LE1DSCK DAGBLAD, Vrijdag~2>5 Mei.
Tweede Blad. Anno 1917.
Binnenland.
Ingezonden
fto. 17558=
De Zegelwet.
FEÜSLLËim
x>m: klimop.
Vragen en Antwoorden.
neming door hen, die de belangen van
fondsenhouders behartigen en van de
certificaten van aandeel uit
gegeven door administratiekantoren is 50
cents verschuldigd (zie verder art. 62).
Geen zegelrecht is echter
verschuldigd van de ten laste-van
het Rijk of van zijn koloniën uitgegeven
effectennoch van de bewijzen van aandeel
in binnen het Rijk gevestigde Naaml. Ven
nootschappen, commandifaire vennoot
schappen op aandcelen en andere vennoot
schappen of vereenigingen, welker kapi
taal geheel of ten dcele in aandeelen is
verdeeld.
Wie niet behoorlijk gezegelde effecten
in ontvangst neemt, is verplicht de stuk
ken te doen zegelen onder opgaaf van
naam en woonplaats van degene, van wien
hij ze ontvingwie dat verzuimt beloopt
een boete van ten minste 100 gld. voor
elk stuk.
In het algemeen is de bedoeling
van de nieuwe zegelwet ontduikingen te
voorkomendaarom ook zijn de boeten,
op overtreding gesteld, zeer hoogmaar
daarom ook wordt ieder onder be
dreiging van zware boeten
vermaand om aangifte te doen van de on-
gezegeldo of onvoldoend gezegelde stuk
ken, die hij ontving, als deze gezegeld
behoorden te zijn.
Alle vroegere wetten, wetsbepalingen
en wettelijke verordeningen, betreffende
het recht van zegel worden bij het in
werking treden van deze wet afgeschaft.
Alleen blijven ze van kracht voor alle
vroeger opgemaakte en nog van kracht
zijnde stukken, die "vóór dat tijdstip aan
zegelrecht onderworpen waren. Als dat
zegelrecht niet is voldaan, kunnen zij bin
nen 6 maanden nog ter zegeling worden
aangeboden tegen voldoening van het ver
schuldigde recht. In dat geval wordt geen
boeto toegepast.
De jaarvergadering der Vrijzinnig-
Hervormden in Zuid-Holland, gehouden te
Rotterdam, was in hoofdzaak een van huis-
houdelijken aard, waar aan de orde kwa
men de rekening en verantwording over
1916—1917 en behandeld werd de begroo
ting 19171918. Uit hot jaarverslag, door
den secretaris uitgebracht, bleek, dat er
in verschillende afdeelingen, o.m. Delft,
flink wordt gewerkt en veel kracht wordt
ontwikkeld. Ongelukkig staan er tegen
over afdeelingen, waar de ijver en de
werkkracht zeer flauw is; o.a. Dordrecht,
's-Gravenzande, Boskoop, Spijkenisse, Gou
da en Gorkum, die voor deze vergadering
niets van zich lieten hooien. In Zuid-
Holland zijn 25 Vrijzinnig-Hervormde pre
dikanten in de Herv. Kerk werkzaam.
Tot bestuursleden werden gekozen de
heer Ter Haar, te Delft, en de heer Hoef-
lakcn, te Rotterdam. Bij do rondvraag
kwam ter sprake, dat er veel te weinig
band is, tusschen do verschillende afdeelin
gen. Na veel gedachtewisseling' nam het
best. zich voor om te trachten te vormen
kringen of districten, waar de ledep in een
minder officieelo bijeenkomst nader tot
elkaar zouden komen en meer huiselijk
verschillende onderwerpen zouden bespre
ken.
Het bestuur is nu aldus samengesteld
ds. J. H. C. Kater, 'Sliedrecht, voorzitter j
ds. J. H. Lamping, Naaldwijk, penning
meester ds. Y. B. Kalma, Oudshoorn,
secretaris.
In de Rijkspostspaarbank werd ge
durende April f 839,165.69 minder ingelegd
dan terugbetaald.
In de vergadering van den Rotter-
damschen Raad kwam o.a. in een verzoek
van den heer M A. van der Perk, om eer
vol ontslag als directeur van de gemeente-
reiniging en van den ontsmettingsdienst,
om gezondheidsredenen.
De voorzitter sprak naar aanleiding
hiervan hoogst waardeerende woorden en
herinnerde aan de vele belangrijke dien
sten, door hem aan de gemeente bewezen.
Het ontslag werd op de meest eervolle
wijze verleend en ook het voorstel van B.
en W. aangenomen, den heer Van der
Perk uit te noodigen, op een salaris van
f 1000 de gemeente van advies te .blijven
dienen.
Ter nagedachtenis van Jan Ligthart
werd gisternamiddag in den gevel van het
schoolgebouw aan de Tullinghstraat in
Den Haag een gedenksteen onthuld.
Toen de genoodigden in het gymnastiek
lokaal van dit schoolgebouw waren bijeen
gekomen, werd door een kinderkoor onder
leiding van het tegenwoordig hoofd, den
heer Van Leeuwen, een lied gezongen.
De heer Casimir, rector van het Ly
ceum en voorzitter van het Ligthart-coraité
heette den aanwezigen, waaronder do bur
gemeester en de wethouder van Onder
wijs, welkom. Spr. herinnerde aan de stich
ting van het. comité, dat bedoelt de nage
dachtenis van den overledene te eeren en
waartoe het beste middel werd geacht de
verspreiding zijner geschriften .Dank zij
veler steun, konden dan ook twee .bundels
verspreide opstellen worden uitgegeven in
een oplaag van 10,000 exemplaren, terwijl
heb Reisverhaal in Zweden reeds een twee
den druk mocht beleven.
Daarna schetste spr. het leven en wer-
kon van dezen paedagoog, dien hij om zijn
opbouwenden geest een nationaal bezit
noemde.
Thans wil men hem ter eere een gedenk
steen onthullen. Moge deze steen spreken
tot leerlingen en onderwijzers dezer school,
moge zij den voorbijganger herinneren, dat
hier een zon van liefde scheen.
Uit naam van het comitéverzocht spr.
don burgemeester dezen steen te willen
aanvaarden.
De burgemeester verklaarde als hoofd
van het gemeentebestuur zich hiertoe
gaarne bereid en nam die gelegenheid fcë
baat, om zich aan te sluiten bij de woorden
van hulde, aan den persoon 'en het werk
van Jan Ligthart gebracht.
Hierop begaven allen zich naar buiten
waar reeds vele kinderen cn belangstellen
den uit naburigo straten bijeen waren.
De burgemeester onthulde nu den ge
denksteen, in den gevel aangebracht en tot
dusver door een doek aan het oog onttrok
ken.
De eenvoudig-sierlijke steen draagt het
opschrift
Hier werkte -
JAN LIGTHART,
van
1885—1916.
Nadat men zich nog eenmaal in het
gymnastieklokaal verzameld had, werd
daar tot besluit door het kinderkoor een
lied gezongen.
Maximum Gasverbruik.
Mijnheer de Redacteur.
Het is' voor een zaak van groot belang
voor vele huismoeders, dat ik eenige plaats
ruimte verzoek in Uw veelgelezen blad. Bjj
voorbaat mijn dank.
Het betreft hier het gasverbruik. Aller
wegen klagen de huismoeders, dat z\j met
het vastgestelde maximum, zelfs bij de
uiterste zuinigheid, niet toekomen. En niet
ten onrechte. Dezen winter kon men hot
eten, het water, enz., enz. koken op <le
kachel. Toen ging het wel en werd het
maximum verbruik weinig of niet overschre
den. Maar nu, nu de kachels zyn opgeruimd
en men niets anders tot verwarming heeft
dan het gaskomfoor, wordt door de meesten
2-, soms 3-maal meer gebruikt dan het
maximum.
Niet alleen, dat men nu in angst zit
van verderen .gastoevoer te worden afge
sneden, maar ook, dat er voor het z.g. te
veel verbruikte gas extra moet worden be-"
taald, hetgeen ontevredenheid en verbitte
ring wekt. Is het gas dan zoo enorm duur
der geworden, of wil men ons op deze
manier dwingen zuiniger te zijn? Dan diene
er toch zeer spoedig anders te. worden ge
handeld. Of hebben wij, wcrkmenschen, het
gas in huis als luxe? Neen; nietwaar, en
daarom verlangen wij dan ook, zoo lang er
geen petroleum is te verkrijgen, het ma-
ximumverb'ruik af te schaffen, id ieder ge-
I
X
(Natfruls! jrerboden)..
II.
Hoofdstuk ,V betreft verzekeringen. Vrij-
^rfesteld wordena. wettelijk verplicht,
of daarmee overeenkomstige verzekenn-
gc, UiRdekte- en invaliditeitswetb. ver-
zekóringei tegen gevaren van vervoer
vun goejeren te lande of op rivieren cn
binnenwateren, als het vervoer binnen liet
iR.j' plaats heeft; c. verzendingen van
of tegen inbraak van effecten, geld
Af geldswaardig papier, in brandkasten en
Suizen; e. verlenging eener verzekering
tot bericht van aankomst van het vaar
tuig.
Stukken, die opverzekering betrekking
hebben cn die in het buitenland zijn opge
maakt, moeten gezegeld worden, voordat
er iets gebeurt, dat op do verzekering be
trekicing heeft (ontvangst van den polis,
premiebetaling, cnciosseering, uitbetaling).
Voor wissels, orderbriefjes, kassiers-
papier, bank- en ander jiapier" aan toon
der, assignatiën enz. is een recht verschul
digd van 5 cents per 100 gld. Het recht
wordt berekend over ronde sommen van
100 gld. tot 500 gld. verder over ronde
sommen van 500 gld. tot 10.000 gld., en
daarboven over ronde sommen van 1000
.Het zoogenaamde kort papier
(jjifcfts'iijk betaalbaar drie dagen na zicht
êi acht dagen na dagteekening) is onder
worpen aan een vast recht van 5 cents.
Loopca zulke stukken langer, dan verval
len zij in het bovenaangeduide evenredig
recht.
Een afzonderlijk Hoofdstuk (VII, art.
56—59) loopt over b e w ij z en van huur
en verhuur.
Elke erkenning van huur of verhuur "van
roerende zaken of binnen het Rijk gelegen
onroerende zaken is onderworpen aan een
zegelrecht van 10 cents per lOOgld. van den
huurprijs over den geheclen huurtijd. On
der dien huurprijs zijn ook begrepen de
lasten, die de huurder voor zijn rekening
neemt ter ontlasting van den verhuurder.
Huur „voor het leven tot wederopzegging
wordt gelijk gesteld mot 10 jaar; „voor
onbepaalden tijd" met 20 jaar.
Het recht wordt berekend over ronde
sommen van 250 gld. tot en met 5000 gld.
en verder over ronde sommen van 500
gulden.
Huur en verhuur onder opschortende
voorwaarden, cn onderhuur of verhuur,
vernieuwing overdracht en overneming
van huur worden gelijk gesteld met werke-
fijlcen huur.
Bij openbare verhuring bedraagt het
recht ten minste 50 cents.
Is het hier bedoelde recht niet voldaan,
dan vyordt de onderteekenaar van een niefc-
notarieële akte huurder of verhuurder,
beboet mot 1000-maal het te weing betaalde
recht, maar ten minste met 500 gld.
Het zegelrecht komt ten laste van den
ondertcckenaar, den huurder of den ver
huurder.
Wat het zegelrecht op effec
ten betreft, in hoofdzaak komt het op het
volgende neerper 100 gld. wordt be
taald
voor aandcelen in pr emi cleenia-
g e n een guldon
voor b u i t o n 1 a n d s c h c eff eo-
t e n 80 cents
voor aandcelen in buitenlandse he
Maatschap p ij e n een gulden
voor pandbrieven van hypo
theekbanken onder in de wet (art.
60) genoemde voorwaarden 25 cents
voor allo andere effecten of
publieke fondsen 60 cents.
Het recht bedraagt ten minste 10 cents
en klimt met 10 centen op tot een gulden
cn boven den gulden met 50 cents. Voor
pandbrieven is de opklimmnig 5 cents tot
aan 25 cents, verder 25 cents tot 2.50 en
daarboven 50 cents.
Stortingsbewijzen cn Vervangingsst'uk-
ken worden als afzonderlijke stukken be
schouwd.
Van oprichtc r sa a n de 6 1 e n is
een vast recht verschuldigd van 10 gld.;
van b e w ij 7. e n van de.elgercch-
II g h 0 i d en b e w ij z e n van over-
Roman naar liet ItnHaanscU van
GRAZTA DELEDDA.
1(5)
Neen, bij kon zich niet tol alles ver
nederen. bij kon buigen \oor de onedelste woe
keraars, bij kon ook het buis publiek laten ver-
koopen, en zijn armen grootvader cn de arme
donna Racbcle cn de ongelukkige Roza zien
wegjagen uil het oude nest als beesten uit bun
bol: maar zich vernederen tot bet vragen van
geld aan een twijfelachtige wouw, dat nooit, dat
nooit.
Geler slerven, dacht hij, cn bij liet hel hoofd
hangen. De gedachte aan zelfmoord verschrikte
hem niet. Als ik zelfmoord pleeg, zal oom Zua
do familie redden. Hij haat mij en het is om mij
te plagen, dat hij do familie niet helpen wil,
.naar als ik slerf.... Het figuurtje van Anne-
sa verscheen vóór hem in het halfdonker van
de k«rk en hij dacht meer aan haar wanhoop,
dan aan het leed van zijn grootvaders en de
smart van zijn moeder; hij besloot haar van
zijn rampzalig besluit bericht te geven.
„Ais zij voorbereid is, zal zij later niet laten
merken, dat wü geliefdon waren, en zij zal toch
met Ganiine kunnen trouwen Neen, ik wil haar
niet in het verderf storten, arme Annesa, arme,
lieve ziel.
Oprechte tranen vlodon hem langs de wan
den; om zijn leed to verbergen knielde hij, zot-
Je zijn hoed op don grond, leunde met een el
leboog op de eeno hand en drukte de andere
°P eiju slapen.
Een koor van onbeschrijflijk wilden weemoed
Klonk door do kerk; het leek het ver» rollea I
van den donder, waartusschen het melancho
lieke luiden van do klokken, het klagen ca
snikken van kinderen.
De schemering maakte voor het duister
plaats. Do weinige kaarsen op het altaar ver
lichtten nauwelijks bet groepje neergeknielde:
mannen, dat zich zwart cn wit aftcekendo in
het halfdonker.
Paulu vergat dat tragische uur van zijn 'lie
ven nooit.
Het wilde en treurige gezang herinnerde hem
zijn-treurigo cn wilde kinderjaren. Lang verge
ten personen kwamen, in de gedachte en spron-
gon in het halfdonker van de kerk, overvielen
hem, omvatten hem cn-liepen hem vreemde
dingen toe. Hij zag sommige profielen terug van
knechts, die lange jaren in zijn huis hadden
doorgebracht; hij hoorde zijn min, die de klei
ne Annesa kamde en een deuntje zong.
Toen zweeg de stem en de min verdween; op
haar plaats zat priester Virdis met den zak
doek in de hand en Roza ging langzaam voor
bij achter op de plaats. Donna Kallina, zijn ar
me, gestorven vrouw, wit en doorschijnend als
een schim, zat in het zonnetje en trachtte zich
tevergeefs to verwarmen. En de vrome lieden in
de hoo langer hoe donkerder wordende kerk
gingen door met hun wanhopig koor to zingen;
het was alsof een nomadenvolk daar buiten
voorbij trok in liet rotsige veld, een lied vol
heimwee zingende, een groet aan het verloren
vaderland.
Paulu voelde dit geheimzinnige heimwee, dat
in hot Sardijnscho karakter schuilt.
De dorst naar het genoegen, de avonturen,
hadden hem van kindsaf op een weg gevoerd,
die niet de zijne was; hij ook had gedurig ge
droomd van een ver vaderland, een oord van
vreugde, dat hij, dat voelde hij nu, nimmer meer
sou bereiken.
De zeven zusters van Ballore waren zeer -in
genomen met de houding van Paulu gedurende
hot negcndaagsch gebed; maar Ballore, die van
de boerderij terug was gekomen met brand
wonden aan de handen, moe cn uit zijn humeur,
keek Paulu aan en ziende, dat hij zeer terneer
geslagen was, dacht hij bij zichzelf:
r.Hij moet zich in vrocselijkc omstandigheden
be\inden; hij is ongeloovig en hij veinsde te
bidden, om de zuster van den rector voor zich
te winnen."
En hij vroeg zich af of hij niet verkeerd had
gedaan hem uit te noodigen.
„Hoe zal hij het geld terug kunnen geven?
Hij bezit niets meer. Een mooi figuur zal ik
maken tegenover den rector en zijn zuster!"
Tocn zij alleen bicven in de kamer met het
bed met den hemel, zagen de twee vrienden el
kaar aan
„Wil je uitgaan?" vroeg Ballore, maar Paulu
begreep, dat zijn vriend moe was en uit zijn hu
meur, en hij zei:
„Waar wil je naar toe gaan? Naar do per
soon, aan wie je mij zou voorstellen? Het is
misschien te laat. Men gaat geen geld leenen
op dit uur!"
„Als het noodig is, waarom niet?" zei Bal
lore cn toen zuchtte hij: „Och, wat ben ik moe!
Het vuur zou mij bijna gevat hebben en geroos
terd als een boom! Maar wc hebben het" over
meesterd; het vluchtte en wij er achteraan met
takken en stokken, we vervolgden het en trap
ten en sloegen liet als een dier. Gelukkig he?ft
het het woud niet bereikt, maar het heeft ons
degelijk gebeten, dat kan ik je vertellen; zie
maar."
Hij liet zijn roode armen zien, zijn opgezwol
len handen; ook zijn baard en zelfs zijn in el
kaar loopende wenkbrauwen waren verschroeid.
Hij voelde al den afstand tusschen hem, ruw
on krachtig werkmanstype, energiek en gien'g,
val ruimer te stellen, speciaal voor hen, die
allen een gaskomfoor in huis hebben om
te koken.
Hopende, dat hiervan goede notitie zal
worden genomen,„teeken ik mij,
Hoogachtend,
Een Huismoeder.'
[Het maximum-gas verbruik, 'dat tegen
den ouden prijs van 8 cents per kub'. M.
is toegestaan, is inderdaad laag. Er moet
rekening mede worden gehouden, dat de
prijs van 8 cents ver beneden den kost
prijs ligt en dat de- kolenprijzen sinds Mei
weder zoodanig zijn gestegen, "dat zelfs bij
een gasprrjs van 12 cents nog verlies op
de exploitatie der Gasfabriek wordt geleden.
Toen bij het in-werking-treden der huïs-
b'randdistributie bleek, dat gedurende den
zomer meer en meer op ga9 zou moeten
worden gekookt, is oVerwogen of heb maxi
mum-verbruik gedurende de zomermaanden
iets ruimer zou kunnen worden gesteld.
Echter is sindsdien voornamelijk door den
hecrschenden petroleumnood het gasverbruik
reeds zoodanig toegenomen, dat het door de
Rijks-Kolendistributie toegestane verbruik
niet onbelangrijk wordt overschreden.
Van eiken maatregel, die den drang tot
bezuiniging zou kunnen doen verminderen,
moet dus vooreerst worden afgezien, wil
niet liet risico worden gelcopen zonder
eenige kolenreserve den komenden winter
in te gaan.
Om op gas te kunnen koken, zal liet
gasverbruik voor verlichting tot het aller
uiterste moeten worden beperkt, hetgeen ge
durende den zomer zonder al te groot be
zwaar mogelijk is. -
IntusscÉen zal bjj die verbruikers, die
door op gas te koken hun maximum over
schrijden, niet dan in de uiterste noodzake
lijkheid tot afsluiting van den toevoer wor
den overgegaan, tenzij onvoldoende zuinig-,
heid bij het verbruik is betracht.
Verder verwijzen wij.naar de officieels
kennisgeving van B. en W. in ons B'ad
dd. 22 dezer inzake gasverbruik.
Wij meenen nu met reden te mogen aan
nemen, dat ook deze vraag van den dag
deze „brandende kweitie' voldoende
onder het oog is gezien.
RED.]
Salarisregeliug, enz. voor Univcrsiteits-
ambtenaren.
Mij n li e er de Redacte u r
Mag ik voor onderstaande U beleefd eeni
ge plaatsruimte vragen?
„Unhersiteits-beambte" heeft gelijk.- De
Rijks-ambtenaren worden niet verwend in
zake financieele hulp in den vorm van duur-
tetoeslag, of, wat betreft Uiriversiteits-a/mb-
tenaren met een nieuwe salaris-regeling.
Beide laten te lang op zich wachten.
Wat de salaris-regeling betreft, herin
nert ,,U.-B." aan mijn optimistische uit
lating, dat de voorjaarszon nogN wel zal j
schijnen over de in de „Staatscrt." gedruk
te salarisregeling. Laat me dat optimisme
nog even houden tot uiterlijk 20 Juni aJs
uiterste termijn, waarop de zon als „voor
jaarszon" kan gekwalificeerd worden. Wie
weet, kan het dan nog wel in orde zijn.
Overigens was het optimisme in deze ge-
rechtvaardig-di, want het liet zich aandien,
als zou do, zaak vlot van stapel loop en het
was don ook geen los gerucht. Naar het
soliijnt, hebben zich echter moeilijkheden
voorgedaan, die het werk vertragen.
,,U.-B." denkt toch, hoop ik, niet, dat
de moderne ambten aar sórganiisatie echter
maar stil zal bLijven wachten? Het bestuur
blijft diligent in deze; daar kunt u van
verzekerd ziin.
Persoonlijk mopperen geeft echter niets!
Ik weet (niet, of U aangesloten is in een
ambtenaarsorganisatie. Indien niet, dan
zou ik U in overweging willen geven Blijf
niet van verre slaan te mokken, maar sluit
U aan bij do moderne vakvereeniging èn
wanneer U dan meer bekend geraakt met
de inwendige werkwijze van een moderne
Bond, dan zult U zien, dat daar hard ge
werkt wordt, dat er altijd veel werk is, en
dat, vóór een verbetering in een of ander
verkregen is, al lijkt zij dikwijls eenvoudig,
tot alles bereid, ook om met het vuur te vech
ten, en Paulu, met het fijnen en blecke gezicht,
do melancholieke vrouwenoogeu, met kringen
van smart' En hij keek ziju gast aan en had
medelijden met hem; maar-wat kon hij er aan
doen? Neen, hij kon- hem niet helpen. Hij had
zooveel vijanden, zooveel processen, hij moest
zooveel advocaten betalen; voor zijn vrienden
bad bij alleen vriendelijke woorden in over
vloed. Ja, vriendelijke woorden, zooveel als
Paulu maar wilde; zooveel, dat hij er bewogen
van werd, cn hij was tegenover Ballore zoo ne
derig en onbeholpen als hij bij don Peu ge
bluft had.
„Ik heb het je al gezegd, Ballo. Ik ben ge
ruïneerd. Als jij mij niet helpt, weet ik niet,
wat er van mij worden zal. Het is béter er een
eind aan te maken. Als ik dood ben, wordt mis
schien hel lot van mijn familie beter; ik ben de
kwade geest van dc mijnen, zie je; 11a mijn ge
boorte is de ondergang begonnen. Ik ben -van
kwaad tot erger gekomen."
„Kom, praat niet zoo," zei Ballore, „jo bent
jong, jo bent gezond. Je kunt altijd, nog een
goed huwelijk doen. Het verwondert mij, dal je
er niet aan denkt."
„Zwijg," zei Paulu. „Ik zal nooit hertrouwen,
nooit!"
„Toch is het misschien het eenige middel..."
Paulu dacht, dat hij er op aan drong om hem
een van zijn zustors aan te bieden, cn hij voelde
een koude rilling. Hij hield van0 de vrouwen,
ook al waren zij lcelijk, maar sympathiek; maar
die zeven maagden met de dreigende wenk
brauwen gaven hem het idee van half vrouwen,
half vogels, en wekten in hem een onweerslaan-
baren tegenzin op.
„Ballore," zei hij, denkende aan Annesa^. ..wij
zijn beiden mannen en je zal met me te doen
hebben. Ik moet jo wat zeggen. Ik heb in ge
heim verbintenis met een vrouw. Ik ben gewt
er een rusteloos streven aan is vooraf ge*
gaan.
Daarom moeten allen clan ook eendracht'
tig optrekken, één van wilcn daartoe igj
noodig vereeniging in n organisatie eii1
wel in een moderne organisatie, diatj
breekt met de oude sleur van verdeeld©'
amb tenaa rs-ver een iginget.j e-s en persoonlij
ke groepsbelangetjescategorische bondjea,
die af en toe wat sputteren, wat verzoek-
schriftjes schrijven en dan „weer eens af
wachten".
'Moderne bonden zijn altijd op hun ,,qui
vive." Bezoldigde üioofdbestiiurdérs kun
nen zich geheel aan de hun veel' omvatten-
tende taak wijden cn U kunt verzekerd
zijn, dat, indien ihet traineeren van de
nieuwe salaris-regeling voor de Universi-
teits-ambtenaron, niest veroorzaakt wordt
door gerechtvaardigde omstandigheden, d©
moderne ambten au reorganisatie zeker haar
volle aandacht dtaa+wn tzail geven.
U, Mijnheer dc Redacteur, diank voor
plaatsing.
Uw dw.,
A. L. TI MAN.
Leiden, 22 Mei 1917.
[Wij moeten even zeggen, dat wij niet
voornemens zijn over deze aangelegenheid
èventueele ellenlange betoogen op te ne
men. Dit ter waarschuwing van hen, dia
onder het lezen mogelijk al in gedachten
bezig waren met een „tegen-ingc-zonden-
stuk"
Dezen inzender wijzen wij er op, dat hij
ons geen dienst bewees door zijn papier
aan twee kaai ten te beschrijven-, al prijzen
wij zijn zuinigheid. Red.]
Vraag: Ik heb in een bronsklcuri®
colbert "eenige vlekjes paarse Gimborn-
stempelinkt en zou gaarne het middel ver
nemen om deze te verwijderen.
Antwoord: De vlekjes met een.
heeto oplossing van klavcrzout bevochtigen
en dan met fijn zinkpoeder bestrooien en
inwrijven.
Vraag: Weet u ook een middel oni
mij van vreeselijk pijnlijke voeten te ver
lossen. Onder aan den voet heb ik een
groote plek eelt. Ik heb er al van alles
aan gedaan, zelfs do beroemde Gedé-zalf
er op gesmeerdmaar tot heden toe geen
baat bij gevonden. Ook ben ik een paar
jaar geleden bij dr. Murk Jansen in hefc
Ziekenhuis geweest, die mij platvoetzool-
jes aanraadde, doch ook zonder resultaat.
A n t w o or dWaar u door middel van
beroemde zalf en na raadpleging van een
geneesheer-specialist, die inderdaad heel
knap is en steeds zijn best doet om zijn pa
tiënten te helpen geen baat vondt, durven
wij niet zoo eigenwijs zijn u een raad te
geven.
Zijn er lezers, die uit ervaring kunnen
spreken, dan is het wat anders, Laten zij
u dan een goeden raad geven
Vraag: J n mijn huis was het- riool
verstopt. Ik liet het door een metselaars
baas herstellen. Voordat hij een onder
zoek instelde, liet hij dit door twee stads-
werklieden doen. Het resultaat was, dat
de verstopping niet in het stadsgedeelte
zat. Op de rekening staan reeds de kosten
daaronder f 1 fooi voor genoemde stads-
werklicdon. Moet ik deze nu betalen?
Antwoord: Ons dunkt van niet.
Hot onderzoek is zoo goed als zeker den
werklieden vanwege de gemeente gelast
en kosteloos verricht. Wil nu de metse
laar den werklieden een fooi geven, dat
is zija zaak, maar die mag hij niet op uw
rekening zetten.
V raag: Kan men de bladen van rliar»
barbe-* als groente gebruiken?
Antwoord: In den regél worden van
de rhabarberplant alleen de stelen ge
bruikt. In £ezen duren tijd echter worden
ook de bladeren wel tot een smakelijko
groente bereid, zooals wij lazen. In een
kookboek vonden wij er echter niets van
vermeld. Mogelijk wil een onzer lezers 11
de bereidingswijze meedeelendan weten
wij die meteen ook.
schavuit. Ik ben ongelukkig, maar niet oneer
lijk. Ik zal waarschijnlijk die atouw nimmer
trouwen, maar ik zal zo nimmer verlaten."
„Waarom kun je haar niet trouwen'? Is zij
arm?"
„Zij is getrouwd," zei Paulu, om Annesa niet
in verdenking te brengen. ..Ik heb altijd van
haar gehouden, van kind af aan, "maar het
noodlot heeft ons gescheiden. Ik huwde een
Trouw, en toen ik weduwnaar bleef, zag ik die
vrouw terug. Dien tijd was ik om mijn rouw
aan een treurig leven gebonden.
Eens was ik toevallig alleen buiten met mijn
vriendin. Ik had ze altijd geëerbiedigd, en ik
hoopte mij nooit te laten overwinnen. Maar ik
was overwonnen, verblind. En wat nog erger
vs as, de vrouw wachtte slechts op een teekon
van nuju kant, om zich to geven. Zij had niij
ook altijd bemind; zij omvatte mij en hield mij
vast als de klimop den boom. Ik zal haar nim
mer verlaten.... tot in den dood toe."
„Paulu, Paulu," zei Ballore zuchtend, dat is
jo ongeluk; je bent altijd zwak geweest."
„En denk je, dat ik het niet weet?" ging
Paulu opgewonden voort, en hij herinnerde zich
dc kinderlijke tranen, die hij gedurende het 11e-
gendaagsch gebed gestort bad. „Ik ben c-cn
kind en ik begrijp, dat mijn zwakte en mijn on
macht de oorzaak zijn geweest van onzo ellende?
en nog meer dan die ellende, betreur ik het al
door zwak lo zijn cn kinderachtig. Ik bon den'
verkeerden weg opgegaan, Ballore, en niemand
zou inij nog den goeden weg kunnen wijzen.
Als ik bad kunnen doorstudeeren, was ik nog
iets geworden; maar mijn vader, mijn moe
der, de grootvaders, allen, allen, hebben een
groote fout begaan door mij naar het Semena-
rio to zenden. Ik was geen vogel voor een kooi;
zij sloten de deur en ik ontsnapte door het ven
ster.
(Wprdt vervolgd"*.
