Door de Duitschers gearresteerd.
Vragen en Antwoorden.
jiaatsing in volledig uitgeruste» toestand zul
len deze schepen zijn dan de Zeven Pro
vinciën", een s-chip van bijna gelijke grootte
en hoe hoog is het percentage, waarmede
door hoogere materiaal-prijzen alleen de kost
prijs verhoogd zou moeten worden?
£>o. Veronderstellend, dat de prijs der .krui
sers hoog is, wat door de onzekere tijdsom
standigheden wordt veroorzaakt, vroeg men
of de minister niet een normalen prijs had
kunnen bedingen met een toeslag, gebaseerd
op den marktprijs wan het hoofdmateriaal,
het staal?
KAMER VAN
KOOPHANDEL EN FABRIEKEN,
TE K A T W IJ K.
III. (Slot).
Middelen van Vervoer.
Noord-Zuid-Hollandschè Tramweg-Maat
schappij.
In 1914 werd begonnen om gedurende
de zomermaanden pla-atskaarten te ver
strekken en bagage te bevrachten van
Katwijk en Noordwijk in re streeksch
verkeer met Duitschland, wat zeer ge
rieflijk was voor de hier vertoevende Duit-
scbe badgasten. Een volgend jaar zouden
ook gedurende de zomermaanden plaats-
kaarten worden verstrekt in recht- t reeksch
verkeer met de voornaamste Hol1. Spoor
stations en omgekeerd van die stations
naar Katwijk en Noordwijk. V^or de vis-
schers zouden dan gedurende het geheele
jaar gezelschapsbiljetten, z.g. visschers-
kaarten, worden uitgegeven van Katwijk
naai Amsterdam, Vlaardingen, IJmu' 'en
en omgekeerd.
Met inbegrip van het materiaal voor de
stadslijn waren in gebruik 22 motorwagens
en 14 aanhangwagens van het 4£n-klasse-
type, terwijl een gedeelte der rijtuigen en
de goederenwagens van een stoomtram
mede nog in gebruik bleven. Voor reizi-
gersvervoer werd ontvangen, stadslijn
Leiden inbegrepen, 257,352.38s, aan goe
deren en diverSen 19,047.49.
St-oom booten.
De ondernemers dezer vervoermiddelen
hebben in het afgeloopen jaar geen bevre
digende rekening gemaakt.
Posterijen.
Het postverkeer met het buitenland is
in deze gemeente betrekkelijk groot; de
verhouding van de binnenban Ische tot de
buitenlandsche brieven kan zeker gesteld
worden op 2:1.
Het aantal in 1914 van Katwijk^aan-Zee
behandelde brieven bedroeg 85,696, brief
kaarten 78,520, drukwerken 170,218 en
dienstbrieven 10,478. Ontvangen werden
3223 en verzonden 2152 aangeteeikende
brieven. Gestort werden 7960 postwissels
en uitbetaald een bedrag van 153,224.96.
Aan kwitanties werd ingevorderd
174,147.26s en uitbetaald 21,766.60.
Bij het hulpkantoor der Posterijen te
Katwijk-aan-den-Rijn wórden minder aan-
teekeningen gehouden en wordt alleen me
degedeeld, dat het aantal aangeteekende
brieven, dat verzonden werd, bedroeg 862,
ontvangen 1185, verzonden postwissels 2460,
ontvangen postwissels 1675, verzonden
kwitanties 231, ontvangen 4197. Verzon
den postpakketten 1576, ontvangen 5531.
Telegrafie.
Behandeld werden te Katwijk-aan-Zee
17,858 gewone en diensttelegramnion, en te
Katwijk-aan-den-Rijn 2994 telegrammen.
Telefoon.
Het telefoonverkeer neemt, voortdurend
toe het aantal a.bonnés beliep einde 1914
65, dat is evenveel als in 1913. Het aantal
gevoerde gesprekken bedroeg voor lokaal
verkeer ongeveer 68.000; intercommunaal
(verzonden) 12.629, tegen 11,553 in 1913,
(ontvangen) 10,889 tegen 10,674 in het vo
rig jaar. Intercommunaa' met Duitschland
(verzonden) 431, tegen 326 in 1913, .(ont
vanger)) S27; met België, verzonden 10,
ontvangen 10. Algemeen totaal 23,518,
tegen 23,505 in 1913.
Gemeente-Spaarbank.
De toestand dezer instelling was ook in
1914 bevredigend.
Bankvereeniging.
De Lissesche Bankvereeniging, waarvan
I hier sedert 1911 een filiaal bestaat, merkt
in haar jaarverslag op, dat het uitbreken
van den Eurojoeesohen oorlog met het be
gin van den tijd van verzending der bloem
bollen samenviel en dat heeft er zeker toe
bijgedragen, om de algemeene ontsteltenis
in de bloembollenstreek te vergrooten.
Sedert heeft men zich in di\ bedrijf, even
als in vele andere, aan de buitengewone
omstandigheden leeren aanpassen.
Boerenleenbank.
Kenmerkte het jaar 1913 zich door een
flinken vooruitgang, over het vierde boek
jaar, kan dat niet geconstateerd worden.
In het bestuur der Kamer kwam een
kleine wijziging; de heer W. Taat stelda
zich om gezondheidsredenen niet meer her
kiesbaar in diens plaats werd gekozen
de heer P. Meerburg.
Van de werkzaamheden der Kamer in
1914 noemen wij hot volgendeDe Kamer
kreeg mededeeling van het feit, dat door
den afgevaardigde van den Staat Tennes
see, een wetsontwerp was ingediend, be
helzende het verbod om visch, doe langer
dan twee maanden in vries- of koelkamers
heeft gelegen, in den handel te brengen.
Bij de wetenschap, dat goed "gezouten ha
ring wel gedurende een vol jaar op een
koele plaatv kan bewaard blijven, zonder
in de geringste mate van kwaliteit te ver
minderen, zou 't een besliste onbillijkheid
zijn, indien haring werd gelijk gesteld met
bevroren versche visch end/it voorstel kracht
va/n wet kreeg. Op grond daarvan richtte
de Kamer aan Z.Exc. den Buitengewoon
Gezant en Gevolmachtigd Minister 'e
Washington het verzoek, zijn veelvermogen-
den invloed te willen aanwenden, opdat
tot intrekking van het voorgestelde wets
ontwerp werd overgegaan, of althans tot
zoodanige wijzdging, dat gezouten haring
daarmede niet werd getroffen.
Aan d-en Directeur-Generaal der Poste
rijen werd het verzoek gericht, een afzon
derlijk loket tot afgifte van telegrammen
aan het Post- en Telegraafkantoor te
Katwijk-aaji-Zee te willen daarstellen, wijl
men vaak zeer geruimen tijd somtijds
een half uur moet wachten vóór tele
grammen aangeboden kunnen worden en
wel vooral op dagen, dat de ouderdoms
rente wordt uitbetaald. Daa~op werd ge
antwoord, dat de buiten-dienct-stelling
van het tweede loket een gevolg was van
de mobilisatie, waardoor aan het personeel
van het Kantoor een ambtenaar werd ont
trokken.
De Kamer betuigde o.m. haar instemming
met een ad-res van het Centraal Bestuur
van den Nederl. Tuinbouwraa-T te 's-Gra-
venhage, aan den Minister van Waterstaat,
in zake vérhooging der maximum afmetin
gen en van het maximum gewicht der post^
pakketten.
De tegenwoordige titularis, de heer G.
B. W-erbher, werd voor den tijd van vier
ja-ren, herbenoemd als Secretaris der
Kamer.
De heer E. A. Visser, ieeraar aan de H.
B. S. te Maastricht, heeft am de „Limb.
Koer." een en ander meegedeeld over het
geen hij verleden week heeft ondervonden.
Genoemde heer was Maandag 15 Novem
ber het v/as dien dag vacantie op da
n. B. S-, voorzien van een retourbiljet
van Maastricht naar Eys-Wittem gespoord,
met het oogmerk vandaar naar Vaals te
.wandelen. Van de halte Eys-Wittem nam
bij den weg over Vijlen en Wolfhaag, om
met een omweg door de bosschen aan de
Ned.-Belgische grens, Vaals te kunnen be
reiken. Zijn voornemen was, op den terug
tocht den Kijksweg te volgen. Hij was voor
zien van een stafkaart van Zuid-Limburg,
weike hij bij zijn wandeling raadpleegde.
Voorbij Wolfhaag, een buurt vijftien minu
ten zuidwestelijk van Vaals, loopt een bin
nenweg juist lang3 de grens. Bij bet begin
van dezen weg is een (Hoilandsche) grens-
uacht geplaatst, die hem ongehinderd liet
BUITENLANDSGHE BERICHTEN.
Aan het Graf van Jopie Fourie.
Een medewerkster van de „Volksstem"
schreit:
Zelfs Jopie Fourie's vijanden bewonderen
hem om do manmoe ligheid, waarmee hij zijn
lot aanvaardde. Zouden zjjn vrienden dan hun
bewondering wegsteken? En zo waren er
gisteren bonderden naar 't nieuwe kerkhof
gegaan, begerig 't graf te zien aanwijzen,
begerig huD bloemen daarop neer te leg
gen ais 'n stille groet.
Mevr. Fourie en de beproefde ouders leid
den de stoet naar 't graf. Plechtig, in alle
stilte, schreed men door de laan met de
bloeiende jakarandes.
Bij 't graf verzameld, steeg teer 't gezang
van de menigte op. Oude 'moedertjes ween
den, alsof ze aan bet graf van hun eigen
zoon stonden, fel schokten de magere schou
ders en haar dunne stem kon niets ver
klanken dan haar snikken. Jonge meisjes, de
ogen wjjd open, zonden de psalm met tril
lende stem, de verbleekte wangen bedauwd
met dikke tranen. Doch ook mannen, reu
zen, zagen we huilen, zich niet schamend
deze tranen.
Ds. Ncethling sprak van 't grote leed dat
deze familie getroffen had; doch wees met
een op 't troostrijke van zoveel belangstel
ling. Daarna ging bij voor in gebed. Op ver
zoek zong men rond de groeve het gezang,
waarmee Fourie zo moodig de dood was inge
gaan. Dan werd ieder tot 't graf toegelaten
om zjjn bloemen neer te leggen. Stil kwam
men langs 't graf, dat ten slotte één bloe
menweelde was. Er waren kransen en krui
sen erf palmtakken en losse bloemen, door
kindertjes met onbeholpen handjes, maar zo
teer toegevoegd. Dan trok men bescheiden
langzaam af, voldoende aan 't verzoek om
de familie nog wat alleen te laten bij 'tgraf.
'n Avondkoelte deed de bomen ruisen, joeg
vogels tjielpend naar hun nestjes. Ver weg
Pretoria in vroog-dommel, de bergen bruin
den rondomme, in serenne rust lag bet
kerkhof.
Niet minder dan 187 kransen, belalve de
losse bloemen werden er op 't graf geteld.
Er' waren er vele zonder naam van de gevers.
De neger-geleerde dr. Booker
Washington, wiens dood uit de Nocrd-Ame-
rikaansche stad Tuskegee bericht wordt,
heette met recht de belangrijkste man van
zijn ras. Hij was een volbloed neger en toon-
do al als knaap zulk een schitterenden aan
leg, dat hij reeds op jeugdigen leeftijd de
geestelijke aanvoerder werd van de in de
Vereenigdö Staten levende negers. Hij werd
geboren te Hales Ford (Virginië) in 1859,
dus" vóór de afschaffing der slavernij. Toen
hjj in 1864, na den burgeroorlog, zijn vrij
heid verkreeg, trok kjj met zijn mesder naar
Malden in Oost-Virginië, waar hij zijn eerste
schoolonderwijs genoot Na een tjjd lang
als jongeman in de mijnen te hebben ge
werkt werd lij zich van zjn roeping bewust
en besloot hjj zjn verder leven in dienst
te stellen van zijn rasgenooten: Inziende,
dat kennis macht is, ging hj studeeren, het
eerst als toehoorder aan de landbouw-univer-
siteit te Hampton. Na afgelegd examen ves
tigde bj zich als leeraar in de landbouw
kunde en stichtte hj reeds spoedig een land
bouwschool te Tuskegee, die thans als een
der beste in de Vereenigde Staten geldt
De school begon met 30 leerlingen en telt
er thans ruim 1700, terwjl het onderwijzers
personeel uit meer dan 200 leden bestaat
Zoowol leeraren als leerlingen zjn negers.
Carnegie beeft de toekomst van deze school
door een milde gift van 3 millioen dollar
.verzekerd. Dr. Booker Washington heeft ver
scheidene boeken geschreven over allerlei
onderwerpen ten dienste van zjn rasgenoo-
ten. Dat deze zwarthuidige, niettegenAaaade
de hevigste tegenwerking der blanken, het
in zjn land tot hooge waardighedan en on
derscheiding heeft gebracht, is van alge
meene bekendheid. Hj heeft dit niet het
minst bereikt door zjn zelfbeheerschingy
zjn eenvoud en zjn groote kennis.
In Kopenhagen zjn de laalste weken
de v jt grootste juwelierssaken nagenoeg ge
heel door inbrekers leeggeplunderd. Hun buit
moet verscheidene tonnen gouds wrard zjn.
Herman Landau heeft; naar de „Jewish
Chronicle" meldt, een plan ontworpen om
BI—1 nm. 'i JLyjnv.f. ---a:,
een Joodsche kolonie te vestigen in Meso
potamia Het is een plan, op veel minder
kostbare schaal geschoeid dan indertijd Zang-
wills kolonisatieplan was. Met oen uitgave
van 26 millioen pond sterling meent hij
•landaanwinning te kunnen verkrijgen ter
waarde van ongeveer 90 millioen.
Te Barcelona hebben studenten-oproe
ren plaats gehad. De studenten, die een
demonstratie tegen den rector hebben ge
houden, hebben de deuren der universiteit
ingeslagen en het physisch laboratorium
vernield. De universiteit is voor onbepaal-
den tjjd gesloten.
Er moest te Londen voor zeker doel een
proef worden gonomen of een luchtechipper
op een hoogte van 10.000 voet veilig met een
valscherm zou kunnen neerdalen. Dat waag
stuk werd ondernomen door luit.-kolonel E.
M. Maitland, die het bevel voert over de
luchtvaart-afdeeling der marine. De kolonel
zeide„Iemand moest de proef nemen. Ik
rnoest weten, wat er bij een val van zoo'n
hoogte gebeuron zou. En er was slechts één
persoon, van wien ik dat waagstuk kon ver
gen en deed het dus zelf.''
Zaterdagmiddag, bij oen hevige koude,
steeg kolonel Maitland nabij Londen op met
een luchtballon, voorzien van een parachute,
die van te voren geprobeerd on in orde be
vonden was. Ter hoogte van 10.000 voet,
sprong de koene luchtschipper met zijn val
scherm uit den korf van den ballon. De pa
rachute ging evenwel niet terstond open,
zoodat do kolonel een aiigstig moment mee
maakte. Maar na eenige honderdon voeten
snel te zijn gevallen, ging het scherm open
en daalde de luchtschipper regelmatig. In
een kwartier had hij den grond bereikt.
Doch ondor het vallen werdefl zijn handen
buitengewoon koud. Hij hield zich desniette
min vast, en de proefneming slaagde naar
wensch.
Onlangs constateerden verschillendo Pa-
rijsche apothekers, dat de aspirine, welke
zij uit het buitenland over Marseille be
trekken, het hoofdbestanddeel, dat thans
140 fre liet kilo kost, salicylzuur, miste, ter
wijl het vervangen was door een onschadelijk
poeder. De justitie heeft bij talrijke apothe
kers en drogisten een onderzoek ingesteld
en bevonden, dat workelijk alle aspirine v»«n
het hoofdbestanddeel ontdaan was. Thans
tracht men te ontdekken of het bedrog in 't
buitenland of te Marseille geschied is.
Intusschen zijn allo Fransche apothekers
en drogisten per circulaire gewaarschuwd.
De correspondent van de „Nationaltiden-*
de" aan de Deensch-Duitscho grens deelt
mede, dat mannen van Sleeswijksche af
komst en van militairen leeftijd, die dicht
bij de grens gelegen grond bezitten, dien
slechts onder gewapend toezicht mogen be
werken. Iedere boer moet aanvrage doen om
een soldaat, die hem zoowel in het veld
als tehuis overal volgt.
Vraag: Ik heb mij verzekerd bij de
Haagsche Verzekering Sociëteit to 's-öra-
venhage. Is dez^ Maatschappij solide?
Antwoord: Wij kennen die socië-<
teiv niet, maar daarom kan het een uit
stekende maatschappij zijr. Maar over
het algemeen kunnen wij va<n Maatschap
pijen niet mededeel en of deze scflick zijn
of niet.
raag: Kan een dienstmeisje, nu
dirie weken in betrekking, op eiken datum
haar dienst, met do zee weken opzeïcreon 1
Verliest zij diaarmee het recht op haar gods-
penning
Antwoord: Neen, men moet opzeg
gen op een gebruik©! ijken dtvbum.Andere
vervalt men in schadevergoeding. De gods-
penning heeft daarmede niets te maken.
AJs het medsje binnen de 3 naanden weg
gaat, kan mevrouw hem afhouden.
Vraag: Ik ben in een betrekking en
breek er wel eens wat, iiju heeft mevrouw
mij gezegd dat zij mij zaü korten wan mijn
loon als schadevergoeding daarvoor, heeft
zij daartoe het recht) Ik ben er niet op
gehuurd, waar kan ik mfj vervoe
gen indien mevrouw het todi doet?
Antwoord: Mevrouw heeft daartoe
niet het recht. In het uiterste geval moet
u naar het kantongerecht gaan.
r1'1 -gw-.
de beschuldiging, tegen mijnheer inge
bracht, deed haar vuur vatten. „Ik dank
u, ik heb niets noodig; ik kom zoo dade
lijk beneden/'
Sara schudde het hoofd 'en wierp een
veelbeduidenden blik op den spiegel, en
daarin zag Violette ook, dat haar oogen
rood van hét schreien waren, doch zij witoè
liever alfcs doen dan dit to bekennen. „Ik
heb wat hoofdpijn," zeide zij, „dat maakt
mijn oogen zoo dof, geloof ik Het z&l
goed doen Miss Gardner te zien. Ik heb
op Martindale kennis met haar gemaakt."
Doch toen Violette zich In het bijzijn
van Miss Gardner en van een zeer Lange
en zeer elegant geklecde dame bevond,
was zij beschaamd over haar uitzicht, en
vond 't niets pleizierig, dat zij als 'n schoon
heid bekend stond.
Zij was blijde Mis* Gardner week te
tien; wat Mevrouw Finch aangaat, baar
manieren waren zoo levendig, dat men die
bijna wild had kunnen noemen; zij had een
zeer luide stem en rammelde steeds voort,
terwijl zij Violette do hand schudde. „Ik
heb niemand noodig om mij voor to stel
len, nietwaar? Ik heb zocv-eeft van u ge
boord, en weet reeds vooruit, dait wij goe-
do vriendinnen zullen worden. Gij moet mij
veel van Theodora vertellen. Gij weet ze
kerlijk, dat zij de intiemste vriendin is, die
ik op de wereld" heb? Wanneer komen zij
in de stad? Ik zou Theodora'?, intrede in
de wereld niet wi'llen missen voor ik Weet
niet hoeveel."
Violette werd als het ware overstelpt
door dien vloed van woorden, doch wee
lende, dat men een ongunstig denkbeeld
van haar echtgenoot zou opvatten, wanneer
zij ctr zoo -neerslachtig uitzag, <ieed zij al
bet mogelijke om een opgeruimd voorkomen
aan te nemen en op alles antwoord te ge~
ven.
De dames wilden allerlei bijzonderheden
aangaande do familie Martindale van haar
weten, en noodzaakten haar dus om te be
kennen, dat zij er niets van gehoord had.
Zij wist evenmin to zeggen, wanneer de fa
milie in de stad zou komen, noch wanneer
Mr. MartindaCe thuis werd verwacht.
Indien zij met Miss Gardner alleen ger
vreest ware, meendo Violette, zou zij zich
veel beter hebben bunnen houden, doch de
meer bedaarde oudere zuster kon bijna
geen woord"uitbrengen door het onophou
delijk gepraat van de jongste, wier bescher-
meude vriendelijkheid inderdaad lastig
werd, toen zij die ook tot Mevrouw Mar
tindale uitstrekte. Volgens haar was Vio
lette te traag om uit tc gaan, gaf zich daar
te veel aan over en maakte ziebzelve ze
nuwachtig, en zij betuigde, dat zij haar op
een goeden dag met geweld zou komen ha
len om een toertje in het park te doen.
Do arme Violette dacht in stilte, dat zij
het zonder twijfel zou besterven, wanneer
zij met die immer dcorrammelende Mevrouw
Finch in een rijtuig opgesloten moest zit
ten, en verzocht haar vriendelijk ora zich
die moeite niet te geven, doch haar be
schermster verzekerde haar lachende, dat
zij het stellig doen zou, en zeide, dat Theo
dora haar maar eens goed beknorren moest
al 3 die in de stad kwam.
Reeds den volgenden middag hoorde Vio
lette tot haar schrik een rijtuig voor haar
deur stilhoudenzij was zeer dankbaar, dat
zij hoofdpijn had en daardoor een voldoen
de verontschuldiging kon vinden om Me
vrouw Finch te laten bedanken en te laten
weten, dat zij niet kon medegaan. Den
daarop volgenden dag zat zij rustig op
passeeren; een grenspaal (paal 2) dnidt ter
I plaatse de afschediing van het Nederlandsch
en het Belgisch gebied aan. Op een afstand
van pl.m. 15 M. voorbij dezen paal, ont
moette hij twee Duitsche soldaten (jagers),
die hem aanhielden, onder verdenking van
spionnage. Of hij al protesteerde en aan
voerde, dat hjtj zich nogv op Nederlandsch
gebied bevond, het baatte hem niet. Via
Bc-usdal, werd hij door beide soldaten naar
Teuven geleid, waar bij den -nacht van Maan
dag op Dinsdag in een militair wachtlokaal,
zittend op een bank, kon doorbrengen. Den
anderen dag volgde zijn overbrenging, deels
te voet, deels per trein, naar Luik. Op de
„Kommandantur" aldaar werd hem door het
krijgsgerecht een verhoor afgenomen en ver
bleef hg daar tot Woensdagmiddag. Hij vond
daar een zeer gemengd gezelschap: aange
houden Belgen en vreemdelingen van ver
schillende nationaliteit.
Dit was vermoedelijk de oorzaak, dat lig
Woensdagmiddag naar de gevangenis St.-
Lambert werd overgebracht, wijl men het
blqkbaar minder gewenscht achtte, dat hij
in de gelegenheid was, aan de arrestanten
op de „Kommandantur" eventueel mededee-
lingen te doen van bijzonderheden aangaande
den oorlog. Hij werd dus, licht geboeid en
onder militair geleide, naar de Sk-Lambert
overgebracht en daar in een vrij goed inge
richte cel opgesloten. Den volgenden dag
(Donderdag) zou een onderzoek in loco aan
üe grens worden ingesteld, waarbij ook den
heer Visser aanwezig moest zijn. Per auto
werd dien dag de reis van Luik naar de
plaats van aanhouding begonnen, doch
niet ten einde gebracht Het slechte weer
van Donderdag bezorgde n.i. zooveel ver
traging, dat de officieren, die als leden van
heb krijgsgerecht het onderzoek zonden in
stellen, te Warsage besloten, maar naar Luik
terug te keer en. Voor hun arrestant was
deze autotocht nu juist geen pleizierritje,
daar hij er volstrekt niet op gekleed was
en bovendien geen gelegenheid kon vinden,
zich ©enig voedsel te» verschaffen.
Vrijdag word do tocht opnieuw onderhomeai
en dien dag bereikte men, eveneens na veel
moeilijkheden en auto-pech, de plaats van be
stemming. Daar bleek, dat de bewuste weg,
waar hij werd aangehouden, aan de oost
zijde een waarschuwingsbord draagt met het
Hoilandsche opschrift: Voor niet-militairen
verboden. De heer Visser was evenwel uit
westelijke richting gekomen en had dit bord
dus niet kunnen bemerken.
De bevinding ter plaatse door de Duitsche
officieren opgedaan, is blijkbaar ben voor
deel© van den heer Visser geweest, want
Zondagochtend werd hem medegedeeld, dat
hij tegen betaling van vqftig mark boete en
verlies van zijn stafkaart, in vrijheid zou
worden gesteld. Het toeval wilde, dat hij juist
zestig mark aan goudgeld bij zich had, welk
bedrag hij echter, evenals andere zaken,
op den dag zijner aanhouding, bij de fouil
leering, welke hij onderging de volgende
dagen werd hij nog zesmaal gefouilleerd
moest afgeven.
Zoo kreeg hij dus van zqn zestig mark
slechts tien mark terug, doch niet de hem
toekomende goudstukken, maar papiertjes
■van de „Sociétfj générale de Belgique". De
trtgelatene maakte, zeer begrijpelijk trou
wens! daar maar geen aanmerking op.
Onder geleide van een militair werd de
heer V. Zondagmiddag via Visé bot aan de
grens bij Mouland gebracht, en zoo bereikte
hij weer het Nederlandsch grondgebied.
De heer Visser, die het gebeurde niet al
be ernstig heeft opgenomen, overweegt thans,
of hij een klacht bij de regeering aanhangig
zal maken. Zonderling acht hij het, dat do
Hoilandsche grenswacht bij het begin van
den weg, waar de Duitsche soldaten hem
aaDbielden, niet heeft gewaarschuwd. De man
had er waarschijnlijk geen instructies toe,
en dit duidt er dan op, dat do regeering
het terrein daar wel degelijk als Neder
landsch of minstens als neutraal gebied be
schouwt. Ook dat een waarschuwingsbord
aan de oostzijde van het weggedeelte en
niet aan de westzijde ia geplaatst, van welke
richting hg kwam, versterkt dit idee. Of de
Duitsche soldaten, die hem aanhielden, zich
in hun recht hebben bevonden, lijkt alzoo,
blqkens de uiteenzetting van den betrokkene,
minst genomen zeer twijfelachtig.
haar sofa, verheugd, dat heb gevaarlijke
middaguurtje voortij was, toen een dave
rend geklop op de deur haar deed schrik
ken; een oogenb.'ik daarna trad haar broe-
do Albert binnen.
„Wel, Violette, tref ik u thuis? Ik ben in
de stad voor de zaken van Lord St.-Erme, en
ga met den laatst en trein weer heen. Eet gij
vanmiddag thuis? Kunt gij mij te eten heb
ben?"
„O ja!" sprak Violette, ofschoon wel ten
weinig bevreesd, dat Ajthur dat bezoek niet
aangenaam zou vinden, en voornamelijk ni A
wanneer hij iemand medebracht. Zij beschul
digde echter ziebzelve, dat zij haar eigen
broeder niet vriendelijker ontving, en haast
te zich om zich bij hem allen, die thuis waren
te informeeren.
„Zij zijn allen springlevend, en hoe maakt
gij het? Gij ziet er lang niet best uit, dunkt
mij."
„Ik ben toch heel wel."
„En hoe vaart Martindale?"
Hij zou hem zoo niet durven noemen in
zijn bijzijn, dacht het jonge vrouwtje. Och,
waarom gaat hij nu juist op den stoel van
Arthur zitten; ik zal het nog op de zenuwen
krijgen van zijn draaien met die foeileclijke
horlogeketting„Hij is zeer wel, dank u.
Verleden weck is hij zwaar verkouden ge-
woost, doch hij is nu geheel beter. Ik hoop,
dat hij spoedig thuis zal komen."
„Ik ben blijde, dat ik u alleen vindnu
kunt gij mij eens wat van uw nieuwe familie
vertellen."
Oik zal mij zoker versprekendacht zij,
en om met het eerste het beste te beginnen,
zeide zij, dat de familie Martindale weldra in
de stad zou komen.
„En zijn zij niet trotsch tegen u 1 Ik hoor
mooie praatjes van hun grootsehheid men
zegt, dat Lady Martindale en haar dochter
van hoogmoed verteren en meenen, dat nie
mand ter wereld goed genoeg is om met haar
om te gaan."
„Dat is zoo nietMiss Martindale is inte
gendeel zeer eenvoudig en zij do^t zeer veel
voor arme lieden."
„O, dat doen die voorname dames moest
alzij houden er juist van om een zekere
nederbuigende vriendelijkheid en minzaam
heid aan te nemen. Maar hoeft men u ook
wel ontvangen Beschouwen zij u als een lid
yan de familio?"
Violette hoopte, dat het geen zonde mocht
zijn, om een flauw „ja" ten antwoord te
geven.
„Schrijft Martindale's zuster u dikwijls?"
„Neen, zij houdt niet van brie ven-schrij
ven; maar ik heb u reeds gezegd, dat zij al
len heel vriendelijk voor mij zijn Mr. Martin-
dalo, zijn broeder, in het bijzonder."
„Ei, ei 1" sprak Albert, „nu, die heeft ons
een mooie streep door de rekening gemaakt.
Het schijnt, dat hij opnieuw heeft inge
huurd."
„Ja, hij is veel beter.
„Maar hij heeft toch geen longen meer. Hij
kan het geen jaar meer uithouden, volgens
hetgeen vader vernomen heeft. Geloof mij,
dat Martindale u niet zoo gemakkelijk ge
kregen zou hebben, als onze oude heer niet
gemeend had, dat gij weldra Lady Martin
dale zoudt zijn."
Violette was zoo beschaamd on vernederd,
dat zij zich onwaardig gevoelde, om op den
stoel, dien zij van John Martindale gekre
gen had, te blijven zittenzij zette zich lie
ver op de 6ofa en poógdo het gesprek een
andere wending te gevendoch Albert was
niet van zijn onderwerp af te brengen; hij
vroeg hoe oud Mr. Martindale en of zijn ge
zondheid inderdaad veel verbeterd was, of
er waarschijnlijkheid bestond, dat hij een
maal in het huwelijk zou treden, en zooveel
meer, dat Violette wel moest bemerken, dat
zoo haar echtgenoot al te berispen ware,
haar vader een nog veel minder fraaie rol bij
haar huwelijk gespeeld had.
Albert hoopte, dat dc oud© Lord goeü liad
afgeschoven on wilde, dat zij hem vertellen
zou welk inkomen hij hun gaf. Zij was blij
de het niet te weten. Daarop poogde hij het
zoo ten naastenbij te berekenen naar den
voet, waarop zij leefden, en deed dit met zoo
weinig kieschheid, dat het haar in het oog
viel, hoezeer hij in manieren verschilde van
de welopgevoede hceren, met wie zij in den
laatsten tijd had omgegaan, en tot haar in
nig leedwezen in stilte moest bekennen, dat
haar echtgenoot gegronde reden had om haar
familie op een afstand to houden. Er was
geen denken aan om een broeder, die zoo
veel ouder was dan zij, in do rede te vallen
of het zwijgen op te leggc\nzij kon niets
doen dan zich bij ieder nieuw bewijs van zijn
weinige opvoeding dos tc dieper gekrenkt te
gevoelen, en beurtelings zichzolvo te beris-
pe.D, dat zij zoo onhartelijk over hem dacht,
en dan weder, dat zij een gesprek aanhoor
de, hetwelk Arthur zoozcos zou mishaagd
hebben.
Zou Arthur dan nooit thuis komen, om or
ccn einde aan te maken Hot was niet de eer
ste maal, dat zij tevergeefs gewacht lrad, en
ofschoon zij ach poogde wijs te maken, dat zij
riet ongerust was, wist zij zeer goed, dat
zij te slecht veinzen kon, dan dat hij dit zou
geloofd hebben.
(Wordt vervolgd)*
