Nederland en tie Oorley.
De Etiropeesche Oorlog.
Tweede Blad. A°. 1914.
FEUILLETON.
Vrede na den Oorlog.
N*. 16748
Doncferdag 1 October.
DAGBLAD
Onteigening Tarwe- cn Meelyoorradcn.
Wij deelden gisteravond mede, dat de
Eegeering eerstdaags zou overgaan totin
herit-riem ing van de in ons land voorrad.se
hoeveelheid tarwe en tarwemeel
Wij kunnen nu mededeelon, dat dit heden
reeds is geschied voor zoover betreft t e
voorraden, welko zich bevinden bij de
groote meelfabrieken.
Deze fabrikanten zullen in staat worden
gesteld hun bedrijf voort to zetten door het
vermalen van door do Eegeering ter be
schikking gestelde tarwe, mits zij willen
voldoen aan de te stellen voorwaarden. Ue
aflevering aan dc bakkers zal dus plaats
hebben voor rekening van de. Eegeering,
welke, zooals nu reeds geschiedt, de prij
zen zal vaststellen
De Eegeering behoudt zich bovendien het
iccht. voor aan te geven of de tarwe zal
worden vermalen tot tarwebloem of tot
tarwemeel.
Voorloopig wordt de verplichting opge
legd om uitsluitend tarwemeel.te fabricee-
ren, zoodat do broodverbruikers zich iu den
eersten tijd grootcndeels met bruin
brood tevreden zullen moeten stelleen,
tenzij zich bij de broodfabrieken en bakkers
nog eenigszins belangrijke hoeveelheden
tarwebloem mochten bevinden.
Aanvoer van Tarwe.
De aanvoer van tarwe voor regeerings-
rekening zal geregeld worden voortgezet.
Onderweg naar Nederland is een door do
rogeering in Amerika aangekochte bolang-
rijko partij meel.
Broodbakkers contra Meelfabrikanten.
Bij de Haarlemscho rechtbank zijn, naar
men weet, eenige procedures aanbangig
inzake het annuleeren van voorkoopen door
verschillende meelfabrikanten en -hande
laren, nadat door minister Treub do maxi
mumprijs voor tarwebloem no. O was vast
gesteld op ƒ14 per 100 K.G.
Thans is ook bij do Haagsche rechtbank
-een dergelijke procedure aanhangig ge-
- v.-maakt door de Rotterdamsche Broodfa-
-- briok te Leiden contra de firma Van der
Reijden, neelhandelaar aldaar. Gevorderd
^-wordt. na-Loming van do koopovereenkomst'
-if-togen den bedongen prijs subs, schadever
goeding.
Voor eischères treedt op mr. Bolsius,
voor gedaagde mr. Fokker, beiden te Lei-
den. Laatstgenoemde heeft heden Donder
dag, voor antwoord geconcludeerd.
Goederen uit Amerika.
Het ,,Hbld." meldt,dat de Holland-
Amerika-lijn, ten eindo het langdurig op
onthoud barer inkomende schepen in het
Kanaal te voorkomen, voortaan in Amerika
alleen goederen zal inladen die geconsig
neerd zijn aan de Nederlandsche rogeering.
Aangehouden Nederlandsche Schepen.
De ,,N. R. Ct." verneemt, dat eon ge
deelte van de lading uit het. st-oomsehip
„Wilis", dat op reis van Java naar Rot
terdam, naar Southampton is opgebracht,
zal worden gelost.
Het stoomschip Rotterdam" (Holland-
Amerika-lijn), naar Plymouth opgebracht,
zal waarschijnlijk èen gedeelte van do la
ding moeten lossen.
Het- stoomschip ,,Veendijk" van Newport
News en Baltimore naar Rotterdam, is gis
terochtend te Havre aangekomen.
Volgens de reederij ontbreken nadere
berichten. Vermoedelijk is het opgebracht.
Het Nederlandsche stoomschip „Atlas",
dat naar Brest was opgebracht, is gisteren
te Amsterdam aangekomen.
Landbouw- en Veehouderij.
Ten bewijze dat er geen reden is, zich
ongerust te maken, wanneer nog vee uit ons
land wordt, uitgevoerd, deelt de heer Ter
Haar in „De Veldbode" het volgende mede
In 1913, toen er nog geen oorlog was,
zonden wij alleen naar Engeland bijna 231/*»
millioen K.G. varkensvleesch, afkomstig
van zoogenaamde „Engelscke" varkens.
Schatten wij deze dooreen geslacht op 70
K.G., dan beteekenen die 23V& K.G. een
uitvoer van bijna 340,000 varkens. En dat
alleen naar Engeland! Men ziet, dab wij
wel oen varkentje te missen hebben. De ge
tallen, die wij laten volgen, geven voor
1913 heb verschil tusschen den in- en den
uitvoer aan, dus kunnen geacht worden een
beeld to geven van hetgeen wij in dat jaar
te veel hadden, al is 't nu juist niet een
Volkomen scherp beeld. Wij hadden volgens
die berekening in 1913 af te geven, zou de
beursman zeggen, in ronde getallen 32,000
stieren, ossen en koeien en 9000 kalveren,
voor de slachtbank bestemd150 fokstieren,
17,000 melk- en kalfkoeien, 1500 stuks jong
fokvee, 85,500 schapen en lammeren, 36,000
varkens, 35 millioen K.G. boter, 6*0 millioen
K.G. kaas, 36 millioen K.G. varkensvleesch,
15 millioen K.G. rund- en kalfsvleesch, 7
millioen K.G. schapen vleesch, 9 millioen
K.G. gezouten varkensvleesch en spek, 20
Tnillioen K.G. gerookt of gedroogd va.r-
kensvleesch en spek, 7 millioen K.G. eieron,
20 millioen K.G. appels, 5 millioen K.G.
peren, 26 millioen K.G. sluitkool, 13 mil
lioen K.G. bloemkool, 40 millioen K.G.
uien en sjalotten en nog 75 millioen K.G.
niet afzonderlijk genoemde groenten. Daar
bij kwamen nog ongeveer 12 millioen K.G.
verduurzaamde groenten.
Wel zou do heer Ter Haar wensoliclijk
een verbod t-ot uitvoer van in
on3 1 and geproduceerd handelsveevoeder
met te gelijk vaststelling van ecu redelij
ken maximum prijs.
Wetsvoorstel ter voorkoming
van gedwongeu ontruiming van Woningen.
De heer Hendels heefb bij de Tweede Ka
mer een. voorstel van web ingediend ter
.voorkoming van in de huidige buitenge
wone tijdsomstandigheden - ongewenschte
gedwongen ontruiming van woningen.
Aan de toelichting wordt het volgende
ontleend
Gaarne wordt erkend, dab in deze buiten
gewone tijdsomstandigheden getracht moet
worden don gewonen gang van het maat
schappelijk leven zoo lang en zoover moge
lijk te handhaven. Doch ten slotte kunnen
er situaties komen, waar abnormale behoef
ten abnormale voorziening vereiscken.
Do wet t-ot prijsbetaling van levensmid
delen en Beurswet zijn er voorbeelden van.
Zoo ook hier. Honderden vorderingen tot
ontruiming, veelal van goedkoopere wonin
gen zijn reeds bij den rechter aanhangig ge
maakt. Souimigo rechters hebben tot dus
ver, door termijnen voor antwoord toe te
staan of de uitspraak van heb vonnis uit
te stellen de ontruiming eenigeu tijd te
gengehouden, maar de vonnissen worden
ten slotte geveld en.... geëxecuteerd.
De „Uitwin ningswet" (de voorsteller
merkte het reeds bij de openbare behande
ling dier wet op) geeft hier geen baat. Het
gaat hier n.I. niet om uitstel van betaling.
De verhuurders beëindigen eenvoudig de
huur.
Minder dan ooit kan in deze tijden ge
duld worden dat, alléén op grond van onver
mogen,' gezinnen op straat worden gezet,
en van werkloozen ook dakloozen worden
gemaakt. Naar bevond van zaken, en na
(evenzeer als dit trouwens bij do toepassing
van de „Uitwinniugswet" geschiedt) zich
alle noodig geachte inlichting en voorlich
ting te hebben verschaft, behoort de rech
ter de gevraagde ontruiming ,to mogen wei
geren, met voortduring van de gevolgen
dier weigering gedurende een zekeren ter
mijn.
intusschen zou van een dergelijke beslis
sing zonder méér, het, gevolg zijn, dat de
huurder door het vonnis van den rechter
zijn bevoegdheid tot bewoning geconti
nueerd zag, zondor dat de verhuurder eenige
aanspraak op vergoeding zou kunnen doen
gelden. Dit zou uiteraard een onbillijkheid
zijn. Het wetsontwerp bedoelt de last, die
nu alleen op den geheel of ten deele tot be
talen van den huurprijs onmachtigen huur
der drukt, naar billijkheid te doen verdee-
len door den rechter, die, vertrouwd met
uitzettings-pr.ocedures, door deze -y^at op de
meeste ruime wijze is in staat gestéld op de
hoogte te komen van de behoeften en de
draagkracht van beidé, partijertg;-r-
Hij kan die last leggen ten deeüè op den
verhuurder (door tijdelijke vermindering
van den huurprijs) ten deele op
den bewoner (door heb deel te bepaleD,
van den door hem vastgesteklen huurprijs,
dat deze zal te hebben te voldoen), en ten
slotte tén deele op dén staat.
Een regeliug gebaseerd op hulp van steun-
comité's, door uitkeering van „huurbons",
zal zoo vreest de 'voorsteller, niet voldoen
de blijken, ook al springt do rogeering,
gelijk als haar bedoeling verluidt die
steuncomité's met de helft van het daartoe
door hen uit te keeren bedrag bij.
Immers de grootte van de geldmiddelen
ter beschikking dier steuncomité's hangt af
van de min of meerd.ere vrijgevigheid van
het publiek, en mist dus. vastheid en zeker
heid, terwijl die steuncomité's vrij blijven,
naar eigen inzicht engeneigdheid, al dan
niet zich de zorg voor de voldoening van
huurpenningen aan te trekken.
Maar bovenal klemt, dat beschikkingen
der huiseigenaren voorgesteld omC g'énoegeu
te nemen met een huurbon, tegen- inwisse
ling waarvan door liet Steuncomité dan een
deel van den huurprijs .zou worden uit/oe-
taald, kunnen worden geaccepteerd, doch
Óók geweigerd
Er zit in zulk een „regeling" niet de noo-
digo binnende kracht.
Noodig is een dwingend gezag, dab alle
omstandigheden en factoren in aanmerking
genomen de macht moet hebben vastheid
en zekerheid te scheppen in do verhouding
van bewoner tot verhuurder, met billijke
verdeeling der lasten zoolang de buitenge
wone toestand dit vergt.
De voorsteller is van oordeel, dat de door
hem ontworpen regeling op de minst om
slachtige wijze den weg aangeeft, om tot dit
doel te geraken.
En hij ziet tevens in deze wettelijke re
geling een sterken prikkel voor de ver
huurders, om de door steuncomité's of door
hun tusschenkomst voorgestelde billijke
schikkingen vrijwillig te aanvaarden.
Hel Dienstboden vraagstuk.
De oorlog heeft- ook invloed op het dienst-
bodenvraagstuk. In Zuid-Limburg blijkt, dit.
althans. Op een advertentie, in welke een
dienstbode wordt gevraagd, komen nu
heel andei-s dan vroeger tal van aanbie
dingen. Limburgsche meisjes, die in gewo
ne tijden gaarne te Luik of in het Luikscho
dienen, zijn nu vrij. Ook wordt de arbeid
in de fabriek thans niet zoo ruim beloond.
Op de Slagvelden aan dc Aisnc.
De militaire medewerker van de „Times"
legt er nadruk op, dat de bondgenooton in
Frankrijk goed gevoed zijn en in de best-©
stemming verkeeren. De gelederen zijn dicht
en iedereen is overtuigd van een goeden
uitslag van zijn inspanning. Het is waar
vervolgt hij dat de zwaarste artillerie van
de Duitschers verder draagt dan de Eri-
gclsche, zooals de „long Toms" van de
Boeren in het begin in Zuid Afrika deden.
Maar men heeft gemerkt, dat cle projec
tielen van de zware Duitsche kanonnen,,
hoe nuttig ook voor het vermelen van dor
pen of permanente verdedigingswerken,
weinig uitwerking op veld versterkingen
hebben. Als de projectielen barsten, doen
zij even weinig kwaad als die van de zware
stukken van de Boeren.
Do toestand van de Duitsche troepen is
heel anders dan die van de bondgenoot en,
te oordeelen althans naar den toestand
waarin zich gevangen genomen Duitschers
bevinden. De Engelsche officieren van ge
zondheid melden, dat zij bloedarmoedo
hebben, en duidelijk den invloed vertoonen
van het leven op ijzeren rautsoenen en op
al wat zij maar konden oppikken. Hun ze
nuwen zijn in veie gevallen geheel ontred
derd. De Duitsche aaovoerders, hebben dan
ook, volgens den deskundige van de „Ti
mes", het onmogelijke van hun manschap
pen gevergd. Dezen hebben zich overloöpen.
Zij hebben in dichte formaties moeten vech
ten. De aanvoer liep spaak en de meDSche-
lijke machinerie moest ten slotte de gevol
gen hiervan ondervinden.
De Duitschers zijn blijkbaar niet op de
Aisne teruggetrokken of defensief to blij
ven. Zij trokken terug, omdat zij er toe ge
noodzaakt waren, en omdat zij gebrek aan
munitie en voorraden hadden. Zij reken
den er op om, als zij eenmaal verversoht en
versterkt waren, den opmarsck voort- te zet
ten ten einde door liet centrum van de
bondgenooton heen te breken en eeri derde
van de Fransclie linie af te snijden Da-
melijk het gedeelte dat tegenover de twee
kroonprinsen in het Oosten staat. Zij kun
nen, niets van dit- alles doen, en generaal
Joffra vindt, terwijl li ij zijn linie harclneK-
kig handhaaft, middelen om zijn liukervleu-
gel uit te breiden en liet verzet van de
Duitschers langzamerhand te breken. De
bondgenooten hebben geen haast. Zij behoe
ven geen mannen te verspilleu in vruchte-
looze aanvallen, maar zij winnen gaande
weg veld op vele punten langs het ontzag
lijke front.
De langzame vernietigingsoorlog is in
vollen gang. Reeds nu schatten goede be
oordeelaars het verlies van de Duitschers
in Frankrijk op 400,000 man.
Zeer belangwekkend cn belangwekkend
uit velerlei oogpunt is de toestand in
Frankrijk. Yan de Zwitscberscbe grens ~.j
Belfort langs de linie, die door de strijden
de legers bezet is, tot Péronne bedraagt do
afstand 450 K. M. en zoo de Duitschers op
die linie over een millioen man beschik
ken, dan beteekent dit twee man per yard.
Klaarblijkelijk is de bezetting op de cene
plaats licht en elders weer dichter, maar
één diug is duidelijk, dat c!e Duitschers
gea.i mannen van het westelijk front- meer
kunnen terugroepen, zoolang de beslissing
hier nog niet gevallen is. Hoe langzaam
wij ook voorwaarts rnogea gaan, hoe zwaar
onze verliezen ook zijn en hoeveel ge
duld gevergd wordt, de Engelsch-Fransche
bondgenooten hebben het voor cle Duit
schers oumogelijk gemaakt hun oorspron
kelijk plan uit te vteren en hoe verder de
operaties zich uitstrekken des te meer zal
er van de Duitshce linie en van de Duitsche
hulpmiddelen gevergd worden.
Belangwekkend is ook het nieuws, dat de
Duitsche legerkorpsen van hun centrum en
hun linkerzijde hebben moeten "aanvoeren
om hun rechtervleugel te verlengen en dat
sommige per spoor aangevoerd hebben over
Aken, Luik en Kamerijk. Dit is een herha
ling van den coup in Oost-Bruisen, maar
hij zal zulk een succes niet hebben, want de
vliegers der verbondenen bespieden elke be
weging zoowel van groote troepen als vaa
spoorwegen en hoewel hun berichten bij bet
publiek niet bekend worden, mogen wij er
zeker van zijn, dat het Franscho opperbe
vel volkomen op de hoogte gehouden wordt.
Wij moeten verwachten voortdurend en op
groote 6chaai gebruik te zien maken var»
spoorwegen voor taktische doeleinden nu
cle geveehtslinies zich over een lengte van
210 tot- 480 K. M. uitstrekken. En bij zulke
verrichtingen zijn de legers, die in hun eigen
land opereeren als regel in het voordeel.
Een ander punt, dat door dit vervoeren
van Duitsche krachten van het eene punt
naar het andere in de westelijke gevechts
linie duidelijk gemaaxt wordt, is, dat al de
Duitsche strategische reserves opge-*uikt
moeten zijn. Volgens de normale Duitsche
theorie zou een leger-linie, die in omstan
digheden verkeert, waarin zich thans de
Duitsche legers bevinden, in haar achter
hoede bijv. aan de Maas of den Rijn, groote
strategische reserves hebben, wier taak het
zou zijn een overwinning te bekrachtigen of
een nederlaag weer goed te maken, Zulke
reserves schijnen nu niet beschikbaar te zijn
en het eenige middel, dat den Duitschers
ten dienste staat om een deel van hun linie
t-e versterken is op de eene plaats een gat
te maken om er op de andere een te stop
pen.
Sedert den val van Maubeuge zijn do
Duitsche troepen die door cle stad waren
gemarcheerd, uitsluitend samengesteld ge-
weest uit jongelieden en oude mannen, die
ternauwernood bij machte waren, de ver
moeienissen te doorstaan. Eiken dag zou
den er uit Maubeuge zes of zeven treinen
mét gewonden in de richting België ver
trekken.
Een avontuurlijke Treinrit.
De „Nieuwe Gazet" maakt, melding van
een avontuurlijke reis, Zondagmiddag door
een Belgischen trein van Hamont naar
Antwerpen ondernomen, en schrijft daar
omtrent:
De enkele vreedzame reizigers, welko te
Hamont waren ingestapt, in de vaste over
tuiging ongestoord Antwerpen te bereiken,
waren niet weinig verwonderd te Baelen
Wezel den trein te zien stoppen. Dit- is de
laatste halte voor Moll en de. chef had
bericht ontvangen, dat de laatste plaat»
door de Duitscho troepen bezet was.
Het oponthoud duurde niet lang, want na
een half uur kwam er telegrafisch bericht
uit Moll, dat alle gevaar was geweken en de
trein kon doorkomen. Dit was een list, door
den bevelvoerenden officier van de troepen
te Moll gebruikt, om den trein in handen
te krijgen.
Deze vervolgde dus zijn weg. Te Moll,
naar gewoonte willende stoppen, werd men
echter op een knetterend geweervuur ont
vangen, gericht op do machine en op den
onmiddellijk volgenden wagon.
De machinist en de stoker toonden ech-
i ter een heldhaftige koelbloedigheid en
stoomden uit alle macht vooruit. Ouclertus-
j schen hadden vier militairen, in den wa
gon gezeten, zien dapper te weer gesteld.
Een hunner was boven op den wagen gekro-
I pen, drie anderen stelden zich op voor cle
Si
Zijn zaak marcheerde intusschen, zoodafc
men reeds na een jaar tijds beweerde, dat
ze een paar duizend dollar waard was.
Daar werd echter een tweéde bazar ge
opend. Het toeval wilde, dat deze door
een Duitsche werd opgericht: Künigonde
en Eduard, Eduard en Künigonde I
Reeds dadelijk geraakten zij op voet van
oorlog, doordat mejuffrouw Neumann of
zooals zij zichzelve noemde „miss Neu-
.mann" bij een door haar aangebodea
„lunch" haar gasten pannekoeken voor
zette, die van meel, met soda en aluin
vermengd, gebakken waren. Natuurlijk zou
ze daardoor zichzelf de meeste schaclo heb
ben gedaan, zoo ze niet onder getuigeQ
liad kunnen verklaren, dat ze dit meel,
daar het bare nóg niet uitgepakt was, bij
Hans Kasche had gehaald.
Hans Kasehe dus bleek te zijn een laag
hartig intrigant, die terstond zijn con
currentie bij bet publiek onmogelijk wilde
maken.
Hoewel bet te voorzien was, dat het tus
schen die beiden tot een scherp concur-
reeren zou komen, had men nooit kunnen
denken, dat die concurrentie zou ontaar
den in persoonlijken haat. Zij verzonnen
alles um elkaar zooveel mogelijk te hin
deren.
Zooals daar gebruikelijk was, verbrand
de Hans \s avonds voor zijn deur do vuil
nis, doch hij deel liet slechts dan, als da
wind zóó woei, dat de rook naar den
winkel zijner concurrente joeg.
Miss Neumann echter noemde Hans
nooit anders dan „Mof", waarmede zij
dacht hem zwaar te beleedigen. Aanvan
kelijk werd er om gelachen, te meer, daar
geen van beiden Engelsch sprak. Lang
zamerhand vormden zich echter twee par
tijen in het stadje, de Hansen en de Neu-
mannen, die elkaar met leede oogen be
gonnen aan te zien, wat de rust en het
geluk der republiek in gevaar bracht.
Mijnheer Davis, wijselijk er op bedacht,
het kwaad in het begin te stuiten, tracht
te den Duitsclier met zijn landgenoote te
verzoenen. Vaak gebeurde het, dat hij,
midden in de straat staande, beiden in
hun moedertaal aapsprak„Waarom twist
ga toch met elkaar? Koopt ge niet uw
schoenen bij één en denzelfden schoenma
ker? Ik lieb ze tegenwoordig zoo mooi,
dat men ze iu San-Francisco niet beter
vindt".
,,'t Is vergeefsche moeite, man, je waar
aan te prijzen aan iemand, die dra zon
der schoenen zal rondloopen!" viel miss
Neumann boosaardig in.
't Was reeds zoo ver gekomen, dat de
zaak NeumannHansen op openbare ver
gaderingen ter sprake werd gebracht.
Daar in Amerika nochtans een man, in
een twist zijnde met een vrouw, steeds
het onderspit moet delven, belde het mee-
rendeel ovei tot de partij van miss Neu
mann.
Hans werd gewaar, dat zijn bazar niet
meer rendeerde als vroeger. Ook miss
Neumann kon niet op bijzondere drukte
pochen, wijl vorreweg de meeste vrouwen
op Kasche's hand waren. Hadden ze geen
van beiden iemand in hun winkel, dan
gingen miss Neumann en Hans aan hun
deur staan, elkaar woedende blikken toe
werpend.
Miss Neumann neuriede dan meestal
„Mof, Mof, Mof".
Meneer Hans mat. haar van hoofd tot
voeten en brak dan in een helsch gelach
uit.
Dat' het tusschen hen beiden niet tot
een gerechtelijke vervolging kwam, lag
alleen daaraan, dat Hans beslist elk pro
ces' zou verliezen, te meer, daar miss Neu
mann de „Saturday Weekly Review" on
der haar vrienden telde.
Hans kreeg daarvan een stellig bewijs,
nadat hij het praatje had rondgestrooid,
dat miss Neumann valsch haar droeg
Weldra- bracht de Saturday Weekly Re
view" een artikel, waarin de redacteur
de lasterpraatjes van dien Mof in het
gemeen besprak, teil slotte echter na in
formatie bij betrouwbare personen de
plechtige verzekering gaf, dat de- echtheid
van het haar van zekere belasterde lady
boven twijfel verheven was.
Van toen af gebruikte mijnheer Hans
's morgens zwarte koffiehij wou namelijk
van den redacteur geen melk meer «koo-
pen.
Miss Neumann daarentegen nam nu da
gelijks een dubbele portie. Bovendien liet
ze heur haren voortaan los hangen, zoo
dat ieder zich overtuigen kon, dat Hans
een leugenaar was.
Tegenover zulke vrouwenlist was Hans
weerloos. Zijn tegenstandster kreeg daar
door meer en meer voet. lederen morgen
kwam ze aan de deur van haar winkel en
steeds duidelijker zong ze: „Mof, Mof".
„Waarmee zal ik haar toch klein krij
gen?" dacht Ilans. „Zou ik haar kippen
vergeveu? Neen, men zou me dwingen ze
te betalenDoch wacht, daar valt
me iets in".
En tegen den avond kon juffrouw Neu
mann tot haar groote verwondering waar
nemen, dat meneer Hans een groot- aantal
zonnebloemen voor bet tralievenster van
zijn kelder opstapelde.
Ik ben toch nieuwsgierig, wat dat wor
den moet", dacht ze bij zichzelve.
De avond begon inmiddels te vallen.
Heer Hans bad de zonnebloemen in twee
rijen gelegd, zoodat er in het midden een
smal paadje naar-het kelderaampje vrij
bleef. Daarheen bracht hij een in een loek
gehuld voorwerp; met den rug naar juf--
frouw Neumann ontdeed bij hot geheim
zinnige ding van zijn hulsel, bedekte het
daarna met blaren van zonnebloemen en
schreef dan eenig-j woorden op den muur.
Miss Neumann bestierf het bijna van
nieuwsgit-ighei 1.
„Zeker iets over mij", dacht ze
„Komaan, als alles in de rust is, ga ik
eens poolshoogte nemen".
Na voltooiden arbeid ring Han3 naar
boven en kort daarop deed hij het licht
uit.
Heel zacht, de bloote voeten in pantof
fels gestoken, toog miss Neumann op ver
kenning.
Bij de zonnebloemen gekomen, liep ze
regelrecht op het venster aan, ten eindo
heb schrift op den muur te kunnen lezen.
Plotseling slaakte ze een wanhopigen gil,
ze draaide en spartelde, alsof ze met- een
onziclitbaren vijand kampte, ten slotte be
gon ze luid kreunend om hulp te roepen.
Daar werd boven een venster geopend.
„Wat is hier te doen?" vroeg Hans be
daard. „Wat is er aan de hand."
„Ellendige Mof I" schreeuwde de juffer
„Jij vermoordt mei Morgen kom je aaa
de galg! IIulp, redding!"
„Ik kom dadelijk beneden", zei Hans
doodbedaard. En werkelijk, na een oogen-
blik verscheen hij met een licht in cle hand
aan do deur. Hij keek juffrouw Neumann
aan, die stond als aan den grond gena
geld dan barstte hij in een luiden lach
uit.
„Wat's dat? Juffrouw Neumann? Ha!
ha! ha! Goeden avoucl, juffrouw! Ha! ha!
ha Ik hacl de klem gezet om den vos te
vangen, en nu is er een juffrouw in de val.
Waarom moest de juffrouw ook in mijn
kelder kijken?"
„Ik had nog wel een waarschuwing op
clen muur geschreven, opdat niemand er
in zou loopen. Schreeuw maar hard, juf
frouw, dan kunnen ze je allemaal in de
klem zien! Goeden naclit, juffrouw Neu
mann, en4 veel pleizier Ik hoop, dat do
tijd u niet lang zal vallen!"
Miss Neumann bevond zich in een
hachelijke positie. Wat kon ze doen Om
hulp roepen Dan kwamen de menschen
toeloopen en ze zouden haar uitlachen op
clen koop toe. Niet roepen? Haar hoofd
duizelde, 't Was of do huizen rondom haar
dansten. De maan had, naar het haar toe
scheen, de gelaatstrekken van Hans aan
genomen en grijnsde, spottend haar aan.
Zij zou maar in bezwijming vallenda?
was de beste uitweg.
(Wordt vervolgd).
