Nederland en de Oorlog.
K°. 17226
UIT ONS LAND.
FEUILLETON.
De Vergissing van Vivien Eady.
5Zatea*cI»g 22 ^IpriL JECesrsöte Klad. a1916.
DA&BLAD
dieven van een Leidenaar.
i DLXVIII.
■dot bijïondc-re belangstelling en met vol-
■wumg tevens, lieb ik liet dezer dagen
ilienen verslag van de Leidschc Coö-
.rtieve Keuken over het boekjaar 1915
Eji >:en. Er blijkt weer uit, dat deze in-
gc! ting niet enkel burgerrecht in deze ge-
aiï rite verkregen heeft, maar gestadig in
Wr ung toeneemt en spijt dezen moeilijken
|1. waarin de meeste dagelijksche levens-
Sioefteo ongekend duur zijn, in bloedenden
sfc t verkeert.
■.Wanneer men de moeite neemt oen jaar- j
Bi:;' van het ,,Leidsch Dagblad" van een
ft oi negen terug door te bladeren, zal
kunnen 2ien hoe ik voor het eerst een
Ttolooi voor de oprichting van een coöpe-
eve keuken heb gehouden, en het doet mij
.J, dat het denkbeeld, hetwelk in Jret
id lang niet algemeen werd toegejuicht
Leiden, zulk een goeden bodem heeft
lYuQileiu In slept. 1909 met 120 leden ge-
fi nil, ia do inrichting gestadig in "groei
Itrenomon en had zij aan het einde van
IS - G43 leden met 674 aandeelen. In dit
K: werd een totaal aantal maaltijden van
11 ,292 verstrekt.
■liet dezen voortdurenden groei heeft de
tót ireiding van de gebouwen, den inventaris
eji liet personeel gelijken tred gehouden,
■ite boekwaarde der gebouwen met den,
inventaris bedraagt thans bijna f19000 en
salarissen werd in het afgeloopen
ruim fSOOO betaald.
[petuk zij een uitnemende exploitatie en
curaat beheer, waarvoor het bestuur,
riat belangloos zijn taak vervult, en niet
f'jtaindcr do tegenwoordige directrice, die uit-
nemend voor deze taak berekend is en haar
Ê$l!e kracht aan het bedrijf wijdt, hulde
Bekomt
Bl'eza exploitatie echter geeft mij aanleï-
Ift'n; tot eenige vriendelrjk bedoelde opmer-
Hi^en, die het bestuur mij zeker niet kwa-
lijl zal nemen,
j Wanneer men de balans en de winst
en verliesrekening, die achter het verslag
is iigedrukt, raadpleegt, ziet men. dat op
de bezittingen nog slechts een hypotheek
ra>i 15000 rust, dat het eigen kapitaal al
lijna f5500 bedraagt en het reservefonds
®iva f1200.
■Dat. alks is; verkregen in don korten tijd
'gin liet bestaan, d.i. van September 1909.
af. Op deze© weg voortgaande, zal de Ver
buiging over een jaar ol vijf geheel zonfler,
Kuilden zijn, rente noch aflossing meer.
kihen te betalen, doch alleen maar voor
«cn behoorlqke afschrijving b'ehoeven te
tfcrgen. En dat het zeker dien weg zal c>p-
%an, blijkt wel uit het feit, dat er in het
Sar 1915, een bij uitstek duur jaar, nog
winst is gemaakt van ruim' f2300.
Het is echter de vraag of deze wijze van
muloiteeren voor een instelling als de Coö-
ptvaUeve Keuken wel de juiste is. Als het
fifctv particulier bedrijf was, ongetwijfeld wek
"Ekuy zaak, die financieel onafhankelijk is,
staat sterk tegenover concurreerende zaken
en wat men in de eerste jaren niet als winst
oflsfeefct, koait later toch weer in dezelfde
handi? n terug.
Waar met een coöperatie, die geen ver
der doel heefi dan alleen aan de leden een
dagelijfeschen maaltijd te verstrekken, is het
anders. Wanneer zij zooveel als maar met
goed fatsoen mogelijk is, streeft winst te
maken, ten einde gebouwen en inventaris vrij
'c «rijgen, schept zjj voorrechten aan het
nageslacht, ten koste van de tegenwoordige,
lei on. Als er straks niets meer af te lossen
va", geen rente meër betaald b'ehoeft te
®>rden, het reservefonds onevenredig is uit
glijd, dan zal men natuurlijkerwijze de
Badtijden goedkooper moeten maken of, in
dien men dit niet wil, aan het einde van
het jaar den leden een grooter aandeel in
de winst moeten geven. De tegenwoordige
leden zijn dus bi] de bestaande wijze, van
exploitatie bezig een potje te maken voor
de leden, die na hen komen.
Dit is niet noodig en zelfs niet billijk;
vooral niet in dezen moeilijken tijd, nu de
algemeene prijsstijging de huishoudingen
reeds zoo zwaar drukt. Het bestuur heeft
in 1915 herhaaldelijk de maaltijden ver
hoogd.' Met ingang van 1 April met f0.02
per maaltijd en het vleesch met f0.03 per
ons. Met 1 Sept., toen de slagers het vleesch
fO.10 per K.G. duurder maakten, werd het
noodig geacht nogmaals de vleesehbons even,
redig daarmede te verhoogen.
Het bestuur, verdedigt dit met de opmer
king, dat bet noodig was, ten einde het
bedrijf op financieel goeden grondslag te
houden. Resultaat: een winst van f2326,
ten profrjto van hen, die de huidige ver
bruikers zullen opvolgen en naar wij hopen
en redelijker wijze mogen verwachten, onder
niet zulke ongunstige omstandigheden zullen
leven als wij.
Ik geloof zoo tusschen de regels van het
verslag in to kunnen lezen, dat het bestuur,
eigenlijk ook wel een beetjo voor dit be
trekkelijk hooge cjjfer is geschrokken, maar,
het schrok blijkbaar nog meer, toen bet in
het begin van het jaar. merkte, dat er over
de maanden Februari Ou Maart met een
beetje verlies was gewerkt. Het herinner
de zich niet, dat dit op zichzelf nog geen
bezwaar behoefde te zijn en dat de statuten
daarin zelf voorzien door de mogelijkheid
to openen, voor komende verliezen te dek
ken door het reservefonds, dat immers al
f 1200 bedraagt. Het zou na de voordeelige
exploitatie van al de voorafgaando jaren,
zelfs geen roekeloos beheer geweest zijn,
wanneer men met het oog op do abnormaal
duro tijden, 'die wij thans beleven, het reser
vefonds had aangesproken; hoeveel te min
der zou het dat ziju geweest, wanneer het
bestuur de exploitatie eens zóó had inge
richt, dat er althans geen winst ware ge
maakt. Het bezwaar, dat het personeel het
volgens de statuten toegewezen extra'tje,
waarop reeds wordt gerekend, niet zou kun
nen worden uitgekeerd, had men toch kun
nen opheffen, door toekenning van een gra
tificatie in verband met de duurte bijv.
Ik geef 'deze opmerkingen aan het be
stuur, dat overigens het vertrouwen 'der.
leden volkomen verdient, bescheiden in óver
weging en hoop, dat het er rekening mede
zal wülcn houden.
Teruggaande tob rnrjn uitgangspunt, durf
ik het vertrouwen uitspreken, dat het met
den groei der Kouken nog niet gedaan
zal zijn. Nu hoorde ik-echter, dat de tegen
woordige keuken zoo ongeveer den maxi
mum-omvang heeft bereikt, waarbij de voor-
deeligste exploitatie mogelijk is. Tooh is de:
zaak te goed en van te groot stedeljjk be
lang, vooral ook met het oog op het steeds
moeilijker wordend dienstbodenwaagstuk, om
het er bij te laten.
De noodzakelijkheid, om een tweede Keu
ken er naast op te. richten, liefst in een
ander stadsgedeelte, zal straks onder de:
oogen moeten worden gezion. En wel door
het bestuur der bestaande Keuken. Het zou,
dunkt mij, niet goed zijn, dat teen nieuwe
Verceniging werd gevormd naast de be
staande. Dit zou aanleiding geven tot ver
snippering van krachten, mogelijk ook tot
een ongewensebte concurrentie.
De nieuwe Keuken zal moeten zijn Oen
filiaal van de bestaande. Dit wil echter
nog niet zeggen, dat zij er geheel aan ge
lijk moet zijn. Men moet. trachten ook nog
andero groepen der burgerij er mee ter
wille te kunnen wezen. Het is bekend, dat
or tal van gezinnen zijn, die ook gaarne
toetraden, als bet menu wat eenvoudiger
en daardoor nog wat goedkooper werd.
In Den Haag heeft men in dezelfde Keu
kens twee afzonderlijke menu's, wat echter,
overwegend-praetische bezwaren, meebrengt.
Die bezwaren zouden niet bestaan bij
een afzonderlijke inrichting, een filiaal van
de bestaande inrichting, de moederkeuken,
zou men kunnen zeggen. Zonder nog te.
komen tot de wekelijksche menu's, door mej.
Boonacker gepubliceerd, zou men voor een
lager, bedrag dan thans een smakelijkeu
en tevens voedzamen maaltijd kunnen be
reiden, zóó goedkoop, dat ook het kleine
burger- en ambtenaarsgezin, misschien ook
het gezin van menigen arbeider, er van
zou kunnen profiteeren.
Laat het bestuur het denkbeeld "eens over
wegen en er, zoo noodig, een buitengewone:
ledenvergadering voor bijeen roepen. Gaat
da drang tot uitbreiding- niet uit van de
bestaande Keuken, dan zal hij, komen van
een anderen kant, wat ik zeer zou betreu
ren, omdat ook liier geldt de oude leus,
dat eendracht macht maakt.
UIT ONZE STAD.
LEIBSCHE BESTUUBDERSBOND.
Opgave van de week van 3 tot 8 April.
Totaal ledental 2051.
Werkloozen loden4
Aantal kinderen be
neden dc 16 jaar... i
Loonverlies per weolc f 55.^
Verg. v. d, patroon
,t Steuncomité B 2.7$
Uitkeer ins "Wcrkl.kaa H 16.-^
Loonverlies per week
Codeeltelijk werklooze
leden... 39
Aantal minder werk
uren. por week 273!
Aantal "kinderen be
den de 16 jaar 100 -
Loonverlies por week
•f 36.25
17.75
Vore. t, O. rattooii
Vers. Steuncomité
TJitkeerinjr "Werkl.'kas
f
Loonverlies per week EfeSf
Aantal onder, de
wapenen 272*£
Aantal kiadoron be-.
nedon dc 16 jaar 220
Loonverlies per week f 3228.73*
Verg. v. d. patroon f 174.575
Verg. van liet Bijk... R 828.03
Vórg. v. Steuncomité i7. 11.75
42.76
t 1014.W
Loonverlies per week
Totaal loonverlies, waarbij betrokken h
315 leden 2293.39
Dit getal wordt gevormd doörX
Gehuwden en kostwinners welke vergoed
ding ontvangen 121
Workzaam bij Gemeento, Eijk cn Spoori
wogmaatschappij 24
Ongeliuwden, welke geen loon en geen
Vergoeding ontvangen... m «-» 127
Totaal w e c»
Er is meer vee dan vroeger
Deze meening werd vorige week zoö be
slist mogelijk door liet Correspondentie-Bu
reau verkondigd, onder mededeeling dat
do rundveestapel kier te lande buitenge
woon groot is en de tob dusver plaats ge
had hebbende uitvoer van rundvee en
rundvleesch onze veestapel allerminst heeft
doen afnemen.
Om dit te bewijzen werden eenige cij
fers van uitvoer genoemd, dopende oveT
de tijdvakken 1 Januari 1913 tot 1 Maart
1914 en 1 Januari 1915 tot 1 Maart 1916.
De redactie van ,,De Slagerscourant'L
merkt naar aanleiding daarvan het vol
gende op
In het eerste tijdvak werden 27.776 run-1
deren en kalveren uitgevoerd; in het twee
de 37.277 stuks. Rekent men echter, dat
in het laatste tijdvak de uitvoer van
vleesch weer veel grooter wa-s, dan zijn
beide periode's, alles saamgenomen, vrij
wel gelijk.
De lezer, die wat dieper op de zaak in
gaat, zal echter de vraag steHen, waarom
loopt dc berekening eveneens niet over
Maart 19141 Januari 1915?
Het gaat hier toch alleen om de waar
heid, en niet om door eene gewrongen
c-ijfer-combinatie een onhoudbare stelling
te verdedigen.
Slaat men de door het Min. van Finan
ciën uitgegeven statistiek op van don in-,
uit- en doorvoer, dan zal men zien dat in
1914, niet minder dan 124,636 runderen en
kalveren uitgevoerd zijn; daarvan afge
trokken de 8270 beesten vóór 1 Maart uit
gevoerd, dan blijft er voor 10 maanden uit
voer het respectabele cijfer over van
116,456 runderen.
De vraag zij herhaald: waarom wordt
met dit cijfer, dat aan de zaak een geheel
andere wending geeft, geen rekening ge
houden
Moet het publiek dan voortdurend, bij
allerlei levensmiddelen, in den waan ge
bracht worden, dat er meer dan genoeg
is, tot dat eindelijk de bittere ontgooche
ling komt?
Heeft de geschiedenis met het brood nog
niet genoeg geleerd?
Er is nog wat vee, doch direct bruik
baar voor de slachtbank al heel weinig.
Met het afgemeste stalvee zijn wc vrij
wel aan 't einde en dë landkoeiefl zijn uit
den aard der zaak voor de skichtbank nog
niet gesohikt.
Zoowel heb belang van den veehouder,
als dat van het publiek brengt mee, dat
er vóór [Augustus a.s. geen kilo rund
vleesch uitgaat. Misschien kunnen we dan
nog eenigszins op verhaal komen.
En is Augustus eenmaal in 'b land, dan
dient de kraan nog maar druppelsgewijze
opengezet te worden, anders loopt 't nog
mis!
Blijft men vasthouden aan de gedachte,
,,dat er meer vee is dan vroeger", en wor
den er, misschien met enkele dagen of
weken, weer uitvoerconsenteu verleend aaai
landbouwvereenigingen, die al hebben ze
zelf geen 'beest, ze desnoods tegen iederen
prijs opkoopen, de export dekt dat wel,
dan zullen wij, Nederlanders, binnen kor
ten tijd, ook met betrekking tot dit
voedingsmiddel, voor toestanden komen
te staan, die ons met ontzetting zullen
vervullen.
Het feit, dat do prijzen reeds 50 pCt. ge
stegen zijn, zegt meer dan boekdoelen vol
cijfers, die, indien ze niet juist zijn, of
niet voldoende weergegevon worden ons
van de wal in de sloot helpen.
Hoe de Dultschers ons citeerenZ
Under dit opschrift zegt de ,,Tel."£
In ons ochtendblad van 14 dezer kwam
onder den titel: „Geen paarden naat
Duitschland" het volgende bericht voor*
Tieï, 13 April. Een trein van 170 paar*
'den, voor uitvoer naar Duitschland
bertemd, mocht heden, op bevel van hoo«
gerhand, station Titel niet verlaten.
De „Aachener Rundschau" benut deze-
ge Tegenheid, om ons te „citeeren", doofl
het leveren van da volgende curieuze ver-
taliDg:
Koinö hollandischen
J? ford o für England.
Dein „Telegraaf-' wird aus Tiel go*
ineldet: Eiu Zug mit 670 Ff er den, dite
für die Ausfuhr naoh England bcstïmmet
waren, wurdo auf der Station Tiel aiü
höheren Bc-fehl angehalten.
't Is treffend, en we behoeven er m'cti,
aan toe te voegen. Blijkbaar is bij onze na
buren een nieuwe taalregel ingevoerd, die'
het Nederlandsche woord Duitschland"- in'
do vertaling tot „England" doet worden
,,Ik koop waggonladin^en
N. O. T.-artikelen"
Men gaf ons een gedrukte briefkaart ter
inzage, van clou volgenden inhoud:
Rotterdam, datum poet merk.
Ik koop tegen kassa alle N. O. T.- cn
uïtvoervrije artikelen, bij ten minste wa
gonladingen en verzoek u om directe
schriftelijke offerte, zoo noodig, met mon
ster.
Hoogachtend,
JOH ANN KÜHLENDARL.
Aan do keerzijde staat dë woonplaats var?
adressant vermeld („Tel.")
Smokkelarij.
Dat er ïn de buurt van Venray nog al
aardig gesmokkeld wordt en men er niet
altijd zonder kleerscheuren afkomt, blijkt
wel uit do volgende feiten:
To Siebengewald (gem. Bergen) is dooi.
den commandant van het veldleger aan veer
tien personen het verblijf ontzegd binnen
het in staat van beleg verklaarde gebied.
Tusschen Yenlo en Arcen' werd een land
bouwerszoon, v. d. H. uit Blerik, doodga
schoten. Hij behoorde tot een groep smok
kelaars, die door surveilleerende ambtena
ren betrapt werden en op hun aanroepen
niet bleven stilstaan. Twee andere personen
liepen kwetsuren op, terwrjl nog een per
soon vermist werd.
Het was opvallend, hoe dagelijks troe
pen van 30, 40 en meer vrouwen, mannen
en kinderen Yenlo bezochten en met pakjes
beladen weer den terugweg naar do Duit-
schö grensplaatsen, Kaldenkirchen, Strae-
len, Herungen enz. aannamen. Een inge
steld onderzoek leverde het volgende resul
taat: De melkinrichting „De Nijverheid",
aan do Roermondsche Poort, on de lieer
Bloem, Maasstraat, hebben consent voor
uitvoer van boter. Heele karavanen Duit-
scliers met kinderwagens, sportwagens enz.
halen dagelijks de voorraden af. In één
week werden in Kaldenkirehen, een stadje
van 6000 inwoners, 38.000 pond boter aan
gevoerd. Het ligt voor de hand, dat d\i
groot kwantum boter van daaruit weer ver
handeld werd. De prijs bedraagt 2.S5 marlc
per pond, zoodat voor bovengenoemde win
keliers een flinke winst overschiet. Iedei.
kooper heeft het recht tien pond over do
grens te brengen, de koopman van van
daag komt morgen weer terug, zoodat het
voor da hand ligt, dat een aanzienlijke hoe
veelheid Hollandschë boter op 'deze wijze
over do grens gaat.
■Uit het Ecgelsch van Charles -Marriott.
(Nadruk Verboden).
Zij had gelachen, toen Stott haar ver
dlafc hij aan do courant, die hij oage-
kreeg, zien kon. dat do brievenbe-
®ller er den omslag -afdeed, om zo onder-
te lezenmaar nu vond zij net niet
iavdi'g. Alsof hij gevoelde, dat hij gezien
verd, bleef de brievenberteller een paar
staan, om onopgemerkt te lezen,
het pad achter oen boscihjo van brem
te rel ween.
Jloen do puntige muts weer verscheen,
Vivion strak naar hem, in dc hoop,
jat hij door een telepathische verbiiuling
0" te weten lcomen, wat zij van hem dacht.
zich oon houding to geven, ging zij don
jteg terug, cn keek scherp uit- naar primu
la ouder de heggen aan weerszijden. Het
cn do kamfllo waren uit, en
r1, kij een optrekje stond een bo^chje
dicht opeen, als lafhartige
atroovers, die nu opgeschrikt waren
i01 hun eigen stoutmoedigheid. Map.r er
1 c*n. ficen primula's. Yier stoffige man-
L1' steengroeve, met roode nekken
f ontveldo ooren, gingcn haar voorbij, op
:,ttar 1V,V"S ora o ten. Zij tikten bc-
p - tegen hun petton, J'Yn van hen had
- primula s achter zijn oor gestoken,
lachend op, cn zich om-
iv, a-,pto rij flink door naar de
r.ij do stoenen plaats bereikte,
die tot brug over hob water diendo, was dc
besteller een twintig meter van liet begih
van höb pad, en hij viel over zijn oigen voe
ten in zijn ijver om zijn plicht te vervul
len, Vivien had plan hem met een zeke
ren spot to begroeten, over het nieuws uit
het verre Oosten, maar toen zij zag, dat
hij zijn zak opende en oen pak brieven
losmaakte, bedaoKt zij zich. „Hij is ook
nog zoo jong", bedacht zij, toegevend. De
jongen,, die uit verlegenheid struikelde,
bloosde, nam zijn muts af, en zei': „Een brief
voor u, juffrouw."
Vivien opende haar brief niet dadelijk.
Hem ih haar hand houdend keek zij rond
naar hot beste plekje om hem te lezen. Als
haar aanstaando haar toen kon gezien heb
ben. zou hij gevlekt geweest zijn, te be
merken, dat zij niet zoozeer verlangde te
weten, wat hij schreef, dan wel, dat* zij blij
was bericht van hem te krijgen.
Aan deze zijde van de brug boog ec-n
klein paadje af en liep om de klip heen.
Dit was do zonzijdo van do baai, en de
brem begon te bloeien en vulde de lucht
rnct den zacliten geur van cacaonoten. Al
het groen was hier minstons drie weken
verder dan aan do andero zijde, waar Vi
vien vóór het ontbijt gowandeld had. Zij
volgde het pad, totdat rij aan een klein
plateau kwam. dat boven do zee uftstak,
met gras bedekt was en den bodem uitmaak
te van een nu verlaten steengroeve. De
kloof in do klip, wan begroeid met klim-
op; de" gevallen steenblokken waren ver
weerd on met mos bedekt. Do plok, geheel
beschut tegen het Oosten, zeer rotsachtig,
hield het zonlicht a.ls in een kom omslo
ten. Daar staande, had men een verruk
kelijk uitzicht op den ingang van hot dal,
zooals uit een boot op zee. .Vivien vond
oen gezellig plokje, on ging'zitten om haar
brief to lezen.
Selwyn Harpur schreef een. bewonde-
renswaardigen minnebrief, vroolijk en tee-
der en toch doordrongen van diepen ernst.
„Ik neem je zonnig Cornwallis mee naar
het schoollokaal", schreef hij, „en jongens
stemmen mengen zich met de stem' dor zete,
die verstaanbaar wordt gemaakt door lip
pen, dio ik liefheb." Hjj' sprak van nieuwe
boeken, die hij gelezen had, en 'dat hij
plan had haar een pak boeken te zenden,
uitvoerig beschrijvend, wat zij or in zou
vinden. Maar voor Vivien lag de" kern van
den brief in de volgende zinnen:
,-,Ik bën blij., dat je waarschijnlijk' inte
ressante menschen zult ontmoeten, maar hët
spijt me, dat ik je enthusiasme omtrent
den heer Stott moet afkoelen. Ik' vertrouw
dat idee van terug naar de natuur" niet.
Als leen ideaal is het al uiteengespat, en
in 'de practijk beteekent het gewoonlijk, dat
'een man niet 'de kracht of den moed heeft
'de verantwoording van zijn eigen stand te
aanvaarden. Jk weet natuurlijk niets ten
nadeele; van mijnheer Stott; maar ik Koor,
dat men hem te Oxford al zonderling vond, en
mjjn ervaring is, dat ontwikkelde men
schen, die do beschaving ontwijken, bijna
altijd een rede daartoe hebben, die
niet al te gunstig voor hun karakter is.
Als ik ;je moeder was, zou ik voorzichtig
zijn met de kennismaking. Vindt je niet,
'dat het Verlangen van mijnheer Stott, om'
bevriend te worden met nieuw aangekomen
menschen, wat beteekent? Ik hoop, dat hiji
niet zal willen, 'dat je moeder geld steekt
in zijn landbouwkundige ondernemingen!"
Teleurstelling was misschien het sterkste"
gevoel, dat btf Vivien opkwam. Zij kon
gemakkelijker, leelijker dingen over Stott ge
zegd hebben dan ffaar galant deed; maar
dat hij kleingeestig kon ziju, was een scheur
in haar ideaal van hem. Zij was ook een
beetje gekrenkt in haar trots. Onder de
voorzichtige zinnen raadde zij een lichten
dwang, en, erger dan dat, een critiek op
haar moeder. Het scheen haar, dat Selwyn
zijn macht overschreed. In verstandszaken
nam zij onvoorwaardelijk zijn leiding aan;
maar zij wensclito niet door hem geleid
te "worden ïn zaken van gevoel, ofschoon zij
niet de bëteekenis begreep van het onder
scheid, dat zij maakte. „Ik hoop, dat hij
niet zal willen, dat jo moeder geld steekt
in zijn landbouwkundige .ondernemingen," dat
was, zoodis' zrj wist, een grapje van Selwyn,
maar het trof haar "lomp^ en tactloos, zelfs
grof. Geen grofheid, dat voelde zij, is zoo
kwetsend als de grofheid van -een ontwik
keld man.
Toen Vivien aan tafel stukken uit Sel-
wyn's' brief aan haar moeder voorlas, liet
zij er uit, wat op Stott betrekking had, min
der om dezen te sparen, dan omdat 'het
een zeker licht op den schrijver wierp.
I HOOFDSTUK III.
Nadat de brievenbesteller zij.n brieven ïn
het dorp Penolvor had bezorgd, ging hij
'de laan op, die langs het dal in de hoogte
liep, b(jna tegenover hot optrekje van de
Eady's. Hrj las nu niet, en als men in
zjjn tasch had mogen kjjkon, zou men de
„Daily Chronicle" van gisteren netjes op
gevouwen. en in kruisband, geadresseerd aan
den Heer, Humphrey Stott, Rosemorran, Nr.
Porthlew, Cornwall is, gezien hebben. Toen
'de postbode zijn bundel brieven losmaakte,-
om .Vivien Eady den haren to "geven, had
hij er zeer veel, waarvan verscheidonel
vreemde" postzegels hadden, want bijna
iedereen ïn Penolver had een familielid in'
Afrika, Amerika of Australië; maar nu
bleef er in de tasch, behalve Stotfs „Daily
Chronicle", maar één brief aan hetzelfde
adres.
De laan steeg langzaam tusschen ruwe
muren van groote steenen, die de kleine
velden omsloten, welke Vivien uit haar
slaapkamer gezien had. Deze kant van het
dal werd nu niet meer door de zon be
schenen, en de hoek van een koele, grijze
schaduw had, als opkomend water, de rivier
reeds gekruist, en deed door het contrast
den overkant Verblindend helder en licht
schijnen. De brievenbesteller, verhit door
zijn gang van deur tot deur in hot dorp,
liep met zijn pet in de hand; maar nu hij
uit de schaduw op vlakken grond kwam,
was hp voldoend© afgekoeld. Vóór Kern lag
een groote uitgestrektheid weiland, door.
steenen muurtjes verdeeld, en in het noor
den 'door een rij heuvels begrensd. De laap
leidde naar' een boerderij, die omgeven was
door een gordel van denneboomen, behalve
aan de zuidzijde, waar men uitzag op zee,
die te gelijk met den brievenbesteller ge
stegen scheen te zijn. Verschillende andere
boerderijen lagen over het terrasvormige
land verspreid en drie mijlen verder bo;
heerschte de groote, vierkante' toren van
de St.-Adriaanskerk den horizon.
De zon scheen, liet jaargetijde in aan
merking genomen, buitengewoon krachtig,
hoewel de lucht zoo frisch en opwekkend
was, alsof het gevroren had. Dunne wolkjes
bewogen zich langs den blauwen hemel uit
het zuidoosten, en in de velden sprongen'
jonge lammeren rond en speelden op die
uitstekende granieten rotsblokken, walke'
niet de kleinste last zijn voor. 'den koer
yap Cornwallis. Hen scherp opmerker, dia