FEUILLETON.
(OiQ&sisft Wasioenen.
Vragen en Antwoorden.
Gemengd Nieuws.
sie omtrent enkele bepalingen, het ontwerp
fcooals liet- da-ar lag, naar de Staten-Gene-
raal ware doorgezonden, om dan, liefst
zonder amendeering, ook zoo te worden
■vastgesteld. Nu blijven wij zitten met een
ook voor rechtsgeleerden, doch vooral voor
leeken moeilijk leesbare wetgeving.
In dc „Sociale Kroniek" van mr.
H. J. Tasman lezen wij over de zie-
konfondsen en de doc to ren:
De ziekenfondsen in ons land beginnen
«icli te weren. Er is een Landelijke Federa-
tio .ter behartiging van het ziekenfondswS-
Eon gesticht.
Deze hield onlangs een vergadering te
XJtrecht.
Daar werd, zooals do couranten berich
ten, ook een bindend besluit- genomen, ten
einde te voorkomen, dat de macht uit atui
den der ziekenfondsen zou wordeu geno
men. Het is o. i. te betreuren, dat deze
federatie de doctoren volgt in het gebruiken
van minder geschikte strijdmiddelen. Het
is volkomen geoorloofd en gewenscht, dat
de ziekenfondsen zich tegenover het machts
streven der doctoren en apothekers Ie
-weerstelle-nmaar zij zullen er voor te wa
ken hebben, dat zij in dezelfde fout verval
len als dezen. Dat hiervoor gevaar besta-at,
blijkt uit het volgende bericht over deze
vergadering in de couranten voorkomen
de. „Een vakvereeniging van doctoren
meende men niet te moeten erkennen, daar
het streven der doctoren ten doel heeft de'
baas te worden van fondsen, die door ar
beiders met zooveel energie zijn opgericht
Wat zouden dezo arbeiders zeggen, w.*,"V
heer een patroon aan een vakvereeniging
bericht, dat hij deze niet wenscht te erken
nen, daar het streven dezer vereeniging is
ba-as te worden van een zaak, door hem met
zooveel energie opgericht?
„De Standaard"' driestarde over de
n d e r w ij s-S taatscommissie
Voor ons was hoofdzaak, op wat wijs de
Pers van Links zich over deze Commissio
cou uitlaten.
Is er nu in heel dezo breede Pers- ook
maar één vonk van heilige geest-drift- op
gelaaid-? Kan men zeggen, dat eindelijk
dan toch het besef is opgeleefd van- een
jarenlang aan trouwe medeburgers begaan
onrecht? En ia het de zedelijke triumf van
nu eens en voorgoed aam dit onrecht een
eind te willen maken, die in de beoordee-
ling van het optreden dezer Commissie
uitkwam
Men zal toestemmen, dat wie iets van
dien aard in de Pers van Links gezocht
beeft, met ledige handen thuiskwam.
Niet één enkele lettergreep uit zulk een
ïcdevevband is ons te lezen gegeven.
Toch neemt dit 't feit niet. weg, dat de
Commissie er nu eenmaal is, en dat we
leven blijven in verwachting. Ze kan bit
ter tegenvallen. Maar ze kan ook een ver
rassende uitkomst geven.
We verbeiden.
Vreemd is 't intusschen, gelijk reeds van
meer dan één kant werd opgemerkt, dat
het nu een Tweede-Kamer-Commissie is
geworden. Voor zoover we weten, was dit
nog nimmer, met niet één enkele Staats
commissie, het geval.
Het is iets zonderlings.
Te meer voor de Anti-revolutionnaire
partij, daar, als gevolg van deze zonder
linge methode, onze meest op den voor
rond staande mannen nu buiten de Com
missie bleven. We noemen geen namen.
Ze zijn van meer dan één kant reeds ge
noemd. Niet, alsof men op de voor ons
benoemde leden op zichzelf iets had af te
dingen. Alleen maar, nu alle andere par
tijen haar eerste mannen er in zien' optre-
den, voelt toch heel 't land, dat wij mis
deeld zijn.
Toch behoeft dit onze actie niet te ver
zwakken. mits men onzerzijds zich maar
onverbiddelijk aan zijn minimum vast
klemt. Financieelo gelijkstelling voor rijk
èn gemeente én paedagogische vrijmaking:
Zal er nog overleg onder de leden van
Hechts zijn
Vrij algemeen heeft men gevoeld, hoe
gebiedend noodzakelijk dit is.
Jammer slechts, dat ook dit zelfs bij een
enkele geen sympathie vond.
80,
„Ja, hij is het", zcide hij weder, n»
eenige oogenblikken het stilzwijgen be
waard te hebben; „ik zou hem overal ner-
kend hebben. Johnny, oude kameraad, hoe
gaat het je? Het doet iemand goed aan
zijn hart, na verloop van een kwart-eeuw
zoo'n makker uit vroeger dagen eens weer
te ontmoeten".
„Ik bad gehoord, dat je hier te vinden
waart", antwoordde Job, met dezelfde
flikkering in zijn grijze oogen, „en ik
dacht, dat het je misschien wel plez;er
zou doen mij te zien. Maar dat plezier
schijnt niet bijzonder groot te zijn. Je ziet
er niet uit als iemand, wien het aan zijd
bart goed doet een oud kameraad na ver
loop van een kwart-eeuw weer te zien*
Ik vrees, dat je een \leier bent, William,
en dat het je eigenlijk niet veel kan scbe-
leD rnij te zien".
„Ik heet Thomas", zeide Bowling, bem
knorrig verbeterende. „Thomas Bowling;
zoo gedoopt te Plymouth, in het jaar acht
tienhonderd".
,,En William Dean", hernam Job, met
kluchtige deftigheid; „zoo gedoopt te
Bristol. Was het niet Bristol, William? En
Robert- Hartfordzoo gedoopt to Liver
pool Was het niet Liverpool, [Robert? Of
Londen? Dat ben ik vergeten, na verloop
yan een kwart-eeuw".
„Je bent niet veel veranderd", zeide
Bowling, hem somber aanziende. „Ik zou
jo overal herkend hebben".
Keere het nog tot beter 1
Eendracht maakt macht, eri die eenheid
ontbreekt, als men niet vooraf sailm Van
gedachten gewisseld lieeft.
„Het Vaderland" reageert volgen
derwijs op het artikeltje in „Do Stan
daard":
,,D e Stand a ar d" beklaagt zich, dat
do Onderwijscommissie enkel uit leden van
de Tweede Kamer is samengesteld. Ook
hierom, omdat „als gevolg van dezo zon
derling© methode d© meest op den voor
grond staande mannen van de Anti-revolu
tionnaire partij nu buiten de Commissie
bleven".
Deze klacht heeft ons verbaasd.
In de Onderwijscommissie wordt de An-
tirevolutionnaire partij vertegenwoordigd
door de hecren Van der Voort van Zijp,
voorzitter van de Anti-revolutionnaire
Kamerfractie, cn Van der Molen, wet
houder van onderwijs van Neerlands eerste
koopstad. Nu mochten wij nog weinige da
gen geleden in „De Standaard" le
zen, dat de heer Van der Voort van Zijp
van buitengewoon goed inzicht blijk gege
ven had met zijn man oeuvre eren in de
kwestie of zijn partij al of niet in de On
derwijscommissie zitting zou nr-men. Zijn
kordate" houding, die den premier zijn
laatste concessie zou hebben afgedwongen,
werd ten voorbeeld gesteld aan mannen
als Lohman en Loeff, die, zooals „D e
Standaard" liet doorschemeren, in hun
politieke onnoozelheid reeds hadden toege
bogen, vóór zc een ernstige poging hadden
gewaagd, om meer te verkrijgen dan ge
boden werd.
Gaat het nu aan, dat „Do Stan
daard" dezen fijnen politicken kop, dezen
tacticus eersten rang niet rekent tot' de
eerste mannen van de partij En wie kan
beter in de Onderwijscommissie op zijn
plaats zijn dan die leider van ccn der
rechtsche fracties, die reeds precies zag
waar het heen moest., toen mannen als
Lohinan en Loeff, altijd volgens .,D e
Sta ndaard", het spoor nog geheel bijs
ter waren En dan wordt dezo man ge
secondeerd door- den heer Van der Molen,
die het onderwijsvraagstuk h fond kent
cd die het achtereenvolgens als onderwij
zer, rchoolopziener, Kamerlid en wethou
der xan onderwijs van alle kanten heeft
kunnen bekijken.
Men zou aan „De Standaard" wil
len vragen Waar uw partij cn op poli
tiek gebied èn op onderwijsgebied zoo voor
treffelijk in de onderwijscommissie is ver
tegenwoordigd Mein Liebchen was willst
du noen mehr
Tenzij maar dit kunnen wij ons niet
voorstellen „D e Standaard" in de
ze voorliefde mocht hebben voor ccn be
paald persoon.
„H et Volk" had over het. onderwerp
een hoofdartikel van mr. Troelstra, waarin
deze o.m. dit zegt:
„Dat deze commissie de bijzondere school
tot haar recht zal doen komen, zonder de
openbare te benadeelen dat zij zich de
verhooging van het peil van beide takken
van ons volksonderwijs ten doel zal- stel
len, mede door eerlijke concurrentie tus-
seneu dezen mogelijk te maken daaraan
twijfelen wij niet".
Het „Handelsblad" wijst op
den uitgesproken wensch orn niet tc tor
nen aan „de opvoedkundige zelfstandig
heid7' der bijzondere sclioleD. Maar het
blad maakt naar aanleiding hiervan deze
opmerking:
Dat is. een eisch van rechts, en links
wil die opvoedkundige zelfstandigheid in
tact laten. Maar reeds dadelijk bij dit punt,
zal blijken, dat men ook rechts dan prin
cipe zoo meedoogenloos sterk- niet wil
handhaven. In scholen, die willen opvoeden
tob andere dan christelijke deugden, in
scholen, waar bijv. geleerd zou worden
met andere godsdiensten te spotten, waar
den Staat vijandige denkbeelden worden
gepredikt zal ook de rechterzijde de
opvoedkundige zelfstandigheid niet intact
willen laten.
Ma-ar men moet met de practijk reke
ning honden. Zulke scholen bestaan niet,
meent men.
Doch wat zal de practijk zijn als met
xecr groot staatssubsidie bijzondere scholen
„En jou zou ik ook overal herkend heb
ben", antwoordde Job. „Maar ik heb je
dan ook een teelcen gegeven, toen ik je
het laatst zag, en natuurlijk herken ik hit
werk van mijn eigen handen".
Bowling, die Job nog somber aanstaar
de, streek met den middelvinger van zijn
linkerhand langs het iitteeken, dat zijn ge
laat misvormde, van het voorhoofd af tot
aan de lippeD.
„Ja, het is er nog wel, William", zeide
Job [Round, op eenigszins ruwen, schert
senden toon.
„Johnnv", sprak Browling, „wat voorbij
is, is voorbij. Je kunt niet ontkennen, dat
ik recht had op de helft. Evenmin kun
je ontkenDen, dat ik er geen piaster van
gehad heb. Nu het toeval ons weer bij
elkaar brengt, verwacht ik van je, dat. je
me geven zult wat mij eerlijk toekomt.
Ik heb hét hard gehad, en het overal moe
ten nemen zooals het viel, terwijl jij het
vette der aarde genoot. Eerst twaalf jaar
op zee gezwalkt en aan boord een hon
denleven geleid slechte kost en nog
slechter behandeling. Toen het goudgraven,
en nog even slecht af als ooit. En jij baad
de je intusschen in overvloed. Ja, Johnny,
ik moet je zeggen, nu ik je weer ontmoet
heb, verwacht ik van je, dat je eerlijk met
mij zult declen".
„En mag ik vrageP", zeide Job, met
eeü glimlach, die van oogenblik tot. oogen-
blik schamperder van uitdrukking werd,
„mag ik vragen wat je begrip van eerlijk
deelen is?"
„Wel zeker mag je dat, Johnny*', ant
woordde Bowling^ op den toon van iemand,
die bijzonder voor rede vatbaar is. „Mijn
begrip van eerlijk deelen is de helft".
zonder opofferingen van particulieren ge
sticht kunnen worden? Wil men de zaak
grondig regelen, dan moet ook met deze
mogelijkheden rekening geheuden worden,
moet ook rekening gehouden worden met
de mogelijkheid, dab eenige politieke of
godsdienstige sekte op staatskosten antir
sociale of anti-nationale denkbeelden aan
de landskinderen zou willen inprenten.
Een tweede vraag wordt door het
„H andelsbla d" gedaan, in do vol
gende bewoordingen:
Onze eisch is niet alleen, dat elk Neder-,
landsch kind naar school zal kunneu gaan,
zonder dat het daar een geloof wordt op
gedrongen, dat niet het. geloof zijner ouders
is, zonder dat het bij het ondervijs sekta
rische leeringen worden verkondigd in lijn
rechten strijd met do leeringen, die. thuis
verkondigd worden, maar tevens, dat
de economie van het onderwijs niet geheel
wordt verwaarloosd, dat elke school in zoo
wijd mogelijken kring nut en leering sticht.
Aan diqn eisch werd in beperkte mate
voldaan door een aanvullend bijzonder on
der vijs, dat, bij den beperkten Staatssteun,
slechts mogelijk was door de offervaardig
heid van hen, die het wenschtcnslechts
gegeven werd waar er behoefte aan was.
Maar hoe zal dat gaan, als de bijzondere
scholen overal verrijzen kunnen', waar een
klein aantal leerlingen bijeen gekregen kan
worden? Wat- moeten de financieel© gevol
gen zijn van een verdwijnen van openba
re scholen, om plaats te maken voor ver
schillende sektescholen alle op Staats-,
kotten te onderhouden? En wat zal do
toestand zijn van iemand, die gedwongen
is zijn kindereu de school van een sekte
die niet do de zijne is, te doen bezoeken:
hoe zal het dan staan met den gewetens
dwang?
Vraag: Waarom moet een barbier
's avonds (ile Zaterdag cr builen gesloten)
om negen uur slni'^i Daar deze persoon
in kwestie absoluut niets ten verkoop in
zijn werkplaats hoeft, noch sigaren, zeepen
of odeurs, hoe kan men dan zoo'n werk
plaats winkel noemen? Hij bevrijdt zijn klan
ten van hun haar cn verkoopt niets. Een
tandarts bevrijdt eoms zijn patiënt van kies
pijn des avonds -na negen uur en verkoopt
ook niets en d-eze mag zijn werkplaats of
atelier open houden.
Antwoord: De verordening zegt „onder
winkels worden begrepen, barbierswinkels cn
kapperssalons".
Stel je voor dab ccn tandarts 's avonds
na 9 uur iemand niet van zijn kiespijn
mocht afhelpen, 't Is wel een aardiga ver
gelijking die ge braakt tusschen een tandarts
en barbier, 't Is jammer, dat die vergelijking
heel erg mank gaat.
De barbiers- en kapperssalons moeten slui
ten opdat ook de bedienden uit die zaken,
evenals nib winkels, niet zoolang in het
getouw behoeven te blijven.
Uw vraag is toch zeker niet ernstig ge
meend, wij hebben haar ten minste niet als
zoodanig beschouwd.
Vraag: Ik zóu gaarne naar Intlié will an
als opzichter op oen plantage. Zoudt u mij
daar inlichtingen over kunnen geven, bij
wien ik mij moet' vervoegen of in welk blad
het meest zulk soort betrekkingen worden
gevraagd
A n t w o o r dVoor oproepingen tot deze
particuliere betrekking, is. ons geen speciaal
blad bekend.
Wanneer zulk een betrekking open is, zul
len mogelijk sollicitanten in een of moer
Ho'ïlandsch-e bladen worden opgeroepen.
Vraag: Zoudt u mij het adres op kun
nen go ven van een bureau voor plaatsing in
betrekkingen in Nederlandsch-Inilië.?
Antwoord: Wij kennen zulk een bu
reau niot. Misschien wil een onzer lezers u
hel pon.
Vraag: Ik heb aan do straat een werk
plaats (tevens winks!'. Mag daarin 's avonds
na 9 uren met een knecht gewerkt worden
en mag ik na dien tijd werk aannemen
of afleveren?
A ntwoord: Uw winkel is tevens werk
plaats, zegt ge. Na het winkelLuitiugaruuv
mag cr geen publiek- in uw win kol-werk
plaats zijn De vraag te nu maar of iemand,
die werkelijk alleen in uw winkel vertoeft
„De helft?" vroeg Job, met een blik,
die nu dreigend was geworden.
„Ja, Johnnv", hernam Bowling, met een
dwalendeü blik. „De helft is eerlijk, als vrij
het precies nemen. De interest", liet hij
er op volgen, met een plompen schijn vab
edelmoedige inschikkelijkheid, „is iets, date
ik aan je eigen oordeel, hoe je een cud
kameraad moet behandelen, overlaat".
„Altijd even inschikkelijk en edelmoe
dig", ze:de Job. „En je verzekert me wer
kelijk, dat jo op den interest niet zult
aandringen?"
„Ik zou er, om zoo te zeggen, niet op
aandringen", antwoordde Bowling: „Ik zou
het integendeel aan' je overlaten daarmee
te handelen zooals je gepast oordeelt".
„Ik weet niet hoe ik je genoeg zal be
wonderen", zeide Job, met de punt van
zijn rotting de asch van zijn sigaar kloppen
de. Bowling nam van dit compliment geen
notitie, en de blik van zijn dwalende oogen
was onzekerder dan ooit. Hij deed geen
poging om ze op Job te vestigen, maar
keek naar do lucht, de velden, "den weg,
de heg, de beek, en naar niets bepaalds.
„Bonaventure", zeide hij, na eenig zwij
gen, „nam een vijfde van het geheel voor
dat hij zijn eerlijk aandeel kreeg, zooals
afgesproken was. Toen deelde hij en de
Griek samen, en jij en ik zouden ook sa
men gedeeld hebben".
„Weet je nog wel waalrom wij niet sar
men deelden?"
Job [Round waa opgestaan, en stond
met een paar sohreden yan aangezicht tot
aangezicht met Bowling.
„Zie mij aan", «©ide fctfL 'den zeeman
bij d«a baard fteö»nde to bem woo ract-
tot liet b'rongtm of halen van réparatiewéidk',
in dat geval," tob publick (in den ziu der
winkelsluitingvurordsning) moet worden ge
rekend. Ons inziens zal do rechter dit moe
ten uitmaken.
Als uw knecht in uw wink el-weideplaats
tevens de functie van winkelbediende ver
vult (dus klanten helpt) «Lon mag lnj na het
winkel sluitingsuur daarin niet rn>cete werk
zaam zijn. Neemt hij die- functie niet waar,
dan zal hij, ons inziens, na liefc. winkelslui-
tingsuur in uw winkel-werkplaats wel werk
zaam mogen zijn, doch ook voor dit geval,
is onze mcening, zal de rechter moeten be
slissen.
V r a a g:. Zondag, 4 Januari, hing voor het
raam van eeiv herberg in de Voorstraat te.
Voorschotel! een biljet, waarop liet volgende
geschreven stond: „Hedenavond verloting van
een varken, wijn on sigaren. Aanvang te
S urcn._25 ets. het lot."
Is zulk een verloting niet in strijd met
de wet?
Antwoord: Het aanleggen, en houden:
van een loterij zonder do v-e raise h t e toe
stemming is bij dc Loterij wet- verbod-en,
Tóestemming"daartoe kan alleen worden ver
leend, als d-o opbrengst ton voordeoio komt
van oen liefdadig.- of wetenschappelijk doel!
of in het algemeen ir-lang.
Ge zoudt t-iT gemeen te-sec r-eiario- te Voor
schoten kunnen in formeer? n of voor de door
u bedoelde loterij de varviielite takteenming-
is verkregen.
\Wo veronderstel ar oclïter van niet.
Vraag: Ik heb' b-jna geregeld last van
moeheid .aan d'en 1 itehtfrjiaht mijner knieën
vooral bij. langdurigen arbeid, daarbij, bon
ik dlan ook spoedig lusteloos, het schijnt mij-
toe slapte iu dc spieren te zijn. Ofschoon ik
toch. flink van persoon ben en goed kaai
eten. Gaarne zou ik in deze rubriek een
probaat middel ter bestrijding daarvan vair
u vernemen
Antwoord: Ken gezonde levenswijze;
veel. in de frisaoltè lucht, goed en vers-tcir*
kentl voedsel gebruiken. e:n behoorlijke nacht
rust genieten, ziedaar wat altijd goed is
voor ccn mcnsch en voornamelijk voor hen,,
die gauw moe rijn cn lusteloos-
Maar aan uazen goeden raai hebt u niet
genoeg en daarom zouden wij u raden oen
geneesheer te raadplegen' .of naar het Zre
ken huis to gaan. Wij mogen geen genees
middelen voorschrijven.
Vraag: Bestaat er naast de stichtingen
„Endegeest" en „Rhijngeest" een inrich
ting voor gewoon lager onderwijs aan ach
terlijke kinderen, ik bedoel dezulken, die
wel wat leeren kunnen, maar toch niet bij
machte zijn het gewone onderwijs, dat op
dc openbare school gegeven wordt te vol
gen. Zoo ja, is deze alleen voor kinderen
aan Leidscho ingezetenen toegankelijk of
kunnen andere kinderen, voor wie zulks
gewenscht is, er ook van genieten en zijn
zo daar dan inwonend of is dat niet nood
zakelijk? En wat zouden van een en ander
do kosten zijn? Zouden we, als ouders zijnde
behandeling van zulk een kind daar ver
trouwen kunnen 1
En tot wien moet men zich wenden ter
bespreking van een en ander?
Antwoord; Aan hot gesticht- voor
jeugdige idioten is een inrichting voor on
derwijs verbonden, waaraan alleen inwo
nende kinderen kunnen deelnemen. Het ge
sticht is niet bepaald voor wat men noemt
achterlijke kinderen, die wel hun verstand
hebben, maar niet behoorlijk mee kunnen
komen, doch voor zwakzinnigen en idioten.
De kosten worden berekend tegen £365 per
jaar aan kost en inwoning met verpleging,
waaronder het onderwijs is begrepen.
Wel richt de gemeente Leiden een school
voor achterlijk® kinderen Op, doch daar
kunnen alleen kinderen uit de gemeente
zelf op gaan.
Auteursrecht op eon recept.
In „De Hotelh." vinden wij gewag gemaakt,
van een prooes in Diufechland tot voor het
Reichsganchl geveerd over ccn auteursrecht
kwestie. Hot goltj^n.l. of mon ook ten op
zichte var. OTii ka «recept hot misdrijf van
„nadruk" kan plotyan. Ook in DurtsohTand
besta? r het. auteursrecht voor literatuur en
muziek, zoadat de auteur het uitsluitend
rceht heeft het werk te verveelvuldigea ea
houdencfe.. „Zie mij aan Weet je nog wel
waarom wij niet gedeeld hebben?"
Bowling's dwalende blik ontmoette ven.
oogenblik den zijn an. cn .zwierf toen weer
af. ,Weet je nog wèU1, vroeg Job ten
derdei) male, langzaam- en duidelijk spre-
kende,- „waarom Wij n'.et gedeeld hebben?"
Bowling gaf geen antwoord, cn Job, die
hem nog bij zijn baard hield, schudde hem
langzaam, maar zeer sterk, heen en we
der.
„Jchnny", zeide hij, met zwakke stem,
„je doet me zeer".
„Je dacht, dat het veel beter zon zijn
niet te deelen, nietwaar, William Je
dacht, toen w ij daar in dia kleine herberg
te Strigli lagen, dat je een middel hadt
gevonden om alles te krijgen, nietwaar?
Maar jo bent geen chemist", Williarti, en
arsenicum in te groot* dosis genomen
werkt ate. een braakmiddel Nu weet je
dat; nietwaar? Dat zal je in het geheugen
blijven, William, zoolang als mijn herin
nering daaraan je gezicht versiert". Dit
zeggende, schudde hij Bowling zóó bij -zijn
baard, dat zijn tanden op den steel van
zijn pijp klapperden, di® hem uit den mond
viel en op den weg brak. Bowling's blik
rustte op de stukken, terwijl Job voort
ging: „En je zwetst nog altijd over je be
graven schat? Welnu, daaromtrent zal ik
je iets beloven. Je weet, dat ik nog nooit
mijn woord gebroken heb, nietwaar, Wil
liam V'
„Ik kan niet zeggen, dat je dat ooit ge
daan hebt, J.ohnny", antwoordde Bowling,
met groote zachtmoedigheid.
„En dat zal ik ook nooit doen", her
nam Job. „Welnu", zeer duidelijk spre
kende, en hem bijna bij elk woord schud-
te doen verspreiden en dat dus aan. derden
kan verbieden. De waag is nu: Is-een koks
recept ta beschouwen als een stuk „literar
tuur
Het Kanimergeiicht te Eerlijn heeft zich'
op het standpunt geplaatst, dat een koks-
recept niets anders is dan een, enkel tob
praciisch. huishoudelijke doeleinden dienende
raadgeving, waarbij het alleen' op den in
houd. cn nietop den vorm aankomt. Een
kolsisecept zou volgens liet Kammergetieht
niets anders bevatten dan de nmdedéeliag
van liet feit, dat een gerecht of een spijs,
op. bijzondere wijze smakelijk of. gemakke;ijk
verteerbaar kan worden klaargemaakt- Het
zou niet ten doel hebben, literair genot te
vïerse haffen.
Het Ivciehsgericht was. van oen ander oor
deel'. liet was van meeging, dat reels liet
met een bepaald'doel op teilen van een koks-
recopt', in 't bijzoader dèr vakkundige indoe*
king, een hoeveelheid' ndïvUueeelen gwe-st-cr
Lljhv.n' arbeid vorekfeirt en dat doze gooste-
Lijko arbeid, als liet resultaat' van persoon
lijke voortbrengingskracht, zierh. ju- dfe go-
hce'ée samenstelling- cn vorm vair hot-
recept uit
Danrdbor werd beslist1, dat een kol: op
zijn recepten auteursrecht kan doen gelden.
G) p vre.emdsoort igo: w ij z o
kwam do arbeider Gerard van Malen-, eon
Stéde a liurd er^ in de fabriek der firma
Krupp;. te Essen, om het leven. In een
riool waai de gasleiding: delect geworden,,
zoodat- zich daarin on in do daarmede in
verbinding staande beerput- gassen, hadden
opgehoopt. Een werkman van de gasfabriek
met de lierstelling- belast, had de onvoor
zichtigheid, zich met 'n licht in liet riool te
begeven, waarbij het ga3 ontplofte' en hij
werd gedood. Yan Malen bevond zich op een
der privatbn boven bedbeldb beerput en
kreeg zulke lievige: brandwonden over liet
geheeld lichaam, dat hij. spoedig aan d? ge
volgen overleed. Nog 'n drietal andere ar
beiders, dat zich op de privaten bevond,
kreeg, ernstige brandwonden'.
Een vrees el ijk drama heeft
zich te Berbegai in Spanje, afgespeeld.
Eén der meest aanzienlijke bewoners, de
notaris Palticios-, stierf eenige dagen gele
den. Toen hot testament geopend en voor
gelezen was, bleek, dab de notaris het
grootste gedeelte zijner nalatenschap aaji
zijn jongsten zoon had vermaakt. De oud
ste rfoon, die zich door deze beschikking in
zijp rechten acht er uitgesteld gevoelde, ont
stak in groote woede. Hij trok zijn revol
ver cn doodde zijn moeder, zuster en twee
broeders. Vervolgens richtte hij het wapen
tegen zich zelf en schoot zich een kogel
door het hart. De familie Balacios genoot
in Berbegai algemeene achtinghet tragisch
einde dezer familie wekt dan ook algemee
ne deelneming.
Te Toep a 1 i, n a b ij Cairo, is in
de gevangenis muiterij uitgebroken. Een
aantal gevangenen wordon door bewa
kers gefouilleerd, toen eensklaps cÊn gevan
gene een bewaker een slag gaf. Een alge
meene aanval der gevangenen begon hierop.
Bewakers klemmen op een muur en vuur
den met los kruit. Dit hielp evenwel niet
en> men nam zijn toevlucht "tot scherpe pa
tronen. Vier gevangenen worden gedood
en. vijftig gewond. Het verzet was toen go-
broken cn de rust hersteld.
Een kinderjuffrouw t o P 1 a u e n,
die een straatjongen, die kwaad deed, een
oorvijg had gegeven, moest zich wegens
mishandeling voor den rechter verant
woorden. Da rechter sprak haar vrij en
beriep zich op een vonnis van dc recht-
bajik te Jona, volgens hetwelk ieder bur-
gar het recht he«ft kattckwaad van kin
deren met een behoorlijke kastijding te be
straffen.
T S alm uns heeft zich een vree-
selijk familiedraata afgespeeld. Een 16-ja
rig gymnasiast werd eensklaps waanzin
nig, 11 ij scheet op de familieleden, die in
de huiskamer ®na de tafel zaten. De nioe^
der en een tast* van den knaap werden
doodelijk gewold. Een broer, die ook reeds
zwaar gewond wü, slaagde er in den on
gelukkige te oat wapenen. Dezo ging op do
vlucht en werd met veel moeite in de kert
gegrepen. De Bloeder is reeds aan de be
komen kwetsuren overleden.
dende „ais je daar ooit weer iets vax
uitlaat, is het met je gedaan. Ik reg vrij
duidelijk wat ik imeen, William".
„Dab kan ik niet tegenspreken, Johnny",
zeide Bowling. „Maar daarom "behoef jo
me niet zoo t® schudden".
Na hem voor het iattsb nog even dooi
elkaar geschud te hebben, liet Job hem
los.
„Als je daar nog een woord öve.
spreekt, zal ik een ïmddól vinden, om jo
voor altijd tot zwijgen te 'brengen. En
je moet mij maar krent en en over mij spre
ken, en alleen niazr mijn naam noemen
in het' bijzijn ran i-mind, die mij kent,
als je het leven moe bent, maar niet eer.
't. Is je zeker duidelijk genoeg wat ik be
doel, William, nietwaar Ik behoef heb
je immers niet nader uit te leggen?"'
„O. neen, Johnny", antwoordde Bow
ling, terwijl hij een paar schreden achter
uit deed.
„Dan i3 het goed", hernam Job. ..Als
je hst leven moe bent. William, kun je
weer over den begraven schat beginnen
te spreken, of een vri-ncl zeggen, dat jo
me kent, en ik ben dadelijk bij je".
Dit zeggende, keerde hij zich. langzaam
om en liep heen. Bowling, die hem met
een verslagen gezicht nazag, vatte eens
klaps moed om hem te volgen.
Johnny", zeide hij gedwee, „je hebt
gezegd wat je te zeggen hadt. cn ik heb
het bedaard aangehoord. Ik zal ook geen
woord uitlaten, maar ik bsa ouder dan jij,
mijn jaren beginnen te klimmen, en ik heb
niets kunnen oversparen voor raiji ouden
dag, terwijl jij er warm inzit".
.1 j i' (Wordt vervolgd).
