16488.
33oii<lei'<iag SO November.
A®. 1913.
feze <§ourant wordt dagelijks, met uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad,
De herdenking van onze 100 jarige
onafhankelijkheid.
PRIJS DER ADYERTENTIEK:
Tan 111 regels f 1.05. Iedere regel meer A 0.17J. Grootera letten naif
plaatsruimte. - Kleine idyertentiën yan 30 weerden 40 Oents contantelk
tiental woorden meer 10 Oents. Voor het incaaeeeren wordt/0.05 berekend.
PRIJS DEZER COURANTi
Voor Leiden per week 9 Oents i per 3 maanden I f 1.10,
Buiten Leiden, per looper en waar agenten gerestigd tijn 1.30.
Franco per post x.65.
Het einde, een goed einde vooral, kroont
het werk. En zoo kunnen dan nu allen, die
hebben medegewerkt aan de voorbereiding
en uitvoering van onze onafhankelijkheids-
feesten, daarop met zelfvoldoening terug
zien. En voor we tot dè eenvoudige beschrij
ving der feestelijkheden over gaan willen
we vastleggen de waarheid rdeLeidsche
feesten zijn uitnemend geslaagd.
Daartoe heeft vooral ook moeder natuur
meegewerkt: een mooie herfstdag, met een
frisschen wind; die de in November anders
veelal blibberige straten droog en
sohoon hield en do honderd on vlaggen en ba
nieren vroolijk wapperen deeden daarbij af
en toe een warm zonnetje alsof het Septem
ber was.
Als we hot voor 't wenechen hadden ge
had, had het niet mooier kunnen zijn.
Maar aan mooi meer alieen hadden we
niet genoeg.
En daarom jhiichen we het nog meer toe,
daE op aandrang der burgerij, de bestu
ren der Stedelijke Vereenigingen der
Feestcommissie die al huiverig was
voor den gureri November om een
optocht op het programma te plaateen, een
hart onder den riem heeft gestoken en ge
steund door de Commissie bet initiatief tot
den optooht hadden genomen deze uitne
mend is geslaagd en'in het welslagen van den
feestdag zoo'n groot aandeel heeft gehad.
Want aan d'en optooht hebben wij liet voor
al te danken, dat honderden Leidenaars
versterkt door evenzooveel buitenmen-
schen onze straten hebben gevuld.
En wat wil men vrqolïjk en opgewerk
feestvieren, als or geen menschen zijn
In de inorgeiinren.
Te aoht uren luidden de klokken van alle
kerktorens en wekten stemmingvolle ge-
Waarwordingen op gelijk op den Zondag
morgen, als de menschen kerkwaarts roe
pen. Een uurlang beierde de klokken
voort, toen de
Koraalmuziek.
aangeboden door dc gemengde zangvereeni-
ging „Zang zij onze leus" met medewerking
van vele zangeressen en begeleid door het
Harmoniegezelschap „Polyhimnia" in den
tuin van het Laboratorium, tegenover het
Park de tot feestvieren gereedstaande bur
gerij naar dit gedeelte der stad riep. En
niet minder talrijk dan op den morgen van
den gedenkwaardigen 3den October zijn
wij opgegaan naar deze plaat-s om daar wij
ding te ontvangen voor den dag.
Plechtig ingezet met Psalm 119 volgden
verschillende vaderlandsche liederen, waar
onder natuurlijk ook het „Wien Neer-
landsch Bloed" en het „Wilhelmus".
De wind, die in de ochtenduren zeer
krachtig woei, verhinderde dat overal
evengoed kon worden genoten van den goe
den zang en muziek, wat echter niet afdeed
aan den algemcenen indruk.
Godsdienstige Tiering.
Ongetwijfeld zal de koraal muziak bij vele
ernstige menschen religieuze gevoelens heb
ben gewekt, die op hun beurt het verlan
gen naar een godsdienstige herdenking deed
ontstaan. Welnu, ook daartoe was in ver
schillende kerkgebouwen gelegenheid ge
geven en zeer velen hebben er gebruik van
gemaakt.
De feestcommissie heeft deze kerkelijke
viering middellijk in de hand gewerkt door
tusschcn 10 en 12 uren geen feestelijkheden
te doen plaats hebben. Een goede maatre
gel, die door de kerkbesturen zal zijn ge
waardeerd.
De feestredenaars aan het woord.
's Middags twaalf uren, terwijl honder
den menschen zich langs de straten bewo
gen, meest in de richting van het Noord-
einde waar de intocht van den Souvereinen
Vorst te'Wachten wa-s, terwijl het in het
Noordeinde zelf zoo vol was, dat er geen
doorkomen mogelijk scheen, hield prof. dr.
Blok een feestrede in het Klein-Auditorium
en sprak prof. L. Knappert in de Stads
wal
Het leek een vermetel pogen thans nog
menschen te trekken naar een voordracht
ook al werd ze gehouden door een geleerd
en gevierd spreker.
En toch was in beide zalen de opkomst
zeer bevredigend. Het Klein-Auditorium
waar vele hoogleeraars met hun families
waren, was zelfs geheel gevuld en, in de
veel grootere Stadszaal schotten wij 't aan
tal bezoekers op nog ongeveer 500.
Trof. Blok sprak over
De beteekenls van liet herstel
onzer onafhankelijkheid.
Spreker begon met eenige opmerkingen
over de waarde der gegevens uit de ge
schriften van tijdgenooten te putten en de
taak van den geschiedschrijver ten opzichte
van die gegevens. Hij wees op de wording
der oudere traditie omtrent November 1813,
vooral steunend op het Gedenkschrift van
Van der Palm en de mondelinge overleve
ringen van tijdgenooten. In 1863 was men
nog niet veel dieper in de kennis van het
tijdvak doorgedrongen. Jorissen voelde
toen behoefte aan meer licht maar legde
spoedig moedeloos de taak der uitgave van
nadere gegevens neder ten gevolge van
geringe medewerking, meestal geboren uit
vrees voor openbaarheid. Hij herinnert
aan de feestviering van 1863 in die stem
ming. Thans zijn wij door Colenbrander's
overvloedige publicatie van „Gedenkstuk
ken", door de jubileumsuitgave van dit jaar
tot veel betere kennis van bet 1813 gebeurde
gekomen.
In een kort overzicht schetst hij dan het
in November 1813 voorgevallene om er op
te kunnen wijzen, dat de daad van Hogon-
dorp en de zijnen werkelijk getuigde van
grooten moed en van weloverwogen be
leidde opstand geschiedde op het juiste
oogenblik om ons land te vrijwaren voor
eerst voor de gevaren eener krachtige ver
dediging door de Franschen, maar ook voor
de gevaren eener verovering door de Bond-
genooten zelf. Daartegenover doet hij uit
komen, dat de „voorzichtigen" van 1813
niet den smaad verdienen, waarmede zij,
vooral sedert. Jorissen, worden overstelpt.'
Maar niet alleen de bevrijding hebben wij
thans te herdenkenook de gevolgen er
van, de ontwikkeling van Nederland in de
verloopen honderd jaren. In een kort over
zicht toonde hij aan, dat ten gevolge van
de beweging van 1848 in het laatste kwar
taal der 19de eeuw Nederland met reuzen
schreden is vooruitgegaan en nog steeds
vooruitgaat in welvaart en in bete'ekenis
voor de wereld, zoo dat de bloei van het
land hoöger is gestegen dan zelfs in do
17de eeuw, al is onze staatkundige bet ee
kenis onder de veranderde politieke ver
houdingen niet met de toenmalige te ver
gelijken.
Hij eindigde met een opwekking om niet
t© rusten, om in de eerste plaats boven
allo verdeeldheid het Vaderland te stel
len, welks onafhankelijkheid do onmisbare
voorwaard© is voor zijn verdero ontwik
keling.
Prof. Knappert herinnerde in zijn inlei
ding aan veler onthouding voor alle feest
betoon, begrijpelijk wel, waar hier en daar
de historische waarheid is verkracht en het
gebeuren van 1813 is opgetild tot een ver
hevenheid, waartoe het nooit wezenlijk op
klom. Maar wie waarlijk de geschiedenis
spreken laat, die ervaart, dat ook hier de
waarheid vrij maakt, tot zuiverder oordeel
brengt over .menschen en dingen en, in-
plaats van de gewaande schoonheid, hem
een andere toont, niet onbezoedeld, maar
zeer wezenlijk en vol bekoring, terwijl hij
het eigene evenzeer blijft liefhebben, niet
waarlijk omd^t het in alles beter, maar
omdat het nu eenmaal vleesch yan zijn
vleesch, bloed van zijn bloed is.
Spr. schetste nu, wat wij^aan Napoleon's
regeering te danken hebben, een periode
van wel uiterst pijnlijke, maar gezegende
genezing van oude kwalen en van de
schepping van nieuwe toestanden, waarbij
wij ons nog altijd wèl bevinden, periode,
waarin des Keizers machtige hand deze
kwalijk geünieerde provinciën omschiep tot
den éénen Staat en vereenigde, wat tot
nog toe door gewestelijke en plaatselijke
zelfzucht en naijver verdeeld en gescheurd
was. Voor de welvaart des lands heeft do
Keizerlijke regeering gedaan^ wat zij kon,
en het was niet haar schuld, dat oorlog
en continentaal stelsel die welvaart tot
telkens dieper kwijning brachten. Maar
wat zij kwaads of goeds bracht, zij was
een vreemde, zij belaagde de taal, die im
mers gansch het volk is, zij haalde de oude
vlag neêr, zij stremde alle vrijheid van be
wegen en wekte zóó die verbittering, die,
uit gekwetste liefde geboren, eindelijk uit
sloeg tot een laaien brand.
Maar aan deze vrijwording heeft zich
ook een legende gehecht, die voor een
algemeene, eendrachtige, alles wagende
beweging, legende, ook wat Leiden betreft.
Spr. doet het verhaal van „Drie schoft
Oranje boven" en daarna van de gebeur
tenissen in November, ingeleid, als het
ware, door de moedige rede van Van der
Palm op 4 October, van de weifelende re
geering, de al roeriger bevolking, de pa
niek bij het bericht van Woerdens val, de
moedige houding van Kemper's kloeke
vrouw, de oranjevlag van den toren ge
stoken, weder ingehaald, maar eindelijk
voor goed waaiend over de nu vrije, van
angst verloste, nu jubelende stad. Den
20sten December bracht de Souvereine
vorst Leiden een bezoek, in zijn persoon
de belichaming van het nieuw gesloten
verbond tusschen het oude stamhuis en de
natie. Te midden van veel kleins in deze
dagen, staan de groote figuren om Van
Hogendorp en zijn paladijnen in onbene-
veld licht en wat zij allen hebben gedaan
en gewaagd en gewonnen is onze warme
bewondering overwaard. Onder hen, meer
of minder bekend, wijden wij ook Hendrik
Doeff onze hulde, die ver weg, op 't kleiue
Decima, de Nederlandsche vlag wapperen
laat, toen zij overal elders was neerge
haald, de vlag, die, toen zij 21 November
weer uit het paleis op den Dam was uit
gestoken, Willem de Olerq in verrukking
bracht en voldoende tranen storten deed.
Na 1813 treedt de periode van rust en
reactie in, er komen jaren van matheid,
die tot groote werken onbekwaam laten,
voor wonderlijke blindheid voor de schoon
heid van het eigene, voor den luister vau
het verledene, voor de beloften der toe
komst. De tweede helft der eeuw brengt
langzamerhand die herleving, dien krach-
tigen bloei, dat nieuwe geloof in onze toe
komst, waarvan wij nu getuigen zijn.
Voor ijdel roemen. Bewaren ervaring en
waarneming. Den sluier der toekomst
licht niemand op, maar altijd zal hij het
gerustst mogen opzien naar de vlag, die het
eerlijkst streeft naar een eendracht, die
met ieder wil samenwerken aan 's lands
belang, dat gediend wordt door toenade
ring, door verlevendiging van het besef
voor sadmgehoorigheid. Wij zijn ons he
den onze liefde weder welbewust gewor
den voor vlag en lied en taal en volk, en
van wat groep of richting, van wat staat
of conditie wij zijn mogen, onze heiligste
wenschen vloeien samen in de bede: „Be
scherm, o God, bewaak den grond...",
dat ten slotte gemeenschappelijk werd ge
zongen.
Deze twee voordrachten, die beide uit
muntten der degelijkheid va-o inhoud en
schoonheid van verzen werden met groote
aandacht gevolgd en warm toegejuicht.
Een luid hoera steeg opt de muziek speel
de het „Wilhelmus^' en het talrijk publiek
zong hét lied mee alsof allen £olvt was. Na
afloop van deze plechtigheid tferd een stoet
geformeerd uit niet minderdan 16 groe
pen bestaande, te voet, te paard en per rij
tuig, burgers, studenten^ hoogleeraren,
vroedschapsleden en leden der provisioneel©
regeering, ja zelfs Kaat Mossel, terwijl'heb
vorstelijk rijtuig het middelpunt vormde,
welke stoet zich door het Noordeinde naar
de B reestraat begaf om zich met de twee an
dere afdeelingen die op de Lammerenmarlct
waren opgesteld en reeds eenige straten wa
ren doorgetrokken te vereenigen.
Achter den historischen 6toet sloot zich al
lereerst aan het allegorisch gedeelte een
twaalftal keurige groepen, waarvan wij als
de ruimte het toeliet, gaarne bij elk num
mer bijzonderheden mededeelden.
Natuurgetrouw en treffend werd door de
dames gymnastiekvereniging Brunhild®"
„de winter" voorgesteld; de Leid soke Tuin-
derspatroonsvereeniging beeldde het acht
tal goden en godinnen op land en tuinbouw
gebied uit, ieder der goden heerlijke vruch
ten meedragend.
De muziek en tooneelvereeniging Kunst
naar Gave" bracht deze Godinnen liulde en
zette te gelijk aan den stoet levendigheid bij.
Het Leidöcbo Kraisverbond" leverde een
pakkende nropaganda voor de drankbestrij
ding, daarin waardig bijgestaan door de ar
beiders geheelontk.-vereen. „Volharding",
die de tegenstelling tusschen dronkenschap
en nuchterheid demonstreerde.
Een drietal vereenigingn toonden vervol
gens, Overwinning, Vrede, Gerechtigheid en
Welvaart, zooals deze heb deel is geweest
van one Vaderland onder het bewind der
Oranjevorsten tot op den huidigen dag en de
Leïdseh'e Sol li etvereeniging „Willem Teil"
stelde haar schutspatroon voor zooals hij
eenmaal zijn land bevrijdde van dwinge
landij.
De Optocht.
Wij komen thans tot het hoofdnummer
van het programmade optocht.
Hoog waren de verwachtingen daarover
niet gespannen. Er was zoo weinig tijd van
voorbereiding geweest en men had zich in
de geldmiddelen moeten beperken. Wel
leek het in het programma nog al iets;
maar het papier is gewillig.
Het doet ons genoegen, als vertolkers
van de openbare meening te mogen zeg
gen, dat de algemeene indruk zeer gun
stig i9 geweest. Uitspraken als„toch
mooi! er is heel wat werk van gemaakt!"
wat zien de kostumes er frisch en helder
uit! waren schering en inslag.
Goed voorbereid, zooveel mogelijk aan de
historie getrouw bleek de uitvoering aan
goede handen toevertrouwd en is met
animo en liefde volbracht geworden.
Het eerst trok de historische afdeeling,
de intocht van den souvereinen vorst in
Leiden, op 20 December 1813, onze aan
dacht.
Luit. Op ten Noort had bij de voorberei
ding de regelingssommissie (voorzitter de
heer C. J. van der Linden, secret, de heer
A. J. van der Lijke) met zijn meerdere
kennis bijgestaan. De leiding had het lid
der feestcommissie de lieer A. J. den Hol
lander. Een elftal Leidsche vereenigin
gen nam er aan deel.
Te 12 uren kwamen twee wagens met
Scheveningers door de voormalige Witte
Poort de stad binnen rijden om aan Lei-
dens burgerij de blijde mare te verkondi
gen, dat de omwenteling in Den Haag heeft
plaats gehad cn men daar algemeen Oran
je begint te dragen. Zij werden met vreug
dekreten begroet.
Te half één kwam een estafette melden,
dat de Souvereine Vorst in aantocht is,
waarop onmiddellijk door heb geschut, op
gesteld in den tuin der Kweekschool voor
Zeevaart, 21 saluutschoten werden gelost.
Even 12 uur 40, den Prins was op De Vink
een lunch aangeboden, intocht van Z. K.
H. Willem Frederik Prince van Oranj'e
en Nassau, Souverein Vorst der Vereenig
de Nederlanden, gezeten in een koets be
spannen met 4 paarden, vergezeld van den
Erfprins, Van der Duyn van Maasdam, Fa-
gel, den gezant van Engeland en Lord
Gorer.
De koets hield stil voor het hek van do
Kweekschool voor Zeevaart, alwaar Z. K.
H. werd toegesproken door Prof. J. M.
Kemper (P. J. Wetselaar) en hem bij monde
van Mr. W. P. Kluit, (J. W. Harting), lid
der vroedschap, de sleutels der 6tard wer
den aangeboden.
De vorst (de lieer Bloot), die de geest
driftige toespraken rustig eD met een trek
van ernst op het gelaat staande voor heb
hek van de Kweekschool had aangehoord,
beantwoordde deze toespraken in een fier
woord, met krachtig geluid en zelf bewust
uitgesproken.
Waarde Landgenooten, zoo ving hij aan.
Na zoovele rampen heb ik het onuitspre
kelijk genoegen, dat ik door U zeiven een-
stemming in Uw midden word teruggeroe
pen.
Ziet mij aangekomen en gereed om on
der Goddelijken bijstand in het genot
van Uw vorige onafhankelijkheid en wel
vaart te helpen herstellen.
Dit is mijn eenig doelwit en het oprecht
en vurig verlangen van mijn hart.. Ik ben
bereid en heb vastelijk besloten, al het ver
ledene te vergeven, en te vergeten. Ons
gemeen en eenig doeleinde moet zijn de
wonde van ons dierbaar Vaderland te hee-
len en hetzelve in zijn vorigen luister en
aanzien onder do volkeren te herstellen.
Ik reken, aldus besloot de vorst, daar
voor ook op Uw medewerking en opoffe
ringen en na korte inspanning zal geen
vreemdeling meer op onzen grond aan de
geestdrift der horboren natie, aan de zege
pralende wapenen onzer bondg*enoote)i,
onder Gods hulpe tegenstand kunnen bie
den.
Daarop volgde een mooie, kostbare
groep, gevormd door de patroonsvereen.
in de bouwvakken een voorstelling van de
verheffing van Kunst en Wetenschap door
de herboren Vrijheid.
De. bruiloft van „Kloris en Roosje", bij
zonder aardig door de vereen. „Wilhelmi-
na Juliana" bedacht, vormde het luimig
element in dezen bonten stoet en leverde
een welgevallige afwisseling.
Dat padvinders niet zouden ontbreken,
was te denken. De Leidsche jonge verken
ners vertoonden een Padvinderskamp zóó
natuurlijk, dat wij er liet vuur zagen
branden en het vleesch aan het spit roos
teren.
Na den slag „bij Leipzig", waarin door
„Nut en Genoegen" aanschouwelijk werd
gemaakt de ellende van den krijg en zijn
gevolgen, vormden een sterk contract met
het jolige bruilofts-gezelschap, waarop het
volgde. Maar zulke tegenstellingen span
nen de aandacht vooral.
Een elftal wielrijders van de „L. F.C."
op met bloemen rijk versierde rijwielen,
sloten deze mooie afdeeling.
De Fransche afdeeling met Keizer Na
poleon op zijn wit paard, die, hij mocht
dan alreeds van zijn macht zijn beroofd,
nog de bijzondere aandacht trok
vormde het 3luitstuk van den lan
gen drievoudigen sleet. De roode lan-
ciers, die ohs nog aan den militairenop
tocht in September herinnerden, gingen
de Keizerlijke groep vooraf, terwijl er op
volgden de kurassiers van 's Keizers lijf
wacht, een korps artillerie en genie, weer
gevolgd door een ambulance-wagen, om
geven door gewonde soldaten en vergezeld
van de marketentster.
Bij deze afdeeling hadden de samen
stellers zeker leentje-buur moeten spelen
bij ons garnizoen. Zij zag er nu ook pa
tent uit.
Opmerking verdient dat in den optocht
een ongekostumeerde te paard meereed,
zich noemende een vertegenwoordiger van
de pers (gelukkig niet van ons blad. Red.)
welke ongewone verschijning nog al de aan
dacht trok.
Kalm en ordelijk trok de drievoudige
Btoet bont van kleur en vol afwisseling
door de overvolle straten; overal, ook van
uit de woningen, begroet. De orde werd
geen enkele maal verstoord, dan zij de
goede voorzorgsmaatregelen der politie.
Do Commissaris en de hoofdinspecteur
Pronk leidden aan heb Koordeinde de re
geling persoonlijk.
Aan het punt van uitgang op de Lam-
merenmarkt werd de stoet, toen de scheme
ring aanbrak, weer ontbonden. Enkele
groepen, waaronder die der Tuinders,
konden het echter niet over hun hart
krijgen dat cr aan do bewoners der ver
sierde straten aan den Maresiugcl niet
een bezoek werd gebracht. Met toestem
ming van den dienstdoenden inspecteur,
den heer Eskens toog men er heen en
werd er met groot enthusiasme ontvan
gen.
Door den voorzitter van de versierings
commissie, den heer Kempenaar, werd de
cerewijn aangeboden.
Daarmede behoorde deze uitnemend
geslaagde optocht, waarvan de herinne
ring lang zal blijven bewaard en waarvan
ouden van dagen nog zullen spreken, wan
neer een volgend geslacht een halver!
eeuw later de onafhankelijkheid opnieuw
herdenkt, weer tot het verleden.
Uit naam van een groot deel der bur
gerij danken wij allen groot en klein, dia
er aan medegewerkt hebben.
Op straat bij avond.
Op straat bleef liet ook na afloop van den
optocht druk. Vooral toen de eleotrisoh®
gloeilampen het StaHhuis schitterend deden
uitkomen en de Korenbeurs met groot»
vreugdevuren verlicht werd. Ook „De Turk"
en het Biosooop-theater trokken -door d»
mooie illuminatie do aandacht. In vele win
kels was een bijzondere zorg aan de éta«
lage besteed waarbij het electrisch licht won
deren deed. Ook verscheidene particulier»
woningen praalden met lichtversieringen.;
Om aan het gevaar te ontkomen,
een enkele te vergeten, zullen
geen namen noemen, doch alleen zeggen,
dat met een zinrijke illuminatie, het hoofd
der gemeente de burgerij is voorgegaan.
De electrisch verlichte masten bij d®
Kweekschool voor Zeevaart deden het bes^
en het vuurwerk daar in den tuin leverd»
een aardig gezicht op.
Verschillende ingezetenen hadden aan een
binnenver siering de voorkeur gegeven; die
hier en daar den wandelaars een aangeno
men aanblik bood. Vermelden wij hiervan
alleen die van den hoogleeraar Blok, aan den
Ouden Singel, den goeden vaderlander, di»
in deze dagen met geestdrift dë historisch»
beteekenis van 1813 hier en elders tot zelf#
in Londen en Brussel heeft uiteengezet.
Do muziekuitvoeringen op <le Korenbeurs,
de Lammerenmarkt en het Gerecht waren
natuurlijk de groote aantrekkingspunteu
voor het in feesstemming verkeerend pu-t
bliek.
Het was vooral in den omtrek van de Ko
renbeurs bijzonder druk en het gedrang op
een oogenblik er zoo sterk, dat een viertal
personen te water geraakten, wat eenige
consternatie verwekte. Een politieagent en
een paar burgers sprongen te water en heö
gelukte eindelijk allen weer op het droge t®
krijgen. Vermoedelijk zullen zij verder niefc
aan de feestelijkheden hebben deelgenomen.
Het muziekkorps dat op de Lammerenmarkti
speelde trok na afloop, van het programma,
omstuwd door een talrijke menigte nog naar
de versierde Maurits- en Frederik-Hendrik-
straat die nu in kleurig lioht nog mooier
uitkwamen dan op den dag en brachten d®
bewoners een serenade.
Deze hebben dus wil van hun vaderlands
lievend werk gehad.
Ook de Molenstecgbewoners die hun eero-
poort, ovenals de geheele straat met lam
pions hadden verlicht genoten do eer va-n
menigerlei bezoek, ook dat van een muziek»
korps.
Oranjeklanten" in den
Schouwburg.
Van uw tooneelverslaggever zal nie
mand een beschouwing verwachten over de
opvoering vau „Oranjeklanten" en over
het stuk zelf, zooals dat gewoonlijk ge
schiedt. Deze avond was een feestavond,
een herinneringsavond, waarbij de kunst
niet de eerste plaats innam.
Van Sprinkhuysen heeft 't zoo nauw rr.cfl
genomen met zijn „Oranjeklanten" en An-
ton Ganter is even vrij van opvatting bij
zijn muziek. De eerste laat Rosenvcldt it*
1813 een visioen hebben, waarin hij te mid
den van vertegenwoordigers van verschil
lende wapens uit het Nederlandsche leger
de met oranje omslingerde buste van Ko
ningin Wilhelmina ontwaart cn de laatst»
gebruikt zelfs in zijn muziek het motief var*
het „Wien Neerlandsch Bloed".
Maar nu eens geen critiek. De avond wan
belegd om het oranje-minnende publiek ge
legenheid te geven zijn verknochtheid aai*
het vorstenhuis te uiten.
In grooten getale waren de feestvieren
den aanwezig. Alles was vol, allen de beid®
goedkoopste rangen boden nog plaats,
't Was er recht gezellig. De opgewekte
stemming in de zaal ging over op het too<
neel. Voor het gezelschap van Van Eysdeni
is deze avond een waar succes gewordom
Mien Duymaer van Twist moest onder c!
verende toejuichingen een bloemstuk 'itï
ontvangst nemen.
Eenige minuten voor de pauze kwam dë
Prins van Oranje met gevolg in dort
Schouwburg. Z. H. kwam met groot gevolg,
eaamgesteld uit versohillende deelen vaui