ooit gedaan om ons land te bevrijden? In ons
wo i stel strijd met Groot Brittanje heelt hij
niets gedaan om ons te helpen, en toen
Frankrijk en Rusland gereed waren om tus
sen Groot Brittanje en ons op te treden,
heeft Duitsland geweigerd dit te d.oen.
De keizer is trots er op, dat hij plan op
getrokken en aan lord Roberts gegeven had
ter overwinning van ons. Neemt weer het
geval van president Kruger. De keizer is
de enigste persoon die wéigerde hem te ont
vangen en toen hij op de grens kwam van
Duitsland, was er een gewapende macht om
hem te ontzeggen over het grens te gaan.
En nu weer is de korresponden'ie tussen
Duitsland en Amerika gepubliceerd, waaruit
het blijkt, dat tijdens ons worstelstrijd de
Duitsers aan Enge'and oorlogs materiaal zo
veel als Engeland verlangde verschafte, en
nil protesteert Duitsland tegen het ver
zenden door Amerika van oorlogsmateriaal
aan de Bondgenooten! Wij waren hier hele
maal omsingeld en toch verschafte Duits
land oorlogsmateriaal aan Engeland."
De Duitschors te Warschau.
De gouverneur van Warschau noodigde
dezer dagen de Poolsche notabelen bij zich,
om hun mede te deelen, dat keizer Wil
helm voornemens was, een Pooisch konink
rijk onder Duïtsch protectoraat te stichten,
en hun daaromtrent hun meening te vragen.
De notabelen gaven zeer vage, ontwijkende
antwoorden, en de gouverneur kwam daar
door tot de overtuiging, dat het bewuste
voorstel niet de minste sympathie heeft ge
oogst.
Op speciaal bevel zgn alle schouwburgen
van Warschau gesloten, omdat enkele too-
neelspelers zich hadden veroorloofd, in alle-
gorischen vorm de Duitsche plannen cn me
thodes te ironiseeren.
Photo's van oorSogssche^en.
De Britsche admiraliteit heeft bekend ge
maakt, dat bet verspreiden en pub i.esren
van prentbriefkaarten en photo's van oor
logsschepen in strijd is met de belangen van
het land, omdat daardoor de agenten der
vijandelijke mogendheden in staat worden
gesteld de schepen der vloot te identi-
Ficeeren. En de admiraliteit verklaart dus,
dat zulke verspreiding en publicatie verbo
den is volgens de bepalingen van de Defence
of the Realm Regulations.
Photo's, profielen, teekeningen, silhouet
tes, prentkaarten van dezen aard zullen
dus niet meer mogen worden verkocht, zoo
lang de oorlog duurt.
Inbeslagneming van Metaalwaren
in Oostenrijk.
Ook i n Oostenrijk zal thans worden over
gegaan tot de inbeslagneming en inlevering,
van metaalwaren. Een desbelrefle-d beslu t
van het ministerie voor Landsverdediging is
ten minste door de „Wiener Zeitung" gepu
bliceerd.
Duitsche Annexaticlustcn.
De „Deutsche Tageszeitung" bevat een
verklariog van het. partijbestuur, naar aan
leiding van een door de conservatieve pa-
tij gehouden vergadering. Het voornaamste
doel van den oorlog is volgens deze mededce-
lingen nog steeds: de met alle middelen te
volbrengen onderwerping (Niederringung)
van Engeland, „dat den oorlog heeft ver
oorzaakt en nooit zal ophouden, onze positie
in de wereld en onze verdere ontwikkeling
in de toekomst onmogelijk 1r maken
De partij zal ook haar steun ve.rk'eenen,
besluit de mededeeling, aan alle maatrege
len tob gebiedsuitbreiding, die de toekomst
van Duitschland zullen bevorderen."
Belgen ter dood veroordeeSd.
De Antwerpsche architect Berkelmans
en de handelsbediende Kank, eveneens te
Antwerpen woonachtig, zijn door den krijgs
raad ter dood veroordeeld, z.g. wegens spi-
onnnge. Beiden zijn reeds terechtgesteld*.
leden weck door een Duitseken onderzeeër
I bij Kreta getorpedeerd. De bemanning van
het s.s., 34 koppin, werd Zoterdag te Mar
seille aangebracht door het s.s. „Memphis".
Dc Belasting op de Oorlogswinst.
De Londensche cerrespoildtnt van de
I „Tel." schrijft:
Geen der nieuwe ooriogsbelastingen, die
minister McKenna pas in zijn begroeting
voorstelde, is in Engeland met zoo'n alge-
meene instemming begroet a's de 50 pCt.
belasting van do extra-winst, die particu-
liere ondernemingen door en tijdens den oor
log behalen. Minis;er McKenna raamde die
opbrengst in een vol jaar op dertig niillioen
j pond sterling, maar deskundigen beweren,
i dat die belasting veel meer zal opbrengen.
Met het oog op de zeer hooge vrachtprijzen
vermoedt men, dat de helft der oorlogs
winst von de Britsche reederijen alleen ten
naastebij 30.000.000 por.d sterling zal be
dragen, ofschoon de hoogere vrachtprijzen
ook de hooge verzekeringspremies moesten
dekken. Me.t dat al zijn er door Britsche
stoomvaart-ondernemingen toch groote win-
sten gemaakt.
De 50 pCt. heffing der oorlogswinst van j
de .steenkolenmijnen in Wales zal vermoe
delijk ongeveer 300.000 pond opbrengen, i
en misschien een paar millioen van alle
Britsche steenkoolmijnen. Tallooze fabrikan-
ten en kooplui zullen ook heel wat moeten
opbrengen, evenals vele kleermakers, die
door de levering van uniformen voor offi-
eieren ruime winsten hebben gemaakt.
Iedereen zal den rijksschatters zijn boeken
ter inzage moeten geven.
De „Daily Chron." maakte het volgende i
staatje op der laatst opgegeven winst van
eenige groote industrieel© ondernemingen, in j
vergelijking met de winst, die zij icier van I
de drie laatste jaren behaalde:
Laatste
Gcmidd.
Ver-
winst
5 jaren
meerd.
p. st.
p. st.
p. st.
Vickers Ltd. (Machine-
en Scheepsbouw).
1.019.000
809.000
210.000
Armstrong Whitworth
(idexii)
802.000
624.000
178.000
W. Beardmore (idem)
219.000
185.000
34.000
John Brown (idem)
586.000
347 000
239.000
Hawthorn Leslie (idem)
202.000
102.000
100 000
Canunell Laird (scheeps
bouwers)
233.000
147.000
91 000
Beyer Peacock (locomo-
tieffabrikanten)
85.000
35 000
48.000
Brunner Mond Alkali-
fabriek)
82-1.000
770.000
54.000
Kycoc-ks (fabrikanten v.
on tplof f i ngsroidclelen
155 000
114 000
39.000
Gebr. Lambert (steen
kool-export
142 0D0
84.000
53.000
Powell Duffryn (iii)n-
maat-schuppij)
422.000
279.00C
145.000
Samuel Fox (machine
makers
66.000
39 000
27.000
Spillers en Bakers (mo
lenaars).
367.000
140.000
227.000
TM extra-winst dezer derrie
a f'rma'
s, nog
maar gedurende een deel van don oorlo^
gemaakt, bedraagt totaal 1,448,003 pond,
waarvan 724,000 pond moet worden afge
staan aan do schatkist.
Dc Diiihhootoorlög.
Het Engelsche s.s. „Natel" (6500 ton)
Pp reis van Bombay naar Marsri le, is ver-
De Toestand te Ween en.
Het „Petit Journal" heeft van een bijzon
deren correspondent een beschrijving ont
vangen van den thans te Ween en hcersch in
den toestand waaraan wij liet volgende oot-
lecnen
„Het groot vei schil tusschen bet huidig
uiterlijk van dc schoone, vroolijke stad en
dat van vóór den oorlog trof mij diep Alles
ziet cr somber cn naargeestig uit Men ge
voelt. dat. dc tragische werkelijkheid einde
lijk 't vroolijke masker beeft weggerukt, dat
j dc Weeners in dc eerste oorlogsmaanden
nog droegen.
I Dc befaamde corso (pantoffelparade) be
hoort tot het verleden Dc straten in liet
1 centrum Graben. Kaminerstrasse, Ste-
phanplatz zijn bijna verlaten het gelijkt
op de ingetogenheid van dpn vasten na het
j carnaval.
Do winkels sluiten cm 7 uur, in plaats van,
zooals vroeger, zeer laat in den avond ge-
opend te blijven Met. het vallen van do
duisternis lijkt een rouwfloers o\er de ge-
heelc stad te worden uitgespreid. Geen vroo-
lijkheid, geen pret meer; Weenen verzinkt
in koortsigen, door nachtmerries verontrus
ten sluimer.
ïk wil de reden van deze verandering we
ten Sommige Weeners, nog altijd trotsch en
optimistisch, verzekeren mij, dat deze droe
ve, sombere leegte te wijten is aan het zo
merseizoen de menschen zijn oog buiten 1
Maar anderen antwoorden mij, dat deze kille
stemming het natuurlijk gevolg van den kri
tieken toestand is.
En men behoeft slechts opmerkzaam rond
te zien, om cr zich van te overtuigen, dat
de laatsten het bij het rechte eind hebboxi.
Om te beginnen mag men de prachtige om
streken der stad, waar de weigestelden el
kaar vroeger plachten aan tc Letten, niet
meer bezoeken zij zjjn verboden terrein
geworden voor de burgerlijke bevolking. De
troepen kampeeren dao.r, kanonnen en loop
graven omringen de fraaie villa'sWeenen
is een vesting, te midden van een onmetelijk,
versterkt ka mp.
Het lev,die vesting is trouwens reeds
thans bijna ondraaglijk geworden. Alles is
hier ongelooflijk duur, en het ergste is, dat
er geldgebrek heerscht en dat men het on
mogelijke doet, om zich inkomsten te ver
schatten.
Een pond vleeseh kost hier thans 5 krone r,
iets meer dan 5 francs (te Berlijn, waar
reed* ernstig geklaagd wordt over de duurce
kost het vleeseh door elkaar 2 mark per
pond, vo'gens de „Vorwarts"). En teg-csn
d'cn ongehoorden prijs is het vJeesch met
eens gemakkelijk te krijgen, daar het vee
zeldzaam is.
Do beklagenswaardige hoofdstad maakt
thans een treurigen tijd door, want zij lijdt
niet alleen honger, maar wordt ook door epi
demieën ge.teisterd. De cholera vooral neemt
een uitbreiding aan, waarover de autoritei
ten zich in do hoogste mate bezorgd maken.
Men verbergt dit voor het groote publiek,
om geen paniek te verwekken, maar in wel
ingelichte kringen weet men zeer goed, dat
het aantal choleragevallen thans gemiddeld
300 per dag bedraagt.
Het is niet te gelooven, wat de autoritei
ten bedenken, om geld uit de mensohen te
k'oppen, clie toch al nauwelijks kunnen le
ven. In de -estaurants b.v. betaalt men bij
het voldoen der nota op officieel, gezegeld
papier 1 een extra bedrag van 10 heller
voor iedere vertering, ten bate van de oor
logskas.
En toch bevindt Oostenrijk zelf zich niet in
een buitengewoon kritieken economischen
toestand. Achter dit alles zit Duitschland,
dat van den bondgenoot alles opvordert,
wat het denkt noodig te hebben. Dat is al
eens geweigerd, maar Duitschland trekt
toch steeds aan het langste eind, en maakt
daarbij dit grapje, dat hier al van mond tot
mond gaat en veler hart in stilte doet bloe
den
Wij doen te velde het voornaamste
werk, wij verpletteren den vijand en red
den uw rijk offert gijlieden dan tenmin
ste uw maag
Het is een onloochenbaar feit, dat Duitsch
land, om liet zoo uit te drukken, „op den
zak van Oostenrijk teert". De eieren kosten
hier van 20 tot 40 heller (een dubbeltje k 20
cent) per stuk. Zijn er dan geen eieren in
Oostenrijk Zeker maar zij gaan naar
Duitschland. Dezer dagen zijn sr uit Hon
garije honderdtachtig wagons vol eieren
naar Berlijn gegaan, en een groote menig-.e
personen heeft bij dieD eieren-exodus met
dichtgeknepen hart toegekeken.
Dc Oostenrijkers eten dus niet, zij hebben
geen geld cn zij loopen, om kort te gaan,
regelrecht den ondergang tegemoet. Dat is
glashelder voor iedereen, die onbevangen
door het veroordeelde land trekt.
Maar al eten de Oostenrijkers niet, *oo
weten zij toen ten behoeve der Dadschers te
sterven, op de slagvelden, en hie^ ligt voor
een deel de verklaring der voor velen onbe
grijpelijke kracht van Duitschland Want de
Duitschers gedragen zich in Oostenrijk als
ware dat lan 1 een hunner koloniën. Ik heb
met eigen oog en Duitsche soldaten vroolijk
door de straten van Weenen zien flaneeren,
zonder zich om iemand, wie ook, te bekom
meren. Als er een Gostenrijkseh ottieier voor
bijging, namen zij, even weinig i otitie van
hem als ware hij een gewoon burgermannetj -*
geweest Maar dc Üostenrijksche soldaten,
staan al op verren afstand doodstil als zij een
Duitech officieij zien aankomen en salueeren
angstig en overbeleefd.
Op het kleinste teeken, op het minste ver-
zoele, vliegt iedereen voor de Duitschers.
Ik geloof zeker, dat Oostenrijk wanneer
I men het eens met alle macht aanpakte, spoe-
j dig ter aarcle zou zijn geworpen, want liet
j maakt den indruk, volmaakt murw tc zijn.
j Een der vele bewijzen zijner doodelijke zwak
j heid, zijner ongehoorde pogingen om zich noj
zoo lang mogelijk staande te houden, is, dat
j thans alle maar eenigszins bruikbare man-
j nen, oud of jong, gemobiliseerd zijn. Zelfs
de Freischütsen, leden der schi: tvereenigin
J gen, die minstens 40 jaar zijn, moeien onaer
l de wapenen komen, als zij de 57 jaren met
j gepasseerd zijn.
Eenige zeer hooggeplaatste mannen heb
ben reeds bedenkingen tegen deze uiterst.-;
maatregelen doen hoor en, maar de oud©
keizer houdt zich doof. Hij wil, :n zijn kind-
sche koppigheid, tot het bittere einde vol
houden en treedt zeer streng op regen ieder
een. die durft protesteeren. Zoo zijn er na
reed3 128 Oostenrijksche afgevaar tigden ge
vangen gezet of gedeporteerd, en wel 28
Tsjechen, 16 Kroaten, 20 Italianen, 30 Roe-
meniërs, 8 Dalmatiërs, 22 Serviërs en 4 Is
raëlieten.
Een en ander over Luxemburg.
De ,,Times"-correspondent tc Delemont
heeft eesigo bijzonderheden over Luxemburg
vernomen van den hoofdredacteur van „Lc
Democrat". Over het lot van Luxemburg ~s
eigenlijk weinig gesproken, doordat de schen.
ding van de Belgische neutraliteit meer do
aandacüt trok. Met zijn legertje van 240 man
van wie nog 30 tot de hof-muziekkapel be
hoorden, kon Luxemburg met aan tegen
stand denken. Thans wordt bet hertogdom
door 16.000 landstorinmannen bezet gehou
den. De helft bewaakt de spoorlijnen, we
gen en bruggen,* terwijl de andoren in de
hoofdstad liggen, waar zich ook een herto
gelijke wacht bevindt, bestaande uit 600 vrij
willigers. Deze marcheeren vaak door de
straten en zingen in het Luxemburgsch dia
lect hun eigen vaderlancbche liederen. Be
halve het Luxemburgsche dialect, hoort men
er veel Fransch spreken.
Het is den Duitschen soldaten verboden
op de binnenplaats van het paleis te komen,
waar de burgers vrij toegang hebben.
Het volk toont over het algemeen veel
sympathie voor do geallieerden, maar
spreekt nog het tiefst over eigen neutrali
teit. Men hoort dikwijls de Marseillaise en
Sambre et Meuse. De militaire concerten
van dc Duitschers worden n:et bezocht In
do winkels ziet men de portretten van Jof-
fre, Poincaré en den koning van België,
maar zelden van den Dmtscnen keizer. Me i
vertelt, dat do Duitsche keizer, bij een be
zoek aan Luxemburg, hierover een aanmer
king maakte en ten antwoord kreeg, dat
naar zijn portret met werd gevraagd. Hij zou
ook een hospitaal hebben be/.ocht en daar
een witte roos hebben gelegd op het bed van
eiken gewonde, zoowel bij Franschen al9
bij Duitschers. Na zijn vertrek wierpen de
Franscbe soldaten de bloem weg.
Het brood is eenigen tijd zeer schaarsch
gewesrt en er zijn ook 250 grams-broodka.ar
ten. Nu is het brood, weliswaar beter te
verkrijgen, maar over het algemeen is het
leven nog zeer duur. Zoo betaalt men
fres. 3.75 voor een pond spek. De Duitsch?
soldaten kregen grijs brood en mogen niets
meer 'tij de bakkers koopen De Duitschers
hebben feitelijk slechts beslag gelegd op twee
artikelen, op goud en op paarden. De
Luxemburgers houden aog aan zekere voor
rechten vast zij hebben o.a. et-n uitvoerver
bod afgekondigd voor paardenvleescFi. Een
groote grief voor de burgers is het, gedwon
gen to worden in de munitiefabrieken te
werken, ten behoeve van de Duitschers.
Er loopt 'n gerucht dat de hertogin na
den oorlog zal huwen met een zoon van den
Duitschen keizer. De hertogelijke familie
bestaat irk de hertogin Mane Adelaide',
haar grootmoeder, moeder en vijf zusters.
Men ziet haar dikwijls in de straten, de oude
re dames in auto's, de zee zusters te paard.
Volgens een ander gerucht, zou de hertogin
geneigd zijn van den troon afstand tc doen,
ten gunste van haar zuster Marie Antoinette
om zelf verpleegster te worden
vooral in afgelegen landelijke uireken. ge
daald zijn en spionnen hebben uilge&.t, a na
na ze weder opstegen. E.ke Duitsclier moet
heb derhalve als een plicht jegens zijn va
derland beschouwen van elk dalen van c n'
vliegtuig onverwijld don naasten outio- vf
militairen post kennis te geven, of. indkn
de trjd zulks niet toelaat, met behulp van
anderen de inzittenden vasthouden. Is het
vliegtuig reeds weder opgestegen, dan n;o t
de omgeving nauwkeurig afgezocht wo:doii
i naar den achtergelaten spion. Het vliegtuig
i mag niet beschadigd warder, eve: zier h te
I verhinderen, dat de inzittenden papieren,
kaarten of photografische platen veruitli-
KORTE BERICHTEN.
Do Engeischen maken tegenwoordig een
soort van extra versterkte banden, die voor
de leger-autompbielen goed te pas zullen
kemen, daar het hierdoor moeilijker wordt,
den weg door bestrooien met scherpe voor
werpen (scherven, voetangels enz.) voor het
antomobiel-verkeer ongeschikt te maker. De
band bevat twee lagen vjj-n stalen plaatjes,
schijfjes van vanadium-s'aa1, eon der mo
derne ijzorlegeeringen met weinig of geen
koolstof.
Ook het aantal lagen weefsel en caout
chouc is nu grooter geworden, en wel met)
twee lagen katoenen weefsel toegenomen. 'Te
vens past men op die banden een nieuw vul-
kaniseerproces toe, dat korter duur3 wat het
voordeel heeft, dat zoodoende het weefsel
op een minder zware proef wordt gesteld.
De Russische regeoring stelt voor, dc be
lasting voor personen die van den militai
ren 'dienst zijn vrijgesteld, te bepalen op
20 pCt. van alle inkomons boven 500 roe
bel.
Do „Tagl. Rundschau" meldt, dat sedert
het begin van den oorlog Bobemen 61
I politieke kranten opgedoekt zijn. Onder de-
zo waren 32 Tsjech! "ter, die door de over-
heid onderdrukt zijn. De Duitsche bladen
hebben vrijwillig opgeho.rien te verschij-
I nen. To Gitschin, Kuttenberg en Nimburg
verschijnen in het gehcc! geen kranten
Ylicgcnd'c Spionnen..
Door het plaatsvervanger.d ge raol-kcm-
mando van het 7o legerkorps le Münster
wordt bekend gemaakt, dat vastgesteld is,
1 dat vijandelijke vliegtuigen hier en daar,
Mr. Jarrott drukte de toppen van zijn
vingers tegen elkaar en antwoordde lang
zaam
,,Er is nu bepaald geen bijzondere reden.
Wij hebben gesprokon over zekere over
zekere veranderingen. Maar bet is lo
vroeg
„Natuurlijk komen mijn persoonlijke
wen schen niet in aan meriting, als
„Juist zoo juist zoo ik begrijp dat-
El—epersoonlijke wenschen, zegt. u
„Ja, sir, geheet persoonlijk
De grijsblauwe oogen keken hem met een
blik aan, die niet onderzoekend moest zijn
en niets moest verraden, maar die in v;er-
kelijkheid iets uitdrukte, waarvoor Stran
ge de zijne afwendde.
„Hoel goed, dan zou ik maar gaan", zei
de oude man bedaard.
Strange gaf dien namiddag zijn kaartjes
af aan het huis te Talermo, juist op het
oogenblik, dat hij vist, dat mrs. Jarrott
lag te rusten en mass' Jarrott met. miss Col-
fax uit rijden was. Om zeven uren nam hij
do nachtboot, die de Plata naar de Parana
opvoer.
XI.
„Weet jij ook, F.vie, waarom mr. Strange
op deze wijze wegloopt? Je oom zegt, dat
hot niet noodig was, dat hij nog best in de
6tad had kunnen blijven."
„Ik weet het werkelijk niet", antwoord
de Evie oprecht, terwijl zij om de tafel in
de eetkamer heenliep en de bloemen voor
den lunch rangschikte.
„Je oom dacht, dab jij het wel zou we
ten", zei mrs. Jarrott, terwijl zij lusteloos
achterover in een stoel lag. Ha.ar toon en
manieren gaven te kennen, dat de zaak haar
niet raakte ofschoon zij bereid was er over to I
spreken. Dit was de grootste mate van bc-
langstelling, die zij kon toon en in iels, dab
baar persoonlijk niet aanging, sinds den
dood van haar jongens. Zij zou het onder
werp niet te berde hc-bben gebracht, als de
bleekheid van hot jonge meisje in de Laat
ste dagen hen niet ongerust had gemaakt.
„Ik heb er geen flauw vermoeden van",
verklaarde miss Colfax. „Ik was even ver
baasd als u, tante Helena".
„Je oom denkt, dat je iets tegen hem
moet gezegd hebben
„Dat heb ik niet. Ik heb hoegenaamd
niets tegen hem gezegd. Waarom zou ik
dat ook? Hij is niets voor mij."
„Natuurlijk is hij niets voor je, als je ver
loofd ben met Billy Morrow."
Miss Colfax leunde over de tafel, ter
wijl zij er meer tijd voor nam dan noodig
was, om een roos bij het rangschikken goed
te doen uitkomen.
„Ik ben niet. met hem geëngageerd",
zoi zij, aloof zij er over had nagedacht
naar mijn eigen idee niet."
„Maar toch wel naar zijn idee, onder
stel ik
„Dat kan ik tooh niet helpen, is 't wel?"
„Niet als je hem schrijft en zegt, dat al
les uit is".
Miss Colfax bleef staan en hief bijwijze
van protest een groote, roode bloem om
hoog.
„Dat zou het wreedste zijn, waarvan ik
ooit heb gehoord riep zij uit met overtui
ging. „Ik begrijp niet, hoe u het over u kan
verkrijgen zoo iets aan de hand tc doen."
„Wat wil jij clan in dit geval doc-n
„Ik behoef nu toch nog niets co doen. Er
is g-ee-n haast bij voordat ik weer naar
New-York ga."
„Wil jc hem dus in 't geloof laten
„Dat zal hij het liefst willen. Wanneer ik
voor hem zijn, Er is geen reden waarom hij
't eerder zou weten dan noodig is."
„Maar is dat oprecht, liefste
„Hoe kan ik dat zeggen?" Bij zoo'n onre
delijke vraag werden de blauwe oogen door
tranen beneveld. „Ik kan mij niet in al die
fijne onderscheidingen verdiepen, tante
Helena, begrijpt u dat niet? Ik heb alleen
maay te doen wat goed is".
Mrs. Jarrott richtte zich met een air van
hulpeloosheid op. Zij hield veel van de
dochter van haar broeder, maar zij moest
zichzelf bekennen, dat zij de jonge meisjes
niet begreep. Daar zij alleen jongens had
gehad, had zij niet te tobben gehad met
wispelturigheid.
„U moet het aan niemand vertellen, tan
te Helena," smeekte Evie, toen mrs. Jar
rott de kamer scheen te willen verlaten.
„Ik zou niet graag willen, dat oom Jarrott
het wist of tante Queen ie."
„Ik zal hun dat stellig besparen", zed
mrs. Jarrott op een voor haar scherpen
toon. „Zij zouden op zijn minst verbaasd
zijn, nadat je mijnheer Strange zoo hebt
aa ng emo edigd."
„Dat heb ik niet gedaan, hij deed het uit
eigen beweging. Ik kon hem niet tegenhou
den".
„Hadt je het wel gewild?"
„Ik heb er wel over gedacht, soms totdat
ik mijn engagement met Billy opgaf.
„En nadat je die zielscrisis had doo-rge-
maak, krwam het er zeker niet meer op
aa^."
„Wel, de zielscrisis zooals u het noemt,
maakt me vrij. Ik zal mij niets te verwijten
hebben."
„Neeii, dat zal mijnheer Merrow wel voor
je doen."
„Natuurlijk zal hij dat ddoh. Dat ver
wacht ik zeker. Het zou heel vreemd zijn,
als hij 't niet deed. Ik zal een vreeselijken
tijd hebben, voordat ik hem zoo ver heb, dat
hij de zaak op mijn manier beschouwt. En
mij dunkt, tante Helena, ik mocht wel, bij
het hem zeg, zal het altijd nog te vroeg
alles, wat er op mijn schouders ligt, wat
sympathie van u ondervinden. Een massa
meisjes zouden er niets van verteld heb
ben. Maar ik heb het u verteld, omdat ik
wensehte, dat u zien zou, dat ik volkomen
eerlijk en oprecht ben.
Mevrouw Jarrott zei voor het oogenblik
niets meer, maar later op den dag bekende
zij haar man, dat het meisje baar een raad
sel was. „Zij brenet mij in de war, zoodat
ik niet meer weet, wie van ons beiden ver
standig redeneert". Zij was nog in 't geheel
niet zeker of Evie over mr. Strange
kniesde, ofschoon 't wel mogelij- was. Als
dat echter niet het geval was, moest zij ziek
wezen. Anders waren haar gedruktheid en
gebrek aan eetlust niet to verklaren.
„Je kunt er je leven op verwedden, dat
hij over haar denkt', beweerde mr. Jarrott,
met terzijde-zetting van zijn gewono deftig
heid, wat hij zich veroorloofde als hij zijn
huisjasje aanhad. „Hij aanbidt haar".
Dat was wat St-rango to Rosario deed.
Daar hij haar, met het oog op to omstan
digheden, niet durfdo schrijven, kon hij
slechts in zijn hart een altaar voor haar
oprichten en dat bedienen met groote toe
wijding. Hij oridervGTi 1 echter, dat het af
wezig zijn van haar hem niet in staat stelde
een vrij en onpartijdig oordeel over zijn
toestand te vormen, evenmin als zijn werk
hem vanzelf de oplossing bracht voor dc
problemen, waarvoor hij zich zag geplaatst.
In dit opzicht was hij teleurgesteld ©ver
de uitwerking van zijn noodeioozo vlucht.
In Duitschland worden .oevêri genomen
rr;et een nieuwe broodsoort, het N-brood,
dat door toevoeging van voedings-
gist (Nahrhefe) rijker aan eiwit is dan het
gewone oorlogöbroou, het K-brood. Het
N-brood zal eenige. penningen duurder ko
men.
Het gerucht, d.it reeds eeni.go dagen liep
over een fusilleering to Gent, schijnt waar
te zijn. De zoon van een ^landweer-oom-
mandant to Gent zou te Brugg aangehou
den zijn, waar men een brief met militair©
gegevens op hem vond. De Duitschers moe
ten hem gefusilleerd hc.b' :i.
Zwitsersche b. --- vernemen uit Tokio,
dat het gerechtshof aldaar 19 Japanscho
parlementsleden en den voormaligen mi
nister-president graaf Oera schuldig heeft
verklaard aan omkooperij. Oera had naar
uit het onderzoek is gebleken- 100,000
frano uitgegeven om een wetsontwerp tot
aanschaffing'van oorlogsmateriaal er door
te krijgen.
De „National Tidende" meldt, volgens
oen telegram aan do „Daily Mail" uit Ko
penhagen, dat een Zweedsche schoener met
drio maften Dinsdagmiddag op een mijn in
het nieuwe Duitsche mijnveld bij het
luchtschip van Drogden aan den ingang van
den Sond in dc lucht is gevlogen. Ge ge
heeld bemanning moet omgekomen zijn.
De militaire commandant van Gent iv oft
aan de gemeente Lede een boete van niet
minder dan 10.000 mark opgelegd. Heb
plaaisje 13 zoo zwaar gestraft, omdat bijna
2.1 maand geleden op den spoorweg bij liet
dorp een houten balk gevonden is, clie vol
gens de Duitschert, daar opzettelijk was
neergelegd, om een trein te doen o. tsporeo.
Na verloop van tweö maanden was hij
geestelijk nog even ver als toen hij Buenos-
Ayres verliet. Zijn verstand verzekerd©
hem, dat hij het recht bezat van iemand,
die geen rechten heeft om maar zooveel
mogelijk buit te maken en zich too te eige-
I nen, terwijl dat naamlooze iets binnen in
hem weigerde die stelling goed keuren.
Wat nu eigenlijk in hem dit beletsel op
wierp, kon hij niet raden. Het kon zijn
geweten niet zijn, want sinds dien bewusten
nacht op het meer Champlein bier hij er
geen geweten meer op na. Evenmi kon 't-
zijn hart wezen want dit riep iiiidcr ora
Evie Colfax dan 'n leeuw brult om voed
sel.
Zijn oordeel v. as al- verlamd, zoodat het
hern maar het beste leek Liefde tot de
eenigo scheidsrechter te maken en dè rest
te laten waaien.
Hij werd hierin aangemoedigd door do
gedachte, dat cr tu-sschen haar en hem dt
geheimzinnig© band van een „voorbeschik
king" bestond. Hij geloofde vaag in een
macht, die met betrekking tot plannen vooi
's menschen lot haar bedoeling te kennen
geeft door plotselinge vingerwijzingen op
zeer onregelmatige tijden. Op deze wijze
was Evie Colfax, als een mooi, feeachtig
kind aan hem geopenbaard in het meest
kritieke oogenblik van zijn leven. Tot dus
ver had hij zich ongaarne verdiept in do
gebeurtenissen van dien avond, eenige ja
ren geleden, doch nu deed hij met een ze
ker genoegen een tocht naar het verleden.
(Wordt vervolgd).
