N°. 17067
Zaterdag 16 October.
Eerste IBlatl. fto, löïu,.
Brieven van een Leidenaar.
Persoverzicht.
Ingezonden.
^rmamint-T abt ettenj
LEIDSCH
DAGBLAD
DXXXXV.
Meer dan mjj lief is. wordt ik af en toe
gehaald in aangelegenheden, betreffende de
1 rijsregeling van levensmiddelen. Men weet
in het algemeen, 'dat ilc bg voorkeur over
Leidsche zaken Schrijf, en wanneer Leide-
naars "wat op het hart hebben, waaraan ze
graag openbaarheid willen geven, dan komen
zo wel eens bij mg, ,om mij over le lialen
als spreektrompet voor hen op te treden.
Bovendien, voor wie in de benauwdheid zit,
is het al reeds een opluchting, een schreeuw
te mogen geven en waarom zou ik mijn
btadgenooten, die met een of ander tot mij
komen, althans niet aanhooren? Zoo kwa
men er voor eenige weken, toen hooge
melkprijzen in uitzicht werden gesteld, jnen-
schen tot mij, met het verzoek, mijn invloed
aan te wenden, die prijsstijging tot 13 cen
ten en -hooger per Liter, te voorkomen.
Ik heb deze klagers bij voorbaat, verwezen
naar den burgemeester, die alleen 'de macht
heeft, zoo mogelijk en noo'dig maximum-
frgzen vast le stellen. Ik drong er (Tan
te gelijk op aan, dit zoo spoedig mogelijk
te doen. De melkslijters toch, sluiten in het
vroege voorjaar de contracten voor melk-
levering met de veehouders af voor den zo
mer, in het vroege najaar, voor den winter,
,en ik Wist, dat de meesten hunner daar
mede, met het oog op de eigenaardige toe
standen, waarin: wij leven, zoolang mogelijk
wachtten.
Zoo tegen October, toen de overeenkom
sten. meest alle waren beklonken, hoorden
wij dan ook, dat de volle melk met ingang
van October op 13 cont zou worden ge
bracht. Nauwelijks was Oogstmaand in het
land en onze huismoeders voor het feit ge
steld, voor elke kan melk 13 cent neer te leg
gen, of je hadt de klachten gaande. Ik
wendde mg ter informatie van verschillende
huismoeders, tot enkele vertrouwde melk
slijters met Jde vraag, of het niet minder
kon. Antwoord: absoluut niet, v/ant wij moe
ten voor de melk van den boer afgehaald,
zelf IO1/2' cent betalen en voor zoover .wij'
ze betrekken van een tusschenhandelaar, II
cent. Als ik opmerkte, dat er dan toch nog
2 li 21/2 cent per Liter verdiend werd, werd
mij voorgerekend, dat dit geen zuivere winst
was. Zelfs als men geen enkel bankroet je
kreeg, wat natuurlek wel het geval is, 'gaat
er nog van deze winst af. door de omstan
digheid, dat men meest altijd eenige melk
overhoudt, die gekarnd moet wörden, en dan
lang geen 13 cent opbrengt. Een nielk-
elijter, met één jongen of ,een hond werkend,
is tevreden, wanneer hij 150 h 200 Litör
per dag verkoopt. Zoo kon ik op de vingers
natellen, dat er voor zoo'n man een kleine,
zelfs te kleine winst overbleef en dat hij
het alleen vol kon houden, doordat hij met
een voordeeliger contract voor den zomer,
toen een beetje meer had verdiend. Men
moest het over het geheele jaar omslaan
en dan kon het zoo'n beetje marcheeren, al
was het nog geen vetpot.
Ik ben toen naar veehouders en melkle-
veranciers gegaan, om de mededeelingen van
de melkslijters te controleer en. Dat onder
zoek bevestigde deze mededeelingen. Inder
daad was voor dat bedrag gecontracteerd.
Als de veehouder op kaasbereiding ingericht
wns. feou hij nog liever van het contract
Ontslagen zijn, want hij zag kans dan nog
meer voor de melk te kunnen maken - Waar
de zaken zoo stonden, vond ik natuurlijk
geen vrijheid tegen den hoogen melkprijs
te ageeren, althans niet in dien zin. dat ik
er op wilde aandringen, dat de melkslijters
Üen prijs v.eer zouden verlagen. Men moet
niet alleen zelf leven, maar ook laten leven.
Daar kwam echter de order van den bur
gemeester uit, dat de maximumprijs van de
volle melk was vastgesteld op 12 cent.
Even te voren stelde een veehouder-melkslij.
ter zijn melk 'voor denzelfden jmij?, ran
zijn huis gehaald, verkrijgbaar, wat voor
dozen natuurlijk wel te doen wag. Het was
voor hem altijd nog voordeeliger. dan ze
aan een melkslijter te verkoopen en de
omstandigheid, dat hij in de stad woont,
maakte het mogelijk, dat tal van klanten er
gebruik van konden maken. Als maatstaf
voor andere melkslijters kon deze prijszet
ting van een éénling, die in bijzondere con
ditie verkeert, echter niet dienen.
Nu waren de klachten van de huismoe
ders dus in eens verstomd.
Een prijs van 12 Cts. per Liter is nog
wel een abnormaal hooge prijs, maar ze
voelden toch wel, dat er in de gegeven
omstandigheden geen reden tot klagen was.
Maar nu kwamen de klachten van den
andeien kant. Het zgn thans de melkslij
ters, die tol mij komen en verzoeken eens
duidelijk te willen maken, dat liet. met een
prgs van 12 Cts. per Liter voor hen niet
vol te houden is. Zij hebben rag hun reke
ning voorgelegd, eenmaal en andermaal, en
ik mag niet anders zeggen, hoe het mij
ook zou Spijten, dat onze huismoeders, voor
wie elke cent er thans één is, weer meer
zouden moeten betalen, dat oen prijs van
13 Cts. per Liter in de gegeven omstan
digheden niet te veel is. Een groots melk
te verander, die menig slijter van melk voor-
ziel, liet mij een rekening zien waaruit over
tuigend bleek, dat hij er den veehouder voor
betaalde f 10.35 per 100 Liter van het erf
gehaaid. Hij zette ze aan de melkslijters
om voor 11 Cts., alleen om de nvelkslg-
ters ter wille te zijn, doch' -sou ze nog
liever houden voor de 'kaasfabricatie. Van
daar ook, dat hij de gunstige bepaling
maakte, d.al de slijter weder mocht terug
brengen wat hij niet verkocht, ton einde de
schado er althans buiten te houden.
Ik geloof dus, dat uit een oogpunt van
billijkheid tegenover de melkslgters en voor
na melgk tegenover de kleine melkslijters,
een maximumprijs van 12 Cts. niet is vol
te houden. Wil men de burgerij tegen dezen
en zoo mogelijk nog lageren prijs, dit nut
tig en onontbeerlijk voedingsmiddel verschaf
fen, dan moet men het in een andere rich
ting zoeken, het kwaad in den wortel aan
grijpen.
In deze courant van Donderdag heeft de
neer J. de Graaf, veehouder uit Zoetar-
woude, erkennend dat de melkslijters in het
godiang zijn gekomen, willen aantoonen, dat
den veehouders een prijs van 10 h 11 Cts.
ook toekomt, ja, dat zij met dien prijs er
nog slechter aan toe zijn, dan in normaio
tijden. Welnu, zoo zou ik als onpartijdige
deido kunnen zeggen: waar in dezen duren
tijd de bevolking in het algemeen lijdt, mag
do boer ook wel met een beetje minder
tevreden zijn dan vroeger. Ik geloof ech
ter, dat het o.a. de landbouwende stand
is, die in deze tijden profiteert, in ieder
geval geen reden tot klagen heeft. Eu als
de heer De G. er een behoorlijke boek
houding op nahoudt, dan zal deze zgn ons
voorgelegde berekening ongetwijfeld logen
straffen. Houdt hij geen boek, dan zal het
eindresultaat hem vermoedelijk danig mee
vallen. De melk 25 pCfc. hooger, de voeder-
artikelen 50 pCt. verhoogd, dat zal volgens
hem een glad verkeerde rekening voor den
boêr geven. Hg vergeet echter, of liever
hg wil ons twee dingen doen vergeten:
In de eerste plaats, dat zijn gemaak niet
enkel bestaat uit de opbrengst van de melk,
maar ook uit dat van zgn fok- en vet
vee, dat hij verkoopt en waarvan de prijs
ook enorm is gestegen. Mest hij varkens,
dan heeft hij ook daarmede zeker goede
zaken gemaakt. In de tweede plaats mag
hij het hooi, dat iu zijn berekening het
voornaamste voederartikel vormt, niet op
den tegenwoordigen melkprijs stéllen. Hij
betaalt voor zjjn land nog dezelfde pacht
als in 1913, en heb hooi, dat hij toch zelf
winb, kost hem nu evenmin f52 per K.G.,
als tweo jaar Vroeger.
Ik geloof daarom, dab de prgs van de
melk voor den boer nog wel oen beetje
lager kon, zonder dat hij reden tot klagen
had. Mgn onderzoek heeft mij echter wel
geleerd, dab liet niet de veehouder-melkver-
kooper is die het meest profiteert en dat
vooral niet heeft gedaan in den afgeloo-
pen zomer, toen de betrekkelijk goedkoops,
melkcontracten nog liepen, maar dat het
de veehouders-kaaspro'duceuten zijn, die
goede winsten maken. En het komt mij voor,
dat eerst, wanneer den kaasuitvoer een veel
grootere rem wordt aangelegd, er Sprake
kan zijn, dat de prijs der melk aanmerkelijk
kan worden verlaagd. Dat moet uitgaan
van den Minister zelf, en ik geloof, dat
er in die richting een 'krachtige drang
uit de bevolking op dezen bewindsman moet
uitgaan.
Laat men dan ook, zoo or niet eon einde
aan te maken is, den handel in consenten
beperken, waarmede thans wordt gespecu
leerd als met effecten en waarmede schat
ten gelds verdiend worden, vaak door mon-
schen, die met de productie noch met den
handel van melkproducten te doen hebben.
DOMINEES IN DE TRAM. - Trof.
Bouwman schrijft in „DE BAZUIN" over
dit onderwerp
Volgens hot Courantenverslag sprak air.
S. de Vries op de vergadering van Anli-
rcvolütïonnaire Gemeenteraadsleden over
Zondagsrust van gemeentewerklieden. Over
hot stilhouden van openbare middelen van
vervoer kon hij zich niet uitspreken, omdat
in Amsterdam zelfs de Gereformeerde pre
dikanten dos Zondags met de tram naar de
kerk gaan.
liiermeo is een teere kwc.Jtie aangeraakt.
Hot is duidelijk, dat do publieke bedrijven
niet ineens kunnen stilgezet worden op Zon
dag. Er moet ook op Zondag gezorgd worden
voor de openbare orde, voor verlichting,
enz. Gar fabrieken moeten doorwerken, po
litieagenten moeten op Zomdag dienst doen.
Hierover is men algemeen eenstemmig. Dit
zijn werken der noodzakelijkheid.
Maar over do publiokc vervoermiddelen
is het oordeel niet eenstemmig. Zeker is
dat een christen niet zonder noodzaak ge
bruik moet. maken van tram of trein Dat
echter een lid der gemeente niét van een
rijtuig of publick vervoermiddel gebruik
raag maken, als hij anders niet in dc kerk
kan komen, zal wel niemand van hem dur
ven eischen. Als iemand, om aan de-n eisch
des Heeren te voldoen en de samenkomsten
der gemeente to kunnen bijwonen, gebruik
moet maken van een vervoermiddel, dan
staat hij t rij voor God. Maar dit geeft aan
een ander.lid dor Kerk, die gemakkelijk loc
pen kan, geen vrijheid om van rijtuig, tram
of trein gebruik te maken. Als een predi
kant moet proeken op zoo grootcn afstand
van zijn woning, dal hij dit niet kan loopen,
kan het gebruik maken van een middel van
vervoer niet worden afgekeurd. Doch ook
in dozen mag geen willekeur in 't. spel zijn.
En wat voor een predikant geldt, die ge
roepen wordt op verren afstand van zijn
huis to prccken, geldt niet voor een lid der
gemeente, die dichter bij zijn woning het
woord kan hooren. Gaat een lid der gemeen
te rijden of trammen, die, om een geliefd
predikant te hooren, een andere kerk voor
bij gaat, clan zondigt hij, dan geeft Hij noo-
deloos ergernis.
Het trammen van predikanten op Zondag
naar de kerk heeft clan ook geen gering be
zwaar. Wij willen cle broeders, die het 1
sommige gevallen doen, volstrekt niet ver-
oordeelen. Maar wij vragen: Is de gemeen
te zelve in dezen niet de schuldige? Roept
het bezwaar, da*, ingebracht wordt, nieb
verandering van stelsel? Is het werkelijk
to doen voor menig predikant, om voor een
dienst een of drie kwartier te loopen naar
de kerk, en na- cle preek weer zoo ver te
loopen, en dan 's avonds weer een uur of
meer? Moet niet gebroken worden met de
ongedeelde groote stadskerken, en met het
rondprceken? Wanneer cle kerken in dezen
gezond en prachtisch handelen dan behoefd;n
do dominectó ?s Zondags niet meer in de tram.
Fort verhooging. „HET HUIS
GEZIN'' oefent eritiek op een eventueel
wetsvoorstel tot verhooging van port.
Het blacl schrijft o.a.:
Nietwaar, of men op een krant een post
zegel van een halven of van een lieelen
cent moet plakken; of men een brief met
vijf of zeven-en-een-ha 1 ven-cent moet fran-
keerenwie voelt dat nu Heb is immers
telkens maar een bagatel.
Intusschen gaat portverhooging in tegen
den draad der tot dusver gevolgde postpo-
litiek, welke naar verlaging, niet naar ver
hooging van het port streefde.
En op do tweede plaats is portverhoo
ging een onevenredig zware belasting voor
den kleinen man en meer nog voor den
handeldïijvenden middenstand
Deze middenstand heeft uit den aard der
zaak veel correspondentie, zoodat verhoo-
ging van het port voor brieven en druk
werken vooral zwaar op hem zal drukken,
die reeds een zoo moeilijken tijd doormaakt.
Op de derdo plaats gaat portverhooging
in tegen het internationale streven naar
vergemakkelijking en uitbreiding van het
verkeer.
Het stuiveïsport voor- brieven in het in
ternationaal verkeer is een desideratum,
hetwelk nog niet bereikt is. maar dat men
door de jongste wijziging in het internatio
naal tarief aanmerkelijk is genaderd.
Verhooging van ons tarief is een terug
tred ojd den weg, dien -ook ons land is op
gegaan
Niets is gemakkelijker ca schijnbaar een
voudiger dan een verhooging in to voeren,
die automatisch werkt en op het oog eigen
lijk geen last is.
Maar in werkelijkheid zou een portver
hooging stellig voor een bepaalde catego
rie een drukkende belasting kunnen zijn.
ün gevalle n-v erzek ering inden
landbouw. Menig landbouwer leeft
in het vertrouwen, dat hij zijn personeel
tegen ongevallen heeft verzekerdheeft la-
Ier een ongeval plaats, dan blijkt menig
maal, dat geen uitkeering of slechts een
zeer geringe uitkeering wordt toegekend
omdat de verzekering uitsluitend de aan
sprakelijkheid van den werkgever dekte,
zoodat zij alleen die zelfdzame ^tva'.len
betrof, waarin dc werkgever dooi de w t
aansprakelijk wordt gesteld voor de gevol
gen van liet ongeval van zijn r.i b.vder.
•Het „NEDJi,KJüAi\DSCH LANDBOUW
WEEKBLAD" hoorde onlangs van het vol
gende geval:
„Een landarbeider werd bij liet werk door
een ongeval getroffen en gedood. Hij liet
een weduwe na en verscheidene kinderen,
waaronder twee beneden den leeftijd van 16
jaar. Zijn werkgever, die niet beter wist,
of bij had zijn personeel togen ongevallen
verzekerd, klopte bij de verzekeringmaat
schappij ora uitkeering aan. Dezo betaalde
uit wat zij verschuldigd was: do som van
16.80. Dc werkgever, diep verontwaardigd:
de polis vermeldde toch met vette letters,
dat bij dood of verwonding van één jaersoon
een maximum-schadevergoeding werd uit
gekeerd van tien duizend gulden en bij
dood of verwonding van meer personen
vijf en twintig duizend gulden. Zeker, doch
allecu indien do werkgever voor het ongeval
wettelijk aansprakelijk was, d. w. z., indien
het ongeval was te wijten aan gebrekkige
zorg van den werkgever voor cle veiligheid
van zijn arbeiders.
De t crzekcringmaatschappij, dio verdere
schadevergoeding afwees, was olkomen in
haar recht. Zij had niet meer verzekerd dan
cle wettelijke aansprakelijkheid van den
werkgever en behoefde derhalve niet meer
te betalen dan wat de arbeider in rechten
van zijn werkgever had kunnen vorderen.
Het kwaad schuilt dan ook niet bij de re
geling der schade, maar bij het afsluiten
der verzekering. Ons is bekend, dat vele
agenten van verzekeringsmaatschappijen,
bewust of onbewust, do personen, met wie
zij een verzekering wenschen af te sluiten,
in onzekerheid laten omtrent den aard en
den omvang der verzekering. Gevallen als
cleze, waarin de landbouwer overtuigd was,
dat hij door zgn verzekering zijn personeel
tegen ongevallen had verzekerd, komen,
herhaaldelijk voor Wij raden dan ook al
len landbouwers aan, hun polis van verze
kering eens in to zien en nauwkeurig na te
gaan, of die verzekering inderdaad beant
woord aan dó bedoeling, waarmee zij haar
hebben gesloten".
Ds Melkslijter komt in Gedrang.
Geachte Heer Redacteur.
Om eenige aanteekeningen te maken op
het ingezonden schrijven van „Dc Melk
slijter komt in Gedrang", verzoek ik U
beleefd eenige plaatsruimte, waarvoor bij
voorbaat mijn dank.
Allereerst zou ik den inzender een vraag
willen stellen: Waarom hij zich op deze wijze*
toer de zaak der melkslijters opwerpt?
Het had toch m. i., aan de hand van Uw
eigen redeneering, geachte Heer De Graaf,
op U w weg gelegen, om de kiem van de
opdrijvingsziekte te dooden, door zich te
orgo niseeren en en bloc te ageeren
tegen een voederprijsstijging als .door U
omschreven, en allerminst, om, op zijn
zachtst uit te drukken, het werk van een
burgemeester, uit een andere dan uit de
gemeente, waar U woonachtig is, te criti-
seeren; een werk, dat zeer zeker ten goede
komt van een overgroot deel der burgerij,
vooral die der noodlijdende.
U zult toch zeker niet willen ontkennen,
dat het boerenbedrijf een zeer gunsjig resul
taat heeft opgeleverd, al zijn dan de vee-
voederprijzen zoo enorm gestegen.
Beter cn zaakkundiger had ik het ge
vonden, als U, instede van eritiek te oefenen,
zeli de hand aan den ploeg hadt geslagen,
ten einde te bereiken datgene, wat U thans
lot de taak van den burgemeester rekent,
zelf in verbinding met Uw vakgenooten,
de stijging van de voederprgzen hadt trach
ten te beteugelen: edoch, het is gemakke
lijker de zaak maar af te zien en „ten einde
raad" de melkprijzen maar te verhoogen en
daardoor in de gelegenheid te worden ge
steld nog eritiek te oefenen op andersnvins
beleid, wat in dezen tijd misschien gerekend
moet worden tot uitspanning van 's men
schen zeer zwartgallig denk- en spraakzin-
tuigeiu
G vraagt aan het eind van Uw m. i. wei
nig1 overdacht of voorbedacht schrijven, waar
om den pulp fabrikanten vrijdom van han
delen wordt gegeven. Deze vraag is m. i.
met een even simpele wedervraag te beant
woorden en wel: Waarom zijn de boeren in
melk- en kaasbedrijf niet wat meer aan
banden gelegd? Dat dit toch harl moeten
geschieden, behoeft bijna geen betoog; men
gelooft slechts de stijging van veevoeder-
prijzen en bekijke de kaasstolpen in burger-
gezinnen,. dan komt men wel tot de con
clusie. een ontzaglijk hooge kaasprgs L oor
zaak van het feit, dat zoo weinig kaas in
Nederland verorberd wordt.
Zouden de burgemeesters van de verschil
lende gemeenten] waar het bedrijf, dat u
uitoefent, floreert, de boerenkaasmakers e. a.
niet wat in hun prijsopdrijving kunnen be
teugelen? Stelt I een dergelijke vraag eens
aan den burgervader van de gemeente, waar
U is gevestigd; misschien kunt U dan nut-
tig'er en meer in 't algemeen belang
werkzaam zijn. dan U op te werpen voor
een zeer kleine categorie van menschen,
die toch oolc, niettegenstaande Uw inge-
zchdon schrijven, de oorzaak van deze melk
prijzen-ziekte zoeken bij de boeren, van wien
ook zij overtuigd zijn, dat zij werkelijk ruime
w'nstén gemaakt hebben.
Het ingezonden schrijven zal toch zeker
riet behoeven te dienen, om den schijn
aan t; nemen, dat de boeren, in casu U, ge
achte Heer L de Graaf, nog al 't mogelijke
willen doen, om den lijdensweg van den
melkslijter te bekorten en nog minder hoop
ik. dat het U heilige ernst is om met dat
sein ij ven iets goeds voor den melkslgter
te bereiken, daar dat toch zeker tot een
ongerijmd idee fixe zou behcoren, niet in
staat om zich maar eenige teekenen van
levensvatbaarheid toe te eigenen.
Kom, Heer De Graaf, indien U dan wer
kelijk iets wilt doen voor Uw pupil, span
dan het paard als rechtgeaard boer in
pJaals van achter den wagen er vóór, door
de kwestie hoeomopathisck te behandelen
en in eerste instantie het misbruik aan vrij
dom vhn handelen mede le heipon den kop
in te drukken, door als belanghebbende, bij
autoriteiten, daartoe bereid en bevoegd, te
wijzen op den onkoudbaren toestand voor U
en de Uwen. Daarmede dient U niet alléén
Uzei ven, doch ook de categorie van melk
slijters. die hun hoopvolle blikken op U
zullen vestigen; vertrouwende, dat U, die
hun zaak zelfs in de courant wilde goed
maken, bij machte zal zgn, oni een afdoende
behandeling aali de ziekte te geven.
Hoogachtend,
Abonné S.
Voorschoten, 14 October 1915.
Een trouwe SrievenbesteSter.
Mgnheer de Redacteur.
Gaarne zag ik onderstaande regelen in
Uw veelgelezen blad geplaatst.
Wij hebben in onze gemeente een brie
venbesteller, die brieven, briefkaarten, enz.
naar zijn inwoners bestelt naar gelang bet-
hem naar den zin uitkomt.
Het is mij al reeds verscheidene malen
door ondervinding gebleken, dat brieven,
enz. twee a drie dagen onderweg waren
voordat ze mg onder do pogen bezorgd wer
den. Nu heb ik wel opgemerkt, dat deze
persoon denkt: dat zullen de menschen niet
bemerken. Nu, er wordt dan nog wel eens
gezegd: oude hazen weten de paden; doch
dan zeg ik hier onmiddellijk: doch pas toch
op voor de strikken, want daar wordt dan
niet meer op gerekend, als men langs den
zelfden weg loopt. En zoo is het ook hier
bet geval. Het schijnt ook voor hem een
oude gewoonte te worden, hoewel men hem
al eens gewaarschuwd heeft, dat liij ze op
trjd bezorgen moet. En ik ben het niet
3llen, die hierover een woordje spreek.
0 neen, zelfs Zondag 10 October gebeurde
het nog in den Gasthuispolder, "dat een
briefkaart 10 Oct. bezorgd werd, welke
reeds Zaterdagmiddag 9 Oct. besteld had
moeten worden.
Over het Dagblad wil ik maar niet spre
ken, hoe daarmede gehandeld wordt. Ik
twijfel echter ni^ of ik nu niet meer van
inwoners behoef aan te halen of in 't geheel
geen namen behoef te noemen, en wij zullen
zien of er nog eens verbetering in ge
bracht zal worden. Want veronderstel, dat
het zich voor zou doen, dat men door een
Familielid verzocht zou worden op een
groen bruiloftsfeest, je in een teleurstel
ling zou worden gesteld, door te laat be
zorgde tijding, dat het groene bruidspaar
al rteeds getrouwd was, zocdat ze u de
a raag zouden stellen of u soms al kwani
op de beschuitjes met muisjes en teleurge'
steld van een vergeefsche reis wederom
huiswaarts kon keer en. En wie hiervan de
schuld? De brievenbesteller.
Ik hoop tevens, dat hieraan de Postdirec
teur zich eenigszins zal laten gelegen liggen,
en den Postbesteller eens onder het oog
zal brengen, dat dit zoo niet langer kan gaan
met dien luien dienst te vervullen, zoodat
we voor hem geen ingezonden stukje meeï
in het. Dagblad behoeven te plaatsen.
U, Mijnheer de Redacteur, beleefd dank
zeggend voor de verleende plaatsruimte.
Een inwoner van Zoeterwoude
Eten voor Militairen
Mijnheer de Redacteur!
Wilt u zoo beleefd zijn, dit bericht voor
mij te plaatsen? t
Daar ik dagelijks het eten zie brengen
voor de militairen, dat hoogstwaarschijn
lijk naar' liet Rapenburg (Volksbond) moet
gebracht worden, valt het mij /altijd op, dat
nooit de Cam'elles, waarin het eten is, ge
sloten zijn. Het verdient, volgens mijn in
zien, aanbeveling, 'dat de daarover gestelde
militairen er meerdere zorg aan ,moeteif
besteden. In de eerste plaats valt er vee{
vuil in, en dan het vreeselijke morsen, wal
er door gedaan wordt! Hedenmiddag heef'
iedereen, die de Papengracht over wandel
de, menig portie erwtensoep op de stra&t
steenen zien liggen, wat uit de camel!©'ge
stort is. waarmee menig mensch, zoo het
daar niet lag, zich had kunnen voeden
Hopende, dat dit schrijven er toe leiden
mag, dat zulke toestanden verbeterd worden,
blijf ik met vriendelijken dank voor liet
plaatsen van dit stuk:
Een dagelrkscli bezoeker van de Papen-
gracht.
1 H. BOOM. i
Leiden, 15 Oct. 1915. t '3?.
RECLAMES h 40 Ct. per regel.
1098 18
B vernietigen de bacteriën van
verkoudheid, influ.enz^oanndB
roodvonk ene., in mond ën
keel en beschermen
8ssiTiStuii9'
1151 10
KUNST, LETTEREN, ENZ.
Een loftuiting over en een aanval op
Julia Culp,
Julia Gulp heeft dezer dagen te Berlijn
een concert) gegeven. En in een bespreking
van cle „Yoss. Zeitung" staat o.m.
Frau Culp ist eine merkwürdige Erschei-
nung. Sie, die geborene Hollanderin, wurdo
die beste de'utsche Liedcrsangerin dor Ge-
gen wart,"
De „Nieuwe Courant" teckent hierbij
aan
„Dat lijkt op annexatie, maar toch heeft
de referent volkomen gelijk. Reeds veel
vroeger hebben wij opgemerkt, hoe cleze
zangeres, die de liederliteratuur van haar
geboorteland zelfs hier nagenoeg geheel no-
gcerfc en zelfs niet de moeite geeft, ervan
op de hoogte to blijven, van haar oorspron
kelijke nationaliteit niets meer heeft over
gehouden dan haar geboortebewijs."
