Brieven uit Parijs.
N®. 17121
Zaterdag X® December,
Tweede Blad» A0. 1915.
(Nadruk Verboden).
Een indrukwekkende Manifestatie.
Verleden Zondag dat wil zeggen: ver
leden Zondag nu ik dit schrijf, maar niet,
wanneer u het leest, want het was 28 No
vember heb ik in de reusachtige zaal van
het Parijsche Trocadóro oen manifestatie
bijgewoond, die ik niet zal vergeten. Het
Fransche volk is daar samen gekomen om te
prote3tesren tegen dodoenfin, de
terechtstelling van miss EdSth Cavell.
De bijeenkomst was georganiseerd door
den „Bond voor Men3cHenrechten" („Liguo
des Droits de l'Homme"), en om er een of-
ficieelo sanctie aan te geven, zou ze wor
den gepresideerd door den hoer Painlevé, mi-
nieter van openbaar onderwijs, schoone
kunsten en uitvindingen betreffende do na
tionale verdediging, en worden bijgewoond
door den heer Raymond Poincaré, presi
dent van de republiek.
Om twee uur, het uur dat bepaald was
voor den aanvang, was de enorme ruimte tot
den nok gevuld. Dat wil zoggen, dat er vijf
duizend menschen bij elkaar waren Het or
kest de orkestklasse van het Conserva
toire was op z'n post. De dirigent nie
mand minder dan Vincent d'Indy gaf z'n
laatste instructies.
Maar het was precies halfdrie, toen de
heer en mevrouw Poincaré do prèsidentieele
loge binnenkwamen, vergezeld van eenigo
hoogwaardigheidbcklccders en hoofdofficie
ren Do „Marseillaise'' klonk plechtig in do
hoogo ruimte. Do 5000 menschen waren op
gestaan, en ze bleven staan, toen het „God
lave the King" op het Fransche volkslied
volgde.
Toen nam dc heer Ferdinand Buisson,
voorzitter van de „Ligue des Droits de
l'Homme" het woord, om to spreken over
de ongelukkige vrouw, wier sympathiek ge
laat, op het titelblad van het programma,
het onderschrift droeg „Edith Cavell, Nur
se and Martyr", en do laatste woorden, die
se sprak, vóór zo werd doodgeschoten: „I
must have no hatred or bitterness towards
anyone".
De heer Buisson begon te herinneren, van
welke misdaad miss Cavell beschuldigd
word liet helpen van Belgen om uit België
te komoD, ten eindo dienst to nemen in liet
leger van de geallieerden. Hoe ze voor den
Duitschen krijgsraad kwam, hoe ze haar
„misdaad" volmondig bekende, en ter dood
veroordeeld werd.
En toen schetste de spreker do beangsti
gend-spannende oogenblikken, die aan do
executie zijn voorafgegaan. We weten die al
wel uit de krantenberichten, maar in den
sobcren eenvoud van het verhaal, dat do
ha&r Buisson ons uitvoerig vertelde, was
iofc ontzettends droevigs, dat je een prop
ia de keel joeg. Hoe een paar jonge diplo
maten, leden van de Spaansche en do Ame-
rikaansche ambassade te Brussel, tot 's
avonds om elf uur nog getracht hebben t.us-
echonbeide te komen; met welk een blijkbare
kwade trouw hun werd geantwoord, dat er
•nog niet» zekers beslist washoe er toen,
op hun aandringen, naar den gouverneur
Von Biasing werd getelefoneerd, en hoe
toen niet meer te ontkennen viel, dat tot
de „terechtstelling" was beslotenzonder
ook maar de mogelijkheid te willen afwach
ten, dat de keizer eens gratie mocht verlce-
*on. Hoe toon, om twoe uur 's nachts (12 Oc
tober 1915), do ongelukkige vrouw naar do
binnenplaats van de gevangenis van St. Gil
les werd gebracht, waar het executie-pelo
ton wachttehoe zij flauw vielhoe toen,
naar bericht is, de Duitsche officier, die het
vuurpeloton commandeerde het bewuste-
looze slachtoffer met zijn revolver door de
■laap schoot.
Ik aou to uitvoerig worden, en ik zou
fcii»chi«s) tiskeeren, in dit blad van ee.fi
neutraal Tasid niet heelemaal neutraal to
bleven, wanneer ik verder zou willen ver-'
tellen allo liefelijkheden, die aan het ad~«Q
v»n Duitechland, het Duitsche ras en d9
Duitsche „Kultur", werden gedebiteerd. Ik
vermeld du» alleen* dat na den h:er Buisson
het wooed werd gevoerd door-Madame Séve-
rine, die in aangrijpende woorden sprak
nam ens de Fransche vrouwen. En het was
een oogenbiik van machtige' aandoening, fcoea
deze vrouw, zelf in diepen rouw over een
bloedverwant 1), in gedachten verwijlde bij
oen arme oudo moeder, in een voorstadje
v«n Londen, die stille tranen schreit over
hoar... haar.. enfin, terechtgestelde doch
ter.
De heer Painlevé nam toen het woord,
eo (leed de verdere duiten van z'n veront
waardiging in het zak'e van den a g:me :nen
afschuw. Hij herinnerde nog aan het gerucht,
dat op het gezicht van de bewuste'ooze miss
Ga veil het vuurpeloton zou hebben gewei
gerd te schieten, waarop de Duitsche of
ficier het beulswerk verrichtte. Maar het
bericht van deze „dienstweigering" is uit
Berlijn dadelijk heftig tegengesproken.
Op de enkele veronderstelling zei spre
ker dat in tien Duitsche so1 daten nog
een greintje menschelijk gevoel zou zjjn
ovorgeb'even, heeft Berlin verwoed gepro
testeerd!
Maar betere tijden zullen aanbreken! Het
heldhaftige België, hot danpere Servië, welks
tegenstand de bewondering opwekt van de
heelo wereld hier stonden de vijfduizend
jnenschen in de zaal opnieuw op, en een
1) Ik meen dat haar zoon gesneuveld is.
lang-aangehouden applaus voor de helden van
het verre Servië daverde los, terwijl de Ser
vische gezant, aan de eereiafel op het po
dium gezeten, den minister de hand drukte
z|j zullen bevrijd worden, hersteld in hun
politieke en economische onafhankelijkheid!
Het i3 de belofte die, drie weken geleden,
de chef van de Fransche Regeering hun
deed op- de tribune; het is de belofte van de
vier groote naties, die strijden voor de
vr£heid van de wereld, en die onoverwin-
nelfk zijn. omdat hun .hulpbronnen onuit
puttelijk zijn. En zij zullen de wapens niet
neerleggen, vóór deze belofte werkelijkheid
zal zijn geworden!
Bet podium werd nu ontruimd en veran
derd in een tooneel. En terwijl de heer.
Eugène Gigout op- het groote orgel, onver-
gelijkelijk-mooi, de „Marche Funèbre" van
Chop in, speelde, kwamen twaalf klaagvrou
wen, in witte gewaden, nader om het mar
meren graf-gedonkteoken op- den voorgrond
en voerden een lijkdienst uit, in antieken
sty, bloemen strooiende op het graf, ryth-
misch zich scharend ia het ronde, en neer
buigend de slanke lichamen in ontroostbaar
treuren. Het was een moment van plastische
schoonheid, uitgevoerd door twaalf art Is ten
van het ballet van de Opéra. Bij het tweede
gedeelte voerde het orkest de vElégie" van
Gabriel Fauré uit.
Daarna kregen we drie fragmenten uit
het Requiem van Verdi („Requiem en Kyrie",
„Domine Jesu" en Agnus Dei") met so
listen van de Opéra en de Opera Comique,
en de koor- en orkest-klassen van het Con
servatoire. Toen fragmenten nit „Iphigé-
née en Tauride" en „Orphée" van Gluck,
en twee voordrachten van Madame S^gond-
Weber ran de „Gomédie-Frangalse": „A uno
Martyr©" van Anuré Dumas, eri „A Miss
Cavell" van A. Ferdinand HeroM. En tot slot
fragmenten van do prachtige „Béatitudes"
van C«ar Franck: de 4e en de 8e „Beati
tude". Ik moet mij tot dezo korte vermelding
bepalen.
Het was een aangrijpend slot, teen de
woorden uit de Bergrede weerklonken:
Heureux ceux qui pour la Justice
Sond pers écu té 3 f
Maar helaas! Hoe ver zijn we nog verwij
derd van het „Hosanna paix sur Ia terre"
CABOCHON.
lorsag.
De „Vrije" Rijn in
de Duitsche Vrcdcs-YoorstcHcn.
De „Times" plaatst een aantal vervolg
artikelen van een neutralen vriend der
Entente, die daarin zijn indrukken weer
geeft, opgedaan in den loop cener rondreis
door Duitschland, die een maand duurde.
In zijn derde artikel Dehandelt deze objec
tieve beoordelaar c vraag, op welke
voorwaarden de Duilschers thans gaarne
vrede zouden sluiten, en wel meer speci
aal de kwestie van een „vrijen" Rijn. Al
dus:
„Ik spreek niet met gezag, maar ik ben
gedurende mijn ronureis in voldoende aan
raking geweest mefc Duitschers, die de al
gemeen gangbare meening in hun land door
en door kennen, en precies weten wat hun
landgenooten op dit oegenblik denken.
Daar is in de allereerste plaats wat zij de
„Vrije Rijn" noemen. D&arvoor zullen de
Duitschers tot het uiterste om het bezit van
Antwerpen blijven strijden. Samengaand
met het vasthouden dezer stad wilien zij
een zoodanigen druk op de Hollanders uit
oefenen, óf door lien to flikflooien óf door
hun vrees aan te jagen, dat Holland ge
dwongen wordt, zijn rechten op de Scholde-
moncling af to staan.
Dit kan verkregen worden door Holland
in de DuiiBche Toi-unio op te nemen,
waardoor dat land natuurlijk eon vazal
staat zou worden, ^elgië zou daar ook in
wc rden opgenomen, maar waarschijnlijk als
een deel van Prui9en, volgens het in klzas-
Lothanngen gangbare stelBol. Ik heb in
cl Duitsche bladen gelezen, dat er een
aanzienlijke partij in DuitsohCand tegen ge
biedsuitbreiding is. Mogelijk maar ik
ben nog nooit zoo iemand tegengekomen.
Ik ben er zeker van, dat er geen enkele
Duitsoher gekant is tegen een contróle over
het veroverde gebied volgens het stelsel
ii de Rijkslanden geldend.
Het denkbeeld, dat de Duitschers ooit
goedschiks België plotseling zouden ont
ruimen, kan ik met stelligheid als bespot
telijk kwalificeeren. Zij denken er niet aan.
Een Spaansch vriend van mij, dien ik na
vele jaren weder te Berlijn ontmoette,
heeft op uitnoodiging van ue Duitsche
autoriteiten deel genomen aan een rondreis
door België, ten einde zijn landgenooten
goed duidelijk to maken, dat België zich
totaal onder den duim van Duitschland
bnvindb niet alleen., maar ook dat Duitsch
land beslag heeft gelegd op de diensten van
zijn beste ambtenaren, en ontzaglijk veel
geld besteedt om het veroverde land te
organiseeren. Waarom zou het Duitsche
njk België geheel onderstboven keeren, er
nieuwe spoorlijnen aanlegg n en bruggen
bouwen, als het voornemens was het ooit
weer prijs to geven?
Er is geen kwestie van, en de vredes
voorwaarden van Duitschland bevatten
stellig niet de ontruiming van België.
Voor Polen geldt hetselfde. Dat wordt ook
langzamerhand aan het Duitsche bestuur
gewend. De Duitschers leggen er nieuwe
spoorlijnen aan, en ook electrisch licht, op
plaatsen waar het nooit bestaan heeft, ope
nen universiteiten en veroorloven het (Tij
gebruik van de Poolsche taai. De inwoners/
worden gedorloteerd en gepaaid, ofschoon
d j Duitsche takt ai oven zwaar en onver
teerbaar is ab een Duitsch Kerstfeest.
Onlangs word gemeld, dab Oostenrijk tot
do Duitsche Tol-Unio gaat toetreden. Men
vervracht, dab Bulgarije, Turkije, Roeme
nie en Griekenland dat voorbeeld zullen
voögerf En als ik aan Duitschers mijn ver
bazing over dat grootscha plan te kennen
gaf, dan luiddo het antwoord: „Ik heb 15
jaar in de Staten gewoond, en die vormen
toch zeker nog een veel grooter Tol-Unie.
,Dp Vereenigde Staten van Europa, met
onzen keizer aan het hoofd, zullen niet
moeilijker Ixj besturen zijn dan dio van
Noord-Amenka, waar het staatshoofd iede
re vier jaren een ander kan zijn."
Maar er zit nóg heel wat meer in de
Duitfiche vredesvoorwaarden dan deze Tol
linie. Zij wenschen o.a., dat de Duitachers
hun plannen van Antwerpen af tot aan de
Perzische Golf zonder inmenging van En
geland ten uitvoer kunnen brengen. Som
mige militaire heethoofden verkeeren nog
steeds onder den inciruk, dat er van Enge
land, Frankrijk en Rusland een geweldige
oorlogsschatting zal zijn te" heffen, en in
derdaad is iedere arbeider, die op de oor-
logsleening inteekent, overtuigd, dat John
Buil zaJi betalen. Ik heb herhaaldelijk hoo-
ren beweren, dat Londen alleen wel 2 k 8
duizend millioen pond sterling kon op
brengen.
Tot mijn spijt heb ik gedurende mijn
driedaagsch verblijf te Londen opgemerkt,
dat er'daar nog menschen simpel genoeg
rijn, om te golooven in de oprechtheid der
Duitsche vrediwpraat, en dat Duit-scMand
voorstellen zou doen, waarover de Entente
ook maar een oogenblik kon nadenken.
Er is echter, een vredes-partij in Duitsch
land. En hoo krachtiger de blokkade is,
hoe sneller die partij in macht zal groeien.
Maar thans valt zij nog totaal in het niet
naasfc het aantal Duitschers, die nog steeds
drrnken zijn van hun overwinningen. Het
heeft geen. nut hoegenaamd, om te ont
kennen, dat Duitschland ve'o en groote
overwinningen heeft behaald. En het was
eer fout van de -regeeringen en de bladen
der geallieerden, om eerst lierhaalde-ljijk
beweren, dat Antwerpen en Warschau
onneembaar zijn, om, als die vestingen ge
varen zijn, te verklaren, d?.t hun val van
geen belang is zooals de „vos met de drui
ven deed."
Dc Fransche cn Zwitscrsohe Pers over de
Rede van den Rijkskanselier.
We hebben nu al verbeid, wat de Duit
sche, Oostenrijksche, Engelsche en Ameri-
kaausche bl&tren zeggen van de rede van
I on Bethmann Hol 1 weg. De Fransche pers
ontbrak nog, maar ook dat oordeel kunnen
we thans hier weergeven, naar de „Tcl."-
correspondent te Parijs aan zijn bal s:int
De meenmg in Frankrijk kan ais volgt
worden samengevat: De vrij s appe veriJar
ringen van den rijkskanselier zijn door dezen
bedoek voor tweeërlei gebruik, te weten:
een gedeelte, datgene nameiflk waar de suc
cessen van legers der Kultur worden ver
heerlijkt, is bestemd voor het Duitsche volk,
dat ontevreden begint to worden en verha
len van allerlei wonderbaarlijke successen
moet te hooren krijgen, die het in de toe
komst schadeloos zuT.cn stellen voor zjjn
opofferingen en zijn lijden. Een ander del,
dat namelijk waarin de man van het vodje
papier zonder te lachen verzekert, dat de
einomische toestand van .Duit ch and gun
stig is en dat de Duitschers voldoende le
vensmiddelen hebben, die op juiste wjjze
verdeeld zijn, een bewering waarvan nie
mand beter dan de Duitschers zelf de waar
de kennen, hoefc de grootsere preteate, da
geallieerden to willen overtuigen van de
noodelooshedd van hun verzet-
Resultaat: de eene helft van Bethmamia
beweringen zal in Duitschland in 'tgeheol
geen geloof vinden en do andere helft zal
in heb overige deel van de wereld niet ge
loofd wórden.
De vrij banale flikflooiorgen aan het adres
van Bulgarjje en zijn koning (voor wieo
Djiteehland van zijn troonsbestijging af tot
Voor enkele maanden niets dan verachting
eu beleedigingen had) toonen, hoezeer de
onoverwinnelijke keizer Wilhelm en zijn
schitterende secondant in Weeneu, die zes
tien maanden geleden Frankrijk eu Rusland
dachten te kunnen vertrappen, thans de Bul-
goarsche hulp noodfe hebben.
De armzalige poging van den kanselier
om de neutraliteitsschending en den moord
van België be. vergelijken met hetgeen de
mogendheden der Entente hebben gedaan
tcQ opzichte van Griekenland, den trouwe-
loozen bondgenoob van Servië, die zelf om
150.000 man Fransche en Engelsche troe
pen heeft gevraagd, waarvan de eerste con
ti dgenIod te Saloniki werden ontscheept met
de materieele hulp van de Grieksche bur
gerlijke en militaire autoriteiten en de revue
passeerden voor prins André, broer van ko
ning Constanten, deze jammerlijke poging
bewijst nog eens te moer, hoe Duitschland
zelf overtuigd is van de misdaad, die het
te won België heeft begaan.
De „Eumanité" zegt te dezen opzichte:
„Dit telkens weer terugkeeren van den
rijkskanselier tot de neutraliteit van België,
dc-cb denken aan lady Macbeth, die zich
wanhopig de handen wischte oni de bloed
vlek wieg te vegen, die maar niet verdwij
nen wilde."
Wat de Fransche openbare meeoing in
haar geheel aangaat: Het volk, het parle
ment en de pers van alle nuanceeringen
(van af ce conservatieve bladen van de uiter
ste rechterzijde tot do revolutionnaire en
anarchistische organen) willen na de be
dde gieiijke redevoeringen van den Rijkskan
selier slechte de voortzetting van den oor
log tot aan zijn logisch eindfc: de volledige
overwinning-van de geallieerden en de ver
nietiging van het Duitsche militarisme. Ten
aanzien van dit „oorlogsdoel" zal men hier
tevergeefs de symptomen van verdeeldheid
zoeken, die, in weerwil van het periodieke
klaroengeschal van Von Bethmann, zonder
eenigen twijfel in het Duitsche volk en par
lement wèl bestaan.
Uit Zürich meldt men, dat do indruk,
welke de rede van Von Bethmann Hollweg1
bij de neutralen hier wordt natuurlijk
Zwitserland bedoeld heeft verwekt, ten
nadeele van Duitschland most uitvallen, want
het blijkt duidelijk, dat Duitschland den oor
log heeft ontketend om te voldoen aan zucht
naar verkeringen en overheersc-hing.
De Engelsche Peis cn
de Rede van Helfferich.
In een bespreking van de finanoieele be
schouwingen van minister Helfferich in den
Duitschen Rijksdag, zegt de „W es tan.
Gaz." Wij zullen het misschien, niet zoo
ver mis hebben, als we veronderstellen,
dat achter al dat gebluf en geschetter liet
leelijke fedt ligt, dat oen groot deel van die
geschatte rijkdommen, die de spaarban
ken vullen en in leenimgen voorzien, bestaat
uit vodjes papier, die niets achter zich
hebben dan de drukpers. Indien de heer
Helfferich ons wil meedeelen, hoeveel pa
pieren geld er in Duitschland in omloop is
en wat het totale bedrag is aan goud, dat
zich in de kluizen van de rijksbank be
vindt, zuilen we er aan kunnen denken de
verklaring ernstig na te gaan. Onze metho
de van financieren, die voor het einde van
het bomende jaar meer dan 170 millioen
pond sterling aan de belastingopbrengst
zal hebben toegevoegd, zal ons ten slotte
in de gelegenheid stellen onze oorlogslee-
ningen te ^nameneren zonder ©en om
vangrijke, plotselinge en verpletterende
belastingoplegging, die anders het pu
bliek zou treffen. De methode van Helffe
rich laat dieaen het vooruitzicht op een
reusachtige rekening af te wikkelen met
een volk, dat, vólgens zijn eigen verkla
ring, zulke offers heeft gebracht, dat het
geen cent meer uft den zak kan halen voor
den oorlog. Als we denken, wat dat betee-
kent, beginnen we Helfferiahs verontwaar
diging en klaarblijkelijke ongerustheid te
berrijpen.
De ..Evening Standard", sprekende over
hetzelfde onderwerp zegtDe rede van
Helfferich bevatte geen woord over de
Britsche vloot, die desniettemin een factor
is waarmee moet worden gerekend. Het
Duitsche argument is in werkelijkheid
slechts een andere lering van de gewone
leer dat Groot-B ritanmë niet een strijd
macht kan oefenen en uitrusten. In rijn
hart moet Helfferich beter weten De rede
is verder omgeven met het gewone weef
sel van onjuistheden omtrent de Fransche
en Britsche leeningen. Duitschland slaagt
er in de prijs van uitgifte zijner leeningen
in Duitschland zelf op te drijven, maar wat
zijn zijn vijf-proccnts fondsen waard te
Amsterdam of New-York?
De Duitsche Duikbooten in de
Middcllaudsche Zee.
De maatregelen, getroffen door do Eo-
gelsche admiraliteit in overleg met de Frau-
sche en Italiaansche admiraliteiten tegen 't
duikbootgevaar in de Middellandsche Zee,
blijken, naar uit Maltha wordt bericht, zeer
I doelmatig geweest te zijn. Gedurende do
l laatste tien dagen is geen enkel scheepson-
geval gemeld, ofschoon het scheepvaartver
keer niet verminderd is.
Weenen in 't donker?
Volgens berichten uit Zürich, schijnt do
voorziening van gas to Wcenen in gevaar
te verkeeren, tengevolge van schaarschte
aan steenkool.
Briand naar Italië?
Uit Genève wordt aan het „Berl. Tagcbl.''
gosoind, dat in politieke kringen te Parijs
verzekerd wordt, dat Briand, volgens berich
ten iü de bladen te Lyon, eerstdaags naar
Italië tal vertrekken. Van deze reis wor
den belangrijke gebeurtenissen verwacht.
Koning Peter van Servië naar Italië.
Lit Lugano wordt aan het „Berl. Tagebl."
geseind, dat koning Peter van Servië te Fto-
me verwacht wordt. Hij zal van daar naar
Caserta vertrekken, waar 't fraaie Bour-
bonsche koninklijk slot voor hem in gereed
heid wordt gebracht. Uok verwacht men,
dat de koninklijke familie van Montenegro
naar Italië zal verhuizen.
Een „Beliefboot" op een Mijn gcloopen.
De „Relief"-boot „Liverpool", een der
booten, die uit Amerika voedingsmiddelen
voor België aanbrengt., van New-York naar
Rotterdam bestemd, is in het Kanaal op een
mijn geloopen en gezonken.
De bemanning is door 'n Engelschcn krui
ser gered.
Clemeneeau ontevreden over
Castelnau's benoeming.
't Was haast wel te verwachten dat*de
oude vernieler van ministeries ook aan
merkingen zou maken op de benoeming van
•den nieuwen chei van den generalen staf.
Uit Genève wordt aan de „Voss. Ztg."
geseind, dat Clemeneeau niet tevreden is
over de benoeming van generaal Castelnau
tot leider van de operaties op bet oor-
logstooneel in Frankrijk. Hij zegt dat de
regeering niet bij machte is gebleken de
werkelijke, nog hangende kwestie van het
opperbevelhebbercohap op te lossen. Noch
Briaud, noch Poincaré hebben kunnen ver-
honderen, dat het land na het groote of
fensief in Ohampagne de vraag heeft ge
steld, waarom dat offensief is mislukt-. De
natie, die rekenschap eischt van de lei
ding der militaire operaties, heeft ook hel
recht oencritiek on controle uit to oefe
nen op den verantwoordelijken aam voerder
vam het leger. De benoeming van Castelnau
brengt geen wijziging in de hoerschend-e
ontevredenheid cn geeft geen voldoening
aan de republikeinen.
Bij het Suez-Kana-al.
De „Köln. Volksztg." verneemt van een
neutraal zegsman, die kort geleden een reis
door het Suoz-kanaal gemaakt heeft, dat
de EngeUchen aan het kanaal sterke loop
graven aanleggen. Vooral de westelijke
oever wordt zeer versterkt.
Grieksche Schcpc.i opgevorderd.
Uit Cardiff wordt aan de Engelsche bla
den gemeld, dat de Grieksche regeering
alle Grieksche schepen boven de 1500 ton
netto heeft opgevorderd. Men zegt, dat
zij levensmiddelen uit Amerika mo.eten
overbrengen. Grieksche schepen, die leeg-
waren of lagen te laden, hebben last ge
kregen, da/lelijk naar de reede van Hamp
ton te gaan.
Hel Vrije Keizerrijk Turkije.
De Porte heeft de benoeming van Duitsche
ondersecretarissen aan de ministeries van
financiën en politie goedgekeurd.
De Amerikaanseke Pers over de
MAncona"-Nota.
De bladen bevatten artikelen over de
nota aam Oortemrijk-Hongarije betreffende
het tot zinken brengen van de „Amoocia".
Zij beschouwen deze nota ails het laatste
woord aan Oostenrijk, waarop een beslis
send antwoord zal moeten volgen. Zij leg
gen alle den nadruk op het fedt, dat het
een eósch is, die ingewilligd moot worden
en zoo goed als algemeen is men van oor
deel, dat de regeering genoeg heeft van
de moorden met voorbedachten rade op
weerlooze non-ooanbattamiten en da/t daar
aan een einde moet worden gemaakt.
De „Sim" zegt, dat er geen enkel over
bodig woord in de nota van Lansing voor-
bomt em dat er van niets melding wordt ge
maakt, dat niet direct met don easoh van
de regeer in g in verband staat. Thans is
het woord aan Ooötenrijk-Hongarije.
De „World" verklaart: Voor het be
kend worden vam den inhoud van de nota
is gezegd, dat rij eon soort ultimatum was,
maar rij is meer dan een ultimatum. Het
is een aanklacht tegen het meest trotsche
hof van Europa; de nota kan alleen be
antwoord wo-rden door oen schuldbekente
nis of goboel van do hand worden gewezen.
De „Times" merkt op De rogeórimg ver
wacht, dat Oostenrijk onmiddellijk de
édschem zal in willigen. Een vertraging van
moor dan een week zou de verwachting te
leurstellen en bij oem weigerend antwoord
zou een afbreken van onze betrekkinger
noodzakelijk worden. Men lean geen vriend-
schap pel ijk o betrekkingen bestendigen met
hen, die in het plegen van onwettige daden
alle perkon te buiten rijn gegaan.
De „Washington Post" zegt, dat de nota
een zeer ernstig karakter zou dragon, zelfs
indien de betrekkingen tusschem de beidt
regoeriingen niet beïnvloed waren door de
incidenten, die met hot terugroepen van
Dumba verbamd houden. De korte, krachti
ge eisch der Vereenigde Staten moet voor
hen een reden tot onrust zijn, die gehoopt
hadden, dat het land niet verder in do
Europeesche verwikkelingen betrokken zou
worden. Thans staat het geheele volk eens
gezind achter de rogeering, clnar deze
eischt, dat het leven en de rechten der
Amorikaansche burgers geeerb-idigd zullen
worden.
De „Philadelphia Inquirer" verklaart,
dat do nota zoowel voor Oostenrijk als voor
Duitsohilamd de mededeeling bevat, dat de
Vereenigde Staten geen langer uitstel zul
len dulden.
De „Baltimore American" is van oordeel,
dat de An co na-tragedi e door de geheele
wereld als onmenschebjk en barbaarsch
veroordeeld zal worden. Oostenrijk moet,
volgens het blad, terstond antwoorden ea
van dat antwoord zullen de toekomstige be
trekkingen deT regeering met de Oosten
rijksche niaitóe afhangen.
