[yropeesche Oorlog.
FEUILLETON.
Ëo WöM®©nstsr.
De m insten vail hol Franscli-Engolscli-
Belgisch logor.
I>e eerste modedeeling van den Engelschen
„Opmerker", toegevoegd aan het leger van
J off re, is verschenen.
Na een algemeen overzicht van de opera
ties cn dc posities der legers, -waarbij linies
zijn van meer dan 500 mijl lengte, zegt de
„Opmerker": „De vraag, dte de meeste
menschen bezig houdt, is deze: „Welke
veordeelen heeft het Fransche leger in de
laatste maanden behaald?" Sedert de Duit-
fichers door de strijdmacht der geallieerden
in Vlaanderen zijn teruggeslagen, heeft er
geen veldslag van veel beteekenis plaats ge
had. Wanneer de winst, bhaald in kleine
gevechten, alleen beoordeeld wordt naar het
terrein, dat gewonnen is, dan zijn de resul
taten werkelijk gering. Torii is het succes
van het Franscho leger, hoewel niet in het
oog vallend, werkelijk van beteeken is. Het
werk, door dit leger verricht, yèrdient de
erkentelijkheid en de bewondering der ge
allieerde mogendheden in de hoogste ma to.
„Men moet bedenken, dat de strijd, die
thans in Europa wordt uitgevochten, cén
geheel is, dat de gevechten in Polen, Galicie,
Servië en Frankrijk alle deel uitmaken van
denzelfden veldslag; dat wij, willen wij de
Duitsche krijgsmacht verslaan, meer reser
ves noodig hebben, dan wij thans te onzer
"beschikking hebben en dat, tot tijd en wijle
dat deze reserves haar gewicht in de weeg
schaal kunnen werpen, het de plicht van de
legers der geallieerden is, t3 voorkomen,
dat de vijand een voor hem gunstige beslis
sing weet uit to lokken. Doordat het dien
plicht ten volle beseft en hem met kracht
volbrengt, hebben Frankrijk en zijn leger
aanspraak op onze bewondering. Het Fran-
sche leger neemt den vijand geheel en al in
beslag en verhindert daardoor, dat hij zijn
leger kon verzwakken, ten einde elders een
beslissenden slag te slaan. Het heeft den
vijand geregeld verliezen kunnen toebren
gen, door hem to noodzaken tot een strijd
.onder voor hem ongunstige omstandigheden.
„Intusschcn heeft Frankrijk zijn leger ge
stadig verbeterd, zoowel wat materieel als
wat personeel betreft. De superioriteit van
het Fransche veldkanon is reeds sedert gc-
ruimen tijd erkend. Ook is zwaarder ge
schut aangeschaft en elke weck wordt de
samenwerking tusschen artillerie en infan
terie volmaakter.
„Het moreel van het leger is nooit zoo
goed geweest als thans."
Het dool van den stryd.
Onder hot opschriftHet doel van den
otryd, waarover in de pers nog niet uitgeweid
kan worden, zegt de BNordd. Allg. Ztg." het
volgende:
Het eenige doel van don stryd moet voor
eerst zijn, den vyand een nederlaag toe te
brengen, die ons de zekerheid moet ver-
schaffun, dat niemand het meer zal wagen,
onzen vrede te verstoren, waarin wy het
Duitcche wezen en de Duitsche kracht tot
hun recht willen laten komen, als een vry volk.
Dezen krachtiger) wil mogen wy ons niet
zwakker laten maken door een discussie te
ontketenen over toekomstige concrete vredes
voorwaarden, welke niet mogelijk is, zonder
dat partyrichtingen en uiterste tegenstellingen
tot uiting zullen komen. Wy zulien zege
vierend uit den wereldstryd to voorschijn
treden, door de eensgezinde kracht van alier
gedachten en handelingen.
Uit talrljko mededeelingen weten wy, dat
daarbuiten op het slagveld met leedwezen de
stemmen gehoord worden, die reeds nu om
de huid van den beer willen vechten.
Het werkelybe volk in het vaderland werkt,
duld; en hoopt, maar het dringt niet, want liet
weet en voelt, dat do het eerst aau de orde
zUndo vraag niet luidt, wat zal ons de vrede
brengen, maar hoe zullen wjj dien verkregen.
Voor dit volk is iedere musketier, die in de
loopgraven van Vlaanderen, in de wouden der
ArgODne, in de Pooleche moerassen en op de
iueeuwvelden der Karpathen zijn leven waagt,
"^mer waard dan de geestigste uilweiding
over de toekomstige grenzen van het Duitsche
machtsgebied.
Zy, clio te velde en in het vaderland de
logste macht bezitten, zyn het ook daarin
volkomen eens, dat or overwegende redenen
bestaan op het gebied van de landsverdedi
ging en de politiek, waarom h6t ongewenscht
io, reeds nu met definitieve verklaringen over
onze vredesvoorwaarden voor den dag te ko
men of daarover publioke besprekingen te
houden. De tyd hiervoor wordt alleen door
militaire gèbeurtenlsaen bepaald.
Wanneer wy doren, ons opgedrongen stryd,
om den vyand af te weren, tot eon gelukkig
einde hebben gebracht, dan zal de regeering
zonder te dralen, haar vredesvoorwaarden be
kend maken, en dan mag het vrye volk vry
uit spreken.
Dinische toekomstmuziek.
Op voorstel van den afgevaardigde dr. Beu-
mor, heeft het hoofdbestuur van d© Veveeni-
gmg van Duitsche yzor- en staalfabrikanten
het volgende besluit genomen:
Voor het geval van een succesvolle beëin
diging van den oorlog, welke door de Duitsche
yzorlndustne met vol vertrouwen verwacht
wordt, mag slechts oen vrede gesleten worden,
welk© in zyn vollen omvang rekening houdt
met de onmeteiyke offers door h«t Duitscho
volk gedurende den oorlog gobracht.
Te dien einde mogen:
1. de vredesonderhandelingen niet aan de
diplomalen alloen worden overgelaten;
2. moet da vrede eon vormeerdering van
Duitschlands invloed tor zee en een vergroo
ting van vestlngsgcbied voor Duitscho kolo
nisten brengen;
3. inooten, in verband met de regeling der
tokofcstanden in een grooter Duitschland, de
vertegenwoordigers van alle industrieën in
ruime mate gehoord worden.
liet „Berliner Tageblatt", waaraan wy dit
boricht ontleonen, teekent hierby aan, dat de
inwilliging van laatstgenoemden wensch van
zelfsprekend te ach'en is.
Polizel-Stundcw
De Dusseldorfsahe politie heeft hot slui-
tings-uur voor de koffiehuizen zeer vroeg
gestelden dit heeft een aantal Dussel-
dorfsche plakkers zeer verdroten. Do bier
en levenslustige Rijnlanders konden er
zich maar niet aan wennen, om vóór elf uur
naar bed te worden gestuurd. En dus ver
zonnen ze een krijgslist, om de politio-
bepalingen te ontduiken.
De plakkers bedachten er dit op dat ze
na het officieele sluitingsuur van hun stam-
knijpe-n naar het 6tation trokkendaar
kochten ze aan het loketje een spoorweg-
kaartje naar het óicht-soi jg el eg e n plaatsje,
en nadat ze zidh dus het recht hadden ge
kocht, het station binnen te gaan bevolk
ten zo de wachtkamers en bleven er bier
drinken tot het station na aankomst van
den laatst en naohttrein gesloten werd.
Maar geen Duitsche politie, ook niet die
van Dusseldorf, laat met zich sollen. Zij
beraamde maatregelen tegen deze pscu-
doreizigers, die wel kaartjes kochten naar
het naastbij-gelegen stadje, maar er niet
hèenreisden, doch liever hun biertje ble
ven drinken in dc stations-wachtkamers.
De commissaris plaatste een paar agen
ten aan den uitgang van heb 6tation en
iedere reiziger, die 's nachts het stations
gebouw verliet met een ongebruikt kaar
tje, werd meegenomen naar het bureau.
De politie-autoriteiten en de stations-
autoriteiten moeten moeten ondei- elkaar
nu uitmaken in hoeverre hot geoorloofd of
strafbaar is, een spoorweg-kaartje te koo-
pen, zonder er gebruik van te maken.
Smokkelarij uit Denemarken.
In de Kcpenhaagsche koper-emokkel-
zaak is behalve de koopman G'arl Nilsson,
een genaturaliseerde Zweed, en Christen-
sen, de kapitein van het smokkelsdhip
„Darmen", o.a. betrokken A. Jensen, di
recteur van de Kopenhaagscho Holen- en
Cokes-Oorupagnie, die het koper heeft op
gekocht. Op het laatst was hij echter bang
geworden en had hij moeite gedaan het ko
per in Denemarken weer van de hand te
doen. Zijn maatschappij is voor het groob-
ste deel een Duitsche onderneming.
Naar „Politiken" meldt, is de politie ook
een poging op het spoor om rubber naar
Duitschland te smokkelen.
Krijgsgevangenen als Mijnwerkers.
Ondanks de protesten van de mijnwer
kers en hun organisatie, zegt de „Yor-
warts", worden de krijgsgevangenen toch
in de mijnen gebruikt. Bij de mijnen
„Rihoin I/U" te Wehofen en „Lohbsrg"
te Dinelakon, worden sin dn de vorige
week 200 Frans-die gevangenen, wier be-
roep hot waarschijnlijk ds, als mijnwerkers
gebruikt. De Duitsche arbeiders kunnen
daar geen werk krijgen, of zij moeten aan
zekere eischen voldoen.
Volgens do „Kreuzzeitung" worden der
gelijke maatregelen ook in Opper-Silezië
overwogen. Aan een conferentie van mijn
eigenaars, die hierover beraadslaagden,
werd ook door vertegenwoordigers van het
gene raal-command o de eigen omen
Do „Yoa-warte" merkt dienaangaande op,
dat het laten werken van krijgsgevangenen
ten behoeve van de industrie, nog groote-
re bedenkingen heeft, dan hen voor den
landbouw te gebruiken.
Een Nieuw öntploilingsmiddel der
Duifsolicrs
Een Franscb officier, die met kort verlof
van ?t front is teruggekeerd, heeft aan den
Parijschen correspondent van de „Daily
News" verteld dat de Duitsohers sedert
een maand een nieuw krachtig ontplof
fingsmiddel in gebruik hebben. De solda
ten noemen de projectielen, die met de
stof geladen zijn, „panjeflessohen". Ze heb
ben den vorm van een cylinder en zijn
ongeveer zoo lang als een champagne-
flesoh, n.l. 12 tot. 16 duim, en ongeveer
5 tot 6 duim iu middellijn. De officier ver
onderstelt dat ze met vloeibare luoht of
met vloeibaar koolzuur zijn gevuld. Ze
worden over een afstand van 300 tot 400
M. gesworpen dit is het maximum en
hebben geen groote beginsnelheid. Men
kan het projectiel door de luoht volgen en
zien waar het zal neerkomen. Blijkbaar
worden ze door mortieren geworpen Wan
neer zij vallen en uiteenspatten ia de uit
werking dezelfde als veroorzaakt wordt
door de ontploffing van een lading van
110 tot 132 lbs. meliniet.
Men kan zich een voorstelling maken
van de vreeselijke ontploffingskracht., als
men weet, dat een van deze bommen een
kuil van 45 tot 55 voet middellijn cn '40
voet diepte in den grond slaat.
Ycrmoc-delijk bestaat de wand van de
bom uit glas, met daaromheen een dunne
metalen bedekking. Als de Duitscliers hun
granaten met deze ontplofbare 6tof konden
laden, zouden zij het stellig doen. En dab
zij het niet doen, komt vermoedelijk om
dat het onmogelijk is ze met gewone ka
nonnen af te -vuren, daar dan de lading
waarschijnlijk al in den loop van het stuk
zou springen.
Daarom gebruiken do Duitsohers mor
tieren om ze weg te schieten on dit ver
klaart, waarom ze maar op vrij korten af
stand kunnen worden gebruikt.
Ik heb de vernietigende werking van de
ze bommen gezien in de buurt van Atrecht
waar de Duitsohers er ons mee hebben ge
dwongen enkele loopgraven die we la
ter hebben hernomen te ontruimen.
Ik heb gehoord, dat onze vliegers reeds
bcmmen met vloeibare lucht bezigen, maar
te velde hebben wij ze niet. Onze miliniet-
bommen hebben wel een soortgelijke uit
werking, doch alleen wanneer do lading
veel grooter is.
Sienkiewicz over Polen.
Sienkiewicz heeft te Bern, waar hij tracht
op zijn verhaal te lcomen, na een keelope
ratie te hebben ondergaan, een interview
toegestaan aan een medewerker van de
•„Daily News." Hij vertelde van het vree-
sekjk lot van Polen. In Russisch Polen zijn
15.000 dorpen en kerken verbrand of ern
stig geteisterd; duizenden kerken en ka
pellen zijn vernield. Negen vaa de tien pro
vinciën zijn in Duitsche handen; de Duit-
schers hebben, zegt Sienkiewicz, alles
opgetild, tot zelfs de kippen der boeren.
De boerenbevolking is in dc bosschen ge-
\lucht; dagelijks sterven daar de kinderen
en vrouwen bij duizenden van koude en
honger. In het koninkrijk Polen zijn 100.000
vierkante K.M. door de Oostenrijksche en
Duitsche troepen verwoest. Meer dan
1.000.000 paarden en over de 2C00.000 stuks
hoornvee znn door ds invallers opgecom
mandeerd en in de 100.000 vierk. K.M.
in Oostenrijksch of Duitsch bezit, beschikt
de burgerbevolking over totaal geen haver,
mais, vleesch of melk meer. De materieels
verliezen zijn op l.OCO.OOO.COO roebel te
stellen. De landbouw is stop gezet, even
als de industrie. Om* de 400.000 arbeiders
hebben hun middel van bestaan verloren.
De Duitschcrs hadden bij hun eersten
inval alle belangrijke kolenmijnen aan de
Silezische grens onder water gezet of met
dynamiet vernield. Warschau, met zijn
900.000 inwoners, is op het punt van on
dergang: 'de industrie staat er stil en de
stad is van de rest van Rusland afgesner
den. Er heerscht gebrek aan alles. In de
landbouwdistricten van Polen loop-en
4.000.000 menschen gevaar om van den
honger om te komen.
En in Galicie, waar de Russen baas zijn,-
is het hetzelfde lied. Daar hebben de Rus
sen het hoornvee (2.000.000 stuks) en de
paarden (900.000 stuks) opgecommandeerd,
terwijl zij ook al het graan in beslag na
men. De bevolking lijdt vreeselijk gebrek;
over het millioen Polen zijn uit Galicïë
gevlucht naar andere deelen van Oostenrijk
of naar Hongarije. Ook in Galicie sterven
de menschen thans van den hanger.
De Avonturen van „Hadji Guilïiocn".
De Londcnsche correspondent van de „Tel."
deelt eenige staaltjes van de onovertrefbare
oorlogsfantasie der Turksdie pers mede, door
hem ontleend aan 'een Parijsche correspon
dentie in de „Daily News". Naar luidt van
die correspondentie, yrerden de hieronder
volgende berichten door het persbureau te
Konstantinopel verstrekt, om de, in meer
dan één opzicht „goed geloovige" aanhan
gers van den Islam, naar waarheid over de
voorvallen van den oorlog in to lichten. Zoo
als men zal zien, valt deze reportage niet
te verbetoren en levert ze een bewijs van
wat we meermalen bij Turksoho berichten
opmerkten, n.l. dat ze niet te vertrouwen
zijn.
De „Pcrdjiman I.Afkier" van 6 Decem
ber meldde den triomfantelijken intodht te
Parijs van „Hadji Guillioen" als volgt:
„De toespraak, die Zijne Islamitische Ma-
jesteit Wilhelm II verleden week hield van
den troon af, in de voormalige vergader
zaal van het Fransche parlement opgesteld,
vormde een onvergetelijk bewijs zijner grooto
daden. Omringd door de overwonnenen, bood
hij zijn keizerlijke hand aan tot kussen
door de gewezen afgevaardigden van het
Fransche parlement, wier harten waren ge
roerd door de grootmoedigheid Zijner Isla
mitische Majesteit".
De „Sabat" van 3 Dooamber bevatte het
twee dagen vrooger gedateerde bericht:
„25 Dultsohe luchtballans kwamen te
Adrianopel aan en brachten het eerste Otto-
maansclio legerkorps naar zijn bestemming.
Wij geloovcn, dat de Turken den opgei oo-
vigen een verpletterende nederlaag zullen
toebrengen."
De „Djerideh LSharkeyeh" van 8 Decem
ber kondigde het heuglijke nieuws aan:
„Volgens een radio-bericht, door het Duit
sche bureau uit België ontvangen, hoeft daar
de gansahe bevolking van het pas door de
Duitschers veroverde gebied den eed van
trouw aan Zijne Islamitische Majesteit af
gelegd. Belgen van alle rangen on standen
drongen bij duizenden om de Duitsche digni-
tarissen heen en werden tot het ware geloof
van den Islam bekeerd. De Belgen veran
derden vrijwillig hun kerken in Mohamme-
daansche tempels. Moge dat goede voorbeeld
door de rest der ongeloovigen worden, pa-
gevolgd."
Het persbureau te Konstantinopel leverde
10 December het volgende nieuwtje aan de
„geloovigen":'
„Een radiogram uit Amsterdam meldt, dat
de Britsche regeering Zijne Islamitische Ma
jesteit (den keizer, wol te verstaan) 2000 met
goud beladen ezels aanbood, op voorwaarde,
dat hij Londen niet met zijn machtige vloot
zal aanvallen".
Om dat alles, zoo mogelijk, nog de kroon
op te zetten, meldde de „Hanoemlar (Jhazet-
taseh" van Skoetari (de Turksehe stad aan
aan den ^Bosporus, tegenover Konstantino
pel) het volgende
„De harem van Zijne Islamitische Majesteit
Wilhelm II en do harems van zijn staf zullen
in hc-t begin der lente te Konstantinopel
aankomen. Tien van de machtigste Britsohe
dreadnoughts, door de Duitsohers veroverd,
zullen den imperialen harem geleiden".
Uit al deze berichten moet men en zal
men in do Mohommedaansoho wereld stellig
afleiden, dat de „heilige oorlog" groote
vorderingen maakt.
Wat een leger noodig heeft.
De ooggetuige by bet EDgel6che hoofdkwar
tier d&et eenige merkwaardige mededoelingen
aangaande do outzagiyko hoeveelheden levens-
middelen en krijgsbehoeften, dio 't Engolschs
leger te velde noodig hseft.
De levering van voedsel van allerlei aard
voer menschen en dieren berust bjj den ap.
proriandeeringsdienst, tepwyi de levering van
genees» on verbandmiddelen, ten behoeve der
verpleging van zieken en gewonden in handen
Is van den verplegingsdienst, bygeslaan door
verschillende vereonigingon van vry willige
ziekenverplegers. Zieke paarden worden af.
zenderlUk behandeld door don veterinairen
diensr. Het vliegerskorps koopt zyn eigen toe-
stellen, evenals de mechanibche-transportaf-
deaJing van don approviandeeringsdienst.
Met deze uitzonderingen levert intusschen,
ruim opgevat, de z g. trein aan het leger onge
veer alles wat het noodig heeft: kloeren, uit-
ruaüngsstukken, wapens, aramunitie, gereed
schappen, machine-onderdeelen, en voorts
zoowel kanonuon van een paar ton als eet-
blikjus.
De uitgebreidheid van het werk, om het leger
stoeds op krachten te houden afgezien van
zyn voeding kan uit deze weinige cijfers
biyken. In één maand tfids werden er aan do
Engelscho troepen te velda uitgereikt:
450 rnyi telefoondraad.
670 telefoontoestellen.
534,000 zakken zand.
10,000 pond schoensmeer.
88,000 staven zeep
150,000 paar sokken.
100,000 paar laarzen
In tien dagen was bet aantal uitgegeven
bontvesten tot 118,160 gestogon, terwyierln
dieoztlfden tyd 3l5,075flanellen gordels werden
uitgedeeld. Het gewicht van de vaseline, tot
onderhoud van de voeten, bedraagt iedere week
5000 kilo, en in datzelfde tydsverloop worden
er 100,000 kilo koefy'zer* opgemaakt
Het officiöele „Magazynboek" bevat niet
mindar dan 60,000 afzonderiyke artikelen,
alpha'oetisch gerangschikt. Van al die artikelen
is een model voorradig en het is verwonderlijk,
waar men al niet om vraagt: van een „gummi
ring, behoorende by zuig9rklep van binnenste
luchtpomp geachuttoren B. L. 9—2 duim, merk
IV, letter N." tot bittere alo.ë, waarmee do
halsters worden ingewreven, ten einde do
paarden te beletten ze te beknauwen of
permanganaat van potasch om schimmels
bruin te maken I
Eon boycot van varkons vlees ch.
Een door de huisvrouwen-organisatie to
Weonen, wegens ongemotiveerd hooge pryzen,
bevolen boycot van varkenavleesch, begint zich,
naar de „Yossiache Zeitung" verneemt, ook
over de overige Kroonlanden uit to breiden.
Op oen groote vergadering van huisvrouwen
te Brünn werd tot den boycot besloten. Do
pryzen van varkensvleesch zyn op de vee*
markt te Weenen dan ook tot dusver roedg
zestig it tachtig heller per kilogram gedaald(
De toestand te Warschau.
In Poolsche bladen wórden, naar uit Beriyn
wordt gemeld, door uit Warschau gokomen
personen byzonderbeden gemold over den
vreeseiyken toestand in dozo stad. Vele
publieke gebouwen staan leeg; de lazaretten
zyn overvuld met ruim 50,000 gewonden;
er staan 4000 particuliere woningen leeg,
waarvan de inboedel is weggevoerd. By het
Invallen van de duisternis is de geboele stad
donker Do courantan verscbynen In klein
formaat en op gekleurd papier. Lovons-
mlddelen zyn zeer duur; steenkool la niofc
verkrygbaar, omdat de spoorlynen voor
militaire transporten in beslag zyn gonomen.
Het 8terftocyfer neemt schrikbarend toe,
vooral onder de vluchtelingen. Hot hulp-
comité te Warschau staat radeloos tegouover
de dreigende catastrophe,
IndeSied. Werklui', zyn opgeaoinent
DATUM.
DAQBN.
Volw
Kin-
5
pers.
doroQ.
e
H
14 Febr.
Zoaiag
33
5
38
15
Maandag
48
5
53
16
Dinsdag
52
12
64
17
Woensdag.
55
12
67
13
Doadordag
63
12
65
19
Yrijda.'
54
9
63
20
Zaterdag
51
9
60
6)
Nu had zij een vaag gevoel van verbazing
over haar dwaasheid. „Het is veel beter
een gemakkelijk leventje te leiden," dacht
zij, terwijl zij terugkeerde naar het vuur
even doelloos als zij naar het raam was
geloopen, „en het is pure onzin aanmer
kingen te maken op een leven, dat een ander
heel draaglijk zou vinden.
T-o.en ging de ,deur open en werden de
brieven binnen gebracht, die heerlijke
brieven, die de gelieele wereld incen3 een
schitterend aanschijn verleenden zij lagen
samen op een blaadje met rekeningen en
heel gewone brieven en werden binnen ge
bracht door een onverschilligen knecht,
kaar overhandigd alsof het waardelooze din
gen waren de heerlijke brieven, die haar
leven veranderden.
Eerst begreep zij niet wat zij beteeken-
dcy. zij tuurde op het lastige Duitsche schrift
en las de lange volzinnen steeds weer over,
totdat er plotseling iets scheen to grijpen
in haar hart. Was dat- mogelijk? Was dat
de wezenlijke waarheid? Oom Joachim, die
zich zoozeer verzet had tegen haar ver
langen naar onafhankelijkheid, gaf hij haar
die nu met gulle handen, en zijn zegen
daarbij Zij las de brieven nog eens over,
li cel zorgvuldig en hield ze in haar bevende
handen. Ja, het was waar.' Zij begon to
schreien, te snikken van liefde en teeder-
hc-id, zij was met ontzag vervuld door het
gevoel hoe weinig zij dit verdiend had, ver
blind door de duizend lieflijke kleuren, die
het leven iu een oogwenk bad aangenomen.
Het waren tw&3 brieven een van oom
Joacbim zelf, spoedig na zijn terugkeer uit
Engeland geschreven met een aanwijzing op
het couvert, dat do brief na zijn dood aan
Anna gezonden moest worden.
Oom Joachim was niet do man om zijn
gevoel anders to toonen dan do^r degenen,
die hij liefhad, vriendelijk op den rug te
kloppen, en de brief, waarover Anna was
heengebogen met zulk een teedere dankbaar
heid en zulk e>en overdreven gevoel van
nederigheid, was niets dan een koele ver-
[raelding van feiten. Daar Anna, met een
hardnekkigheid, die hij volkomen afkeurde,
weigerde te trouwen cn bezield schoen te
zijn met een stijfhoofdigheid, die haar Duit
sche voorvaderen steeds had gekenmerkt en
die er nog door kon bij een man, maar niet
wenschelijk was voor een vrouw, wier roe
ping het is zacht te wezen on toegevend
(sauft und nachgtebig) en overtuigd, uit het
geen hij gezien had gedurende zijn bezoek
in Londen, dat zij met geen mogelijkheid
ooit gelukkig kon zijn met haar broeder cn
schoonzuster, daarenboven in aanmerking
nemende, dat hot beneden de waardigheid
was van zijn zusters dochter, een jong
meisje van goede familie, zich steeds to rol
len in de voeren, waarmee de gans uit de
burgerklasse geboren Dobbs het anders ge
brekkige nest van Peter had voorzien, had
hij besloten haar onafhankelijk van hen te
maken, hoe talrijk zijn eigen zoons ook waren
en hoo boos zij zonder twijfel zouden zijn,
door na zijn dood aan haar alleen te ver
maken de ©enige bezitting, dio hij kon na
laten aan wie hij wilde, een klein landgoed
hij Straalsond, waar hij zijn laatst© levens
jaren hoopte door to brengen. Het landgoed
verkeerde in een bloeiend on toestand, het
was gemakkelijk te besturen en bracht een
jaarlijnsche rente op van veertig duizend
mark, met een ervaren inspecteur, dien hij
haar aanraadde te houden. Hij dacht, -dat
zijn lieve Anna daar zou gaan wonen en
het onderhouden in den uitnemenden, tegen-
woordigen toestand, en later trouwen met
een goeden Duitsch en edelman, die nog zeer
talrijk zijn in Duitschland. Zoodoende zou
zij terugkecren naar het land van haar voor
vaderen. Het landgoed was niet zóó ver
van Straalsond verwijderd, dat liet haar
onmogelijk zou wezen daar heen 'to rijden,
wanneer zij maar wenschte, om aan haar
vrouwelijke begeerten to voldoen, om zich
op te 6icren fsich putzen).
Hij ried haar aan oen nieuw leven te
beginnen en zich daar te vestigen met ten
deftige, bescheiden vrouw, gevorderd in ja
ren, als gezellin en beschermster, tot den
tijd, dat zij door een huwelijk zou komen
onder do leiding van dien natuurlijken be
schermer, haar echtgenoot.
Dan volgde een korte verklaring van zijn
beschouwing over vrouwen, vooral die vrou
wen, die haar geheel© leven naar partijen
gaan en KJateen praten; oen levendige ver
gelijking van zulke vrouwen met degenen,
wier belangen haar in haar eigen huis bezig
houden; en eindelijk een vermaning van
Anna om deze gelegenheid aan to grijpen
do hetere levenswijze te kiezsu, die, zooals
hij zeide, esn leven was van eenvoud, zui
nigheid en hard werken.
Anna schreide en lachte te gelijk om dezen
brief den tec dorsten lach en de gelukkig
ste tranen. Het scheen beurtelings de grootste
onwaarschijnlijkheid, dat zij in goeden doen
zou zijn en de natuurlijkste zaak van de
wereld. Susie was uit. Nooit te voren was
haar afwezigheid haar onaangenaam. Nu
kon Anna haast niet op haar wachten van
ongeduld. Zij liep do kamer op en neer,
want stil zitten was haar onmogelijk, zij
hield de kostbare brieven stijf in haar
kleine, koude handen, haar wangen gloeiden,
haar oogen schitterden, zij was vol ongeduld
en vrees, dat er misschien iets gebeurd was,
waardoor Susie op dit gewichtige oogün-
blik zoo lang wegbleef. Telkens bleef zij
staan bij het raam cn tuurde de straat op;
de bloemenmeisjes en het voorrecht narcis
sen te mogen verkoopen waren haar binnen
een uur volkomen onverschillig geworden.
Aan het andere eind van de kamer, waar een
bureau stond, bleef zij ook staan, zij greep
een pen en begon een brief aan Peter in
Devonshire; maar toen zij een rijtuig hoorde
aankomen, wierp zij de pen noer -en vloog
weer naar het raam. Het was het rijtuig
van .Susie niet en zij keerde terug tot den
brief en schreef weer een regel; toen weer
naar het raam; toen weer naar den brief;
en hel was de beurt van den brief, toen
Sus is binnen kwam, doodmoe van hot visite
maken.
Susie's middag was geen succes geweest.
Zij had toenadering gezocht tot een wouw,
dio ecu benijdenswaardige hoogo positie be
kleedde, met de stoutmoedigheid, die al haar
maatschappelijke pogingen kenmerkte, en zij
was afgesnauwd voor haar moeite met meer
dan gewone ruwheid. Zij had daarenboven
verscheidene, minder belangrijke, vervelende
dingen ondervonden. En Ms jo dan afgemat
thuis komt en je schoonzustor, dio aan de
lunch nauwelijks een woord tegen je zei,
je OTi je hals valt en je hevig begint te
kussen, dan is dat waarlijk wel wat al te
erg voor een vrouw, dio toch al boos is.
„In 's hemels naam, wat is er nu weer?"
vroeg Susie, die zich hijgende losmaakte uiÜ
de omhelzing.
„O Susie 1 O Susie 1" riep Anna met on-»
samenhangende woorden, „wat een eeuw ben'
je weg geweest en de brieven kwamen
dadelijk nadat je weg was en ik heb
al dien tijd naar je uitgekeken en was zoo
vreeselijk bang, dat er iets gebeurd was.'1
„Maar waar praat je dan toch over,
Anna?" viel Susie haar verstoord in de
rede.
Het was laat en ze wou nog even rusten!
voordat zij zich kleedde om weer uit te
gaan. En daar was Anna nu weer jn een
nieuwe stemming van heftigen aard en al
die stemmingen van Anna verveelden haar
vreeselijk.
„O, er is zoo jets wonderlijks gebeurd!"
riep Anna. „Zoo iet-a wonderlijks I Wat zal
Peter zeggen En wat zal je blij zijn 1" En
zij stopte d© brieven met bevende vingert
in Susie's onwillige handen.
„Wat is dat?" zei Susio, terwijl zij er
met verbazing naar keek.
„O n«en, daar dacht ik niet aan," zei
Anna en ze trok ze haar woest, naar Susie
meende, uit de hand. „Jij le©3t geen Duitsch
luister." En zij begon ze epen te vouwen
en de kreukels, die zij gemaakt had, glad
te strijken; haar handen beefden.
Susie staarde haar aan. Het was duide
lijk, dat er iets heel bijzonders gebeurd
was. want d© bevroren Anna van de laatste
maanden was ontdooid lot een schittering
van ontroering, die alleen dan niet belacht
lijk zou wezen, indien zij bleek gerechtvaar*
digd te zijn,
(Wordt vervolgd).
