Persoverzicht.
Korte Oorlogsberichten.
FEUILLETON.
In Noordpooiduisternis.
„DE STANDAARD" schrijft «yveï
Ryksbrood (Regeeringsbrood)
Hefc „brumbrood", dat de Regeeting-
teg-eii zeer lagen pigs voor de bevolk big
ter beschikking1 stelt, jb in elk opzicht een
«uccee.
Het is massaal jn voorraad. De grond
stof is uitnemend. Als gebak voldoet het
in smaak. Het verteert zonder hindernis.
En het is byna spotgoedkoop. Kt laatste
eohter alleen daardoor, dat er een vrij groot
bedrag aan geld uit 's Eijks kas voor bij
betaald wordt.
Nu echter ryst vanzelf de vraag: Wie
ïnag van dit brood eten?
Is het voor Jan-en-alleman? Of mag er,
alleen beslag op leggen, wie leed onder
don oorlog, en jn zóó pijnlijke omstandig
heden verkeert, dat hij zelf uit eigen finan
ciën den kostenden prijs niet meer betalen
kan?
Wiie dioor denj oorlog niet in nood kwam,
nvoefc, zoo zegü men dan, niet profit? eren
van wat met het oog op den oorlogsnood
uit 's Lands kas gaat. En daarom het Ejjks-
brooa voor wie niet ten volle betalen kan,
maar dan ook omgekeerd, wie door den
oorlog in geen enkel opzicht in nood kwam,
blyvo bij zijn gewonen bakker.
Wo stemmen toe, dit zou rationeel zijn,
en zoo bedoelt het natuurlijk ook de Eegee-
ring. Alleen maar, 't is zeer do vraag, of
zulk een keur ook den kooper. doenlijk zal
blijken.
Wie in geen enkel opzicht in nood ver
keert, moet zelf van dat Eijksbrood afblij
ven. Hy moei verstaan, dat het een misken
nen van da Eegeeringszorg is. Ja, dat het
beneden eigen waardigheid is, van anderer.
nood, als men zelf niet jn nood is, te pro
fiteered
Maar omgekeerd, wie van de Regeermg
vorderen zou, dat ze stiptelijk keuren en
splitsen zou, en stiptelijk haar Eijksbrood
onthouden aan een ieder, die er feitelijk alle
zedeljjk recht op jrnst, eischt meer dan de
Regeering geven kan.
De burgerij moet zelve hierin de Regee
ring te gemoet komen.
Wat men niet zelf en met eigen naam
zou durven doen, moet men dan ook niet
ondor anderer naam en door anderer tus-
schenkomst naar de broodmand lokken.
Bat er jjisschengevallen zijn, dient er
kend. Er zijn burgers, die wel desnoods den
vollen prijs zouden kunnen gaven, maar
wien het toch pio^ite kost. Dezulken nu
late men vrij.
Maar wie zich heusch toch schamen zou,
zoo het publiek er van hoorde, werpe zijn
eero niet weg,, en betale vol bij zijn bakker.
In het „MAANDBLAD VAN DEN
NED. JOURNALISTENKRING" lezen
wij
In het „UTRECHTS CH DAGBLAD"
van 30 Mei komt, onder het hoofd Noode-
loozoen schandelijke openbaar
heid, een artikel voor, geteekend F. C.
van Bensekom, waarin wordt opgekomen ie-
gen het publiceer en Van uitvoerige versla
gen van strafzaken. De schrijver voert,
tegen dergelijke publicaties, tweeërlei mo
tief aan:
lov dat zij werken als extra-bestraffing
c-n onherstelbaar leed aan een veroordeelde
kunnen berokkenen door zijn. toekomst te
belasten;
2o. dat zrj werken als prikkellectuur en
dus ook voor de lezers verkeerd zijn. Het
daartegenover te stellen argument der af
schrikwekkende werking wijst de schryver
af met de opmerking, dat het aantal mis
daden niet is verminderd naar de mate der
toegenomen openbaarmaking van strafza
ken. Zelfs ten aanzien van het publiceeren
vanvonnissen zou de heer Van Beusekomi
„met voorzichtigheid" te werk willen zien
gaan en hij legt brjzonderen nadruk op de
actualiteit, waarin deze gansche kwestie zal
zijn gekomeu, wanneer straks waarschyn-
lyk heb instituut der voorwaardelyke ver-
iGordeeling zal zijn ingevoerd. Indien de
pers zichzelve in deze geen beperking- op
legt ,dan, zoo meent hij, zal dit van Regee-
ringswege moeten geschieden (hy bedoelt
daarmede vermoedelijk door den wetgever,
de eonige macht, die in deze bevoegd ware).
Zaken, waarbij groot? algemeen© belan
gen betrokken zijn, als de Papendreeklsche
zaak, of groote bankknoeierijen, zou de
schryver in den regel willen uitzonderen.
„Doch als regel boude men de strafzaak in
de rechtzaal en l^renge haar niet daarbui
ten, of vermyde althans, dat het verslag
daarvan een sensatie-verhaal wordt, en te
vens vooral ook, dat uit het verslag valt
op te maken, wie de beklaagde persoon is."
Aanduiding slechts door voorletters acht hy,
tegen dit laatste, geen afdoenden waarborg.
De redactie van het „UTRECHTSCH DAG
BLAD", teekende bij dit stuk 'aan:
„De geachte schryver vestigt met dit ar
tikel de aandacht op een zeer belangryke
kwestie. In journalistieke kringen worden
zyn beschouwingen tot zekere hoogte inder
daad g.'edeeld, terwijl daarentegen in juri
dische kringen weder andere opvattingen,
in meer pf mindere mate strijdend met die
van den geachten schryver, worden gehul
digd. Het zou juist, waar de meeningen van
deskundigen juristen zoowel als journa
listen zoo uiteenloopen, zeer zeker ge-
wenscht zijn, indien dit vraagstuk', dat met
het oog op het instituut der „voorwaarde
lijke veroordeeling," van actueel belang
wordt, eens in de belanghebbende kringen
aan een ernstig onderzoek en bespreking
werd onderworpen."
De commissie van redactie voor liet
„MAANDBLAD", ofschoon van meening, dat
de heer Van Beusekom eenerzrjds de nadee-
Ien in deze overdrijft en anderzijds de voor
doelen van publicatie onderschat (niet al
leen wat de afschrikkende werking betreft,
maar ook wat den "heilzamen invloed der
openbaarheid op de rechtspraak aan
gaat. iets, dat de schryver geheel over 't
hoofd ziet) is toch van oordeel, dat er een
korn van waarheid in het bedoelde artikel
steekt. En met de redactie van het „U. D."
acht zij do kwestie van actueel belang, zoo
dat meeningsuiting zoowel door rechtsgeleer
den als door journalisten haar gewenscht
voorkomt. Journalisten kunnen (mits bon
dig!) zich in het „MAANDBLAD" uiten; de
commissie overweegt voorts de mogelykheid
van een enquête onder rechters en advo
caten. i i
Opleiding van kinderen. De
klacht as ndet nieuwouders van; kinderen,
die do lagere school bezoeken, zijn zoo
licht geneigd hun ki/n-deren te bestemmen
„voor een kantoor".
In „DE VOLKSSCHOOL" wordt door
den heer Vormfoeng daarover een en ander
gezegd naar aanleiding van het Amster-
damsch Raadsbesluit, naast Am stel- en
Van-Lenncpstraat een. derde school van dat
type in te richten.
Genoemde heer schrijft dan
Het toejuichende, dat de inrichtingen;
voor de arbeiderskinderen, om meerdere
ontwikkeling op te cLoèn, weer met één
vermeerderd zijn, betreur ik het, dat 't te
ontvangen onderwijs weer handel so n-
d e r w ij s zal worden. Is er immer3 op deze,
manier niet veel kans, dat binnen korten
tijd de markt overvoerd zal worden met
jonge kantoorklerken 1 Stel, dat de drie
scholen alle aan het „afleveren" gaan,
clan zullen er zich op zijn minst elk jaar
een 350 jongens cn meisjes bij onze kanto
ren komen aanbieden. En dlat naast hen,
die van een H. B. S. of Middelb. Ham-
delssckool, bijz. of openb. komen. Boven
dien konten dan nog in de achterhoede de
leerlingen der tweejarige vervolgklassen.
Zal ten slotte „der lachende Dritte" niet
de koopman zijn, die zijn ariieidokracht in
zulk een massa aangevoerd krijgt, dat hij
maar heeft te Mezen en te bieden.
Reeds nu worden er bij maximum-easchen
schadelijke loonen aangeboden.
Zie, collega's, dat is het gevaar voor
onze jongens en meisjes, dat de ouders
ze maar laten opleiden „voor 't kantoor"
't is gewoon een manie zonder dat
ze inzien, tot welke groote teleurstellingen
dat voor henzelf en voor hun Minderen
moet leiden.
Daarom zou ik 't van ons gemoentebe-
sfeuur verstandiger gevonden hebben, als
het van het onderwijs aan de nieuwe school
geen vakonderwijs maakte, maar het in'
meer algemeenen zin inrichtte, zoodat onze
leerlingen na drie jaren ock neg eens
naar wat anders konden uitzien, dan naar
het kantoor. Vooral in den tegenwoordigen
tijd, nu de toekomst van onzen handel zoo
onzeker is, zou ik onzen autoriteiten nog
eens ernstig willen vragen, of het geen
aanbeveling verdient-, voor onze Mnderen
ook nog andere banen te openen, dan juist
die, welke naar 't kantoor leiden. Ik
weet, dat- het leerplan op dit soort scholen
niet dat van gewone M. U. L. scholen
kan zijn, aangezien 't bij het gewone lager
onderwijs moet aansluiten, maar waar
eetn wil is, daar is een weg. Misschien is
er nog een mouw aan te passen."
De redactie van „DE VOLKSSCHOOL"
voegt aan het bovenstaande toe:
„Voor tal van Mnderen, die nu voorbe
schikt zijn <xm op do H. B. S. ©iiher>ro©p ei-
lijk te verongelukken, zou het een zegen
zijn, als zij na de lagere school een veilig
onderdak konden vinden bij het m. u. 1. o.
Op twaalf-, dertienjarigen leeftijd reedis
als kleine studentjes behandeld to worden
het is meer dan velen hunnen dragen,
vooral wanneer de omstandigheden thuis
met van dien, aard zijn, dat daar 't tekort
aan leiding op school wordt goedgemaakt.
Bovendien al zou het om deze reden
allen reed© meer dan wenschelijk zijn een
ondorwijsgelegenheid te scheppen, die be
ter bij 't lager onderwijs aansloot, dat is
evenzeer wenschelijfc cxm gelijk ook Vorm-
berg opmerkt een opleidingsinstituut te
krijgen voor nog iets anders dan de han
del alleen en tegelijk een soort eindonder
wijs, dat voor hen, die niet verder wen-
schen te stucfeeron1, beter geschikt is, daA
dat der H. B. S.
Daarbij zou ook het M. O. gebaat zijn
omdat tad van Mnderen en niet of eerst via
heb M. U. L. O. zouden belanden en daar
door minder kans zouden: loop on te veron
gelukken."
opdat hij aldus oen ander, die wel militai
ren dienst zou Minnen verrichten, zou kun
nen vrijmaken. Bij do tram was er gebrek
aan personeel, omdat zoo velen dienst
hadden genomen bij den troep of in de mu
nitiefabrieken en de heer Hewlett meent
21-u zijn burgerplicht jegens het land te ver
vullen, door i-n plaats van een dezer ver
trokkenen dienst te doen. De reverend
begint 's morgens te halfvijf zijn werk, dat
hij blijkbaar tot tevredenheid der trarndi-
rectio vervult.
Tweehonderd Montenegrijnsche reser
visten uit de Vereendgde Staten en Canada
zijn te Montrea-l aangekomen en zullen eer
lang naar hun land terugkeoren om zich
bij het leger to voegen. Zij zeggen dat nog
4000 reservisten uit -de Vere-enigcBe Staten
binnenkort voor hetzelfde doel dn Canada
zullen komen.
Van den beneden'-Rijü wordt aan dei
„Framfcf. Zedt." geschrevenOnder d-en
grooten oorlog hebben zelfs de bijen to lij
den, ten minste i-n onze streek. Jaarlijks
jenden vele bijenhouders hun bijen naar de
NederlandBohe heiden, waar zij hun zoet
product verzamelen. De oorlog maakt het
hun moeilijk met de bijen over do grens te
komen.
Naar de bladen melden willen de bijen
houders thanö de bijen gedeeltelijk naar de
heiden! aan de grens en gedeeltelijk ook
naar den Eiffel zenden.
den van Engeland. Vole machinefabrikan
ten hebben toegezegd dat zij alle werklieden
die hun dienst verlaten om munitie te ma
ken, later weer zullen aannemen.
Een Wurtemburgsoh soldaat had bij den
slag van Atrecht, tengevolge van den schrik
de spraak verleren en wa-s voor genezing in
een hospitaal to Hattingen a/d. Roer. Een
menschlicvend koopman aldaar had de zieke
soldaten op een avondfeest genoodigcf, waar
aan ook de stom geworden soldaat deel
nam. Teruggekeerd in het hospitaal, kreeg
hij een zenuwtoeval, hij viel op den grond
en riep uit: O, God, ik kan weer spreken. En
zoo was het.
De minister van Financiën stelde aan het
Folkething hot sluiten eener 5 pOts. staats-
leeining voor ten bedrage van Kr. 60 mail.
door middel van de uitgifte van schatkist
biljetten, welke per I Augustus 1914 afgie-
lost zullen worden. De koers van uitgifte zal
99 pCt. bedragen.
Volgens een telegram uit Washington aan
de „Daily News" zijn de bepalingen op het
verzenden van draadloos telegrafische be
richten uit de Vereenigde Staten naar
Europa zeer verscherpt. Dit zou in verband
staan met pogingen van Duitsdhe agenten
om inlichtingen te zenden over het vertrek
van schepen, die muLltie voor de entente-
mogendheden vervoeren. Dhitsche duikboó-
ten zouden op die schepen loeren.
Ook in Italië heeft zich 't geval voorge
daan, dat een vrouw naar de wapens greép.
De knappe, jonge onderwijzeres Luigia
Ciappi, uit Toneioni, in het Arnodal, offer
de haar zwarte lokken op, werd verpleegster
en begaf zich naar Florence. Zij kocht een
uniform en werd gehuisvest in de barak
•San Giorgio, met een aantal vrijwilligers.
Daar kreeg zij een geweer en een uitrustiDg
die 70 80 pond woog, welke zij droeg zon
eter eenig teeken va-n vermoeidheid te geven.
Pas in den trein naar Bologne kreeg
een der kameraden achterdocht want
„Liugio" had zulke klein, handen en voe
tenAan het eerstvolgende station werd
■t heldhaftige meisje verzocht uit te stap
pen. Thans is zij weer Luigia en werkt als
liefdezuster in een militair hospitaal.
BUITENLANDSCHE BERICHTEN-
In den gemeenteraad! van Reykjavik if
het verbod van drankinvoer en drankver-
bniik, dat, gelijk men weet nu op IJsland
geldt, ter sprake gebracht in verband met de
vele ontduikingen. Er worden voortdurend
aio holische dranken het land binnen ge
smokkeld. Het zou moeilijk geheel voorkóm
men kunnen worden, merkte men op, tenzij
er dag en nacht streng politietoezicht weW
gehouden op elk schip, dat in de havën lag.
Ook was het giebleken, dat tn er in gü'ootö
hoeveelheden spiritus van allerlei soort word
gedronken. Van een soort was het gebruik
met een derde gestegen. Met allerlei middefc
Ion tracht men er eèn aangenaam smcakjè
aan te geven.
Huerta Vrijgelaten.
Naar aan de „Temps" gemeld wordt, zijn
de generaals Huerta en Oroczo, die op last
van de Amerikaansche regering in hechtenis
waren genomen, onder vordenking van een
revolutie in Mexico te willen provoceeren,
onder cautie vrijgelaten.
Eon Niet Engolsolie Transatlantische Kabel
Een Scandinavijsoho telegraafkabel naai*
Noord-Amerika wordt door de Scandinavië
sche staten gemeenschappelijk ontworpen,
voornamelijk om de censuur en verbreking
van het neutrale transatlantische telegraaf-
verkeer in de toekomst onmogelijk te maken.
De te Kopenhagen gevestigde „Sfore Nöjj-
diske Telegraf Selskab" zal de kabel, waar
van de kosten op ongeveer 24 millioen gub
den geschat worden, met subsidiën van cio
drie Scandinavische regeeringen, leggen.
Waarschijnlijk zal de kabel aan de Eurö-
peesohe zijde te Kopenhagen of Gothenbui;^
beginnen. Door de zeer groote lengte zal de
kabel niefc zonder Ituetechenptation gelegd
kunnen worden. Ijit steunpunt zal op <|e
Faröor-eilanden of op IJsland gezocht wor
den.
In do „Frankf. Zeitung" leest men de
mededeeling van een Russisch geneeskundige
dr. Paschkof, die het' grootste gedeelte van
zijn leven onder de kozakken heeft doorge
bracht, over de wijze, waarop do kozakken
een houw- of stootwond behandelen De wond
wordt onmiddellijk met een dikke laag asch
bedekt-, die men krijgt door het verbranden
van een stuk katoenen of linnen stof. Daarna
worden door een nauw wikkelverband de
randen van de wond samengebonden. Van
28 gewonden, die dr. Paschkof op deze wijze
behandeld had, waren 26 in verrassend kor
ten tijd zónele"? cenige ettering genezen.
Een uit Australië gekomen Zweed zegt in
„AfEeiiblad'en" dat hij onderweg door de En-
gelscben als $pton behandeld werd. Zij ver
klaarden! Een Zweed is niets beter dan een'
Duitscher. Te Gibraltar werd de stoomboot,
waarmede hij reisde, met kanonnen be war
pendl IJit Egypte blijkbaar wegens ziekte!
teruggezonden Australiërs ontvingen hun
soldij in Australisch papiergeld, dat in Egyp
te niemand wilde aannemen. Dit gaf aanlei
ding tot vergrijpen tegen de discipline, dat
terugzonding tengevolge had.
De „Bayr. Kurier" meldt-, dat zdoh on-
d©r do gevangenen in het kamp op het
Lechtfeld ook een der Rothschilds uit Pa
rijs bevindt, -die met zijn auto in gevangen
schap is geraakt. Deze heer ontvangt nu
dagelijks verschillende pakketten met al
lerlei versnaperingen, lekkernijen, cognac,
fijne wijnen, zelfs welriekende haar- en
mondwaters. Ter gunste van dien hoogeri
gast werd die hulip van het Spaans oh ge
zantschap ingeroepen, -echter met dit ge
volg, dat deze millïonniar om den anderen
dag 's morgens om 4 uur tegelijk met de
andere gevangenen moet aantreden oni te
gaanhoodeoi. „Wel een gezonde, maa-r
toch een voor hem zeeT ongewone arbeid",
Voegt het blad aan deze mededeeling toe.
Als een bewijs van de vaderlandsliefde
van de Engelsche munitie-fabrikanten ver
dient vermelding, dat de firma Kynook te
Birmingham, een der grootste fabrikanten
van munitie in Engeland, al hetgeen kaa/r
bekend is omtrent zekere vakgeheimen ter
besohikMng van de regeering heeft gesteld.
To Coventry 'kan men tegenwoordig een
predikant dienst zien doen op de traan.
Het da de rev. Hewlett, die thans op de
wagens van de gemeentelijke tram te Co
ventry dienst doet ails wagenbestuurder.
Er waren redenen die dezen geestelijke be
letten om daenst te nemen in het leger,
maar hij achtte het nu noodzakelijk zióh
voor ander werk beschikbaar te stellen',
Naar de „Basl. Nachr." verneemt, wor
den onderhandelingen gevoerd tot het slui
ten cener derde bdnnenla-ndsohë mobilisa
tie-leerling van het Zwitsersche cedgenOot-
eahap. Do leening za-1 100.000.000 frano
groot zijn.
De militaire overheid te München heeft
verboden spotschriften over Italië te ver
spreiden. Ook mag men niet dien spot drij-
v-ën met de bierschao/rsohte, wat, zegt. de
,?Lokal-Anz." veelal geschiedde in den
Vorm van doodstijdingen,.
De overheid te Marseille heeft 207 balen
katoen uit beh stoomschip „Ërneet Sdmoun
'ön 859 balen uit het stoomschip „Lanera"
in beslag getoomen. De katoen, die een
-Waarde van 240,000 gulden heeft, was ge
consigneerd aan een firma te Ziirich, die de
ötuttgartsohe firma WöKf moet vertegemL
woordigen.
Op het abattoir te Diisseldorf wordt van
het bloed van vee, dat daar geelaoht is eni
van vleesdhafval, diat voor menschel ijk
voedsel niet te gebruiken ds, sedert eenogen
tijd een paardenvooder bereid ter vervan
ging van haver, dat zooals uit de geno
men proeven blijkt, eeh zeer. boog© voe-
cfengswaarde bezit.
Het „Journal" weet mede te deelen, dat
de stad Reims 288 maal gebombardeerd is.
Den 4den September hobbeu de Duitschers
Reims bezet, na er honderd granaten in ge
worpen te hebben. Den 12den ontruimden
zij het weer en hervatten het bombarde
ment d<yi 14deti, dat zij voortzetten tot den
19den, den dag, dat de kathedraal dn brand
werd geschoten. Sedert dien ging de be
schieting met eonige tussohenpoozen stel
selmatig door.
Te Kirby Moordde, bij Malton, is een
boer, George Anton Harmon Loreauz, tot
drie maanden gevangenisstraf en 600 gul
den boete veroordeeld, omdat 'hij in het
onwettig bezat was van twee seinlampen.
De eene lamp kon tot op een' afstand vOn
4800 tot 9000 meter haar licht verspreiden.
De beklaagd© zeüde, dat 'hij die lompen ge
bruikte voor werk op de boerderij. Hij
ontkend©, dat hij een! Duitschea: was; wel
badi hij een Duitschen vader gehad, maar
hij was in Engeland geboren. Hij is dade
lijk in kooger beroep gegaan en tegen twee
•borgstellingen van 3000 gulden ©Ik op vrij©
voeten gelaten.
De „Dlaily Chron.n- heeft "op het depar
tement van munitie vernomen dat zich' in
twee dagen tijds 20,000 bankwerkers vrij
willig hebben aangemeld voor het aanmaken
van schietvoorraad. De meeaten komen uit
de nijverheids streken in 't midden en noor
20)
De koude was op het ergst, maar
werd niet zoo scherp gevoeld, doordat de
lucht zoo atil was. Niet het minste zuchtje
vaai wind. De drie overwinterden waren
goed ingepakt in bont; alleen mond en oogen
hadden ze vrij. Hun adem stond a!a witte
wolkjes om hen heen.
Do aanbrekende 'dag verdreef de droefheid
van hun stemming, redding schean hun nït
dien glinsterenden weerschijn tegen te
blinken, uit 'die lichtfl'kkeriDgeii, welke over
do onafzienbare sneeuw- en ijsvelden als
uitgelaten kinderen dartelden.
Professor Marmont verbrak het eerst het
zwijgen.
„Is het niet wonderlijk te denken," vroeg
hij, „dat dit vreeselijk onvruchtbare land
eens de weelderigste vegetatie heeft gé-
had? In den aller-alleroudsten tijd waren
hier uitgestrekte bosscben van reuzenvarens
en van 'een soort nu niet meer bekende
kraaienpcoten. Hier werden uitgestrekthe
den land gevonden, maar geen zoogdieren,
geen kruipende dieren en geen vogels. Toen
verzonk het in de zee. De golven spoelden
duizenden van jaren over Spitsbergen's hoog-
sto toppan, maar weer verhief hei land zich.
Van ijien tijd, de jura-periode, heeft men
geraamten gevonden van reusachtig groote
reptielen. Hadden we toen hier gewoond,
dan hadden we kans gehad overvallen te
worden door oen heuschejijken draak, een
ichtyosaurus of vischhagedis, dia uit zee
had kunnen opduiken en ons alle drie met
één hap had kunnen verslinden.
Hier waren taen groote bosschen van
„ginkgo", een boom, die nu in Japan en in
China groeit, en in die bosschen leefde de
plesiosaurus. Als eens do gletschers in het
binnenland wegsmelten, zullen wij misschien
wèlbewaarde skeletten vinden van die groote
hagedis.
Veel van mijn vrienden in Parijs zullen
jalcersch op me zijn, dat Ik hier in het
beloofde land der geologie vertoefd heb
dezen winter. Moge de zon spoedig door
komen, dat we onze groote voetreis kunnen
ondernernenl Bij den overgang naa,r het Sas-
sendaJ ligt de Pabotgletscher en die zal
ons misschien vertellen, dat de heele tegen
woordige gletscher-theorie hedrleg'jjk is.
Ik weet het, ik heb het lang vermoed,
maar die kleine glefscher, dio de grens
tusschen oost 'en west vormt, moet mij
zekerheid geven, als Ik het tot zoo lang
uithoud", mompelde hij bij zichzelf.
„Och, professor, vertel toch nog meer,"
riep Frida. „Hoo kan de wereld zich zoo
veranderen?"
„Ja, als ik die vraag kon beantwoorden,"
zei Marmont, „zon ik oen van de moeilijkste
wetenschappelijke raarlselen hebben opge
lost."
„Er zijn Vele veronderstellingen, o. ff., dat
de eeno pool in het tegenwoordige Perzië
do andere in Mexico was. Met beslistheid
weten we alleen, dat onze aarde oneindig;
oneindig oud is.
Ziet u do horizontale strepen in gindsche
rots? Het neemt duizenden jaren, eer zulk
een streep van tien centimeter hoogte ont
staat. En 'de rots is moer dan duizend meter
hoog; dus kan u zolf beproeven uit te
rekenen, hoe oud ze is. U ziet grijze, gel<y
rcode en zwarte streopen, nietwaar?
De roode zijn zandsteen uit den oertijd.
Zie die 'eerbiedig aan; freule; zij dagteeke-
non van 'den tijd, dien wj) de schepping
der wereld noemen. Op sommige plaatsen
is de zandsteenlaag 1600 meter dik. De
grjjze streepen zijn vaji kalksteen, waarin
koralen en andere zeedieren worden gevon
den. Eens waren deze lagen slijk op den
bodem der zee, diep, zeer diep.
De gele zijn vulkanische asch en ver
steende lava; de zwarte zjjn kolenlagen,
gevormd door bosschen en dieren. Zie, hoe
dat alles beurtelings de oppervlakte van
de aarde heeft bedekt; denk hoe vreeselijk
veel tjjd er mee heen is gegaan, eer één
enkele van die lagen werd gevormd, die
u nu tot zoo hoog zich ziet uitstrekken,
en zeg dan eens, welke les u uit dat
alles haalt?"
„Dat wij een zandkorrel zijn van de
eeuwigheid, beste professor," antwoordde
Frida. „Spitsbergen's rotsen spreken van de
oneindigheid. Maar ik ben klein en zoo miD,
dat lk er mij om bekommer, of de beren-
füet voor vanmiddag gaar en lekker wordt."
„En daar hebt n geluk in, bekoorlijkst
keukenprinsesje van Spitsbergen," zei de be
leefde Franschman.
„Zonder uw kookkunst," ging hij voort,
„zonden we niet meer in de stemming zjjn
aan verleden of toekomst UI denken. Niet
alleen schiet u met verbazende handigheid
ijsberen en walrussen, maar n weet die
dieren ook op de smakelijkste manier toe
te bereiden. verdient een man, die goed
eten weet te waardeeren
„Ja; dien ijsbeer, dien Boy en ik zod
als geheel alleen overmand hebben,
ben ik trotsoh op," zei Frida. „Die
kwaart zoo goed te pas voor de huïshour
ding, al was het maar een jong, dot nog
niet geheel volwassen was. Maar vindt 9
niet, dat we wel wat te veel berensoep,
berenvlee3oh, berenham en berentong krij
gen?"
„Neen, laat ons dankbaar zifn voor dat
berenvlecfioh, altijd maar weer, lieve ireule.
Het is al verscheidene malen de redding
van ons leven geweest. Ons opgewekt hu
meur, onze levenslust en onze volhardende
wilskracht hebben we enkel en alleen aan
het versche vleescfi te danken. Die goede,
krachtige kost heeft do melanohoiio van ons
afgehouden. Kijk maar eens naar Boy, hoe
dik en vergenoegd en levendig hij is.'
Boy kwispelde opgetogen met zijn stompje
staart en trachtte te kennen te gewen, dat
er nu wel eens een eind mocht komen aan
praatjes. Het was nu etenstijd!
Hij hinkte vooruit naar de hut, hij had
wel eenig letsel overgehouden na de om
arming van dien ijsbeer, en de anderen
volgden hem1 in het sohemerdonkor, na een
laaSten blik op het graf van den loods.
In jhnn hart juichte de hoop op zon en
zomer. De redding scheen hun zoo nabij
en natuurlijk en te gelijk zoo fantastisch en
ongelooflijk ver.
„Over een maand komen do eerste vo
gels," zin Bratt. „En over twee maanden
Ewii over het gebergte naar Sassen-
twee dagen later zijn wij te Green-
ur en een paar unr later weet men
in Noorwegen, dat de laatst overlevenden
der „Victoria" aangekomen zijn op het sta
tion voor draadlooze telegrafie."
En zoo praatte hij voort en maakte plan
nen met schitterende oo-gen en onderdrukte
blijdschap in zijn stem1. Hij voelde zich zoo
sterk en moedig; hi; verheugdo er zioh
zoo op govaren te trotseeren en moeilijk
heden te overwinnen met haar aan zijn zijde.
Veilig zou hjj haar langa duizelingwek
kende afgronden geleiden en over 'de hob
belige gletschers. O, zijn moed en voort
varendheid zouden over alles zegevieren!
En als ze dan weer genaderd waren tot de
beschaving0 neenAls zij vertelde
van haar rijk tehuis, van het groote land
goed in Sleeswijk, met dat praohtige uit
zicht over de zee, dan voelde hij een steek
in zijn hart. Hij de zwerver zonderl
tehuis, de eenzame de avonturier van
Alaska en Yukon was immers een vij
and van het geregelde dagelijksche leven
en de gezeten welvaart
Maar als Frida hem wist over te haleij
tot modedeolingen uit zijn leven aan de
goudrivieren, waar het zware goudmotaal
tusschen de zandkorrels blinkt, fonkelden
zjjn oogen en do spieren van zjjn armen
werden gestrekt bij de gedachte aan het
vrije, wilde, heerlijke avonturiersleven.
Met adomlooze spanning luisterde zij naar
zijn verhalen en ais de levendige Marmont
door zooveel gevaren en avonturen zijn ver
beelding voelde opgewekt, en grappen be
gon to vertellen uit Gascogn'e, kwam er,
geen eind aan al het wonderlóke, wat Frida
te hooren kreeg.
Zij lachten en amuseerden zich als geluk
kige kinderen en waren drie goede kar
meraden. Bratt was niet langer gesloten!
en barsoh; een opvroolijkend, aanmoedigend
woord van zjjn lippen maakte Frida ge
lukkig; zjj voelde er zich door vereerd, en
de minste aanmaning van hem, toch moedig
en energiek te zijn, gaf haar tiendubbele
kraohten.
Opgewekt en guitig danste ze nu in haar
sealskin rokbroek over het ijs. Plotseling
bleof ze met een luiden uitroep staan: „Kijkt
déérl"
(Kolrdt .vervolgd):
