fi«. 16785
Binnenland.
Ingezonden.
Uit de Omstreken.
FEUILLETON.
Trijdag 13 rSoyeinhei*.
Tweede Blad. A0. 1914.
De Eereto Kamer zal bij de a.s. her-
s valling van haar werkzaamheden, waartoe
zij 18 November bijeenkomt, zich allereerst
bezighouden met het afdeelings-onderzoak
der Indische begrooting 1915 cn van het door
de jyidere Kamer aangenomen marinowctje.
Tevens zal de Kamer geroepen worden over
de aan de orde stelling der inkomstenbelas
ting een beslissing te nemen.
Bij de stemming voor elf gemachtigden
in het kiescollege der Ned.-H.erv. Kerk te
Gouda werden alle candidaten der vrijzin-
I nigen gekozen.
Bij de Tweede Ivamer is een wetsont
werp ingekomen tot afschaffing der appro
batie van vonnissen en disposition door
krijgsraden gewezen, en, in verband daar-
I mede, toekenning van hooger beroep f-n
I de auditeurs-militair en aan de fiscaals.
I Het bestuur van de Tuchtunie heeft
u zich met een adres tot de Tweede Kamer
Fgewend, met verzoek om in het aanhangig
voorstel tot vaststelling van een nieuw
Wetboek van Strafvordering zoodanige wij
zigingen aan te brengen, dat een vlugge,
eenvoudige berechting van kleiue zaken,
snelle oplegging en spoedige ten-uitvoer
legging van straf voor overtredingen inder
daad worde bereikt.
Een ander adres aan de Gemeenteraden
heeft tot strekking te verzoeken, dat de on
derwijzers de leerlingen A an tijd tot tijd
onderhouden over het groobe zedelijke en
I economische belang an het vreemdelingen
verkeer voor ons land, de verplichtingen
van ons volk als gastvrije, beschaafde na-
I tie en do houding, die vooral kinderen .te
genover vreemdelingen hebben aan te ne
men.
Ten slotte heeft de Tuchtunie in een af
zonderlijk adres aan de Gemeenteraden
verzócht bij do vaststelling van uitbreid!ngs-
en bebouwingsplannen terreinen van vol
doende grootte in voldoende mate als sport
en speelterrein aan te wijzen.
Dc heer H. A. J. van Stipriaan Luis-
cius lieeft zijn ontslag gevraagd als direc
teur der llaagschc Tramwegmaatuchappij.
De Baad van Beheer heeft- heb verzoek in-
I gewilligd. Vermoedelijk .tot- 1 Juli 1915 zal
di lieer Luiscins aanblijven.
De lieer Luiscius heeft verschil van inzicht
met den president-commissaris mr. D. van
Houten.
Te Botterdam is overleden de heer E.
C. W. Hoijer, directeur en opzichter der
Botterdamsche Hypotheekbank voor Neder
land, welke Bankinstelling onlangs 50 jaar
bestónd. De overledene was tal van jaren
lid van den Baad.
Tot directeur der Bijzondere Protes
tant sche Kweekschool voor Onderwijzers en
Onderwijzeressen (Groen van Prinsterer-
school) te Doetinchem is benoemd de heer
O. F. W. Rietveld, hoofd eener bijzondere
school te Amsterdam.
De Baad van Amersfoort heeft den
27sten October j.l. het besluit genomen tot
het sloopen van de torentjes van de Kamper-
binnenpoort te Amersfoort. Dit besluit- is
door do Kroon geschorst tot 1 Mei 1915 daar
gedurende het- onderzoek van do vraag of
dit besluit- met de wet of het algemeen be
lang strijdt, zijn in-werking-treding behoort
te worden voorkomen.
Te Amsterdam sfaagdc. voor de acte
gymnastiek de heer N. B. M. Vreeburg, te
Beverwijk.
In den Botterdamschen Baad lokte liet
praeadvies van B. en W. op de adressen
betreffende de loonsbepaling in gen\eentc-
lijko bestekken een breedvoerig debat- uit.
Naast de motie-Van Dorp, strekkende om
in de bestekken de bepaling op te nemen,
dat geen lager looncn mogen worden uit
gekeerd dan op het oogenblik der aanbe
steding naar heb oordeel der directie te
Botterdam, algemeen geldend zijn, diende
de heer Spiekraan een motie in, om een
bepaling op to nemen, strekkende tot
handhaving der uurlooncn, zooals die vóór
de oorlogscrisis waren. Het bleek nu, dat
B. en W. zich met de motie-Van Dorp kon
den verecnigen, doch do motie-Spiekman
onuitvoerbaar achtten. Deze laatste werd
ten slotte verworpen en de motie-Van Dorp
bij acclamatie aangenomen.
UIT DE STAATSCOURANT.
Bij Kon. besluit is benoemd tot notaris
binnen het arr. 's-Hertogenboscli, ter stand
plaats Waalwijk, A. Schaap, cancüdaat-no-
taris aldaar; tot notaris binnen het arr.
Leeuwarden, ter standplaats Franeker, A.
Kruseman, thans notaris te Witmarssum
en is bepaald, dat de notarieele stand
plaats te Witmarssum niet zal worden ver
vuld;
is de Oostindische ambtenaar met verlof
dr. H. D. Tjeenk Willink, laatstelijk tijde
lijk waarnemend directeur van de H. B. S.
te Semarang, op zijn verzoek, met ingang
van 1 Jan. eervol uit 's land dienst ontsla-
UIT NED. OOST-IN DIE.
Uit dc Peststreek.
Uit een particulieren brief uit den Oost
hoek van Java:
Nu nog iets, dat ons een groote verlich
ting gaf. Er is hier sedert een paar dagen
een pestdokter. Eindelijk, nadat sedert- het
uitbreken der ziekte, de pest honderden
slachtoffers heeft geëischt. Men schijnt nu
toch eindelijk bang te zijn geworden. In
Kediri neemt do pest met verschrikkelijke
hevigheid toe en hier wordt het ook heel,
heel erg. Maar in Kediri is het verplegen
nu begonnen.-Baticnt-en met builenpest wor
den geopereerd, zoodra de builen opkomen.
En van die geopereerden genezen sommi
gen. Maar er zijn in Kediri dan ook 2 dok
ters; een dokter, die voortdurend de clessa
ingaat en de zieken ophaalt, en een vrou
welijke, die in de barakken werkt met 3
pleegzusters. De vrouwelijke arts is mej.
Van Stockuhi.
ACADEMIENIEUWS.
Utrecht. Bevorderd is tot doctor in
de godgeleerdheid op proefschrift: ,,De
viering van den Zondag en de feestdagen
in Nederland vóór de Hervorming", de
heer P. W. J. van den Berg, predikant te
Nijeveen.
KUNST, LETTEREN, ENZ.
Een Aanwinst voor do „Lakenhal".
Door het Stedelijk Museum do „Laken
hal" werd va den heer mr. B. I. D. Zubli
te Rijswijk in bruikleen ontvangen een schil
derij van den Leidsehcn schilder Jan Mor
tel, geboren te Leiden in 1660 en waarschijn
lijk aldaar overleden in 1719. Het schilderij
stelt een groep vruchten voor, opgehangen
aan een boomtak, eoi rechts hiervan een
zuil, waarop een pauw.
Het is op den zuil voluit) gemerkt: J.
Mortel fecit 1696. De schilder was een na
volger van de Heem cn A. Mignon. Het
Museum bezat van zijn hand reeds een
schoorsteenstukje uit 1668.
Oudheidkundig Musoum.
De heer D. Komter, te Amsterdam, heeft
aan 's Rijks Museum van Oudheden te
Leiden ten geschenke gegeven een Kopti-
sche grafstèle van zandsteen uit boven-
Egypte.
VEILIG TERUG KEER EN.
MAAR IIOEl
Mijnheer do Redacteur
In uw blad van gisteren komt een mede.
dceliug voor van het Comité „Zomerzorg",
meldende, dat, na ingekomen informaties,
den vluchtelingen met vertrouwen kan wor
den aangeraden terug te gaan.
In het 'avondblad van het „Handelsblad"
komt een brief voor vun liaai' correspondent
te Antwerpen, waarin deze op uiterst kalme,
maar eclil gevoelde wijze vertelt, wat er
thans te Antwerpen gebeurt, hoe liet er
uit ziet.
Met wat een innig -meewaren wordt men
vervuld bij het lézen hoe deze eertijds zoo
vrooljjkc, schoone en bovenal werkzame stad,
nu is 'geworden een groote, verlaten, doode,
griezelige woonstee.
Van Mie nieuws verstoken, met angstige
gezichten loopen zij daar rond, die Antwer
penaars, altijd in het onzekere tastend, altijd
omringd door hun hooghartigen vijand.
Hoe diep rampzalig moeten zij zich ge
voelen, als ze langs de doodsche kadïn gaan,
langs „hun eigen Schelde".
Ziet hier, waarmede zij, die op hit oogen
blik do macht in handen hebben, zich onledig
houden
Twee vonnissen, uitgesproken door het
Duitsch krijgsgerecht, zetelende te Antwer
pen.
1. Heer Ant. D., koopman te Antwer
pen, werd veroordeeld tob 9 maanden ge
vangenis, om in een Antwcrpscli restaurant
ter gelegenheid van een staathuishoudkun
dige politieke samenspraak met een Duit-
sclicr, den Keizer van Duitsckland bcleedigd
to hebben.
2. De poortier Jan H. K., van Antwer
pen, werd gestraft niet 3 weken gevangenis,
om verkeerde berichten, over zwa.re neder
lagen der Duitse he troepen, verspreid te
hebben.
Welk een verantwoording om' tc zeggen:
Gaat rustig naar Antwerpen terug I
Hollander.
De gaven voor „Mietje".
Geachto Redactie,
Vergun mij s. v. p. een plaatsje in Uw
veelgelezen blad, waarvoor bij voorbaat
mijn dank.
Met. genoegen lees ik telkens de verant
woording-der ingekomen gelden voor „kran
ten-Mietje" in Uw Blad.
Om nu de gaven nog ruimer te doen
vloeien ware het wenschclijk, dat ieder in
eigen kring eens een lijstje liet circulee-
ren, waarop dan voor het een of ander be
drag get eekend zou kunnen worden cn de
ontvangen gelden afgedragen aan het j
„Leidsch Dagblad", waarin zij dan weer
verantwoord zouden kunnen worden. Op
een dergelijke wijze kunnen do lijstjes on
der het bereik van iedereen komen en er
ook kleinere bedragen op geplaatst wor
den. Er zullen vrij wat mensck.cn zijn, die
gaarne iets zouden willen afstaan, doch óf
geen tijd hebben naar heb „Leidsch Dag
blad" te ga-an, óf niet durven vanwege het
kleine te geven bedrag*).
Door mij is reeds een begin gemaakt met
een dergelijk lijstje en met succes.
Dus aan het werk voor heb trouwe, eer
lijke vrouwtjegeef naar uw vermogen,
opdat zij krijge een goeden, onbezorgden
ouden dag.
X.
De Administratie van ons blad neemt
heusch elke gave aan. Bed.]
BODEGRAVEN.
De eerst gehouden openbare vergade-
dering in dit seizoen van het dep. Bode
graven van de Maatschappij t-ot Nut van het
Algemeen was een zeer goed geslaagde.
Mr. A. W. Kamp, dc bekende declamator,
trad voor de leden en voor een honderdtal
uitgenoodigde militairen op. Het waren
vooral de humoristische voordrachten, waar
mede mr. Kamp veel succes had. Burgers en
militairen vergaten eens voor enkele oogen-
blikken al de ellende van den oorlog en za
ten dikwijls te schudden van het lachen.
Bij den landbouwer M.alhier, is een
koe aan miltvuur gestorven. Het cadaver is
onder toezicht dor politie verbrand.
Voor surnumerair der directe belastin
gen, enz. is tc 's.Gravenhage geslaagd de
heer \V. J. van Ramliorat, alhier.
HOOFDDORP.
Op uitnoodiging van den burgemeester
vergaderden in ,,De Landbouw", te Hoofd
dorp, de landbouwers-tarwéverbouwers, om
te bespreken de beste wijze, waarop een deel
der nog in deze gemeente voorradige tarwe
zou kunnen worden beschikbaar gestold ten
behoeve van dc ingezetenen van andere ge
meenten tegen een koopprijs, waarbij ook met
de financieelc belangen van de landbouwers
zooveel mogelijk is rekening gehouden.
Zeer velen hadden aan de oproeping ge
volg gegeven, zoodat de zaal geheel gevuld
was.
Do burgemeester gaf een overzicht van
de reeds door de Regeering genomen maat
regelen. in verband met den toestand. Spr.
toonde het verschillend standpunt der Be
geering aan, dat- reeds aanleiding gaf tot
ontstemming, ook al doordat de burgemees
ters ze niet allen gelijk toepasten. Een on
dankbaar werk voor de burgemeesters, daar
óen zekere categorie burgera in den regel
daarvan schade leed. Spr. was bevreesd, dat
de Begeeting voornemens was, alle tarwe
hier te onteigenen ten-behoeve van andere
gemeenten on vandaar sprekers vraag in
zijn circulaire om één week lang geen tarwe
uit te voeren, alvorens op dit punt meerdere
zekerheid was verkregen.
Nu heeft spr. den indruk gekregen, dat
het niet noodig was, de landbouwers aan
maximumprijzen te binden, maar toch bleef
nog het bezwaar bestaan voor onze eigen ge
meente, dat. zoo de. tarwe duurder zou wor
den, de bakkers het brood op zouden moeten
slaan. En om nu geen duur brood tc krijgen,
heeft spr. de medewerking verzocht van do
landbouwers om een voldoende hoeveelheid
tegen f 10 per zak ter beschikking van spr.
voor de gemeente te stellen.
Na dit betoog verklaarden alle aanwezige
landbouwers zich' hierop beroiil, van hun
voorraad .tarwe één tiende deel af ie slaan
voor den geboden prijs, ten behoeve van
de bakkers in deze gemeente.
De succesvolle vergadering had een zeer
bevredigend verloop.
KATWIJK. A AN. ZEE.
Naar wij vernemen, zijn er nog enkele
schippers en bemanningen, die. niettegen
staande hot groote gevaar, dat de Noordzee
oplevert, toch nog een reis zouden willen
doen. Of de betrokken reeders er voor te vin
den zullen zijn, wordt ten zeerste betwijfeld.
Onder de militairen, die thans in ons
dorp gekanlonneerd zijn, zijn ei natuurlijk
velen, dio nog nooit dc Noordzee gezien had
den, maar meer nog, die de zee nooit gezien
hadden, zooals zij gisteren was. Zij was
door den N.W.-wind hoog opgedreven en
velen namen een kijkje aan het strand, om
de zee in haar grootschheid te aanschouwen.-
En wij hoorden onder hen vcrschcidenen
vorklaren, dat zij voor geen geld naar zoo
gingen en zelfs vond er eon in hel „vuur"
gaan niet .zoo erg als met zulk een storni
op de zee te zwerven.
Reeds meermalen is door d? firma Kr.-
Haasnoot een verzoek gericht aan den Raad*
om aangesloten te worden aan de duinwater
leiding. Doch telkens werd' afwijzend be
schikt, omdat geen voldoende hoeveelheid M3.-
waterverbruik werd gegarandeerd. Thans zijn
in één der pakhuizen van bovengenoemde
firma militairen ondergebracht en dez-a
klagen nu zeer over het daar aanwezig zijn.
de water. Naar men ons meedeelde ziet dei
koffie 'n morgens groenachtig en is het water
ondrinkbaar. Het eten, dat daarmede bereid
wordt-, smaakt afschuwelijk. Ea al klagen
de soldaten nog zoo, verbetering bleef tot
heden nog uit.
OEGSTGEEST.
Ook hier worden pogingen aangewend,
om de soldaten te voorzien van bivakmutsen,-
Mevr. Ruys, hiertoe aangezocht, is gaarne
bereid alle inlichtingen te verstrekken.
VOORSCHOTEN.
Op 1 Dec. a.s. hoopt de lieer P. van
Kooij den dag te herdenken, waarop hij
voor 25 jaar in dienst trad bij de firma J.
M. van Kempen en Zn., alhier.
Door den burgemeester is bepaald, dat
in het tarwebrood mag verbakken worden
50 pCt. tarwebloem. Het verbod tot het
bakken van wittebrood blijft nog gehand
haafd.
Terwijl de stormwinden loeiden, ha
gel- en regenbuien neerzwiepten en de lucht
als bevolkt was mot demonen, die elkaar,
gillend, brullend, krijschend bevochten,
heerscht-e er in heb gymnastieklokaal van
„Niouw-Voordorp" een weldadige rust.
Prettigwarm stond de kachel te snorren,
terwijl de chocol°eur de ruimte vervul
de. De afd. Voorschoten van de Chv. Nat.-
Geheelonthoudersvereeniging hield hiec
met de Belgische vluchtelingen een gezelli
ge bijeenkomst Ds. C. van Wijngaarden
opende de reeks voordrachten met een
„Transvaalscho historie". De oogen werden
vochtig bij het hooren van de ellende, die
dat kleine volkje had moeten doorleven, zoo
geheel gelijk aan den jammer, thans uitge
stort over het arme België. Zij leefden me
de. de verjaagden
Door andere leden werden zoovel ernsti
ge als luimige voordrachten gehouden,
waarvan, we nog noemen „Ken Ylaamsehe
geschiedenis", door mevr. Van Kol. Ook
do heeren Smite en De Zwart gaven hun.
krachten
Aan het eind dankte Fr. Germanus. een.
der vluchtelingen, in het Vlaamsch, voor
het genoegen, hun geschonken. Mevr. Kwak
en haar helpsters zorgden voor do traktatie.
Zooals altijd was dit in goede handen.
WASSENAAR.
De heer Joh. Mutters Jr., architect al
hier, zal zich met Mei a.s. metterwoon t-e
's-Gravenhago vestigen, ten einde als direc
teur van do Exploitatie-Maatschappij „Do
Kievit" op de terreinen dier Maatschappij,
groot 47 H. A., volgens zijn plannen en on
der zijn leiding een tuinstad te doen bou
wen.
WOUBRUGGE.
Alhier vergaderde „De Ring Wou-
bruggo en Omstreken" van den Eond der
Jongolingsvereehiging op Gcref, groudslag.
De Voorzitter, de heer Los, van Oude
wetering, opende op de gebruikelijke wijze
Oesn Hisdadiger.
8)
„Als zij stommeriken zijn, natuurlijk",
viel Hadera met een minachtend schouder
ophalen in. „Die man e'hier, van wien
u zelf zoo juist zeide, dat hij met bewon
derenswaardige koelbloedigheid te werk
is gegaan, zal zeker geen onhandigheid
begaan, welke hem in het verderf zou
kunnen storten. Ik ga elke mogelijke we 1-
denschap aan, dat men zijn naam nooit
zal te weten komen".
„Men zou het slechts kunnen betreuren,
als gij gelijk kreegt", mengde ook ik mij
eindelijk weer in het gesprek, dat ik tot
dusver met- eenige verwondering had ge
volgd. „Al moge de vermoorde ook een
woekeraar zijn.geweest, zoo moet men toch
ter wille van de samenleving en ter wille
van het recht dringend wenschen, dat de
misdadiger gepakt worR".
Harders was opgestaan en keek met een
Ietwat spotachtig lachje op mij neer.
„Teriville un het reoht", herhaalde hij
sarcastisch. „Mijn lieve, jonge vriend,
wie van ons zou met Zekerheid kunnen
zeggen, wat recht en wat onrecht is 1 Deze
man, dien wij nu kortweg een misdadiger
een moordenaar noen\en, was misschien
n°3 voor korten tijd even rechtschapen en
achtenswaardig als gij en ik. Niemand
van ons woet, wat hem tot die daad heeft
gedreven, en da-ar wij er niet aan kunnen
kïïijfelen, dat haar slachtoffer ons mede
lijden niet verdient, zoo hebben wij ook
geen reden, om te wenschen, dat hij ge
straft. wordt".
Ik was het nu wel volstrekt niet eens
met zulke wonderlijk logica, maar ik
sprak niet verder tegen, want Harders
was immers mijn gast eu ik bevond mij
bovendien nog zoo- diep in ziju schuld,
dat ik hem om niets ter wereld uit het hu
meur wilde brengen. Dus namen wij zeer
hartelijk afscheid van elkaar en ik gaf
hem zeer bereidwillig de verlangde belof
te, dat ik zijn bezoek spoedig zou beant
woorden. Hij beduidde mij zijn woning
en boog daarop zeer beleefd, ook tegen
den politiedokter.
„Ik zal het nog wel eens weer over dit
onderwerp met- u hebben", beweerde hij.
„Gij zult dan mogelijk ontdekt hebben,
dat ik veel scherpzinnigheid in zulke din
gen bezit".
Hij vertrok en dokter Langfeld keek
hom hoofdschuddend na.
„Een zonderling heer, die kennis van
u", zeide hij. „Die moordgeschiedenis
schijnt hem bijzonder te interesseeren".
„Hij houdt zich uit liefhebberij met stu
diën over het strafrecht op", meende ik
tot verontschuldiging van mijn vriend te
moeten verklaren. Ik vond het echter toch
zeer aangenaam, dat de dokter geen ver
dere opmerkingen maakte, want ik zou
niet hebben geweten hoe ik de juist te
kennen gegeven meening van den anders
zoo verstandigen man had moeten verde
digen.
Ikzelf had die spoedig vergeten, want
in mijn binnenste streed de oprechte
droefheid over Irene's vroegen dood met
de blijde opgewondenheid, waarin mij cle
gedachte aan het aanstaande weerzien
met haar zuster biacht, zulk een zonder
lingen strijd, dat ik nauwelijks nog in iets
anders kon belangstellen. De politie-dok-
ter scheen mijn verstrooidheid dan ook op
te merken, want hij vertrok spoedig en
dus had ik allen tijd om mij de eerste ont
moeting met- cle bvuinoogige Jlse, dat
overmoedige, schalksche kincl van eertijds,
in de levendigste kleuren voor te stellen
II.
De woning van mijn ouden vriend,
waarheen ik mij reeds den volgenden dag
begaf, bevond zich in een allesbehalve
voorname straat en in zeer onaanzienlijk,
oud huurhuis. Toen ik de krakende, nau
we wenteltrap opklom, kon ik bij de herin
nering aan de fraaie villa in de academie
stad nauwelijks begrijpen, hoe Harders en
Ilse het nu in zulk een leelijk verblijf,
waarin licht en lucht ontbraken, konden
uithouden. En voor het eerst kwam het
vermoeden bij mij op, dat het verlies der
beide geliefde wezens wellicht niet het-
eenige ongeluk was geweest, 'dat mijn
vriend in dc laatste vijf jaren had ge
troffen.
Op een deur van de derde, verdieping
las ik zijn naam en met- eenige beklemd
heid trok ik aan de bel. Binnen wercl een
grendel weggeschoven en het volgende
oogenblik stond ik tegenover een jonge da
me, in wie ik op een andere plaats zeker
het uitgelaten bakvischje van vroeger niet
zou herkend hebben. Ilse Harders was veel
mooier geworden, sinds ik haar het laatst
had gezien, en zij deed mij nu aan haar
zuster Irene denken, zooals ik clie in mij i
herinnering nog voor mij zag. Haar figuur
had aan volheid en regelmatigheid van
vormen gewonnen, zelfs lieur haar, waar
op in dat oogenblik het volle zonlicht
viel, kwam mij weelderiger clan vroeger
voor. Maar cle vroolijkkeicl, welke haar
gelaat zoo aantrekkelijk maakte, zocht ik
daarop tevergeefs. Wol meende ik een
blijde tinteling in haar bruine oogen waar
te nemen, toen zij mij herkende, en een
fijn kleurtje, dat haastig weer verdween,
doch een uitdrukking van grooten ernst
week niet van haar gelaat en die klonk
bij alle hartelijkheid ook uit cle woorden,
waarmede zij mij welkom heette.
„Mijn vader is helaas uitgegaan", zeide
zij, toen zij, na eenige frasen over en
weer, de deur der woonkamer had ge
opend, „maar ik verwacht hem spoedig
terug en hoop, dat gij het t-ot zoolang met
mijn gezelschap voor lief wilt nemen".
Als ik nog cenigen twijfel had gekoes
terd, dat de financieelc omstandigheden
der familie Harders intusschen ongunstig
waren geworden, dan zou die nu bij het
zien der bescheiden inrichting voorgoed
verdwenen zijn. Er bevond zich in liet
kleine, lage kamertje niets meer- van al cle
mooie dingen, welke cle vertrekken dei-
villa hadden versierd. Een paar goedkoope
platen naar bekende meesterwerken had
den de kostbare schilderijen vervangen en
goedkoope, slecht afgewerkte meubelen,
welke daarbij nog uit het magazijn van een
uitdrager schenen af te stammen, maak
ten de inrichting der kamer uit.
Vel bemerkte men overal het streven
op, orn een waas van gezelligheid en be
haaglijkheid over deze schamelheid te
verspreiden, doch liet onderscheid tusschen
de werkelijkheid, welke mij hier omgaf, eu
het beeld, dat in mijn herinnering leefde,
was toch te frappant, clan dat bij het zien
der verandering niet een gevoel van smar
telijk medelijden mij had moeten bekrui
pen. Nu meende ik te begrijpen, waarom
Ilse's vroolijkheid als kind zoo 'spoedig ia.
zulk een diepen 'ernst' was overgegaan en
bleef baars vaders vervallen uiterlijk en
zijn zonderlinge zenuwachtigheid ook niet
langer een raadsel voor mij. Ik deed na
tuurlijk alsof ik niets opvallends had op
gemerkt en trachtte op een onbevangen
toon over oude herinneringen te spreken..
Het was echter onvermijdelijk, dat daar
bij ook spoedig Irene's naam werd ge
noemd en de uitdrukking van bitter ver
driet, welke zich bij de vermelding vac
haar zuster op Ilse's lief gelaat vertoon
de, bewees genoeg, hoé cliep hier nog altijd
onder het heengaan cler zuster wercl ge
leden.
„U lieeft- haar immers gekend", zeide
zij zacht, „en u weet clus wat wij aam
liaar hebben verloren. Haar kwaal was het
gevolg van een groot verdriet en geen
geneesheer was in staat- het haastig ver
loop daarvan tc stuiten. Het was een
langzaam wegkwijnen, een bijna onmerk
baar uitgaan, en toen wij haar eindelijk
zacht ingesluimerd in haar leuningstoel
vonden, moesten er weken verstrijken,
voordat wij in staat waren, het vreeselijkr
te begrijpen".
(Wordt vervolgd).
