Oudejaarsavond in Frankrijk.
Eigenaardige vondsten in hotels.
ALBINO'S.
hij een recht gelukkig leven, terwijl de
Vroolijke Emma, die ook spoedig trouwde,
tiaar man geducht onder den pantoffel had
tn al haar geluk zocht in gezelschappen,
waar zij zich allerliefst wist voor te doen.
Sinds dien tijd kon Reinhard geen kwaad
hooren van de punchgeesten en op Oude
jaarsavond noodigt hij ze trouw te gast.
Zoover hebben zij hem echter niet kunnen
Drengen, dat hij zijn vrouw, die zooveel van
hem houdt, den streek verraadt, dien de
ondeugden hem op dien bewusten Oude
jaarsavond gespeeld hebben.
Op Oudejaarsavond is het bedrijvig te
Parijs. Do menschen hebben dan veel te
doen voor den Nieuwjaarsdag. Het geven
van geschenken,* zooals wij dat doen met
Sh-Nicolaaa- en het Kerstfeest, valt in
Erankrijk samen met de Nieuwjaarswen-
schen.
Dan worden eenige honderden visitekaar
tjes gereed gemaakt, waarbij men zich bij
na het hoofd breekt door te denken aan
de mogelijkheid, dat men den een of an
deren overigens verren vriend zou hebben
vergeten bij het zenden der Nieuwjaars
groeten. En tevens geeft men zich moeite
voor duur geld een aantal smakelooze en
bijna altijd onbruikbare voorwerpen te
koopen, waarmee men als „étrennes" vele
vrienden denkt gelukkig te maken, om
zich daarvoor bij de bezoeken een vriende
lijke dankbetuiging te halen.
Wee hem, die zijn geschenken te gelijk
met zijn Nieuwjaarsgroet meebrengt 1 Dan
is men geep chique mijnheer. Die mag zijn
geschenk niet zelf komen aandragen. Hij
zendt ze en komt eerst den volgenden dag
om zijn Nieuw jaarsspreuk je te stamelen.
Daar hij voor dat zenden dikwijls geen
dienstman en voor het brengen der visite
'meermalen geen rijtuig kan vinden, gaat
de vroolijke dag meestal op zoo aangename
wijze voorbij, dat men dankbaar is, wan
neer het nieuwe jaar al weer ouder wordt
en men zich eindelijk weer eens een beetje
met zichzelf en niet alleen met de lieve
naastb©8taanden bemoeien mag.
Het is dus anders dan bij ons, lang niet
zoo gezellig, lang niet zoo aangenaam. Al
leen de kinderen profiteeren van deze re-
,geling? want zij worden tweemaal bedacht.
Op den eersten Januari ontvangen zij hun
„étrennes", juist zooals papa en mama,
en in den Kerstnacht bezoekt hen het
Kerstkindje, dat hier „le petit Noël" heet.
De kleine Noël verschijnt héél geheimzin
nig, wanneer de kinderen slapen.
Hij komt door den schoorsteen, waarvoor
Zij hun schoentjes hebben neergezet. Vele
ouders, wien de voorstelling van den klei
nen „Noël" te godsdienstig toeschijnt, spre
ken hun kroost van een vader Noël", die
is een oude, witbaardige heer, van geheel
onkerkelijk karakter. Maar of het een
knaapje dan wel een grijsaard is, die de
geschenken brengt, „Noël" heeft een
moeilijke taak, want de kinderen worden
steeds veeleischender.
In het algemeen is onder al de produc
ten van de industrie het speelgoed wel het
meest conservatieve en zooals de Nürnb'er-
ger peperkoek-man nog steeds in denzelf
den vorm gebakben wordt als vóór twee
honderd jaar, zoo ook zijn de harlekijns,
de schaapjes en dergelijke interessante ge
stalten sedert de renaissance bijna de
zelfden gebleven. Met een pop, die er uit
ziet zooals die van den vorigen „Noël",
is zelfs de kleinste dreumes niet meer te
vreden en daarom moet ook op dit gebied
naar iets meer moderns worden gezocht.
Er gaat bi.yia geen dag voorbij, waarop
het personeel van hotels niet voorwerpen
van grootcre of kleinere waarde vindt.
Gevallen als het vinden en terugbezorgen
van een portefeuille, inhoudende 1400 pd.
st. in bankbiljetten en cheques, welke on
langs door mr. Bellamy Storrer, den vroe-
Winter in de Duitsclie bergen.'
Het bovenstaande geeft een kijkje in het Reuzengebergte-
geren gezant der Yereenigde Staten te
Weenen, gedachteloos was achtergelaten
in zijn hotelkamer te Lausanne, worden
volstrekt niet als ongewoon beschouwd in
eersteklasse-hotels te Londen.
Er gaat bijna geen dag voorbij, aldus
deelde onlangs de directeur van een Lon-
denscli hotel aan een journalist mede,
waarop het personeel niet grootere of klei
nere voorwerpen van waarde vindt, welke
sommige haastig vertrekkende gasten bij
het inpakken in het laatste oogenblik over
het hoofd zien.
Het schijnt wel, dat hotelgasten en pas
santen gekweld worden door deze soort
van gedachteloosheid, tot welke natie of
klasse zij ook behooren mogen, vooral als
zij zonder meid of bedienden reizen. En
dat is meestal tegenwoordig het geval, om
dat de rijke lieden op reis, bij het thans
gebruikelijke snel bezichtigen der beziens
waardigheden en dan weer verder trekken,
meer last dan dienst van hen hebben.
De dames zijn het vergeetachtigst. Het is
interessant eens na te gaan, welke voorwer
pen zij dikwijls vergeten. De lijst bevat van
alles, van af een. tandenborstel of poeder
kwast, tot een diamanten broche toe, of
wellicht drie of vier overvloedig met bril
janten bezette ringen, welke de eigenares
had afgedaan om haar handen te wa$schen
en natuurlijk „heelemaal vergeten" had.
De artikelen, welke het meest door het
schoone geslacht worden achtergelaten,
zijnhaarkammen, handschoenen, zon- en
regenschermen, bad-pantoffels, kimono's,
nachthemden en eveneens de prachtigste
zijden pyjama's. Meer dan eens hebben wij
ook gered crapé's en kostbare haarkam
men, welke noodig waren om mevrouws
diner-coiffure op te maken. De meeste
crapé's waren van donker haar, dit schijnt
aan te wijzen, dat blondines minder ver
geetachtig zijn dan brunettes.
Over het algemeen hebben echter de man
nelijke gasten ook neiging hun pyjama's en
pantoffels te vergeten. Zelfs velen laten
overjassen, sigarenkokers, pijpen, wandel
stokken en regen- en zonneschermen achter,
terwijl door de kamermeisjes zoo nu en dan
een horlbge of een zakboekje wordt gevon
den onder het bedkussen van een gast, die
met een vroegtrein moest vertrekken. Een
financier, op de geldmarkt zeer gunstig be
kend, liet eens een heel stel valsclle tanden
achter. Misschien wel doordien een drin
gend telegram hem genoodzaakt had, vroeg
in den morgen te 'vertrekken. Hij telegra
feerde ons van uit Dover ze naar Parijs te
zenden, "wijl hij zonder zijn gebit niet eten
kon. We deden zulks, maar er moet een
vertraging met het verzenden hebben plaats
gehad, want na 36 uur ontvingen wij ^en
tweede telegram, waarin hij ons smeekte
om hem toch te redden, en niet van den
honger te laten omkomen, door toch de(
tanden over te sturen.
De belangrijkste van de verloren geraak-,
te voorwerpen worden geregeld door de
eigenaars opgevraagd. Het is, geloof ik, in-
ieder hotel in Londen de gewoonte, een
meid te hebben, die, zoodra de gast ver
trekt, de ledige kamers onderzoekt om te
zien of er iets vergeten is. Wanneer iets
wordt gevonden, wordt het gebracht naar
een voor dit doel bestemd vertrek en in
geschreven onder het nummer van de ka-!
mer van den gast, wien het toebehoort.
Soms kunnen wij nog net de gasten snap
pen vóór zij het hotel verlaten hébben,;
maar indien dit niet het geval is en de
voorwerpen niet opgevraagd zijn, wórden'
ze na één tot drie jaar bewaard te zijn, bij.
opbod onder toezicht van een notaris ver
kocht. In den regel echter worden, zoo
als gezegd, belangrijke artikelen terugge
vraagd en den eigenaars toegezonden.
De heeren zijn er erg op gesteld pyja
ma's en horloges terug te krijgen, maar de
dames haasten zich volstrekt niet met na
vraag te doen naar haar crapé's.
De hotelhouders van een ander luxueus
Londensch hotel deelde mede, dat de;
vrouw van een bekenden Amerikaanschen
millionnair eens een kistje met juweelen
ter waarde van 3000 pd. st. op de kaptafel
had laten staan, toen zij Southampton ver
liet, om na.ar haar land terug te stoomen.
De juweelen werden niet vermist, vóór zij
te New-York aankwam, maar de bemidde
ling van het Londensche agentschap van
haar bankiershuis te New-York was vol
doende om haar eigendom terug te doeD
krijgen. („Hotelhouder").
Bij vele diersoorten heeft rn^n reeds Al
bino's aangetroffen, en zoo nu en dan komen
er weer nieuwe berichten van jagers, die het
een of andere zoogdier of vogel hebben ge
zien, welke, in afwijking van zijn soortge-
nooten, geheel wit van kleur was. Eén heel
enkelen keer treft men ook onder de men
schen Albino's aan; men zal zich herinneren,
dat eenige jaren geleden in een circus, dia
ons land doortrok, een boeienkoning te zien
was, die geheel witte haren had en róód-
geklemde oogappels. Ook in de vogelwereld
worden meermalen Albino's aangetroffen, ter
wijl deze afwijking bij sommige zoogdieren,
bij de konijnen bijv., zeer vaak voorkomt»
Opmerkelijk is het, dat in sommige ge
vallen de Albino's werkelijk mooi zijn, ter
wijl het in andere gevallen misstaat. Een
menschelijke Albino is allesbehalve mooi, ziet
er soms uit om van te rillen met zjjn vreemde
roode oogen.
Sommige vogels, roofvogels vooral, doen
als Albino's oo,k angstig aan, terwijl daar-
