N°. 17105
üinsdag 30 November.
Derde JBlad. A0. 1915.
Het Vijftigjarig Jubileum
LEiDSCHEN SCHOUWBURG.
FEUILLETON.
Violette of de Schoonzuster.
EEIDSCH
van den
De feestvoorstelling van den Leidschen
Schouwburg is prachtig geslaagd. Reeds voor
den aanvang heerschte de stemming, die bg1
zulke gelegenheden aanwezig moet zijn en in
den loop van den avond verhoogde deze
zich nog. Alles werkte daartoe mee: een
fraai versierde en verlichte, geheel gevulde
zaal, een uitnemend orkest voor de entre-
acte's, een blijspel, dat voor die viering van
een jubileum zicb bijzonder leent, eu een
keur van toiletjes, die met 't zwart van rok
en smoking, de zaal nog feestelijker deed
schenen.
De lange groen- en bloemslingers, die van
uit de zoldering naar den galerijrand afliin-
gen en die voor loge's en galerij waren aan
gebracht, met de tientallen kleine gloei
lampjes, verschaften de zaal een vroolijk
aanzien. Boven het toonéel; schitterden in
een groenversiering eveneens talrijke gloei
lampjes, die in de cjjfers 18651915 bet
jubileum verkondigden. Plantengroepen aan
weerszoden van bet tooneel voltooiden het
feestgewaad. De heer J. G. Baliegio, die voor
de plantenversiering had zorg gedragen, en
de firma De Vries en Stevens, dio de ver
lichting had aangebracht, hebben eer van
hun 'werk gehad.
In het orkest zat het geheele strijkorkest
van het 4de regiment infanterie, onder lei
ding van den kapelmeester, den heer G.
Dik. Het orkest heeft zich ferm geweerd en
het publiek heeft getoond do stafmuziek
te waardeeren door zijn app'aus. Op het
Io Vivat volgde een forsehe Jubileummarsch,
gecomponeerd door den heer Dik en het
verdere muzikale programma was gewijd
aan Weber, Liszt, Mascagni en Czibulka.
Voor de voorstelling een aanvang nam,
rees het scherm omhoog en trad de voor
zitter van het schouwburgbestuur, prof. mr.
S. J. Fockema Andreae, naar voren, omi
een paar mededeelingen te doen, maar in
Üe voornaamste plaats om den talrijken aan
wezigen op dezen avond een „welkom" toe
te roepen. In 't kort herinnerde de heer
Fockema Andreae aan het jubileum,
dat allen te zamen bracht Hp wees pp
liet heugljjk feit, dat de oude schouwburg,
lelie zooveel ongemakken bezat, verdwijnen
moest voor dit gebouw, dat zooveel beter
was en naderhand nog zoo verbeterd werd.
Daarvoor paste dank aan de aandee1 hou
ders, die, alleen om de kunst, want meer
dan de kunst, die gegeven werd, genoten
ze niet van den schouwburg, dit gebouw in
stand hielden.
Daarna begon de vertolking van
„De Q u i n n e yb".
„Die Haghe-Spelers" moeten ons ten goede
houden, dat ditmaal onze aandacht niet hoofd-
aakelpk aan hun arbeid is gewijd. Maar dit
willen we onmiddellijk zeggen, „De Quin-
ney's" heeft ons gisteren uitnemend vol
daan. De schrijver H. A. Vachell Anna
van Gogh Kaulbach zorgde voor een vlotte
vertaling heeft geen nieuw thema geko
zen. Men krjj^t weer de familiekwesties te
aanschouwen, die ontstaan, doordien de doch
ter des huizes, geheel tegen den zin van
papa, wil trouwen met den man van haar
keuze, die zoo ongelukkig is geen geld te
bezitten waarvan papa overvloedig - heeft
in plaats van met een man, die door zfn
maatschappelijke positie tot de eersten be
hoort, zooals ha3r vader liefst had gezien.
Hetzelfde onderwerp, dat o.m. de te vroeg
ontslapen Willem Schürmana in „De Vio-
liers" heeft uitgewerkt. Vachell staat even
wel geheel anders tegenover zijn gegeven.
Hij verwerkt het tot een blijspel, en zoo
opgevat, heeft hij het goed in toon gehouden.
Misschien, dat onder, gewone omstandig-
beaen ons dit minder goed zou bevallem
Aan de afwikkeling van een geval als hier
voor genoemd- in tooneelspel-vorm. hebben
we mooie herinneringen. Doch op een feest
avond voldeed „De Quinney's" opperbest.
Bovendien, het werd uitnemend gespeeld.
En dat zal maken, dat dit tooneel werk wel
op het repertoir zal blpjven. Daar was in de
eerste plaats Jan Musch. Musch als de
antiquair Joseph Quinney. Quinney en Mark
Violier I Welk een overeenkomst, maar welk
een verschil weet Musch to maken. Tot in de
kleinste bijzonderheden is zijn rol verzorgd.
Geen enkel trekje, dat niet zou behooren
bij het karakter en de gedragingen van den
persoon, dien Musch uitbeelt-
Verrukkelijk was Enny Vrede, als de doch
ter van Quinney, die zich sterk voor den
meesterknecht James Miggot interesseert.
Zoo levendig, zoo vlug!
Verkade als James was met het best ge
slaagd. De spraak, die hij daarvoor bad aan
genomen, was met zoo, dat hij altijd even
goed verstaanbaar was. We kunnen ons met
erg goed voorstellen, dat op zoo'n jongmensc-h
ern allerliefst kindje als Posy Quinney, ver
liefd geraakt.
Mien SchmidtCrans was een goed moe-
deitje. Een uitstekende uitbeelding van een
zacht vrouwtje, dat meer om levende we
zens, dan om die „dooie dingen" geeft.
Philippe la Chapelle typeerde uitnemend
den antiquair Tomlin, den man, die 'fc min
der nauw neemt met zijn geweten en graag
eens een beetje aan „nieuw" knoeit om het
„oud" te maken.
Mr. Hunsaker was m goede handen bij
Henri Eerens, en Mabel Dredge, het jonge-
dametje, dat door haar liefde voor James,
baar toevlucht tot allerlei intriges neemt, om
tot haar doel, een huwelijk met dezen jon
gen, te geraken, werd uitnemend vertolkt
door Lize Ligthart.
Het spel sloot goed. Dit clubje „Haghe-
Spelers" met Musch, passen goed bij1 elkaar.
De huldiging.
Het schouwburgbestuur toonde zich al da
delijk nüi het vallen van het scherm, zeer
dankbaar jegens de kunstenaars van dezen
avond. Het uitte djt door een overvloedige
bloemenhulde. Musch en Verkade kregen
kransen, Enny Vrede, Mien SchmidtCrans
en Lize Ligthart bouquetten; alle versierd
met linten in de Leidsche kleuren: wit en
rcod.
"Nadat de zaal gekiekt was, begon de offi-
cieelo huldiging. Iu de pauze had dit in
kiemen kring reeds in de bestuurskamer
plaats gehad. Daar verscheen de burgemees
ter, jhr. mr. dr. De Geselaar met zijn
echtgenoot©, het collegium van het Studen
tencorps, de schouwburgcommissie uit het
corps, voorzitter, secretaris en penning
meester der huldigingscommissie, vertegen
woordigers van verschillende corporaties en
ve.e particuliere personen, die met eenige
worden het schouwburgbestuur a's verte
genwoordiger van de Schouwburgvereeniging
gelukwenschten.
Toen de fotografen hun werk beëindigd
hadden, rees het scherm voor de laatste maal
omhoog. Op het podium stoud het schouw
burgbestuur, de vertegenwoordigers van de
huldigingscommissie en een aantal em
ployes van den schouwburg. Rechts op den
voorgrond prijkten twee prachtige bloem
stukken van het Studentencorps en van de
schouwburg-commissie uit het corps.
De heer mr. A. J. Fokker, voorzitter der
huldigingscommissie, trad naar voren en
richtte zich tot den voorzitter met een van
veel waardeermg voor schouwburgvereeni
ging en schouwburgbestuur getuigende
rede. In gewone gevallen huldigt men hen,
die deze planken als arbeidsveld hebben ge
kozen, zeide sipr., maar thans was heb schouw
burgbestuur aan de beurt.
De heer Fokker wees er op, hoe dit ge
bouw1 m den loop van jaren aan comfort en
intimiteit heeft gewronnen en verwees daar-
bjj nog even naar wat in dit blad daarover
verteld is.
Spr., die als voorzitter van het comité,
ook de tolk der studenten was, wees er op,
hoe een schouwburg een behoefte is voor
een academiestad.
Het publiek, burgers eu studenten, zeide
de heer Fokker, is vooral in zoo groeten
getale opgekomen, om het schouwburgbe
stuur te huldigen. Die waardeering" is ook
gebleken bjj de medewerking, toen gepoogd
weid een cadeau voor den schouwburg te
verkrijgen. Allen hebben daaiaan meege-
wei kt en thans kan spr. het bestuur een gave
ter hand stellen, waardoor het mogelijk is
een der liefste wenschen, een eigen haard
voor de artisten in dit gebouw tot stand te
brengen.
Applaus weerklonk na deze woorden.
We kunnen hier nog aan toevoegen, dat
reeds ruim f1100 nan het schouwburgbe
stuur is afgedragen. Er zal nog wel iets
nakomen, want buiten Leiden woonachtige
belangstellenden doen hun gaven oog aan den
penningmeester van het comité toekomen.
Daarna richtte zich de heer A. J. den
Hollander tot het Schouwburgbestuur. Hjj
was daarbij de tolk van het geheele peFso-
neel, dat aan den Schouwburg verbonden is.
Hartelijke woorden uitte hjj, woorden, die ge
tuigden van de aangename samenwerking,
die er tusschen schouwburgbestuur en em
ploy é's bestond. Vooral huldigde spr. den
voorzitter, prof. Fockema Andreae, den se
cretaris, den heer Goekoóp, en den penning
meester, den heer Gerlmgs, die wegens fa
milie-omstandigheden niet tegenwoordig kon
zftm Voor het werk van deze drie vroegi
de heer Den Hollander een afzonderlijk ap
plaus en handgeklap bewees, dat allen 't met
hem eens waren m zijn waardeering voor
deze heeren. Het personeel heeft gemeénd
een stoffelijk blijk van belangstelling te moe
ten geven en spr. bood voor de bestuurska
mer een fraaie Westminster-klok in eiken
kast, een prachtig meubelstuk, met kope
ren plaat met inscriptie, aan.
Deze klok, geleverd door firma F.
J. van der Togt Zn., zal een sieraad zgn
vcor de bestuurskamer.
Prof. Fockema Andrea© dankte hierop- de
sprekers voor het gesprokene en allen voor
hun medewerking. De gave van burgerp en
studenten zal het bestuur aanwenden om
een artisten-foyer te maken. Het bedrag, dat
overblijft, zal tot een fonds worden gevormd
om verbeteringen aan het gebouw aan te
brengen, waar dit noodig mocht zijn.
Het schouwburgbestuur jubelt niet, zeide
Spr., maar één man meende hij nu toch naar
voren te moeten brengen, n.1. de secretaris,
de heer Goekoop.
In een onderhoudende causerie sprak prof.
Fockema Andreae daarop van de werkzaam
heden en verdiensten van de verschillende
employé's van den schouwburg. We kunnen
dat alles, hoe gaarne we 't zouden willen,
hier niet weergeven. Het bestuur evenwel
had reeds, vóór er sprake van eenige huldi
ging was, het plan opgevat het geheele per
soneel een aandenken aan dezen dag tfce
scnenken. Eén voor één werden de hoogere
functionarissen toegesproken en werd hun
het voor hen bestemde cadeau overhandigd.
De tooneelmeester, de heer Hoogeveen, kréég
een paar kristallen vazen, op zilveren voet,
met inscriptie. Qe controleur, de boekhou
der, de bureaulist, de chef der verwarming
en de buffethouder, respectievelijk de hee
ren Den Hollander, Kolkman, Van Zwicht,
Van der Most van Speyk en Van Ingen Sche-
nau, ontvingen ieder een zilveren sigaret
tenkoker, met inscriptie. De concierge, de
üeer De Ridder, en zijn echtgenoote, kre
gen een enveloppe met inhoud. En tot slot
Huldigde de voorzitter van het schouwburg
bestuur nog 'n jubilaris, den onden suppoost
Da gel et, die al deze vijftig jaar iu dienst van
den schouwburg is geweest. Voor hem was
er eeu extra gave, want alle suppoosten, too-
neelknechts en kellners, kregen een couvert
met inhoud. Naar we vernemen, hebben
üe employé's van den -schouwburg Dagelet
ook met een enveloppe met inhoud herdacht.
De secretaris der huldigings-oommissie, de
heer P. Westerbaan, deed daarop mededee
lingen van een tweetal telegrammen met ge-
lukwensch, die waren ingekomen, n.l. van
Van Eysden en Man© van EysdenVink en
van Herman Heijermans, die nog vele „ge
zonde, Hol lands; lie tconeeTvoorstel toe-
wenschte.
Herhaaldelijk hadden fanfares weerklonken
en nadat prol Fockema Andreae nog een
kort slotwoord had gesproken, verlieten allen
voldaan en met prettige herinneringen aan
dezen jubileumavond, den schouwburg.
Velen zullen nog de feestverlichting kun
nen bewonderen. Morgenmiddag, bij de rna-
tmée van ,,Goudmuiltje", zal deze worden
ontstoken en eveneens bij' het concert, Don
derdagavond te geven door „Sempre Crescen
do." Dit concert wordt, naar men weet, ge
geven voor een liefdadig doel. We kunnen
er aan toevoegen dat dit voor het Steunco
mité zal zijn.
Kamer van Koophandel en
Fabrieken te Katwijk.
li.
Hoofdstuk II. Handel. Tot de voornaam
ste binnenlaudsche handelsartikelen in deze
gemeente behooren in de eerste plaats
de visch en vervolgens de aardap
pelen, koolsoorten en bloembollen. De ge
ringe hoeveelheid graan, welke hier ver
bouwd wordt, is enkel voor eigen gebruik
bestemd. De veestapel is hier van weinig
beteekenis, deze heeft dan ook geen ver
andering ondergaan.
Haringhandel. Begin Juni werden
enkele kleine partijtjes aangevoerd, maar
kwaliteit was voor den handel ongeschikt.
Half Juli werden betere soorten aangebracht;
de handel ging infcusschen vlugger, doch
werd echter totaal tot staan "gebracht door
het uitbreken van den oorlog. Van 31 Juli
tot 21 Augustus lag de handel geheel stil;
later heeft deze toestand, zic-h verbeterd en
van lieverlede is de handel vlugger ge
gaan. Half November was de visscherij af-
geloopen en was er nogal voorraad tegen
hooge prijzen en bleef de handel stil tot
Januari. Daarna zijn de prijzen sterk op-
geloopen en sloot de harbiel zeer be-vredi-
Door de Katwrjksche handelaars werd
verhandeld ongeveer 80,000 ton haring, te
gen 143,000 in 1913; het grootste gedeelte
ging naar het buitenland.
Aardappelen. Het land- en tuinbouw
bedrijf heeft naar omstandigheden
in 1914 tameljjk bevredigende resultaten op
geleverd. In 'Juni, wanneer door de teelt,
van vroege aardappelen de „trek" begint,
liet het zich zeer gunstig aanzien. Do aard
appelen, waarvan het gewas over het al
gemeen bevredigend was, brachten prijzen
op, als vóór dien tijd niet gekend. Vooral
de vraag in het buitenland, droeg daartoe
veel bjj.
Vroege bloemkool, welke niet in zeer
groote hoeveelheden geteeld wordt, bracht
wel is waar geen besten prijs op, doch de
kleine voorraad ingezouten bloemkool, in het
najaar aanwezig, getuigde toch, dat van dat
z.g. noodmiddel niet veel gebruik behoefde
gemaakt te worden.
Vroege peen, de laatste jaren ook in,
grootere hoeveelheden verbouwd, stond ook
geregeld tamelijk in prijs.
De oorlogstoestand bracht echter in alles
wijziging ten nadeele van de tuinders. Met
de verzending was het treurig gesteld en
met den exporthandel afgeloopen. Dit alles
bracht tegelijk een verlaging van prijs van
alle producten met zich. De aanvoer bleef
ongeveer hetzelfde, wat zijn oorzaak vond
in het feit, dat door geruchten van in-
beehig-neming of opvorderen voor het leger,
rondgestrooid door buitenstaanders, bene
vens de vrees voor oorlog, de tuinders Ke
ver geld zagen dan voorraden groenten of
aardappelen.
Eloemkool, die vóór Augustus van f 10
tot f 14 opbracht, daalde in enkele dagen
tot f4 f6.25. In normale tijden zou
voor dezen prijs zeker de helft zijn inge
zouten. Ook andere artikelen, als peen,
rapen, sluitkool en kroten, daalden tot zeer
lagen prijs. Toen de toestand zich later
©enigszins herstelde en vermoed werd, dat
met het oog op den waarschijnlijk langdu-
rigen oorlog er in den winter een tekort
aan groenten kon zijn, ook al door do steeds
grootere vraag uit het buitenland, eu het
vervoer geregelder ging, kwam er echter,
weer wijziging ten gunste der tuinders. Te
gen hooge, steeds hooger prijzen werden
voorraden opgekocht, zoodat de Regeering
voor enkele artikelen den uitvoer moest
veibieden. Van deze hooge prijzen profiteer-
deL- echter slechts enkele tuinders, zoodat
het eindresultaat over 1914 wel niet on
gunstig, maar toch ook niet geheel bevre
digend vyas.
De kwaliteit der vroege aardappelen was
goed, en de prijs hiervoor besteed, best.
De late aardappelen op de kleigronden lever
den goede resultaten op; de duinaardap
pelen waren goed van kwaliteit; zij lever
den een matig beschot op en waren goed
in prijs.
Verzonden werden van Katwijk aan den
Rjj-i pl.m. 11,650 mandjes en 4700 balen;
do prijzen liepen van f 1.50 tot f2.60 per
mard en van f 2 tot f 3.50 per baal. Onze
handel bepaalt zich hoofdzakelijk tot Am
sterdam en Den Haag. Naar het bu.tenland
werden verzonden ongeveer 8500 balen. Be
totale verzending bedroeg ongeveer 8175
H.L. tegen 2800 H.L. in 1913.
Koolsoorten, a. Rood©. Heb gewas, zoo
wel als de kwaliteit was goed; de prijs
was zeer goed en wei f60 per 1000 stuks
tegen f40 in 1913. De verzending heeft
hoofdzakelijk plaats naar Amsterdam, 's-Gra-
veDhage, Leiden en Duitschland. b. Bloem
kool. Het vroege gewas was matig, 't late
goed. Het grootste deel werd verbouwd voor
consumptie, alleen 2de en 3de kwaliteit word
gezouten. Eeu groot gedeelte der groene
kool werd ter markt gebracht te 's-Gra-
vc-nha.gie, Leiden, Amsterdam en Duitschland.
Geveild werden door de Tuinbouwvereeni-
ging alhier 685,200 stuks bloemkool. Do 20
inleggers van bloemkool hadden een slecht
jaar; uitgevoerd werden 1600 vaten, tegen
1000 in 1913; prijzen f8 tot f 14 per vat
Engeland en Amerika blijven onze grootste
afnemers.
Uien. Het beschot was goed. de prijzen
eveneens; omgezet werden 2020 H.L.
f 1.50 tot f 6.75 per H.L.
Bloembollen. Men teelt in deze gemeente
tulpen, krokussen, narcissen, hyacinten,
scilla's en verschillende bijgewassen. De uit
komst der tulpenteelt was zoowel op' zand-
als kleigronden slecht Er zijn geen vei
lingen van hulpen of andere bloembollen
gehouden. De afoame ran droge bollen was
middelmatig; de narcissen, tulpen en scil-
Uit het Engelsch van Miss Y0NGE.
(Nadruk Vorboden).
22)
„Maar nu hebben wij," zei John, „nog
een belangrijken post overgeslagen of
is dat op een andere wijze geregeld?
uw eigen speldegdld."
„O, ik heb genoeg. Arthur heeft mij 50
pd. gegeven, t-oen wij laatst in Londen wa
ren, en ik heb er nog twaalf van over."
„Maar in het vervolg. Is dat ook onder
deze som begrepen?"
„Dat denk ik wel. O!" en zij ontstelde
van do som, die Rij er voor opschreef, „het
vierde deel is genoeg voor mijn toilet."
„Ik geloof hiet, dat Miss Standaloft dat
met u eens zou zijn."
„Arthur zegt, dat wij zuinig moeten we
zen, en ik heb hem beloofd zoo min moge--
lijk uit te geven. Laat ik, als liet u belieft,
er do helft van dio som voor opsohrijven.
„Neen, neen," sprak hij, hot potlood
vasthoudende, „niet met mdjn toestemming.
Verschaft uzelve hot genoegen van te kun
nen weldoen, cn daarenboven van dat geld
kunt gij verschillende kleinigheden beta-,
len, die gij niet gaarno van het
huishoudgeld wilt koopen. Zet nu nog hon
derd pond voor onvoorziene uitgaven, en
zio dan eens hoe veel het per week is."
„Maar het is onmogelijk, dat twee men-
achen en drie bedienden dat geld opmaken
in één wéék."
„Gij rekent vuur en licht niet mede,"
seido John, om haar eenvoudigheid lachen
de, doch do arme Violette was geheel ver
slagen.
„Och hemel, aan al die dingen heh ik
nooit gedacht! Mama zcido het wqJ, dat ik
to jong wasEn die steenkolen, kunt gij
mij ook zeggen wat zij kosten?"
„Ik vrees van neen. Nu vraagt gij mij
meer dan ik weet. Als gij wenschtet te we
en wat men voor kost en inwoning in Ita
lië of het zuiden van Frankrijk betaalt,
zou ik u het antwoord niet schuldig blij
ven; alles wèl ingezien, is toch de onder
vinding maar de beste leermeesteres."
„Wat zal ik beginnen? Verbeeld u eens,
dat ik heb zoo maak, dat Arthur het thuis
niet pleizierig vindt, of dat ik zijn geld,
dat hij mij vertrouwt, verkeerd besteed."
„Ik wil mij liever het tegendeel verbeel
den" zei John. „Ik denk, dat gij oen uit
muntende huishoudster zult worden. Ja, ik
meen het inderdaad'", ging hij voort, toen
zij hem strak aanzag. „Gij beschouwt de
zaak uit het rechte oogpunt. Juist die angst
valligheid, waarmede gij begint, is mij een
waarborg, dat gij slagen zult. Indien uw
hoofd slechts vervuld ware met het uit
zicht van vrouw des huizes te zijn, zou ik
over het lot van Arthur en u voel meer
ongerust wezen."
„Och, dat zou ook al te erg zijn! Mama
heofb mij zooveel goeden naad gegeven. Zij
zeide, dat ik mij t-ot regel moest stellen,
noodt schulden te maken. Zij heeft mij la
ten zien, hoe zij wekelijks haar rekeningen
betaalde, en mij een groot opschrijfboek ge
geven, gelijk aan heb hare. Ik heb er te
Winchester reeds mijn uitgaven in opgetee-
kend."
„Wel, Violette, ik merk, dat gij heel knap
zijt, in plaats van niets te weten!" Zij lach
te en zeide iets van haar moodier.
„Ik wil niet zeggen, dat gij geen missla
gen zult begaan", vervolgde hij, „maar gij
zult daardoor loeren, en eindelijk wel op
do hoogte komen. Uw toelage is niet ruim,
en ik moet eerlijk bekennen, dat gij er mis
schien niet mede toe zult komen. Als gij
dus bevindt, dat uw uitgaven de som over
schrijden, die gij voor iedere week be
paald hebt, sukkel niet zoo voortwant dab
geeft slechts onaangenaamheden en leidt
tot erger. Wend n dan maar stoutmoedig
tot Arthur en laat hij er zich mede be
moeien dat is do eenige weg om rust en
vrede te hebben."
„Dat begrijp ik", zei Violette zeer ern
stig. „O, ik hoop, dat het goed zal gaan.
Eén ding zou ik wel wil'len. Ik bedoel, of
wij niet iets ter zijde moeten loggen om
aan de armen te kunnen geven
„Ook daarom is het noodig, dat gij ©enig
gold voot uw eigen gebruik hebt", sprak
John op de minzaamste wijze. „Van al het
overige moet gij aan Arthur rekensdliap
geven."
„Het spijt mij slechts, dat ik zoo jong en
onwetend ben Ék heb daar niet genoeg over
nagedacht, toen ik trouwde", sprak zij
mistroostig, „en nu zie ik het zoo zwaar
in en als ik bedenk, dat Arthur's geluk en
hot welzijn van het geheele huishouden op
iemand als mij aankomen, dan
„Ik kan u slechts een spreuk ten ant
woord geven, dlie naar mijn meening de
beste troost was voor haar, welke zonder
dien steun onder het gewicht barer taak
zou bezweken zijn." Zijn gelaat nam een
geheel andere uitdrukking aan zijn stem
weigerdeoen hevige hoestbui overviel
hemhet bloed steeg hem naar het hoofd,
en hij drukte de hand stijf op do borst. Vio
lette verschrikte goWoldig, doch John her-
stelde zich weldra, en nadat hij geduren
de eenige minuten als uitgeput van ver-
moedliheid het hoofd op de hand had la
ten rusten, nam hij een potlood op. en
schreef„Zooals uw dag* is, zoo zal uw
kracht zijn", schoof het papier naar haar
toe en verliet do kamer.
Violette's tranen violen op het papier,
en zij was nog meer bedroefd, toen zij ver
nam, dat hij zijn kamer moest houden om
pijn in de zijde. Zij verhaalde Arthur al
wat er voorgevallen was. „Die arme John
sprak hij„hij kan nooit over Helena spre
ken, en bij de minste aandoening krijgt hij
dien hoost en is dan den geheel en dag van
©breek. Hij heeft u in het huishouden inge
wijd, nietwaar? Het is wel vriendelijk van
hem."
„Het spijt mij nu zeer. Ik was er wel be
vreesd voor, dat het hem te veel zou aan
doen. Maar wat was dio taak, waarvan
hij sprak?"
„De taak om haar grootvader op te pas
sen, denk ik, die in de laatste jaren zijns
levens kindsöh was. Arme John! Men heeft,
hen beiden opgeofferd."
John nam, toen zijn vVder des middags
naar hem kwam zien, de gelegenheid waar
om hem mede te doelen, hoeveel verstand
en nauwgezetheid Violette getoond had, en
met welke moeite hij haar had overgehaald
om een kleine voor zichzelvo te houden.
„Zij heeft nog geen ondervinding het goe
de kind"', zeide Lord Martindale. „Zij weet
niet hoeveel zij noodig zal hebben. Als het
geen geheim is, zou ik wel eens willen we
ten, hoeveel zij voor ziohzelve houdt."
John noemde dc som.
„Dat is dwaasheid", riep zijn vader uit.
Dat is nog niet de helft van hetgeen Theo
dora heeftEn dan nog wol in Londen, ter- 1
wijl Arthur er zoo op gesteld is, diat zij een
keurig toilet heeft. Ik dacht, dat gij wij
zer waart, John."
„Ik weet wel, dat h-et zeer weinig is, dooh
toen zij de overige uitgaven bij een geteld
had, moest ik zelf bekennen, dat zij niet
meer voor ziohzelve houden kon."
„Gij hebt zeker verkeerd opgeteld",
sprak Lord Martindale. „Zij behoeft zich
volstrekt niet te bekrimpen. Gij hebt im
mers zelf gezegd, dat hun inkomen meer
dan voldoende is."
„Dat is ook zoo; maar gij weet, dat
Arthur gewoon is veel gold te verteren."
„Schande genoeg voor hem."
„En men kan niet verwachten, dat hij
eensklaps zuinig on spaarzaam zal wor
den. Ik geloof wel, dat hij het zich oprecht
voorn emitmaar hij is tc verkwistend, voor
al in zijn cüagelijksche uitgaven. Ik zeg niet,
dat het zoo wezen moot, maar i)k vrees, dat
het zoo is, dat alle voorzichtigheid en alle
opofferingen van haar zijde zullen moeten
komen."
„Van eon vrouwtje van zestden jaren,
weinig meer dan een kind, en dat zoo alge
meen gevierd wordt! Nu, het zaïl fraai uit
komen
Niet dat ik het haar wijten zal, het arme
kind; maar ik begrijp niet hoe het met
hen gaan moet."
Dar gesprek bleef niet zonder gevolgen.
Lord Martindale stopte een poosje daarna
Violette een toegevouwen pipier in de hand,
zeggende, dat zij den inhoud voor haar
eigen gebruik moest houden; en zij waa
niet weinig verwonderd, toen zij er een
bankbiljet van honderd pond in vond. Haar
schoonvader begaf zich daarna met zijn beide
zoons naar Londen om een huis voor Arthuï
te huren, eu John uitgeleide te doen, die
