Nederland en de-Oorlog.
15°. 17337
Zaterdag S September.
jEerste ÜBlad, A<l jgjQ,
DIT ONZE STAD.
LEIDSCIIE BESTUURDERSBON».
(Opgave van de week van 14 tot 19. Aug.
Totaal ledental 2261.
y/crk!ooze leden 33 e~*
Aantal kinderen tie-
lieden do 16 jaar... 44
Loonverlies per week 150/9
•Verg, v. d. patroon 2 Fr.1-?
iVcrg. v.. Steuncomité a 77.25
JJitkeoring Wcrkl.kaa tó 6,-s
Loonverlies per week rr-r
teodcoltolljk werkloozo
leden 66
'Aantal minder werk
uren per week 10911
Aantal kinderen bo4
don do 16 jaar 146
f '66.75
Loonverlies per week
[Verg. v- d. patroon
[Verg.- Steuncomité
Pitkcering werkl.kaa
f, 261.9
a &9
n 6*3
r/
Loonverlies per week
Aantal ondor da
wapenen 282*i
Aantal kinderen be
neden de 16 jaar... 136
Loonverlies per week
iVcrg. van d. patroon 2 186.181
fVorg. van bet Lijk i>; 725.39
Verg. v. Steuncomité tr.9
f 3069.41'
Loonverlies por woeüc
2077.84
Totaal loonverlies, waarbij betrokken
f 2405.59
Dit getax wordt gevomd doori
löohuwden en kostwinners welko vergom
ding ontvangen 94
JVorkzaam bij Gemeento. Itijk en SpooN
wogmaatsobappij 19
Dngobuwden, welko geen loon 'on geen
iVorgoeding ontvangen 169
Totaal
232
UIT ONS LAND.
Tege» ïi©£ miyiaenjjevaar.
r Te Haarlem vertoeft tijdelijk onze oud-
landgenoot, de ingenieur W1. van Wieneoi,
[directeur van de R ussiseh-Finsche Bergings-
Imaatschappij, te Helsingfors. De heer Van
iWienen heeft, in opdracht voor zijn jüiaat-
schappij, het lichten van 26 schepen, 'die
in 'den laatsten tfld in de Witte-Zee veron-
[gelukt zijn. Daar er op het 0ogenblik niet
gewerkt kan worden, verblijft de heer Van
iVVienen hier *te lande, waar hij werkt aan
)een uitvinding, waardoor het onmogelijk zou
Zijn, dat schepen op mijnen konden loopen.
.1 De uitvoerder toonde een aantal
fechetsen van de vinding, die' hierop neer
komt, dat de heer Van Wienen 'de schepen
«denkt te omgeven door een onder-water-
-toestel, dat de mijnen, die er mo9 in aan
raking komen, tot ontploffing brengt. Door
ieen bijzondere constructie wordt meteen de
■uitkijk gewaarschuwd en tevens de scheeps
machine op „stop" en „achteruit" gezet.
Heeft het toestel dienst gedaan, dan is liet
■door een kleine voorziening weer, "opnieuw
Voor gebruik gereed.
Op de uitvinding- is, naar de heer Van
Wienen ons mededeelde, in het binnen- ën
'buitenland octrooi gevraagd.
Smokkelarij.
Door. de rijksambtenaren aan het grens-
kantoor, in St.-Pieter, werd oen mooie, aan
houding gedaan. In ©en schip me.t graan
geladen, afkomstig uit Rotterdam ien. be-'
hoorlijk verzegeld, werd. netjes verborgen,
een groote hoeveelheid smokkelwaar gevon
den, namelijk 600 kilo Bukvet, 200 kilo,
vaste zeep, 60 kilo stukjes karnemelkzeep
en 25 h 30 liter olie. Het schip was nota-,
bene door, de Zuid-Willemsvaart a.l een ge
deelte van België gepasseerd, en zou nu
opnieuw België "binnenvaren, toen de amb
tenaren ontdekten, hoe do vork in de steel
zat. De schroefbout, die door het hout ging
on verzegeld was, ging er slechts half door
heen. Als nu het bovenste deel losgeschroefd
werd, kon een luik worden losgemaakt, zon
der .de verzegeling te( beschadigen. Wie
weet, hoeveel op de-ze wijze reeds ia „ver-,
zegelde" schepen ien wagons is _gesmokkeld.
Twee Bnitsclie spionnen opgebracht.
To Sas-van-Gent' zjjn in ë'en café, tweo'
Duitschers in arrest genomen, 'die sede'rt
geruimen tijd de achterdocht hadden opger
wekt van de militaire autoriteit daar ter
stede. Zij waren in het bezit van zes land
kaarten, waarop in onderdeel en de grenzen,
wegen .en andere bijzonderheden waren aan
gegeven.
Het waren tweë Duitschers, wiet. legiti
matie-papieren pok niet in orde waren.
.Gisteren werden zij door de marechaussee^
naar Middelburg vervoerd. 1
Een dreigement tegen dc desertie.
Van een Duitscher, 'dip over de; grens
was gekomen, vernam men te Venlo, idat in
verschillende steden in Duitschland plakka
ten waren aangeplakt mot de mededeoling,;
dat Duitschland met Nederland pen "over
eenkomst zou hebben aangegaan, dat iedere
Duitscho deserteur, die zich. in Nederland
bevindt, na den oorlog zou worden uitge
leverd. De plakkaten herinneren er aan, dat
de straf op desertie onverbiddelijk do ko
gel is. ,1
Stremsclroorzieniiig.
Onderstaande, zeer belangrijke circulaire
ontvangen wij ter plaatsing.
Deze circulaire is toegezonden aan alle
leden van den Bond van Kaasproducenten
en van do Kaascontrólestations Zuia-Hol-
land en Utrecht.
Ook zij, dlö geen lid van dö genoemde'
vereenigingen zijn, kunnen d8el nemen aan
do Inkoop ver eeniging en aldus voor zich
de levering van stremsel voor 1917 kunnen
bevorderen.
De circulaire luidt:
„Onderstaande vereenigingen zijn uitgc-
noodigd tot een samensproking met dö
Ver eeniging* van Stromself abrikanten, over
do stremsclvoorziening voor 1917.
Als uitslag van dio bespreking, kan wor
den medegedeeld, dat er gedurende 1916
genoeg voorraad aan stremsel aanwezig is,
zoodat gedurende dit jaar geen bijzondere'
maatregolon noodig zijn.
Anders wordt het echter met do voorzie
ning in 1917.
Het blijkt, dat de aanvoer van lebmagen
zeer moeilijk wordt en met zich brengt een
zeer groot risico voor de stremselfabrikan
ten. Om te voorkomen, dat er in 1917 een
stremselnood ontstaat, iets wat oen yamp
zou zijn voor de kaasbereiding, is liet be
slist noodig, dat do kaasbereiders zelf, nu
het nog tijd is, medewerken om te voor
komen, dat er gebrek aan lebmagcn zal
komen.
De kaasboreïders zelve, oolc in Zuid-Hol
land on Utrecht zullen een deel der risico
op zich moeten nemen voor den aanvoer van
grondstoffen, willen zij niet de kans loopen
in 1917 zonder stremsel te komen.
Daarvoor zal noodig zijn, dab elk binnen
korten tijd stort het bedrag aan gold, dat
hij meent noodig te hebben voor stremsel
in 1917, waarvoor dan reeds nu de grond
stoffen (lebmagen) worden aangeschaft.
Hierbij moet U er rekening mede houden,
dat de prijs van het stremsel in 1017 aan-
zionlijk hooger. zal zijn daii thans. Heb ligt
in de bedoeling, dat do lebmagen zullen
worden gekocht door de gezamenlijke kaas-
bereid ers in Nederland, die daarvoor zich
tot een vcreeniging zullon samenvoegen.
Deze vereeniging zal do lebmagen onder
deugdelijke waarborgen weder verkoop en
aan de Vereeniging yan Stromself abri
kanten.
Nemen de kaasbereiders, in Zuid-Holland
en Utrecht niét in do aaukoop-vereeniging
van lebmagen deel, dan_ zullen zij, als er
stremsolnood in 1917. komt, geheel zonder
stremsel zitten.
- Wij wijzen u er uitdrukkelijk op, u niet
van de wijs te' laten brengen door medeclee»-
lingeni en raadgevingen van agenten of
wederverkoopers van stremsel, daar bo
venstaande, na overleg meb de fabrikanten
zelve, als vaststaand© mag worden be
schouwd.
De deelnemers aan de InkoopVorecniging
ontvangen voor liet gestorte geld, strem
sel, waarvoor zij in geen geval hooger prijs
zullen hebben te betalen dan do gewono
marktprijs, zoo mogelijk minder.
Zoo zij te veel gestort hebben, ontvangen
zij het te veel gestorte geld terug, waar
door het in him belang is een bedrag te
storten, dat ruim voldoende geacht mag
worden.^
De circulaire is geteekend door den Bond
van Kaasproducenten, heb Kaascontrole-
sfcation Zuid-Holland en bet Kaascontróle-
statdon Utrecht.
Het EieTensmiddelenliedrijit to
Arnhem.
Naar aanleiding van het wet worden van
heb distributie-ontwerp, hebben B. en AV.
van Arnhem den gemeenteraad oen ont
werp-verordening aangeboden, betreffende
do wijze, waarop in gemeente, naar hun
moening, heb beste het beheer der tlevens-
midd-oi en voorziening kan worden geregeld.
Zij meenen, dat in dit geval het moest is
aan to bevelen, een regeling, waarbij,
met toepassing van art. 11 Ibis der ge
meentewet,do voorziening uitgaat van een
in heb leven to roepen gemeentebedrijf,
hetwelk uifc den aard dor zaak een tijdolijk
karakter zal hebben. Zij stellen in de be
treffende verordening voor o.a. te bepa
len, c]a-t het -levensmiddelonbed'rijf door zijn
bemiddeling, of zoo noodig rechtstreeks,
aan do inwoners der gemeente, en in bij
zondere gevallen aan die van andero ge
meenten, levensmiddelen en andero arti
kelen, waarvan de verstrekking door do
ragoering aan het gemeentebestuur is op
gedragen of waarvan de Raad of do bur
gemeester de verstrekking noodig oordeelt,
verstrekt.
Do dagelijksche leading is onder toezicht
van B. en W. opgedragen aan 'n bedrijfs
leider, "die door B. en W. benoemd en ont
slagen worcJt. Hij wordt bijgestaan door
het noodige tijdelijke personeel, dat even
eens door B. en W. bonoemd en ontslagen
wordt cn waarvan de bezoldiging door dat
college bepaald wordt, met inachtneming
van een maximum van f 125 per maand.
Do bedrijfsleider zal een zekerheid hebben
to storten van f 5000.
Rransche kinderen iu Nederland.
De heeren M. P. Yoüto en mr. dr. O. A.
.Vaillant-, voorzitter en secretaris van het
voorloopig comité Vöor de verzorging in
Nederland van kinderen uib het door hét
Duitsche leger bezette gebied van Frank
rijk, ontvingen bericht, dat het plan door
do Fransche regeering met sympathie is
ontvangen en in bewerking is genomen,
Door tusschenkomst van het ministerie
van buit-enlandsche zaken ontving het co
mité do volgende verklaring der Duitsche
tegeering:
„De Duitsche regeering is Zeer gevoelig
voor heb aanbod om kinderen in ver
zorging to somen uib het door het Duit
scho leger bezette gedeelte va-rr Frankrijk
©n verzoekt haren dank aan het comité
over te brengenaangezien op dit 0ogenblik
do krijgsverrichtingen in bedoeld gebied
de Duitscho organen, alsmede de vervoer
middelen, zoozeer in beslag nemes, is het
tot leedwezen der rege-ering niet mogelijk,
thans van het edelmoedig aanbod gebruik
to maken; zij heeft echter het voornemen
op het voorstel terug to komen, zoodra de
ingetreden betrekkelijke rust zullrs doenlijk
maakt.
Havas seint uib Parij f
Do Duitsche regeering lieeffc, door de wei
gering om dc kinderen der ongelukkig© be
volking van. do bezetto Franscho departe
menten j^aar Nederland te doen gaan, oen
nieuw bewijs yan onmenschelijkheid ge
geven*
De „Petit Parisien" schrijft: De liefda
digheid aan. de Duitsche kinderen betoond,
maakt deze beslissing der Duitscho regee
ring nog hatelijker, en kan de openbare
meening in do neutrale Handen een denk
beeld geven van de wijze waarop Duitsch
land wenscht, dat de Franscho kinderen
zullen worden behandeld, terwijl het mede
lijden inroept voor het lob der Duitsche
kinderen, dio veel minder te beklagen zijn.
De Matin' zegt: Eenige duizende Duit
sche kinderen werden in Nederland opge
nomen, en Duitschland durft een daarmodo
gelijkstaande behandeling van Fransche
kinderen te weigeren, wellicht vreezend,
dat uit de monden dezer onschuldig© we
zentjes de neutralen zullen vernemen welko
wreede daden in het noorden van Frankrijk
zijn begaan.
Havas seint uit Parijs: De Fransche pers
geeft uiting aan haar sympathie en haar
dankbaarheid jegens Nederland wegens het
edelmoedig voornemen om Franscho kinde
ren in Nederland op to nemen. Zij consta
teert, dat de weigering der Duitsche auto
riteiten om deze kinderen te laten profi-
fceeren van heb edel initiatief berust op ge
voelens, van welko Duitschland sedert heb
begin van den oorlog maar al te veel be
wijzen hoeft gegeven en spreekt de hoop uib
dab Nederland uit dezen toestand alle con
sequenties zal trekken jegens do Duitscho
kinderen, temeer daar de Duitscho autori
tei ten als kinderen jongo lieden naar Ne
derland zou zenden, die geroepen zijn. deel
uit te maken van de eerstvolgende lichting.
ingezonden.
Meten met twee maten.
'Geachte Redactie.
Met blijdschap las ik ia Uw nummer van
31 Aug. (Tweede Biad) het bericht, dat dö
sloot tusschea de lVitte-Rozen-straat ea dö
Gerrit-Dou-straat eindelijk zaf worden ge
dempt. Daarmeo kemt aan da' jarenlangö
litanie van klachten Over. deze stinksloot
een bljj einde'.
Bij nauwkeurige lezing 'echter van het
bericht, werd mijn blijdschap wei een beetje
getemmerd door het voorstel van B. en \V.,-
om duizend goede gemeenteguldens aan de
demping ten koste to leggen. Niet, dat ik
dit bedrag te hoog vind; immers, de dem
ping van dit middeleeuwse!! riool is piet
geen goud te' Betalen. Maan wordt Iiieü
niet, door do gemeente-bijdrage, bet den'
eigenaars .dcc sloot wat al te gemakkeljjÈ
gemaakt? i I
Do motiveering dêt gemeente-bijdrage i3
tweeërlei: „het belang, dat da gemeente
heeft bij een spoedige finale opruiming den
sloot en het feit, dal da rioleering eeniga
werken bevat, dia verband houden met dei
eischea .van lateren straataanleg." I
Geen .van beidei motieven lijkt ons vol-!
doende, een btidrags te wettigen, als men!
eens nagaat, hoe hot met andera sloot-*
dempingen is gegaan, Waarbij deze beida
motieven eveneens golden, en waarbij toch'
iedere gemeentebjjdrago geweigerd werd!
Een enkel voorbeeld:
Ieder. Deidenaaï kent liet oigenaardigö
plantsoen, particulier eigendom, dat dö
Witte-Rozen-straat halveert en da ergernis
is van den heen Fischer, den [Wethouder,
van Fabricage. Waarom is dezd strook hijs
zonden eigendom daan blijven staan?
Omdat de gemeente blijft Weigeren',,
den eigenaars der voormalige sloot aan'
de voormalige: Witte-Rozen-laan te geH
Imoet te komen in do kosten van de bun'
in 1914 van gemeentewegd bevolen!
'demping der, sloot, hetzij door hun een!
bedrag 'in geld toe. te. kennen, hetzij,
door. bet bewuste, stuk grond van hen'
I te koopen. i 1
Deze eigenaren Oor cl eden zeen logisch':
Beveelt gig, gemeente, demping ©ener sloot,
dan dient gij ons te gemoet te komen in'
de kosten. Weigert gij dit, en drijft gij de)
demping dódr, dan sfaan wjj U don eigen
dom yan het gedempte niet zonder meer af.
Maar do gemeente heeft lange armen o';i
we'et zich op de weerspannigten te wreken.
Bij mondö van. Commissarissen der Stede.-'
lijko Gas- en Electriciteitsfabrioken weigert
zij den Weerbarstigen do aansluiting bij heï
buizennet der gemeente, op grond van een
artikel der desbetreffende verordening, die
voor de levering van gas een bépaaJda
straatbreedte ;eischt. Het zotte van het ge
val is nu evenwel, dat de eigenaars van dö
parceelen vlak tegenover de weerbarstiger^
in dezelfde tö smalle straat, wèl jelêctrici-
tcitslevering hebben gekregen'.
Hoe nu, zult ge zeggen, hoe kaU eeh
straat, gemeten van rechts naar, links,
te smal zijn voor gaslevering, en gemeten
van links naar rechts, juist breed genoeg
voor de levering van electriciteit? i
Dit raadsel kan alleen ge.me'enteljjke spitse
vondigheid oplossen. j
Dit is echten pieten piet twjöö
maten. 1
Do ééno' groep 'eigenaars, tot dompeP!
gedwongen, krijgt nog duizend gulden toe,
do andere groep krijgt niets en wordt
nog „geknepen", heel stiekum', door de toe
passing eenen verordening, diö de gemeentel
straks weer straffeloos puiten toepassing
laat!
Wel is waar zijn de' aldus „gestrafte"'
eigenaars geon bouwers of Raadsleden, maar,
eenvoudige lieden, die echter voor het be-
talen hunner gemeentebelastingen ten minste
kunnen eischon, dat men hen met dezelfde!
maat mete als andere gemeentenaren.
Onbillijkheden als da hier gesignaleerde!
zjjn hoogst ergerlijk en doen denken aan1
den regententrjd, toen het vroede gezag
den één ontnam, wat het d,en pnder niet i
volle .handen toiestopte'. I
En .als nu do Raad straks 'de duizend]
gulden ten bate der demping voteert, hoop
en verwacht ik, dat er een stem in k'efl
midden der Vroedö Vaderen opga, die het
geljjk recht voor. allen in dö Raadzaal' 'doö
weerklinken.
De eigenaars vail het fraaie plaPtsoeh'
aan do Witte-Rozpn-Straat wachten nofj
M©4 al ts goede hart.
Soman naar het DuitscK van
MARIE DIERS.
(Nadruk Verboden)*
2S);
Do kleine mevrouw von Quistorp ver
heugde zich bijzonder over één ding: zij
had hier een veeL kleiner gebied dan in Hii-
mefcld's praktijd, waar de zieken bij dozij
nen waren to tellen daarom, ken zij zioh
met ieder afzonderlijk veel meer bemoeien.
Ouden, uitgedroogden, halfblindcn vrouw
tjes kon zij voorlezen, kermende kinde
ren urenlang ronddragen of mede in het
slot of in den tuin nemen. Ook den tering-
iachtigen kleermaker en oen jong incjsje in
het laatste stadium gaf zij er liuisycsting.
AVio al heel weinig vorrukt wa§ oyer die
manier van doen van Rcnate, Vas haar
jongo echtgenoot. In het eerst merkte hij
or weinig van, omdat hijzelf tob diep over
zijn ooren in het werk stak en urenlang af
wezig was. Ook was het oude, reusachtige
huis groot genoeg om ergens in ccn afgele
gen hoek do stumperds medelijdend in het
geheim op te nemen. Maar na ecnigen tijd
liep hem hier of daar een armzalig we
zen in den weg; van den vijver, waar hij
zich oons bij het bootshuisjo had willen
doodschieten, klonk het hoesten van den
zieken kleermaker. Eenato maakte ook
volstrekt geen geheim van haar liefdewerk
Z'j deed alsof dab alles vanzelf sprak. En
ft^at het ergste van alles waszij waren nog
f?cen drie weken getrouwd of het kwam
tweemaal achtereen voor, dat zij er in 't
geheel niet waa, toen hij blijmoedig en uit
gehongerd 'e middags thuis kwam on zij
hom van uifc het dorp liet zoggen, dat zij
niet kon komen, haar hulp was daar drin
gend noodig.
„Neen", zei hij, „mijn aapje', dat gaat
niet." Hij zei dat zoo zacht on lief, hij was
nog in hc-b geheel niet boos op haar. Hij
lachte zelfs. „Je haalt streken uib als ze
ven kwa j ongens.
„Maar, Max", zei zij verontwaardigd.
„Lizo kreeg ccn bloedspuwing, ilc kon juist
toen niet weg."
„Welko Lize
„Wel, Lizo Mat?, van den schaapherder
Matz, immers. 'L
„O zoo, schaapherder Matz."-
Hij liet haar begaan, doch' spoedig Be
gon hij zich weer te ergeren. „Ik verlang,
als ik met je in den tuin ben, daar geen-
zic-k yolk to zien rondloopen. Bovendien
ruiken je handen naar die ziekol.menschen
dab vind ik afschuwelijk. Neen, Nato, je
bent mijn vrouwj Als ik van mijn. werk
kom', .wil ik je heel alleen voor mij bobben
cn je niet met zeshonderd kreupelen dec-
len. Dat heb ik voor mijn geluk noodig."'
Na dit gesprek had Ecnato nog veel meer
to doen dan vóór dien tijd. Zij moest haar
beschermelingen zóó dirigeeren, idat zij
niet hinderden. Zij mochten slechts op be
paalde tijden in den tuin zijn on clan al
leen op een afgelegen plaats onder oude
beuken en wilgen. Zijzelf richtto zioh ook
naar den tijd, om altijd bij do hand te' zijn
als Max kwam. Bovendien m'oest zij zich nu
dikwijls vcrklceden en vreeselijlc voel Was-
schon, opdat niets aan haar naar zieken
kamer cn medicijnen rook. Het was hoel
dikwijls ccn gevlieg heen en weer, men
zou niet zeggen, dat zij dc jonge, rijko
landvrouw Was, dio heb yi°h gemakkelijk kon
maken, maar oer oen ooht ziekenopaster--
tje, dat voor niets anders op de wereld is
dan om te loopen zoolang do zon aan den
hemel staat.
Intusschen was Max ook niet aan de uren
gebonden als een bureaumensch. Hij kwam
somtijds op oogenblikken, waarin niemand
hem verwachtte. Dan was Nato er niet. En
-als hij naar haar zocht, hoorde hij„Me
vrouw is in het dorp." Of een armzalig
wurm liep liem in zijn eigen huis voor de
voeten.
Bovendien 'was ér onder Renatc's tarwe,
dio begon op te komen, jgeén geringe hoe
veelheid onkruid. Het eerst "veronachtzaam
de en toen plotseling zoo verwende dorps-
volk gaf zijn weldoenster een Heele lijst van
ondeugden to zienindringerigheid,
valschheid, kruiperij, babbelzucht, laster,
leedvermaak en onverbloemde leugenachtig
heid, En Max zei geërgerd cn spottend:
„Zie je, dab heb je er nu vanGeef nu toch-
eindelijk dien onzin op l"
Heü was een kunst op zichzelf in Het ouclo
teuzengebouw don weg te vinden. Toen Ke-
tiato or reeds meer dan een maand woonde,
kwam zij onverwacht nog telkens weer in
oen vertrek, ia een hoek of bij een gchëim-
einnig trapje, waar zij nog nooit geweest
was. Menigmaal begon zij de vertrekken
te tollonmaar zij verwarde er dan spoe
dig in en kwam er nooit mee klaar. De
'dionstboden, wieii zij hot vroeg, wisten het
ook niet ca Max evenmin. Hij zei: „dö ka-
meïs hier kan mon niet tellen, dat heeft
nog niemand gedaan." Renate had ook
volstrekt niet het gevoel, dat zij de mees
teres over dit' alles was; daarvoor stond
hier alles te vast en te lang op denzelfden
voet, als van eeuwen her. In alle vertrekken-
stonden meubelen, dikwijls oude pracht
stukken,- die nu ccn onschatbare waarde
voor liefhebbers hadden, en ook wankele en
versleten stukken. Ia een geheel onge
bruikt vertrek stond een zeer beschadigd,
maar prachtig rococo ameublement. De zij-
don overtrekken waren vol scheuren, heb
verguldsel was argestooten, gebroken beeld
jes van herders en herderinnen lagen in 't
rond. Max, nog in rijlaarzen, liet haar dat
zien. „Hier is fijn huisgehouden,zei Hij.
„Mijn oud-oom Pagel was een dolle ke
rel. Maar, kom mee, hier ben jo nu to goed
voor. Dezo teero meubeltjes zouden jo
woest© geschiedenissen kunnen vertellen."
„OcK ja," zei Eenafo verwonderd, met
kindorlijke nieuwsgierigheid.
Zij vond het oude slot grenzeloos interes
sant, maar als een snuffelend kind, niet als
een goedo huisvrouw, dio orde wil schep
pen en haar eigen stempel overal op drukt.
In enkele vertrekken huisden stof en spinne-
webben en zelfs dat' scheen haar eerwaardig
toe; zij kwam in het geheel niet op de ge
dachte or meiden Met emrnors en bezems
hoen te zenden, om er ouderwetsche netheid
aan tö brengen.
Over het heimelijk bang-zijn ën huiveren
èn zich-vreemd-voclen, dab zoo'n jonge huis
vrouw licht had kunnen overvallen, kwam
zij ongemerkt heen, omdat haar dag to bo-
zet was. Zij had eigenlijk nooit tijd om hier
zoo rond to loopen, als zij gaarne zou ge
wild hebben. Menigmaal kwam dö lust bij
haar op om op een van dio wonderlijke
sofa's tc gaan zitten en zich do oude toonee-
len voor to stcllen4 die zich hier hadden af
gespeeld.
Max was zoo vervelend k'ort van stofhij
wilde toch niet het rechte verbc-lleü. Daar
door vond zij heb des tc wonderbaarlijke?
en geheimzinniger. Maar als zij naar boven, f
sloop met het plan er eens een poos te blij
ven, dan had zij dadelijk weer gewetens-
wroeging, omdat zij haar tijd verspilde en
er beneden zooveel op haar wachtte. Neua
en gemoed nog vol va-n de eigenaardige^-
aantrekkelijke muffe atmosfeer, ging zij dan;
als een zoet kind naar beneden.
Zij noemde den nieuwen stiefvader niet'1
papa.
^Heb kwam niet in ernst bij haar op, dat
zij dat doen moest. Dien naam had er vooc
haar slechts eenmaal bestaan.
Maar zij was uitgelaten blij ovor net hu
welijk. Zij wist niet wat zij beiden al voo? t
liefs en goeds zou aandoen. Zij lielp een
woning zoeken en werd zóó in beslag genen
men door allerlei toebereidselen, dat Max
in dien tijd geërgerd zei: „Jo eigen, huve-
Iijk schijnt je nu warempel bijzaak."
Ha-ar moeder, dié*door dezo wending in
haar leven goed góhumcurd was, zei cen3
tegen Renate, dat -zij toch „vader" tegen
den dokter moest zeggen, maar Ecnato
nam dat "Tils soherts-op. Zij noemde hem nu
„oom do dokter".
Heb was zeker belachelijk, maar het hin-
derde den dokter. Hij had zich reeds in al
len ernst voorgesteld, voor zijn lief help-»
stertje nu werkelijk een papa te worden.
Van een familieband had liij gedroomd,
die aan zijn leven zonder houvast hechtheid
zou geven. Ja, hij beschouwde zijn huwelijk
slechts van dat standpunt.
En nu ging het zóó Toen zij hem voor 'do
cersto maal aansprak, zonder den ge?
•wcnschten naam daaraan to verbinden',
yerd hij onrustig cn zenuwachtig. Hij"
staarde naar baar lippen en heb zweefdo
hem ojp de tong to zoggen„Wel, hoe heet
