fsedertand en k Oorlog.
IN ERNSTIG/-/ TIJDEN.
Met de Redactie vau „FItt Volk'1 van
meening zrjna-e/ dat dergelijke „ergerlijke
zwrjnertj", indien inderdaad bedreven, niet
krachtig genoeg gelaakt kan worden en dat
jn het algemeen belang op strenge bestraf
fing dient aangedrongen te worden, zijn
we op onderzoek uitgegaan, schrijft liet
„Alg. Hbld.":
"VVe spraken met officieren, kader en sol
daten (van diverse pluimage), met nota
belen, met een veldwacht:r.
En we hebben den indruk gekregen, dat
bier venijn gezogen "is;" dat. hier. „van een
vonk een brand" gemaakt is, om met den
veldwachter te spreken; dat „merakel over
dreven" is, zooals een der soldaten na lesing
van het artikeltje zeide.
Er is „iets" gebeurd in het kamp in
do „Spees"; er is, tussclien S en 9 uur,
een ommegang gehouden door het kamp,
óver den het kamp (van een bataljon) in-
sluitenden dijk.
Daaraan heeft een kapitein met enkele
(drié of vier) andere officieren meegedaan,
ja zelfs het initiatief er toe genomen, na
vergunning gekregen te hebben van den
bataljonscommandant (die niet in het kamp,
doch in zijn bureel in een in de onmiddel
lijke nabijheid gelegc-n boerderij vertoefde).
Van een „in optocht gaan naar den „su
perieur" van dien kapitein (Schotman) is
geen sprake geweest, evenmin als van een
„den kapitein op de schouders nemen en
een deken omslaan"; verder is er geen
„anderen kapitein, eveneens dronken, uit
zrn bed gehaald onder dé woorden: „Kom,
ouwe Judas, jij d'er ook bjf V' Hierbij zij op
gemerkt, dat een der soldaten bij het lezen
van het artikeltje zeide, dat dit laatste be
paald niet waar was; die kapitein (Krijff)
heet van zijn voornaam Lucas en wordt
in den troep altijd als „Lucas" aangeduid
van een bedoeling als in het „ouwe Ju
das" ligt opgesloten, is geen sprake ge
weest.
Bedoelde kapitein lag niet op zijn bed
(krib bedoelde schr. waarschijnlijk), doch
was model gekleed zoo juist op het avond
appèl bij den bataljonscommandant geweest
„Een „in zijn hemd meedansende" officier
heeft niemand der door ons ondervraagde
officieren en minderen gezien.
De sergeant-tamboer heeft, met drie
hoornblazers, op verzoek van kapitein Schot
man de taptoe bij den ommegang geblazen.
De „menigte burgers" bestond volgens
één soldaat uit twee burgers met fietsen,
volgens den veldwachter van Opheusden,
die vlak bij het kamp woont, uit hoog
stens tien burgers.
Volgens de pertinente en zeer besliste
verklaring van twee kapiteins waren geen
der officieren „half of geheel" beschonken.
De bataljonscommandant had zijn officie
ren dien laatsten middag in zijn kwartier
(een boerderij vlak bij het kamp) den mid
dagborrel aangeboden. De officieren, aldus
de bataljonscommandant, zijn „op gewone,
kalme wijze" na afloop, pl.m. 6 uur, naar
hun tenten gegaan, waar door h'en com-
j-agniesgewrjze het middagmaal werd genut
tigd (dus niet aan een gemeenschappelijke
tafel). Op liet avondappèl had hij niets bij
zonders aan de officieren bemerkt.
Kapitein Schotman heeft met zijn officie
ren in zijn tent gegeten met-een fleschje
bier, daarna met hen thee gedronken.
Bij de compagnie-Schotman zijn drie grap
penmakers, de „artistieke leiders", zooals de
compagniescommandant hen noemde.
Na het middagmaal waren de artistieke
leiders met de z.g. zangsc-etie van de com
pagnie-Schotman weer aan het z'ng^n (in de
onmiddellijke nabijheid van de officiersten
ten), waarbij o.a. ook het lied: „Dronkaard,
er is ook redding voor u" werd aangeheven,
hetgeen ook op andere dagen reeds vaak
was gezongen.
Toen kapitein Schotman, zittende voor
zijn tent, hen zoo aan den gang zag (er had
den zich geleidelijk meer manschappen om
het groepje verzameld), kwam hij op de
gedachte den ommegang te houden, die daar
na plaats had en waarvan de kern gevormd
werd door de „zangsectie" en overige man
schappen en enkele kaderleden van de com
pagnie-Schotman. i
Dé ommegang nu schijnt, ten gevolge
van de donkerte, ten slotte (het geheel
duurde ongeveer een halfuur) een eenigs-
zins ordeloos verloop ie hebben gehad, toen
bij het passeeren van de Dampgedeelten der
andere compagnieën steeds meer menschen
zich aansloten.
Het feestbetoon werd besloten met het
zingen van het „Wilhelmus" en het „Wien
Neerland's Bloed", gevolgd door drie hoe
ra's, waarop kapitein Krnlf, die JÖcli aan
den staart der kolonne bevond, de men-
scben aanspoorde zich te verspreiden en naar
(te tenten te gaan.
Bij het avondappèl- (9 uur) werd door de
sectiecommandanten niets bijzonders .opge
merkt.
De ovc-rste-r.egiment-commandant, (ie om
•kwart voor tienen met zijn adjudant per
autolangs het kamp reed, vond alles in
ruot.
De order, dat het kamp niet moöht wor
den verlaten, was gegeven, omdat de ba
taljonscommandant beducht was, dat in ver
band met de betrekkelijke nabijheid van het
garnizoen, Ede, menschen daarheen /ouden
gaan en niet bijtijds terugkeer en.
Wij willen ten slotte hieraan toevoegen,
dat wij bij onze gesprekken met verschil
lende officieren, den indruk kregen te doen
te hebben met ernstige, zich van hun plicht
ten volle bewuste mannen, die uiterst pijn
lijk getroffen waren door de wijze, waarop
hun handelingen wdren verdacht gemaakt.
Het artikel in „Het Volk" was hun als
een klap in heb gezicht geweest. De batal
jonscommandant heeft Wee es dagochtend on
middellijk den uitrukkenden dienst afge
last en een streng onderzoek geopend.
IJET INTERNEERINGSKAMP VOOR DE
PUITSCBERS TE BERGEN. -
Men schrijft aan de „Tel.":
Bt halve het honderdtal Mecklenburgers,
dat reeds van den aanvang van den oorlog,
uit de dagen van Visé en Luik, alhier geïn
terneerd werd (dit getal was aanvankelijk
150, doch voor eenige maanden terug kre
gen e,en 46 van hen vrijheid om naar Duitsch-
Jand te gaan, aangezien zij volgens hun be
weringen, door het Ned. Roode Kruis, zon
der hun wil, op Nederlandsok gebied wa
ren gebracht; van 26. van hen kwam reeds
bericht, dat zij gesneuveld waren, binnen),
zjjn er in het kamp nog een 36 anderen
ondergebracht, die van het cultuurwerk ge
noeg hadden gekregen en z:odra zij de kans
schoon zagen, op Nederlandsch gebied waren
gekomen.
Deze 36, waaronder- een viertal" marine
soldaten uit den Elzas, zijn evenwel in een
afzonderlijk gebouw ondergebracht en le
ven met de Mecklenburgers niet op .al te
besten voet.
Reeds driemaal kwam het tot een klop
partij en wel eenmaal na liet zingen van eeo
FraOsch lied; door de Eizassers.
Met groot verlangen zien de deserteurs-
geïnterneerden den dag tegemoet, waarop
zij hun vrijheid "kunnen herkrijgen om in
Nederland hun brood te verdienen.
Het vertrouwen hierop is nog zooveel
grooter geworden, nu Duiischland van 15
Augustus -af voor hen ook niet meer aan
Nederland betaalt.
Ook aan hun gezinnen, die aehiergeble-
ven zijn, wordt thans a'le steun in Duitseh-
land onthouden,
In Den Haag schijnt men echter nog
maar steeds niet te welen, hoe men met deze
mannen zal moeten handelen.
In de werken over het oorlogsrecht wordt
over de geïnterneerden al heel weinig ge
zegd en zelfs de interneerings-commandant
weet niet anders te antwoorden, dan dat hij
óp goede gronden meent, dat ze niet aan
Duitschland bij het sluiten van den vrede
zullen woeden uitgeleverd. Zekerh.il schijnt
er echter niet verkregen te kunnen worden.
Dat deze zekerheid" voor die mannen, die
allen als deserteurs niet meer naar Duitsch-
land terug willen, van veel beteekenis -is,
bewijst de uitdrukking van een hunner, va
der van zes kinderen: „Als ik' naar Duitsch-
land terug moei, dan gaat voor dat ik op
Duitsch gebied ben, het mes door de keel."
Het komt ons dan ook voor, dat het mis
dadig van Nederland zou zijn om deze men
schen als het ware aan den beul over te
leveren.
Dat men in Den Haag in dezen niet weet,
waar zicli aan te houden, kan blijken uit
het feit, dat nicn den onderofficier Schnoide-
vvind, die tegelijkertijd met zijn kameraad,
den soldaat Karl Mühler, over de grens
trok, in vrijheid stelde, terwijl men Karl
Mühler, die n.b. nog wel het rapport over
hun vlucht opstelde, en indiende, als geïn
terneerde in het kamp houdt.
De eerste negen maanden dacht niemand
van de geïnterneerden aari vluchten, behal
ve de twee Duilsche officieren, die, in na
volging van hun regeering, hun eerewoord
ais vodjes papier beschouwden, doch dit
later-op hoog bevel weer kwamen inleveren
en daarna zoo goed bewaakt werden, dat
zij zonder verbreking van hun eerewoord
wederom konden vluchten.
De laatste vier maanden is er echter een
deel, dat weigert een verklaring 'te teeke
nen van nfei te zullen vluchten.
Dit had ten gevolge, dat deze mannen,
die anders vrij in het rayon konden wan
delen, en dan alle mogelijke vriendelijkhe
den ondervonden van de dames, die zich ook
hier, evenals elders, tot de vreemde uni
form aangetrokken gevoelen, thans binnen
een dubbele punld'.aad afscheiding, waartus-
schen een wacht met ge'aden geweer, moe
ten verblijven.
De drie officieren, die hun eerewoord
niet wfnschen te geven, verblijven ook bin
nen een dergelijke afscheiding* echter zoo
lang zij dit zelve verkiezen. Deze heeren toch
geven, wanneer zij dit verkiezen, hun eere
woord voor een dag, een paar Jagen, een
avond, ja soms voor een paar uur, en bewe
gen zich dan ook gedurende het seizoen op
het strand of bij uitvoeringen, zooa's zjj
dit verkiezen.
De heeren Duitsche officieren ondervin
den dan ook van het weigeren van hun
eerewoord slechts zooveel nadeel als zij zei
ven verkiezen, voeren een correspondentie
zooals zij dat wenschen, aangezien niet te
controleeren valt wat zij verzenden en ont
vangen.
In Duitschland gaat men zelfs zoover om
aan de hotels te Berden voor hen pakjes
te zenden, met verzoek ze hun ter hand te
stellen.
Het eere woord van de lieer en is op deze
wijs een paskwil en het wordt hun aldus
gemakkelijk gemaakt maatregelen te nemen
tot ontvluchting.
Wel is men van de zijde der bewaking
steeds op zijn qui vive en heeft men hun den
toegang tot de tegenover het kamp s'aande
villa ontzegd, doch voor een 14 dagen te
rug was hun de vlucht toch bijna gelukt.
Feldwebel Holst en de onderofficier Ha-
nernan, die niet uit het kamp kwamen, wa
ren n.l. reeds een paar dagen bezig, geweest
om van uit den ke'der van een in het kamp
gelegen oud leegstaand huisje een onder-
grondsche gang te maken, om zoo onder de
puntdraadafscheidiag door in het vrije bosch
te komen.
Reeds was deze gang een 9 M. lang, toen
men dit ontdekte, en was hrj 3 M. langer
geweest-, dan had men de vogels gevlogen
gevonden. Nu kunnen beide, zeer ten genoe-
ge van de 36 desertturs-geïn(erneei den. die
nu wat meer door de Mecklenburgers met
rust worden gelalen, in Alkmaar 14 dagen
provoost opknappen.
Een paar weken te voren waren een
ander officier en twee manschappen ge
lukkiger; die wisten te ontkomen, en tot
nog toe heeft men van hen niets meer ge
hoord.
De vorige week, den dag voordat het
Duitsche luchtschip des morgens om 5 uur
boven het kamp werd waargenomen, wat
vele geïnterneerden barrevoets naar buiten
deed snellen (later vond een jachtopziener,
een lichtbom van het luchtschip in de duinen\
wist een drietal eveneens te ontsnappen en
in een paar dagen het wandelende tot Soest
te brengen, Waar een onbezoldigd rijksveld
wachter in burger, wien zij den weg vroe
gen, hen naar dè politie bracht, waardoor
ze nog juist geknipt werden.
Wij begrijpen echter niet waarom men den
officieren, die hun eere woord weigeren, zoo
veel vrijheden laat, terwijl men de manschap
pen, die onder hun invloed hetzelfde doen,
belet ook maar een enkele maal het kamp
te verlaten.
Het is ons en velen een ergernis, dat men
een der deserteurs-geïnterneerden met acht
dagen straft, omdat hij een der Du:tsche of
ficieren weigerde te ealueoren, aangezien hij
eiken band met het leger der kultur-draigers
&fjherz£ds verbroken beschouwde.
Nadat voornoemd blad dit artikel bevat
te, lazen we daarin het volgende bericht uit
Bergen
Dat wij niet teil onrechte beweerden met
lo begrijpen, waarom men de Duitsche offi
cieren, die hun eerewoord weigeren, zoo
veel vrijheden laat, blijkt wel uil het feit,
dat Maandag twee van de drie, die om 9
uur present moesten zijn niet terugkeerden.
Tot nog too is het niet gelukt om hen op te
sporen, zoodat ook déze vermoedelijk al
reeds in hun vadorland terug zullen zijn.
Van de vijf geïnterneerde Duitsche officie
ren is cr thans nog maar één over.
ENGELSCHE VROUWEN EN
KINDEREN.
Met den trein van 3 uur 59 zijn Dond'er-
dagnamiddag uit Brussel over Esschen-
Roè sen daal 32 F- -lsche vr uwen en kin
deren, onder wie drie geestelijke zusters,
aan het station Dclftsche Poort te Rotter
dam aangekomen. Zij werden daar ontvan
gen door de dames van het Stationswerk.
Per extra-tram werden do vróuwen en kin
deren naar het Engelse tie consulaat ge
bracht en gisteravond zijn zó met de „Ba
tavier" naar Londen vertrekken.
S ALA lil ft OOM 1 TE VAN RIJKS
AMBTENAREN.
Naar aanleiding van de ingediende Staat s-
begrooting, kwam te Rotterdam het comité,
oorspronkelijk samengesteld tot 't bekomen
van een duurtetoeslag, bijeen. Het eonrité
vertegenwoordigde" ongeveer 10,000 rijks
ambtenaren, meende allereerst zijn diepe te
leurstelling te moeten uitspreken over de
weinig vérgaande maatregelen der regee
ring, die naar zijn overtuiging niet in over
eenstemming zijn met den economisöhen toe
stand in liet land.
Besloten werd, dat het comité zich ztil
richten.tot".de' verschillende Organisaties van
rijksambtenaren met de uitnoodiging voor
een gecombineerde vergadering om het voor
stel te overwegen, zich tot regeering en volks-
vertegenwoordigers te wenden, mot het ver
zoek, die groepen ambtenaren, welke op dj
begrooting'T915 voorkwamen, het toen voor
gestelde bedrag toe te kennen, terwijl daar
naast zal worden verzocht die groepen, wel
ke in 1915. niet voor verhooging in aanmer
king werden genomen, met een tijdelijke ver
hooging van het salaris te gemoe-t te komen.
ARRESTATIES TE WEERT.
Uit Buclei wordt aan do „Tel." gemeld:
Heel Weert spreekt van talrijke arresta
ties die er hebben plaats gehad.
Woensdagavond was een schildwacht van
de landweer, aldaar op post bij do tunnel
van den weg naar het Belgische plaatsje
Molenbeevsel. Hij zag twee als heeren ge
kleed© personen die een groot en handkoffer
droegen, naderen en riep hun een „Halt,
werda" toe. Zij naderden érï moesten den
koffer laten visiteeren.
Daar do schildwacht op eenigen afstand
nog vier personen zag, die blijkbaar bij het
tweetal behoorden, gaf hij een.teeke-n aan
de nabijzijndo wacht, zoodat er onmiddel
lijk een sergeant en nog meer militairen
verschenen.
Het grooio valies bleek verschillende
kleine busjes te bevatten, elk voorzien van
een tinnen buis van 5 m.M. omvang en
waaraan lonten waren l.evestigd van 2Ü
-M. lengte voor iedere bus.
Dan waren er bussen, gevuld met kleine
pakjes, ter grootte van een lucifersdoosje,
gevuld met een substantie dat op zeeppoe
der geleek.
Het tweetal werd onmiddellijk in arrest
gesteld. Bij nader onderzoek bleek, dat de
inhoud bestond uit melinietpoeder.
Op de poederdoozen die, volgens de daar
op voorkomende etiquetten 100 gram poe
der bevatte, stond ook het adres van de
fabriek, n.l. die van de firma Cop al Co.
een kruitfabriek in Cauli.-, dicht bij Ha-
mont in België gelegen. D doozen waren
van de fabricage van 1909.
Het) Donderdag in deze zaak' voortgezet
te onderzoek leidde tot de arrestatie van
nog een aantal Belgen, die hun intrek had
den genomen in een Huis in de Station-
straat, tegenover het tramstation.
Een onderzoek in'den tuin van dat huis
en tusechen in de nabijheid ervan geplaat
ste boompjes, heeft nog een zestal groote
bussen doen vinden, allo gevuld met pak
jes kruit. In ieder pakje was door machi
nale bewerking een klein rond gaatje aan
gebracht waarin de lont paste.
Later op den dag moeten in den tuin nog
een zestal groote mussen gevonden zijn, al
leen met lonten gevinu.
Het gevondene moest op last van den
luitenant der landweer zeer voorzichtig
worden behandeld, daar de inhoud gevaar
voor omgeving en omstanders opleverde.
Bij het verhoor,, dat do Belgische heeren,
in t geheel een achttal, moest ondergaan,
bleek, dat zij nog maar kort in Weert ver
toefden en van Yxissingcn waren gekomen.
Op het tweetal cerstgearresteerden na, be
vinden zij zich allen weer op vrije voeten,
daar niets to hunnen nadecle moet zijn ge
bleken. Door den territorialen bevelhebber
zal hun hoogstwaarschijnlijk het verblijf
binnen deze militaire afdeeling worden ont
zegd.
De militaire» overheid meent uit het ver
hoor te kunnen afleiden, dat het de voorbe
reiding gold van een poging om in den
omtrek van Luik Duitsche militaire werken
op to blazen.
MELK EN MELKPRODUCTEN.
Bij Koninklijk besluit van 22 September
is verboden de uitvoer van melk en alle
producten van melk, voor zoover niet reeds
verboden.
BOTER.
Het Rijks Centraal Burea-u voor den uit
voer van boter maakt bekend, dat voor de
weck van 26 September tot 3 October voor
70 pCt. d'er productie certificaat van uit
voer kan wordten verleend, tem ijl 30 pCt.
voor binnenlandsoh verbruik moet worden
beschikbaar gesteld of afgeleverd.
MARKTBERICHTEN.
LEIDEN. 25 Sept. 1915. Graanmarkt. Handel
heden niet vlug. Tarwe prijshoudend. Gerst en
Haver, door afwijkende kwaliteit, gemakkelijk
koopbaar. Erwten in iets betere stemming
To uoteeren zijn: Tarwe 7 9.40 a 11.50 ]*r 80
Kilo; Gorst 8.40 a 10.— per 65 Kilo- Haver
/II 50 a 12.40 per 100 Kilo: Erwten fills a 17 75
per H.L.
KATWIJK-AAN-DEN-KMN. 24 Sent. Veiling- ch-r
lu>nb.-yor. K. en O. Eigenheimers per halve
11 L. t 1.25 a 1.30; Bloemkool I 10.50 a 13, dito
II 4 a 6.50; Roode Kool f 9 a 13; Savoye Kool
7 a 9.50Peen per 100 bos 3.50 a 3.75Uien
por H.L. 5.10 a 5.30.
Aanvoer 20000 Bloemkool. 80 H.L- Uien,
Handel vlug.
ZWOLLE. 24 Sept. Huiden. Koe- 39 a 41 ct."
pinkvellen 36 a 38 ct.stierouvellen 33 a 35 ot!
per pondpaardenvellen (met haar) 14 a 14 50
Stemming zeer stil.
fAAmW0LljE' 24 Sept- B°ter. 11240 K.G., waarvan
A)0/8o vaten, 8O/I60 vaten en 880 stukken van één
Pond Prijs 1.45 a 1.60 per K.G. Per 1/8 vat an
20 K.G. prima 31 a 31.50. afwijkende J 30 a 30.50.
2e soort 7 29.50 a 30: Per V\6- vat van 10 KG
14 50 a 15.25.
Ilandel willig.
ZWOLLE. 24 Sept. Veemarkt. Hen besteedde
voor neurende en verseh eokalfdo koeien f 190
370/ dito vaarzen en schotten 7 185 a 290: gus'n
koeien voor de vetwside of et-nl f 160 a 240. dito
vaarzen f 155 a 210; voorjaars kalvende koeien
7 160 a 240: ossen voor de votweidc 170 a 250;
1 '4-jarige springst-ieron f 90 a 170: 1'4-jorige pinken
7 90 a 150; jonge fokkalveron f 30 a 90: "nuchtere
kalveren f 7 a 22; vetto koeien en ossen aan bou
ten 85 a 100 ct.stieren 70 a 84 ct dito kalveren
85 a 100 .ct., per K.G.6-weekache biggen 12 a
18: lO-weeksoho id. 16 a 30; drachtige varkens
7 65 a 95; magere id. 50 a 70 per stuk: vetto
varkens f 0.80 a 0.82 per K G.
LELLWARDEN, 24 Sept. Vee. Op de markt
alhier waren heden aangevoerd: 114 stieren 100
a 380; 65 ossen 250 a 300 230 vetto koioen f 230
a 340, 0.44 a 0.48 per pond872 melk- en kalf-
koeien 190 a 330 50 pinken f 70 a 120 30 vetto
kalveren f 45 a 60, 7 0.40 a 0.45 per pond; 1691
g ra-s kal veren 7 70 a 85; 43 nuchtere id 7 7 a 13;
87 vetto schapen f— 460 weide id. 7 20 a 26;
44 lammeren 7 125 vette varkens 7 85 a 98,
7 0.40 a 0 42 oer pond; 75 magere varkens 7 42 a
45; 643 vette biggen f 65 a SO. 7 0.36 a 0.37 per
pond; 251 speenvarkens 9 a 12.
Aanvoer behoorjijk. uitroervee tamelijk vlug.
vette koeien prijshoudend, stieren kalm. kalveren
alecbt, varkens vlugger minder aangevoerd, fok
schapen tamelijk.
LEEUWARDEN, 24 Sept. Kaas. 28219 K.G. fa4
briekskaas f 32.50 a 99
HAASTRIOHT, 24 Rept. Aan den Botermijn aD
hier zijn aangevoerd 57790 K.G.
Hoogste prijs buitenland 7 2.19; middeuprija
buitenland 7 2 16; laagste prijs buitenland 7 2.091
hoogste prijs binnenland 7 1.45; middenprijs bin
nenland 7 1.44; laagste prijs binnenland 7 1.38,
ALKMAAR, 24 Sept Ter kaasmarkt beden
aangevoerd: 320 stupeD. wegende 222.000 KjG.-
Prijzen kleine fabriekskaai 7 57; kleine boeren
kaas 56; commissie fabrieksbaas 7 22 50; com-'
misaio boerenkaas 7 55; middelbare boerenkaas
7 54.
meuschon, ten. minste, dat waren ze in
vroeger dagen geweest maar .New-York
was nu zoo veranderd. Zij ging er nu zelden
meer heen, de reis was zoo lang, maar als
zij er nog eens toe kwam, dan was ze geheel
perplex. Haar eigen familie placht zoo
conservatief te zijn, hield zich slechts aan
een kleinen kring van bloedverwanten en
vrienden, die zelden noordelijker dan Bos
ton of zuidelijker dan Philadelphia kwa
men maar als zij hen nu eens opzocht,
dan vond zij zo omringd door een menigte
menschen, van wie zij vroeger nooit had ge
hoord. Zij vond het jammer, dat in een
la-nd, waar zoo weinig verschil van stand be
stond, wat er nog was, niet werd in aclit
genomen.
Strange vond het een opluchting, toen
dc zachtematte alleenspraak, die van tijd
tot tijd door een amtwoord van hem of een
opmerking van een der anderen werd afge
broken, tót.een eind kwam en zij zich naar
de patio begaven voor de koffie.
Die werd gepresenteerd inleen hoek*door
bloedenden wingerd -beschaduwd, waarbij
ce-n groote, grijsgroene papegaai in een
kooi presideerde. De gastheer en gast
vrouw, wien dit genot middel was ontze-gd,
namen de gelegenheid waar om arm in a-rm
de ruimte rónd te wandelen en lieten al
dus miss Jarrott in een tête-a-tcte met
Strange. Hij merkte op, toen deze dame
hem voorging, dat haar figuur lenig was als
van een jong meisje en haar gang bijzonder
bevallig.
„Niemand is ooit oud met een houding
als de uwe", had merï tegen miss Jarrott
gezegd en zij geloofde het. Zij kleedde zich
en sprak in overeenstemming met haar fi
guur en als haar trekken om neus en kin
niet té scherp waren geweest, dan zou zij
misschien eon indruk van eeuwige jeugd
hebben gegeven. Nu zouden do humoristi
sche blad-en, was. zij een staatsman geweest,
wreedaardig gemakkelijk .een carricatuur
van haar hebben kunnen maken. De pape
gaai schreeuwde bij haar naxlering een kras
sende melodie.
Voor de verzoeking bezwijkend, om in
proza te vervallen, ging hij voort met te
schreeuwen
„We-el, Polly, hoe voel jij je vandaag?
We-el tamelijk goed voor een oude juffer",
waarna voor een oogenblik een onverstaan
baar gebrom volgde. Toen de koffie was
ingeschonken en de sigaret van den jongen
men ontgestoken, nam miss Jarrott de ge
legenheid te baat, die haar aan tafel, door
het zacht gemurmel van haar schoonzus
ter was benomen.
Het is werkelijk grappig, dat u ec-n mr.
Strange is, want ik heb een jonge dame
van denzejfden naam gekend. Dat wril zeg
gen, ik heb haar niet persoonlijk gekond,
maar van haar-gehoord."
Om zijn agitatie niet te toonen, nu dit on
derwerp weer te berde kwam, uitte Stran
ge het .vermoeden, dat zij een van de
Strang es van Virginia was en alle recht
had zoo genoemd te worden.
„Zij is het en zij is het niet", antwoordde
miss Jarrott. „Ik weet, 'dlat u het gek zult
vinden mij zoo te hooren spreken, maar ik
kan het niet uitleggen. Ik be-ri nu eenmaal
zoo. Ik kan 't niet altijd uitleggen. Ik zeg
een massa- dingen, die de menschen zelf
maar moeten begrijpen. Het is ma-1, dat ik
zoo ben, nietwaar? Ik zou wel eens willen
weten, hoe dat komt. Kan u mij dat ook
zeggen En die miss Strange ik heb haar
nooit ontmoet- niet in werkelijkheid ont
moet en toch heb ik een gevoel alsof cfat
wel gebeurd is. Ik heb altijd dat gevoel
met vrienden van nnjn vrienden. Ik zou
door het vuur en water voor ze vliegen.
Dat is natuurlijk maa-r zoo'n uitdrukking;
maar u begrijpt wat ik bedoel, nietwaar?"
Op dat punt gerustgesteld, ging zij
voort
„Ik ben wel bang, dat u het hier een heel
kalme huishouding zult vinden, mr. Stran
ge, maa-r wij zijn in den rouw, weet u. Dat
wil zeggen mrs. Jarrott is i-n den rouw en
als zij, die mij dierbaar zijn, in den rouw
zijn, heb ik altijd een gevoel alsof ik ook
in den rouw ben. Ik ben nu een-maal zoo.
Ik kan heelemaal niet zeggen, hoe dat komt
maar ik ben nu eenmaal zoo. Mijn
schoonzuster heeft juist haar schoonzuster
verloren. Natuurlijk - is dat geen familie
van mij, is 't wél? En toch, ik voel me alsof
dat wel het geval is. Ik heb mrs. Colfax
altijd mijn schoonzuster genoemd en haar
klein meisje geleerd mij tante Queenie te
noemen. Zij hebben hier gewoond. Mr.
Colfax was de broeder van mrs. Jarrott en
compagnon van mr. Jarrott. Het kleine
meisje werd hier géboren. Het wa<s 'n groot
verlies voor mijn broeder, toen mr. C-olfax
stierf. Mrs. Colfax is naar New-York te
ruggegaan en hertrouwd. Dat was ook een
slag, waaróm wij dan ook de laatste ja
ren op geen bijzonder vriendschap pe^lijken
voet met elkaar zijn geweest. Maar nu
hoop ik, dat het anders zal worden. Ik ben
nu eenmaal zoo. Ik hoop altijd. Dwaas,
niet? Wat er ook gebeurt, ik denk altijd,
dat er een; zilveren rand aan de wolk is.
Waarom zou ik zoo zijn? Waarom zou ik
na-et wanhopen als andere menschen
Strange waagde op te merken, dat zij ze
ker met een Wijmoedig temperament was
geboren.
„We-el, tamelijk góed voor een oude juf
fer", krijschte de papefaa-i, eindigend met
een krassend gelach.
„Ik moot zeggen, dat ik het niet weet",
zei miss Jarrott peinzend. „Iedereen is
weer ande-r9, gelooft u ook niet? En toch
schijnt het soms, dat niemand zoo anders is
alp ik. Ik hoop en hoop altijden weet u,
in dit geval heb ik gelijk gehad. Wij krij
gen ons klein meisje terug. Zij komt een
heclen tijd bij ons logeeren. Zij heet Evelyn
en als wij haar eens hier hebben, hopen we,
dat zij hier zal blijven. Wie weet? Er kan
wel eens iets zijn, dat haar hier houdt. Dat
kun je nooit weten. Zij is een wees, met
niemand in de wereld dan een stiefvader,
en d-ie is blind. Wie zou dus meer recht op
haa-r hebben? Ik vind altijd, dat menschen,
die een recht op andere menschen hebben,
ze ook moeten hebben, vindt u ook niet?
Bovendien is hij naar Wiesbaden gegaan,
naar een beroemd oogarst, zoodat Evelyn
bij ons als bij haar natuurlijke beschermers
komt. Zij is nu bijna achttien jaar en was
nog geen acht, toon zij ons verliet. O, ja,
natuurlijk, wij hebben haar in dien tijd
wel eens gezien, als wij in New-York
kwamen maar dit is niet dikwijls ge
beurd. Zij zal veranderd zijnzij zal het
haar nu Qpgestoken hebben en lange rok
ken dragenmaar ik zal haar wel kennen.
O, men kan mij niet bedriegen! Ik vergeet
nooit een gezicht. Ik ben nu eenmaal zoo.
En e.venmin namen. Ik zou mij u herinne
ren, mr. Strange, al ontmoette ik u ook in
geeri vijftig jaar. Ik heb u opgemerkt., toen
u voor het eerst voor Stephens en Jarrott
begon te werken. En mijn schoonzuster ook,
maar ik toch het eerst. Wij hebhen dikwijls
over u gesproken, vooral toen wij wisten,
dat u Strange heette. Wij beiden vonden,
clafe 11 veel van Henry had van den oudsten
zoon van mr. Jarrott zooals hij er zeker
uitgezien zou hebben, indien hij voor ons
gespaard ware gebleven.
Wij hebben veel verdriet gehad o, heel
veelEn dat heeft mijn schoonzuster heele
maal van de wereld vervreemd. Zij is nu
eenmaal zoo. Mijn broeder ook. Hij is de
zelfde rna.n niet meer. Dus, mr. Strange,
als Evelyn komt., hopen wij u dikwijls té
zien. U moet dit huis als uw tweede tehuis
loeren beschouwenWerkelijk, dat moet'
u. 'Mijn broeder zal dat prettig vinden. Ik
heb hem nooit over een jongen man hooren
spreken, zooals hij over 11 speekt. Ik houd
liet er voor, dat hij ook cle gelijkenis met
Henry ziiet. Het zal wel het volgende jaar
worden voordat Evelyn komt. Het spijt me,
dat zij van 't jaar niet komt maar zij kan
haar stiefvader niet verlaten vóórdat hij
na-ar Wiesbaden ga-a-t. Dan is zij vrij.
Iemand anders gaat met hem naar Wiesba
den. En is het niet grappig, dat is dezelfde
miss Strange, de dame, over wie wij zoo
juist spraken."
Heli was reeds eenigo maanden geleden
sinds die woorden werden gesproken, zoo-
dab hij er nieb langer aan dacht; maar in
het eersti hadden zij hem vervolgd als een
melodie, die ons door het hoofd speelt cn
die wij toch niet genoegzaam kunnen vol
gen, orri haar over de lippen tr> brengen.
(Wordt vervolgd).
