Binnenland,
Gemengd Nieuws.
Ingezonden.
FEUILLETON.
Verrassingen van de speeltafel.
N°. 17018
"Vrijdag SO Augustus,
Tweed© Blad. flo 1915.
De Armenraad in Den Haag, ontving
ecu legaat ten bedrage van £3000 van wy-
.en "mevrouw de wed. J. J. BergsmaRip
ping; ten behoeve van de algemeene armen
der gemeente, te verdeden overeenkomstig
art. 16 der Armenwet, dat is onder de ker
kelijke en bijzondere instellingen van wel
dadigheid in verhouding van de gelden door
uie instellingen voor ondersteuning besteed.
De gewone audiëntie van den Minister
van Koloniën zal, te beginnen mob 2-Sept;
a.s., weder plaats hebben des Donderdags
in den namiddag, te half twee.
Op de aanbeveling ter benoeming van
een tijdelijk leeraar in reohtlijnig teekenen
aan de H. B. S. voor Meisjes in Den Haag
ter vervanging van den leeraar Th. de
•Tong van Arkel, die in verband met de mo
bilisatie onder de wapenen is, ia geplaatst
do heer W. C. A. Ridderhof, gedurende
het laatste gedeelte van den cursusu 191-1/15
reeds als zoodanig werkzaam.
Te Dordrecht wordt met ingang van
September door eenige onderwijzers der
Ckr. kweekschool, directeur de heer J. van
Dijk, een Christelijke cursus voor de hoofd
akte opgericht. Reeds het vorige jaar be
stond dit plajs, maar het kon. door gebrek
aan deelnemers mot- verwezenlijkt worden.
Thans, nu de Kweekschool wat meer ge
slaagden voor de hul pakte hoeft afgele
verd, wordt de zaak doorgezet en zal naast
den reeds jaren bestaand en cursus der aid.
Dordrecht van den Bond van Ned. Onder
wijzers een Christelijke verrijzen, die de
leerlingen aan den invloed van heb neutra
le onderwijs zal onttrekken.
(„Stand.").
De Ai gem. Synode der Ned.-Herv.
Kerk heeft het voorstel tot schrapping der
bekende woorden „althans wat betreft den
geest en de h oofdzaak", enz. iu art. 39 Regl.
5, 0. verworpen mee 10 tegen 9 stemmen.
(Tegen verklaarden zich prof. dr. Van Nes,
de secretaris, en de leden: dr. Weyland,
Menthen, Eilerts de Haan. Zyp, Schriecke,
Tammens, Franke, dr. Visser, Gordon Span-
daw en Picard.)
Gelijk men weet is heb voorstel verleden
jaar aangenomen met 10 tegen 9 stemmen.
De verplaatsing van de eene stem, die gis
teren de beslissing gaf, 13 het werk van
hot let, dat in Drente een tegenstander
van de schrapping naar de Synode afvaar
digde.
Wijlen de heer E. de Vries, over
leden to Amsterdam, heeft aan de Maat
schappij van Weldadigheid te Frederiksoord
f 500 vermaakt.
Te Assen. word een vergadering ge
houden van landbouwers-aardappel verbou
wers uit de drie noordelijke provinciën.
Besloten werd tot oprichting van een ver-
eeniging tot verkoop van aardappelen voor
d-e drie noordelijke provinoiën. Men
wensoht bij den verkoop meer eisohen te
kunnen stellen aan de -directies der aardap
pelmeelfabrieken en bovendietoi den uit
voer t-o bevorderen.
In elk der drie noordelijke provinoiën
zal opnieuw een vergadering worden be
legd, waar drie leden van het bestuur zul
len worden verkozen. Aan de directies der
speculatieve aardappelmeelfabrieken wne
gevraagd om den prijs der aardappelen
welke in voorkoop voor /I en f 1.25 per
H.L. waren opgekocht, te verhoogen tot
f 1.50, zulks in verband met den tegenwoor-
digen toestand en de gedeeltelijke mis
lukking van den oogst. De antwoorden luid
den afwijzend, omdat het meel reeds in
voorkoop was verkocht.
Onder leiding van den heer A. van
Wijnen werd gisteren te Gouda ven verga
dering gehouden van de kaasproducenten,
die de oprichting der „Coöperatieve Yer-
eoniging tot export van Goudsöhe Kaas on
der Rijksmerk" hebben bevorderd.
Uit de statuten blijkt, dat de vereeni-
ging ten doel heeft: het verkoopen in bin
nen- en buitenland van volvette, kaas, voor
zien van Rijksmerk en al hetgeen daarme
de in verband staat, zoomede het gezamen
lijk aanschaffen van benoodi-gdhoden voor
het zuivelbedrijf.
Het leden register werd door 31 Jcaaspro-
duoenfcen getee-lcend, terwijl door twee an
deren toezegging tot aansluiting is gedaan
en nog enkele anderen zich epoeddg 7,uilen
aansluiten. Tob chef der Yereeniging werd
met- algemeene stemmen benoemd de heer
S. J. J. Koster, te Dordrecht. "Op nader
te bepalen datum zal het bedrijf worden
geopend.
De voor bedrijfskapitaal benoodigde gel-
xlen zullen worden verkregen door het uit
geven van een öbl.igabieleening.
KUNST. LETTEREN, ENZ.
Tooneelschoo!.
Aan de Tooneelschool te Amsterdam, di
recteur de heer Bafthasar Verhagen, zal in
den aanstaanden cursus, behalve door mevr.
-Betty Holtrop—Van Gelder. les in fcooneei-
spel worden gegeven door mevrouw Theo
Mann-Bouwnieest-er en den heer A. van der
Horst; voorts is de heer Louis Bouwmeester
bereid bevonden, op uitnoodïging van den
directeur, van tijd tot tijd belangloos eenige
lessen te komen geven.
Het schoolgebouw zal eenige belangrijke
veranderingen ondergaan, in verband met
de omstandigheid, dat de nieuwe directeur
niet meer aan de school zal wonen. Dien
tengevolge is do aanvang van den nieu-
weu cursus vastgesteld op 1 Oct. a.3.
FAILLISSEMENTEN.
F. A. V. van Spaendonk, timmermans
knecht, te Tilburg.
Aangezien het venten met kran-
tcn en tijdschriften to Soheveningen tot al
lerlei buitensporigheden leidde, heeft de
politie daartegen strenge maatregelen ge
nomen zonder nochtans diat venten zelf t<©
verbieden.
De door de recherche in Den
Haag aangehouden verdachten van de in
braak bij Peek en Cloppenburg zijn giste
ren naar het Huis van Bewaring overge
bracht. 't Zijn oude bekenden der justitie:
J. H., J. V. D. K., en Ph. de V.
Een man van ongeveer 25
jaar. wiens naam nog niet bekend is ge
worden, wilde gisternamiddag op den West-
Zeedijk te Rotterdam, ter hoogte van het
Park, op een voor bijrrj denden motorwagen
van l'yn 7 der electrische tram springen.
Hy is toen gevallen en kwam tsrecht onder
den bijwagen, die hem overreed. De man
werd onmiddellijk gedood. Men vermoedt, dat
het een zeeman is.
Diefstal van 5 0 balen meel.
Op het terrein van do Internationale Mag-
nesietwerken, staat aan de zijde van de
Maashaven te Rotterdam, een loods, die
aan de naamlooze vennootschap Yries.se-
veem is verhuurd tot opslagplaats van Ame-
rika-ansoh meel. Yan dat meel zijn 15,679
balen in die loods geborgen.
De bootwerkers B. de B., G. L. K., A.
R. en L. K., allen in de omgeving van de
Maashaven woonachtig, meenden nu hun
slag te kunnen slaan. De beide eerstge-
noemelen huurden het aakscheepje. Anna
Wiihelmiaa" af, onder voorwaarde, dat
het 40 ton goed kon inladen, en de schipper
kreeg last- in do Maashaven aan het -terrein
van de Internationale Magn esiet werken
ligplaats te nemen, l'ntussdhen verschaften
do vier bootwerkers zioh toegang tob de-
loods, na zich in verbinding gesteld te heb
ben met- den waolitman F van \Y\, voor de
surveillance, op het terrein aanwezig. Die
man zou goeden uitkijk houden terwijl de-
dieven hun slag sloegen. Nu maakten de
bootwerkers een soort stelling, waarover
zij de balen meel uit de loods langs een
plank naar beneden kondon laten, glijden.
Daarna werden de balen in het aaksoheep-
je gedragen en opgestapeld. Reeds waren
zoo 50 balen meel uit de loods naar de „An
na Wilhelm!na" verhuisd, toen de rivier
politie ter plaatse versoheen, om een on
derzoek in te stellen. Haar had men ge
waarschuwd, dat men aan de Maashaven
op een verdachte wijze aan het meel laden
was.
De rivierpolitie vond er de bootwerkers
niet, die allen een goed 'heenkomen had
den gezocht, doch in de jassen van een paar
hunner, die zij tijdens hun werk in de loods
hadden opgehangen, werden gegevens ge
vonden, die achtereenvolgens tot de arres
tatie van de vier bootwerkers en den
wachtsman hebben geleid. Do laatste is in
•den afgeloopen nacht gegrepen. Allen
zijn naar het bureau der rivierpolitie ge
bracht, terwijl op de gestolen 50 balen meel
beslag is gelegd.
(„X. R. CV).
Een onmogelijke weg.
Een dubbel stel rails voor een zeer druk
verkeer met do electrische trams, daarnaast
een smal gedeelte van nauwelijks drie me
ter, zoodat een wagen juist kan passeeren,
en een smal voetpaadje, indien het smalle
onverhoogde stukje berm tusschen het be
strate gedeelte en de wegsloot dien naam
mag hebben. Langs de sloot om de zes meter
nog dikke iepeboomen, jammer genoeg aan
de noordzijde van den weg, zoodat deze
zeer warm en onaangenaam zonnig i3. Het
gedeelte tusschen de rails aan de zuidzijde is
waarschijnlijk uit zuinigheid niet bestraat.
Dit onbestrate gedeelte :s niet begaanbaar
en ook gevaarlijk, omdat direct naast de
rails de berm stijl naar de wegsloot afdaalt,
en men voor van beide zijden aankomende
trams geen tijd heeft zich te bergen. Stel
u nu voor tram-treinen, soms wel drie groo-
te wagens achter elkaar, met nog een goe
derenwagen elkaar passeerend, een groote
petroleumkar of verhuiswagen, mogelijk een
auto, een paar in razend tempo voorbij-scliie.-
tende motorfietsen en tusschen dit alles
door nog fietsen en voetgangers, en ge hebt
eenigszins een beeld van den Leidscben
S'traatwcg tusschen Leiden en Ocgstgeest.
Het is dan ook niet te verwonderen, da:
er herhaaldelijk ongelukken gebeuren langs
dezen onmogclijken weg. Geen. oogenblik
voel je jezelf veilig, vooral niet bij avond,
aangezien een behoorlijk verhoogd voetpad
ontbreeCct en iiiervoor feitelijk ook geen
ruimte zou zijn. Xog gisteravond, tegen
zeven_ uren, scheelde hec geen haar of
iemand was onder de tram geraakt, vlak te
genover ,,t Postkof'. Door tegenstroom to
geven kon de wagenvoerder nog net voor
komen, dat de man, die leeds onder den
wagen lag en reeds een emd medegesleurd
werd, niet geheel overreden werd. Dezen
keer liep het nog betrekkelijk goed af en
kwam de man met den schrik en totaal ge
scheurde kleeren er af. De wagenvoerder
nam den man, die nog geheel ontdaan wns
en moeilijk liep na dit ongeval, uit mede
lijden mede op de tram naar Leiden. Het
trampersoneel treft onder dergelijke omstan
digheden geen schuld.
En zoo gaat het dagelijks! Dat fietsers te
gen elkaar op rijden of voetgangers aange
reden worden, is reeds een zeer gewoon ver
schijnsel maar onlangs was ik getuige van
een typisch Hollandscli tafereeltje. Een be
jaard boertje loopt rustig met een zak aard
appelen op den nek. Yan den eencn kant
komt een motorfiets aan en van de andere
zijde een juffrouw op de fiets. .Juist bij heb
boortje schiet nog een hondje over den weg.
Do motorrijder, hond en boertje willende
mijden, rijdt tegen do fietsende juffrouw op.
Het boertje ligt languit op den weg met
zijn hoofd op den zak, alsof het zoo behoorde,
geflankeeid door motorrijder en fiets, en
het hondje dat ook een klap schijnt te 'pak
ken to hebben, jankt erbarmelijk cn 6leepb
zijn achtergedeelte over do straat. Ik denk:
nu schijnt het toch een drama te worden, en
spoed mij uit mijn woning om hulp te ver-
leeuen. Intusschcn is het boertje van den
schrik bijgekomen cn heeft een zittende hou
ding aangenomen. Ook de motorman en heb
juffie krabbelen op. Wonder boven wonder
loopt alles goed af. Het boertje strompelt
op en vervolgt zijn weg, na zich een beetje
afgeklopt te hebben. Motorrijder en juffrouw
stappen weer op, na zich overtuigd tc heb
ben, dat er niets aan de machines haperde,
en eenige straatjongens gaan met het hond
je naar d© sloot, om het met een badje wat
op to frisschen. Even later verdwijnt ook
nog liet hondje met krulstaartje opnieuw
uitdagend in de hoogte. Het heelc geval
heeft geen tien minuten geduurd en cchb
Hollnndsch: er werden mogelijk geen tien
woorden bij gesproken. En weer krioelt
alles door elkaar, stoom- cn electrische
trams, auto's, motorfietsen, fietsen, karren,
Mnderwagens, voetgangers, enz. totdat or
onvermijdelijk een ernstig ongeval gebeurt.
Maar zullen wij nu dien weg niet in orde
maken, voordat het zoover komt? Waarom
niet de sloot gedempt, a-an één zijde van
den weg, of mogelijk aan beide? Men zou
zoo zeggen, dat dit de kosten dekt van al
die grappige bruggetjes, waar wij, Leide-
naars en omwonenden, zoozeer aan gehecht
schijnen te zijn.
Gemeente cn belanghebbenden moeten ook
niet tc veel er "tegen op zien dergelijke uit
ga-.en te doen, die toch eigenlijk meer een
geldbelegging zijn. IVat toch is het geval?
Indien men de gemeente aantrekkelijk
weet te maken, door flinke, ruime en fraaio
wegen, goede verkeersmiddelen, enz., zal
het gehalte der bewoners vooruitgaan en
dientengevolge zullen ook de financieële
middelen der gemeente ruimer worden. Ook
de waarde der perceelen zal alsdan voor
uitgaan. Als voorbeeld zou men liier kunnen
stellen de gemeente Heemstede, die er nieb
tegen opzag een groot buitengoed te koopen
en als wandelpark in te richten," wat zeer
zeker die gemeente ten slotte ten goede zal
komen. Een bezoek aan 't prachtige „Groe-
nendaal'' i<» een ieder aan te bevelen. .Te
vens kan men dan eens in oogenschouw ne
men, hoe een-weg, voor het moderne vor
keer ingericht, er uit kan zien. De gemeente
Heemstede heeft namelijk nu van de gele
genheid geprofiteerd om den Rijksweg langs
„Groenendaal"' te moderniseeren.
Met dank voor de verleende ruimte, Mijn
heer de Redacteur,
Ho gachtend,
Een Oegstgeestenaar.
(Nadruk verboden.)
Volgende anekdote werd mij door den
Amerikaan John Keriey meegedeeld cn
soheen mij niet onbelaugrijk, om haar nog
eens over te vertellen.- Keriey voer ik spre
kende in:
„Ik was juist uit Italië teruggekeerd on
te Monte-Carlo afgestapt, waar ik eenige
vrienden hoopte te treffen.
„Op zekeren avond was ik in het Casino
en nam aan de bank deel met het voornemen
het spel te s-taken, zoodra de grijpvingers van
den oioupier mij outaomon hadden, wat ik
als uiterste verlies wilde wagen.
Ik begon natuurlijk mot winnen; in een
oogenblik was het honderd-frankstukje in
een hoopje goudstukken veranderd. Het
amuseerde mij het geluk te tarten, waarom
ik telkens vijf goudstukken te gelijk inzette.
Lang duurde mijn geluk niet en ik waagde
mijn lantete goudstuk op zwart te zetten,
dat reeds dertienmaal ■achtereen er uit ge
komen was. Voor den veertienden keer lukte
't warempel toch nog een? cn 'fc was bijna
mot- 'n eigenaardig gevoel van humeurigheid
dat ik mij heenboog over den speler, die
voor mij zot, om de gewennen twintig Louis
d'or naar mij toe te strijken, toen ik, yan
rochfc tegenover mij, 8en hand snel naar het
goud zag grijpen. Ik staarde den dief aan,
die met een zoo groote brutaliteit zich bloot
gaf: het was een zeer iongei teere man. En
het instinct van recht leeft zoo sterk iu ons,
dat ik, die nog geen minuut geleden kriebe
lig om mijn veine was, nu mij niet weerhou-
kon om hardop te gillen: „Maar, me
urt;, deze twintig Louis d'or zijn van mij I"
Een dor medëspelcn'den, die mijn inzet had
gezien, onderbrak den croupier, die juist de
andere sommen ge Ids wilde uitbetalen.
.-Zeker, veke.^ deze som la ran meneer
hier!"
„Mie heeft het geld weggenomen?" riep
de oroupier luid.
Fn zich tot mij wendende, vroeg hij ver-
der; „Kunt. u don persoon aanwijzen, die
winst heeft opgestreken?"
Zeker!" antwoordde ik.
Ik wilde direct met mijn hand uaar de
plaats wijzen, waar ik het jonge rnensch
opgemerkt had, toen ik tot mijn. pijulijko
verbazing ontdekte, dat hij verdwenen was.
Hoewel alles zich uitermate snel had toe
gedragen, was or toch tijd genoeg* geweest
om don dief het ontkomen gemakkelijk te
maken in dc diohtsaamgepakte menigte rond
om de speeltafel. Ik doorvorschte de enkele
gezichten om mij heen en mompelde „Maar
geen minuut geleden was hij daar nog ik
kon den zin niet beëindigen, daar ik den dief
plotseling direct in mijn nabijheid ontdekte.
Hij was na zijn brutale slag naar mijn kant
geschoven, waai* men hem het allerminst zou
zoeken, en ik \oelde tegelijkertijd, hoe zijn
liand mij bij mijn linkerarm vastgreep als om
mij te verhinderen iets meer nog te zeggen.
Onze blikken kruisten zich een oogenblikik'
las met een soort helderziendheid, die der
gelijke crisissen van uiterste gespannenheid
vaak geven, een smoekend verlangen op zijn
vaalbleek gezicht en ik ried tegelijkertijd
ook. dat hij Amerikaan was, evenals ik. Hoe
het kwam, dat ik die zekerheid had, kan ik
niet zeggen, maar onwederstaanbaar onder-
derging ik 'do zieleangsten van dit bijna nog
kinderlijk uiterlijk; het was mij onmogelijk
hem openlijk te brandmerken, wat, ondanks
alles, misschien mijn plicht geweest zou zijn.
Ik hoor nog, hoe ik hortend en stootend
zeide„Stom eigenlijk van mij. Tk had veel
meer op mijn qui vive moeten zijn ik zlo
niet meer den man, die mijn geld mij ont
nam."
y.JJ reclameert dus vorder niet?" vroeg
de croupier.
„Xeen, niet. meer."
Nauwelijks had ik deze woorden uitge
sproken, of de vreemdeling liet, bijna aar
zelend, zijn greep om mijn arm los. Wat
echter nu volgde, kon ik nóg moeilijker
begrijpen dan het voorafgaande.
Ik had zooeven toegegeven aan een ge
voel van medelijden voor den ongelukkige,
wiens verwardheid duidelijk liet zien, dat
hij geen langvinger van beroep was. Heb
zou meer dan logisch geweest zijn, ala
ik hem aansprak en trachtte de beweeg
redenen tot den diefstal te weten. Maar
juist het tegendeel had plaats. Nauwelijks
h-ad ik door mijn uitspraak den jongen man
gevrijwaard voor vervolging, of ik voelde
een soort schaamte in me opkomen, alsof
ik aandeel had in de een of andere eer-
looze zaak en te gelijk een ontoorabare
woede tegen den vreemdeling, die beslui
teloos naast mij was blijven staan, bleek
en bevond, en zonder moed om tot mij
het woord te richten en vergiffenis te vra
gen. Ik keerde mij heftig naar hem om en
zacht, met een uitdrukking van groote min
achting, die a/la eon zweepslag snerpte,
siste ik in het Engelsoli„Get away —get
away you d... rascal (maak
dat je wegkomt gemeene schavuit, die
je bent).
Hij anlAvoordde niet. Een gloeiend rood
kleurde zijn bleeke wangen, zijn lippen tril
den, zijn oogen werden vochtig. Even aar
zelde hij nogdan, met gebogen hoofd in
groote schaamte en vertwijfeling, keerde
hij zioh haastig om en baande zich blin
delings een weg door de volle menigte.
D-eze houding veranderde plots mijn mee
ning over hem en in minder dan geen tijd
was ik hem nagehold, om te trachten hem
nog te spreken, hem misschien te helpen.
Maar het. was vergecfsc-ho moeite; ondanks
al mijn zoeken vond ik hem niet meer.
Heeft u ooit in uw leven ondervonden
wat het. zeggen wil, in iemands leven zijn
„noodlot" te zijn geweest, of, beter ge
zegd, hem in een meest-critisck uur ont
moet. te hebben en door een toevallige
handelwijze, door uw toedoen voorgoed
een andere richting aan zijn leven, aan
zijn toekomst gegeven te hebben? U zult
dan kunnen begrijpen welk een groote
plaats dit Casino-voorval voortaan in mijn
gedachte innam. Het gezicht vol naam*
loozen angst van den jongen man bleef mij
steeds helder voor den geeste en heb ziel
kundige raadsel liet mij niet los, dat voor
mo in dit anders oninteressante avontuur
verborgen lag. Welke beweegredenen had
den dezen knaap want hij was eigenlijk
niet meer dan dat, ook door zijn allures
van „boy", die de jongelui van ons land
zoo lang behouden tot dezen onteerenden
diefstal aangezet? Waarom had hij juist mij
tob zijn slachtoffer uitgezocht?
Steeds verviel ik weer in dien pijnlijken
toestand van tweeslachtige gevoelens, van
toom en medelijden, die mij ook toen in
de schitterende Casino-zaal dwong, tegelij
kertijd den jongen man te vergeven en te
brutaliseeren.
Maar ik wil wel bekennen ook, dat, hoe
wel deze herinnering mij nooit verliet, zij
toch door den tijd ietwat verbleekte weken
konden voorbijgaan, zonder dat ik aan het
voorval terugdacht. In ieder geval, eer
gisteren, bij een veiling van teekeningen
van Burne Jones, bij Christie, was ik go-
heel weg en totaal verdiept in mijn poging
om een verrukkelijke schets, „de bruiloft
van Psyche", te bemachtigen. Ik was be
sloten de teekening te veroveren, mits mijn
beurskracht het toestond, al ging het dan
ook om de al of niet vervulling van een
lievelmgswensoh van mij. Doch er schenen
nog meer liefhebbers voor dit stuk in de
zaal te zijn; van 40 guinjes geraakte men
allengs óp 1000 en het bieden staakte nog
steeds niet. Dit weerhield mij. er verder
op in te gaan, en ik wendde mij reeds naar
den uitgang heen. Opeens echter voel ik
op mij twee oogen gericht, wat mij een
zochten kreet ontlokte. Aan deze oogen
had ik mijn dief uit Monte-Carlo herkend.
Hij was een knap man geworden, krachtig
en energiek, met aantrekkelijk uiterlijk.
Alles duidde er op, dat het hem goed ging
in do wereldzijn buitengewoon elegante
kleeren verrieden verfijnde luxe, en groo
te moeite had ik in het bedwingen van
mijn lust hem aan te spreken. Op hetzelf
de oogenblik draaide hij om en ging naar
den hoek, waar de leiders der veiling zich
bevonden. Ik voelde even een zwakken
twijfel of ik mij ten slotte toch nog vergist
zou hebben.
Gedurende dit kleine voorvalletje ging
inmiddels het opbieden door cn plotseling
hoorde ik den vreemdeling do som van
20,200 guinjes roepen. Hij noemde zijn
naam. Ik wil hem hier niet herhalenhij
is van een zeer bekend man, met een reu-
zenfortuin, dat door hem in de Zuid-Afri-
kaansohe mijnen veroverd werd
„En was hij werkelijk de dief van Mon
te-Carlo?" vroeg ik, nu Kerk' een pauze
maakte.
„Ja, hij was het zelf. Toen ik gisteren
uit den schouwburg thuiskwam, vond ik de
teekening van Burne-Jones en tevens een
brief, liien ïk' u toönen wil." Hij is in hooge
mate dat, wat wij met trots „Ameriknansch"
noemen."
En hij las mfl den brief voor, waarvan
ik later een afschrift heb gevraagd en dien
ik hier in juiste vertaling voorleg:
„Vaarde Heer.
U is zeker de sora vergeten, die vóór
twaalf jaren in Monte-Carlo u door een
jongmensch werd ontstolen, doch dat zelf
ieder oogenblik van zijn leven zich deze
'gebeurtenis herinnert Want dank zy dit
geld en de les, die hjj ontving, werd !de
jonge man 'degeen, die hij nu is, en wat
hy door straffen arbeid is geworden. Het
zou te veel zijn, u alles te vertellen. ;Weet
alleen, dat 'de jonge man toen geen cent
olp eak' had, nadat hy met een aanzien
lijke som was aangekomen, die hem echter
niet toebehoorde. De manier, waarop urnet
hem heeft gehandeld, door hem een zwaar
misdrijf te Vergeven, doch tegelijkertijd hemi
al de schande te laten voelen, hebben in
zyn gedachtengang een algeheelen ommekeer
teweeggebracht. Denzelfden avond is liij nog
naar Londen afgereisd, vast besloten zijn le
ven door ernstigen arbeid te vernieuwen
en ook om zooveel te verdienen, dat hy
zijn eerste 'schuld kon te niet doen. Daarna
werkte hij voor zichzelf en het lot W3S
hem gunstig en zegende zijn ondernemen.
Ondanks zijn toenemenden rijkdom, be
treurde hij het bijna dagelijks, dat hy niets
van u afwist, noch uw naam, noch uw be
roep of woonplaats kende, en hy u niet
zyn schuld 'kon afdoen. Het toeval van eer
gisteren bracht hem u nader, en ik bid y,
hooggeachte Heer, bijgaand stuk te willen
aanvaarden. Ik ben u feitelijk veel meer.
schuldig, want zonder uw goedheid en in
zicht zou rnijn leven wellicht een heel an
tieren draai 'genomen hebben. Ik voeg er nog
aan toe, dat ik sedert twaalf jaren een
juiste verrekening van de betreffende souï
heb opgemaakt, welke mij door u was ge
laten. Ik heb liaar nuttig kunnen omzet
ten, zoodat zy heden honderd tweemaal
'grooter is dan die vier en tachtig dollars,
welke ik in Monte-Carlo u ontnam. Maar
misschien zoudfc u aanstoot vinden in een
dergelijke berekening. Daarom hoop ik, dat)
u in mijn innig gemeend ver zoele, bygaand
stuk te willen aannemen, slechts een zwak
bewijs van mijn dank wilt zien.
Ik toeken mij. als de u Steeds erkente
lijke
„ïk Verzwijg u den naam," beëindigde
Keriey.
Maar weet u. in dezen brief
ligt verborgen het leven van een man. een
mannetjes-kerel!
Toen ik zijn brief gelezen had, was mijn
eerste gedachte, hem het magnifieke stuk
terug te bezorgen. Maar bij herlezing,
leek het mij toch beter, dat ik het ge-
schonkene behield, te meer, daar het toch'
maar bij my in een soort bruikleen is Se
dert geruimen trjd n.l. is mijn testament go-
maakt, waarin ik myn kleino schilderijen-
verzameling aan mijn vaderstad vermaakt
Het lpt deed mij er tot dusver niet lu
wonen, doch na mijn dood zal ik er jlaui
toch eenigszins in leven. En nietwaar, goed
burger en goed. patriot te zijn, Ls immer^
ook eou kunst?"
