Sgderland en de Oorlog.
m 17379
Persoverzicht.
FEUILLETON.
Purper ©n Fijra Linnen.
gm'
A". i9ie.
Zaterdag S53L October*
$£er@te Blad.
J li r. m r. A. F. d e S a v o r n i 11 L o li
jm a li o n „D oTooi't s". Er heeft zich
aldus „DE TELEGRAAF1' een maat
schappij gevormd tot exploitatie van het
maandblad „DIETSCHE STEMMENfen
het weekblad „DE TOORTS" en het Groot-
jtederlaadsch Persbureau. Voorzitter van
hét bestuur dier Maatschappij is jhr. mr. A'.
F. do Savornin Lohinan. Minister van Staat,
oud-Minister, lid der Tweede Earner, cura-
ïor der Groningsch? Universiteit', enz. enz.
iVan de drie genoemde exploitatie-goede-
;ï*en willen wij ditmaal alleen.het blad „De
Toorts" bespreken.
Dib blad is het orgaan van do heeren, die
voorstaan de onafhankelijkheid van Vla.'Ln-
'doren, al of niet binnen een. -Belgischen
Staat; volgens sommigen hunner liever
daarbuiten, en verbonden met Nederland.
'Hot is zeker al bedenkelijk, wanneer ceu.
Nederlandscl» Minister van Staat de leiamg
neemt tot exploitatie v.n zulke plannen;
maar nog erger wordt de zaair, doordat „De
Toorts" niet terugdeinst voor het gebruik
van zeer onbehoorlijke middelen om bij do
Vlamingen haat te zaaien tegen de Belgi
sche regeoring. Men oordeele.
In het nummer van 29 Juli staat bovon
de titelplaat te lezen„N a den oorlog zal
er geen Vlaamech meer gesproken worden."
(Do Fransch-Belgische Pers).
Deze woorden staan tusschen aanhalings-
teekcDS dat pleegt men alleen te doen met
citaten. Maar dan vermeldt men ooic de
juiste plaats van herkomst en niet .de
Fransch-Belgisohe pers". Deze woorden
.worden valaohelijk aangekondigd als citaat
met groote letters.
De plaat zolf vertoont op den voorgrond
:deaj Belgischen premier De Brocquoville,
sprekend tot Marianne, op den achtergrond
eenigo gesneuvelde soldaten, blijkbaar Vla
mingen; -enkele achterblijvers dragen op
een bandelier het woord „Vlaanderen" on
een blok aan been, waarop „Yerfran-
fcchüig*'.
Deze plaat heeft tot onderschrift
Bclgiö'a corste. minister, Baron do Bro-
©qucvülo, wijzend naar dc gesneuvelde Vla
mingen „Naden oorlog, chèr© amie, zullen
die hun Vlaaahsch niet meer noodig hebben
Wij aarzelen niet, deze plaat, öaet bij-
schrift, van Is. van Mens, to noemen een
grovo boleediging van den ongelukkig en
jiabuurstaat, die in zijn ellende nog op dezo
Wijze -getrapt moet worden ia den persoon
Tan zijn hoogsbgepkaatsten staatsman.
De lieer Is. van xa.ens is nog altijd d e tee-
konaar van ,,De „Toorts".
Het nummer van 2 September heeft aks
"opschrift boven do plaat, die een officier
voorstelt, bevel gevend J;ob oen salvo op
pastoor Hugo Verliest: Het ideaal van
„L'Echo Beige", „Twaalf kogols voor Hugo
ïVorriest". En als onderschrift; De officier:
Mikt goed, jongens; ge schiet op heb hart
.van Vlaanderen 1"
Wij onthouden'ons van commentaar. Wij
zouden meer zulke fraai gedacht© platen
■kunnen noemen.
Wat den inhoud van het blaadje bètreft,
het staat in den laatst en tijd vol van da
tVervlaamsching de»r Gentsche Hoogeschool,
waarvoor het eern heftige propaganda voert.
Hot verkettert daarbij mannen als Frans
van Cauwelaorb, Julius Hoste Jr., Prof. Van
Hamel Jr. on wie zich verder tegen het
Duibsche geschenk durven uitspreken.
Tob dat alles nu hebben die heeren volko
men het recht en niemand neemt ©onigo no
titie van do ordinaire» manier, waarop do
heer Rietje<ns i,epiand als Van Hjamcl bè^
jegent.
Maar do heer Lobman mist heb recht, dit
NAAB HET ENQELSCH
door
LILLIA8 CAMPBELL DAVIDSON.
(Nadruk Verboden),
(34) r.
Ncerv.n.md in den stoel, die er naast
stond, ging hij er voor zitten cn zij a som
bere, droevïgo oogen tuurden naar de
gloeiend© kolen. Hij was weer teruggekeerd
tot verveling en troostelooze veiiatonhcii,
driemaal erger den eertijds. Revelly was
nu zoo leeg. geworden als het nooit was ge
weest. Het leven daar kwam hem onmoge
lijk voor, hopeloos, donker.
Hij had zijn kasteel van zancl gebouwd en
het was ineengestort. De golven bedekten
dc plaats, waar het hadcrestaan. Een ge
broken man. met een hart vol leed nam cie
plaats van don heer van Revelly in, waar
voor hij bereidwillig zijn eer en zijn waar
heidsliefde had verkocht.
De regen, die was begonnen in groote,
ïonde druppels neer te vallen op hot mos
van de'steenen terrassen, was eerst over
gegaan in een naargeestigen motregen. Nu
echter regondo het flink eoi gestadig door.
jDo lange, fijne kristallen druppels trom
melden een eimdeloozo taptoe op de ruiten
•van het vooruitstekend raam. De wind, dio
zijn voorlooper was geweest, rukte aan tiet
latwerk cn de groene hangers van de klim
planten, losgeraakt van den steeuen muur,
daaraan zij zich hadden gehecht, tikten raet
spookachtig getik tegen de verweerde yier-
".ante blauwe steenen*
alles to dekken met zijn voorzitterschap.
Hij mist dat recht, zoolang hij den titel
voert van Minister van Staat der Neder
landen. Hij zal dat presidium toch niet al
leen als een commercieole. functie opgevat
willen zien!
Ziet mtr. Lohman niet in dat hij een vergis
sing heeft begaan dan doe de Regeeriug
haar plicht.
I fël !?1 r* i
De anarchisten en de 1 andsver-,
dediging. „DE VRIJE SOCIALIST" be
vat een brief van den bekenden geestelijken
leider van het anarchisme, Peter Kropotkn
ne, waarin hij zich verdedigt tegen de aan
vallen, op hem gericht, wijl hij het ge
wapend verzot tegen do Duitsche verove
ringsplannen steunt. Hij schrijft o.a.:
Sinds ik m\j bemoei met de' publieke!
zaak, heb ik nooit geschreven of gedacht,
dab het voor de arbeiders onverschillig is,
om ta vallen onder vreemde' overheersching.
Integendeel heb ik altijd gemeend, dat da
verovering door vreemdelingen altijd aan
het juk van den kapitalist, die den boer,
en den arbeider dor staden reeds uitzoog,
kwam voegon een nieuw en zwaarder juk,
n.l. dab van den veroveraar.
Daarom, van r.abij gezien hebbende wat
'de vreemdet ovorheersching beteekent, heb
ik altijd gestreden voor de vrijmaking van
Polen, Finnen, Kaukasiërs, de Balkan-be
volking, da Ieren !en eindelijk do Boeren,
toen wij, als ik mij niot bedrieg, naast
elkander streden. Do „RÉVOLTÉ" en da
„RÉVOLTÉ" zrjn vol met Artikelen over
dit onderwerp, gij vindt er zelfs in het
„BULLETIN DE LA FÉDÉRATION JURAS-
SIENNE" over de Balkanbevolking in 1877.
En daarin bleef ik getrouw aan dö traditio
der Internationale do eerste namelijk, de
Arbeiders-Internationale, gesticht te Londen,
zooals gij weet, in 1864, om te protes
teeren tegen da behandeling, dio do Rus
sische meesters Polen aandeden na den
opstand van 1863, do International© in één
woord, dia als,beginsel stelde do onafhan
kelijkheid van .elko natie in haar ontwik
keling.
Kropotkina haalt dan reen brief aan van
den grondlegger van heb huidig anarchisme,
van Michaol Bakoenine, die» in 1871 werd
geschreven en 'waarin deze het toojuicht, dat
do Finsche arbeiders zich toen eveneens
ten aanval van- hot Duitsche militairis-
mo weerden. En Kropotkino besluit:
Als oen groot aantal onzer kameraden,
dat alles nu ontkent en als zij beworen,
dat wij, als anarchisten, niet te letton heb
ben op do gevolgen, van esn imperial is ti-
sehen inval vöor do volkeren welnu,
dan heb ik do anarchie nooit Ofi deze
wijze begrepen, Do oorzaak van allo oor
logen is alt\jd geweest do begeer bo om een
ander volk to onderwerpen. Volgt hier nu
uit, dat men met do armen kruiselings over
de borst moet blijven toekijken, als een
hordo indringers zich op u of uw buren
werpt?
Gij kunt er verzekerd van' zrjn, dat ik ten
zeerste hot verschil van meening betreur,
dat tusschen ons bestaat aangaande den
oorlog, en wat mij vooral bedroeft, is, dat de
kameraden door deze houding den invloed
hebben gedood, dien zij hadden kunnen
uitoefenen op de gebeurtenissen, jdie nal
den oorlog zullen volgen.
I
P redikantat riaktome nfcön.
Da. H. J. do Groot Gzn., Ned.-Herv. pre
dikant to Voorst, eek rij ft in zijn weekblad
„ONS ZONDAG SB-LAD'van 15 Oofcobcr
l.L
Ik wemsdhto, dat mijn reuzeugemoento
een3 oen jaar de proof nam, óm vrijwillig,
Waar de steemen van het kasteel Revelly
vandaan waren gekomen, wist niemand.
Er waren in het geheel© graafschap geen
steepen, die daarop geleken. Volgons do
overlevering waren zij met veel moeite en
veel onkosten overgebracht van de omge
haalde muren van een abdij ergens ver,
ver weg.
Wynnstanley zat maar steeds naar den
rooden gloed van het vuur to turen. Zijn
lippen waren op elkaar geklemd cn ver
wrongen zijn oogen somber on dof. Do
liefde, die hij had gomeend to bezitten, was
slechte een valsehe, omgangbare» munt ge
weest. De teleurstelling en do vernedering
griefden hem t-ot in heb diepst van zijn hart.
Zij had hem alleen gelokt, om van hem to
kunnen profiteered Het was Revelly en
zijn inkomen, dat zij begeerde. Hij telde
niet mee in de overeenkomst, behalve als
qen ,7kerel" voor wien zij terugdeinsde.
Hij was nieb woedend gewórden cn dat
was, had hij het geweten, wel een duidelijk
bewijs, dat zijn eigen gevoel voor haar niet
waard was geweesb liefde genoemd t© wor
den. Als hij haar had liefgehad, zou het
ondraaglijke van zijn verdriet en van zijn
verlies een heftiger gevoel bij hem hebben
opgewekt dan nu het geval was. Hij was
verliefd op do liefde gowoest smachtte er
naar, hunkerde or naar. Het was niet Ro
samund, dio hij werkelijk had liefgehad.
Terwijl hij daar zoo stal zat, ging de deur
open en trad iemand binnen, die het elec-
trisch licht opdraaide, want heb was don
ker in de kamer. Een knecht bracht hem
iets op een blaadje iets, dat wit en drie
hoekig uitkwam op heb glanzend gopoetste
zilver. Hij voelde een steek in rijn hart,
toen bij heb in zijn hand hield.
Toon de deur weer !was gesloten, de
blij en dankbaar, <3c tienden der inkomsten
af te zonderen.
Het is er n u Eet de tijd voor. Het gaat
den lx>eren en landeigenaars buitengemeen
goed.
Wat konden ónze armo' nabestaanden ©r
van profiteeren!
En als het bleek, dat deze zware gemeen
te het voorbeeld behoorde te volgen van
Dedemsvaiarts, dat, op gelijk zielenaantal
twee predikanten en een vasten catechiseer
meester onderhoudt dan kon dat, dn do
ruimte. En wij konden, in dezen duren tijd,
elk predikant aanbieden een salaris van
ƒ2100 met 'algeheel© belastingvrijdom
en vrije Woning, en dien catechiseermeester
oen inkomen waarborgen van duizend gul-
dón en vrije woning on vrije belasting. En
wij kondien nog ferm wat overhouden.
Onze zuinigheid zal do wijsheid bedhrle-
Als ©en boe Teler ij verloopt, wegens
gebrek aan werkkracht, neemt men er ©en
duren knecht bij j^zucht eens wat, vanwege
het Iioogo loon" maar tast in de beurs.
Het moet. Wij zouden immers de schade
aan den lijve onde-rvindsn
Als een gemeente verloopt, wegens
gebrek aan werkkracht laat tmón haar
verloopen. De schade wordt niet aan don
lijve ondervonden. En de schade, «clie de
zielen lijden valt niet onder die con
trole.
Ik merk, dat mijn gemeente' zeer tevre
den met mij is.
Men geeft mij geen tweeden predikant.
Men neemt mij den vasten catechiseer
meester af, en geeft ge-en tweöohn.
Moh glimlacht over het aanbod Van af
stand van predikbeurten.
Voorst is allerprijswttardiigsb' tevreden
met ri'in predfilkanb.
Het is alles h.3el mooi en heel treurig.
Hoe lang zal de duurte duren?
- Er heerschb zoo schrijft de „HAAG-
SCHE POST" ,in een bespreking van deze
vraag op het oogonblik in ons land een
toestand, die den produaenb cn den middel
man in staat stelt den consument danig te
knijpen; en wanneer die consument niet ook
zelf producent vasi het een of ander is en
daardoor in staat is fcérug to knijpen, ver
keert hij' in'een hachelijke positie.
De geheel© verbruikersstevnd, als wij
hêi-~zao eens mogen noemen de jbeamb-
ten, de gesalarieerd en, de gepensionneerden,
do renteniers ensoovoort, is bezig te verar
men en ziet een verplaatsing zijner finan
cieel© kracht en zijner middelen naar den
producenten- en handelarenstand naar
boeren, fabrikanten; reeders, grossiers, enz.
Die- voeren aan; dat zij grootere winsten;
moeten maken, omdat Zij duurdere grond
stoffen hebben, hooger loonen en salarissen
moeten geven, meer moeten betalen yoor
leeftocht, enz. En dat is niet geheel ge
fantaseerd. Maar de kwestie isT dat zjj niet
geheel het equivalent der prjjsverhoegiog
hunner grondstoffen, hunner loonsverhoo-
ging, hunner hoogere huishoudelijk© uitga
ven op hun prijzen loggen, doch veel meer
dan dit equivalent. Wanneer zij hun eind-
rekening opmaken, hebben z$ abnormaal
hoog© verdiensten gehad; en het zal inte
ressant zijn, te zien of zij in de komende
jaren die hoogere winsten door samenspan
ning en vorming van „trusts" zullen kunnen
bestendigen, dan wel of die groote winsten
concurrenten zullen lokken, wier mededin
ging de prijzen weder omlaag brengt
Ware de aanvoer voldoende gebleken, dan
zouden de maximumprijzen overal als nor
maal gelden; de aanvoer bleek onvoldoende
en de prijzen, die zich op den duur nooib
door de wet laten regelen en alleen naar
vraag en aanbód luisteren, blekent voor zoo
knecht zich naar het vuur had gebogen, om
liet op te rakelen en even door een beve
lend woord van zijn meester was staande
gehouden, maakte Wvnnstanley het opge
vouwen strookje papier open en las de
paar regelen. Het sierlijk©^ schrift deed
hem weer ineenkrimpen. Het was niet be
verig door haast of emotie, maar gelijk,
vloeiend, mooi, juist zooals gewoonlijk.
„Alles is een vergissing geweest. U moot
mij vergeven.
Ik dlaólib, dat ik met u zou kunnen trou
wen. Maar ik kan dat niet. Wij willen bei
den het gebeurde vergeten."
Dat was alles. Geen woord van berouw;
geen beroep op rijn modedoogen. Niet die
minst© twijfel, dat hij niet zou berusten in
baar willekeurig besluit, enkel omdat rij
bet. wensokke. Rosamund was te lang oen
koningin geweest, cm <3e rol te begrijpen,
die do belangen en harten van andere men-
eohon op haar levenspad speelden. Wynn-
Btajnlèy's hand viel neer, terwijl hij bet
briefje verfrommeld en gescheurd daarin
vastücnoep. Zij had geen bart gröirtLarb
En nu sdhoofc hem do ring te binnen, die
riah nog in zijn vestzakje bevond. Hij tastte
er naar, haalcle hem te voorschijn en hield
liom oen ©ogenblik in heb licht. De eigen
aardige zetting van het filigrain-goud, fijn
als draden, het roomkleurige der parelen,
de kleur der opalen, die heb Malbeser-kruis
daarop vormden, waren zoo gdhcei a'ls Ro-
Ba-mund zelf.
Hij hield dien oen oogenbliik voor zich
uib, hem beschouwend. Toen wikkelde hij
hom in het papier en wierp alles to zo
men midden in den roarigon glood der bran
dende kolen. Dab was het eande. Dab sloot
de deur achter zijn verwachtingen, zijn eer
zucht, zijn krankzrnnigo dwa&dheid. Rosa-
Vor dc Rogeeriuff hen vaststelde, grooten-
deels een paskwil,
Juist in die hoog© prijzen echter ligt,
naar, de meening der. ^HAAGSCHE POST",
het ©enige afdoende jniddel tegen bestendi
ging der duurte.
Zij zullen stellig hog wel een poo3 lang
aanhouden, minstens totdat het internationaal
ruilverkeer wederom: geheel vrij is. concur
rentie haar heilzaam werk doet en onze
oude bekenden, vraagden aanbod, weder on
gebreideld op de prijzen kunnen inwerken.
Hocge prijzen doen der wereld kond, dat
men een grootere behoefte heeft aan het een
of ander dan door den voorraad kan wor
den gedekt. Ze wekken rechtstreeks op tot
grootere productie, en in grootere productie
ligt het eenige middel tegen duurte.
Nu zal de wereld, zoodra de oorlog uit
is, ongetwijfeld met alle macht aan het pro-
duceeren gaan; en zulks niet alleen vanwege'
de duurte, maar ook ten gevolge van den
drang tot herstel der geleden verliezen.
Dcwh men verwachte geen onmiddellijke
overproductie, geen onverwijld intreden van
lage prijzen. Reeds vóór de oorlog uitbrak
klaagde de gansche wereld over hooge prij
zen en duur leven; reeds yóór den .oorlog
was er, ten gevolge der toenemende wanver
houding tusschen Indus trie elo en landbouw
bevolking, een tekort aan graan, vlee3ch en
vele andere eerafce levensbehoeften. De om-
log heeft door plotselinge opvoering der.
vraag, dezJe toch reeds bestaande wanverhou-
houding tusschen verbruik en aanvoer met
één slag verscherpt. Wanneer de oorlog
ophoudt, zal de wanverhouding niet meer
Zco abnormaal blijven als thans. Maar zij zal
voorzeker tot o.p -aanzienlijke hoogte blijven
voortbestaan. En dan zal de groote duurte,
ook al neemt zij iels af, zeker niet even
plotseling verdwijnen als zij is gekomen;
EinStennut Dïalliasckrodt geen
deserèenr
Volgons „De Maasbode" heeft -het Ver
trek naar Oostenrijk col heb dionstaemeu al
daar van den Icnhdteraaiit G. A. Madlinck-
rodb, geleid tob de - ontdekking van. een
groote nalatigheid bij het legerbestuur i:i
de eerste dagen der mobilisatie.
Daar de in Albaneeschen dienst overge-
gano officieren hadden opgehouden Neder-
lamdsch officier fce rijn, zouden rij bij het we
der intreden in heb leger hier,te lande op
nieuw den eed' of belofte 1 ebben me eten af
leggen. Dit nu schijnt.'niet, te hebben plaats
gehadl,Boodlsjb het nóg ©en 'groot© vraag is
of de van hier vertrokken officier zich aan
desertie volgens dó wet heeft schuldig ge-
-ma-alcb.
Ontvluchte Krijgsgevangenen.
Twee ombvTudhte Servische krijgsgevange
nen rijn to Ter Appel aiangdkamen, twee
Russen kwamen te Burger Oosteaween aan
on eon drietal Russen meldde rich be Em-
tii'on aan.
To Enschedé arriveerden twee Fnansch©
krijgsgevangenen, die uit Munster waren
gevlucht.
Bij OldonzMtl is do Russische krijgsgevan
gene Goorge Polmhin, ontvlucht vaa een
Gabea^oommaectclo te Gutenholz (Hannover),
ovot do grens gokomen. Hier is ook nog een
R.us aangekomen dao dwara dóór Duitsoh-
land was geloopen in 43 dagon. Hij was te
Frankfort a/d. Oder ontvlucht.
Te Borculo krwaonon tweo cmfcvludhlo Rus-
sisdh© krijgsgtevangeuen a»an, die het J^amp
te Hoimoln ontvluclit waren on na een reis
Va/n 18 dagen ons Land berei'kfcon.
mund was uib zijn leven verdwenen.
Ja, uib zijn leven verdwenen maar hoo
zou hij het kunnen uithouden, als hij hier
bleef in dezen plotseling zoo wreed voran-
derden toestand'? Hoe het verdragen, haar
oliken dag te ricn, haar stem to hooren, als
zij bij dó piano zong, dio voortdurend do
herinnering aan zijn sul li go domheid, zijn
zelfmisleQ'dfcng eou levendig houden? Zij
had tegen diïen andóren man gezegd, dab zij
niet meb hem kon brouwen op hetgeen
hij haar kon geven. Dab waTen de laatste
woorden, dio Wynnsbanley van luaar had
gcflioord, toen hij riah haastig uib de voe
ten maakte. Zij zou daar nog in de .toren
kamers zijn en hij zou nog boven haar in
Revelly wezen en voortdurend herinnerd
worden aan rijn verwatenheid zijn verblin
de dwaasheid, zijn bedrieglijke verwachtin
gen.
Iets als walging van dit alles maakte zich
uu van hem meester can sidldcrend verlan
gen om dit alles van rich af te schudden
en het den rug toe te koeren. Hij snaikto
or naar Revelly en wat hom daaraan her
innerde to verlaten, om rich met rijn ver
driet en bittere vernedering in den een of
anderen hoek te verbergen, totdat de won
de zou genezen zijn. Hij verlangde er naar,
om voor heb oogenbliik weer zijn oude ik
te vrezen vrij van do verantwoordelijk
heid, van de zorgen en losten der rijken,
dio hij met zooveel ijver op rich had geno
men. Zij leken hem booni hij daar bij het
uitgaande vuur zat te mijmeren, een on-
dnaaglijken, neerdTukkendlen last, grauw
en zonder kleur of geur, in één woord vree-
selijfcrij schenen, naar liet hem voorkwam,
leven en hoop en geluk te vernietigen.
Als hij dit alles eens voor een tijdje vaar
wel zei en stil wegsloop, voor een tijdje rijn
Te Dinxperlo ia een Russisch krijgsgevan
gen© aangekomen, een officier, dio dn 14
dagen van Maagdenburg naar ons land was
geloopen. InNovember 1914 waa hij bij
Lodz gevangen genomen.-
- Te Doetinchem kwamen vijf Russen aan,
die uit Friedrichsfeld ontsnapt waren.
Te Winterswijk is een Belgische krijgt?*
gevangene aangekomen, die uit kamp II te
Munster ontvlucht was met vier medóge*
vangenen. Drie hunner werden op weg we
der aangehouden, terwijl de vierde werd
doodgeschoten. De jongenman, uit Herbes-
thsal afkomstig, was in Augustus 1914 bij
Luik gevangengenomen. Hij had 9 nachten
geloopen, bijkans zender eten of drinken en
was bij aankomst geheel versuft en ternau
wernood in staat om iets te nuttigen.
Bij Dicta-m kwam nog een Rus over
grens.
Te Zevenaar arriveerden twee uit Duit
sche gevangenschap ontvluchte Russcai. Z<£
hadden zióh te Fannerden een aardbol ge
maakt moenende, c7at ze nog in Duitschlana
"Waren.
Nabij Ylodirop, in Lirrrburg, rijn vijf Rus
sen over de grens gokomen. Te Waubadlt
ari-iveorcla ©en R.us, 'die uifc het Icatmp te*
-VVahn was gevlucht. Een uit DuitsdhlamS
ontsnapte Italiaansdie burgergevangenoi
kwam te Gennep over de grens. Te MelidH
kwamen twee Russen aan, ovenzoo twee
Russen te Reuver.
Te Ma'asbrioht kwamen één Rus aau ea
nog drie Polen, die door de Duitechers Wa
ren weggevoerd om in Duiteohland tc wer-»
ken.
Dnitsclie desertear.%.
Te OMeuziaal is aangekomen 'een DuitscH
deserteur, een jongmensch, die reeds aan heb'
Russische front) gewond wasgeworden ea
thans weder naar. het front had poelen ver
trekken.
—Ook te Borgen, in Limburg, is Weer een.
Duibsch deserteur over de grcn3 gekomem
To Well rijn twee Duitsche deserteurs
over de grens gekomen. Door de Duitsche
'grenswacht werd nog op hen geschoten,
toen zo reeds op Hollandsch grondgoliied
waren. Een dór deserteurs werd gewond
en door de Duitsche wocth.5 van Hcllatidöch.
gebied teruggehaald. De andere wisfc onge
deerd te ontkomen.
Yam 'b voorgevaldece is aangifte gedaan
bij d'o autoriteiten.
„De Toekoaist'' onjnist io^elicht.
Het is gebleken, dat de verzending dooil
de N. O. T. van de door „De Toekomst" ge--
publiceerde vertrouwelijke circulaire iu ai kal
het voornemen der Britsche regeering our
ieder op de Zwarte lrj'st te plaateen die van'
overzee aangevoerde goedereu verkoopt o£
levert aan firntas, welke reeds op deze lijs!'
staan, aanleiding heeft gegeven t-ot de raee*
ning als zou deze circulaire zijn verzonden:
op verzoek van Engeland.
Naar wij vernemen, is deze opvatting vol*
komen onjuist. De N. Q. T. heeft, toen haatf
van bedeeld voornemen der Engelsche r<v
geering gebleken was, gelieei uit eigen btS>
weging gemeend, in heb belang van des
Nederlandschen handel, de handelaars en im
porteurs hier te lande te moeten waarschu
wen, opdat dezen gevrijwaard zouden zijn,
voor moeilijkheden uit den nieuwen maatre
gel voortvloeiende.;
Smokkelarij.
'Aan het station te Oldenzaal is door di.
clouane aangehouden een zending marmela
des, wegende 11.000 K.G. en bestemd vooi?
uitvoer naar Duitschla-hd. Ze is ter beschik
king gesteld ran den burgemeester yaa
Olclenzaal.
oude ik werd ills hij eens zoo ver woggingj.
ct&'o hij een perspectief kroeg op het nu be
nevelde en verwarde aanzien der dingen*
totdat dc lijnen daarvan weer duidelijk
werden cn riah crp de reöhto plaats be
vonden Hij hief met oen snelle ademhaling
zijn hoofd op en rijn oogen schitterden. Da4
moeab gebeuren l Hij zou Rovolly verla
ten. Niemand zou, weten waarheen hij wa^
gegaan. Hij zou voor korten tijd weer zich
zelf rijn die Philip Wyrmstanley, wiensi
hart even liclit was als zijn zaMcen, dio
nooit rijn nek had gebogen voor een last»
Hij glimlachte grimmig bij die ma/llo ge»
dacbte. Ja, hij zou het- doen. Zijn zuolvt naai?
avontuur, dio begraven en vorstikt was om
der hot opgesmuJefco, nieuwe leven, her*
leefde. Hij zou wegsluipen en niet tc vim-
den rijn. Hij zou terugkeeren naar het oude,
vrijo zorgloozo leven, dab hij had geleid^
voordat hij nutteloozo uiteindingen dood
of kastoolen erfde en geld, waarop hij geen
i'-edhb had. Hij zou zoo lang wegblijven tot
dat bij dezo leelijke episode had vergeten
en Rceanmnd zou kunnen te gemoet treden
met ©en even lieht liarb als haar eigen.
Mot een snelle bewoging van ver lichting,,
die veel van blijdschap had na het folte
rend lijden, etond hij op en begaf zich naar
rijn eigen vertrekken om teel>ereidselcn te
maken. Hij wild© dadelijk: zijn plan ten uit
voer brengen.
XXIV.
Cet höpoloozc woord: „om nooit tern; to keoren"*
EIOHAED II.
Wj'nnsbanTey had zijn vinger roods op do
electrisdhe scihel om Stokea te bellen. Er
moest oen vahes voor hora gepakt wor
den. Hij bedacht rich echter, want hij bad
el echte die weinige dingen noodig, wolk©!
