Heyst op don Berg, Westmeerbdeck, Nor-
der wij ck on Morekhovcn bezet.
Waarschijnlijk zijn het dezelfde troepen,
die door Belgisch. Limburg gekomen zijn,
Beverloo en Leopoldsbrug- beschoten hebben
en slag hebben geleverd met onze voor
posten tusschcn Moll en GfKeel.
Overal hebben zij de dorpelingen opge
jaagd maar Antwerpen, waar Zondag don
heelen dag weer vluchtelingen bij duizenden
toestroomden, strompelend onder den droe
ven last van alios wat zo nog hebben kun
nen redden.
De gevechten hij Aalst.
Betreffende het gebeurde bij Aalst wordt
nog medegedeeld, dat de stad Vrijdag door-
8000 Duitschcrs werd aangevallen. Deze
hadden Zaterdag deelgenomen aan een ge
vecht, waarbij zij verslagen waren en
door de Belgen tot in de stad achter
volgd werden. Hierop lichtten zij hun
batterijen op de Hekelghem, van waar
zij bommen wierpen op de nieuwe
wijken. Het station, de Nieuwe Kerk, en
het College werden door verscheidene pro
jectielen geraakt. Verscheidene gebou,\ven
vlogen in brand. Achter den rechteroever
van de Dender verschanst, poogden de
Duitschers den opmarsch^ der Belgen te
stuiten. Zelfs trachtten zij den linkeroever
te passeeren, daar zij meester waren over
de drie bruggen over de Dender. Zij werden
echter door mitrailleurs gedwongen over
Aalst terug te trekken.
Gedurende deze actie hebben de Belgen
vier kanonnen buitgemaakt en 800 gevan
genen. Maandag kwamen de Duitschers
opnieuw opdagen. De stad was nog niet
geheel door de inwoners verlaten, hoewel
Zondag een groot deel gevlucht was en
het gevaar zeer dreigend was. Maandag
morgen evenwel vernamen de Belgische
troepen, dat Duitschers kwamen opzetten
uit de richting van Hekelghem en het ge
hucht Melbecke. De inwoners ontvingen
om zes uur 's morgens den dringenden
raad de stad zoo spoedig mogelijk te ver
laten. Deze werd hierop door alle inwo
ners ontruimd^ Sommigen begaven zich
te voet tct Quadrecht en vervolgens per
trein naar Gent, anderen legden den weg
geheel te voet af of maakten gebruik van
voertuigen, waarin zij zooveel mogelijk hun
have en goed meenamen. De stad was
thans geheel verlaten en de Duitschers
rukten er binnen.
Dc Duitschers in Frankrijk.
De officieel© Fransche kennisgeving van
gistermiddag drie uur zegt, dat op den
Franschen imkeivleugel, ten noorden van
de Sommo en tussehen Somme en Oise d©
Duitschevs verscheidene aanvallen onder
nomen hebben, die afgeslagen zijn. Ten
noorden van de Aisne is geen verandering
ingetreden.
In het centrum, in Champagne en ten
oosten van Argonne, hebben de Duitschers
zich bepaald tot hevige kauocnades.
Tussehen Argonne en de Maas zijn onze
troepen, die zeer sterke stellingen tegen
over zich hebben, eenigszius opgeschoten.
Op de heuvels aan de Maas iu Woevre en
op den rechtervleugel (Lotharingen en de
Vogezen) is de toestand niet merkbaar ge
wijzigd.
Wij hebben nog tal van krijgsge
vangenen gemaakt. Zij behoorden voorna
melijk tot het zevende actieve legercorps,
het zevende reservecorps, het 10e, 12e 15e
en 19de Duitsche legercorps eindigt dit com
muniqué.
Het Duitsebe groole hoofdkwartier meld
de gisteravond over den strijd in Frankrijk:
Up den rechtervleugel van ons leger in
Frankrijk zijn verscheidene tot nog
toe onbeslist gebleven gevechten geleverd.
Op het front tussehen Oise en Maas is het
over het agemeen nis tig geweest. Het leger
dat de Maasforten aanvalt heeft opnieuw
uitvallen uit Verdun en Toul afgeslagen.
Het Engclscbe officieele persbureau
maakt een beschrijving openbaar van een
ooggetuige uit het groote hoofdkwartier
over de bewegingen van de Engelsche en
Fransche legers. Deze maakt melding van
de verwonding bij een tweegevecht in de
lucht van een Engelsch vlieger, die de
Duitschers voortdurend had bestookt door
hot. werpen van bommen in hun stellingen.
De vlieger was opgestege in een vliegtuig
voor een persoon en werd getroffen door de
waarnemer van een Duitsch vliegtuig met
twee personen, li ij is er gelukkigerwijze in
geslaagd nog binnen de Engelsche linie, na
bij een ambulance, te landen.
Bij het mooie weer op den 23en en 24en
hebben tal van Fransche, Engelsche en
Duitsche vliegers vluchten gedaan.
Het rapport herhaalt dat de strijd in
Frankrijk meer en meer op een belegerings
oorlog gaat gelijken en zegt dat de Duitsche
staf na den terugtoent van het leger de stel
lingen aan de Aisne niet dan na nauw
gezet onderzoek kan hebben gekozen. Het
is duidelijk dat de Duitschers de mogelijk
heid van een defensieve houding niet over
het hoofd hebben gezien, toen het strate
gische plan van den offensieven veldtocht in
bijzonderheden werd vastgesteld.
De „Vorwarts" verboden.
De uitg. van de „Vorwart-s" is, gelijk men
weet, voor onbepaalden tijd verboden. Het
laatst verschenen nummer, van Zondag, be
vat het volgende artikel:
Groote organisaties zijn gevormd en ver
rtrekkende maatregelen zijn genomen om
„dc waarheid naar het buitenland te bren
gen", d. w. z. om naast de Engelsche,
Fransche en Russische berichten over den
oorlog en den algemeenen toestand de Duit
sche voorstelling ingang te doen vinden.
Ö>f het overal en in volle mate gelukt, kan
hier niet beslist wTorden. In elk geval too-
Den de kosten, die men hiervoor maakt, hoe
moeilijk het is om voor de Duitsche berich
ten vertrouwen te wekken.
Men mag wel aannemen, dat het veel ge
makkelijker zou gaan, Indien niet dadelijk
na het uitbreken van den oorlog, eenige
weken lang het verkeer met het buitenland
bijna geheel afgebroken was geweeet niet
zonder medewerking van de Duitscba mili
taire autoriteiten, die daaïvoor ongetwijfeld
militaire redenen hadden.
Maar dat alleen kan de feitelijk bestaan
de moeilijkheden niet verklaren. Men moet
teruggaan tot den vredestijd om ze geheel
te begrijpen. Er is tegen de Duitschers in
het buitenland ook in het neutrale bui
tenland sedert langen tijd veel wantrou
wen, argwaan en vijandschap opgestapeld,
en thans zien wij daarvan de gevolgen.
Duitsehland beleefde in de laatste decen
nia een economischen opbloei als geen an
der land. Dat beteekende in de kapitalis
tische maatschappij het opkomen van
sterk imperialistische neigingen, waaraan
de woordvoerders der belanghebbenden
vaak genoeg maar al tc duidelijk uiting ga
ven. Dat deed buiten verdenking opkomen
en ontstemming, een gevoel van bedreigd
zijn althans in- de kapitalistisch-belang-
hebbendo kringen, die het hunne deden om
het ook breederen kringen in te boezemen.
De chauvinisten over de grenzen echter
zouden nauwelijks zoo groot succes met hun
propaganda hebben gehad, indien hierbij
r>og niet iets ander-s was gekomen: Het land
dat zoo schitterend opbloeide, was tevens
het land dat zijn arbeiders de socialisten
wet schonk, dat ook na afschaffing van de
ze wet, een chicaneerende politie-regeering
had en de gelijke rechten van zijn burgers
alleen op het papier der constitutie had
staan. Wel stond naast dit Duitsehland het
zeer veel ergere Rusland.
Maar Rusland was ver verwijderd, behar
tigde zijn belangen meer in het verre en
naburige Oosten, was met de Westersche
mogendheden politiek nauw verbonden en
de revolutie van 1905 had getoond, dat de
heerschende kringen in Rusland niet heel
vast in het zadel zaten.
Zoo leek aan het overige buitenland, ook
aan de arbeidende klassen in het buiten
land, Duitsehland steeds een mogendheid
welker heerschappij militarisme en politieke
onderdrukking beteekende. Zoo kon dat
wantrouwen, die verbittering ontstaan, die
onze t>orlogszuchtige tegenstanders in de
heerschende klassen bij dezen strijd zoo
tegemoet kwamen en die ons bij de neutra
le staten slechts met de grootste moeite
sympathieën doet verwerven. Zoo is het te
verklaren, dat ook uit de kringen der ar
beiders in het buitenland uitlatingen kwa
men, die zeer te betreuren zijn. Te betreu
ren vooral, omdat zij het Duitsche volk als
geheel verantwoordelijk stellen voor het
geen slechts het drijven van een kleine
klasse was, omdat ze generaiiseeren en
overdrijven. Zoo kon men bijv. in het Itar
liaansch vakvereenigingsblad met droefenis
lezen, dat de Duitschers in het algemeen
als roovers bestempeld werden, dat men de
onzinnige legende verspreidde, dat de
Duitsche troepen grijsaards en kinderen in
den strijd als levende schilden voor zich
uitdreven.
De partijgenooten in het buitenland kun
nen er zeker van zijn, dat de Duitsche
arbeidersstand elke roofzuchtig© politiek
ook nu nog evenzeer afkeurt als steeds te vo
ren en dat hij voornemens is, de op buit be
luste onderdrukking van vreemde volken
zoo krachtig te bestrijden als de omstandig
heden maar zullen veroorloven. De partij
genooten in het buitenland kunnen er ze
ker van zijn, dat als de Duitsche arbeiders
mede hun vaderland verdedigen, zij daar
om toch nooit zullen vergeten, dat hun be
langen dezelfde zijn als die der proletariërs
in de andere landen, die evenals zij zelf zon
der hun wil, ja tegen hun herhaaldë na
drukkelijke vredesbe-toogingen in, tot den
oorlog werden gedwongen en daar thans hun
plicht doen. De partijgenooten in het bui
tenland kunnen er zeker van zijn dat het
Duitsche volk niet minder humaan is dan
eenig ander, waartoe de opvoeding door
de arbeidersorganisaties zooveel mogelijk
trachtte bij te dragen. Al mogen Duitsche
soldaten in de opwinding van den oorlog
wandaden hebben gepleegd, onder ons zal er
niemand zijn die ze billijkt zoo min als
de gruwelen van anderen gebillijkt worden.
In het kader der Duitsche persberichten
en artikelen past dergelijk geschrijf niet.
Evenmin dat wat elders in het blad is opge
nomen over Russische gruwelen.
De mededeeling, dat de „Vorwarts" niet
meer mag verschijnen wordt erg kort ge
daan. Het blad schrijft: De militaire over
heid in de provincie Brandenburg beeft ons
Zondagavond om 9 uur de volgende be
schikking doen toekomen: ,,Het verschij
nen van de „Vorwarts" wordt hierbij tot
nader order verheden. De opperbevelheb
ber (w. g.) Von Kessel, veldmaarschalk."
Sedert de laat-s'te weken was de „Vor-
warts' het eenige Duitsche dagblad, dat nog
naar objectiviteit streefde. Reeds werd het
door de militaire autoriteiten voor drie da
gen geschorst, maar blijkbaar heeft de so
ciaal-democratische orgaan zich door deze
waarschuwing niet laten intimideeren. De
wapenstilstand, waarbij zelfs stationsver
koop was toegestaan, die bij het begin van
den oorlog tussehen de Duitsche regeering
en de „Vorwarts" gesloten was, is dus van
korten duur geweest. Op de groote meerder
heid der Duitsche socialisten zal de schor
sing van hun lijf-orgaan zeer ontstemmend
werken.
De Keizer ziek?
De correspondent van de Times", te
Genève meldt, dat het aldaar verschij
nende en doorgaans goedingelichte blad
,,La Suisse" een telegram uit Bazel publi
ceerde, volgens hetwelk de keizer onge
steld is en aan longontsteking lijdt, ver
oorzaakt door zijn val in een loopgraaf
vol water»
De Ex-Mbret wéér Duitsch Officier.
Prins Wilhelm von Wied, dio voor .zijn
vertrek naar Albanië ritmeester was bij de
garde uhlanen te Potsdam, liet in Wcencn
polsen, of men daar zijn wensch om weder
in het Duitsche leger dienst te nemen zou
goedkeuren. Yan toonaangevende zijde is
medegedeeld dat de prins weder in Duit
se hen krijgsdienst kan treden..
Een belangrijke beslissing.
Het marinebestuur te Grimsby maakt be
kend, dat van Donderdag a.s. af geen trei
ters van neutrale staten moer de havens op
de Oostkust van Engeland mogen binnen
komen of vandaar uit visschen, doch dat zo
wel van de westkust uit mogen visschen. Dit
betreft een groot aantal Nederlandsche en
Deensche treilers.
De Fransche Alpenjagers.
In een Duitschen veld postbrief over de
berggevechten in de Vogezen wordt ver
haald van de Alpen-jagers, de elitegroepen
van Frankrijk. De Alpen-jagers zijn prach
tige groote en sterke gestalten, goed ge
kleed. Zij hebben stevige beslagen schoe
nen, slobkousen en wollen dekens. In hun
donkerblauw uniform, met hun eigenaar
dige mutsen zijn zij in de bosschen haast
onzichtbaar. Hun wijze van vechten is
eigenaardigzij zitten in de boomen, vast
gebonden achter een dekking van loof, zoo
dat zelfs het vallen der gesneuvelden hun
stelling niet zou kunnen verraden. Zij schie
ten nog wanneer de troepen reeds onder
hen door zijn getrokken. Wij moesten een
boom omhakken, om de schutters te kunnen
ontdekken. Onder het marcheeren krijgen
wij steeds van alle zijden geweervuur, zon
der de vijandelijke soldaten te zien. Daarbij
kennen de Alpenjagers den weg zeer goed
en hebben zij zich overal genesteld. Alle
wegen zijn versperd en ook de gevaarlijke
voetpaden zijn onbegaanbaar. Daar de Al
penjagers over muildieren beschikken, kun
nen zij hun berg-artillerie en mitrailleurs
gemakkelijk bewegen.
Verschillende hutten en holen verschaf
fen de Alpenjagers beschutting; ook de le
vensmiddelen zijn daar. Daarentegen liggen
de Duitsche landweermannen dag en nacht
op den natten grond, zonder beschutting,
want tenten kunnen in de nabijheid van
den vijand niet opgeslagen worden.
Wij hebben een vreeselijk onweder gehad
de bliksem sloeg in een compagnie en ver
wondde twee officieren. Er volgde een storm
op, die zoo hevig was, dat wij niet op de
boenen konden blijven staan. Het dragen
i van kleeren of verkleeden is onmogelijk.
Daarbij komt nog, dat men Roode-Kruis-wa-
gens of veldkeukens moeilijk 1200 M. hoog
kan trekken.
Onze bataljons vechten in de Vogezen
voortdurend afzonderlijk. Nu eens is een
berg door do Beieren, dan weer door de
Franschen bezet.
liet déeoreeren van een Vaandel.
Gisteren hebben de telegrammen melding
gemaakt van het décoreeren van het vaan
del van het 29Sste Fransche regiment
Deze onderscheiding was om de volgende
redenen gegevon.
Den 7den September zouden het 22ste en
het 23sto Tegiment benevens compagnieën
van het 298ste regiment tirailleursgewijs
verspreid worden tegen vijandelijke afdee-
lingen, die rich op een afstand van 700 tot
800 meter bevonden. Toen de afstand klei
ner werd, staken de Duitschers de handen
op en riepen: „France, England, amis".
De Franschen naderden zonder wantrouwen
te koesteren, totdat zij opeens de volle laag
kregen. Zij lieten rich echter niet uit het
veld slaan en antwoordden met een bajo-
netaanval. Daarbij zagen zij het half ont
plooide vaandel, waarop zich twee Duit
schers gelegd hadden. De fuselier Guille-
mard doorstak den vaandeldrager met zijn
bajonet, terwijl korporaal Michalet zich
op den anderen man wierp, om Guillemard
en sergeant Antoine in staat te stellen zich
van het vaandel meester te maken.
De Engelsche Vaandels.
Sedert dertig jaren ontplooien de Engel-
schen hun vaandels niet meer in veldsla»-
gen, maar bewaren rij ze voor de manoeu
vres of voor feestelijke gelegenheden. Dit
gebruik dateert van 1882, toen de hertog
van Cambridge, na den Egypt.ischen oor
log, niet meer wou toelaten, dat om een
vaandel, waarop het scherpste vuur der
vijanden gericht werd, de beste troepen
neergeschoten werden, zoodat de verdedi
ging van een vaandel, dikwijls evenveel
■offers kostte als de inname van een vesting.
Reeds in vroegere oorlogen hadden de En-
gelschen het vaandel al wel in het kamp
achtergelaten, voof het eerst gebeurde dat
in den strijd om Delhi (Britsch ludië), die
Lord Roberts in 1857 leidde. Een gevolg
is, dat de Engelsche troepen het vaandel
geringschatten en het als ballast beschou
wen. Menig veldteeken, waaraan schitte
rende herinneringen verbonden zijn, heeft
dan ook een oneervol einde gevonden. Zoo
moet een Londensch koopman een divan
hebben, bedekt met een vaandel, dat ge
durende de driejarige vergeefsche belege
ring van Gibraltar door do Spanjaarden
(17791782) op het hoogste punt der ves
ting wapperde en door tal van kogels door
boord werd. Een ander vaandel, dat in de
veldslagen van Wellington in Spanje en bij
Waterloo woei, werd niet lang geleden
door een Engelsch verzamelaar bij een vod
denkoopman i» het oosten van Londen ge-
yonden.
Van het Oostelijke Oorlogslcrrcin.
De militaire medewerker van de „Ti
mes" schrijft:
De berichten melden overeenstemmend,
dat de Oosrenrijksch Duitsche legers zich
concentrceren op c'e linie KrakauCzen,
stochowWieiiniKalisch, en dat zij de
linie van de Warta hebben bezet. Op dit
front, dat een 200 K. M. lang is, schijnen
de Duitschers te verwachten, dat de eerst
volgende groote slag op het Oostelijk oor-
logslerrein zal plaats hebben; op verschil
lende punten van dit front zijn reeds ge.
vechten van troepen van alle wapenen ge
meld.
Dc linie Kralcau Ivdisch is niet het
front, waarop de Duitschers hadden ge
hoopt en gev/cnsch: tc strijden, maar zij
zijn gedwongen op dat front te strijden,
omdat zij er niet in gc-dingd zijn het Üus,
temijksche J< :,cr, toen het in no M v. a.s,
voldoend kuip te ver"..- mu i en cioc den
het hun evenmin is gelukt orn ju het Wcs.,
.teil in.dfe .e.er_ste laaandcn vnn ,dc.p
obrlog een beslissende overwinning te be
halen, gedurende welken tijd zij echter
hun bondgenoot hebben laten verplette-
ten.
De Russen staan te Rzeszow 150 K.M.
van Krakau af en het zal dus nog eenige
dagen duren voor de vereenigde Russische
strijdkrachten de Oostenrijkers en Duit-
schers opnieuw zullen aanvallen.
Het Duitsche groote hoofdkwartier meld
de gisteravond dat op het oostelijke oor
logsterrein Russische aanvallen van over
de Njemen in het gouvernement Soewaki
ondernomen, verijdeld zijn. Op de vesting
Osowiec Reeft het zware geschut de be
schieting begonnen.
Het Oostenrijksehe oorlogspersbureau
meldde gistermiddag officieel, dat in ver
band met de nieuwe krijgsverrichtingen,
begonnen door de verbonden Duitsche en
Oostenrijksch-HongaarsChe strijdkrachten;
de Russchen aan beide kanten van Idesn
Weichsel aan het terugtrekken zün.
Een sterke troep Russische ruiterij is
door de Oostenrijksehe tr°ePen bij Biecz
f30 K.M. ten Z.O. van .Tarnow) uiteenge
slagen.
Ten noorden van den Weichsel zijn weer
verscheidene divisies Russische ruiterij
door de verbondenen teruggedreven.
liet Moblllseercn ln Rusland.
Een galoppeerende Kozak met een rood
vaantje aan zijn lans waa onze eerste ken
nisgeving, dat Rusland oorlog voerde. Van
de brug een er boot op de Irtisj-rivier kon
den we hem waarnemen. Zijn pittige kleine
pony hield gemakkelijk onze boot bij en
we konden duidelijk zien hoe hij te werk
ging. Hij sprak telkens groepen kameraden
aan, die bezig waren met 't inhalen van
hun oogst we zijn hier in het Kozakken-
land dan werd er wat gegesticuleerd, er
werden paarden gehaald, beetegen, en bin
nen vijf minuten waren de oogstvelden der
groote Siberisohe steppen beroofd van hun
mannen. Dit herhaalde zich met bijna ver
velende nauwkeurigheid dien heelen lan
gen zomerdag, en 't is aan deze organisatie
te danken, dat wij bij onze aankomst te
Semipolatinsk, een steppe-stad op 600 mij
len van den spoorweg, niet minder dan
30,000 volledig gewapende en uitgeruste
Kozakken aantroffen, binnen 4 dagen na 't
uitbreken van de vijandelijkheden....
Ziehier een fragment uit een brief van
Alan Lethbridge aan de „Daily Tel.",
waarin hij de mobilisatie in Siberië be-
eohrijft.
De Krijgsbedrijven der Serviërs.
De „Times" heeft een bericht uit Walië-
wo over de krijgsbedrijven der Serviërs aan
de Drin.
Na de nederlaag der Oostenrijkers Wj Ja-
dar, ontruimden de Oostenrijkers hot Ser
vische gebied en, met het oog op de succes
sen der Rlïssen, brachten zij hun vierde
legerkorps, een deel van het zevende en
een divisie van het negende over naar Qac
Hcië. Eohter besloot de vijand toen, naar
het schijnt, dat zijn prestige als Groote Mo
gendheid eischte, dat het althans eenig suo-
oes al was het maar weinig tegen Ser
vië zou behalen. Daarom werd een nieuw
offensief begonnen, nadat eerst voorzorgen
waren genomen om een bevredigenden af
loop van die onderneming te verzekeren.
De divisies, die in Noord-Bosnië waren ge
bleven, maar door vroegere Servische over
winningen tot op de halve sterkte waren
gereduceerd, werden met nieuwe divkdee
tot het gewone effectief aangevuld.
Het plan der Oostenrijkers was blijkbaar
een krachtige concentratie uit te voeren bij
de samenvloeiing van de Save en de Drin
en een overweldigende macht over de grens
te brengen tussehen Losnitza en Ljoebofje.
Op 7 September stond het 8ste legerkorps
van de Oostenrijkers bij Bjelina, het 9de
bij Mitrovitza en Jarak, het 13de bij Les-
nitza en Losnitza, het 16de en een deel van
het 15de bij Strebenitza en Zwonrik. Ver
der nog divisie bij Semlin en Wcisbir-
chen. Het totaal van de strijdmacht der
Oostenrijkers bedroeg 250,(XX) man.
Zoo vast was hun besluit, tot welken prijs
ook, Waliëwo te bereiken, dat de Oosten
rijkers zich niet voldoende rekenschap ga
ven van de groote Aerreinmoeilijfcheden,
die in dit bergachtige land moeten worden
overwonnen. Daar de Servische etei die
moeilijkheden kende, verwachtte hij, dat de
hoofdaanval verder noordelijk zou plaats
vindenen daarom was een betrekkelijk
kleine macht voldoende geacht om het aan
vallende optreden der Oost-en rijkers te
et-uiten.
Terwijl de pogingen van vier Oostenrijk
sehe legerkorpsen, om Servië binnen te val
len tussehen Bjelina en Bossoet, waren ver
ijdeld, terwijl een andere Servische macht
het binnendringen van do Oostenrijkers tus
sehen Lesnitza en Losnitza met zware ver
liezen voor de invallers afsloeg, slaagden
de Oostenrijkers erin op den 7den met 1 ft
divisie in Servië te komen en een sterke po
sitie te bezetten ten noorden van Iioobofje.
De Serviërs, niet bij machte een zoo uit
gebreide linie te houden, trokken terug
naar de stellingen. Goutsjewo, Kostajnik
en Kroepanje. Deze beweging maakte het
den Serviërs, die thans wisten, dat het voor
naamste doel van den aanval der Oosten
rijkers Waliëwo was, mogelijk versterkin
gen te laten aanrukken.
Gedurende 12, 13 en 14 September tracht
ten de Oostenrijkers eerst het centrum in
te drukken en daarna de vleugels achter
uit to drijven. Slechts op één punt had
den zij succes, n.l. door Goetejewo ten dee-
le te bezetten. Hierop gingesj de Serviërs
over tot het ontwikkelen van den aanval
en na drie dagen van onafgebroken vech
ten, begonnen op 15 September, werd de
Oostenrijksehe rechtervleugel verslagen en
in wanorde op cle vlucht gedreven. De Ser
viërs hebben belangrijke posities vermees-
terd, waarin zij zich hebben weten te hand
haven, in wecrwri van d© verwoede pogin
gen der Onst-enujkciS om die positie te her
overen. Bloedig-; gevechten hebben plaats
gevonden om de hoogten van Goetejewo,
Jïoranjc en Jargpdina; en beide partijen
'.-..Men zich voor op verdere gevechten,
liet barre weer draagt zeer veel bij tot het
lijden der troepen _t© velde.
Dc jjiEmdcn".
D© onvindbare „Einden", die volgens de
laatste berichten bij Pondioherry zou zijn
gezien heeft naar we meedeeldeu Madras
met enkele projectielen beschoten, die geen
ander resultaat h,adden dan de vernieling
vn eenige olietanks en van de teiegraaf-
inrichtdng. Het optreden van die „Emden'*"
merkt de maritieme medewerker van dal
„Times" op, heeft zeker geen ander doeït
dan een gevoel van angst levendig te hou
den in de kringen van den Indischen hank
del en scheepvaart. Niet zoozeer het ver
meesteren van enkele schepen zal het voor
naamste doel zijn van den bevelhebber der.
„Emdon", maar zijn doel zal vooral zijA
oon door zijn optreden het uitvaren d©£
Indische schepen tegen te gaan.
De „Times" waarschuwt dat men zicti
over zulke ondernemingen van een enkelen
kruiser niet bezorgd moet laten maken. Op
den voortgang en het resultaat van den
oorlog kunnen ze geen invloed hebben, zij
toonen alleen hoe onbeteekenend eigenlijk
het optreden is van zulke afzonderlijke
kruisers, die een operatiebasis missen eh 1
ook over geen bevriende haven beschikken
om do voorraden te vernieuwen. De „Fm-
den" kan zoolang de voorraad kolen, die ze
onlangs heeft ver meest ar d strekt en zoo
lang ze nog over munitie beschikt nog
voorbgaan met haar actie, zooals nu tegen
Madras gevoerd, maar indien zij voor.
eenige weken kan verdwijnen en op geheel)
ander terrein haar werkzaamheid overbren-|
gen, moet ze zeker biDnen korten tijd
vermeesterd of in den grond geboord wor-j
den. Alleen omdat de zee zoo uitgestrekt ij I
en het doel zoo klein, was het mogelijk aan,
do „Emden"' om tot dusver aan de talrijk#
Briteche kruisers, die jacht op haar maken,
te ontkomen.
Om den Buit.
Blijkens een telegram uit Sofia aan <fc-'
„Köln. Ztg." zegt het officieus© blad ,,N£^
rodni Prawa" in ©en hoofdartikel, dat bij^
de edndregeling van dezen wereldoorlog ooïd
aan Bulgarijo moet gedacht worden. Zijö
neutraliteitspolitiek heeft een verderstrek*
kond doel dan alleen de integriteit v&a$
zijn tegenwoordig bezit te waarborgen. „Wita
moesten" zegt het artikol „eenmaal*
voorbereid zijn bij het begin van den huRi
digen oorlog, driemaal voorbereid moetcf
wij zijn bij het einde."
De stemming in Zuid-Afrika. f
Botha hield voor zijn kiezers in Tran^l)
vaal een indrukw ekkende redevoering»'
waarin hij do houding der regeering meS.
betrekking tot den oorlog verklaarde.
verklaarde, onder toejuichingen, dat, daa£,
Zuid-Afrika een deel is van het Britsch$'
rijk, het ook tot de oorlogvoerende parv
tijen behoort. Het was dwaasheid, ovejf'
neutraliteit van Zuid-Afrika te sprekeür
Botha spoorde, in het vervolg van zijlï1
rede, de Zuid-Afrikanen aan, de regeerinflb'
te steunen. Hetgeen hij gehoord had ovejf.
Duitsche plannen, Betreffende Zuid-AfrL
ka, was in staat, de grootste verontwaar^
diging te wekken. De -Duitsche keizer wil*
de voor het nageslacht een tweede Napo'4?
leon zijn en hij dacht, dat Zuid-^frikQ.
een goed kolonisatie-gebied was voof1
Duitschland's overbevolking.
Nadat Botha verklaard had, dat djgj\
Zuid-Afrikoanscke Unie mede moest spré"«7
ken als een definitieve regeling, betreffen#^
de Duitsch-Zuid-West-Afrika, getroffety'i
werd, wees hij onder groot© toejuiching]
der aanwezigen op hetgeen Nederland^}
België en Frankrijk voor de Boeren dö-~|
d©d gedurende den Zuid-Afrikaanschenj
oorlog en stelde dit tegenover de beslistD
vijandige houding van Duitsehland, toeni
het zag, dat do kans keerde. Er kon geeü'l
sprake zijn van vrijheid onder het bo»)
stuur van den D.uitschen keizer. Bothal
hield vol, dat Duitsehland het eerst hefi)
grondgebied der Unie schond, maar dit
was een punt van on lergescliikt belangd
Hoofdzaak was, dat Zuid-Afrika zich
oorlog bevond en zijn plicht moest doen'./'
De president van de Kamer voor het -
Mijnwezen te Johannesburg heeft kenniijp
gegeven van een schenking van de zijd#\
der Kamer van 30.000 voor de inrichting
van een hospitaalschip. Hij drukte daar«1
bij hot vertrouwen uit, dat de goudmift"]
nen goud zouden blijven produceeren, heW
welk een belangrijk wapen zou kunnen;
worden bij de beslissing der overwinning
van de geallieerden. Er wordt nog steedg^
van groote geestdrift blijk gegeven iA
Zuid-Afrika voor de toewijding van Bo*
tba, die zich aan het hoofd heeft gestel^
der strijdmachten, die tegen Duitschlantjf
gericht zijn. 'j
Het werpen van Bommen uit Vliegtnigenj
In een sarcastische beschouwing over hotf
werpen van bommen door do Duitschers bert
ven Parijs, zegt de N6w-Yorksehe editie]
van de „New-York Herald" „Men znoeffi
niet vergeten dat Parijs niet in staat vaa$
beleg is en er geen spoor is van een bom&
bard-era ent, behalve dan uit de lucht. Dal
menschen die door de bommen gedood woz$
den zijn noncombattantcn. 7
„Zouden wij twijfelen aan den roem vad
zulk een overwinning? Wij denken er nie?
aan! Wat een triomf voor do Duitsche heg
Beharing, om met behulp van Krupp dej
wereld te verheffen 1" ,7
Wonden en Dum-duius.
Bij de gedachtewisseling over dum duntf«)
kogels kan van belang zijn wat dr. Rcehar<f)
rGzer dagen in dc Parijsche ,,New York,
Herald" heeft geschreven, n.l. dat meffi
onmogelijk ui den aard van de wond we'J
tenschappelijk kan vaststellen, dat zW
d«..or ten dmn-dum is veroorzaakt. HoJ)
projectiel kan toch, voor hot in hof
lichaam dringt, een hard voorwerp hob*
ben geraakt een geweer, een sabel, eelïs
uniform knoop en daarbij aan do spitijf
plat zijn gpetrukt, zoodat het in hep
lichaam als een dum-dum-kogel werktó*
Alleen uit niet afgeschoten patronen, fcj*
