üeteland en de Oorlog.
N°. /17319
Het a! te goede hart.
Zaterdag Aiio-ustus.
Eerste 3Blad..
A0. 1916.
t§>#5§>
Mond- en Klauwzeer.heffing.
Uit „DE GELDERLANDER" is het volgende
Overgenomen uit .een artikel betreffende de
anond- en klauwzeerlïeffing.
Gelooft ge niet met me, dab heb nieuw
product van minister Posthuma's regelend
IVermogen een bijbedoeling heeft? 't Ligt
(er ^oo dik op! Ik, steeds de bóeren-minister,
jgienoemd, zal toonen ook burger-minister,
'te zijn. Of misschien ook wel moet het
idienen voor de verkiezingen in 1917. "Want
!dat dan links het verwijt naar de ooren
zal geslingerd worden, dat het ontevreden
heid heeft gewekt in "de harten van velen,
liet staat voor ons vast. In de harten,
ivoioral van de stadsohe luiden leeft het
immers, dat alles voor den b'o'ér en nog
leens voor den boer gedaan wordt, en niets,
izoe goe'd als niets althans, voor hen. Daar
om misschien die mond- en klauwzeerheffing!
Oiu ontevredenheid te sussen? Om althans
iets tö hebben, waarheen zoo noodig kan
[Verwezen worden. Ilr weet het niet. Wel
.weet ik 'echter, dat, zoo in bree'de lagen
Van ons volk ooit ontevredenheid is ge
zaaid, dit door de aanneming van dit ont
werp zou geschieden. Een heffing, een reu-
zenheffing, is de bestrijding van liet mond
en klauwzeer. Een belasting, die veroorza
ken zal, dat roekeloos met het geld wordt
omgesprongen. Een belasting voorts, waar-
'door het door velen toch zoo gehate af-
!maak-systeem hechter wordt vastgelegd en
bestendigd. Een belasting eindelijk, die van
d a boer. geld vraagt, vfaar ook de; burger
San pro.''eert.
i Dat zijn gedachten, uitgesproken over het
ontwerp, die gij zoo niet kunt, niet moogt
ihan raarden. Die een bewijs vragen. En be
wijs willen wij geven als "buitenstaander,
als belanghebbende: in zoover dat, indien
het alleen om d kwestie mijn of zijn ging,
Iwij zouden moeten zeggen: Laat die wet
maar tot stand komen, dan behoeven wij
let althans niet aan te be Uilen. Ter: zake.
Wij zeiden: 't Is een reuzenheffing, vcoC-
vélen oen zware belasting. Wat wil de Mi
nister toch? Voor ieder volwassen' rund één
gulden heffen. Voor ieder onvolwassen
0.50. Deze bedragen worden nog verdub
beld in specifieke veestreken, waartoe Gel
derland niet gerekend wordt. Allereerst zrjn
>er geen streken van Gelderland, waar de
veehouder^ hoofdzaak is. Laat minister
Posthuma eens een reisje maken van Dordfc
^naar Njjmegen. Ut) zal het anders gewaar-
worden. Maar nu in het gelukkigste, geval,
dan zal een boer met 20 koeien, zeg 10
kalveren of pinken, toch moeten betalen
'f25. Er is al lang geschreeuwd over do
grooto onbillijkheid dat de boer geen bedrijfs
belasting had te betalen on wij, burgers wel.
■Nu draait men do zaak om. In de bedrijfs
belasting is thans gelijkstelling jen voor den
bóer bovendien wat extra's daarboven.
- 't Zal voor velen een zeer zware belas-
fiDg zjjn. Een huurboer in oen veestreek!
•bijv. f50 alleen te laten betalen in dezd
heffing is veel. Komt ons veel te' veel
voor. Afgescheiden van het beginsel nog.
Zij, die-op het platteland verkeeren, weten
zèer goed, dat er jaren zijn, dat menig
Veehouder dit niet kan dragen. Misschien
'thans wel! We gelooven dit" gaarne. Maar
?t is nu eenmaal geen heffing voor zoo
lang de landbouwproducten duur zijn, doch'
voorgoed!
Er zal roekeloos met het geld worden'
.omgesprongen. Net. zoolang totdat alles be
taald is, wat voor mond- en klauwzeer werd
uitgegeven, blijft da' boer immers betalen.
Men zal 'er niet tegén opzien, een rund meer
.of minder af te maken, 't Bestaande systeem'
zal ongetwijfeld worden doorgezet, zonder
pardon. Wat kost het veel aan 's lands kas!
zal niet meer gelden.
Een onbillijke belasting eindelijk. Heeft
niet ieder toch belang bij de bestrijding
van het mond- en klauwzeer? Is het deels
ook niet 'een kwestie van de volksgezondheid?
Ongetwijfeld gold dit tot nu toe mede.
Daarom behoort ook een ieder er toe bij
te dragen, m. a* w. behoort althans een ge-
deelto uit 's Rijks schatkist te worden be
taald.
Gaat de wetgever de door den Minister,
voorgestelde richting uit, dan zal heel wat
te herzien zijn.. Want zou dan voor de;
bestrijding van besmettelijke menschenziekte
ook geen bijdrage moeten worden gevor
derd? Ge antwoord: dit geldt voor ieder.
Zeker, lhaar in de steden, in m'enschen-
centra, is 'de besmettingskans toch veel groo-
ter. Juist daar wordt het geld voor 'die doel
einden uitgegeven. Daarom daar dan ook wat
laten 5'etalen ter zake. Zoo zouden we meer
kunnen noemen. Bijv. de kostdn van middel
baar en liooger onderwijs. Enz.
Wat profiteert de plattelands-bevolking
daarvan?
Rcsumeerende moeten wo vfol tot de con
clusie komen: Geen mond- en klauw
zeerheffing! Terecht zou daar óntevreden
heid door gewekt worden. i
Of de Regeering dan ook liet ontwerp
spoedig San 'de .orde zal stellen, we' kunnen,
het geenszins gelooven en verwachten 'dit
ook niet
Dnitsclte kinderen In ons land.
Uit verschillende plaatsen komen berich
ten over de aankomst van Duitsche kin
deren. Zoo te Bussum 250, die naar. de
modelboerderij „Oud-Bussum" gaan. Er zul
len nog 250 volgen. Deze kinderen, "kwa
men uit Dusseldorf.
Uit Zevenaar wordt gemeld, dat 't eene
transport na 't andere arriveert. Het be
richt over de zending van; .300.000 kinde
ren, hoe vreemd het leek, Schijnt te worden
bewaarheid.
Er wordt nogal veel critiek geleverd op
'dezen maatregel. Zoo wordt opgemerkt, 'dat
deze zaak zoo geheimzinnig is gegaan. Een
andere opmerking is, dat 't verkeerd is ge
zien hier, al die kinderen te brengen, terwijl
Cr in ons eigen land zoovelcm aan ónder-
Voeding lijden, die dan 'eerder aan de beurt
zouden moeten komen. De voornaamste grief
is, dat men hier het land in ongelegenheid
kan brengen. Men acht 't 'de' vraag of de
geallieerden, zullen 'dulden, dat hier: die'
duizenden "kleine Duitschers worden gevoed,
waardoor de gToote Duitschers den krijg
langer kunnen volhouden 'en of dit geen
nieuwe maatregelen tegen onzen overzee
se hen handel tengevolge zal hebben.
In 'dezen geest zijn de ingezonden stukken,
die we over deze kwestie in de bladen
vonden.
Een lezeres van de „Tel." vraagt of het
niet mogelijk is, dat in plaats van Duitsche
kinderen, de kinderen, die door de Duit
schers uit Noord-Frankrijk zijn weggevoerd,
hierheen worden gebracht. En zij' wjjst er.
tevens op of het millioen, "dat Yon Bissing
kort geleden Brussel als boete oplegde, niet
voor kindervoeding gebruikt kan worden.
Te Zand voort worden, Volgens het hier
genoemde blad, 'eiken dag giften verzameld
voor „arme kinderen". Bij navraag bleek,
dat deze collecte uitgaat van heb geheim
zinnig kindercomité en do opbrengst aan
gewend wordt ten bate van Duitsche kin
deren. 'fc Is de vraag of het aangaat voon
dergelijke pro-Duitscho liefhebberijen de
openbare liefdadigheid orn. den tuin te' lei
den, merkt 'de „Tel." op.
Dit blad is verder op onderzoek uitge
gaan en schrijft o.m.:
Langzamerhand wordt er iets meer be
kend over de organisatie, die zich ten doel
stelt Duitsche kinderen hier te lande gedu
rende twee: maanden onderdak en voedsel
te verstrekken.
Er zijn twee wijzen waarop mon helpen
kan. 'Of men neemt zelf een kind in huis
of wel men betaalt voor de twee maanden
verzorging f60 ineens. Is dit laatste bet
geval, dan worden de kinderen bij .elkaar
in een of ander gebouw gebracht, waar.
oudere Duitsche meisjes het toezicht hou
den. Hoe goed dö organisatie in elkaar zit,
blijkt hieruit, dat elk kind een attest mede
krijgt, waarin beschreven staat, hoe het in
den beginne verzorgd moet worden.
Do organisatie 'drukt al do deelnehiers
op het hart, de zaak zoo gesloten mogelijk
te behandelen en zp is doodsbenauwd, dat
men haar eenig officieel cachet zal geven
uit vrees, 'dat de Entente-mogendheden zich"
anders wel eens konden v.erzetton tegen
haar: werken. Daarom is er. geen officieel
comité en wordt er zoo min. mogelijk over
geschreven in couranten. Deza laatste rne-
dedeeling, die' do „Tel." opteekende uit den
mond van een der ijverigste leden vain het
comité, dat er niet heet te zijn, is zeer
merkwaardig, want de conclusie ligt voor dö
hand, dat de zeer officieele heeren, die
achter do schermen blijven Baron Yon
Kühlmann is de ziel der geheime beweging
over couranten beschikken, waaraan zij een-
v.oudig bevelen: over de Duitsche kinderen
in Nederland wordt door u niet geschreven!
Slapte in oorlogstijd.
Men schrijft van de Zaan aan „Het Yolk":
Nog nooit beleefden we hier zoo'n slappen
tijd voor de schipperij, als thans. Er is sedert
weken niemendal te vervoeren. Te Wormer-
veer. b.v. ligt de heeld vloot zoo goea ais
stil. Er zijn daar schippers, die al maan
den aan den wal liggen. Ook op de: fabrie
ken gaat bet slap, behalve in 't papier te
iWiormer, waar, men echter af en toe nogal
eens gebrek aan de noodige' grondstoffen
beeft. De chocoladefabriek Kamphuis te'
Zaandjjk staat al eenige maanden, de olie
slagerij „Do Pijl" onder Wormerveer sedert
eënige weken, en ook de zeepfabriek „De.
Adelaar" der firma' Dekker kan niet gere
geld meer, doorwerken. In de' ïijsb gaat al
sedert maanden uiterst weinig om en de
laatste dagen staat het ör, met dö meel- en
peUerrjfabrieken ook weer niet best meer
voor. Gebrek aan granen is dö. oorzaak der.
slapte. Uit den aard der zaak is er ook in
het losse werk der sjouwerlieden weinig te
'doen.
ülilitZeplichiigen lichting 3907.
Naar de „Avp." verneemt, zullen de mi-
li tieplichtigen der lichting 1907, omstreeks
1 Oct in het genot, van onbepaald verlof
worden gesteld.
Stop gezet.
Zoo nu cn dan moet er in ons land weer,
een fabriek het bedrijf stop zetten bij ge
brek aan aanvoer van grondstoffen van
elder3. In die noodzakelijkheid verkeert na
weer de stroocartonfabriek „De Halm" te
HoogkerE Het bedrijf wordt gestaakt tot
den volgenden oogst.
Uitvoer van versche em verdmtar
saanide groen tem.
De minister van landbouw, nijverheid en
handel heeft bepaald, dat, in afwijking van
zijn beschikking van 19 Juli, aan bij de Rijks
commissie van Toezicht op de Vereeniging
Groenten centrale als exporteurs ingeschre-
pen fabrikanten van verduurzaamde groen-
tem( uitvoervergunning kan worden ver
leend voor verduurzaamde groenten, ook
wanneer die groenten niet op een veiling
voor het buitenland zijn geveild, o.m. onder
voorwaarde, dat die groenten zijn geteeld
door of blijkens over te leggen contract
voor rekening van den fabrikant die ze ver
duurzaamde.
JKrokiasaoii als veevoeder.
Men schrijft ons uit Lisse:
Zooals algemeen Lekend is, is de invoer
Van bloembollen naar Engeland verboden,
[waardoor speciaal het artikel krokussen zoo
goed als waardeloos is geworden. Nu Enge
land hen echter niet wal als genotmiddel,
gaan zij. naar Duitschland a!s veevoeder, en
wat meer is, voor een tamelijkén prijs, den
toestand van dit artikel in aanmerking ge
nomen ten minste. Als men dit in Engeland
eens wist!
Ontvluchte Krijgsgevangenen.
Het aantal ontvluchte krijgsgevangenen
is weer geweldig groot.
Te Vlagtwcdde kwam een Rus over -de
grens. Onder Emmen trof men vijf ont
vluchte Russen aan. Te Yal therm on cl,
eveneens in Drente gelegen, arriveerden
drie Russen die twintig dagen hadden
rondgezworven en de beide laatste dagen
in het geheel niets hadden te eten.
In do provincie Overijsel kwamen uij
Hengelo drie Russen over de grens, die uit
Quedlinburg waren ontsnapt. Na een tocht
van 39 dagen bereikte een uit het gevangen
kamp te Langensolzen, in Thüringen, ont
snapte Rus bij Glanerbrug de grens.
Bij Broekheurne kwamen over de grens
twee Russen, resp. 17 en 21 jaar oud, die
bij de inneming van Warschau als bur
gers door de Duitschers waren gevangenge
nomen en medegevoerd. Na dien werden zo
werkzaam gesteld in het landbouwbedrijf
in Westfalen en kwamen nu van Bettrop,
vanwaar ze vluchtten en in twee dagen Ne
derland bereikten.
Te Winterswijk arriveer en stee dis veel
krijgsgevangenen, die genoeg krijgen van
hun onvrijwillig verblijf. Zes Russen kwa
men daar, die in de gemeente Eibergen
over do grens waren gekomen. Er kwamen
drie Finnen en drie Engelschen non-co ni-
bat tail ton die meegenomen waren van de
bemanning van oen getorpedeerd schip.
Verder kwamen er drie Belgische krijgs
gevangenen, die do recordhouders dier ont
vluchten zijn geworden. Op 14 Juli waren
zo bij Dixmuiden gevangen genomen, ver
bleven eerst 7 dagen op de Kommandatuur
te Brussel, vertrokken van daar naar het
kamp te Dulmar, waar zo op 24 Juli aan
kwamen, en reeds in den nacht van 2 op 3
Augustus zagen zo de kans schoon te ont
vluchten. Na vijf dagen kwamen ze op Hol-
lamdsohen bodem.
Ze konden zoo spoecMg ontvluchten, wijl'
zo van een Franschinan, die zelf den moed
niet bad voor den vlucht, do noodige mid
delen compas en kaarten konden over
nemen. -Over de verschillende trucs bij de
ontvluohtdng zal later nog wel heel wat
worden vernomen. Nu deelt niemand cïie
mede om z'n achtergebleven kameraden niet
in ongelegenheid te brengen. Deze Belgen
moesten de beide laatste dagen uitsluitend,
van graankorrels leven, terwijl zo het laat
ste gedeelte tot aan de grens kruipende
moesten afleggen. Toen zo eindelijk aan het
opschrift: „Halt, wanneer de trein na
dert", bemerkten op Hollandsch gebied te
zijn, dansten zo van blijdschap, doch
schreiden tevens van aandoening.
Zo hopen, na de noodige rust, weder
spoedig naar het front terug te lceeren
want, zeiden ze, we weten dat we vechten'
óm ons arm landje terug te krijgen.
Bij het grenskantoor in do Heurne geluk
te het een Russisch zeeman, te Dortmund
geïnterneerd, op Noclerlandschen bodem te
komen en to Duiven ontmoette de politie'
twee ontvluchte Russen.
Het zijn vooral Russen, die in ons land
komen, mede natuurlijk in verband met het
groote getal dat in krijgsgevangenschap
verkeert. Te SwaJknen, in Limburg, bij
voorbeeld, waren het ook drio Russen, die'
over de grens kwamen, bij Sittard kwa
men twee Russen over de grens en bij Ber-.
gon (L.) eveneens twee. Te Milsbeek, in dö
gemeente Ottorsum arriveerde een Rus-?
sisch onderofficier en,te Maastricht ween
drie Russische soldaten.
SPORT.
Watersport.
Do rondvaart door Neder 1 and.
De activiteit der toervaarders heeft nu
haar hoogtepunt bereikt. Zondag j.l. werd
de 1000ste wimpel uitgereikt, een gebeur--
tonis die bij den Yijf Provinciën Toer van
verleden jaar eerst op 20 Augustus plaats
vond.
Aan het tijdig voorzien van wimpels der;
32 stations schijnen -onoverkomelijke be-'
zwaren verbonden te zijn. Het maximum!
der op een station uitgereikte wimpels ia'
thans 75het minimum slechts 4 en het ia
vooruit onmogelijk to voorzien, hoeveel
wimpels op ieder station binnenkort noo
dig zullen zijn. Wanneer hier en daar del
wimpels tijdelijk mankeeren, zoo is dit t-e(
wijten aan onoverkomelijke technische!
moeilijkheden.
Overigens komen van de toeristen slee-litë
aangename medcdeelingen binnen en vec-1
nuttige aanduidingen, die voor de verbrei
ding van het watertoerisme in Nederland
van groot nut kunnen zijn. Het prachtige
zomerweder der laatste weken doet den
toeristen hun rondvaart naar volle waarde
genieten.
In de afcleeliing roeien en zeilen verwier
ven vijf wimpels o.m.de heeren R. G. O.
Ouwerkerk („Njord") en E. R. A. Luyke
Rcskott („Die Leythe").
In de afdceling motorbooten acht wim
pels dc heer Ch. van Spall (Ned. Motor-
bo otc-lub).
De heer W. D. H Rosier („-Die Lej^the")
heeft met de single wherry „Gorme" de
tocht volbracht. Hij deed dit in gezelschap
van den heer K. W. Roem, beurtelings
den geheclen tocht lang een uur roeiend.
27 Juni begon de tocht en einchgde do
rusttijden in velschillende plaatsen mee
gerekend 9 Augustus. Blijkens liet jour
naal is de route geweest van De Kaag
naar Haarlem, van daar Amsterdam, Loos-»
drecht, Utreoht, Wageningen, Arnhem,
Zutphen, Deventer, Zwolle, Meppol, 01-
decmarkb, Grouw, Leeuwarden, Stavoren cn
Hoorn. Ya-n Stavoren naar Enkhuizon ging
de wherry 'per boot.
Ongerekend de afbrekingen duurde dö'
tocht 17 dagen. Het weer was ongunstig;
herhaaldelijk plasregens en op heb traject
Arnhem—Zwolle stond soms 4 c.M. regen
water in do boot.
Lawn-Tennis.
Wedst rij dön te No oir cE wijk.
De internationale Iawnten niswedstrij
den, uitgeschreven door de Lawntennis-
match vereeniging te Noordwijk, zullen,
worden gehouden op Zondag 20 Augustus
en volgende dagen.
•Yan 10 tot 17 September zullen de kam
pioenschappen voor Nederland er gespeeld
worden.
FEUILLETON.
Roman naar het Duitsch van
MARIE DIERS.
(Nadruk Verboden).
10)
DERDE HOOFDSTUK.
Op een dag in Mei vroeg dokter Hiine-
feld Re'nate of zij hem naar het landgoed
Breiteldamm, dat aan de Pagcls toebehoor
de, wilde vergezellen. De rijke eigenaar
Zacharias PageJ. liad hem een eenigszins
Verwarden brief geschreven over iemand,
dio ziek was geworden de dame, clie do
huishouding bestuurde, longontsteking,
verpleegster meebrengen en daarbij
zulk een haast en gejaagdheid aan den dag
gelegd, dat men er niet recht wijs uit kon
*worden of iemand van zijn familie of wer
kelijk slcohts de gezelschapsdame ziek was.
Ren ate had een paar nachten kuinnen uit
slapen; zij voelde zich opgewekt en frisch
en deed haar dokter gaarne dat genoegen.
Het \va9 een lange, aangename rit. De
eerste morgenuren waren reeds voorbij, de
zon stond hoog en warm aan den blauwen
hemel, maar oen zachte Mei-wind streek
over de v.eldcn en speolde met het jonge
groen. Leeuweriken stegen rechts en links
omhoog. Toen kwam bijna een uur lang
een effen we.g door een groot, lommerrijk
beukenbosch. ÏTct zonlicht flikkerde door dc
bladeren, vroolijk klonken dc hoeven der
paarden tegen de wortels, die over den weg
heep «groeiden,
Sinds den dood van haar vader had Re-
nate zich nieb diep in haar gemoed zoo ver
wonderlijk gelukkig gevoeld als nu. Er
lag iets in de lacht, dab haar vroolijk en le
vendig, bijna hoopvol stemde. Zij was ge
neigd- tot lachen, tot zingen, tot schertsen.
Do oude, dikke dokter verheugde zich over
haar en werd zelfs aangestoken door haar
vroolijkheid. Hij begon haar op liaar over
moedige scherts gevatte antwoorden te ge
ven, zoodat de vroolijkheid steeds hooger
steeg en zich ook aan den jongen man op
den koetsiersbok meedeelde.
Renato hoorde hem nauwkeurig uit wie
al op Breitendamm woonden, wie moge
lijk de zieko kon wezen. Hij zoclib in zijn
brein zoo goed hij kon, kwam echter altijd
slechts mot den ouden Zacharias voor den
dag, met diens zuster, die reeds heel, heel
lang, zeker reeds dertig jaar, met een adel
lijken officier was getrouwd, en clan was er
neg een neef, maar die verscheen alleen
met do groote vacantie in Breitendamm.
Ycrder was er niemand, of er moest een of
ander familielid bij hem te logecren zijn.
De dikke dokter werd ongerust e-n stil.
Hij hoopto maar niet, dat dé dame, die de
huishouding bestuurde, cle ziëko was. Zoo'n
opgewonden brief! Wellicht bestonden er
op Breitendamm toestanden, waarin hij
zijn kleine helpster liever niet zou gebracht
hebben. Maar zijn hoofd, zijn hoofd"! Ver
standige overwegingen kwamen bij hem im
mers altijd te laat. Toen het bosch ophield,
lag onverwacht Voor hem, om een binnen
plaats heen, het complex van de Beiten-
dammer bijgebouwen. In onafzienbare een
tonigheid strekte zich rechts te# aan don
horizon vlak weiland uit en links een groen
korenveld, in welks zee van halmen zich al
wel „een haas kon verbergen". Nuchter,
maar rustig en als met een zelfbewuste
grootschheicl, lagen- daar de grooto gebou
wen. De rijweg leidde voorbij een paar
denweide, waarin do nieuwsgierige veulens
tot aan do omheining galoppeerden, ver
volgens langs een achtermuur van massieve
schuren.. Onmiddellijk daarop voorde cle
weg den breeden inrit door on leidde die
naar het heerenhuis.
Het was een" groot, geelblok van twee
verdiepingen, dat echter bij al zijn massief
heid cn ook bij al zijn stroefheid, iets feu
daals, iets kasteelachtigs had. De uitgoi
strekte rijen vensters zagen cr zoo doodsch
uit, alsof er geen leven achter was.
Bij de stoep stond een knecht in een, on
danks heb vroege morgenuur, al te rijk ge
galonneerde livrei. De man maakte den in
druk van blufferigen pronk. Terwijl hij den
onbeholpen dokter bij het afstijgen hielp,
antwoordde hij op diens Vraag naar den pa^
tiënt
„Het ia juffrouw Biermann".
„Wie?" vroeg Hiinefeld.
„Juffrouw Biermann. De huisdame."
„Zoo, zoo. Hm. Dus toch. Hm
De dokter was zoo ontstemd, als zijn fleg
ma dat zelden toeliet. Hij keerdo zich naar
Renate.om, die nu pas op de hooge wagen-
trede balanceerde, deed den. mon'cl half
open, alsof hij wou zeggen„Blijf boven,
rijd liever dadelijk weer terug maar zijn
gebrek aan energie maakte, dat hij niet
kon verhinderen, dat Renate reeds van het
rijtuig sprong en vóór hem de stoop opging.
„Is het erg?" vroeg hij nu, slechts op
zijn onzekero, weinig waardige manier, die
hij bijna altijd had, wanneer hij die niet
bepaald door luidruchtigheid overstemde.
„Wij gelooven het wel, dokter", zei de
knecht gereserveerd.:
In de groote vestibulo, waarin kolossale
kasten met oud snijwerk stonden, geweren
en geweien hingen en een reusachtige ^ta
fel in heb midden prijkte, kwam de heer des
huizes Zacharias Pa-gel, hem reeds te ge-
moet. Hot was een kleine kogelronde man,
op en top een buitenman met zijn rond door
de zon verbrand gezicht, dat roodbruin tot
boven de oogen Was. Zijn sneeuwwit voor
hoofd stak daartegen af. Het dunne haar,
dat grijs, maar ook blond kon zijn, kleefde
tegen de slapen.
Hij scheen zeer zenuwachtig en terwijl hij
zich tot den dokter wendde, nam hij tegelij
kertijd Renate met een wantrouwend-onder
zoekenden blik van boven tot benedon op.
„Mijn huisdame is zwaar ziek," zei hij
haastig. „Wat zou 't zijn 1 Mogelijk iets ergs
Doet u wat u kan en druk uw helpster op ?t
hart. da-t zij de zieke goed verpleegt. Ook
in do eerste plaats 's nachts."
„Wij zullen 7,ion," mompelde de dokter.
De knecht van daareven stond klaar
om hen te geleiden. In de vestibule opende'
hij een deur, dio toegang gaf tot een
trap. Renate, ongeduldig en zeer onderne
mend gestemd, liep al naar boven en haar
onbehouwen metgezel vóór. Hij werd plot
seling in de vestibule clöor den heer des
huizes aan de mouw getrokken. „Als u mij
cle dame in acht dagen gezond maakt-.",
fluisterdb hij hem op dringenden; bijna
dreigenden toon toe, „dan betaal ilc u vijf
honderd mark voor do kuur, het waken
niet meegerekend
Het ontbrak den dokter totaal aan tact,
om zijn meening op waardige wijze te ken
nen te geven. Hij knikte slechts brom
mend., en kneep zijn slappen mond een wei
nig samen. „Ouwe, verliefde kérel", dacht
hij minachtend. Maar cle genoemde som
bleef hem toch opwekkend in de ooren
klinken.
„Hier is 't, dokter", zei Renate boven.
Zij was reeds bij een deur, waarvan do
knecht cle kruk in de hand hield. „Kom u
nu t-ooh eindelijk."
Zij traden een groot, diep vertrek met
boogramen binnen, waarvoor dikke gordij
nen hingen. Het "was met een ietwat boer-
sche elegantie ingericht. Om een haard
een reeks lage stoelen ctaarbij een groote
sofa, een kostbare, ingelegde tafel, een
dik, zwaar tapijt, schilderijen, beelden, vo
gels in kooien. Het was er benauwd. Links
tegen den muur stond een groot ledikant
met hemel en gordijnen. Een kamermeisje,
met oe-n wit mutsje, dab er naast zat, stónd
nu op, trok de zware gordijnen wat weg en:
ging heen.
„Lucht!" hijgde de deleter.
Renate stond reeds voor het raam. Het
kostte letterlijk moeite de gordijnen weg
te trekken. En nu had zij bijna een luiden
kreet geslaakt. Men had van daar het uit
zicht op het uitgestrekte, groene land. In
het verschiet glinsterde door het weiland
een rivier in den zonneschijn. En men kon
liier in hot dónker liggen en in zulk een
atmosfeer! Zij stiet den cenen vlelugel wijd
open. Lust tot handelen vervulde haar.
„Jullie schijnt mij hier mooi oudterwetsch
to zijn," dacht zij. „Wij moeten hier eens
aan 't werk. Dat zal een genot worden!"
Er was nog veel van oen kind in haar
het liefst ging zij op iets af, dat zwaarden
moeilijk voor haar was, waarbij men kon
zien, dat het iets uitwerkte. Dat eeuwige
beetje lappen -en bijwerken en- dat zachte
gedoe vond zij dikwijls afschuwelijk verve
lend. Maar" rioli op oen geduchten warboel
werpen, dat had nog zinZij kroeg plotse-
