m 17140
Woensdag 12 Januari.
Tweede 151a, tl A°. 1916.
Persoverzicht.
Gemengd Nieuws,
FEUILLETON.
Violette of de Schoonzuster.
IDSCH
Stoute kinderen. Dr. Bronsveld
▼ergelgkt in zijn kroniek in de „STEMMEN
.VOOR WAARHEID EN VREDE" liet vtff-
tol, dat de bekende brochure tegen dr. Kuy-
rer8 leiding durfde schrijven, bij stoute kin-
Hij schrijft:
Ik ben blij, dat ik nooit achter dezen
leider aan, mijn wog boivandeld heb; maar
ik kan mij voorstellen, dat het dr. K. wel
•enigszins vreemd te raoedo zal zjjn, als
hjj deze mannen zich ziet aangorden, om
hem te kortwieken.
Zij hebben wat ze zijn in de maatschap--
tt, grootendeels aan dr. Kuypor to danken.
Toon dr. Bavinck op 18 December 1888
het rectoraat der Theologische School te
^Kampen overdroeg aan „Broeder Van Vel-
zon'\ en hem toeriep: „Bloeie en groeie on
der uw Rectoraat deze Theologisch© School
«i door haar de Kerk, die haar plantte
toen had zeker wel niemand kunnen ver
moeden, dat dr. Bavinck ooit Kampen zou
Tenvisseion met Amsterdam; dat hij dr. Kuy
per, waarlijk geen vriend der Christeliik-
Gereformeerden, op 70sten jaardag op het
schild zou heffen en zelfs lid zou worden
van de Eerste Kamer.
Ik wil mgn hulde niet onthouden aan
de groote bekwaamheden van dr. Bavinck*
maar hij zal zelf erkennen moeten, dat hij
niet wezen zou waar hjj- is zonder dep.
wil van dr. Kuyper.
De heeren Diepenhorst en Anema zou
den v ermoedelijk geen hoogleeraren zgn, in
dien er geen Vrije Universiteit was, en
deze inrichting zou er niet zijn zonder
dr. Kuyp>er. En laat de heeren Heemskerk
en De Vries het maar eens beproeven zich
candidaat te stellen voor het lidmaaWmp
in een regeeringslichaam tegen den zin vani
dr. Kuyper: zg zullen niet slagen. Het po
litieke leven van al de vijf heeren is in
dr. Kuuperis hand. Reeds nu komvn er be
tuigingen van adhaesie aan den van God
gegeven leider. Op de eerstvolgende Depu-
tnten-vergadering ml hg luider dan ooit
worden toegejuicht Laat de heeren Ba
vinck en Heemskerk maar eens in zijn plaats
an staan! Zg zullen 't niet wagen. En
om maakt op ons hun optreden den
indruk van stoute kinderen, die wat tegen
stribbelen, maar spoedig weer zoet zullen
2gm De heer Heemskerk is in zgn eerste
verweer daar al mee begonnen; met de
vier andere heeren zal hij ten tweeden male
hetzelfde doen. De driestarren worden op-
nieuw gedrukt en verspreid; de heeren wor
den uitgenoodigd eens met dr. Kuyper te
komen spreken, en als er verkiezingoo aan
de lucht zgn, zult gij hen zien „den Lei
der trouw". Het zou ook ondankbaar wezen
het niet te zijn.
Theologische Faculteit Pro
fessor Fabius schrgft in „STUDIËN EN
SCHETSEN", dat hg het behouden van drie
faculteiten voor theologie ten behoeve van
145 studenten (volgens opgaaf van dr. Van
Era kei zgn er thans 47 thool. studenten te
Leiden, 78 t9 Utrecht en 20 te Groningen)
niet te verantwoorden geldver
spilling vindt
„Immers, al steeg dit cijfer tot 245, dan
nog had men aan twee faculteiten meer dan
genoeg.
Utrecht alleen telde in 19061907 200
studenten.
Gelijk het m. i eveneens geldverspil
ling is van de Gereformeerde Kerken, dat
zg haar Theologische School t9 Kampen,
opgericht toen vjm de Universiteiten geen
voorziening in haar behoef te aan dienaars des
Woords was te wachten, bestendigen, hoe
seer thans die grond vervallen is."
De Bedeelden en de Milli-
oenen. De heeren De Meester en Do
Jong, Tydeman en Drion, Bos en J_amburg
dat wil dus zeggen de drie groepen der
Vrijzinnige Concentratie in de Tweede Ka
mer hebben 't verwachte amendement in
gediend om de uitsluiting der bedeelden uit
het ontwerp Ouderdomsrente te laten ver
vallen, zegt „DE NIEUWE COURANT",
en verder:
Hun amendement komt overeen met de
wijziging, reeds door den Minister van Fi
nanciën bij voorbaat geformuleerd (bgiage
III van de Mem. van Antw. betreffende het
ontwerp) voor het geval ae Kamer zooals
uit het V. V. viel op te maken, van de
handhaving der uitsluiting niet mocht willen
weten.
Men kan dus vrijwel met zekerheid zeg
gen, dat door de indiening van het Concen
tratie-amendement de uitsluiting -er be
deelden uit het ontwerp vervallen is.
Met onverdeelde instemming begroeten
wij dit niet.
Daargelaten nog, dat de argumenten van
maatschappelijken aard, welke de Regee-
ring tot de uitsluiting bewogen, hun waar
de behouden, al zijn er ernstige bedenkingen
tegenover gesteld is het wellicht niet on
geoorloofd er de aancfiacht op te vestigen,
dat de voorgestelae schrapping der uitslui
ting de kosten van de Ouderdomsrente-wet
voor de schatkist verhoogt met een bedrag,
dat, voor 1917 drie en een half
millioen beloopende, geleidelijk tot 1943
opklimt tot een surplus van elf mil-
1 i o o n.
In het amendement staat er dat niet bij,
maar de Minister heeft (in de genoemde
bijlage) gezorgd, dat men hiervan niet on
kundig zou blijven.
De totale kosten van de ouuerdomsrenten
(die van artt. 369 en 370 wet Talma en van
de wet Treub te z&men) zullen dan nu be
dragen voor 1917 f 13,380,000 (in plaats
van zooals eerst geraamd was f 14,819,000),
welk bedrag tot 1943 geleidelijk zal oploo-
pen tot 126,472,000 in plaats van
f 15,346,000).
De wijziging kost sleets een „H and
umdrehen" op papier.
In klinkende munt, die jaarlijks opge
bracht moet wordeniets meer.
Maar we zitten er immers zóó warmpjes
in, dat zelfa bij de behandeling van de
nieuwe belastingvoorstellen geen haast hoe
genaamd is 1
Te Utrecht is een oooarino-
speler gearresteerd.
Ongeveer twintig jaren geleden was hij
student in de mecucijnen te Utrecht. A la
zoon van gegoede oude was hij echter meer
student dan studeerende en, zooais het meer
gaat -onder deze jongelui, hert: Hep met de
studie mis.
Hij verliet Utrecht en weru na veel weder
waardigheden „kunstschilder." Met het pen
seel en zijn kunstenaarsgaven trachtte hij
zijn brood te verchenen en bleef nog steeds
de meneer. Doch de tg u's o mst andi gk eden
schijnen ook een minder gunstdgen invloed
op dat vak uit te oefenen, althans het ging
niet Langer zoo. Met schilderen kon hij ten
slotte zijn brood niet meer verdienen; doch
gèkikkig bezat hij nog andere artistengaven.
Hij kon namelijk oooarino-spelen. 't Kostte
hem wel veel moeite en veel zelf
overwinning; maar ten slotte: het moest-.
Hij, de oud-stu dent-artist ging voor het
publiek spelen; nu hier, dan daar. Hij
speelde niet onverdienstelijk en- scharrelde
op die manier zijn kostje op. Ten sloi/i/O
kwam hij ook te Utrecht, de stad, waaraan
voor hem vele Herinneringen verbonaon wa
ren. Herinneringen van genoegens uit zijn
jeugd. Met weemoed dacht hij, de 16-jange
oud-student, terug aan den tijd, dien hij in
de oude Bisschop stad had doorgebracht, on
bekommerd, i-onder zorgen, levende het
echte studenten-leven.
In de straten speelde hg op zijn- occarino
de liedjes uit zijn jeugd; in zijn toon klonk
de herinnering aan iang vervlogen tijden,
toen de studenten in Utrecht nog zang- en
muziekuitvoeringen op straat mociiten geven
zooveel ze wilden
Die tijden zijn vervlogen, er is een plaat
selijke verordening gekomen op liet geven
van muziek- en andere uitvoeringen op de
openbare straat.
Een dienaar van de heilige Hermandad,
belast met het toezicht op de naleving er
van, vraagt den artist zijn naam, om proces
verbaal op te ma-ken, dooh onze oud-student
denkende hog te leven 'n Kwarteeuw terug,
weigerde zgn naam op te geven. Misschien
ook wed is 't schaamtegevoel dat hem tot die
weigering brengt. Hij, de zoon van welge
stelde ouders, vroeger jarenlang student ge
weest in dezelfde stad, zal nu daar een ver
volging krijgen wegensmuziekmaken op
de openbare straat. Hg weigert dus.
De politieagent maakt niet veel omslag en
brengt de „meneer" naar het politiebureau.
Op het bureau ge-omen, is hg vrijwel uit
zijn oude overpeinzingen wakkergeschud.
Daar geeft hij zijn naam op en daar wordt
de sluier, die over zgn artistenleven hangt,
even op gelicn o.
Daar blijkt ook, dat ng nog drie dagen
hechtenis te goed neoft voor 'n andere over
treding
De politie heeft den artist overgebracht
naar het tuchthuis, om hem zijn drie dagen
uit te laten zitten. Dan krijgt hij weer zijn
vrijheid en zijn occarino terug, totdat hij
zijn vonnis te pakken heeft, voor het maken
van straatmuziek en het weigeren van zijn
naam op te geven.
En intusschen zal hij trachten met zijn
instrument zijn brood te verdienen, doch
Utrecht zal hij wel den rug toekeeren.
De herinneringen aan die stad zunen hem
te machtig zijn.
De kleeren van de 6 9-jarige
vrouw Maas en, wonende aan den Stations
weg te Heilo, vatten, toen zg met haar rok
de kacheldeur wilde openen, vlam. Haar
man, die zich wegens zgn rheumatisch ge
stel niet kon bewegen, moest het aanzien,
hoe zijn vrouw, in vlammen gehuld, de gang
insnelde. Toon de buren op bet hulpgeroep
•en -geschreeuw van beiden na eenigen tijd
verschenen, vonden dezen tot hun grooten
schrik een verkoolde massa en stonden zij
met ontzetting voor het in-droevige, wat
daar had plaats gehad.
Duurdere 8igarenl Men meldt
ons uit Amsterdam: Herhaaldelijk hebbon
er in .den laatsten tijd geruchten geloop en,
dat oen verhooging van de prijzen der «i-
garen zou zijn te verwachten.
In verband hiermede hebben wij bij "een
der groote sigarenfabrikanten hier ter ste
de inlichtingen ingewonnen. Deze deelde on
ons mede, dat, hoewel de aanmerkelijke stij
ging van de prijzen der tabak, zoomede van
het loon der sigarenmakers, gevoegd bij de
reeds vrij zware, vaste lasten van hit be
drijf, een verhooging van de prijzen der bi-
garoa alleszins zouden billijken, door de si
garenfabrikanten, qua organisatie, nog geen j
besluit genomen om tot een verhooging over
ta gaan. Het zal echter aan het individueel
initiatief worden overgelaten eventueel een
verbooging in te voeren. Bij dit besluit is
ook rekening gehouden met de houding ''or
organisatie van de sigarenwinkeliers, die
vooralsnog van geen verhooging van de
prijzen wil weten.
Indien de prijzon werkelijk zullen worden
verhoogd, zal dit, naar de meening van on
zen zegsman, waarschijnlijk eer plaats vin
den ten aanzien van de goedkoop ere soor
ten, aangezien bij deze de kwaliteit der ta
bak minder invloed heeft op de bepaling
van don prijs dan de kosten van maak-, ver
pakking- en ander loon, dan van de duurde
re soorten, waarbij juist de kwaliteit der
tabak een grootere rol speelt. Ten aanzien
van deze laatste 6oorten zou de verhooging
van den prijs indirect kunnen geschieden
door een kleine vermindering van do kwa
liteit.
De öierprijsverhoogi .n g.
In een vergadering van de Vereeniging van
hotel-, restaurant- en koffiehuishouders van
'8-Gravenhage en Omstreken, is de volgen
de motie met algemeene stemmen aangeno
men
„De Vereeniging, in vergadering bijeen,
gehoord de verschillende sprekersspreekt
sterke afkeuring uit over den drang der
brouwerijen en haar dwingende maatrege
len, vervat in de circulaire van December
1915, in zake bierprijsverhooging beschouwt
de manier van optreden der brouwerijen te
genover haar afnemers als onwettig en als
een misbruik van machtis van meening, dat
de brouwerijen in de éérste plaats de vak-
ver eeniging en in ons bedrijf haddon moeten
erkennen eD hooren, on dat na gemeen over
leg met de besturen der verschillende vak-
vereenigingen zeer zeker betere resultaten
zouden zijn bereikt inzake de wijze, waarop
de verhooging der bierprijzen ware door te
voeren geweest, zoodat deze meer in over
eenstemming zou zijn gëweest met de eischen
der vérschillende zakenwekt collega's op
tot een meer algemeen krachtig prote-st en
besluit deze motie ter kennis te brengen
van brouwerijen en van onze zuster ver eeni-
gmgen.">
Maandagavond, toen waar
door ia ons niet duidelijk kunnen worden
de dienst van do stoomtram Voorburg-Den
Haag bijzonder ongeregeld was, stond een
dame in het wachthuis Dij den Tol aan de
Laan van Nieuw-Oost-Indië. Zij koek, zoo-
als op alle halte-plaatsen de passagiers, vev-
langend uit naar de stoomtram. In 't wacht
huisje stond oo- nog een heer en in een hoek
gedoken, leunend tegen het houten beschot
de hand onder het hoofd, hing, quasi half
slapend, een man. Toen hij zijn kans schoon
zag, sprong hij op en trachtte de dame haar
taschje uit de hand te rukken.
De dame, dio zeer kordaat was, hield ste-
vig vast en de heer wilde tusschenbeide ko
men. Echter deinsde hij terug voor een mes,
dat de onverlaat trok. De taschroover acht
te het toch beter te vluchten, maar zonder
buit, daar de dame haar eigendom niet had
losgelaten. („Vad.")
Maandagavond liep op den
Burgwal te Haarlem oen 60-jarige vre-iuwe
in haar onderkleeren brandend de straat op.
Het bleek, dat zij in beschonken toestand .e-
gen de tafel was ga vallen en dat de bran
dende lamp haar kleeren deed ontvlammen.
De buren hielpen de vrouw, die eenige
brandwonden bekwam en d het ga-sthuis
word overgebracht.
I n d e n vroegen morgen, to en
het nog duister was, geraakte het echtpaar
J. Meijer, te Kiel windeweer, op weg naar
Valthermond, te water. De man wist zich
te redden de vrouw verdronk. Deze was
ongeveer 70 jaar.
Omtrent de n dader van don
moord op mej. A. Heikens, te Winschoten,
is nog niets naders bekend. De verdachte
veertienjarige Johannes Kant blijft ontken
nen. Hij zal nu voor een nader onderzoek
naar Groningen worden overgebracht De
bevolking is nog steeds zeer onder den in
druk. In menig gezin is de schrik er nog
niet uit en laat men jonge meisjes des
avonds niet op de straat.
Na een woord ;en wisseling
over het eten tusschen den sergeant-menage
meester Scheerder en een lanclweersoldaafc
loste deze laatste op den overweg nabij 't
station Gennep een schot uit zijn geweer op
den sergeant. Deze werd in de lies getrof
fen en viel neer. De dader, arbeider en be
kond strooper, nam ijlings de vlucht in de
richting der grens cn werd spoedig door pa
trouilles achtervolgd. („N.R.Cfc.")
Te Ylissingenis op last van
den commissaris van politie aangehouden d*
gewezen politieboambte J. J. M. D., ver
dacht van oplichting cn valschheid ;n ge
schrifte. Hij zou op eon stuk, door hern val-
schelijk onderteekend met den naam Gasi
net, commissaris van politie, en voorzien
van diens ambtszegels, geld hebben weten
los te krijgen. Vermoedelijk zal D. ter be
schikking van den officier van justitie wor
den gesteld
^eileriend en k Oorlog.
Buitengewone audiëntie salaris-
comité.
Do tgdelgke voorzitter van den Minister
raad, minister Cort van der Linden, ver-
1 leende Zaterdag, 8 Januari j.l., een l1/*
I uur-lange buitengewone audiëntie aas de ver-
tegen woordigers der vier moderne ambte-
I naars bonden, aangesloten bg het N. V. V.,
I t. w. do heeren Van Hint© (B. v. W. iu
0. D. ©n B.), Noordhoff (A. N. D. B.),
Van Stapele (P. T. T.) ea Tiepen (R. w.i.).
Hoewel de minister bij den aanvang der
besprekingen er nadrukkelijk de aandacht
op wonschte te vestigen, niet in staat te
zijn definitieve mededeelingen te doen, had
hg toch overigens geen bezwaar omtrent en-
kele hoofdpunten eenigen kgk te geven op
j de plannen der regeering ten aanzien van
I de verleening van oen „dnurtetoeslag" aan
het Rijkspersoneel.
Allereerst kwam van de zijde van den mi
nister de verzekering, datv er geen aan
leiding bestond voor ongerustheid bij de
genen, die deelden in do 50 proc. salaris-
verhooging; naar de meeding van den mi-
i nis ter zullen ook dezen voor een vollen
duur te-toeslag in aanmerking komen.
De duurte-toeslag wordt a!du3 de mi-
1 nister naar alle waarschijnlijkheid een
j vast percentage op de loonec beneden een
zekere limiet; er zal geen sprake van kun-
nen zijn de onderwijzers vallen ook onder
de regeling! dat percentage te stellen
op 20 pCt, al ontkende de minister niet,
dat de levensstandaard, trote Regcerings-
brood en -groenten, enz., "met ongeveer 20
pCt is gestegen. Dat zou 6 h 7 millioen
kosten. Wel achtte de minister voor zich
persoonlgk 8 h 9 pCt, zooais hier en daar
gegeven, niet hoog.
Vast stond, dat de hierbedoelde limiet
I zal worden bepaald in verhouding tot de
I levensduurte in verschillende, streken van
het land. Wat de groote stelen beteeft zaJ
die limiet zeker hooger moeten zgn dan
f 1000.
Onder loonen zullen niet mogen worden
verstaan toava'lige bijver "i.-nsten door over-
I werk en stukwerk, terwijl de minister toe-
j zegde, aan de vraag, of de voor enkele
groepen van ambtenaren in ge voer te kind r-
toeslag voor de bepaling van het lron even
eens moest worden uitgeschakeld, zcoals
door de vertegenwoordigers werd bepleit,
zijn bijzondere aandacht te zulten wijd- n.
De minister kon niet beloven dat de ver
strekking van dén duurte-toeslag even'a^g
Dit Let Engelach van Miss Y0NGE.
(Nadruk Verboden).
60)
Ik wemsohte, dat hij clezen stoot"
maar to boven was. Ik hoop, dat gij een
goeden nacht met hem zult hebben, Theo
dora Violette zal u dankbaar zijn, dat gij
op hem past
„O, zeg het haar toch ndet."
;,GoedeD nachit", sprak hij °n hij boog
zich over haar heen en kuste haar op het
voorhoofd, met zulk ©en emstigen, dank
baren blik, dat de tranen haar in de
oog en kwamen.
Gedurende ddc nachtwake dacht zij over al
't voorgevallene na *ai trok er 'n goede loc-
ring uit. Haar beter gevoel was ontwaakt.
Terwijl zij don slaap van hot wicht, gade-
alóeg, waa het haar niet mogelijk aioh te
gen de moeder to verharden en toen zij
eenmaal in haar binnefiste had toegegeveai
en schuld bekend, Mot de stroom van haar
warm cn sterk gevoel aioh niet langer door
den dam van hoogmoed bedwingen en sleep-
to haar zelfs ver .er mede dan zij mogelgfe
geacht had.
tk Het kind sliep gerust en de klok had reeds
twen geslagen voordat zijn eerste beweging
Sara deed opspringen. Zij was, vóórdat hg
njn oogjes open had, reeds bij het wiegje
en koesterde en suste het kind, opdat zijn
zwak gosch-roi zijn moeder niet zou storen,
torwgl Theodora zeer tevreden met zichzelve
naar haar kamer ging.
Het was haar onveranderlijke gewoonte,
hoe laat zij den vorigen avond ook naar bed
ware gegaan, zich de« morgens naar de
vroegpreek te begeven, en toen zij ook nu
tot dat einde geheel gekleed uit haar kamer
kwam, ontmoette zij Violette, die juist de
kinderkamer verliet. Voor bet eerst gaJ
Theodora zich geen moeite om haar warm
gevoel te verbergen en vroeg met ongeduld
hoe de kleine zich thans bevond.
„Heel redelijk, bijna hersteld," antwoord
de Violette, de hand vattende, die haar nu
op een geheel andere wijze dan voo»- den
gewonen stijven morgengroet word toege
stoken, en haar oogon met haar zachten,
ernstigen blik, opslaande, zoide zij: „Lieve
Theodora, ik vrees"'wel, dat gij het niet
gaarne hebt; maar ik kan mij niet bedwin-
ge om u te zeggen hoe dankbaar ik ben."
Theodora's gezicht was zóó minzaam, dat
Violette het waagde haar te omhelzen; en
het volgends oogenblik voelde zij Theodo
ra's arm om haar hals geslagen en een har
te] ijken kus op haar mond. Zonder verder
een woord te spreken, liep Theodora nu
haastig de trap af, geheel vervuld van de
ontdekking, dio zij gedaan had, dat er nog
een andere sohoonheid in die oogen was, dan
hun zachte, donkere klenr en lange, zwarte
wimpers.
In langen tijd had zij zich niet zoo luchtig
gevoeld
Na hot ontbijt bracht Violette haar in de
suite, en verzocht haar deze kamer voor
zich te willen houden, haar belovende dat
niemand haar daar zou komen storen, doch
zij gevoelde geen de minste begeerte meer
zich op Ui sluiten; integendeel, zij verlang
de zeer om den kleinen Johnnie te zien.
Theodora kroeg achting voor de mooder,
toen zij opmerkte, dat haar liefde voor het
kind niet onverstandig was.
Ook was Theodora zeer tevreden, toen zij
bemerkte, dat Violette getrouw was voort
gegaan met het jonge meisje van Brogden
haar lessen van de Zondagsschool te laten
loeren; en wat het besturen der huishou
ding aangaat, daarover deed Theodora haar
een menigte vragen en begon weldra baar
eigen theorieën en groote plannen van be
zuiniging te ontwikkelen, welke zij wensch-
te, dat Violette maar dadelijk in praktijk
zou brengen, en toen deze haar zeide', dat
Arthur met die bezuiniging niet godiend
zou zijn, kreeg zij eenvoudig ten antwoord:
„Daar zou ik mij weinig om bekreunen."
Violette schreef thans aan John, dat. in
dien hij Percy en Theodora nu eens kon
zien, hij 'zeker volkomen tevreden zou zijn
over hun wederkeerige genegenheid en ge
rust op hun toekomstig huwelijksgeluk.
HOOFDSTUK XII.
De groot© wereld was dit jaar vroeg van
buiten gekomen, zoodat Theodora nog geen
veertien dagen bij haar brooder had door
gebracht, of er waren reods een meniete
kennissen aangekomen, die zij noolzakelïjk
moest gaan verwelkomen. Het eerste bezoek,
dat zg brachten, was aan de dames van
Rickworth, doch zij hadden ongelukkig een
slecht oogenblik getroffen, daar het salon
gevuld was met vreemde bezoekers, waar
onder ook Miss Mars tone.
Emma kwam dicht naast Violette zitten
ein was zeer verlangend om de reden te
weten, waarom zij niet meer intiem met Miss
Mars tone was geworden. Violette kon er,
wat haar zelve aanging, geen voldoende
roden voor opgeven en zeide slechts, dat zjj
elkander meestal niet thuis hadden getroffen,
zoodat zg haar den geheelen winter slechts
tweemaal ontmoet had.
„En vindt gij haar niet verrukkelgk?"
„Zg is een zeer uitmuntend mensch," zei
Violette, terwgl zij Knar oogen naar den
grond sloeg. „Kent gg Knar zusters? De ééne
vind ik heel lief."
„Wij zullen Knar een bezoek gaan bren
gen, olschoon ik weet, dat zrj zeer gewone
meisje.- zijn, waaiaan Th resa eigenlgk nie:s
heeft; zij betreurt dit ook zeer en moet
zich dus wel haar eigen weg banen. Tk zal
eens op een morgen bij u komen, dan kan
ik u dat alles beter vertellen; want het
zou dwaasheid zijn op dit oogenblik aan een
geregeld gesprek te denken."
Tleodora had in dien tussi-hentgd uitslui
tend de aandacht van Miss Marstone berig
gehouden. „Het schjjnt we', d:;t Emma haar
prae-Rafaeliet getrouw blijft," zei Theodo a,
zoodra zg m de koets zaten. „Wat betee
ken fc toch dat gemaal over die abdg?"
„Heeft Miss Marstone daarvan gespro
ken?" vroeg Violette ontsteld.
„Ja, zjj vertelde mij iets aangaande de
herbouwing van de kerk. Maar is het een
geheim
„Ik denk, dat zg gemeend heeft, dat gg
er kennis van droegt, omdat ik het wist.
Ik ben zeer verwonderd, dat zg er over be
gon, want toen Emma er van sprak, scheen
Lady Elisabeth een weinig ontevreden, en
zg verzocht mg ook er niemand iets van te
zeggen."
„Dus wil Emma haar goederen aan de
kerk teruggeven? .Die kleine Emma! Ik wist
niet, dat er zooveel in haar stak."
„Het i9 sedert jaren haar dierbaarste
wensch geweest, dooh haar moeder heeft
haar laten beloven, dat zg zal wachten tob
j zrj vgf en twintig jaar is, en dat zij vóór
dien tgd zich tot niets verbinden zal."
„Daar herken ik Lady Elisabeth wear go-
j heel in!"
De koets hield stil. Zij hielden even aan
het huis van den heer Finch op, om te
vragen, wanneer de famiie van Parijs terug
verwacht werd, en kregen ten antwoord,
dat zg dienzelfden morgen reeds wrs aange
komen Violette zeide, dat zij slechts ten
korte visite zou maken, en stelde voor, om
het rijtuig voor Theodora t rug te zenden,
doch deze verkoos liever naar huis te wan-
1 deleD.
Toen zij aangediend werden, vloog me-
j vrouw Finch van haar vergulde sofa op,
I waar zij met een Frarischen roman in de
1 hand lag te rusten. Zij was vo'gons den al! r-
laatsten Parrjschen smaak g k eed. ofschoon
i zelfs Londensche oogen konden zien, dat
zij de mode nog zeer overdreven h id. Haar
kleeding zoowei als haar kapsel toonden
duidelgk aan, dat zij pas van de reis kwam.
Theodora, die gewoonlijk zeer eenvoudig en,
allee waar het te pas kwam. uiterst prach
tig gekleed was, vond het niet aangenaam,
dat Violette haar vriendin in zulk e -n toilet
zag. en trad onwillekeurig terug bij haar
driftige begroeting.
„Theolora Martindale! Dat is verrukkelijk!
Het is waarlijk een daad van barmhnrtir! eid,
om vandaag reeds te komen! Mevrouw Mar
tindale, hoe vaart gij? Gij ziet er b ter nib
dan de laatste maal, dat ik u z:g. Mag ik
u Mr. Finch voorstellen?"
(Wordt vervolgd)*
