Gs Europeesche Oorlog.
N°» Ï7055
2£aieï'iflag 2 October.
rJ?weecle J Mail. flo f9|§
ENGELSOHE BRIEVEN.
FEUILLETON.
15© ©lijf.
LEIDSCÏÏ
(Van onzen Ixmdensolieii medewerker).
(Nadruk Verboden),
Zeppelins over Londen.
Londen, 22 Sept.
Na wa/t ik vroeger al van de machtelooze
Zeppelan-verricbtingen gezegd heb, zou het
„uilen naar Athene dragen" zijn er nog
eens op te wijzen dat er geen enkel militair
voordeel mee bereikt wordt. Een paar da
gen geledeD evenwel zei mij een Engelsche
vriend in vollen ernst, dat hij het, onpartij
dig bezien, een knappe, en volstrekt niet
onwettige krijgsverrichting vond. Nu heb ik
<do grootste achting voor een zoo ruime op
vatting, maar de mijne is daar zoo geheel
(moe in strijd, dat ik het wel waard vind
ons beider argumenten eens tegenover el
kander te stellen en het aaol de lezers over
.te laten wien zij ten slotte gelijk zullen ge
ven. Het gebruik maken van zoeklichten
'en „anti-aircraft guns" dat zijn kanon
non, waarmee men op de luchtschepen
Bchieten kan het gebruik maken van
vliegmachines om de Zeppelins in de lucht,
aan te vallen, ja zelfs het feit, dat Londen
(©enige kazernes rijk is, stempelen volgens
'hem de wereld tot een „versterkte plaats",
dae rechtens gebombardeerd mag worden
:en het opblazen van arsenalen en vernielen
Van spoorwegstations zijn natuurlijk ge
oorloofde militaire handelingen.
En daarop steunt mijn eerlijke onpartij
dige vriend de overtuiging, dat de vijand
met zijn Zeppelin-tochten van zijn stand
punt geen ongelijk heeft.
•Mijn opvatting is, dat hij integendeel
groot ongelijk heeft en dat het opstellen
van noodweer-kan on n en in een overigens
«.volkomen openliggende stad nog geenszins
het onverschillig neerwerpen van bommen
op oen dichtbevolkt stadsdeel kan verent-
schuldigen. Waarom zijn die kanonnen op
gesteld? Omdat de Briteche legerauton-
'iteiten de taktiek van de Duitsehers in de
aanvallen op Parijs, op andere Eran9che
steden en op de ba-dplaateen aan de Oost
kust hebben gezien en begrepen, dat geen
gevoel van menschelijkbeid de Duitsoh-o
generale staf zou weerhouden haar Zeppe-
ilins naar Londen to doen stevenen. Maar
ijbo© het zij, de vraag is of de Zeppelins
door eenige gerechte hoop op militair suc-
1 bes een excuus hebben in het dood en van
fwoerlooze menschen en kinderen en het
(antwoord op die vraag ds: neen en duizend
maal neen.
Wij weten toch allen, dat die enorme
.trhefc ontplofbaar gas gevulde gevaarten
fdudzen'dkn meters hoog in de lucht moeten
blij ven, willen zij zic-h. niet blootstellen aan
'het gevaar, neergehaald te worden door
'.een snellen kogel. En zoo zij dat doen,
'iWaor blijft dan do kans om eenige be-lang-
rijke schade- aan te ridht-en aan militaire
[gebouwen, fabrieken of spoorweg-emplace-
(menten? Die kans is een op duizend,- zoo
ihoog uit do lucht, terwijl de kans om on-
jtechuldigcm te treffen vee'l en veel groeier
[Is. Proefnemingen in vredestijd gemaakt,
"hebben doen blijken, dat van zeer grooto
i(hoogte geworpen bommen vaak een lialve
mijl of verder van het doel te land komen,
zelden binnen de driehonderd meter en op
(het doel nooit of niet dan bij het blootste
/toeval.
iWelk' een krankzinnige verspilling van
."energie en oorlogsmateriaal is het dan. al
maar weer terug te komen, bommen luk
raak neer te gooien en terug te gaan, .vol
van do verrichte heldendaden en van do
iechade, dieniet is toegebracht.
Nog onlangs heeft Balfour het zoo raak
gezegd toen hij de slot3om opmaakte van
hetgeen in een jaar tij-Is door de Zeppelins
{was uitgericht:
„71 volwassen burgers en twaalf kin-
ü'eren gedood, 189 burgers on 31 kinderen
gekwetst. Gaat men die getallen na, dan
ziemen, dat de totale uitslag van vele
opeenvolgende schanddaden nog niet de en
kele verrichting evenaart van de duikboot,
die tot onomwonden trots van Duitschland
en het afgrijzen der geheele wereld 1198
orschuldige non-combattanten in de „Lusi-
taria" naar den bodem der zee zond. Toch
is het al erg genoeg en men mag zich
wel afvragen, welk militair voordeel behaald
werd ten koste van zooveel onschuldig bloed.
„Het antwoord is gemakkelijk te geven.
Geen soldaat of matroos is gedood; zeven
zijn gewond en slechts in één geval is
er schade toegebracht, die beschouwd kan
worden als van eenig gering militair be
lang, en alleen dan nog, wanneer men dat
woord in zijn ruimste beteekenis opvat.
„Zeppelin-aanvallen zijn louter bruut ge
weld, maar tot dusver hebben ze gefaald.
Geen vijandelijk oogmerk, zedelijk of daad
werkelijk, is er. mee bereikt.
Deze woorden van den Minister van Ma
rine zijn van 28 Augustus en sedert hebben
nog eenige. Zeppelin-tochten plaats gehad,
de laatste over eenige Londensche distric
ten. En deze beide zijn, wat menschenoffers
betreft, verreweg de ergste, die nog ge
houden zijn, zooals uit de onderstaande cij
fers blijkt. In beide „raids" werden 14 man
nen, vijf vrouwen en elf kinderen gedood.
Het aantal ernstig gewonden bedraagt twaalf
mannen, vijftien vrouwen en zoven kinde
ren, terwijl de getallen der lichtgewonden
in beide dagen 47 mannen, 28 vrouwen en
20 kinderen beloopen. Alle boven genoemden
zijn weerloozen uitgenomen vijf. Dit waren
soldaten, die niet in de uitoefening van
hun beroep werden geraakt en van wie één
werd gedood.
Hierdoor komt men thans lot do slotsom-,
dat twintig Zeppelin-expedities tot uitslag
hebben gehad de vermoording van 126 per
sonen en de verwonding van 352. Is het
niet schitterend?
(Wel, zal hier on daar iemand onnaden
kend opmerken, 't is oorlog en als er een
boom wordt omgehakt, moeten er spaanders
vallen.
Neen, de boom staat er nog, ongerept,
maar de waanzinnige houthakker slaat blin-
deling.-. om zich heen, raakt al wat
in zijn nabijheid komt...., maar niet den
boom. Zeker, als lig maar aanhoudt, zal hjj
ten langen leste den boom wel eens een
jaap geven, maar wat al onschuldige slacht
offers heeft die amokmaker inmiddels ge
maakt!
En de kansen zrjn tien tegen één, dat
hijzelf ondertusschon ook leelijke kle:rschsu-
ren heeft opgeloopen of ten slachtoffer valt
van zijn ellendig beroep.
Terwgl ik dit schrijf, loopt buiten een
krantenjongen met „extra tijding!" Ik offer
mjjn penny, het is wel toevallig het
laatste nieuws betreft een nieuwen lucht
aanval op de Oostkust.
Er z-rjr bommen geworpen natuurlijk, maar,
schade is niet toegebracht en er zijn geen
meDsehen geraakt. Het is haast tragisch, dat
immer vruchtelooze pogen. Millioenen en
mdlioenen marken zijn kwistig uitgegeven
om Zeppelin's uitvinding te volmaken, hon
derden moedige luchtbrigadiers lieten er het
leven bij; dozijnen luchtschepen kostte het
en wat doen ze ten slotte in een werkelijken
oorlog? Zo komen bij nacht, liefst in maa-n-
lcozen nacht, blijven hoog in de lucht,
ontlasten zich snel en zenuwachtig van hun
ontplofbare- en brandbommen en maken dan
dat ze wegkomen. Oorlog, jawel! Een
mooie manier. Vliegtuigen zijn do" vecht-
middelen dor toekomst. Ze zijn weinig
kwetsbaar, ze fladderen als vleermuizen over
do loopgraven van den vijand of scheren
als zwaluwen laag langs den grond. Maar
die logge reuzen van de lucht? Ze zullen
uitsterven als walvisschen, als mammouths
deden en olifanten zullen doen, die logge
kwetsbare kolossen. Gruwelijk is dat neersmij
ten van bommen op de dichtbevolkte huizen
blokken der armere wjjken. Hier geen kans
voor do verschrikte menigte het vage lijf
te bergen in de kelders. Slaat zulk een ka
zerne-woning to pletter, dan vallen er of
fers: zuigelingen en kleine kinderen het
eerst, omdat ze er zoo overvloedig zijn, vrou
wen en mannen te gader.
Toch heeft zoo'n bommen-nacht wel een
resultaat, maar een averechtsch. De recru-
ten stroomen er door naar het leger. In
dit land, waar geen dienstplicht heerscht,
is toch een zeer grooto krijgsmacht op de
been gebracht. Dagelijks vertrekken afge-
exerceerde contingenten naar het oorlogs
terrein, dagelijks geven zich nieuwe drom
men op. En zoo'n gruweldaad doet ze toe-
stro omen bjj tienduizenden. Is dat in Duitsch
land wel bedacht?
De dienstpüchtdebatSen in het
Lagerhuis.
Zooa-ls men weet, heeft Asquith in hot
Lagerhuis verzocht niet te spreken over het
dienstplichtrraagst.uk, voordat de regeering
de debatten hierover zou openen. Kapt.
Guest, die dit verzoek bad uitgelokt, door
den minister te vragen, of deze op of voor
Dinsdag a.s. de beloofde verklaring kon af
leggen in verband tot dit vraagstuk, vol
deed niet aan den wensch va-n den minister,
maar zeide, dat men in ee-n tijd als deze
behoorde te doen. wat men juist achtte
(toejuichingen) en niet behoefde toe te ge
ven aan de een of andere pressie, die men
onverschillig wie op hen trachtte uit
te oefenen. Indien ik, vervolgde hij, er van
overtuigd was, dat de bespreking van dit
onderwerp ook maar in het minst invloed
kon uitoefenen op de kansen van do gealli
eerden in de groote worsteling, waarin zij
zijn gewikkeld, dan zou ik geen minuut
van den tijd van het Huis verspillen en
het onderworp laten rusten. Maar het ar
gument, dat de minister aanvoerde, hield
niet in, dat de bespreking den loop van het
gevecht kon beïnvloeden maar alleen, dat
er een debat uit zou ontstaan. Er behoe
ven echter absoluut geen verschillende in
zichten te bestaan Het is een kwestie van
feiten en van cijfersOnze tegenstanders
denken, dat er iets achter onze propagan
da zit. Zo verdenken ons van zoo iets als
een complot.
Ons uitsluitend verlangen is, het land
voor de vraag to stellen, of in ieder geval
van de regeering zoodanige mededeeldng te
krijgen is, als wij voor 't land noodzakelijk
achten, opdat het ze*lf tot een besluit zal
komen, of het huidige stelsel ons al of niet
de overwinning brengen zal.
Er za"l misschien worden aangevoerd, dat
het feit, dat de Engelsohon do laatste twee,
drie dagen zulk een succes hadden, een ar
gument is tegen verandering van koers.
Maar juist gevechten als dezer dagen gele
verd werden, brengen ontzaglijke verlie
zen mee en brengen de noodzakelijkheid
van aanvulling met zich. Wat verder het
morcele effect op de groepen aangaat, het
is duidelijk, dat zij er kracht uit zullen put
ten, wanneer ze zien, dat men zich in het
land. moeite geeft en desnoods ook oude
vooroordeelen op zijde schuift, om mot alle
krachten -den oorlog voort te zetten. Ik
heb, vervolgde de spreker, tal van brieven
gehad van mannen aan het front, die allen
him vreugde er over uiten, dat wij door d-a-
den onze belangstelling tooncn voor hen,
die aan het front voor him vaderland
ve&hten.
Wij zijn niet zoo goed op de hoogte als
de regeering, maar wij kunnen uit het
geen we in de krant lezen, toch wel sommi
ge conclusies trekken. Wij weten, dat de
laatste acht maanden onze-n last aanmerke
lijk hebben verzwaard en dat wij veel meer
steun moeten verloenen aan onze bondge-
nooten op het westelijk front. Wij weten,
dat we in het oosten een dure onderneming
zijn begonnen, die we moeten winren, het
geen slechts mogelijk is, als we er over een
groote troepenmacht beschikken.
Aan de hand van eenige cijfers, die den
spreker bekend waren, berekende hij het
totale aantal manschappen, dat in de
eerstvolgende 12 maanden vereischt wordt,
op 3.600.000 De eerste-minister gaf ons,
vervolgde hij, eenige dagen geleden te ken
nen, dat zich bijna 3 millioen man voor den
dienstplicht hadden aangeboden. De term
„aangeboden" is onduidelijk en misleidend.
Toen dan ook onlangs de vraag ter sprake
kwam, of wij dezo 3 millioen man ook zij
waren inbegrepen, die maar korten tijd
in dienst werden gehouden of in het geheel
niet waren aangenomen kon dc minister
daarop geen antwoord geven. Daarom moet
ik zelf mijn oonclusies trekken. Ik trek er
250.000 man van af (de mannen inbegrepen,
die gedood of verder voor den dienst onge
schikt zijn)verder zijn er minstens nog
eens 150.000 man, die den verderen duur
een zeer klein aandeel er in zullen kunnen
nemen. Ten slotte mag men er gerust nog
7 pCt. aftrekken voor de recruten, die ont
slagen zijn uit den dienst wegens lichame-
lijfco ongeschiktheid. Zoodat er van de ver-
eischte 3.600.000 man slechts 2.450.000 be
schikbaar zijn. Als de koloniale contingen
ten 200.000 man groot zijn, zijn er neg
900.000 man te kort, om in de e. v. 12 maan
den de nood&ge 70 divisies op de been te
houden. En dat deze noodig zijn houd ik
vol. Kan de regeenmg ons waarborgen, dat
wij week na week genoeg recruten zullen
'krijgen om dlie 900.000 op to brengen
Als ze dat kan, heb ik niets meer to zeg
gen. Maar clan moeten zich ook iedere week
20.000 recruten laten inschrijven. Als zo dit
niet kan waarborgen, hoeft ze ook niet het
reoht een oogenblik te wachten met de in
voering van oen stelsel, dat het wel zal
waarborgen en ik verklaar, dat als ze 't
niet onder de oogen ziet en moedig onder
de oogen ziet, het land 't haar niet verge
ven zal.
Eenigo sprekers verzochten nu het Huis,
de debatten te staken. Verschillende ande
ren voerden daarna echter neg -heb woord.
Zelfopoffering.
De Parijsohe correspondent van dc „Ti
mes" beschrijft een pisachtig voorbeeld van
zelfopoffering van een Eng'elsobo verpleeg
ster, Mary Daries, in het Amerikaa-nsch©
hospitaal te Neuilly. De Engelsoho bacte
rioloog dr. Tavlor doet daar onderzoekin
gen om een methode voor de genezing van
„gas-gangreen" te vinden. Hij had proeven
genomen met cavia's, maar kon geen uit
komsten verkrijgen, die hem in staat stel
den de conclusies, waartoe hij gekomen
was, bij menschen toe te passen. Daarvoor
was noodig dat een raensch zich met een
zuivere cultuur van den bacil liet inspuiten.
Er waren vele gevallen van gas-gangreen
in het hospitaal, maar aangezien zich bij
alle complicaties andere vormen van infec
tie voordeden, waren die niet voor zijn
proefnemingen te gebruiken. Een geval van
gas-gangreea zonder complicaties was noo
dig om heb geneesmiddel te beproeven.
Dc verpleegster Daries, die in heb insti
tuut Pasteur in bacteriologie had gestu
deerd, had ongeveer 200 gevallen met doo-
delijken afloop van de ziekte gezien en had 1
ook bij dr. Taylor's proefnemingen carta's
zijn bezwijken. Zonder te laten nierkon wat
zij van plan was, betrok zij oen kamer dicht
bij het hospitaal, en Vrijdag ontving dr.
Taylor een briefje van haar, waarin zij
hem verzocht dadelijk te komen, om eenige
„laatste proeven" te nemen. Do dokter be
vond dat zij zich een inspuiting van de
cultuur, die bij de prooven van de carta's
gebruikt was, had toegediend. Twee uur
daarna vertoonden zich de verschijnselen,
van gas-gangTeen. Zij had den dokter aan
een zuiver geval van de ziekte geholpen.
De dokter spoot nu een kinine-preparaat,
dat hij als een middel tegen de ziekte be
schouwde, bij haar in en binnen 24 uur was
de patiënte buiten gevaar.
De behandeling wordt nu in de Ameri-
kaansche ambulance toegepast.
Op luisterpost.
Aan dei „Berliner Lokal-Anzeiger" ont-
1 een-en wij het volgende verhaal
Dat er luisterposten zijn moeten, daar
over waren wij het allen eens. Maar enke
len onzer waren de overtuiging toegedaan,
dat het absoluut niet noodig was, dat dezo
pesten zoo ver van de eigen stellingen la
gen. Doch de posten waren er eenmaal en
wij moesten ze bezetten. Daar bet punt,
bepaald als onze luisterpost, S00 meter voor
onze loopgraaf lag en alleen te bereiken
was door draadhindernisscn over weide,
veld en bremstruiken, kwamen wij sleohts
langzaam vooruit. Vooral, omdat do vij
and raketten liet opstijgen en wij dan, vol
gens voorschrift, onmiddellijk op den grond
moesten gaan liggen. Niettegenstaande men
alleen maar behoeft to blijven staan in het
schijnsel der raketten, om niot gezien te
worden.
De mannen, die wij aflosten, meldden,
dat er niets bijzonders gebeurd was. Wij
gingen in eon gat in den grond liggen en
begonnen onzen dienst, die hierin bestaat,
dat wij zelf geen geluid geven en letten op
vreemde geluiden, om dan onmiddellijk
laan del end op te treden.
Voor ons luistergat, ongeveer op twintig
met-er afstand, liep het M-kanaal. Onzo
oever was volkomen kaal, de andere oever,
door de vijandelijke luisterposten bezet, be
groeid met wilgen en hazelnootstruiken
Over het smalle kanaal liep een primitief
bruggetje, dat vooral in donkere nachten
door de luistorpatrouilies gebruikt werd,
om de overzijde te bereiken.
Do nacht was buitengewoon stal. De rust
werd niet eens verstoord door het gebrui
kelijke kanongebulder uit de richting van
Y. Slechts af en toe schreeuw de. een vo
gel of klonk uit do verte h-ct rollen van
een Eransehe auto. Langzamerhand wen
nen oog en oor aan de duisternis en stilte
en zien.en hooren wij tooneelen en gelui
den, die tevoren niet konden waargenomen
worden.
Aan den overkant schijnt zich een groot
dier te bewegen. Maar een dier kan niet
vloeken. Heel duidelijk hoor ik„Sacré
nom d'un chiéh En dan oen sr-ha-' m w m
nog een.
Do kameraden hebben het ook g< koord'
on zonder iets te zeggen, alleen door hand
bewegingen, spreken wij af, wat wij te doen
hebben. Wij grijpen naar de handgranaten
en wachten op de.n vijand. Wij kunnen wel
rilden, wat hij in zijn schild voert. Sedert
wij hier liggen, heeft hij gemerkt, dat het
onschadelijk maken van patrouilles onze
specialiteit is. Zijn patrouilles wagen het
dus niet meer over het bruggetje te gaan,
doch trachten in bootjes over het water te
komen. Wij hebben ons luistergat verla
ten, het geweer om den hals gehangen, in
de linkerhand een granaat, in de rcohte-r
twee granaten genomen on gaan kruipend
naar den oever.
Roman naar het Engelsch.
(Nadruk Verboden).
'29)
■TTij zag haar nog voor zich, in een prenten
boek kijkend, met haar gezichtje op den
^•ug va-n haar hand, waarbij haar gouden
krullen over haar blooten arm vielen. Hij
zag den jongen ook cn herinnerde zich,
'dat hij Billy heette. Hij hoorde een zach-
!te, eenigszins gemelijke stem van uit de
schaduw zeggen:
„Evie, lieve, het is tijd om naar bed te
•Jgaan. Ik geloof niet, Billy, dat ze je thuis
■£.oo laat laten opblijven".
Wat zou het belachelijk zijn geweest, zich
vjjkö onbeduidende bijzonderheden ai die,
'jaren te herinneren, als er geen - bedoe
ling-' bij ware geweest. Een stem in "..'ju
binnenste zei hein, dat ditzelfde teeken
ook een ..bedoeling" zou kunnen hebben
ton opzichte van de Wilde Olijf, maar hij
kwam niet in verzoeking daarbij stil te
staan. De Wilde Olijf, herhaalde hij bij
zichzelf, was van het begin af nooit „zijn
type van meisje"- geweest. Het was klaar
blijkelijk onmogelijk van jeen controle
ren do macht om dingen te „bedoelen", die
buiten kwestio waren.
Hij was niet verder dan tot hiertoo ge
komen, toen hij van mevrouw Green, dio
hij toevallig op straat tegenkwam, hoorde,
clat rar. Skinner, de tweede firmant, een
„beroerte" had gehad en nu naar Carlsbad
moest voor een kuur. Mevrouw Skinner
Êou, yolgens een brief .van haar uit de
Port aan mrs. Green, haar man daarheen
vergezellen. Mrs. Colfax wildo deze gele
genheid waarnemen, om met hen naar
Southampton to reizen, waarzij vrienden
zou aantreffen, met wie zij naar New-York
kon gaan. Er werd zelfs beweerd, dat miss
Jarrott haar nicht zou vergezellen, maar
mevrouw Green kon niet- voor de waarheid
daarvan instaan. In elk geval, zei zij, wa
ren er teekenen van een periodieko op
schuiving, zooa-ls die af en toe in een
groot 'handclsc-tabiiissement voorkomt-, en
ditmaal hoopte zij dat mr. Green zou krij
gen wat hem toekwam.
XII.
Het besef, dat op dit criticko oogenblik
een stoute stap moest gevraagd worden,
werkte als een pijnstillend middel, terwijl
het anders een dag van wanhoop voor
Strange zou geweest zijn. Voor het uiter
lijk kalm zijn werk doende, riep hij in zijn
binnonste al do hulpmiddelen op voor het
vormen van een plan, ten einde do om
standigheden te dwingen. Na acht en veer
tig uur zijn hart geplaagd en zijn brein ge
folterd te hebben, kon hij niets origineelers
bedenken dan den eersten trein naar de
Port to nemen, het meisje te vragen zijn
vrouw to worden en het leven do gevolgen
te laten uitwerken. Maar na verloop van
een paar dagen voorkwam eon offioieelo
mededeeling van mijnheer Jarrott een te
opzettelijke tarting van de onverklaarbare
stem in zijn binnenste.
Die mededeeling was gesteld in zijn kor
ten, drogen zakcnstijl en deed niet vermoe
den, dat er achter de deftige woorden aan
doeningen cn wenschen van een oud man
schuilden. Mijnheer Skinner was ver van
goed en moest onmiddellijk de reis naar
Carlsbad aanvaarden. Strange moest zijn
werk te Rosario aan mr. Green overdragen,
die directeur zou worden, in elk geval pro
tem, en zich hoo eer boo beter te Buenos-
Ayres vervoegen. Mr. Jarrott zou hem
gaarne 500 spoedig mogelijk na zijn aan
komst sproken.
Dat was alles; maar het redde den toe
stand voor zoover het den jongen man be
trof. Do lijst der stoombooten raadplegend,
zag hij dat de koninklijke mailpakketboot
„Gorrientes" over zes dagen naar South
ampton vertrok. Door den gehecicn nacht
met mr. Green to werken, die zich gaarne
alle inspanning getroostte, om zijn mede
dinger kwijt to raken, kon hij den volgen
den dag een trein naar de Port nemen.
Het was halfzeven, toen hij te Buenos-
Ayres arriveerde. Om half negen had hij
zich wat opgefrischt, zijn kle-eren voor een
avondtoilet verwisseld en gedineerd. Om
negen uren hield zijn cab stil voor üe deur
van het huis, te Palermo.
Toen hij den ou-en knecht, die hem ge
leidde, volgde, was het zóó donker in de
patio, dat hij slechts langzaam kon gaan.
En hij liep niet alleen langzaam, omdat
het donker was in de patio, maar omdat
hij van vele aandoeningen onder bedwang
trachtte te brengen, voordat hij zijn chef
ontmoette en een onderhoud met ncm had,
dat wellicht veel ernstigs kon opleveren.
Het was voor hot eorst in zijn leven ont
zenuwd, beverig, bijna bang. Toen hij langs
do open deuren en ramen ging van de on
verlichte of slechts flauw verlichte Ver
trekken, kwam do gedachte bij hem op,
dat zij in een van de donkere hoeken kon
zitten. Het zou hem een gevoel van ver
plichting hebben gegeven, als hij haar piano
had hooren spelen of spreken en dus wist,
dat haar aandacht was afgolcid. Niettemin
tuurde hij in het rond, om een glimp van
haar op te vangen, en spande zijn ooren
in of hij haar stem ook vernam. Niets liet
zich echter hooren dan de soauifelende
voetstappen van den knecht, die hem naar
de bibliotheek aan het eind der binnen
plaats bracht.
Als zij niet onverwacht van achter een pi
laar te voorschijn ware gekomen, een zwe
vend figuurtje in een witte japon dan zou
hij zich hebben kunnen beheerschen. Als hij
niet zoo plotseling voor haar had gestaan,
terwijl zij hem in Rosario waande, had ook
zij op haar hoede kunnen zijn. Hij bleef
staan, geheel onthutst. Zij gaf een lichten
kreet, als van schrik. De beweging van zijn
armen op dat oogenblik waren automatisch
en n;et aangegeven door do hersenen en dat
zelfde kon ook gezegd worden van de opwel
ling, waarmede zij aan zijn borst zonk. En
overigens g'ng alles bijna zwijgend. Wat hij
zei en zij antwoordde, was nauwolijks hoor
baar voor hen be'den, ofschoon beiden het
begrepen. Alles ging zoo sne! in zijn werk,
dat de knecht- nauwelijks cle deur der biblio
theek geopend on „mr. Strange" aangekon
digd had. of Strange stond reeds op den
drempel.
Hij moest nu al zijn gedachten verzame
len, om die bij de zaken te bepalen, en hij
verwonderde zich over do kalmte en lucht
hartigheid, waarmee hij dat deed. Na die
korte, plotselinge geloften vie1 het hem voor
't oogenblik even gemakkelijk Eri6 Colfax
uit zijn gedachten te verbannen als men fi-
nancieolc moeilijkheden vergeet bij het er
ven van een fortuin. Maar, of .choon volko
men in staat practische onderwerpen en
handelszaken te behande^n, was hij niette
min in één verrukking over baar liefde, ter
wijl hij een gewaarwording had, nauw ver
want aan blijdschap, nu bij wist, dat de last
dor beslissing van hem was genomen. Sinds
het Lot de aak ter hand had genomen, kon
men ook de geheele verantwoordelijkheid
daaraan overlaten.
Mr. Jarrott, die een sigaar zat te rooken
en zijn kop koffie gebruikte, was in avond
toilet-, maar droeg zijn huisjasje, een om
standigheid, waarvan Strange de beteekenis
niet kende, maar die ni t zonder uitwerking
op hem bleef. Dc ontvangst van den ouden
man deed denken aan dien van een verle
gen vader, die zijn terughoudendheid tracht
te laten varen tegenover der thuiskomend „n
zoon. Hij duwde Strange vriendelijk in den
gemakkelijksten leuningstoel, schoof een ta
feltje daarnaast- voor den sigarenkoker, het
aschbakje en de lucifers. Hij schélde om nog
een kop koffie en bood hem dien zelf aan.
Strange herinnerde zich hoe dikwijls hij zich
niet- op zijn gemak had gevoeld, wanneer
hem na een drukken dag dergelijke atten
ties door dien goeden, o\iden monsieur Du-
rand werden bewezen.
„Ik had u niet zoo spoedig verwacht,"
begon mr. Jarrott, toen zij boiden zaten,
„maar u hebt goed gedaan met to komen,
ïk vrees, dat er een geheele verandering zal
moeten plaats hebben."
„Lk hoop, dat u daardoor niet in moeilijk
heden komt," waagde Strange op te mer
ken, op een toon van bezorgdheid, die door
do vriendelijke ontvang-t gewettigd scheen
te zijn,
„Dat .-.al niet als ik de rechte mannen op
do rechte plaatsen kan krijgon. Dat zal do
grootste moeilijkheid zijn. Het wol-departe
ment zal onder de afwezigheid van mr. Skin
ner lijden. Hij is heel ziek. naar mijn idee,
I en er is slechts één man, d'c zijn plaats kan
innemen."
I Strange voelde zijn hart kloppen cn hot
bloed naar zijn gezicht stijgen. Hij begeerde
