De geschiedenis van een testament.
De loopbaan van Maxim Gorki
,,Coqu etter ie", murmelde de waard, „hij
wil 't niet bckeni.cn".
Zoo zacht had hij niet gesproken of Do
Zwart had hetrgehoord.
Woedend riep hij
„Ik ben niet doof!"
„U bent niet doof?" zeido de herber
gier, „maar ik ook niet."
Do twee mannen keken elkander aan.
„Houdt u mij voor den gek?"
„Neen, u mij V'
„Uw stalknecht heeft m$ gezegd, dat u
doof was".
„Jan, o! die ellendeling. Mij zcide hij
hetzelfde
Alles was nu verklaard, doch de tweo
hccren waren en niet ten onrechte, want
do grap wa3 welbeschouwd weinig Jriesch
in hoogo mate vertoornd.
Ligtgoed liet Jan roepen.
„Beste vriend", zeido hij, „ik ben plot
seling ongelukkig geworden,, ik kan niet
meer hooren, dus heb ik je niet meer noo-
dig. Ga elders je fortuin zoeken."
En aldus verliet mijn goede vriend Jan
het dorp, waarop hij zooveel „stangen"
had losgelaten.
De ongelukken op de spoorwegen en de
snelheid der treinen.
Een Now-Yorkscho veiligheidsspeclalitcit
heeft te verhouding bepaald, die bestaat
tusschen het aantal ongelukken op de
spoorwegen en do snelheid der treinen.
Hij heeft zijn materiaal verzameld uit alle
hoeken ran de wereld en hij komt tot de
volgende resultaten
De kans op gevaar neemt toe, naarma-
4e de treinen sneller rijden. Wanneer
men do spoorwegongelukken in drie afdee-
lingen clasaifioeert, lichte, matige en zwa-
ire, cm deze noteert met de cijfers 1, 2 en 3
een licht spoorwogongeval is dus de een
heid, dan blijkt, dat, als het aantal onge
lukken, berekend per jaar en per K. M.
hij een snelheid van 40 K.M. 100 is, dit bij
BO ELM. 106 bedraagt. Bij 60 K.M. is dit
relatief getal 111, bij 70 116, bij 80 120, bij
90 124, bij 100 126. Bij treinen, die een
«nelbokl hadden van boven de 100 K.M.,
was dü relatief getal, dat is dus de kacf
hp gevaar, beduidend grooter, maar er wa
rén te weinig gegevens, om dat relatief ge
tto] nauwkeurig te bepalon. Gelukkig daalt
relatief getal jaarlijks met ongeveer
pOt
TATOUEEREN.
Door alle tijden heen heeft men er naar
gestreefd, zijn lichaam door opschik mooier
te maken; of het er altijd „schooner" door
jwerd, is een andere vraag. De natuurvolke
ken doen dit op con eigenaardige manier;
rij drukken den schedel in, zij doorboren do
lippenooren en neus versieren zij met ver
schillende voorworpen, do voortanden vei
len zij puntig, soms slaan zij zo zelfs uit, en
niot het minst trachten zij dit schoonheids
ideaal te verwerkelijken door hun lichaam
te tatoueeren. Deze laatste kunstbewer
king wordt thans ook in enkele declen van
dc „beschaafde" wereld populair, naar het
schijnt.
In 1910 werd in New-York een feest ge
houden, waar een gelukkige moeder haar
twee jongens van 12 en 14 jaar toonde,
die door haar hoogst kunstvol getatoueerd
waren. Het eeno kind had op den linker
arm een slangop den rechterarm be
vond zich een kruisbeeld, op don linker
arm stond een schip, ccnige kruisen
en een wapen getatqueerd. Op de borst
van den anderen knaap prijkte een Chris-
tuskop, op don rechterarm een arend, een
«ter on ccn krans, op den linkerarm een
hoefijzer.
In verschillende Amcrikaa.nschc bladen
werd daar schande over gesproken. Eohtcr
waren er direct allerlei hoeren van do
herlc en dames van de halve wereld, die
c»ok eens „bcta-toueord" wilden worden.
I on „professor" in het tatouccren vestigde
zich te New-York, cn men zegt, dat er geen
dag voorbij gaat, of bij heeft iemand in
gebrand.
Londen bezit eveneens een tatoueer-
professor. Dagelijks moet hij prinsen en
prinsessen ontvangen, en in zijn vak moet
het oen waar kunstenaar zijn.
Gelukkig zijn het in ons land nog bijna
alleen de matrozen, die zich bij het verla
ten van een verre liefde laten brandmer
ken.
De drukste straten der wereld.
Uit een onderzoek naar het straatverkeer
in do grootste steden der wereld is geble
ken, dat de drukste strateu zijn het straat-
gedeelte bij Mansion House in do city van
Londen, en de Place de l'Opéra te Parijs.
Bij Mansion House komen dagelijks de mees-
te voetgangers voorbij, terwijl over de Pla
ce do l'Opéra te Parijs do meeste vervoor-
middelen rijden. Eiken werkdag gaan onge
veer 500.000 menschen voorbij het Mansion
Househet aantal rijtuigen bedraagt 50.000.
Voor de Place de l'Opéra zijn deze getallen
respectievelijk 450.000 en 63.000
Na deze beide groote verkeersaderen
komt de Broadway van New-York, waar
dagelijks ongeveer 4S0.000 voetgangers pas-
scoren.
Tn do vierde plaats komt de Puerta de!
Sol te Madrid, op welk plein negen of tien
drukke straten uitloopen. Dagelijks komen
hier ongeveer 360.000 menschen voorbij.
Hierna komen de Friedriobstrasse te Ber
lijn en de Wladimirskipro.spect te Sb- Pe
tersburg, elk met 300.000 voorbijgangers,
terwijl door de Wcener Graben dagelijks
270.000 personen wandelen.
De pelgrimstochten
naar Mekka.
D: bedevaarten tiaar Mekka zijn nog
steeds een voortdurend gevaar voor de ge
zondheid, niettegenstaande alle voorzorgs
maatregelen der verschillende landen, die
er belang bij hebben.
Do Turkschc gezondiheicisoomjnissie geeft
eenige statistieken omtrent het- aantal Mek-
kagangors in 1912. Niet minder dan 83,995
kwamen over de Koode-Zee-havens in
Arabic, en hiervan landden do meesten in
Jedldahl 44,671 van deze Mckkagangers
werden onder quarantaine gesteld. Statis
tieken omtrent de pelgrims, die met den
Hedaz-spoorweg of andere overland-routen
kwamen, bestaan niet; echter is bekend,
dat jaarlijks meer dan 100,000 bedevaart-
gangera Arabdê bezoeken.
In 1912 waren er 198 schepen voor het
vervoer, waaronder 134 Engelsche, 22 Rus
sische, 13 Hollandsche en 29 Turksche. Het
grootste deel der pelgrims kwam uit bet
Oosten, o. a. 15,000 van Bombay. 9500 van
Singapore, en 12,000 van Batavia. Van den
Indisch en Oceaan Golf van Oman en de
Perzische Golf kwamen 4823 pelgrims; van
de Afnkao.nsohe en Arabische kuet der Itoo-
de Zee 22,108 en van do havens der Middel-
landsohe Zee 6741. Eindelijk leverden nog
(lrio Russische havens een contingent van
10,473 man, waaronder 7692 ran Sevastopol
afkomstig waren.
Toen George Washington, de eerste Pre
sident der Vereenigdc Staten, den 14den
December 1799 stierf, kwain zijn geheele
vermogen aan zijn vrouw, Martha Washing
ton, dio door deze erfenis de rijkste vrouw
der U. S. A.. werd.
Martha Washington stierf in het jaar 1802
en liet een testament na, waarin zij Was
hington's vermogen aan bloedverwanten na
liet. Dit testament werd, naar de wetten
van Virginia, bewaard in het archief va-u
het gerechtshof voor de graafschap Fairfax
en was daar in de ..reoords" opgeplakt. Het
vermogen van Martha Washington werd
overeenkomstig dit testament aan de bloed
verwanten uitgekeerd.
Gedurende den burgeroorlog van 1861
1865 is het testament van Martha Washing
ton op onverklaarbare wijzo gestolen uit het
archief. Do bladzijde, waarop het historisch
document was opgeplakt, ïb ruwweg uitge
scheurd. Langen tijd heeft men toen niets
van het papier gehoord, totdat er een jaar
of zes geleden plotseling verteld werd, dat
het document zich bevond in de bibliotheek
van J. P. Morgan Sr. De graafschap Fair
fax heeft destijds getracht het testament
weer in haar bezit te krijgen. Morgan Eet
echter twee brieven, waarin de officieelc
zaakwaarnemer voor Fairfax hem vroeg, of
het document in zijn bezit was, en zoo ja, of
Morgan dan geneigd was het terug te ge
ven, eenvoudig onbeantwoord. Een proces
tegen Morgan was nu wel do aangewezen
weg geweest, doch de bcctuurderen der
graafschap zagen ten eerste op tegen de
hooge kosten, en ten tweede duchtten rij
de wraak van den machtigen dollarvorst.
Onlangs is deze zaak in een nieuwe phase
getreden. Mm. John S. Barbour, Regent
of the Falls Church Chapter of the Daugh
ters of the American Revolution, heeft zich
per brief tot J. P. Morgan Jr. gewend, met
bet verzoek, haar te melden, of het testa
ment zich in zijn bibliotheek bevond. De ion-
ge Morgan heeft hierop ccn aüdere houding
aangenomen dan zijn vader. Hij bekende,
dat bet testament in zijn bezit was, doch hij
wae niet geneigd het af tc geven
De graafschap Fairfax beeft nu besloten
Morgan tot overgave te dwingen. Zij meent,
dat het ccn zaak is, die den heel en staat
Virginia aangaat. Senator R. C. Thorwei»
wendt zich dezer dagen tot do wetgevende
Ikahamon van Virginia met het voorstel, dat
er op kosten van den staat Virginia tegen
Morgan zaJ worden geprocedeerd. Men ia
algemeen van oordeel, dat Virginia op dit
voorstel zal ingaan.
De kansen staan zeer gunstig voor Virgi
nia. Volgens de Virginiaansche wetgeving
kan men nooit eigenaar worden van gesto
len goederen- Nu zaJ Morgan wol beweren,
dat het document Diet gestolen werd, doch
te beschou wen is als oorlogsbuit. De rech
ters zullen er echter wel anders over den
ken. De juridische oplossing der kwestie
wordt in Amerika met groote belangstelling
te gemoet gezien.
Het aantal stations voor
draadloozs telegrafie.
Op het oogeinblik zijn er over de geheele
wereld 230 stations voor droadloozo tele
grafie, die voor don publieken dienst ge
opend zijn, waarvan 32 in Canada, 25 in
Engeland, 22 in Rusland, 20 in Duitsch-
lond, 20 in Italië, 16 in Brazilië, 11 in
Indië, 9 in Spanje, 8 in Frankrijk.
Bovendien zijn er 1200 koopvaardijsche
pen voorzien van een installatie, waaron
der 590 Engelsche, 253 Duitsohe en 90
Franscbe.
Schoongezogen straten.
De pogingen om de stofzuigers toe te
passen bij do reiniging van straten en we
gen, die elders mislukt waren, zijn thans
in Indiapolis, volgons hot „Zoitwchrift d.
Oest. lng. dr Arch. Ver." geslaagd.
Het vuil wordt door een stoomstraal nat
en week gemaakt, een schaaf on twee bor
stel rollen maken het dan los, zonder dat
er stof opwaait. Dan komt do stofzuiger
in actie, een zuigbui9 met waaiervormig
mondstuk, dat over de straat heen en weer
bewogen wordt, zuigt het vuil naar den
verzamelbak. In het begin werd de wagen,
welke het geheele apparaat bevatte, door
paarden voortgetrokken, terwijl de bewe
ging van de zuigmachino on het bewegen
der borstels door een kleino stoommachine
werd verricht, welke op den wagen gerao»-
teerd was. Later is men er toe overgegaan
het geheele toestel op een automobiel te
plaatsen, waarbij de stoommotor door een
benzinc-motor werd vervangen. Met behulp
van deze machine schijnt het mogelijk por
uur 11.000 tot 15.000 vierk. M straat to
reinigen, ronder stof op to jagen.
Het langdurig bewaren
van bevroren viscb.
De arts C. J. C. van Hoogenhuyzc 6chrijft
in het „Tijdschr. v. Gencesk.
Terwijl over bevroren vleescb nogal on
derzoekingen gedaan zijn, is dit niet 't ge
val met bevroren visch. De verschillende
onderzoekingen over bevroren vleesch heb
ben aangetoond, dat dit langen tijd goed
blijft voor nez gebruik en geen veranderin
gen ondergaat. Mai en Muller hebben ge
vonden, dat wel do rotting achterwege
blijft, maar dat der werking dor enzymen
niet kon verhinderd worden.
Clayton Smith („Biochemical Bulletin,"
1913, no. 9, bldz. 54) heeft nu een reeks on
derzoekingen gedaan over het bowaren van
bevroren visch, d-w.z. visch, die niet een
voudig in ijs verpakt ia, maar zoo spoodig
mogelijk, rui/dat zij gevangen is, in water
wordt gedompeld, daarin bevroren cn bij
lage temperaturen (tot —16 gr. C.) be
waard. Van eon aantal botten, die tegelij
kertijd gevangen waren, werd nu een d-eol
terstond onderzocht en een dcol aan ge
noemd© bewerking onderworpen. Van dit
laatste deel werd telkens na zekeren tija
tot 9 maanden toe, oen gedcelto onder
zocht. In.den wintertijd werden de visschcn
ontdooid door zo gedurende een nacht aan
kamertemperatuur bloot te stellen in den
zomer echter werden zij eerst gedurende
don nacht in oen ijskast gelegd on dan ge
durende één uur aan do kamertempera
tuur blootgesteld. Hij bepaalde het watcr-
gehaltc, do asch cn do verschillende stik-
ertofhoudendo bestanddeclcn. Er kon geen
verschil bij do verschil lende visschon ge
vonden worden. Evenmin vond hij veran
dering in de ammoniakstikstof, dus geen
rotting. Ook kon hij geen reduceerende
werking van eonig bestanddeol van de
visch gedurende verschillende perioden
nan toon en. Do vetten en vetachtige stof
fen waren eveneens gelijk gebleven.
Hij komt dus tot hot besluit, dat bij een
dergelijke behandeling visch gedurende 9
maanden'bewaard kan worden, zonder dat
ennigo verandering in de voedingswaard©
plaats vindt.
Door W. A. Perlzweig on W. J. Gics
(hetzelfde tijdschrift, bid. 69) zijn deze prov
en horhaald on uitgebreid tot twee ja
ren. Ook zij hebben geen verandering go-
vonden. Geen spoor van onfrischheid. Hoog
stens was do smaak eon weinig veranderd,
maar in hot gehcol niot onaangenaam.
Zij w ijzen er echter op, dat bij déze proe
ven in aanmerking moet genomen worden,
dat vcrscho visch dadelijk op deze manier
behandeld werd en dat 12 uur, nadat de
visch uit do ijskamers gehaald was, de bo-
palingen plaats vonden. Het zou dus lieol
goed mogelijk zijn, dat de visch, die door
de winkolicrs verkocht wordt en die wol is
waar behoorlijk bevroren was, niaar nu ge
durende oen week of langer slechts in oen
ijskast bewaard wordt, wel veranderingen
vertoont en dus heel andore uitkomsten op
levert
Wat in Amerika een toonecl*
schrijver verdient.
In Frankrijk mag de tooncelschrijver
handen met zilver verdienen, in Amerika
sleept hij goud. „Arizona", hot beste stuk-
van Augustus Tlibmas, bracht den se li rij
ver 400,000 glil op. Do schrijfster Marga
ret© Mayo haalde met haar jongste stuk
ceii zuivere vordiensto van 350,000 gld. Het
drama „Op grond vaD de wet" bracht zijd
auteurs rn eon jaar 5 ton op.
Hot grootste financieele succes op dit
gebied behaalde de comecSie ,,Dc Leeuw en
do Muis" van O. Klein; de schrijver ver
diende cr 75,000 gld. mee; dc toonëeldi-
rectcur echter, dio het stuk liet opvoeren,
meer dan tweo cu een half milliocn.
In de Yoreonigde Staten is het gewoon
te, dat do schrijvers zich een zeker aan
deel in do netto-winst voorbehouden, zon
der echter eenig risico t.c loepen, wanneer
er verloren wordt. Dit percentage is vaak
25 of 30er zijn wol schrijvers, dio 40 a
50 vragen. Do tooDeelspeler en dra-mar
ticufl James Torbes verdiende door deze
vordeeling met drie stukken ruim ccn mil-
Eoou. Geen enkel Amcrikaansch tooncel
schrijver is echter op gozag van het „Ame
rican Magazine" zooveel eischcnd als do
bekende Engelsche dramaticus Pinero
ieder schouwburg-directeur, die een stuk
van hem wil opvoeren, moet, voor hij het
stuk heeft gczioD of gelezen een voorschot
van 6 of 10 duizend gulden betalen.
Olie tegen nevel.
Het Is bekend, dat olie wordt genoemd
en gebruikt als een beproefd middel om
do golven van de zee tijdelijk tot bedaron
te brengen.
In den laatsten tijd heeft men voorge
steld om nog op andere wijze of liever
met een ander doel olie te gebruiken in
don strijd met het water. Boven sommige
rivieren ontstaat in den winter een dichte
nevel, die voor de scheepvaart zeer hin
derlijk kan zijn, maar die rich bovendien
boven het land verspreidt en daar ook
ongemak veroorzaakt. Men beweert, dat
Lyon, aan de samenvloeiing van Rhone
en Saone, eiken winter gedurende 62 dar
egn in den nevel rit, die boven de beide ge-
noomde rivieren ontstaat.
Eöd rich noamendo deskundige heoft nu
de vraag geopperd, of het niot mogelijk
zou zijn de verdamping en nevelvorming
boven dozo twee rivieren tegen te gaan,
door er een dun laagje olie over uit to gie
ten. Hij meent, dat een laag van een zeer
klein gedeelte vaD een millimeter voldoen
de zou zijn, om alle verdamping tegen te
gaan, en dus de kosten niet zoo hoog
behoeven te zijn, dat men daardoor van
con proef zou behoeven afgeschrikt te wor
den. Evenwel blijft het de vraag, of zoo
danige afsluiting van de wateroppervlak
te den nevel zou doen verdwijnen, want
klaarblijkelijk wordt aangenomen, dat
boven hot land geen nevel ontstaat.
Do bekende Russisch© schrijver, wiens
ballingschap onlang» opgeheven werd,
heeft al een bijzonder avontuurlijke car
rière achter rich.
Alexei Maximo witch tPjeschkow - zoo
is Gorki's naam werd 14 Juni 1369 te
Niscliui-Nowgorod geboren. In 187s werd hij
loopjongen in een schoenenzaak, wat hij
in 1879 verwisselde voor het vak van tee-
konaarslccrLing. In 1SSO ziet men hem koks
jongen op een stoomboot, terwijl hij drie
jaar later fabrieksarbeider is. In 188-1 ver
dient hij zijn brood als lastdrager, in 1885
is hij bakkersknecht. Dit eerzame beroep
werd door hem in 1SS6 verlaten voor dat
van schouwburg-employé. Maar ook dit
duurde slechts één jaar; toen werd hij
fruitverkooper.
In 1888 was hij cr zoo ellendig aan toe,
.dat hij een poging tot zelfmoord deed. Het
jaar later was hij baanwachter en in 1890
zelfs stationschef. Zoo iet-s is natuurlijk
alleen in Rusland mogelijk. Hetzelfde jaar
functionneerde Gorki twaalf ambachten,
dertien ongelukken was voor hem nog een
te zwak spreekwoord als klerk bij een
advocaat, in 1891 verkoos hij het buiten
leven en werd landbouwer. In 1392 schreef
hij zijn eerste novellen en in 1903 was hij
do beroemde Gorki. Bij dit métier heeft hij
zich maar gehouden.
Uolksonderricht in COiïna.
De Chineeschc Rcgccring heeft met ijver
dc zaak van het volksonderwijs ter hand
genomen Er zijn sell ooi com missies in het
loven geroepen, wier taak het is, er voor
te waken, dat elk kind boven de acht jaar
geregeld do school bezoekt. Ouders, die
hun kinderen niet naar school zenden, zijn
strafbaar Do gemeenten zijn verplicht, voor
goed onderwijs te zorgen. In elke provin
cie wordt voorloopig oen speciale meisjes
school opgericht..
Do kinderarbeid, dio in China regel is,
zal echter we. zoor'bolemmèrd merken op
dc goede uitvoering dor leerplichtwet.
Eetlust van vogels.
Als men van een mcnsch zegt, dat hij of
rij zooveel eet als een vogeltje, dan meent
men daar meestal mee, dat hij of zij weinig
eet. Maar vogels eten, naar verhouding tot
hun grootte, geweldig veel.
In do maag van een sperwer vond men
overblijfselen van 79 rupsen, 24 kevers, een
veldmuis en een bloedzuiger. De sperwer,
die gewoonijk zich mot muizen voedt, kan ©r
in een maand ongeveer 1000 verteren.
Eod tamme steenuil verslond zeven muizen
achtereen. Drie uur daarna had hij alweer
honger en verslond nog meer grauwtjes.
Den meesten arbeid schijnt echter bei
roodborstje op dat gebied te kunnen verrich
ten. Mon heeft dat fraaie beestje op één dag
regenwormen rien eten tot 'n gezamenlijTce
lengte van 14 voet, samen ongeveer 80 gram
wegende, terwijl het vogeltje zelf nauwelijks
do helft weegt.
Kinderellende te Berlijn*
Volgens een onderzoek op de Berlijnache
gemeentescholen ontvingen 1254 schoolkin
deren thuis geen morgenboterham en naoea-
ten hongerig1 naar school gaan; meer daq 2000
moesten zeer dikwijle zonder morgenboter-
ham naar schooL In 637 gevallen waa de na
latigheid dor eigen moeder d© ©oraaak, ver
telt „De SchooL"
Welke moeders! Vergeten aan haar knd
een morgenboterharo te geven I
4004 brachten geregeld en 3141 seesr dik
wijls geen tweede morge nboterham mee ter
©chooL
Geregeld ontvingen 6837 kinderen dof-
laagste klassen, 4818 dar middelklassen, 2829
der ho^gene af deelingen, te ramen 15000.
kinderen, thuis geen middagmaal13,605 krij-i
gen pas 's avonds warm eten. Zeer dikwijls
ontvingen geen middagmaal 2241 leerlingen,
der middel-, 1550 der laagste en 1187 der'
hoogste leerjaren. In bijna 600 gevallen vm
gemis aan voorzorg de oorzaak dezer gfleoa»-
looze veronachtzaming van omderplichten.
5431 kinderen moesten geregeld in kinder»
volkskeukens gespijzigd worden.
Het uitsterven der rendieren.
Het riet er inderdaad slecht crifc voor
de Laplandsche reodierteeli. De „Lap-
pen voogd" Staaf berichtte dezer dagen aati'
de Noorsch© Regeoring, dat wanneer er
niet ten spoedigste de nooddge Regoorings-
maat regel en worden getroffen, bet uitster
ven der rendieren nog slechts een kwestie
van tijd waa. Do vermindering van het tumt-
tal rendieren weet Staaf voornamelijk san
de venun dorde broodwinning der bewoners
van Laplandvele „ren-Lappen" rijn
veranderd in „visch-Lap pen" of „bedeA-
Lappen". De Lap is, onder invloed van
do cultuur, die man hem gebracht heeft,
rijn zrwervond Nomadenleven moe gewor
den. Zij willen rich vestigen.
Het aantal rendieren, dat eind 1913 nog
29,346 bedroeg, is nt» gedaald tot 25,761.
EEN FILM-STAD.
In California, in de nabijheid van Lo«
Angeles, is in den tijd van nog geen twoei
jaar ce»n lief stadje ontstaan, waar alle
bewoners slechts één beroep uitoefenen
dat van film-acteur of -actrice. Het ia ge
legen in een mooie landstreek, waar het
zelden regent en schier altijd de zon'
schijnt. Do natuur biedt de meest variante'
tafereel cn, zoodat men daar evengoed een'
noordpool-expeditio kan opnemen als het^
landbouwbedrijf in de zuidelijke streken op;
doek brengen. De gebouwen dor stad dra-f
gen do meest uiteenloopende 6tijlen. Een
groot voordeel van deze speciale &lm-
stfid is, dat de menschen vrij van lastig
publiek hun beroep kunnen uitoefenen.
Onder de vele huizen, die daarginds geen
anderen dienst doen dan als vulling, is'
ook een hospitaal, waarvan terdege ge
bruik gemaakt wordt Want al die kromme,
bokkesprongen, die do menschen in het'
Bioscoop-theater doen lachen, kosten den
„komiek" mee..* dan eens een gebroken arm
of been.
