Rechtzaken.
Gemengd Nieuws.
Dc Rede van Sonnino.
Een uitvoerig telegram beeft gisteren
melding gesmakt van de lange rede door
minister Sonnino in de Italiann&ohe volks
vertegenwoordiging gehouden. Het slot de
zer redevoering was ons niet gemeld en bo
vendien moeten we ze nog een weinig aan
vallen.
Sonnino beeft ook nog gesproken over
Verdun en over do uitwerking van de con
ferentie te Parijs.
P, m. zei-dé de minister daarover.
^Inmiddels richt de aandacht van de ge-
boel© wereld zich met bewondering naar
<fe diaden van het Fmnsche leger bij Ver
dun. Men kan van nu af verklaren, dat de
slag bij Verdom een opmerkelijk succes
voor Fgankrijk beteékent, omdat de vij
and zijn hoofddoel gemist, heeft-, om met
zijn plotöelingen aanval in F rainfcrijk en
in de verbonden en onzijdige landen een
beweging van teleurstelling en ontmoedi
ging te voorschijn te roepen. Dit voorne
men zal ook verder mislukken op den
prachtdgen tegenstand van de Fransche
troepen. De geest van het Fransche volk
en de verbonden volken kenmerkt) zich in
den strijd door het vertrouwen op de over
winning. De teeaba-nd op liet Fmnsche
front- en het succes van de Russen op 'het
hoofdfront in „Armenië bevestigen de mo-
reele uitwerking van. dc bijeenkomst te Par-
rijs en vullen die aan.
Over de op dei conferentie getroffen
overeenkomsten kan ik niet in bijzonder
heden treden, van welker bekendmaking
de tegenstanders voordeel zouden heb
ben. YoldOende as het er op te wijzen, dat
de algeheel© solidariteit der bondgenooten
die reeds in hot verdrag van Londen van
November was "vastgelegd, er plechtig is
bezegeld. In dé conferentie zijn verschil
lende belangrijke zaken geregeld. Enkele
zijn reedb openbaar gemaakt. De eenheid
der militaire actie op het als één beschouw
de front is verzekerd door een tusschen-dé
generale staven gesloten overeenkomst, ge
steund door eenheid van diplomatiek op
treden."
Sonnino eindigde met een geestdriftig
betoog over de samenwerking der geal
lieerden en <3e eenheid der Italiaansohe
bevolking.
Dc Kamer, waarvan dc tribunes overvol
en waarin alle minister aanwezig waren,
volgde met gespannen aandacht de verkla
ringen van Sonnino. Zij. juichte hem lang
durig toe, toen hij sprak Win de' actie der
marine, om bet Servischo leger te redden.
De Kamer riepLeve de marine. Toen
Sonnino sprak over het herstel van Bel
gië, stond de getheele Kamer overeind en
riepLeve België. De passage®, die be
trekking hadden op de betrekkin-gen tot
Rusland, de bezoeken van de Fransche mi
nisters en Asquith lokten geestdriftige bc-
toogingen voor Rusland, Frankrijk en En
geland uit. De Woorden over dan slag bij
Verdom lokten een nieuwe manifestatie uit.
Aan het einde der redevoering volgde er
een indrukwekkende betooging ter oere
van heb leger. Sonnino werd levendig toe
gejuicht én gelukgewc-nscht door ministers
en afgevaardigden
In de diplomatieke-tribunes waren tal
van Iroofden van -diplomatieke missies aan
wezig.
Na Sonnino sprak Sarra en wees er op,
dat do Italiaansche buitenlandsche politiek
door solide en vaste handen geleid wordt.
Minister Sonnino is geacht om do diepe
eerlijkheid van zijn karakter (toejuichin
gen), dë ongereptheid van zijn leven (lang
durige toejuichingen.) Op dit oog-en blik
nu een groot drama Europa teistert, zijn
tuejht ,arbeid, opoffering voor iedereen,
noodzakelijk. Tegenover de aanranding
door het Duitsche militarisme begreep
men, dhi elke andere kwestie,moest rusten.
Aller inspanning moest zich op de over
winning richten (levendige toejuiching). Het
gemeenschappelijk program kent slechts
één doeloverwinnen. Het is ieders pliolrt
daaraan mee te werken.
Deze welsprekende redevoering deed
de geestdrift der Kamer ten top stijgen.
D© Kamerleden juichten. SaJandra omhels
de den spreker, wat de geestdrift opnieuw
deed ontvlammen.
Sonnino zeide vervolgens, dat de rc-,ge<>
riïig van dc Kamer een .motie van volledig
vertrouwen moet vragen, waarin de ©en-
<3raxht wordt uitgesproken, die tijdens de
gedachtewisseling tot uiting is gekomen.
Hij verzocht den afgevaardigde Alessio en
andere Kamerleden, die motdes van ver
trouwen ingediend hadden om zich te ver
staan ten opzichte der volgende motie
De Kamer keurt de verklaring der rqgee-
ring goed en gaat over tot de gedachten-
wisseling der hoofdstukken. Alessio nam
deze motie over, de andere moties werden
ingetrokken en de motie van vertrouwen
werd aangenomen met 362 tegen 36 stem
men. Do Kamer heeft den uitslag der stem
ming met- een langdurige betuiging van in
genomenheid begroet.
De Geheime Documenten van Liebhneoht*
De „Daily Chron." drukt een brief van
den bekenden Deenschen socialist dr. Pauï
Lassen aan den heer R. N. Lowe, te Bis
hop Auckland, af. Dr. Lassen verzond dien
brief op 31 Maart van Rotterdam; hij was
toen juist uit Berlijn daar aangekomen.
„Berlijn was wel veranderd", schrijft;
Lassen, „het volk is nadenkender en ern
stiger in zijn optreden geworden. In dej
arme buurten dragen de vrouwen onmis
kenbaar het kenmerk van treurigheid.
Ik heb een lang gesprek met Haase ge
had, die vast- vertrouwt, op den duur mins
tens nog 25 leden van do socraal-democra-
tische meerderheid aan zijn zijde te zullen
zien.
Ledebour, die later ook aan het gesprek
kwam deelnemen, was hie-t zoo optimistisch
maar beiden spraken van de uitmuntende
diensten, die de Vorwarts'de minder
heid bewezen had, door haar verdediging
ter hand te nemen.
Dr. Liebknecht is in het bezit gekomen
van zeer belangrijke documenten, die be
wijzen dat de part-ij van Potsdam Oosten
rijk tegen den wil van "VVeenen en Boeda
pest tob den oorlog gedwongen heeft.
Er heerschjt in Duitechland een gevoel
van afkeer tegen de officieele meerderheid
der sociaal-democratische Rijksdag-fractie,!
die de zaak van het volk verraden heeft.
Wij spraken ook over de vredesvoorwaar
den en Haase en Ledebour waren er vast
van overtuigd, dat de geallieerden nooit
al ware hét. ook slechts niet-formecle
vredesvoorstellen van Yon Bethmann Holl-
weg in overweging zullen nemen, voor Bel
gië, Servië en Montenegro volkomen door
de Duitsche en Oostenrijksch-Hongaarsche
troepen ontruimd zou zijn.
Zij zien dat volkomen duidelijk in. Er is
hier ter stede een kleine commissie van an-
ti-oorlogsgezinde Duitschers, die in stilte,
maar niet zonder goede resultaten, wer
ken om in do neutrale landen de opvattin
gen van Haase en Ledebour te versprei
den.
Zettel, de secretaris dier commissie, een
voorzichtig maar scherpzinnig werker is
steeds met dezen arbeid bezighij voor
spelde, dat er voor den herfst groote veran
deringen zullen plaats hebben."
"Een Miliioen Armeniërs vermoord.
Dit Keulen wordt aan „De Tijd" ge
meld
Aan de kath-oli-c-ko kerkelijke overheden
in DuiteehJand is van bevoegde zijde uit het
katholiek© raistiegebie-d de volstrekt be
trouwbare mededeeling toegekomen, dat
meer clan een miliioen Armeniërs door de
Turken zijn vermoord', hetenj clioor uithonge
ring, hetzij door mishandelingenTot dit
miliioen behoorden nagenoeg 100.000 katho
lieken, waaronder vier bisschoppen.
De Toestand te Reims.
Een medewerker van „Le Journal" ont
moette te Parijs eenige personen, die in ;t
begin van do week Reims verlaten hadden.
„Gemakkelijk viel het ons niet" zeide een
vrouw, maar \vo moesten wel. 't Was niet
langer uit te houden. Reeds driemaal' viel
er een bom op onze binnen plaats.
Sinds den tweeden Maart was het be
trekkelijk kalm gebleven rondom de stad;
maar Zondag 2 en Maandag 3 April barstte
het bombardement weer met volle kracht
los. Dag en nacht ging het door. Ik heb
gehoord dat in twee dagen tijds dertig men-
sohen gedood werden. Mijn dochter die eeti
boodschap was gaan doen. zag de men.^chen
maar zoo neervallen. En teen later in onze
onmiddellijke nabijheid een bom barstte, von
den wij dat de tijd tot heengaan was geko
men. Juist toen wij naar 't station gingen
dreven twee vijandelijke vliegtuigen over
de stad.
Hoe staat het met de kathedraal?
0, die wordt den laatsten tjjd gespaand;
maar hij ziet er anders al 'treiurig genoeg)
Luit. En- mi gaan wjj verderop. Tc Hoop dat
we ergens een school kunnen vinden voor
pnjn dochtertje.
Ging ze dan in Reims nog naar school?
.Wel zeker, in den kelder werd school ge
houden, daar waren de kinderen al heele-
maal aan gewend.
Uitvoerverbod in Engeland.
In Engeland is thans de uitvoer van
zeep, verschillende stoalwaren, asfalt en
petroleum naar Europeesohe staten behal
ve Frankrijk, Rusland, Italië, Spanje on
Portugal, verboden.
KUNST, LETTEREN. ENZ.
Henri Poolman.
Men meldt uit Rotterdam aan de „Tel.":
Het is niet onmogelijk, dat Henri Poolmaan,
deel zal uitmaken van het tooneelgezelschap,
op te richten door Gerard van Hulzen.
Met geveltje te Koudekerk.
Dr. Jan Kalf schrijft aan de „N. R. öt.":
„Yrediesverwoenrtingen noemdo Jan
Yeth op het laatste kunstoongres het sloo-
pen en verbouwen, waardoor tal van
mcoio en schilderachtige oud© gebouwen en
gebouwtjes verdwijnen, en onze steden en
dorpen voortdurend meer van hun karak-
ter en hun. eigenaardige schoonheid verlie
zen. Er valt nu weer een sterk-sprekend
staaltje van dat wanbedrijf te vermelden.
Koudekerk is een al grootêndeels gemoder
niseerd dorpje aan den liijn, aantrekke
lijk toch door een bijzonder aardig kerkje
en zeer enkele oude geveltje®. Een daar
van, bij een huisje behoorend, waarin een
bakkerij gevestigd is, had vroeger al door
bepleistering met oemont veel vair zijn
waarde verloren, maar bewaarde toch nog
een opmerkelijke versiering": een_fries van
bakst eenmozaïek met diamantkoppen va-n
bergsteen, een 'n vijftal gebouwen steenen;
in het midden do appelboom van het para
dijs, reohta en links, op de hoeken, Adam
en Eva, en dan een paar steenen met be
rijmd opschrift en het jaartal 1614. Do bak
kerij moest worden verbouwd en vergroot
door een belendend huisje er bij te trek
ken en een timmerman uit de buurt maak
te een plan daarvoor. Het oude geveltje
zou tegen den grond gaan, een gevel met
rechte kroonlijst voor de twee eamen-te-
voegen perceel en worden gezet, en met
kwistig gebruik van verglaasde steen zou
worden geborgd, dat dit nieuwe werk be
hoorlijk do aandacht trokin Koude^
kerk. Do Provinciale Zuld-Hollandsake
Archeologische üommissie hoorde er van,
trok erheen, praatte uit en daarna met den
bakker,, later ook met den timmerman-
ontwerper, én daar hot geveltje in zijn ge
heel niet bleek te redden, aanvaardde zij
het be-staan.de plan, beschaafde dat een
heel klein beetje en vond boven do winkel
pui plaats oin cfiaar opnieuw het oude
fries je aan te brengen, waarvan het beeld
houwwerk nu wel geen groote waarde be
zat a-ls sculpture, maar dat om zijn naïveteit
zijn kleurig samenstel en cte bonte polychro
mie van de beeldjes, tooh een alleraar
digst voorbeeld mocht heeten va-n echte
volkskunst). Zij bood aan de meerder© kos
ten, welke de voorgestelde veranderingen
mochten meebrengen, voor haar rekening
te' nemen en het voorzichtig uitbreken en
herplaatsen van het fries geheel te betalen.
De timmerman beloofde zijn steun, maar
de bouwheer bleef onverzettelijk een zoo
de bouwheer bleef onverzettelijk en zoo
juist bereikt mij heb bericht, dat li eb ge
veltje al in puin ligt en het fries niet zal
zal worden herplaatst
Niéuwe Uitgaven.
Wij ontvingen
Dr. D. de Vries Relingh, Teohn-iek en
Kliniek der bloecïsdrukmeting, een leid
draad voor artsen en studenten in de ge
neeskunst. Uitgave J. B. Wolters, 3.50.
Wenze-1 Frankemölle, Oorlogsbrieven
van Duitsche studenten, verzameld door
prof. Dr. Phi li pp Witkop. Uitgave van
0. L. van, Langenhnysen, Amsterdam.
Prijs 60 ets.ti_
HAAGSCHE RECHTBANK.
JDielstal van Kousen te Leiden.
Voor doze rechtbank kwam gisteren nog
voor D. G. Kt., te Leiden, die in verzet;
wae gekomen tegen een vonnis, voor ©eni
ge weken gewezen, waarbij hij wegens -dief
stal van drie kousen tot een week gevan
genisstraf werd veroordeeld.
De officier vroeg bevestiging van het
vonnis.
Een zaak betreffende onte/elaa/bbare prak
tijken tegen H. S., uit Leiden, thans gede
tineerd, werd met gesloten deuren behan
deld. De officier -eöschte-* 8 maanden. Mr.
Van den Borgh pleitte voor een lichtere
etraf.
Nog stonden o<p de rol een tweetal za
ken uit Leiden ,n.l. diefstal van twee bank
biljetten van f 1000 ten nadeel o van dén
lompenhandelaar Gijzenij dOor een elfja
rigen knaap A. E. en diefstal Van f 2.30,
waarvoor S. F. moest voorkomen. Beide za
ken werdén uitgesteld.
KANTONGERECHT TE ALPHEN.
De woning van J. W., te Koude-
k e r k, moest veranderd worden. Na op
gaaf van timmerman en metselaar en
goedkeuring van den landheer, kon met
het werk begonnen worden. De timmer-
ma.n B. deelde den metselaar mede, dat
echter met het werk nog geen aanvang
kon gemaakt worden, daar voor die ver
bouwing nog geen toestemming was ont
vangen van B. en W. Daar het werk ech
ter zoo spoedig mogelijk gereed moest
zijn, gangen zij toch aan den arbeid, zoo
dat zij nu hierover terecht stonden. De
metselaar verdedigde zich door te zeggen,
dat hij in opdracht- van den timmerman
gehandeld had en daarom hoorde B. te
gen zich eischen 6 of 4 dagen.
Voor dergelijk feit stonden ook terecht
G. v. E. en J. J., van wie, eveneens de
timmerman, G. v. E., tegen zich hoorde
eischen 5 of 3 dagen.
Den 2l/«n Maart heeft W. K., te
H a z e r s w-o u d e, J. v. d. V. gelast
boomen langs den openbaren weg te
rooien en nieuwe er voor in de plaats
be planten. Daarvoor had K. echter geen
vergunning van Rijnland en geen toestem
ming van B. en W. Ei®ch 3 of 2 d.
Voor het fietsen zonder licht stond
terecht J. Z., te Woulrugge. Toen
hij aangehouden werd, vertelde hij, was
hij geheel confuus, omdat hij juist al meer
malen op die plok was staande gehouden
en in zijn confuusheid had hij een verknor-
den naam opgegeven. Voor het eerste
feit vroeg de ambtenaar 2 of 2 d. en
voor het opgeven van den valschen naam
8 of 8 dagen.
A. E., te Ter -Aar, heeft in de Rijn-
la-ndscke vaart gevaren met een motor
bootje, zonder daartoe van Rijnland ver
gunning te hebben. Hij zeide niet te we
ten, dat het niet mocht, want het was
slechts eeoi gewoon bootje mot een aan-
hang-motor. Eiseh 3 of 2d.
In den Steekferpolder hooft J. N., te
Alpien, gevischt met eeh zegen in ge
sloten tijd. Hjjj wist niet, dat die verboden
tijd al ingetreden was, want hij had door
ziekte een naren tijd achter den rug en
toen hij familie overkreeg, was hij met
hen gaan yisschen. Eisch 2 of 2 d.,
met teruggave van het in-beslag-genomen
vischtuig.
Wegens overtreding der leerplichtwet
stond terecht J. R., te.Koudekcrk.
Zijn zoontje, dat pa-s in de vierde klas zit,
had hij reeds geruimen tijd thuis gehou
den, om mede wat voor het groote gezin,
te verdienen. Eisch 3 of 2 d.
L. v. d. P., te Koudekerk, is al
rec-ds meermalen gedagvaard, omdat hij
er van word't verdacht beesten te slach
ten, zonder daartoe toestemming te heb
ben van B. en W. Ook nu weder had
politie in zijn localiteit een geslacht Vj,l
ken gevonden en een deel van
schaap. Het afval van het varken lag r,fj
onder het dier, zoodat zij vrij zeker hl
oonstateeren, dat het dier aldaar geslaël
was. In een andere afdeeling zag de
litie een hakblok ©n meerdere gere&
schappen, v. P. beweerde echter,
het varken gekocht en geslacht was
v. D., te Zoeterwoude, en dat het afvj
was voor de honden. Daar er dus geel
.overtuigend bewijs was, dat v. d. P. all
daar geslacht had, vroeg de ambtermj
vrijspraak. De kantonrechter drukte I
d. P. echt-er op het hart, dat-, indien tj
duidelijk mocht blijken, dat bij daar weif
kelijk slachtte, hij er met geen gêldboetl
af zou komen, doch onverbiddelijk heëj
tenis tegen zich zou hooreai eisohen.
Zondag werd op Marken dn del
Herv. Kerk het jaariijksoh buizen-biduuJ
gehouden, voor hén die op de leggier® (véor!
heen „buizen" genoemd) van Vlaardingeiil
Katwijk en Maassluis uitgaan ter haring!
visscherij op dé Noordzee.
Den vorigen Zomer ble-ven velen, door <l!
oorlogsgevaren afgeschrikt, aan wal, ginX
gen den boer op, renden o.a. work b;, denl
hooioogst in Waterland.
Nu waterland onder water ligt, ten vo-|
rigen jare op de Noordzee, buitengewoo!
hoog© loggei'huren werden verdiend del
hoop op spoedige 'beëindiging van den o'orX
log is uitgesloten, en onderwijl de nood|
dringt-, zal een veel groot er getal ter log-|
gervaart uitgaanVelen, die voorheen op V
Duitsche loggers als schipper of matree? I
voeren, hebben zich. het wachten moede, f
voor dit jaar op Nedérlanctir-he s-hepttJ
verhuurd.
Den 25sten Maart licoft de heel
C., hoofd-agent van „Lotisico", te Amste*!
chum, als postpakket ee-n sigarenkistje
geldswaa-rddgen inhoud naar het hoofdkan I
•toer van „Lotisico" in Den Haag gezonden.
Hij was, naar hij verzekerde, juist raw I
het postkantoor geweest, om dit pakje te
verzenden, toen hij uit Den Haag werd i,
gebeld en men hem vroeg, waar zijn a fee J
fcening bleef; hij antwoordde-, zoocveri|
f 3500 en uitgelote premieliewijzen, in 'tl
geheel 4069 aan waarde, te hebben veT-|
zonden.
Een weck lang kreeg dc heer C. geen I
bericht van ontvangst uit Don Haag. Vrij i
dag, 31 Maart, werd hem medëgedéeld, dat I
'heb pakje ongeschonden, dhch ledig was I
aangekomen.
Do verzender zeide, liet pakje niet ti
hebben Oangeteekend cn evenmin de num
mers van het vc-rzondien bankpapier te heb
ben opgeschreven drie getuigen, een be
diende, een overbuur en een kennis, de
juist aan het loket stond, hebben hem c-&\-
teT het gel tl in liet- pakje zien doen. Hv
heeft daarop, gelijk gezegd, zelf hetkpTikjo j|
naar het poetkantoor gebracht.
Tot nu toe is de zaak niet opgéhc-1ckcl.
Meü meldt uit Groningen:
De aannemers en metselaars- verkba^n,
bij wie de metselaars tegen den weosct'
der patroons Zaterdagmiddag vrij nsmeïi'/l
hebben hun den toegang tot het werk ont
zegd. Gisteren hebben alle bij het pas opge. I
richt© verbond aangesloten metselaar®
sloten den eisch van den vrijen Zaterti-
middag vol te houden en in staking te £3i
als do patroons niet toegaven. Aldus is h
beurd, zoodat thans vrijwel overal heb mei
selw'erk stil ligt.
Nekkramp. Te Klooste rbu-1
ren (Gron.) is b# een vrouw een geval vk I
meningitis geconstateerd.
GEMEENTELIJKE ARBEIDSBEURS.
8TADSTIMMERWEIU'. TELEFOON t!7,
Geopend Yftn 'amoreels D-12 uur
on des middaga Tan 2—6 uur
AANVRAAG VAN WERKZOEKENDEN.
1 Kan to o r w d ien d e1 Aaalv Bouwk. Toelsenaar,
4 Incasseerder.-. 1 Timmerman, 2 Opperlieden, 1
Metselaar, l Goud- en Zlrversinid. 1 A auk. Maeb.
Bankwerker, 1 Boekbinder, 2 Letterzetten?, 1
VXeesohhouwer, 1 Gnvdemanïer, 1 Schipper,
1 Mo-torsclupper. 1 Grondwerker. 3 Loopknech
ten, 20 los;e Werklieden, 4 Werksters. 1 Breiatcr,
1 Huishoudster, 1 Wasehvrouw.
evenals zij <lat als klein kind voor som
mige woorden deed-. Zelfs nu hield zij er
niet van liet woord „liefde"te gebruiken,
en, een krokus of een iris wa® iet® te per
soonlijks, om zelfs aan baar galant te ge-
ven.
Uit dén tuin, die, hoevv-el klein, omringd
was door een dikken muur van re-usaehtigo
steenen, ging zij cle laan door en stond
©enige minuten op de brug, en keek naar
de forellen in dén helderen vijver, waar de
stroom zich over het ld ezel uitbreidde. Zij
wensekte, dat zij ha-ar handen in heb wa
ter kon dompelen en een van de rvisschen
kon pakken, om zijn glinsterende zijden te
1 bekijken. Mijnheer Stott had gezegd, d'at
zijn zoon haar forellën-visschen zou loeren
maar zij twijfelde of zij de sport niet te
wreed zou vinden. Zoolang zij geen forel
had zien dboden, wist zij niet, hoe het haar
zou aandoen. Zij dacht niet graag aan het-
sterven van warmbloedige dieren maar
zij verbeehido zich, dat zij niet hetzelfde
gevoel bij visschen zou hebben. Zij leen die
Selwyn's denkbeelden omtrent visschen
niet; maar zij had gelezen, dat Matthew
Arnold vischte, en zonder eenige ironie
veronderstelde zij, dat Selwyn de sport ook
zou goedkeuren. De essehen, cSe zij van
haar slaapkamer gezien had, groeiden langs
de oevers van den stroom en over de brug
vormden zij een bosehje. Ergens in het
boschje lachte een specht, alsof de schelm-
séhe kraaien grappige goseliiedenissén ver
telden, die te goed v/aren, om door do men-
echen gehoord! te worden.
Aan de overzijde van de rivier vereenig-
de de laan zich met den hoofdweg, die van
het dal naar zee liep. Vrouwen, die matten
Id opt en of hun trekpot voot -de deur uit
gooiden, keken nieuwsgierig naar Vivien
zij waren nog niet aan haar gewend, hoe
wel een enkele haar bij den naam noem
de. Haar moe dér had er met trots op ge
wezen, dat, ondanks hun naam, dé men-
schen va-n Penolver niet zoo achterdochtig
waren ten opzichte va.n hen, als zij ge
woonlijk tegenover \Treemdelingen waren-
alsof zij veiwantschap herkenden.
Vivien ontmoette versdieidone kindëren,
die geheimzinnig voortgingen, en zij vond',
dat vóór het ontbijt alle kinderen er uit
zien, niet bepaald', of zij kwaad doen, maar
of zij in het vertrouwen van den eveneens
jongen morgen bezig zijn met e>an of ander,
dat zij niet toevertrouwen^aan het volle
daglicht of aan volwassen monsolien. Twee
kindéren, een jongen en een meisje, kwa
men stilletjes naar haar toe, alsof zij iri
haar een verwante ziel 'herkenden.
„John R'owee heeft gisteravond een groo
te mannetjesdas gevangen", zei den jon
gen op een toon, alsof hij een gesprek
wilde beginnen, en liet meisje zei „Ik heb
een® een oht-cr gezien. Zijn jong miauwde
net als een kat."
Hoewel het pas half Februari .va®, Was
cle lucht betrekkelijk zacht. Het zwakst
mogelijke windje kwam uit het cuid-oo^ten,
en de grijze, -Idehtbewolkf© hemel beloofde
een mooicn dag. Vivien voelde rich zeer
gelukkigde lichte matheid ten gevolge
van zwaikte gaf een bekoring te meer aan
het genot van den heerlijken morgén
haar moeder was de liefste vrouw ter we
reld, en de lente wa® in aantocht. Zij was
zeker vandaag iet® van haiar aanstaande te
hooren. Zij was drie en twintig jaar, en zou
het volgonde jaar trouwen. Haar oogen
Werden -vochtig door het gevoel, dat het -le
ven te goed was er moest ©enig gevaar
achter al -die vriendelijkheid scihuilen
evenals wanneer zij met de menschen in
het dal over liet weder sprak, zij hun hoofd
schudden ©n over Maari-sohe winden spra
ken. Onwillekeurig stak Vivden haar hand
uit en greep die- van het kleine meisje
naast haar. Zij wilde het kind' kussen, maar
was te verlegen om het te doen. Nu Icwoni
zij in het gezicht van de zee, kalm als een
spiegel, en zoo vaal, dat het bijna onmo
gelijk wae de lijn van. den horizon te zien
vaartuigen in dé -verte schonen in de
lucht te zeilen. Het was vloed, en de ge-
luidloozc- beweging van het water binnen
de kaaimuren deed aan een lachendé sa
menzwering der elementen denken. Een
half dozijn booten waren, op cFc steen-
glooiing getrokken, en vier hutten keken
rustig op hun spiegelbeeld neer, alsof do
zee ze etil ontstolen ka cl gedurende hun
slaap. Van. hier uit werd het gezicht op
zee belemmerd clioor twee landtongen, die
d'e baad beschermden. De weg liep naar be
neden naar den kaaimuur, maar vertakte
zich, waar Vivien stond, en een smal pad
leidie naar de kaap aan haar rechterhand.
Vivien wist, dot, wanneer zij dat pad onge
veer een kwartmijl volgde, zij een vrij uit
zicht over dë zoe hebben zou. Zij verlangd
did daarnaar zij had behoefte aan onein
digheid voor die expansie van haar Itart.
Het sterkste dk-c-1 in haar liefde voor Sol-
wyja was misschien ee-n diepe dankbaarheid
aan God. Als er een kerk in dé buurt ge
weest was, zou zij er in gegaan zijn.
Zij was niet bekend met het onafhanke
lijke en ondernémënde karakter van. de kin
deren van hét strand, en wilde dus de beide
kinderen niet medenemen op het pad,
waarvan zij wist, dat er zeer gevaarlijke
plekken in wareD. Bovendien wilde zij al
leen zijn. Zij maakte haar hand los uit dé
stevig omklemmende vingertjes en zich buk- j
kende, kuste zij haastig en verlegen het
vuile gezichtje en zei
„Nu, kindertjes, gauw naar huis, om je 1
boterham te eten!''
De kinderen gehoorzaamden ongaarne, en I
draaiden zich om, om haar verwijtend na
te kijken, toen zij begonnen was het pad op
te gaan. De weg steeg en daalde, en volgde
de gebroken lijn van de landtong. Somtijds
moest Vivien over neergevallen stukken
rots klauteren, of er tusschen door krui
pen, dan weer liep de weg langs dicht ver
borgen diepten vol water. Rechts van baar
eltceg de klip in een lange helling, bezaaid
met rotsblokken en begroeid met brem en
varons. Zij wist, dat boven een groot, vlak
land was, met hier on daar een groep boe
renwoningen, die een eigen naam en de
waardigheid van een „dorp!' hadden.
Tusschen haar en het midden van de land
tong, die in een grijze rots eindigde, boog
het pad zich rond een halfcirkelvormige!!
afgrond, en als tot waarschuwing stond aan
het andere eind een eenvoudig, granieten
krui.s, waarvan zij de geschiedenis nog niet
kende.
Ongeveer halfweg tusschen Vivien en het
kruis graasde een ezel juist aan- den rand
van den' afgrond. Hij was vastgc'bonden met
een lang touw, dat om rotsblokken gesla
gen was en over den weg kronkelde, Vivien
bleef staan en overlegde. Zij kon verder
gaan met een grooten omweg en door de
bremstruiken kruipen, maar het gras was
2eer nat en haar schoenen waren zeer dun.
Zij was wat bang, om over het touw te stap
pen de ezel mocht zich eens plotseling be
wegen en haar meetrekkenen zij vreesde
hem te verschrikken, waardoor hij over den
rand zou vallen. Zij nam due een handjevol
gras en riep hem i riendelijk toe; maar, bel
dier, verre van verheugd over haar toena
dering, liet zijn gele tanden zien cn Tegdo
zijn ooren achterover met een kwaadaardige
uitdrukking.
„Brr! Beest!" zei zij, en wierp liet gr.'fi
weg en vcrliejt het pad, en haar rokken
bijeen nemende, begon zij haar weg te ba
nen door de struiken.
Op clit- oogenblik kwam een man van 'cleu
anderen kant.
„Hallo groette hij haar.
„O, goede morgen, mijnheer Stott-," ant
woordde zij.
Het was een groote, gebaarde man. onge
veer 40 jaar oud, gekleed in een gi'of wollen
palc, blootshoofd®, met een handdoek om
zijn hals geslagen.
„Iedereen kan zien, dat u geen buiten
mensc-n bent, juffrouw Eady," zei b'J
lachend. Hij gaf den ezel met de vlakke
hand een klap in de zijde en riep „Hurt,
Jack!" en het dier, dat verwonderlijk snel
zijn touw losmaakte, holde de landtong op-
Vivien dankte den heer Stott, niaar wik'0
niet uitgelachen worden, ómdat zij geen
buitenme-nscli was.
„O, wij zullen er wel een van u maken,
wees maar niet bang," zei hij. Hij steno
wijdbeens en keek op haar neer. Hij knipbj
moit zijn blauwe oogen en door zijn glimlncB
liet hij zijn sterke witte tanden zienec0
takje stijfheid in het- rüeisje scheen hein ta
vermaken. Hij was rood en door de zon ver
brand; h\id een tamelijke breeden neus,
mooie wenkbrauwen, en dik, bruin haar, o*1
al wat -begon te grijzen. Als hij lachte stofl
den dikko aderen op zijn voorhoofd en nC
(Wordt vervolgd.)
