Bg Eisropeescho Oorlog.
ENOELSCHE BRIEVEN.
hoiu vioog pa de huiskamer binnen, waar
moo reeds geheel ui.gedost s»} te wachten.
Geroep om Je meld, doch die had vrij. Door
do .opwindiug maakte pa eenige al te wilde
fccwegingga voor zijn wel wat nauwe pan la-
s n, een krak, een kreet van moe en dc pan
talon lag Vrijvvd in 'twee helften.
Reeds meer dan een uur zaten familie
en genocdigóen met het feestlied te wach
ten. Toen kwam moe met betraand gezicht
binnen.Pa aou straks komen, zei ze met
een snik.
(Van onzen Londenschen medewerker.)
(Nadruk Verboden).
De Boogschutters van Azincouri.
Londen, 15 Augustus.
r Let is wonderJjk, wonderlijk, hoe in ab
normale tijden een bloot gerucht soms han
gen blijft Long nadat het van bevoegde zijde
is tegengesproken. Hoe dwazer en onwaar
schijnlijker, hoe meer kans het heeft te wor
den vermoo.d en aannemelijk gemaakt, hos
griffer het ingang vindt, mits het aange
naam stemt en opbeurt. O, we z»j-n nog niet
vergeten dat méér dan dwaze verhaal van
do vijftig- of honderdduizend man Russische
troepen, die van Archangel uit om de Noord
kaap hoen naar "Groot Brittanje zouden zijn
gestevend om van daar uit naar Noord-
Frankrijk te worden getransporteerd. Het is
reeds zooveel maanden geleden, driekwart
jaar aftoee, maar hoe deerlijk zijn wij' toen
van alle Kanten beetgenomen f De uiterste ge
heimzinnigheid werd door de regeering be
tracht, heette liet, want, ziet u. het moest
v,oor de Duitschers een surprise zjjn, een
alleronaangenaamste verrassing als daar in
eens die baardige Kozakken in hun tien
duizenden stilletjes naar het Westerfront
geslopen onder daverend „Oï-ra"-gebrul
op hen af zouden stuiven.
We waren in dien tijd nog niet de vol
leerde strategen, die we sinds allemaal spe
lenderwijs geworden zijn c-n (lachten, dat het
.vervoer van een naar legerkorpsen over een
afstand van drieduizend Kilometer met een
beetje goeden wil gemakkelijk in oen week
of wat kon worden volbracht. Dat er wer
kelijk onoverkomelijke moeilijkheden zouden
bestaan, kwam geen oogenbiik in ons op.
Hoe het zij, de Russen waren dan er
gens in het Noorden van Schotland aan
wal gezet. Ze werden met extra-treinen
's nachts naar het zuiden vervoerd. Van el-
ken wagon waren de gordijntjes zorgvuldig
gesloten „alles natuurlijk vanwege de ge
heimzinnigheid. De kranten zwegen met ver
dachte zwijgzaamheid; de au'oriteiten, aan
via niets erevraagd werd. Reten evenmin
iets los, maar dat er Russen bij de duizend
door Bngelana stoomden, wisten we alle
maal. Bakker en slager en melkboer kwa
men elk met een verschgefluistenl nieuwtje.
Iemand in de buurt van Baling, die aan
slapeloosheid leed, had tusschen middernacht
en drie uur 's morgens meer dan dertig
treinen gehoord, die alle Londenwaarts snel-
Öen tegen zeven oï acht in andere slauelooze
aachten. Een ander, wiens tuin grensde aan
de spoorbaan, had toen daar een trein
voor een onveilig sein stond te blazen
vreemde zwartbaardige mannen mot astra
kan mutsen gezien en zijn buurman bad ze
.verschgeplukte peren aangeboden, die met
ieen Koeterwaaiscn dankwoord werden aan
vaard.
J5n weet u. hoe ik zelf er ten slotte inge
vlogen ben? Ik zal kern er altijd op aanzien,
mijn clubgenoot-procuratiehouder van een
groote bank. die me de overtuigende mede-
deeling deed, dat zijn firma kolossale be
dragen had moeten uitbetalen aan den Rus-
pi schen consul te Leith
Dat waren rare dagen. We verkeerden
allen in een eigenaardig-opgewonden toe
stand over die fame use kool, die den vijand
gestoofd zou worden. En toch, ergens ach
ter in onze hersenkas waarde immer twijfel
rond aan dio fantastische onderneming. Die
prijzenswaardige achtergedachte heeft ons
ten slotte tegen zware teleurstelling behoed.
Want hoe konden we later niet frank onzen
geburen in de oogen zien en hun toedienen:
„Heb ik 't niet altijd gezegd?"
Was die malle Kozakkenhistorie, waar
geen zweem van waarheid in wao, oen kolos
onder do oorlogslegenden, de geschiedenis
van de „Boogschutters" is nog veel merk
waardiger. Ik zal haar zoo goed mogelijk
beschrijven.
De oorlog was nog jong. Luik was ge
vallen, Namen volgde bijna zonder slag of
stoot. De Fransclieii, de Belgen en 'i kleine
Engelsche contingent van nauwelijks veer
tigduizend man konden de overrompeling der
Duitscho legers nauwelijks omkomen. Om
singeling dreigde aan de flaiiken, een stoom-
rol van staal dreunde aan in het front en
de terugtocht van Bergen begon. Hoe ang
stig werd nier in die dagen elke nieuwe edi-
tri der bladen verbeid, hoe vloog men op
de krantenjongens aan en rukte zc de bla
den uit v. e handen. Zo i het mogelijk zijn
dat in enkele dagen Frankrijk's lot werd be
slist, dat de Duitsrhe lawine zou breken door
de slagorde en alles verpletteren wat voor
haar kwam" En het Britsche korps op do
zwaarst-bedreigde linkerflank der verbon
denen Zou het den dans wel Kunnen ont
springen? Het leek van niet.
Toch is het gebeurd en de retreat from
Moos'' wordt gerangschikt onder de schit
terendste wapenfeiten van dat eerste deel
der campagne, waarin voor do verbondenen
zoo betrekkelijk weinig roemvols te boek
staven valt.
En kort daarop, niemand wist goed te
vertollen hoe het praatje in de wereld
kwam. hoorden we van het wonder, de ver
schijning die door de Engelsclien, al voch
tende, gezien was. Een slagorde van lich
tende wezens, Engelen zeiden er, boogschut
ters beweerden anderen, zou zich iu het
heetste van den strijd hebben geworpen. Op
het oogenbiik, dat de Engelsclien dreigden
te worden afgesneden, wat een debacle zon
der weerga, een tweede (en erger) Sédan
zou zijn geweest, kwamen homelsche hulp
troepen dc Duitschers verslaan: Een won
der was gebeurd.
Ik laat nu in het midden of die boven-
aardsche inmenging niet iets of alles weg
neemt van de roem, dio de Britsche aan-
voerdors hebben ingeoogst met hun terug
tocht en ik wil mij ook niet verdiepen in do
vraag of dergelijke mirakelen, als ze onom-
stootelijk worden vastgesteld, ons niet uit
de moeilijkheid helpen bij het wikken en
wegen, aan wier zij het recht mag zijn in
dozen oorlog. Ik wil eenvoudig vooregaan
met mijn relaas.
Toen het gerucht de ronde deed, waren
er dio onvoorwaardelijk in het wonder ge
loofden, dit waren er velen.
Anderen toonden zich niet ongeneigd erin
te gelooven, maar wachtten op bijzonder
heden en zoo mogelijk bewijs, dit waren
er meer.
Een minderheid in dit godvruchtig land
sperde wijd do oogon open en zei kernachtig;
„Rot", wat zooveel betcekont als„Non
sens". Maar het was een minderheid.
Wat was het dat zoovelon grif deed aan
nemen, dat er een werkelijk wonder was ge
beurd? Laat ieder dit voor zichzelf beoor-
deelen als bijgeloof, kinderlijke godsvrucht,
bekrompenheid, eenvoud, lichtgeloovighe'd
of domheid, maar het feit stond vast.
En langzamerhand kwamen de (zooge
naamde) bewijzen, indirecte natuurlij!., want
wat kan men van het gevechtsterrein an
ders verwachten Een officier (geen naam en
adres genoemd) zou hebben gezegd, dat hij
in dien slag een verschijning gehad had van
St. George den drakendooder een ander
verhaal zei, dat later op het slagveld doodo
Pruisen waren gevonden metpijlwonden.
Een andere lozing wilde dat er een wolk
tusschen de Duitschers en Engelschen neder
daalde en sommigen wisten te vertellen, dat
er lichtende gestalten in gezien waren en
dat de cavalerio-paarden der Duitschers
steigerden en wedgordeai er door te gaan.
Natuurlijk bemoeide de „Occult Re-
view" er zich mee en daarin werd de
verschijning als een menigte Engelen (met
vlammende zwaarden?) aangeduid. Sinds
hebben tal van bladen (zelfs „Truth"
er meer of minder angstvallig over ge
schreven. Sommigen trachtten een verkla
ring te vinden. Niemand dacht jan spot.
In de kerken werd zelfs over do verschij
ning gepreekt. Maar of het de herleefde
Engelsche boogschutters van Azincourt war
ren, die hun naneven te hulp kwamen of
engelen of dat het alles verbeelding was,
om het even. Niemand twijfelde meer
aan het feit dat Engelsche soldaten in het
bloedige gevecht na de ontruiming van
Bergen werkelijk een verschijning hadden
gezien of meenen te zien van schimmige
figuren, die den Britten te hulp kwamen.
En wat zijn nu de feiten?
Een pas verschenen boekj- ,,The
Bowmen" (De Boogschutters) bevat de
bekentenis van den schrijver Arthur
daglicht beschaamd moest wijken, en ver
heugd ontdekte hij een wijde, door zuilen
geschraagde zaal voor zich, waarvan pla
fond, muren en vloer van louter zilver
waren. Aan do overzijde was een troon,
waar veio treden heenvoerden, en op den
troon zat een reusachtige, oude ge-stal te,
die eveneens geheel van zilver scheen te rijn.
Rondom dezen troon dansten sierlijke ge
stalten in luchtige gewaden, die echter
staan bleven en verschrikt naar den vreem
deling t mzag&n, die verrast en aarzelend
ond - do poort wachtte.
Tv:n dezer kleine gedaanten verbrak de
rij en kwam op Hasso toe, doch, vreemd!,
h dichter zij hem naderde, des te langer
werd zij en eindelijk stond er een mooi
meisje voor hern en zag l-rm vragend aan
met cogen als turkoise-stcSen.
„Wat zoekt gij hier, bij koning Hoderioh,
vreemdeling?" vroeg rij met een zoo wel
luidende stem als nog nooit te voren door
den jongeling scheen waargenomen.
Hasso was niet in staat zijn blik van het
kiekje af te wenden hij staarde haar aan
terwijl zijn ha. t hoorbaar begon te kloppen.
Eindelijk overwon hij deze beklemming en
zien stalend, sprak hij uit. wat de bosch-
nimf hem had bevolen.
„Voer mij, o kind van het rotsgebergte,
voer mij naar de bron, die op deze plaats
onder gesteenten en erts verborgen is."
Nauwelijks had rij dezen eisch vernomen,
of het meisje brak in geween uit en rondom
begon een weeklagen, dat do muren van de
za l deed trillen, terwijl gelijktijdig van &Ue
kanten slangen en vuurspuwende dieren op
Hasso aankropen, als wilden zij zich op hem
werpen.
Toen de jongeling, desondanks, standvas
tig bleef en zijn eisoh zelfs herhaalde, ver
bleekte het meisje en zonk aan zijn voeten
neer, opnieuw haar smeekbeden hem toe
zendend doch niet zij alleen smeekte tn
klaagde, maar alle dwergjes, die om den
troon des Konings geschaard waren, kwa
men toegesneld en vereenig-den hun jam
merklachten met die van het meisje.
Maar dit alles hielp niets: Hasso sprak
voor de derde maal met mannelijke stand
vastigheid de woorden uit en in hetzelfde
oogenbiik weken zijn kwelgeesten van hom
in haast, het rollen overstemmend, dat op
golfde uit de diepten /an den aardbodem.
Toen opeens werd het stil. Hasso zag hoe
de troon mot koning Hederich in de diepte
verzxmk en hoe, op nauwelijks een paar
schreden afstands van hem verwijderd, b.an
ke zilverstavon uit den gebarsten aardbo
dem omhoog stegen, steeds hoogcr zich hef
fend.
Schielijk raapte hij bijeen, -wat hij dragen
kon, ijlde er mee naar buiten en legde het
verkregene midden in den vlammencirkol,
waarbinnen de nimfen nog steeds haar reien
uitvoerden.
Toen Hasso in de zilverzaal terugkeerde,
heerschte jubel en feestelijkheid daarbinnen,
de dwergjes dansten en zongen uitgelaten,
zij prezen hem als hun bevrijder, van alle
zijden werden hem zilveren bokalen, gevuld
met schuimenden wijn, toegereikt, en het
schoon© meisje ijlde met oogen, stralende
van geluk, op hem toe, de armen als ten
groet naar hem uitgestrekt.
Machen, dat hij het heele verhaal verzon
nen heeft en dat het als „letterkundige
schets" (niet als feitenverslag) is opge
nomen in de Evening News" van 29 Sep
tember 1.1.
Ik heb het stukje er nog eens op nage
lezen. Het i:-. lioel aardig, heel aanschou
welijk verteld, maar iechts zeer cenvou-
digen van geest acht ik in staat het in
ernst als een gebeurd voorval op te nemen.
Het is nu niet meer na te gaa: op welken
datum precies de praatjes in omloop kwa
men, maar het moet wel - - wat begin
October zijn geweest. Wat zal de schrij
ver, die wist dat het louter verbeeldings
werk was, in zijn vuist; j gelachen hebben
over zijn prachtig succes.
Maar we nemen hem kwalijk, dat hij niet
dadelijk, toe hij merkte dat bijgeloof of
lichtgeloovigheid nog lang niet uit de we
reld zijn, luide zijn stem verhief en het
borduren op zijn aardig bedacht thema te
gen ging. Wat hoeft hij nu, na bijna eeai
jaar anders gedaan dan velen geschokt in
hun vertrouwen en anderen weder ver
veeld met een oud relaas, dat zij van den
beginne af als nonsens hebben opgevat
Het Front uit ccn Militaire Vliegmachine
gezien.
De „Times" publiceert een telegram van
Ralph Pulitzer, hoofd-redacteur van de
„New-York World" aan zijn bladwij
ontleenen hieraan het volgend
„Ik ben juist van een merkwaardig be
zoek aan het front teruggekeerd. Van
middag vloog ik in ecu militaire vliegma
chine van Parijs nnar de govechtslinie,
volgde die eenige kilometers ver en keer
de toen weer naar Panjs terug.
Ik kreeg bericht, dat ik om 5 uur met
een gewapende machine met 2 motoren
kon meegaan en even na vijf begonnen de
groote schroeven met. groot gedruisch te
draaien, de vliegmachine reed langzaam
vooruit, begon vlugger te lo.-pen langs
het veld, alsof het een wedstrij J-automo-
biel was. Toen zakten de .nenschen om
ons heen plotseling weg en een oogenbiik
later was de aaide een vreemd en stil
panorama geworden, waarmede wij geen
gemeenschap meer 1 adden en dat ons niet
aanging. Verder en hooger, verder en
hooger vlogen wij, recht als een pijl op het
gevechtsfront aan, dat 90 kilometer ver
lag.
Ik zat op da waarnemers-plaats van een
grooten nieuwen Fransehen tweedekker,
die de Engelschen een battle-plane", een
slagmachine, en de Franschen een „avion
de chasse" noemen, omdat zij jacht moet
maken op Tauben en Aviatiks".
Dan volgt een beschrijving van het land
schap en van de reis, waarbij eerst op
1000 meter hoogte werd gevlogen, maar
de machine geleidelijk tob 3000 meter steeg,
op welke hoogte de reis naai hot front
werd voortgezet.
„Laat ik dadelijk bekennen, dat iemand
die een duidelijken kijk op het front wil
hebben, dien beier op de aarde dan in de
lucht kan krijgen. Ofschoon wij maar
1000 meter hoog waren jaagden wij met
een snelheid van 80 mijlen langs het front.
De bestuurder kon slechts hier on daar
heenwijzen. Ik zag wegen voor loopgra
ven en loopgraven voor wegen aan. Bo
vendien overstemde het gedruisch der mo
toren het gedonder van het geschut en
de ontploffingen der granaten, al de ge
luiden die een treffend kenmerk van het
front zijn.
Wat de zaak nog minder dramatisch
maakte was, dat er op dat oogenbiik geen
gevecht aan den gang was, maar alleen
een erg vervelend artillerieduel Het
eenige bewijs dat wij aan het front wareu,
leverden de ontploffende granaten van de
Fransche artillerie. De bestuurder wees
op 3e kleine rocdwolkjes in ce listige ver
te, maar het was een ontmoedigend werk
voor hem, mijn ongeoefenden blik or op te
vestigen, terwijl wij voortjaagden. De
zon daalde zeer laag, dus gingen wij met
tegenzin terug, en terwijl wij het zilveren
lint van de Aisne achter on3 lieten, keer
den wij naar huis terug".
Zonder incident kwamen zij op het
vliegveld, van waar zij 1 uur en P5 minu
ten geleden waren opgestaan.
„Plotseling stopten de motoren, de vlieg
machine helde over tot ze op de punt van
haar rechtervleugel stond, draaide daar
op rond en toen begon onze duizelingwek
kende spiraalsgewijze daling. Eerst op
het eind© ven den eenen vleugel en toen
op dat van den andere suisden wij draai
ende neer; nu eens 1 loog de geheele aard
oppervlakte ons tegemoet, al draaiende en
sloeg mij tegen mijn linkerwang, dan hel
de de aarde naar de andere zijde en sloeg
mij op de rechter wang. Deze dubbele
spiraal-daling is zeker een van de duize
lingwekkendste dingen, die de mensch
ooit heeft uitgevonden. Toen, met een
zwaai, die ons, naar mijn vaste overtui
ging, op de daken van ae dichtbij zijnde
huizen moest smijten, gleden wij heerlijk
voort en kwamen zoo glad op het vliegveld
neer als een bootje, dat van een helling
af in een stil meer glijdt.
Toch zou ik nog een levendige ontroe
ring ondergaan. Toen lo vliegmachine
stilstond, kwam een mcchanicicn aanren
nen met een pneumatisch wiel. Hij zeide
een paar scherpuitgesprokon voorden tot
den bestuurder, die mij verzocht vlug uit
te stappendat hij later zou terugkomen
om mij eenige bijzonderheden e mtrent de
ze vlucht uit te leggen. Ik 1 rabbelde dus
uit de machine, de mecanicien ging op
mijn plaats zitten en weer ging de machine
de lucht in. Een paar vlieger-officieren
wezen naar een andere vliegmachine, een
500 a 600 meter hoog in de lucht, cn legden
uit dat die machine een wiel verloren
had.
De bestuurder wist het niet, en als hij
niet bijtijds gewaarschuwd werd, zou zij
bij een poging om te dalen omslaan en
gedood worden.
Mijn bestuurder was opgestegen om hem
in de lucht to waarschuwen en hem door
met het wiel te zwaaien duidelijk te ma
ken in welk gevaar hij verkeerde, zoodat
hij op het linker wiel en de ctaari van de
machine ko landen.
„Als hjj het niet b;grijpt vóór hij den
grond bereikt, is hij erloren", zei een
officier.
Dat was werkelijk een dramatisch
schouwspel de eene vlieger die daar
hoog in de lucht vloog, zonder eenig be
wustzijn dat de dood hem wachtte en de
ander steeds dichter naar f -m heen stij
gend en toen in steeds nauwer cirkels om
hem heen draaiend. Ten slotte daalde
de eerste machine.
„Hij begrijpt het", zei iemand.
„Neen, hij begrijpt het niet" riepen
anderen.
„Maak de ambulance gereed" beval de
vliegerkapitein
Wij stonden daar allen machteloos en
zagen de machine in spiralen neerkomen.
Toen hij eindelijk tot dc glijvlucht over
ging stonden er mannen in het veld met
losse wielen te zwaaien om hem te waar
schuwen. Maar in plaats van te landen
op het gezonde link er wiel cn de:i staart,
leunde hij juist naar de rechterzijdf over,
waar geen wiel meer was. De machine
raakte den grond, stak den kop in den
grond, de staajrt skxnd recht overeind en
viel toen me, een saltomortale voorover,
zoodat de machine op haar rug lag.
„Het is i laan. Haal de Ambulance",
beval de kapitein.
Wij stonden allen over het veld naar
de plaats waar de machine onbewegelijk
lag, de ambulance-automobiel vlak achter
ons. Toen wij bij het wrak kwamen, krab
belde een man eruit en begon een vloeiend
gevloek, omdat wij hen niet zoo gewaar
schuwd hadden, dat een verstandig mensch
het begrijpen kon.
Hoe de vlieger er levend afkwam zal
altijd een diep mysterie blijven"*
KORTE BERICHTEN.
De Engelsche vlieger en vlicgescader-
commandant Bigswordt dio zonder hulp van
uit zijn vliegmachine een Duitsche onder
zeeboot bij Ostende vernielde, is buitenge
woon bekwaam in het werpen van bommen.
Den 17don Mcd maakto hij jacht op een
Zeppelin wel'ko bommen wierp op Ramaga-
te. Bigswordth steeg tot 200 voet boven
dien Zeppelin en wierp vier bommen, waar-*
van er minstons één doel trof. Een groot©
rookkolom steeg uit den Zeppelin omhoog,
die erzostdg beschadigd, misschien zelfs ver-,
nield word.
Een Wolff-telegram deelt mode, dat de
universiteit te Gent niet met Oot-ober ge
opend zal worden en dat er geen Duitscfio'
professoren zullen worden aangesteld.
De Duitsahe vlieger, die wegens averij
aan rijn motor, op een zandbank bij het
Deenscho eiland Manö is gestrand;, heeft
alle moeite gedaan om weer op te stijgen'.
Toen hem dit niet binnen den bepaalden
tijd gelukte, heeft de Dcensohe overheid be-,
slist, dat het vliegtuig binnengehaald en
de vlieger geinberneerd zou worden.
K
Uit Seattle (Staat Washington, V. St.)
wordt gemeld, dat ongeveer duizend land
bouwers van Duiteche afkomst, die bij 't'
uitbreken van den oorlog Canada hadden
moeten verlaten thans bij Santa Fé, in den
staat Nieuw Mexico, een landbouwkolonie
gaan stichten, die den naam Hindenburg
zal dragon.
De Italiaansohe regeering heeft allo ha
vens, diie voor de verscheping van troepen
en oorlogsmateriaal in aanmerking koroeai,
van den 21 sten Augustus af gesloten. In
Brindisi is de staat van beleg afgekon
digd. Do Tunksche onderdanen kunnen niet
moor uit Italië vertrekken.
Te Peking viel iets voor, dab, volgons een
bericht uit Tientsin aan de Morning
Post", ernstige gevolgen kan hebben. Brims
vaoi de getorpedeerde „Lusdtania" werden!
vertoond in een cinema-theater, dat het
eigendom van een Engelsohman is. Eens
klaps stormden Zaterdagavond twintig Oos-
tonrijksche mariniers, beboerende bot do
wacht van het Oostenrijksche gezantschap
te Peking, het lokaal binnen. Zij sneden
het "witte dook stuk, drongen met geweld
het biosooophokje binnen, legden beslag
op de bewuste film en namen die mee. Dei
Ohinecsche politie kwam te laat om hulp te
verleenen aan den eigenaar, die rijn beklag
heeft ingediend bij het Britsche gezant
schap.
De hertogin van Somort, lady Arthur
Paget en nog enkele dames uit do Engol-p
sche aristocratiehebben aan Cambonden
Franschen gezant te Londen, 525,000 fran.cn
ter hand gesteld, die rij voor het Fransahe
Roode Kruis hadden ingezameld.
Er was Zaterdag, sedert 1 Juli, toen Ribot
zijn beroep op de vaderlandsliefde der
Franschen deed, meer dan een haJf milliard
goud bij de Bank van Frankrijk en haar fi
lialen gestort.
Van overheadswege werd in Duitschkurd
naar aanleiding van do geruchten om
trent den grooten uitvoer van fruit uit dei
Rijn pro vdncio een onderzoek ingesteld^
waarbij is gebleken, dat geen noemenswaar
dige uitvoer naar Nodesrland heeft plaats
gehad, dooh dat daareaitege-n de invoer van
aardbeden, kruisbessen, kersen enz. zeer
aanzienlijk is geweest.
Men vermoedt, dat de geruchten omtrent
den uitvoer naar Engeland via Nederlaikf
door groothandelaren in do wereld zijn ge
stuurd om de prijzen op te drijven, wat
hun ook ten deele is gelukt.
Naar de „Kölai. Ztg." verneemt heeft
het P etrogradsohe gemeentebestuur rich
gewend tot den minister van spoorwegen
om er over te klagen, dat heole treinen met
vluchtelingen op de rangeerterreinen van
Petrogradsohe stations staan en daar dik
wijls 18 uur blijven staan zonder dat de
menschen wat te eten krijgen. In de laat
ste dagen waren er ongeveer 100 wagens
met bagage van vluchtelingen aangekomen',
waardoor het Waraabauer station versperd
is. Te Kief staan treinen met vlucbteüngetn
dage» lang stil, omdat men niet weet,
ze heen te brengen.
In het Griendtsveen te Papenburg, aan de
Nederlandsche gemeenjo Beilingwolde gren*
zende, zijn thans vele Belgische en Fransche
krijgsgevangenen uit Celle aangekomen, die.
daar met lichten veenarbeid onledig zullen;
worden gehouden. Vele Russische soldaten
hebben er reeds eerder veldarbeid verricht*
i ontkomen, zijn voeten raakten den aard
bodem, goed-geborgen rustte zijn schat bra-
non iu den vlammenkring.
„Ik will" kwam het van rijn lippen.
Daarop weerklonk een wild hoongelach, dé
blanke armen lieten zijn hals los en hon
dorden dwergen stormden in duizelingwek
kende liaaab den jongeling voorbij en op,
den vlammenc'rked toe, met gretige grijp-
handjes de opgestapelde schatten bijeenra^
pend, om ze in verzekerde bewaring te
brengen.
Toen hij weer tot lich^elven kwam, waren
zilverzaad en vlanimencirkel met de schoone
danseressen verdwenen, ooi: de maan liet
niets meer van zich zien dan een matten
glans, waarmee de hoogste bergtoppen vaal
verlicht werden. De kwartsrotsen, waar bin
nenin Hederich huist, hadden het gewone
uiterlijk hernomen en tevergeefs bleef al het
zoeken naar de drie lichtend^ puntjes, waar-
togen de nimfen geklopt hadden.
Toen cbe morgen helder en nuchter aan
brak, keerde Hasso bleek en droef naar zijn'
land terug en van dien tijd af was hij eertf
gebroken, verwarde maai, want het was hem
onmogelijk om ooit de schade te vergeten.
die een begeerte van hebzucht en een mi*
nuut van zwakheid hem luidden aangedaan.
Den dwergenkoning bleef zijn schat oor
eeu nieuwe reeks van duize?vd jaren verze
kerd, want slechts na elke duizend jaar ver
schijnen in den Paaschnacht die puntjes aan
de rota, welke den aardmenschen dc pleki
wijzen, waar zij zich den toegang tot Hede
rich'e Rijk vermeesteren kunnen,
x
De jongeling deed alsof hij van al het
hem aangebodene niets zag en niets hoor
de; rijn gehcole denken was gericht op het
verkrijgen van de grootste hoeveelheid sta
ven uit den onxnetelijken schat en over te
dragen naar den viacnmencirkel. Het ging
toch om de vrijmaking van zijn volk, om
do herneming der plaats, die sedert de oer
tijden do vereerde goden hadden ingenomen.
Reeds meer dan een dozijn maal had hij
der weg van Hedericbs rilvorzaa! naar den
vlammenkring en terug gedaan de maan
neeg reeds naar het westen, weldlra zou zij
boven gindsche bergen staan, op haar nooit
te stuiten gang door het luchtruim, welken
de nimf hem had aangewezen. Toch wilde bij
nog een enkele maal naar beneden dalea
in het tooverpaleis van den dwergenvorst,
nog slechts één enkelen keer. Of zou hij het
niet doen, genoegen nemen met wat hij be
zat? Doch waarom een gave versmaden, die
't lot hem bood waarom 'n gelegenheid niet
benutten, Ji© zeer zeker niet weder kwam?
Hij had nog tijd genoeg; weldra zij de
krachtige armen opnieuw vol beladen met
zilverataven, welk bezit macht en aanzien
verleent.
Toen Hasso wederom in de zaai keerde,
begToetto hem een vreugdekreet van het
mooie, jonge meisje, dat nu een fonkelend
kroontje op haar ravenzwarte haren droeg,
en voordat hij haar kon weerhouden, lag zij
aan rijn borst..
„Heb dank, edele jongling, dat gij den
vreeselijken Hederich hebt doen vallen Hij
heeft mij van mijn Rijk beroofd, de heer-
scheres onder het slavenjuk gebogen. Op
nieuw is nu alles weer van mij wat gij hief
riet, waf; de onderaardeche gangen bergen,
die zich onafzienbaar ver uitstrekken, on
der de bergen door, en gij zult met mij
deel en, wat ik bezit."
En daarbij blikten haar oogen steeds die
per in do zijne, haai- adem streek langs zijn
gezicht en het was hem te moede, als kluis
terde hem een onzichtbare macht aan den
grond, terwijl do maan aan den hoogen
hemel haar baan vervolgde, om steeds meer
de noodlottige plek te naderen.
Door angst aangegrepen, werkte de jon
geling zich mot geweld los uit deze omar
ming, raapte haastig nog zoovcol van de
staven op, als hij in zijn armen kon borgen,
en naon daarop de vlucht, want dc lucht
scheen dichter en zwoeler te worden, zoodiat
hij nauwelijks meer adem kon scheppen.
Hij was echter nog niet heel ver gekomen,
toen hij weer twee armen om zijn hals voelde
en een vleiende stem hem fluisterend in het
oor sprak
„Waarom ontvlucht ge mij, Hasso, mij,
die u alles geven kan, macht, rijkdom, zoo
als geen sterfelijke bezit, geluk en eer? Door
mij zult gij boven alle menschen verheven
worden, over verre Rijken regeeren. Zeg,
dat gij mij niet verlaten wilt, dat gij tot
m!j terug zult keeren. Gij hebt mij terugge
geven wat ruw geweld mij had ontroofd, laat
mij ook uit uw hand het geluk ontvangen!
Spreek, spreek slechts een klein woordje,
zeg, of gij wilt?"
Hasso had het jonge meisje met rich
meegetrokken tot aan don uitgang, in zijn
binnenste ontbrandde een hejftige strijd.
Waarom zou hij niet toegeven aan dit ver
langen? Hij was het toovenijk goed en wel
