fósileriand m tie Oorlog.
No. 17524.
LEiDSCH DAGBLAD, Zaterdag
14 April.
Tweede Blad. Anno 1917.
Persoverzicht.
Een rede van Lloyd George.
FEUILLETON.
Dokte!" Stillfried.
Minister Trent's plannen.
„DE VERZEKERINGSBODE", het officieel
orgaan van de Vereeniging voor Levensver
zekering, schrijft hierover:
De aankondiging, -door minister Treub m
do Tweede Kamer gedaan van het Staats
monopolie van Brand- en Levensverzekering,
heeft" groote ontsteltenis gewekt in do ge
zinnen van vele duizenden nijveren, in die
bedrijven werkzaam.
Van den Minister had mogen worden ver
wacht die ontsteltenis te voorzien en ii priori
to verzachten door een geruststellende mede-
deeling omtrent behoorlijke schadevergoe
ding, te verleenen aan personen en Maat
schappijen.
De Staat der Nederlanden zal zich toch
zeker niet willen ontocren door een naasting,
zonder algeheele schadevergoeding, dat is
door fliefstal!
Maar, als de Slaat de volle waarde van
het bedrijf, dat is de' contante waarde van
de winst van liet bedrijf aan .de Maatschap
pijen vergoedt (om nog niet te spreken van
hét groote bedrag, noodig om agenten, ma
kelaars, directeuren cn beambten schade
loos te stellen) is het duidelijk, dat er voor
den Staat geen winst uit het bedrijf te
maken is, tenzij door verhooging der pre-
miën, (hetgeen neer zou komen op een be
lasting dier premiën, die ook zonder naas
ting van het bedrijf kan worden geheven).
Èen gerucht wil, dat do Minister zou
meenen de Maatschappijen voldoende te kun
nen schadeloos stellen door haar voor do
keuze te stellen: öf de looptnde verzekerin
gen te behouden tot haar r.lloop; öf ook dio
verzekeringen aan den Staat over te doen
tegen vergoeding van kostprijs plus een ma
tig winstpercentage daarop.
"Voor den leek ziet het er inderdaad uit
alsof dit nj£t onbillijk was. In werkelijkheid
zou dit procédé hierop neerkomen, dat men
bjjv. van een winkelier eischt, zijn bedrijf
te staken, maar. hem als „schadevergoeding"
voor de keuze stelt: öf zjjn tegenwoordigen
voorraad zelf uit te verkoopen; b£ dien
voorraad tot behoorlijken prijs over 'te doen.
Aldus ongeveer heeft Italië gedaan ten
opzichte vaii de levensverzekering. Maar voor
Italië pleitte ten aanzien van deze onedele
handelwijze ten minste één verzachtende om-
staiidighëi 1, n.l. dat een zeer groot gedeelte
van liet levensvevzekeringbc lrrjf er in han
den was van buitenlandschê Maatschappijen.
öcnzincnood.
Do Nejderlanclsche Chauffcursvcr charging
en oenige niet bij deze organisatie aange
sloten particuliere chauffeurs liet.hen een
Adres gericht tot.den minister van Land
bouw, waarin namens duizenden hunner
i oilega's o.m. te Iccnnen gegeven vrerdt, dat
zij lu nnig -genomen hebben van do actie,
door de V reenigiiig van Taxichauffeurs
ondernomen ten opzichte var. .de inbeslag
neming en distributie van benzine uitslui
tend ten vciorcféóle van het taxi-bedrijf
dat zij zich veroorloven onder aan
dacht van den minister te brengen, dat te
genover cenigo honderden van taxi-chauf
feurs, welke wegens benzinencod ontslagen
v.ouden kunnen worden, duizenden van
chauffeurs in particulieren dienst staan,
die, bij geheel stop zetten van het rijden
met aut mobielen door particulieren, zeer
zeker in liel zelfde geval als de taxi-bestuur
ders zouden kómen te vcrkecren; dat ook
het personeel van de reparatic-afdeelin-
gen van het particulier autorijden zeker
zeer spoedig zou ontslagen worden dat zij
den minister verzoeken, op de actie tot in
beslagname cn distributie van benzine, uit
sluitend ten voordeel©. der Taxi gnderncmin
gen afwijzend tp willen beschikken en de be
langen der pariculiere chauffeurs en hun go
zinnen te vdïlen doen gelden bij zijn be
sluit.
Jeugdige desertours.
Van de oostgrens wordt gemeldt dat twee
Duitsehe jongelui Van 17 jaar, die voor den
krijgsdienst waren opgeroepen, zijn gedeser
teerd en over de Noderlandscho grens go-
kórhen.
De Duitsehe deserteurs.
Een vraagstuk, dat dringend tot afdoendo
oplossing dient to worden gebracht, is dat
der Duitscho deserteurs, schrijft do „Tel".
Warén licft nanvankolijk enkelingen, dio
onze» zuidelijke of oostelijke grenzen over
kwamen, zoo langzamerhand komen ze bij
tien- en twintigtallen tegelijk. In zulk een
grooten getale, dat men reeds mag spre
ken van een invasie van Duitsehe deser
teurs in ons land.
Do oonige maatregelen, dio tegen dezo
lieeren genomen zijn of zullen worden, zijn
een aanschrijving aan de burgemeesters om
in hun gemeente vertroevende Duitscho
deserteurs to verbieden naar de grens
plaatsen terug te keeren, waar ze ons land
binnenkwamen ei hot plan voor de „lastige
en gevaarlijk© clomenten" toevluchtsoorden
aan te wijzen.
Nu is dat begrip lastige en gevaarlijke
elementen" zeer rekbaar De Duitsehe de
serteurs, die onze grens overkomen, heb
ben opgehouden militair to zijh, maar ze
blijven Duitschers, met Duitscho inzichten
omtrent eer, recht cn' goede trouw. Men
kan cr van verzekerd zijn, dat ze niét zul
len nalaten to spionneeren, al ware het
alleen maar om door dat nobel, spe
cifiek Duitsch bedrijf een wit voetje bij
hun meesters te krijgen on hun straf tc ont
gaan in hot „Yaterland".
Een Necberlandsch hoofdofficier, met wicn
wij do kwestie der Duitsehe deserteurs be
spraken, ging nog verder en gaf ons als
zijn meening te kennen, dat niet onwaar
schijnlijk do Duitsehe militaire autoriteiten
het deserteer en" aan do Nedcrlandsch©
grens in clo hand werken, niet alleen omdat
de manschappen, die over dc grensgaan,
niet meer behoeven mee te eten uit de
schrale Duitscho vleeschpotten, maar met
stellige spionnage-bedoclingen.
Het is bedenkelijk te zoeken naai' „lasti-
go cn gevaarlijke" elementen onder de
Duitscho deserteurs. Do mentaliteit dezer
snuiters geeft alle recht hen zonder uitzon
dering als lastig en gevaarlijk te beschou
wen. Do ervaringen in andero landen,
vooral in den laatstcn tijd in Amerika,
hebben geleerd', wat de Daiitschers, die
vrij mogen rondloopen, presteeren op het
gebied van spionnage.
Toen in 1914 do Belgen hier over do grens
kwamen, door de Duitschers van huis en
haard verdreven, was de Nederlandsehe re-
gecring er onmiddellijk bij, hen allen in in-
terneeringskampen ook als gevaarlijke
en lastige elementen" bijeen te bren
gen en hen in liuu bewegingsvrijheid te be
lommeren. De Duitschers zelf, die er ge
noeg van hebben en in burgerklceding over
de grens komen, laat men vrijelijk rond
loopen en naderen bij onze verdedigings
werken, w4ar zo willen. Verdienen deze
individuen meer vertrouwen dan de Bel
gen, die hier kwamen niet omdat ze zich
onttrokken aan hun vaderkvndschcn plicht,
maar vluchten moesten voor het ruw ge
wold?
Men vraagt zich verbaasd af, op welken
grond dit vertrouwen is gebaseerd, aldus de
..Tel." Heeft de regcering geen kennis ge
nomen van de feiten uit heb buitenland
Van de Duibschè spionnago overal waar
Duitschers zijn? Is liet niet een aan misda
dige grenzende roekeloosheid deze Duit
schers vrij to laten rondloopen in ons land,
hen vrij te laten spionneeren, informee-ren
en intrigeeren, waar elk oogenblik ons nog
in de noodzakelijkheid kan brengen, dat
we ons tegen een inval der Duitsehe troe
pen moeten gaan verdedigen?
Het- aantal Duitsehe déserteurs in ons
land. hoeft nu reeds schrikbarende afmetin
gen aangenomen. Straks vormen zij, met
hun dierbare landgenooten, die reeds in
ons land zijn, een klein legercorps. Er
schuilt hier voor do veiligheid van den
Staat inderdaad groot gevaar en het wordt
meer dan tijd, dat men de Duitscho deser
teurs interneert ea onder strenge bewaking
stelt. Dat men heil allen het verblijf om
on nabij onze grenzen ten eenenmale bolet
on hen verhindert te komen op plaatsen,
waarvan zo uit hoofde van defensie-belan
gen verre verwijderd gehouden moeten wor
den.
Men heeft nu toch in de wereld waar
schijnlijk- voldoende ervaring van de Duit
scho montaliteit opgedaan om te beseffen,
dat in tijd van dreigend oorlogsgevaar
vooral alle Duitschors en zeker alle Duit
sehe deserteurs moeten worden beschouwd
te zijn „lastige en gevaarlijke elementen".
De doodeUjkc draad.
Op de Rijksche heide, aan den kant van
Lommei, zijn de lijkon van twee deserteurs
van den draad gehaald. Ze waren zwart
gebrand.
Do 22-jarige sigarenmaker Kw. uit Bu-
del is door de electrische draadafsluiting
gedood.
Controle op vreemdelingen.
Ten einde een eventueel gevaar voer be
smetting te voorkomen, worden to Zeve
naar twee groote barakken gebouwd, voor
zien van ontsmettings- cn nadkamers. Deze
inrichtingen zijn bestemd voor bpnemiig
van vreemdelingen (deserteurs, enz.) op wie
symptomen eener besmettelijke ziekte wor
den geconstateerd.
Uitvoer te Sluis.
Men meldt aan deTel.":
Drukker is nog de uitvoer to Sluis ge
worden. Bijna eiken dag heeft er ten druk
verkeer plaats te^Sint-Anna ter Muiden,
waar de tramlijn naar Brugge loopt.
Vooral de handel in tabak, sigaren en siga
retben is levendig. Een handelaar verze
kerde me, dat er nu ook heel wat rom
mel" wórd opgeruimd. Dat behoort even
eons tot de moraal van den oorlogshan-
del.
.Juist aan do grens op Belgisch gebied
staat, een nu vervallen huisje, vroeger de
notte woning van een daar verdreven ge
zin. In dat huisje ziet men_.de handelaars,
waarbij dikwijls dr. Dumon, 't licl van den
Baad van Vlaanderen. Hij houdt cr zich
met meer stoffelijke aangelegenheden bezig
dan de verheffing vaii Vlaanderen, want
op de tafel schuiven, de stapeltjes bankpa-
picr van dc'ecnc nantl in de andere en ieder
schijnt opperbest tevreden. Dr Durabn-
troonfc hier naast een huzarencommandant.
In een sierlijke koetsje reist hij heen en
weer.
Intusschen worden arme Vlamingen van
Brugge als slaven naar het front gedreven
om er te werken.
Kermissen in Zeeland.
De commandant der stellingen der Mon
aden der Maas en der Schelde (commando
Zeeland) heelt toestemming verleend tot het
j dit Jaar doen doorgaan van de kermissen
te Dreischor en Noordgouwe.
Zorg voor de toekomst. -
Do gemeenteraad, van Lonneker heeft
aan B. on W. een blanco-crejdiëfc. verleend
voor het aankoopen van pootaardappelen,
erwten en boenen, die aan ingezetenen zul
len worden verstrekt voor het in cultuur
brengen van gemeentegrond en terreinen
van particulieren, die voor het- doel wor
den afgestaan. De gronden zullen zooveel
mogelijk zonder betaling voor het doel in
gebruik worden gegeven. De gemeente zal
ook zelf gronden laten bewerken en de op
brengst er van bestemmen voor dc gemeen
schap.
Engelscho geïnterneerden.
Beuter seint uit Londen:
Officieel is bekend gemaakt, dat, in ver
band met de laatste voédingsvoorsehriftcn,
geen pake tien mogen worden gezonden aan
de Engelscken, die in Nederland zijn geïn
terneerd.
Zulke pakketten zijn zoo heet 't verder
ook onnooüig, aangezien in Nederland de
geïnterneerden krijgen, wat ze noodig heb
ben. Er mag echter geld worden gezonden,
om de mannen in staat te stellen, nog een
en ander te koopen.
Medeneming van uitrusting.
Door een der officieren van Justitie is
den opperbevelhebber bericht, dat het her
haaldelijk is voorgekomen, dat ter zake van
smokkcldelictcn veroordeelde militairen ge
wapend naar «Vcenhuizcn op transport wer
den gesteld.
Naar aanleiding hiervan is bepaald, aldus
dc ,,Avp." dat aan dezo militairen geen wa
penen en munitie mag worden medegege
ven, doch wel lipt overige gedeelte hunner
vclduitrusting.
Dc „Auior, Luncheon Club" had Donder
dag Lloyd George te gast. Do Amerik.
gezant zat voor en zijn toast op don koning
en den president werd met luid gejuich en
het zingen der volksliederen begroet. Onder
dc gasten waren generaal Smuts, sir Robert
Borden, de Italiaansche gezant, de Russi
sche, Franselio en Oubaanscho zaakgelastig
den, verscheidene leden van het kabinet en
verdere autoriteiton.
De Amerika anscke gezant zéide o.'m.:
Wij hebben besloten u te helpen bij de on
derneming, om te zorgen, dat de wereld een
plaats blijft, waar men vrij kan leven (luide
tccj.)
Wij komen naar Europa niet om een stof-
felijko belooning, niet om gebiedsuitbrei
ding of schadevergoeding, maar alleen uit
liet besef van den plicht om de demokrafie,
die in gevaar is, te beschermen.
Ik heb George veel verhalen uit Amerika
verteld, maar één heb ik hem niet onder
vier oogen durven vertellen. Hij verdient 't
vertrouwen van een openbare samenkomst.
Ik bedoel, dat wij vertrouwen hebben en
derhalve trouw moeten zijn. De niéuwe,
krachtige geest van .Lloyd George liceft
zich aan de natuurwetten onttrokken en i3
voor zijn dood tot ons gekomen. De zaal,
waarin wij vereenigd zijn, is Amprikaanseh.
Wij zijn op onzen eigen bodem. Wij zijn
hier mijnheer, om u daarop to verwelkomen
Lk>yd George werd, toen hij opstond, met
groot gejuich begroet. Ik ben zeidc hij
in de gelukkige positie dc eerste Engelscho
minister te zijn, die, sprekend uit naam van
het Engelscho volk, 't Amerikaanscke volk
kan begroeien als wapenbroeders (toej).
Dat doet mij niet alleen genoegen omdat
do toetreding van Amerika ons bondgenoot
schap sterkt.; maar ook als demokraat ver
heugt he'c mij (toej.) Dc intrede van Ame
rika in dézen; oorlog stempelt het .conflict
als een'strijd van dé dëmókratio tegen "do
militaire autocratie (tc/oj.)-
Waneer ik denk aan de oorlogen in het
verleden, verwondert het mij niet, dat Ame
rika onzeker was óver .den aard van dezen
oorlog, want in Europa waren de meeste
oorlogen in het verleden op gebiedsuitbrei
ding gericht. Geen wonder dus, dat er
zekere argwaan was in de Vereen. Staten,
toon deze oorlog uitbrak. Waarschijnlijk
daolit er menigeen, dat de koningen weer
met hun oude stréken waren begonnen (ge
lach). Het feit, dat Amerika ten slotte par
tij heeft gekozen, maakt het do-were'd vol
komen duidelijk, dat dit geen strijd van
dien aard is, maar oen groote worsteling
voor de vrijheid van de menschhei i (toej.)
In Amerik i wht men-natuurlijk aanvanke
lijk niet, wat wij m Europa hebben ver-
uuurd van. Ie mikiaire Raete in Pruisen.
Tut dusver hadden de Ver. Staten daar
geen last van gekend. Pruisen ia geen de-
molcratie (gelach). De keizer -beien* v, nat 't
na den oorlog een demokratie zal zijn en ik
geloof dat hij gelijk heeft (gelach cn toej.).
Maar Pruisen is niet alleen ge-én demo
kratie,. liet is niet eens een staat. Pruisen
is oen.leger (toej.) De.keizer schreef de we
reld de wet voor, alsof Potsdam een nieuw
Sinai ware geweest, Europa werd cr onge
rust en angstig van, het wist wat dat alles
beteckendc, maar niet wanneer de boiu zou
barsten.
Dat was do bedreiging, dc druk waaron
der Europa 50 jaar lang heeft gezucht.
Van alle Pruisische instellingen is de
„Hindenburg-linie,, het opmerkelijkst (ge
lach). Wat is do Hindonburg-linie? Do Ilin-
denburg-linio is een lijn, getrokken- door
het gebied van een ander volk, mot de
waarschuwing, dat de bewoners die niet
mogen overschrijden, dan met gevaar voor
hun leven en dat de linie in Europa voor
50 jaar in vijandelijke landen is getrokken.
De Amerikanen hebben ten slolle dezelf
de ervaringen opgedaan als Europa.
Duitschland beduidde hen, dat zij den At-
lantischen Oceaan slechts op eigen risico
konden oversteken. Amerika ansclie" scliepcn
werden zonder waarschuwing in den grond
geboord, Amerikaansche burgers kwamen
om. Eerst kpn Amerika het haast niet gc-
looven, het duldde het eenmaal cn twee
maal, totdat het eindelijk besefte, wat
Duitschland's eigenlijk doei was. Toert
kwam Amerika in actie en het Handelde
snel (toej.)
Twee feiten bevestigen, dat dit een strijd
voor do vrijheid is. Ie de deelneming van
de Vereen. Staten, 2e de Russische revolutie1
(luide toej.).
De Russische revolutie is niet alleen he6
gevolg van den strijd voor de vrijheid, zij
is liet bewijs van dezen grooten strijd en als
het Russische volk beseft gelijk keft
blijkbaar doet dat nationale tucht niet'
onvereenigbaar i3 met nationale vrijheid,
maar zelfs een voorwaarde is voor de zo»
kerheid van die vrijheid (toej.), dan zal heft"
stellig een vrij volk worden.
Volgens Hindenburg logt Amerika geen
gewicht in de schaal. Al zal dat een mis
rekening* blijken,, zoo zou het toch onver*
standig z'yn, aan te nomen, dat de Duitschei
generale staf geen redenen heeft voor zijn
misrekening en daarom moeten alle gealli*
cerdon en in de eerste plaats Engeland cn'
Amerika zorgen, dat do rekening van IIin-<
denburg even verkeerd uitkomt, als die ovetl
zijn vermaarde linie, die wij al hebben ge«
broken (toej.)
Do weg naar de overwinning, dc waarborgi
voor de overwinning, is in de eeTste" plaats
schepen!, in de tweede plaats: schepen! ca
in de derde plaats: schepen! (toej.) Amerika
beseft dat ten.volle, want thans reeds hoeft
het maatregelen getroffen, om duizend schel
pen te bouwen, van 3000 ton elk,
voor de vaart over den Atïantischen.
Oceaan (toej.). Ik denk dat de Duitsckoj
militaire raadslieden nu al zullen gaan in
zien, dat dit weer een misrekening aan hun
zijde is, die hen tot rampspoed en onder
gang zal brengen (toej.)
Het is naar mijn bescheiden meening voor
Amerika de moeite waard, onze fouten te
bestudeeren, om te kunnen beginnen waar
wij nu zijn '(toej.), niet waar wij drie jaar
geleden waren.
Amerika'hielp ons zelfs om den slag bij
Atrceht té winnen ue>?n grooten slag. Weeft
gij, welke kanonnen Duitscho schansen heb
ben vernield cn prikkeldraadversperringen
uiteengeseheurd? Ik herinner - me met ceni-
ge vrienden, die ik hier tegenwoordig zie
en met wie ik de zaak besprak, dat do or
der werd opgemaakt, om de machines tot
lietvervaardigen vari die kanonnen uit
Amerika to betrekken (-toej.) Niet allemaal
(gelach). Gij krijgt uw deel, doch maar een
deel, al is liet roemrijk.
Amerika heeft kanonnen, alsmede muni
tie gemaakt en ons de machines geleverd
oni beide te fabriceercn. Het heeft ons aan
staal geholpen ca dio" verwonderlijke lenig-
beid, dat gemak van zich aan te passen en
dien rijkdom aan hulpbronnen geschapen
.van het groote volk, hetwelk dat groote
vasteland bewoont.
Er'^jn tijdvakken in de geschiedenis, dat
de wereld een zoo tragen loop neemt', dat
do ontwikkeling daarvan eeuw aan eeuw:
schijnt stil tc- staan. Maar er zijn ook lijden
waarin ze voorwaarts stormt, den weg van
eeuwen in cén jaar afleggend. Dat zijn de
tijden, dio we nu beleven. Zes weken gele
den was Rusland nog een autokratie, nu is
het een der vrijzinnigste demokratiön van
do wereld (toej.).. Tegenwoordig voeren we;
den moest verwoestenden oorlog, dien de
wereld ooit heeft aanschouwd. In do toe
komst cn misschien in een toekomst, die
niet ver meer i3, kan dc oorlog voor goed
uit de lijst der mensehelijko misdaden zijn;
geschrapt (toej.)
Daarna spralc Llovd George over heft
fuuiken van Turkije's sombere macht, die
eeuwen aan één stuk het zonnigste land
ter wereld heeft overschaduwd, en do be
vrijding van Rusland van de onderdruk
king, die het als een lijkwade overdekte.
Do groote redo van president WiLson
werd geschraagd door dc macht van een
groote natie. Nu trekt zo voor do vrijheid
te velde. Ze is de heraut van den dageraad»
Bij het krieken van den ochtend is er aan
gevallen ca men gaat er op los in den vol
len gloed van dien dageraad en weldra zul
len de Franschen, Amerikanen, Britten,
Italianen, Russen, Serviërs, Belgen, Montc-
negrijnen en Roemeniërs de hoofden lief*
fen in het ongebroken licht van den stra
len den dag. (Luide toej.)
Daarna ging de eerste minister weer zit-
ten, terwijl de bijval nog lang aanhield.
Roman naar het Duilsck van
DORA DUNCKER.
13)
„Verwachte Verlangd! VerzochtGesmeekt
bier tc komen met gedachten, woorden, brieven,
telegrammen, 'k Heb da hcclc wereld in bewe
ging gezet!"
Gustava Hill lachte hartelijk cn gul.
„"Waarheen tor wereld heeft u dan geschre
ven, mijnheer' Stillfiied?"
„Naar uw o*u do-woning, juffrouw Hill."
„Ik ben reeds sinds twee jaren niet meer lo
Berlijn geweest."
Stillfried koek haar in het eerst verbluft aan,
doch liet volgende oogenblik begon zijn gezicht
van vreugde te stralen.
„Als u mijn brieven niet heeft gekregen, wol.
dan is u immers uit cigon beweging bij mij ge
komen."
Zij lachte weer en zette haar reistasehje neer,
(lal Stillfried haar in zijn Verbazing en blijd
schap had afgenomen.
„Bij u? Wie zegt u, dat ik bij u kom? Tk had
cr immers geen flnutv vermoeden van, dat u
hier was. Ik meende, dat u in New-York of
Cincinnati vertoefde o' ergens anders aan dc
overzijde van. den grooten oceaan."
Stillfricd's stralend gelaat betrok.
„Mag ik u dan vragen, wat u naar Wolkcn-
slein gebracht heeft?"
„Ten eerste dc spoortrein, een mooi eindje in
dagreizen van uit Holland. Daarna een uitste
kend voetpad. Behoort dat tot Wolkensteiu,
dan maak ik u mijn compliment. Beneden Ly
het station zei men mij, dat alleen 6lot Wolken-
steia in de plaats behoorlijk logica aanbood en
ofschoon het een sanatorium was, ook wel
vreemdelingen voor een paar dagen opnam.
Pas hier vlak bij, weet u," Gustava Hill vrees
uit het raam, „(laar ginds bij de brug, vernam
ik tot mijn niet geringe verbazing, dat u do
leider der inrichting was."
Zij trad wat dichter op hem toe cn vroeg
zacht, mot een bijna onmerkbaren, spotaehti-
gen glimlach in de mondhoeken:
„Leider? In welko hoedanigheid, als men
vragen raag?"
Stillfried richtte zich plotseling op.
„In hoedanigheid van geneeskundige, na
tuurlijk. Wat dacht u dan?"
„Zoo, zoo," zei juffrouw Hill lakoniek, zon
der dat het ondeugend glimlachje uit haai'
mondhoeken was geweken.
Hij wist niet wat hij uit haar vraag en uit
(lo uitdrukking van haar gezicht moest opma
ken en zei zeuuwachtig:
„Dus nogmaals in ernst, wat voort u hier-'
heen, juffrouw Hill?"
„Zaken," zei zij kort cn droogjes.
Stillfried schoot in den lach.
„Zaken? Hier in Wolkenstoin? Uitstekend!"
„Ik hoop, dat zij uitstekend zullen zijn. Maar
nu op al uw vragen een wedervraag: Om wel
ke rodenon hebt u naar mijn tegenwoordigheid
bier verlangd?"
„Heeft u onze oude vriendschap vergeten,
juffrouw Hill?" vroeg hij met groote warmte
van toon.
„Neon, in het geheel niet. Maar daarom
was het toch niet te doen?
„Niet alleen, om volkomen eerlijk to zijn.
Ik verzocht u hierheen to komen, omdat
Wolkeuslein een clou noodig heeft U moest
glans, licht, ja^ beroemdheid aan mijn sana
torium geven. Wij zijn'een jong instituut,
xvy moeten "behalve het geneeskundig suc
ces, overwinningen behalen op het gebied
van kunst en van het gezellig verkeer, wil
len wij met andere, soortgelijke inrichtin
gen gelyken tred houden of beter nog, hen
voorbijstreven."
„Dank den homel, dat er van dit prach
tige plan niets geworden/is" en niets worden
kan. Bij inij zou u daarmee geheel aan het
verkeerde kantoor zijn gekomen," beweerde
Gustava met drogen spot over zichzelf.
Stillfried spralc dat levendig legen.
„Dat moet jc andoren doen gelooven,
Gustava." Zij maakte een beweging van on
behaaglijkheid, toen hij haar zoo vertrou
welijk bij haar voornaam noemde. „Dat
weet ik beter. Ik kon u, zooals zeker nau
welijks iemand anders u leent. Wanneer je
je maar eénigermate -zoo verder ontwik
keld hebt, als jc dat voor vijf jaren bc-
lóofdet, dan moet jc nu behalve veel an
ders een groote schilderes zijn."
„Ik heb mij echter niet verder ontwik
keld", beweerde Gustava ietwat spottend
lachohd. „Eerder het tegendeel.!'
„Dat geloof ik eenvoudig niet", riep
Stillfried met vuur, „zelfs al was je op het
toonbereikte standpunt blijven staan, dan
zou jo nog al uw gelijken overtreffen. Uw
geest
„Djoii heb ik. reeds lang in do donkere ka
mer opgeborgen
„Uw sclióünkeil
„Die neemt gewoonlijk met de jaren niet
juist toe."
„Uw- chic uw voornaamheid
Gustava hield haar oogen dicht. „Örn
"s Hemels wik houd op en schik u hoe eer
hoe liever in het vernietigende feit, dat ik
als ster absoluut niet tc gebruiken bon.
Maar als u mij toch ondanks alles hier wilt
behouden
„Vraagt u dat nog?" Zijn slem klonk' ge
krenkt en verwijtend.
„Dan zou ik u van harte dankbaar zijn,
als u m-ij door mejuffrouw uw zuster, die,
naar ilc hoor, hier ook is, een kauier wildot
laten aanwijzen. Het behoeft slechts, een
heel bescheiden vertrek te wezen. U zal nu
bovendien, zoo midden in Liet seizocu, liet
huis ook wel vol hebben."
„Nu, dat. gaat," zei Stillfried droogjes.
„Maar ik bid u, juffrouw Hill, komt u hier
eens^ecn oogenblik bij het raam. Als u uw
hoofd een eind naar buiten steekt, kunt u
do beide vooruilspringendo vleugels van 't
gebouw overzien cn de kamer kiezen, die u
het best gelegen lijkt."
„Ik ben niet gesteld'op iets bijzonders;
zooals gezegd, een bescheiden hoekje."
Onder het spreken was zij naar liet aan
geduide raam gegaan en riep nu mét op-
.reclito verrukking:
„Wat een prachtig uitzicht!"
„Ja, het landschap is mooi, als het maar
niet zoo arm aan bruikbare menschen was".
Gustava keek hem vragend aan.
„Wat verstaat u onder bruikbare men
schen, mijnheer Stillfried?"
„Menschen, met wie, men omgaan, 'n ver
standig woord spréken, kan."
„Ei, ci. zooveel eischend. Maar kijk oé.n?
daar ginds op den. straatweg, dien ruiter!
Aangenomen, dat hij hier in dc streek thuis
hoort, ziet hij mij cr geheel naar uit, alsof
dc omgang mot hem nogal draaglyk moet
wezen."
Stillfried boog zich naar yoren.
„Ik zie niets, 't Komt mij voor, dat u nog
altijd uw valkenblik bezit, dien gewone ster-*_
velingen moeilijk kunnen volgen".
Gustava wees naar buiten.
„Daar recht-s bij het kleine dennebosehja»
Hij berijdt een prachtigcn, rooden vos."
„O, die," zei Stillfried op gerekten toon.
„Dat is Frodcnskireh, de eigenaar van clo
groote porceleinfabriek in Untersbérg".
„Zoo, zoo", merkto juffrouw Hill bepaald
verheugd en geïnteresseerd op. „Hij ziet et,
zeer „gentlemanlike" uit.
„Uiterlijk slechts. Een vervelende burger
man, met manieren van een beer. Boveu-
dien heb ik iets met hem gehad. Sinds dien
tijd zien we elkaar nog minder dan in het
begin,_dat ik hier was."
Gustava had den ruiter opmerkzaam na
gekeken, zoolang er iets van hem en zijn
prachtigcn rooden vos was te zien.
Nu waren beiden in liet Bosch werdwe-.
non. Zij ging do kamer weer in.
„Wat is cr dan tussehen u beiden ge
weest?"
„Een groote onwellevendheid van Fre-
denskireh's kant. Ik wou hem in het colle
ge van curatoren der inrichting hebben en
ook gaarne zijn vader, den'ouden yector, 'a
drommels geleerde kop. U kanwel begrijpen
juffrouw Gustava. dat het geen genoegen
is, voortdurend te doen te hebben met rucn-
schen, die op de laagste trap van bescha
ving staan én daaruit bestaat het eölleg*
van curatoren slecht*. Wal denkt u, dat dio
Buffel mij antwoordde? Hij hal nUl het
ïrinste verstand van zulk een inrichting,
bijgevolg kon hij zich ook niét in "kot col
lege laten kiezen. Ileeft u woorden voor,
zoo iels? Dat kan toch slechts een flauws
uitvlucht zij tl."
(WoTdt vervolgd).
