik ben
blij, dat je gokomen bent, cn ik vraag je nicte
andersJe hobt geen verplichtingen te
genover mij, zooals je denkt, ik heb gedaan
wat ik gedaan héb, omdat het mijn nood
lot was; ik heb het niet alleen voor jou ge
daan, maar voor jullie allen.... Ik heb
slecht gehandeld, zeker, maar ik was als gek,
buiten mezelf, ik begreep niets. Naderhand
heb ik begrepen wat ik gedaan lia-d, en toen
heb ik een belofte afgelegd. Ik heb gezegd:
nis zij gered worden, als ik gered word, wit
ik mijzelf straffen, ik wil weggaan, ik wil
ver van hem leven, om niet meer te zondi
gen. Dat is alles; en ik heb goed gedaan,
want jij, jij, Paulu.jij bont veranderd: nu
ben jij bang voor me, Paulu, en je hebt ge
lijk...."
„Je spreekt wartaal.... Je bent buiten je
zelfzei hij, het hoofd tussohen de han
den drukkend; ,jhet is allemaal niet waar!
Het is niet waar!" schreeuwde hij toen, als.
buiten zichzelf van woede.
„Integendeel, alles is waar! Wat gebeurd,
is, is voorbij,"
Zij schudde het hoofd, de hahden, als om
het verleden van zioh af te jagen. Hij scheen
ziöh toen door haar woordon to kalmeerem
Hij bukte hot hoofd en staarde, zonder ze te
zien, dc verlepte klimoptakken aan; midden
in do stilte boven don steoneik weerklonken
de trillers van den leeuwerik als hot gelach
van een onzichtbaar wezen, dio dó twee men
schen bespiedde, die hun smart midden in
de grootheid van het doodsoh© landschap ge*
bracht hadden, (Wordt vervolgd.}
