Mo. 17331.
Tweede BSad. Anno 1918.
kinderen zou gekomen zijn. 't Is er dus rvel
treurig in Dudtschland'ï zeiden we eenigs-
rins vragend. Ellendig, antwoordde hij.
En wanneer komt er nog een einde 1
Duitschland zal niet toegeven en Engeland
laat ons uithongeren. Om het tragisch ver
loop van het gesprek een andore wending
te geven, vroegen we eensklaps: Wat doet
die kameraad daar in de verte? Wacht
houden, antwoordde hij glimlachend, en te
vens zien, of er nog smokkelwaar te krij
gen is. Komen er dan nog Hollandsohe
smokkelaars aan do grens? 't Is er slecht,
antwoorddo onze zegsman. Die Holland
sohe kommiezen bederven 't voor ons. Of
we dis smokkelwaar dan niet naar Berlijn
moeten opzonden? Ja/wel," maar ziet u,
wij kimnen zo hier ook zoo best gebruiken,
en daarom... Maar nog eens: er komt zoo
bitter weinig meer overde goede tijd is
voorbij. Die Hollandsche kommiezen, ze la
ten niet met zich-spotten. Of hier veel ge
wonden manschappen zijn? Een vijftal. Die
daar mist zijn eene hand en die zijn rech
terbeen. Tooh flinke kérels, hé? Kranige
lui, antwoordden wij, jammer dat zo voor
hun heele leven verminkt zijn. Ja, ant
woordde onze Duitsehor, dat is do oorlog
op zijn zaohtst.
Met een wensch voor een spoecKgen vrede
verlieten wo dezen buitengewoon praatza-
men grenswachter, om nog even te infor-
meeren bij ee>n paar andere zijner collega's,
die eohter niet zoo spraakzaam waren als
hij. Ook hoorden wc van hom,'dat het
DÜitsohland met de voeding misère was on
dat zo voor niets ter wereld naar het front
zouden gaan. Bestond hierop kans, dan
wisten ook zij den weg."
Een Duitsch deserteur San
t tyoorö'.
In dd „Tel." Iezan wd onder het opschrift
„Do fut is ei" uit!" ©en verhaal door. leeu
Duitsch deserteur t»n dat blad gedaas.
lWO lezen dau ia da' „Tol.":
Ik schaam m® volstrekt 'niet, oen de
serteur tij wezen, zei de jonge Duitscha
infanterist, die ons heden een bezoek bracht,
om z'n hart aens te' luchten. Duizenden heb
ben gedaan zooals ik, en als er nog geen
honderdduizenden weggeloopen zjju .uit liet
Duitscho leger, dan is 't eenvoudig, omdat
ze er de kans niet toe hadden!.De Duifc-
gche soldaat over 't algemeen' heeft op 't
oogenblik maar één bekommernis: Hoek'ottl
ik er uit?.. Hoe deserteer ik. of hos laat
ik ma gevangennemen?
U zegt: Overdreven?Goeu sprake vaif.
manheerIs lal van beriohten van Fran-
scho en Engelsche zjjdo zult u gefezan fiéb-
beD over da neerslachtigheid der Duitsehe
gevangenen aan da Somme. In 'die verhalen
is niets overdreven. Integendeel. Ik' heb den
oorlog van den eersten dag af meegemaakt,
deelgenomen aan den inval in België, Kot-
werpen medo belegerd en veroverd, en dan
ongeveer anderhalf jaar lang meegevochten
in de streek van Arras, verleden j3ar het
geweldige tegen-offensief meegemaakt bjj
loos en Souchezj ik ben aan 't hoofd ge
wond geweest door een granaatscherf, en in
't hospitaal to Aken Weer opgeknapt. Daar-
pa:, toen ik Weer terug moest naar de liel aan
't.front, heb ik het middel gevonden om de
Nederlandsche grens te ber eiken. He héb'ge
noeg Van den „frischer, fröhlicher Krieg",
genoeg Van den heldenstrjj'd „für Kaiser
und Vaterland" on zoo zijn er millio'e'nen in
Duitschland en aan do fronten! "Aan allo
msnschelpke krachten zijn grenzen, en dia
van den Duitschen soldaat zijn Sedert lang
reeds overschreden.
Twee dingen vooral hebben de vader-
landsoh© veer in den Duitschen so'daat doen!
springen: De hondsche behandeling, d e hij
blijft ondergaan, ook in dezen verschrik
kelijke» tijd, eu de honger.
Het schijnt wel, 'Jisot "de officieren hun
mnehtelooze woade tegen Fraosclun, Engel-
schen en Russen, in ;le eerste plaa;3 wil
len koelen op hun eigen manschappen. Hoo
meer het hun "tegenloopt, des te brutaler
wordt hun optreden, en des te wraeder
worden do straffen, dio zo toepassen.
Als we in de maand Augustus 1914 tö
Brussel Waren, werden we' letterlijk' als ge
vangenen in de kazerne opgesloten gef*ou
den. Toen reeds was hij het rrteorendeel der
kameraden van mjja compagnie hot vador-
landsc.he vlammetje geblnscht!.Dat Wad
nog in den goeden tijd, toen "de vSieg" niet
van de lucht was, en de: soldaten nog over
vloedig te eten kregenStel je dan maar
voor, hoe het thans moet zijn, nu niemand
nog aan een detinitieve zegepraal gelooft,
nu dl' gêen 'andere moéd meer bestaat'tin
'f Duitsehe leger dan de moed der wanhoop,
en.nu do soldaten letterlijk vergaan van
ontbering. Het gebeurt niet zeldeD, dat de
manschappen in de loopgraven drio dagen
moeten bestaan op een "brood van zoowat
ander halven kiloof 'wat men dan "een
brood gelieft te noemen!Dat heb ik mee
gemaakt op plaatsen, waar de veldkeukens
zeer gemakkelijk tot in de vuurlin'e konden
komen, maar wegbleven om de eenvoudige
peden, dat er geen proviand was aangeko
men ener dus niets te koken viel
En, als er dan toevallig weer eens wat
voorhanden is, dan zijn voor den Feldwebel
allo voorwendsels goed om de soldaten voor
één, of twee dagen, of zelfs langer met ont
houding van warm eten to kunnen straffen.
De officieren stellen zich al minder en
minder bloot. In de voorste loopgraven ko
men zo maar af en toe eens kijken, en meer
en méér worden de „Schutzengraben" dan
ook broeinesten van stemmingbederf en re
volutiegeest. Geloof me, als ik u zeg, dat
het bevel tot den „Sturmengriff als het
seiu der verlossing den totaal kapotten sol
daat in dé ooren klinkt! Eindelijk een uit
komst! Eindelijk verlost uit die hersen-sloo-
pende onzekerheid. Eindelijk een uitkomst!...
Da dood of de gevangenschap! Op do victo
rie rekenen de meesten niet meer. lederen,
dag worden complotten ontdekt van groepen
soldaten, dio afspreken, hoe ze zich over
geven zullen. Dp.t is zoodanig waar, dat
vele officieren een eenvoudig soldatenpak
(aantrekken en zich dan onder soldaten van
(andere compagnieën in de loopgraven men
gen om dergelijke complotten op 't spoor te
komen. En tal van soldaten, die bij 't be
raadslagen over zulli'ö plannen betrapt wer
den, werden op stemden voet gefusilleerd.
En Van mensclven, die omder zulke be
handeling lijden, eischt men nog, dat ze
hun bloed al juichend geven voor den
keizer en hot vaderland!
Het front, hot „Veld van eer", is oen
strafplaats geworden. Het eerste, waarmee
men de werklieden in dei fabrieken! en in
de mijnen bedreigt, ishet front!
Dat is dan ook een 'der groots reïehon,
waarom in de fabrieken der A. E G. te
staking, als protest togon de veroordeeling
van Laebkneoht, niet algemeen geweest is.
De arbeiders wisten, dat wie bij 't werk
ontbreken zou, dien dag daidelijfc naar hot
front zou wordon gezonden. Het front is
het dreigmiddel, waarmee de groot-industrie,
die schatten aan den oorlog verdient, de
arbeiders tot ih het otteindiga kan uit
persen. Een teekenend voorbeeld: Soldaten,
dio liohteljjk verïninkt zjjn, wordonj in dia
<tnrjnen gebruikt. Vóór den oorlog moest een
mijnwerker, per maand vier-en-twintig tof
ach t-en-twintig Schicht®" arbeid leveren.
Een f,Schicht" is een Werktijd van acht
urerr. Nu wordon van da mijnwerkers
tot veertig „Schicht®" geëischt, zonder dat
het loon verhoogd is, on wia or bp neervalt
of weigert, "deze .slavernij tcj dragen, die,
wordt eenvoudigterug naar het" front ge
stuurd!
In de hospitalen ook hebben da autori
teiten maar, één zorg tetf opzichte van dein
gewonden soldaat: Hoe knappen we het
gauwst den kerel op, om hem weer naar,
het front te zenden?Zoo' staan in et®
Vuurlinie duizenden soldaten, wieii vinglarS
o£ zelfs een oog ontbrekenMen ge
neest u in den kortst mogelijken tijd in de
hospitalen, maar de voeding laat daar ook
al ontzettend veel t'a Wenschen' over. Boter
en melk bijvoorbeeldwaren volkomen! on
bekende artikolon in hot hospitaal, waar. ik
verpleogd Werd.
IWat zal 'de afrekening verschrikkelijk zijn
voor hen, die dozen oorlog ontketend heb
ben! Ik zei u al, dat ik den veldtocht
Goor België meegemaakt heb. Welnu, ik
w.il onder oedo VerkLaroa voor iedereen,
niet alléén dat ikzelf nimmer! één franc-
tireur gezien heb', maar zelfs nooit éen
Duitsch soldaat of oen Duitsch officier heb'
gesproken, <lie „er een gezien, had. Altijd
wisten zo 't van anderen. Voor, onze offi
cieren was het een stelregel geworden:
„Dat is e(en burger, dus' is het een frano-
tireur." Maar ho|® stelselmatig is die woede"
tegien de Belgische franc-tireurs onder de
Duitsehe soldaten aangekweekt geworden!
Ik ken soldaten, die or nog altijd overtuigd
van zijn, dat de Belgen' reels vóór den
lsten Augustus 1914 franc-tireursbenden
Vooruit gezonden hadden tot onder 'den rook
van Aken!Met zulke aartsdomme legen
den heeft onze rogeering bij voorbaat reeds
hot leger opgehitst tot uitmoording van het
ongelukkige België!
Ik zei daar, dat de afrekening verschrik
kelijk zal zijn voor de kroonprinsoiijke kliek,
die deze ontzettende ramp over de wereld
heeft gebracht. Daarbij denk ik nu in -de
oerste plaats nog maar aan de rekening,
dia haar voorgelegd zal worden door 't eigen
volk. Nu de mannen bij millioenen onder
militairen dwang staan, is 't nog een klei
nigheid om de achtergebleven bevolking zoet
ta houden met mitrailleurs, die in alle stelen
klaar staan, voor 't geval van onlusten,
maar laat de soldaten eens terug thuis
zijn!Im „Hot .Volk" vertelt oen Neder
lander, die zoo pas uit Duitschland! is ge
komen, dat ook de meerderheidsleiders der
sociaal-democratie worden gerekend tot hen,
die opgeruimd moeton worden, en dat Schei-
demann ©on der meest gehate lieden is.
Niets is zoozeer waar. Laat de lui in
Duitschland, maar weer eens vrij kunnen
spreken, dan zult u zien, hoe bij tooVerslag
de huidige „meerderheid." der sociaal-demo
craten een onbeduidende „minderheid" zal
geworden zijn. Het paspoort van al 'de mo.-r-
derhaidsleiders is reeds geteekend. In den
„Wahikreis", Solingen, waar Scheidemann
Vandaan komt, hebben zjjn kiezers hem nu
reeds Verzocht zijn mandaat nèer te leg
gen, Liehknecht zal gewroken worden, eu
goed ook!
Qemengd Nieuws,
Door vingerafdrukken.
Eenigo weken geleden is te Hairlom inge
broken in een kaaspakhuis aan de Nieuwe
Groenmarkt .en een Haarlemrceroliefab'riek
aan de Athoniestraat. Door de toen geno
men vingerafdrukken heeft men de: daders
opgespoord endezen -hebben ook be
kend.
Gisteren is te Amsterdam
gearresteerd do dader van den bekenden
diefstal van f6500 te Eindhoven. Op hem
werd nog f 1000 gevonden; hij deelde mede,
dat hij f 1000 aan zijn ouders hal gestuurd.
De politie, te Eindhoven heeft zijn' overbren
ging verzocht.
Door een hof-auto aangere
den. Gisteravond fo 7 uren werd nabij
het Oranjepark, te Apeldoorn, eau per rij
wiel huiswaarts koerend sohlldersknecht door
een hof-auto overreden. Da geneesheer en dr.
Hordijk en dr. Schouten verleenden de eer
ste geneeskundige hulp. Per politie-brancard
werd de ongelukkige' naar het ziekenhuis
overgebracht, waar dr. Heins oen gebroken
rib en inwendige kneuzing constateerde.
Heb rijwiel was totaal vernield.
Baldadigon hebben dezer da
gen een groiotö verwoesting aangericht op
de stoomboot „Meppel II", varende van Mep
pol op 'Amsterdam. Het buffet geleek een
«rare ruïne: gevulde en ledige flosschen, als
mede talrijke glazen, waren in scherven ge
slagen, terwijl verschillende voorwerpen, als
waterketels bijv., overboord zijn geworpen.
Klaarblijkelijk 'betrof een en ander een
wraakoefening pan het adres van den ka
pitein der stoomboot.
Het is de politie te Meppel mogen ge
lukken de 'daders tot bekentenis t3 brengen.
Het zijn A: E., matroos, en A'. J., stoker,
beiden te Meppel, en K. B., machinist, wo
nende te Amsterdam, x allen beboerende tot'
de bemanning-van genoemd vaartuig.
In oen woning in de Ja-
cob-Cats-straafc te 's-Gravenhage werd in
het begin van Januari van dit jaar het lijk
gevonden van zekeren V., die zich door op
hanging van het leven zou hebben beroofd.
Nu werd vóór eenigja dagen in het
St.-Joris-Ga3thuis te Delft zekere vrouw K.
ter verpleging opgenomen, die in haar over
spannen toestand uitliet, dat deze Y. zich
niet heeft opgehangen, maar vermoord is
en door do moordenaars opgehangen.
Thans, nu vrouw K. uit die inrichting is
ontslagen, heeft zij den inspecteur van po
litie Theunissen verklaard te hebben gezien,
dat op Nieuwjaarsdag iu de woning Jacob-
Cats-straat 55, drie beschonken personen,
onder wie V., kwestie" hadden en "dat Y.-
door de beide anderen werd mishandeld^
waarbij de éón hem een klap met een ge-
emailleerden waterpot op het hoofd gaf en'
de ander .V. een trap met den- hak van, zijn!
schoen op 'de borst gaf, toen hij op den!
grond lag.
Stervende werd V. naar rijn kamer gelra-
gen en niet levend meer gezien. Later werd
de man hangende gevonden. In een .achter
gelaten brief verklaarde hij zichzelven van'
het leven te hebben beroofd.
Niet onwaarschijnlijk is deze brief door,
de moordenaars geschreven, om geen- ver-,
denking op zich te Iaden en de polit-i op
een dwaalspoor te brengen.
Gistermiddag vergader dén do'
stakers van „De »Sierkan", te 's-Gravenhage,;
in liet gebouw „Concordia". Van de daar!
gedane mededeelingen zij vermeld, dat door
bemiddeling van den Leidschen Bestuurders-
bond verhinderd werd, dat „werkwiHigen'-
uit Leiden aan ,,De Sier kan" kwamen wer'-:
ken en dat twee van de vorige week „afge
vallen" stakers weer. met werken hebben'
opgehouden ,en zicli aan het stakingsb'ureaü
hebben aangemeld.
De secretaris van den Transportarbeiders-
bond hracht verslag uit van liet resultaat
der nu afgeloopen onderhandelingen. J
Da circa 250 aanwezige stakers besloten'
de staking voort te zetten.
De haringpakkers van' dé
firma De Zeeuw eu Van Raait, te Vlaar-
dingen, hebben het werk gestaakt, omdat de
firma, in afwijking van: de voor Yla-ardin
g-on vastgestelde loonregeling, weigerde de
opbrengst van het haringvet geheel aan de
pakkers te laten. Door dol buitengewoon'
hooga prijzen van dit vet genoten je pak
kers in den kaatsten tij«l zeer groote Ve-i^
diensten".
Dinsdag 8 dezer brak brand
uit in het nieuwe magazijn' van den heer!
L. S. Bartels, Nieuwendrjlc 40, Amsterdam1-
De oorzaak van dezen brand iwas onbekend1.'
Da winkelier, had vóór het uitbreken Te^sl
een rol linnen vermist, en later, na liet
inventariseeren, bleek, dat nog herhaaldelijk!
goederen uit den voorraad ontbraken, waar
onder stoelen, gekleurde tijken, enz. De'
politie stelde een onderzoek in onder het
personeel, zonder resultaat, tot 'de heer B>.
cenige dagen geleden bemerkte, dat eeni
kartonnen ruit uit heb pakhuis Verwijderd
was, waardoor een opening ontstond, di<3
het mogelijk maakte in den wankel te komen.
De verdenking viel toen' op Sen stoffeerder^
wiens gedrag der polities aanleiding gaf hém'
in arrest te nemen. Do winkelier meent, dat
het niet onmogelijk is. dat de brand werd
gesticht om te kunnen stelen.
Het conflict aan dé Heml>rug.
Men schrjjft uit het Zuiden aan. „"Het
Yolk": Do maatregelen, naar alle waar
schijnlijkheid door dé legerautoriteitén, met
betrekking 'tot ééiï éVentueele staking aan 'dé
Hembrug genomen, worden, voor. zoover liet
de opgave'van werkkrachten voor die' in
richting betreft, a-s d;enst beschouwd.
Dat blijkt uit de plakkaten, waarvan 'dé
inhoud luidt:
"Wie één der onderstaan Ié ambachten uit
oefenen, moet zich' spoedig op géven' aan
den sergeant van den dag:
Machine-bankwerkers, m'efca1 draaiers, mé-
taalboorder3. metaalslijpers. instrumentma
kers, gereed-schapmakers koper- en blik
slagers. arbeiders in willekeurige fabrieken.
Opgeven vóór Vrijdagmorgen 9 uren.
FAILLISSEMENTEN.
J. NagtegaaL, bakker to Nieuw-Holvoeb.
G. van der Loen, aannemer, te Gestel.
P. Overliese, magazijnbediende, te Am
sterdam
J. O. Wagenaar, meubelmaker, te Am
sterdam.
Do Handelsvennootschap onder de firma
J. Keijzer, gevestigd te Amsterdam en liaar.
individueel© leden E. C. M. Keyzer, H. L.
M. Keyzor en M. Keyzer.
Wat Duitsehe soldaten en
deserteurs vertellen.
De correspondent van liet „Alg.
aan de oostgrens is veer eens op^onderzoek
uitgegaan, hoe 't gesteld ia me smo
larij. En in rijn eerste correspondentie
geeft hij te kennen, dat op de plaats, dio
Lij bezocht de plaats wordt niet ge
noemd, waarschijnlijk om 'fc onmogelijk te
maken om zekere personen, die bij inter
viewde, te snappen 't met de smokkela
rij vrijwel gedaan is. Op dit punt kvva/m hij
ook in aanraking met Duitsehe grenswach
ten bij de hekversperring en van hen ver
nam hij een en ander over de stemming on
der de soldaten en den toestand in Duitsch
land, dat we hier willen meedeelen.
Het onderhond mqÉ djo
grenswacht.
De correspondent vertelt dan
„Onmiddellijk aohter die versperring za
ten rondom een groote tafel eenige Dnit-
eclhe grenswachters kaart te spelen.
Een ander had de wacht en liep doodbe
daard achter de versperring heen en weer.
Nog een paar anderen leunden over het
hok en koken ons vragend en onderzoekend
aan. Yan het aanbod', om een Hollandscho
sigaar te proeven, maakten allen gaarne
on, dankbaar gebruik. We knoopten natuur
lijk een gesprek aan en wel met oen hun
ner, die do kenteokenen droeg van de uit
werking der vijandelijke kogels. Ook aan
'?t front go'woest? luidde onze eerste vraag.
„O ja, sehen Sie mali" En de man wees
op dc noodflotfcige uitwerking van een vij-
andelijken kogel op een zijner voornaam
ste zintuigen. In Noord-Frankrijk heb ik
vier maanden in de derde loopgravonlinie
gelegen. Hoe ver van den vijand! Drie
honderd meter- Hoo groot is dan de af
stand tussohen de voorste linies? Slechts
40 M.
De voornaamste horigheid dier mannen in
de eerste loopgraven? Gooien met hand
granaten. Deze worden in oen soort bus
gelegd en naar den vijand geslingerd. Tref
fen ae vaak doel en hoe as do uitwerking
dener granaten vroegen we verder. Al te
doeltreffend, vervolgde deze spraakzame
Duitsohe veertiger, ofro mo zelfs zijn naam
en woonplaats medodeolde, zijn ze niet,
maar hun uitwerking is verschrikkelijk en
betrekkelijk veel vreeselijker dan die van
groote granaten. Treft een handgranaat
doel, dan riet men niet zelden hoofd en Ie-
d'emaiten der ongelukkige slachtoffers de
lucht iu vliegen. Vreoselijk, ontglipte ons.
Ja wol verschrikkelijk, vervolgde de man,
maar je moet. O, die oorlog is een ver
schrikkelijk cBing. Ik dank den hemel, dat
ik gewond ben. Nu ten minste geniet ik
ruab. En ala u dan weer naar 't front moet?
Dan ga 'k onmiddellijk do grens over, zei-
do hij eenigszins fluisterend, zeker uit
vrec3, dab zijn kameraden, dio nabij ston
den, het zouden hooren. Ik heb er genoeg
vah, net als zoovolen met mij, maar... men
mag 't niet hardop zeggen. Wie deserteert,
geef ik groot golijk on we laten zo clan ook
maar zooveel mogelijk loopen. 't Is in die
hel, daarginds, niet vol te houden. O, hoe
veel duizenden en duizenden zouden de
wijk uaar Holland nemen, als ze maar ge
logen beid hadden. Maar vóór en achter
staat voor ons de vijand aan heb front.
Hoo staat het met heb eten? Aan liet
front krijgt men redelijkerwijze voldoende,
ma-ar overigens...? Wo zijn hier mot een
veertigtal manschappen, maar we hebben
in drie maanden nagenoeg geen vet gezien
en vanmorgen kwam er berioht, dat 'het
^broodrantsoen andermaal voor ons vermin
derd is. (Onder het gesprek hoorden we een
anderen grenswachter oen Kollandsch
measje smeek en, om een stuk Butterbrot.
't kind scheen dit eohter niet te durven hal
len misschien wel uit vrees voor ons. Ja, ja,
-vervolgde de man oen Noord-Duitscher
vóór twee jaar riep hooi Duitschland
„Wie mussen Krieg habe-n en thans on
ze kindskinderen zulllen nog wee non over
dc ellende, waarin Duitschland door dezen
oorlog wordt en reeds ia gebracht. Of ik ge
trouwd ben? Nog niet, maar als man en
vader zou mijn hart misschien bersten van
het loc-d, dat dan ook wellicht over mijn
üü©4 Jld©If&afEsisst.
Een Noorweogsch verhaal van
B. BJOERNSON.)
Heb dorpje Endregaardene is gelegen tus-
echon eonzame, hoogo rotswanden, De bo
dem, waar hot op is gebouwd, was hecht
en vruchtbaar, hoewel hij vroeger, door een
onverwachtscho wateruitstorting, neerbrui-
sondo van do hooge bergen, in tweeën was
gespleten; op eenigen afstand was dio berg
stroom zichtbaar achter oen groep hutton.
Men vertelde olkaar, dat over dezen
stroom de man gekomen was, dio hot eerst
begonnen was, het dal te ontginnen.
Hij noemde rich Endro en de overlevering
verhaalde, dat alle bewoners van het dorp
zijn afstammelingen waren. Enkelen wisten
te vertellen, dab die man in de bergen een
wijkplaats had gezocht, omdat hij een mis
daad had begaan, waardoor do bewonors
van Endregaardene nog een zoo somber
uiterlijk beeaten. Weer anderen weten heb
zwartgallige karakter aan do nabijheid der
rotswanden, wolko, eelfa als het St.-Jan was,
de zon niet langer toelieten dan tot- vijf
uren in den namiddag.
Boven het dorp bevond zich oen adelaars-
Jje3t, Hoog op oen voorultetekendcn rots-
ook gelegen,. 'Allen namen hcü waar als
0 ad;olaar begon te broeden j doch nie-
v* j .staa^ het nest to bereiken. En
Jl ar hl^d do wacht> !*>™n rijn dorp,
streek nu ou dau Deou om oen schaap of
i 8 sells greep hij eons
naar oen klem tand. dat door hem werd
meegevoerd. Zoolang de adelaar boven het
dorp troonde, bestond er geen veiligheid in
heb dorp. Wol ging oen legende rond, dab
vroeger, in oude tijden, tweo broeders er in
waren geslaagd, tot hot ul- te geraken en
het te verdolgon, maar, hoo hot zij, in do
laatste jaren word er niemand gevonden,
in staat, een zoo hoegen, gevaarlijken tocht
tc ondernemen.
Zoodra een paar dorpelingen elkaar ont
moetten, spraken zij over het nest on ke
ken bedenkelijk do lucht in. Men wist, na
dab do Yogels dit laatsto jaar torug waren
gekeerd, waar zij hun eieren hadden gelegd,
hoo groot de schade was, die opnieuw be
rokkend was, en wie tevergeefs bet
laatst getracht had, het nest te bereiken.
Do jeugd oefende zich met Haar lrindcrboc-
nen in het beklauteren yan steile rotsen,
in het beklimmen van hooge. boómon, in het
zich omhoog trekken aan takken, oni.maar
eenmaal het nest te kunnenbereiken en
stop t-o zetten aan hot verhaal van dio twee
broers, waar maar al tc veel ever gepraat
werd
In clon tijd, waarvan hier sprake ij^ heet
te do vroolijkste rakker uit het dorp Leif.
Hij waa geen afstammeling van Endre; daar
voor was zijn haar to kroezig, waren zijn
oogen te klein, to. vroolijk on maakte hij,
waar hij zich vertoonde, teveel grapjes on
mocht hij de meisjes to graag.
Toen hij nog con kleino jongen was, ging
hij er prat op dal- hij clegeen zgu zijn, dio
het adelaarsnest zou bereiken, en ouderen
van dagen zegden hem, dat hét hem mooier
zou staan, minder le snoeven.
Dit prikkoldo hem to meer en voordat
hij eagenlijk nog in do vollo krachten van
zijn jaren was, zwoer hij bij zichzelf don
tocht te ondernemen. Op een helderen
voorjaarsmorgoii, op een Zondag, zooals
door eenige jongelieden was overeengeko
men, zou de bestijging geschieden. Aan
de voeten van de steile rots stond een
menigte dorpsbewoners bijeen; de ouderen
waren van mooning, liever niets te wagon,
doch de jongeren daarontegon poperden van
ongeduld. Leif luisterde alleen maar
naar de sterksp reken de begeerto in zich.
Hij wachtte nog slechts op het uitvlie
gen van den arend. Toen, met éón sprong,
hing hij aan een boomtak, eenige metei's
boven den beganen grond. Boven den boom
gaapte een bcrgspleob open, waar langs
Leif omhoog klauterde. Onder zijn voeten
rolden steenen zicli los; in een dof go-
rommel sloegen zij, vermengd met' grint
en aarde cm lei, neer, tussohen do toe
schouwers, dio mot ingehouden a-dem ston
den toe to kijken. Yan uit do verte alleen,
waar de beide stroomen to zamen vTöeiden,
klonk, in gedempt geluid, het ruischon der
blanke schuimgolven op. Do rotswand vor-
fcoondo zijn aldoor scherper wordende hoe
ken, naarmate de jongeling hooger klom
geruim on tijd hing hij alléén mot de Handen
vast aan bet graniet, terwijl zijn voeten in
bet ledige een rustpunt zochten, onmachtig
om door één blik zich to helpen.
Yele raenschen, w.o. vooral vrouwen,
wendden hot hoofd, zeggende, dat 200 iets
nooit door hem ondernomen zou zijn, waren
zijn ouders in leven. Ten slotte vond Leif
een houvast, zoodat hij weer moed scheen
te vatten. Klauterend, met Handen of voe*
ten, of mot alle vjier, wist hij toch hoo
ger le komen, hoewel hij menigmaal eenige
passen teruggloeddoch steeds vond hij
te juister tijd een rustpunt door zijn groote
handigheid. Zij, die beneden stouden, hoor
den hun eigen adem.
Een meisje, op eenigon afstand van do
anderen, zittend op een rots, wa-s opgestaan.
Sedert haar kinderjaren was zij „het meisje
van Leif ofsohoon hij niet van hetzelfde
ras was al3 de overige dorpelingen. Zij
volgde ingespannen al zijn bewegingen,
maar plotseling breidde zij haar armen uib
en schreeuwde wanhopig;
„Leif, Leif, waarom doe jo dat?"
Do menschen schoten op haar toe. Haar
vader wilde haar troosten; maar rij herken
de hem niet.
„Leif, Leif, kom ternj' Kom naar be
nedon. Je weet toch, dat ik je zoo lief
heb 1 Wat heb je er aan je leven te wagen
Men zag, dat hij zich oven bedacht. Eén
oogenblik wachtte rij, toen zag zij opnieuw
hem verder klimmen. Zijn handen en voe
ten schenen zekerder in hun bewegingen
en geruimen tijd kwam hij zonder mis-
stappen vooruit. Toch scheen hij vermoeid
te zijnmon zag hem uitrusten. Op, dat
oogonblik> alsof het een voorbodo van na
derend onhiol was, rolde een kleine steen
naar beneden. Allen volgden het ding, tot
dat het op de aardo in rijn vaart was
gestuit. Alleen het meisjel bleef omboog
staren, haar handen kramp ach tig ineen ge
wrongen.'.....
Met zijn hand betastte Leif de rustpun
ten. Maar eensklaps -r Het meisje zag heb
duidelijk liet-de plaats, waaraan hij*
rich vasthield, los. Mot een waanzinnige
grijpbeweging sloeg hij naar links en naar
rechte, maar alles liet los....*.
Met rauwen klank stiet het meisje Leifs
naam uit, die de ruimte indrong, opkelste
tegen den rotswand on terugviel midden
tusschen de zwijgende bergbewonors. Op
eens volgde één gil van allen „Hij glijdt'*-
en mannen en vrouwen strekten bun haal
den uit, want inderdaad, hij gleed omlaag,
mot zich sleurende voel' zand en steenen
hij gleed elke minuut sneller en sneller.
Do menschen keerden zich om en weldra
hoorden zijn achtor zich «een geschuur, een
gekraak langs den wand van de rots, alsof
de aarde zich verschoof, terwijl een zwaar
ding men zon zeggen een klomp voch
tige aarde zwaar neerplofte. Toen zij
den moed hadden om rich to zien, lag
Leif met verbrijzelde ledematen, dicht bij
hen onherkenbaar neergesmakt.
Op do rote was het meisje in zwijm
gevallen. Haar vader droeg haar weg. Do
jeugd, die Leif or too Iiad aangezet, dit
atouto 3tuk te wagon, durfde niet ter hulp»
g»mcn. Niemand wensch te het lijk te zien.
*eb waren nu de ouderen van dagen, dio
rich met dit trieste werk belastten. Terwijl
do alleroudste den ongelukkige omhoog-
beurde. sprak hijs
„Heb wa-s krankzinnigenwerk,'^
Toen voegde hij er aan toe, de oogen fen
hemel heffend:
„Maar het is rechtvaardig, dat er din
gen zijn, zóó hoog, dat heb niet een iedcc
gegeven is ze te kunnen bereiken.'-
x
