N». 17Ö2Ö
Woensdag 1 September.
'X'weede JE&ladL A°, 1915.
Persoverzicht,
Binnenland.
FEUILLETON.
D© wild© Olijf.
In 's oi titeJ van dr. D. Bos in „DB VRU-
jftlNNIG-DEMOCBiAAT'i over do siccn-
kolenvcorzieningen medewer
king van het Parlement wordt
tr-ezega:
•De jjteerücolenvoorziening heeft in de laat
ste weken veel pennen in beweging ge-
bracht. Scherpe critiek is uitgeoefend op
de sapienatelling van het zoogenaamde Ko-
lenbureau en vooral op het monopolie van
eteenkoleninvoer, dat dit lichaam, uit enke
le groepen van belanghebbenden bij den
steenkolenhandel samengesteld, door ïte-
geeringsma-atregelen verkrijgt.
Het is niet gemakkelijk zich over de juist
heid van do klachten een oordeel te vor
men. Ook na de vergadering van de nijver
heid scommis si e en ue vrij algemeene in
stemming, welke daar met de werkwijze
van het bureau is betoond, blijven er vragen
oyer. Het is te vreezen,, dat deze thans
niet volledig kunnen worden opgelost.
Hetgeen o.a. ia aangevoerd over den in
vloed, dien de aanvoer van steenkolen uit
Engeland door verschillende importeurs op
de scheepvaart/beweging en de vraehten-
markt heeft uitgeoefend, is in do bedoelde
.vergadering niet ter sprake gekomen. Toch
scheen dat van gToot belang. Blijkbaar werd
genoegen genomen met de meer of mindere
bevrediging, welke tegenwoordig verschil
lende afnemers van kolen in ons land be-
toonen ten aanzien van het Kolenbureau.
Natuurlijk is dat van belang, maar het is
het algemeen belang nog niet.
Nu zij allerminst in dezen hier partij ge-
zozen. Daarvoor ontbreekt juist het beslis
sende argument, n.l. wat Engeland ten
aanzien van den kolenuitvoer gaat doen.
Hierover hdbben verschillende personen
verschillende verwachtingen; daarvan weet
de ïtegeering misschien ook het een en an
der, dat ze dit oogenblik net kan of wil zeg
gen.
Dat maakt juist de beoordeeling van zoo
vele maatregelen zoo moeilijk, dat vermoe
delijk verschillende belangrijke gegevens
worden verzwegen, die ter beoordeeling
nooclig zijn. Indruk heeft het ten minste op
menigeen wel moeten maken, dat wélinge
lichte personen van onkreukbare eerlijkheid
groot gezag op scheepvaart- en indus
trieel gebied den tegenwoordigen toestand
willen c-stendigen. Maar nog eens, er zij
wel terdege bedacht, dat door de eenstem
migheid van belanghebbenda personen, die
in een vergadering verschillende belangen
vertegenwoordigen ten aanzien van den
handel in eenig artkel, nog niet het alge
meen belang wordt naar voren gebracht.
Vooreerst niet, omdat in den regel eeni-
go belanghebbende groepen niet voldoende
tot haar recht komen. In het (bijzonder even
wel niet, omdat al deze personen slechts op
één punt staren en hetgeen daar buiten
ligt verwaarloozen. Juist de indirecte ge
volgen van verschillende maatregelen wor
den uit het oog verloren.
Dit gesohiedib telkens weer. In het vorige
jaar heeft men de illusie al gekoesterd, dat
men alle algemeene belangen, bij de sui
kerproductie betrokken, tot haar recht deed
komen, als men maar eenige groepen met
ten deele tegenstrijdige belangen dwong tot
samenwerking. Die illusie kon men slechts
korten tijd behouden. Wanneer storingen
in het verkeer gedurende zóó langen tijd
plaats vinden als thans het geval is, wordt
weer een nieuwe normale toestand geboren,
vér afwijkende van den vroegeren, maar die
wellicht nog gedurende goruimen tijd on
veranderd blijft-.
Men moge dan zeggen, dat economische
wetten op den kop etaan, en moD moge lust
hebben mot allerlei algemeene beginselen,
welke men vroeger huldigde, ibe breken, men
hoede zich er voor, andore beginsel on en
gedragslijnen aan te nemen, waarvan noch
in den vroegeren, noch in den tegenwoor
digen toestand gunstige gevolgen zijn te
verwachten.
In een toestand van overepanmng, zoo-
als in het vorige jaar, komt men daartoe.
Men heeft geen tijd en geen lust om te zien
naar verwijderde gevolgen. In hetgeen de
.onmiddellijke nood eisoht moet voorzien
worden. Maar de indirecte, vaak sohadelij-
ke gevolgen blijven niet uit. Van tal van
Regeerings-maatregelen zijn ze reeds on
dervonden, En men houde er nu rekening
mede, en bepale zich niet tot herhaling van
het woord, dat er wel eens fouten zullen
gemaakt worden, maar dat men moet han
delen.
En daarom eohijnt het mij meer dan noo
dig, dat de economische maatregelen ook
onder andere eontrölo komen dan thans het
geval i3.
Formeel moge de Regeering tot tal van
maatregelen gerechtigd zijn, welke zij
meent, het geschiedt in den regel op grond
van wetsbepalingen, zonder discussie aan
genomen als noodmaatregelen in den aller-
eersten crisistijd, maar waarvan slechts
weinigen een zooverre en zoo langdurige
toepassing hebben verwacht als er aan te
beurt viel.
Aan moties in nijverheidsoommissies en
groepen van belanghebbenden hebben wij
ook m'eb genoeg, hier dienen do Staten-Ge-
neraal een woord mee te spreken.
Lang genoog zijn deze op den achtergrond
gebleven en gehouden. Het wordt tijd, dot
zij haar taak van contróle op het Regee-
ringsbeleid ook in dit opzicht met kracht
hervatten.
In „OPWAARTS'', het orgaan van den
Bond van Ohristen-Socdaldsteai, schrijft EL,
te V., in een redactioneel stuk:
De H 11 aindac'he volksaard toont
dm deze dagen een van zijn leelijkste en ge
vaarlijkste -eigenschappen. Telkens duiken
er in de verschillende doelen van ons land
geruchten op van kinderachtige relletjes en
een kleinen geest van verzet. Hier dienen
wij Oh risten -anti-militaristen nauwlettend
voor te waken. Het zat nu eenmaal in den
Holla/ndor om nc-ca to zeggen, als van koo-
ger hand ja wordt geëdscht. Alles, was anti
is, heeft bij voorkeur den bijval van den na
tuurlijken Hollander. Maar waar is do zui
vere gezindheid, die zoozeer in onzen strijd
noodig is? Wij walgen van de lummelachti
ge gedragingen van militairen, diie hun su
perieuren durven tarten, doch als heb er op
aankomt, gedwee en elaafsoh het mdlitairds-
tisoh juk, dat hen slechts naar den vleeze
en niet naar den geest drukt, weer o.p zich
te nemenUit ervaring weet ik, dat on
ze beweging door velen op één lijn mot der
gelijke optreden wordt gesteld. Oh risto
nen, houdt uw geweten zuiver. Uw strijd ds
heilig en waardig. Uw doel zij niet eigen
lust en belang en den bijval der menigte,
doch de bevestiging van het Godsrijk, dco-
noods met offer van uw leven".
In het maandblad „BOUWSTEMMEN"
bespreekt ds. A. J. P. Boeke te Schoorl, het
besluit van de synode in zake ds.
De Ligt. „Terecht as opgemerkt gewor
den," zegt hij, „dat het geval De ligt niet
op zichzelf staat." Na op het vlugschrift
van ds. de Baan te hebben gewezen, „waar
in niet alleen de veroordeelde zinsneden
van zijn verbannen ambtgenoot met in
stemming worden herhaald, maar deze ook
met nog duidelijker gevolgtrekkingen
aangevuld", vervolgd hij
„En na verschillende godsdtomiiboefenin^
gen hier en elders den laabsrten tijd gehou
den, bleek mij, dat die bedoelde beginselen
bij veel meer enkele personen nieb alleen,
maar in veel meer geheele kringen, dan
men zou vermoeden, leven en instemming
vinden, ai durft nog niet iedereen, de ge
volgen aan. Inzonderheid echter verheugt
mij, hier ook openlijk te mogen bekend ma
ken, dat onze kerkemad op zijn laatst ge
houden vergadering er zich in beginsel een-
ebomming acooord mee verklaarde."
Dr. 3. B- Gunning LEi.zn., te Haarlemt
BClirgft in „PNIEI/' in een oorrespondentie
Iets over egetarisme:
„Och, och, wat jnoet die arme bifbel toch
niet voor allerlei wonderlijke dingen die-
neul Gg haalt nu blijkbaar het vegetarisme
Witï Hebr, 139 en Gol. 216 verv. Ik
geloot, dat men er precies even goed elke
andere zaak uit „halen' kan, als men 't
er éérst maar, even inlog!tl Ik gun u van
harte uw vegetarisme, doch Iaat u toch
een anafer met rust, die nog een brokje
vleesch 'eet. Ik voel wel wat voor uw stel
sel, en 't ïs misschien enkel traditie ot
zelfs zwakheid, die mij nog bij het „bloedige
dieëf' (zooals ,u het noemt) volharden doet^
fhrnar t zoekt u er 'toch vooral geen ge
loofsdaad ,vf geloofevers ter king in, e»n soft
u to oh niet zoo met bijbelteksten. Do bron
nen van ware zedelijke kracht liggen niet in
het eten van moeskruiden of m het drinken
van melk, de gevaren voor onze zi'ei schui
len niet m gebraden vleesoh ot alcohol,
want de Heere Jezus heeft beide zelf ge
nuttigd en daardoor een redelijk gebruik
van oei de geheiligd. Ja, schrik niet, één
van (den alcohol, want niemand heeft ooft
kunnen bewijzen, dat de wr>n in het Oosten,
dien ieder dronk, ,uit ongegist druivensap
bestond. (Dat dit nu mets hoegenaamd te
gen de geheel-onthouding van alle alcoho
lische dranken, als uiting der christelijke
vrijheid m onze maatschappij met haar
drankellende bewijst, spreekt vanzelf en merk
Ik slechts, om misverstand te voorkomen,
even op.)
Niet 'de spijze, maar de wil, de gedachte
van een mensch, zijn booze, zondige iiarl*
verleiden hemi tot het kwade. Dat er men-
sciien bestaan, voor .wie eetol vegetarische
leefwijze beter is dan een andere, geloot ik
graag; dat het menigvuldige vleesch gebruik
zelfs voor velen hoogsb nadeelig kan zijn,
stem ïk volmondig toe; maar gg moet niet
generaliseeren. De Turken drinken nooit al
cohol, 'de Duilsckers verzwelgen ongehoorde
kwantiteiten bier, maar de Mohamraedaan-
sche bondgenooten van keizer Wilhelm zijn
volstrekt niet zachthandiger dan cTe chris
telijke overwinnaars van IMarit, TTechêlen,
Visé of Leuven, en de Italiaansche spoor-
werkers, fdie brfna uitsluitend vegetarisch
leven, ziffn vechtersbazen bij uitnemendheid.
Iemands zedelijke kraoht komt niet uit de
maag of uit zijn etenspot voort, maar vindt
liaar oorsprong in God en uit gebed en ge
loof. Ais ik sommige vegetariërs spreek
(met al lei ik denk m'aar alleen aan mijn
vromen vader, die een halve eeuw een
overtuigd vegetariër was) is het vaak of ik
apostelen van een nieuw Evangelie te be
luisteren krgg, die veel meer van knollen
en van apennootjes verwachten, dan van
het kruis en het woord van Christus*'
„Gij eet moeskruiden en dankt God, maar
laat 'een ander zijn vrijheid en blrjmoedig
heid om God te 'danken óók voor een stukje
spek, of, als bfj het betalen kan, voor een'
biefstukje of Sen kalfsfricandeauP
Buldebetooging aan II. 31. de Koningin.
Buitengewoon groot waa gisteravond de
toeloop naar het Haagsche Bosch, waar
aan het Huis ten Bosch H. M. de Koningin
een serenade zou werden g-ebmoht door een
groot aantal dames en jonge meisjes, be-
iioorende tot de Haagscke afdoelingen van
de Nationale Vereeniging voor den Volks
zang, de R.-K. Vereemdging voot den Valks
zang, de zangclub „Com Am ore" en de da-
mes-afdeeling von Schevemngons Mannen
koor.
Do huldobetoogsiing, uitgegaan van de
Ha-agsohe af dee-ling van de Nationale Ver-
eemiging voor den Volkszang, was georga
niseerd en werd geleid door den heer J.
D. van Ramshorst. De muziek was van de
j agerkapel, aangevoerd door haar dirigent,
den heer W. Hendriks.
Om kwart over achten wachtte ai les en
hield de circulatie op. Vijf minuten later
vertoonde de heer Van Romshorst rich aan
het hoofd van een stoet kleine meisjes, on
middellijk gevolgd door een aantal groote
ren en volwassen dames, leden van de ver
schillende koren. Daarachter kwam de ja
gerkapel, geflankeerd door een aantal
toorfcsdragende jongens, cüe het den musici
mogelijk maakten' de muziek te lezen.
Tegelijker tijd juichte het publiek, dat in
een hal ven cirkel voor heb paleis stond,
prinses Juliana toe, die aan het middel
ste raam versoheen voor het eerste vertrek
in den rechtervleugel.
Weldra juichte men nOg eens, toen de
Koningin, de Koningm-Moeder en Prins
Hendrik op het bordes plaata namen, om
ringd vaai een deel der hofhouding. Gedu
rende heel de huldebetooging bleef de ko
ninklijke familie daar, met uitzondering
van prinses Juliana, die, vermoedelijk we
gens de avondkoelte, echter het raam
bleef.
Weldra waren de zangeressen in orde ge
schaard en pneöies halfnegen zette de
muziek bet „Wilhelmus van Nassouwe" in,
dat daarna door de koren en een deel van
'het publiek werd gezongen.
Daarop volgde de „Bede voor het Vader
land" en het „Dankgebed" uit Valerius'
bundel, gezongen door de koren.
„Wij leven vrij, wij leven blij" werd weer
op verzoek van den heer Van Ramshorst,
meegezongen door het publiek, evenals Ar
nold Spool's „Wij willen Holland houen",
dat blijkbaar door zeer velen werd gekend
en de bekende variatie van „Wien Neer-
landsch Bloed", von J. W. van Dalfsen.
Deze liederen werden afgewisseld door
heb „Feestlied 31 Augustus", van J. P. J.
Wierte, een „Lied van Nederland", van H.
J. den Hertog en „Hollands Vlag" van J.
P. J. Wierts en „Kind van Holland", door
J. D. van Ramshorst, welke alle uiteraaird
alleen door het koor werden gezongen.
Het laatst zong men het nieuwe „Wien
Neerlandsch Bloed", waarna de hoeren
Van R&misliorsb en Hendriks met de bestu
ren van de vereenigingen en koren en do
mede aanwezige componist, de heer Wienbs,
werden uitgenoodigd ibeh palekse. -te kot-
men, waar allen aan de koninklijke fami
lie werden voorgesteld en zij menig waar
deer end woord mochten vernemen.
H. M. de Koningin gaf hun, die zioh zoo
veel moeite gaven voor de veibdtering van
den volkszang, te kennen, dat het Haar ge
noegen deed te bemerken, hoeveel schoons
nog telkens bij onzen Nede-rlandschen liede
renschat komt en dab de koren het mooie
Nederlandsoh zoo beschaafd uitspraken.
H. M. verzocht den waarnemend en voor
zitter van do Hoagsohe afd. van de Natio
nal© Voreoniging voor den Volkszang (de
voorzitter, die hee- .Spoel, ls buitenslands)
ailon 'bestuursleden dank te betuigen.
H. M. de Koningin-Moedor verklaarde,
dat men nu reeds eenigszins kon bomer-»
ken, dat hc-t vork moor en beter ging zin-,
gon den vroeger ook bij de soldaten uaa
dat duidelijk. Vooral met de componisten
onderhield H. M. zich eenigen tijd.
Toen de leiders der serenade en de be
stuursleden weef vertrokken, kwam do Ko
ningin nogmaals naar buiten, om met lui
der stemme die volgende woorden tot liet
publiek te spreken j
„Ik dank u allen zeer voor dezen schoe
nen en mij onvergetelijken avond.
Woorden schieten mij te kort om voldoen
de uit te drukken, hoe ik uw komst en ulwI
zamg heb gewaardeerd.
Ikjnoodig u uit om dezen avond te beslui
ten door allen met mij te roepen: „Levtf
ons dierbaar vaderland. Hoera!"
Met groote geestdrift werd nam die uit
nood! ging voldaan en daarna werd nog lan
gen tijd gejuicht, ook tot Prinses Juliana.,
die even van te voren wuivend van het pu- J
bliek afscheid had genome®.
Terwijl de zangeressen en de muziek 'de
fileerden, zong men nog het lied va® Van'
Raioshorgt„Van mannen in oorlog, vast
manneai in vree".
Om halfbien was alles rondom liet pa leid
weer in rust.
Van begin tot -eind was bet weer prachtig
geweest.
H, M. de Koningin cn Z. K. H. de Priüa
maakten gisteren een autorit cioor ue bin-
nenstad van Don Haag.
De vorstelijke auto werd voorafgegaan 1
door een auto, waarin de hoofdcommissaris 1
van politie, de heer Versteeg, en de hoofd-
inspecteur Van Tarel, chef der centrale re- j
cherche, waren gezeten, en gevolgd doof
eenige bereden agenten van politie.
Te kwartier over drieën van het Huis ten
Bosch vertrokken, keerde heb Vorstelijk
Echtpaar te kwart over vier aldaar terug.
Naar „De Standaard" verneemt, zal
binnen enkele dagen een nieuw werk van dr^
A. Kuyper verschijnen; een uitgebreid
werk, in twee deelen, over het staatsrecht,
dat bedoeld is als een breeae en zakeiijké
toelichting tot „On3 Program".
De begroofcmg van Rotterdam vootf
1916 sluit in ontvangst en uitgaaf: gewoon
met f22,371.700.55, en buitengewoon met
de som van 121,694.107.41, totaal aldus
f44,065,807.96, tegen in het vorig jaatf
f43,209,560.29. Onder de inkomsten is de'
bate mi f1,156,300 onder den naam Fonl3
tot stadsverbetering in vorige dienstjaren af*<
gezonderd, weder onder de gewone inkomt
Bten teruggebracht.
Om de begrooting te doen sluiten ie de
inkomstenbelasting tot f 3,246.000 en het
totaie hoofdstuk der belastingen nu tot
f5,274,464.07 verhoogd moeten worden, wat'
overeenkomt met een verhooging van het
percentage der inkomstenbelasting van '4
op. 47/8. Of hiertoe zal moeten worden
overgegaan, zal eerst later kunnen blijken-;
Ten gevolge ven verschillende bijko
mende omstandigheden is, volgens de „N. R„
Ot.", besloten de aanbieding van een tegel
tableau aan liet gemeentebestuur te Rotter
dam, ter plaatsing in de vestibule van de i
Handelsschool op het Von-Alkomadeploin,
uit te stellen tot Jauuari a.s.
Heden zal de Handelsschool, vroeger al*
leen hoogere burgerschool met 3-jarigen our-
sus, 40 jaren bestaan hebben.
Zooals bekend, zal het aan te bieden te
geltableau worden vervaardigd door dó
Delftsche aardewerkfabriek „Do Porceleyne
Fles" en zal liet voorstellen de Handels
school, een gedeelte van de Maas ter illu> i
r, t" Roman naar het Engelsoh.
Bersto gedeelte. Ford.
(Nadruk verboden.)
Op den vlakken boscliwe^ gekomen, welks
open dak een lange, rechte streep te zien
gaf van den hemel, die nog door de dralende
schemering werd verlicht, bleef de jongeling,
barrevoets en zonder hoed of jas, 'een oogen
blik staan, om na te denken. Eu rustende,
luisterde hij, maar elk bepaald geluid ging'
verloren in het spel van den wind op do
heuvelen en beneden in de dalen, door de klo
ven en over rotsen in die eiV.clooze mijlen
bosch. Het was slech's een zomerwind, zacht
en uit het zuiden komend^ maar zjjn gesuis
werd als door den eeuwigen adem gedreven,
terwjjl het, als het m irracnt- toenam, zich
verhief als de zwellende tonen van èen
groot vereldorgel. Door de prjnboomen en
in het, kreupelhout fluisterde en kraakte en
ritselde het mot een afwisseling van effect,
dat de zintuigen van den jongen stedeling op
eigenaardige wijze verbijsterde. Sommige
oogenblikke i had hij het gevoel, alsof niet
alleen de vier politieagenten, aan wie hij
was ontkomen, hem op de hielen zaten, maar
alsof ook huiveringwekkende legers van
aardmannetjes gereed stonden hem neer te
frappen.
Hij wachtte of hij' iu de verwarde bosch-
geluiden, waarin zijn ongeoefend oor niets
kon onderscheiden, ook d« schoten hoorde
herhalen, waardoor eenige uren geleden zjjn
bewakers hun protest hadden getoond; dooh
niets vernemende, spoedde hjj zich voort.
Hij woog het gevaar van zich ln het open
^eld toe wagen, tegen het voordeel, dat
daaraan verbonden was om spoediger voor
uit te komen, en dit laatste deed hem daar
toe overgaan. Tot dusver had hjj volgens
een systeem, geëigend voor dit geval en
geheel zjjn eigen vinding, alles wat op een
wag of pad geleek, vermeden om met het
niet nalaten van sporen zijn voordeel te
doen, want hlsrin lag voor hem de aange
wezen besoherming; doch nu oordeelde hjj'
het moment gekomen om een grooten af
stand te (brengen ilusscheu pdch en zijn vervol
gers. Hoe dichtbjj of hoe ver die achter
hem waren, kon hij niet gissen. Als li§
torrein gewonnen had, dan hadden zij dat
ook gedaan, daar zij in de bergen geboren
waren, terwjjl hjj in steden was opgegroeid.
Hij hpd zijn hoop gevestigd op de moge
lijkheid, dat hjj in deze wildernis uit hun
gezichtskring verdwjjnen zou, zooals een
stofje verdwjjnt in do lucht hoewel hjj
toch ook eenigszins op de leans bouwde,
dat zjj, in overeenstemming met de gevoe
lens te zijnen gunste, die onder de meer een
voudige bevolking van de st eek heerschtcn,
zjjn ontsnapping oogluikend hadden toege
laten. De gedachten dreven hem, wel verre
van een valsch vertrouwen bjj hem te doen
ontstaan, tot meer spoed aan.
Fn toch zelfs ai vluchtend was het hem'
alsof hij iets prjjs gaf misschien iets
prjjs gaf, wat een zweem van berouw bjj
hem deed opkomen in deze oogenblikken
van wanhopige opwinding. Zonder den tjjd
fehad te hebben te berekenen wat zjjn han-
elwijze hem kestie en wat de gevolgen er
van waren, veelde hjj, dat lij' den strjjd op
gaf. Hjj of zjjn pleitbezorger voor hem,
had het terrein betwist met het groote ver
nuft, eigen aan den Amerikaansohen rechts
geleerde. Men had hem gezegd, dat, hoewel
zjjn schuld dieu morgen schijnbaar afdoend
was bewezen, er nog altijd uitwegen waren,
waarvan de verdediging zich kon bedienen.
In den tjjd van een paar uren had het lot
hem de keus gegeven tusschen twee wegen,
die hem geen van beide veel succes beloof
den. De een was lang en vervelend en kon
ten laatste/ui tloopen op zijn rechtvaardiging;
de ander kort en spoedig af te loopen, maar
daarmee laadde Min de erkentenis van sohuld
op zich. Hjj had den laatste gekozen -in
stinctmatig en in de eerste opwelling; en ter
wijl hjj' bij rustig nadenken tot hetzelfde
mocht hebben besloten als hjj nn in haast
had gedaan, zoo wist hjj nn reeds, dat hjj
de wegen en middelen, om zijn onschuld te
bewijzen, achter zioh liet. Die erkentenis
kwam niet ala het resultaat van een gedach-
tengang; maar als een berouwvolle, vage ge
waarwording.
Hij was dndeljjk' het afwisselend terrein
ingesneld, dat eer heuvel- dan bergachtig
is, maar van de oevers vafl het meer Cham-
plain af, steeds sterker gaat hellen, naar
mate dit meer dieper hoi land ingaat, totdat
oindeljjk d6 kooge kammen der AdirondaokS
zich verheffen. Terwjj! hjj zich hier in de
bosschen verschool, sloop hij om de ruw ge
bouwde hoeven heen, waarvan de lichten, die
juist ontstoken werden, hem \vsarschuwden
op een afstand te bljjven. Als hjj genood
zaakt was een van de onvruchtbare velden
over to steken, dan kroop hij over den grond
en maakte zich onzichtbaar tusschen de
groote rotssteenen. Af en toe gaf een stak
land met hoog opgroeiend gepluimd Indi-
aansch koren, vermengd met kruipende pom-
poenplanten, hem bedekking, totdat hjj het
beschuttende groote Appalachian-oerwoud
bereikte, dat, nadat het de Cumberlands, de
de Alleghanies, de Catskills en de Adiivm-
dacks is overgeklommen, hier neerdaalt in
lange rjjen van esschen en esehdoorns, je
never- en pijnboomen naar de laaglanden van
het- Noorden.
Voor 2oover hj) tot nu toe in staat was
geweest een plan tot vluokten te vormen
bestond het daarin, dat hjj zijn veiligheid
zocht tusschen de heuvelen. Het oogenhlik-
keljjke gevaar dreef hem naar het open
veld en het meer, maar hjj hoopto spoedig
op zjjn schreden te kunnen terugkoeren,
om zpn weg terug te vinden naar de hout
hakkerskampen, die zoo vriendelijk gelegen
heid boden van slaapfkool tot slaapkool te
sluipen en daardoor alle vervolging verjjdol-
den.
Hjj richtte zjjn kioeto nahr de piek van
Gragtz>p_, die donker tegen den koraal-rood
getinten gloed dar ondergaande zon afstak,
zooals een zeeman zich laat lelden door een
ster. Ih was nog meer, dat hem de overtui
ging pohor.k, dat hjj niet op een dwaalweg
was of in een cirkel rondliep, want wan
neer hjj o(p een punt kwam, van waar hjj een
vergezicht had en het v/aagde achterom te
kijken, zag hjj den kegel van Windy Moutein
óf den koepel van den Pilot recht achter
aioh'. Daar bevonden zich de natuurlijke
schuilplaatsen van den los, den beer en van
den vogelvrij verklaarde, zooals hjjzelfwas,
en terwjj! hjj verder daarvan wegvluchtte,
gebeurde dat met hetzelfde waanzinnig in
stinct om terug te keeren, dat het opge
jaagd hert moet hebben ten opzichte van
het bed van varens, waarvan het is verdre
ven. Voor het oogenblik echter gebood de
aoodzakoljjkheid hem verder te gaan
verder, waarheen ook' en hoe ook, zoo lang;
tot hjj ver genoeg verwjjderd was van Üei
plaats, waar gemaskerde mannon de hand
boeien van zijn polsen hadden losgemaakt
on in 't wild afgevuurde schoven achten
hem hadden geknald. Zjjn weg leidde keuf
door meertjes, die hij doorzwom, en stro»
men, welke hjj doorwaadde. Over de lage'
heuvelen klauterde hjj door zulk dicht hak
hout, dat zelfs de slang of het eekb.orentjö
het vermeden en een gemakkelijker weg
zou gekozen 'nebben. Af en toe, als hjj zioh
Bleepte naar de mec-r onvruchtbare hoogten,
gle^i de losse grond weg onder zijn voeten
in miniatuur aardstortingen van steen on
zand, waarover hjj heen kroop, terwjj! hij
zich vastklemde aan bosjes gras of aan
jonge scheuten met ondiepe wortels, om ein
delijk met handen vol schrammen en hloe-
dendq voeten" op te slaan. Daarna, ween
voort! zoo snel als ds haas loopt en de
kraai vliegt, zonder af te wjjker. voort
met het eenig doel, om tijd te winnen en af
stand af te leggen!
Hj) behoorde niet in de hergen thuis. Of
schoon de twee jaren, die hjj daarin had
doorgebracht, hem hun bekoring hadden
doen erkennen, was dit toch slechts als
oen man een grillige vrouw leert liefheb
ben, wier afwisselende gemoedsstemmingen:
van woestheid en zachtheid hem als ondef
een ban houden, waarvoor 'nj| half bevreesd
«is. Meer dan iemand vermoedde of hjj zelf
zou 'Rebben kunnen verklaren, was zjjn roe
keloos leven geweest oen verzet van zjjn'
door menseken geleid en beschaafd instinct
tegen de overheerschiog van deze verheven
aardkracht, waarvoor hjj van niet meer
waarde was dan een vallend blad of een zioh
oplossend wolkje.
(Wordt vervolgd).
