Mo. 163*76,
LEÏDSCH DAGBLAD, ZSaterdag 12 Juli. Eerste Blad.
Anno 1913.
PERSOVERZICHT.
FEUILLETO N.
De wettige erfgenaam.
Gemengd Nieuws.
De Staten van Zuid-Holland hebben <ïr.
JA.. Kuyper gekozen tot lid der Eer
ste Kamer. ,,D c Nieuwe Courant"
herinnert in verband hiermede aan de ge
zondheids-attesten van buitenlandsche spe
cialiteiten, waarbij den heer Kuyper werd
aangeraden zich uit het parlementaire le
ven terug te trekken.
„En nu heeft waarlijk de rechtsche meer
derheid in de Staten van Zuid-Holland de
onhandigheid gehad aldus „De Nieu
we"deze ernstige adviezen en dit on
herroepelijk besluit volkomen te vergeten
en dr. Kuyper tot lid van de Eerste Ka
mer te kiezen
Zij heeft hiermede den vereerden Leider
ïn zijn otium laboriosum een zeer onaange
naam koopje geleverd. Immers opnieuw
stelt zij hem voor den tweestrijd, welken
nog geen driekwart jaar geleden zoo
manhaftig beslechte door het besluit om
arieh voorgoed uit het parlementaire leven
jterug te trekken.
Natuurlijk kan die tweestrijd nu niet an
ders uitloopen dan toende redenen, die
idr. Kuyper tot zijn besluit bewogen, zijn
1 van zoo dwingenden aard en werden zoo
j {overtuigend gomotiveerd, dat er geen twij-
fel aan kan bestaan of hij zal voor den hem
joangeboden Kamerzetel bedanken.
Maar waarom dan den ouden staatsman,
/die nog pas zulke zware dagen door te ma
ken had, deze pérsoonlijke beproeving aan-
"I gedaan
Kst is ontactvol en onkiesch van de recht-
i'Bche meerderheid der Staten van Zuid-Hol-
viand. Hoe gemakkelijk was het voor haar
[geweest even in de Kanaalstraat te infor-
meeren, alvorens over te gaan tot een be-
ïioeming, die voor den betrokkene oud leed
j hernieuwt en het provinciaal college noopt
.t>inn,enkort, midden in den zomer, weder bij-
een te komen tot het doen van een serieuze
1 keus."
Het „Handelsblad" schrijft-:
De verkiezing van dr. Kuyper tot Eerste-
iKamerlid kan een bijzondere politieke be-
fceekenis hebben. Indien men van alle recht-
Bche leden der Prov. Staten moest onder
stellen, dat zij do politieke draagwijdte van
rdeze verkiezing bij het uitbrengen van hun
stem bepaaldelijk voor oogen hebben ge
had, dan zou men deze keuze moeten op
vatten als een positief agressieve daad te
gen elk thans komend kabinet. Dr. Kuyper
immers is degene geweest, die voor de her
stemmingen het parool heeft uitgegeven
iWij moeten het samenstellen van het nieu-
;jwe kabinet zoo moeilijk mogelijk maken.
INu kan men de wording van iets willen
■{weerstaan en nochtans jegens het gewor
den e een andere houding aannemen,
maar tochYan verzoeningsgezindheid ge-
jbuigt het kiezen van den meest militanten
jechtschen leider, van het hoofd der coali-
jbie, nu juist niet.
r Het is echter ook mogelijk, dat de reeht-
leclic leden der Staten dit politieke mo-
jmert hebben overzien en hun keus eenvou-
Jjdig hebben doen bepalen door hun ver-
|'©enng voor den coalitie-vader. Dan ware
{deze verkiezing slechts een spontane per
soonlijke demonstratie, een soort van sona-
(fcoriaal hoera of lang-zal-hij-leven. Mis-
teohien met een tikje zucht tot getuigenis
ivan de onverwoestelijke eensgezindheid der
iDoalitie al heeft dr. Kuyper dan ook mr.
Kolk mans tariefontwerp in de prullemand
gegooid
Welke echter ook de motieven mogen ge
ureest zijn, die de rechtsche meerderheid
'dor Prov. Staten bij haar keuze hebben ge
leid, dit staat in hot resultaat wel vast
dat de leiding van de Anti-revolutionnarie
jparlij thans zit in den Senaat. Dat is in 't
telgemeen niet goed; de Tweede Kamer,
trict de Eerste, moet politieke leiding ge-
yen en dailr moeten dan ook de politieke
leiders zitten. Reeds ging mr. Drucker over
Van de eene naar de andere zijde van liet
Binnenhof. Doch hij nam nooit die albe-
hecrschende positie onder de vrijzinnig-de
nnet raten in als dr. Kuyper onder de anti-
*revolutionnairen. Nu deze laatste in de
{fSciste Kamer zit, is het eenvoudig ondenk
baar, dat de leiding der anti-revolution-
■jiaircn in de Tweede wezen zou.
Het is een onzuiverheid in de politiek-
14)
Maar neen, zij kon toch niet gelooven,
c'dat deze man de schuldige was. Hij was
Jeen Italiaan, maar hij was tevens een man
>yan eer, en wat zijn romantische en gewe-
rtenlooze landgenooten ook zouden doen, hij
tüwas te ridderlijk, om haar zoo te behande
len. Hier was zij van overtuigd. Zij voelde,
*dat zij even goed een harer Engelsche be-
[wonderaars kon verdenken, als den ba-
jx>ne del Greppo.
1 Onderwijl viel de avond. Een der man-
tien, die op den bok zat, voederde de paar
den, en. de ander stond er rookend bij.
'[Weer begonnen haar gedachten zich met
;een ander vraagstuk bezig te houden, na-
(melijk 'of er geen kans zxm zijn om te ont-
Bnappen. Zou zij, als het eenmaal geheel
'donker was, misschien onverhoeds uit den
jwagen kunnen springen en zioh ergens op
fïle hei, waar men maar niet zoo gemakke-
'lijk kon vindem verbergen? Zij zag ver
scheiden plekj®, waar men zich goed
^echuil zou kunnen houden, e-en boschje lor-
ukeboomen, en iets verder een nauwe kloof,
vdoor hooge rotsen ingesloten en met dicht
heidekruid begroeid.
Zij leunde achterover en sloot de oogen,
hm de mannen in den waan te brengen, dat
zij sliep. Zij was bang, dat de uitdrukking
.van haar gelaat zou kunnen verraden, wat
er in haar omging. En als dit het geval
was, zouden zij natuurlijk dubbel op hun
hoede zijn.
pailementaire verhoudingen, waarvan ver
moedelijk een niet gunstige invlöea op onze
constitutioneele instellingen zal uitgaan.
Niet praten, maar cioenl
De liberale en socialistische heeren van
de vereeniging „Volksonderwijs" willen de
kinderen van de b ij zona' ere sohool
drijven naar de openbare.
Wie dat betalen zal? vraagt het „Dag
blad van N oord-Brabant".
Niet de heeren van „Volksonderwijs". De
voorstanders van het openbaar-ongodsdien
stig onderwijs hebben nog nooit getoond een
cent uit eigen kas voor hun beginsel over te
hebben.
De kosten, die bij doorvoering van hun
stelsel tot het uiterste anderhalve ton
zouden beloopen, moeten betaald worden
door de belastingschuldigen.
De voorstanders van het bijzonder onder
wijs daarentegen hebben ook offers voor hun
beginsel over.
De subsidies zijn niet van dien aard, of zij
moeten van scholen nog heel wat bij pas-rui
uit eigen zak.
En dat doen ze.
Alleen in de laatste dagen lazen we nog:
In de „Nieuwe Rotterd amsch e
Courant":
Ds. L. W. Bakhuyzen y. d. Brink heeft,
naar het „U. D". meldt, een gift van f5000
ontvangen voor den bouw van een Protes-
tantsche lagere school in de Transvaalwijk,
Utrecht.
In „De Maasbode":
Bij den voorzitter der Rotterdamsohe
Vereeniging voor Katholiek Onderwijs, den
Wel. Eerw. Pater F. Bergman, is ten bate
dier Vereeniging van geheel onbekende zijde
een gift ingekomen groot f 5000.
In het Utrechtsoh Dagblad":
Aan den heer H. O. Schmitz, scriba van
de Ned.-Herv. Diakoniescholen te Utrecht,-
is toegezegd een som van f20.000 voor den
bouw eener school voor U. L. O., indien nog
dit jaar met dezen bouw werd begonnen.
Dertig duizend gulden in een paar dagen uit
vrije offervaardigheid geschohken.
Wanneer beginnen de heeren van „Volks
onderwijs" eens op diezelfde manier, in
plaats van de kosten hunner liefhebberij af
te schuiven op onze middenstanders en ar
beiders, die ondier bcdastingverhooging het
meest gedrukt zullen worden?
,,De Standaatd" Schrijft
Terstond na het bekend worden van den
uitslag, dien do stembus van 25 Juni ons
bracht, verldaarden we zonder omwegen,
dat onze redactie zioh losmaakte van elke
poging om de Xariefsverhooging
nogmaals als een der hoofdpunten van het
anti-revolutionnair program van actie te ver
dedigen.
Onomwonden spraken wd dit uit, niet
alsof onze overtuiging wijziging had onder
gaan, maar overmite het aan de anti-
revolutionnaire partij, die zich haar hoofd
moment nog steeds in den strijd tegen
ongeloof en revolutie ziet aangewezen, o.i.
niet geoorloofd is, ten tweeden male zich
er aan bloot te stellen, dat het geestelijk
Volksbelang aan eon belang van stoffelij-
ken aard ten offer Worde gebracht.
Vraagt men, of dit doodloopen in die
Lijn dan piet te' voorzien was geweest en
of onze partij"1 dan niet van zeer schuldige
kortzichtigheid blijk gaf, door desniette
min tot op 25 Juli jl. op die lijn te vol
harden, zco brengt het hierop te geven ant
woord ons allerminst in verlegenheid.
Allereerst toch zij geconstateerd, dat
onze partij hij deze stembus niet vrij was.
Het zittend Kabinet had. er recht op, dat
het door ons met kracht verdedigd werd,
en dit Kabinet stond op dit eigen oogen-
blik met zijn Tariefontwerp voor de Ka
mer. Afgaan van deze lijn vóór de stembus
zou alzoo oen in den steek laten van het
Kabinet zijn geweest, waartoe we, .gezien
heb ontwerp-Grondwehsrevisie, in geen ge
val mochten overgaan.
Doch in de tweede plaats kwam hierbij,
dat de Tariofsverhooging in 1909 op ge
heel gelijke wijze door rechts werd voorge
staan en dat dee niettemin toentertijd de
kiezers zich in ovorgroote meerderheid
(360,000 tegenover 280,000) voor rechts
Opeens gebeurde er iöta, dat haar deed
opzien, want een der mannen op den bok
stak het hoofd naar binnen en gromde:
„Let goed op haar. Daar komt iemand
aan".
De twee, die binnen zaten, richtten zich
op.
„Wees maar niet bang", antwoordde een
hunner. „We hebben al meer dan genoeg
van het heele zaakje; een glas bier zou
ons smaken, geloof je ook niet, Steven?"
De ander lachte als een boer, die kiespijn
heeft.
Mag hoorde nu het geluid van naderend
hoefgetrappel en naarmate dit duidelijker
werd, hoorde zij iemand een bekend volks
lied fluiten. Het was nog licht genoeg om
te zien, dat de man, die tegenover haar
zat, den ander een knipoogje gaf. Toen zag
zij op den weg het silhouet van een man
te paard en op hetzelfde oogenblik deed
het zweepgeklap van den voerman de paar
den weer vooruitgaan,
„Denk er aan, juffrouw, u mag geen
geluid of geen teeken geven, want dat zou
u. duur te staan komen", beet de man, die
het dichtst bij haar zat, haar toe.
De ruiter kwam vlak langs het raampje,
waarvoor zij zat. Zij had hem gemakkelijk
kunnen roepen, maar zij was de dochter
van een Schotsch edelman en een Schotsch
officier, zij kon niet van zich verkrijgen
haar woord te breken, zelfs nu zij het had
gegeven aan de ellendelingen, die haar zoo
schandelijk behandelden. Zij zag den man
voorbij rijden zonder notitie van hem te
nemen.
Haar laatste kans op redding was ver
vlogen.
hadden vetklaard. En wel was in 1905 heb
toenmalig Kabinet, dat het eerste ontwerp
vcor Tariofsverhooging indiende, bij do
stembus gevallen, maar bij die stembus
was het yerzet tegen de Tariefsvorhcoging
slechts van ter zijde ingekomen. In 1905
stond de antd.Kuyper-actde op den voor
grond.
Uit deze gegevens was alzoo in de derde
I>laats in geen enkel opzicht af te leiden,
dat de handelsstand het thans niet alleen
op haren en snaren zou zotten, maar zioh
leenen zou tot. een Tariefsbestrijding, die
schier uitsluitend onder de auspiciën van
Mammon zou govoed worden, en voorts
kracht zou zoeken in welbewuste volksmis
leiding.
Toen men van lieverlede er achter kwam,
wat links in het schild voerde, drong ook
onder ons het besef wol door, dat do ko
mende stembuswoTsteling oen geheel ab
normaal karakter zou dragen; maar dat
die tegenpartij zioh zoo ver wagen zou als
ze deed, had toch geen onzer voor mogelijk
gehouden.
Nu echter is uitgekomen, op wat wijs en
in welke mate men de politiek gemetalli
seerd heeft, daar hot goud den geest ver
drong nu staat heb vast, dat elk traohten
naar het voortgaan op deze doodgeloopon
lijn ons schuldig zou stollen.
O economische n bloei van ons land stre
ven ook wij na, en met kracht zijn we er
ook in de Tariefkwestie voor opgekomen.
Maar nu liet ten slotte komt to staan tus-
schen een vooropstellen van dit stoffelijk
belang en het straks geheel verspelen van
Onze toekomst in den strijd voor. de Chris
telijke Schcol, nu mogen we niet aarzelen,
nu moeten we ons zonder vorwijl weer voor
het geestelijk volksbelang te weer stellen.
Nu geldt ook op Staatkundig gebied het
machtig wcord uit de Bergrede: Zoekt
eerst het Koninkrijk Gods en zijne gerech
tigheid, en allo deze dingen zullen li toege
worpen worden!"
Wijziging onderging onze overtuiging in
liet minst niet; maar komen we voor een zoo
pertinentcn strijd tusschen de stoffelijke en
de geestelijke belangen van ons volk te
staan, dan mag in den strijd voor onze
overtuiging, de keuze, die we doen, geen
oogenblik aan twijfel onderhevig zijn.
Een vermiste jongedame.
Door Haagsche politiehonden is gisteren
een vermiste jongedame teruggevonden. In
een woning op „Duinoord", te 's-Graven-
hage, had n.l. een meisje, dat, in verband
met een examen, in zeer overspannen toe
stand verkeerde, zich door eeu cp den tuin
van haar woning uitziend, venster verwij-
dord, zonder dat dit door Ide huisgenooten
bemerkt was.
Toen men haar later vermiste, werd over
al naar haar gezocht, maar er was geen
Bpoor van het meisje te ontdekken, noch
in den tuin, noch elders. Daarop lieeft de
politie, met de verdwijning van heb meisje
in kennis gesteld, twee politiehonden laten
komen. De dieren kregen lucht aan onder
goed van de vermiste en het duurde niet
lang of zij sprongen op tegen de heining
van een aangrenzenden tuin. Toen zij over
de heining geholpen waren, gaven zij dui
delijk te kennen, dat zij wilden wezen in
den tuin, die grensde aan den zoo juist
doorgetrokken tuin. In dien laatsten tuin
werd de jongedame inderdaad aangetroffen
op een plek, die door klimop aan het oog
was onttrokken.
Te Loosduinen wordt een
vreemde geschiedenis verteld. In Terlieijde
verwachtte men gisteren of vannacht ze
keren Zeeman, en te 's-Gravezande, O ver-
Bloot en De Geus thuis Deze mannen zijn
vóór 17 jaar met elf anderen uit Maassluis
met een logger naar zee gegaan, rnaar in
een woedenden storm verongelukt. Den
logger, kapitein Hendrik dc Vos, vond men
later drijven. Nu zouden deze mannen door
een vreemd schip opgepikt zijn en tot ma-
trozendiensfc geprest. Thans zou het; na
al die jaren, hun gelukt zijn te ontkomen.
De vrouw van Oversloot is inmiddels her
trouwd. De geschiedenis komt ons, schrijft
de correspondent van „Dc Tol." te Loos
duinen, wel wat onwaarschijnlijk voor.
Was dit werkelijk zoo?
Zij hoorde het geluid van de trappelende
hoeven opnieuw naderbij komen, alsof de
man omgekeerd was.
„Hei, zeg eens eventjes riep hij op
gebiedenden toon .„Wiens wagen is dat?"
Hij stond nu vlak bij de sjees en zij zag,
dat hij een flink uiterlijk had en waar
schijnlijk een heer was.
De voerman gaf zijn paarden een zweep
slag en de man, die naast hem zat riep:
„Wat gaat 't jou aan, wiens wagen
dit is?"
De ruiter gaf zijn paard de sporen en
hief, toen hij vlak naast den bok reed, rijn
rijzweep hoog op.
„Halt-, ellendeling! Als je doorgaat, j.al
bet je berouwen", riep hij. „Vertel rne
wiens wagen dat is. en wat je met de dame.
die daar binnen zit, voor hebt!"
De voerman antwoordde mot ©en vloek
en hief eveneens dreigend zijn zweep op.
Het volgende oogenblik had de vreemde
ling hem de leidsels uit de hand gerukt en
de paarden tot staan gebracht.
De sjees stond met zulk een schok stil,
dat de voerman haast van den bok tui
melde en Mag tegen het bankje vóór haar
viel. Zij richtte zich echter gauw genoeg,
weer op, om te zien, dat de Voerman met
zijn zweep naar den vreemdeling sloeg.
..Ik zal je wel loeren je met .-endermans
zaken te bemoeien", bulderde hij.
Toen hoorde Mag den vreemdeling in een
lach schieten en vragen:
,,Ooh kom, zal je dat werkelijkP"
En zij zag in rijn hand iets glinsteren,
't Was de stalen loop van een revolver, <Re
Te Gouda werd een 16-j arig
meisje aan een harer oogen getroffen door
een schroef, die afvloog van een z.g. vlieg
machinetje, het bekende kinderspeelgoed.
Het oog werd in die mate gekwetst, dat
hot meisje het waarschijnlijk zal moeten
missen. Zij is overgebracht naar het oog-
lijdersgesticht te Utrecht.
Een adspirant vroede vader.
In verband met het onlangs meegedeel
de geval van een Rotterdamschen gemeen-
teraadscandidaat, die zijn vrouw en kin
deren zou hebben verlaten, zoodat zij on
verzorgd bleven en wegens huurschuld uit
hun woning gezet werden, verneemt het
„R. Nbld." eenige bijzonderheden, die een
ander licht op het geval werpen.
De man zou naar verzekerd wordt
vroeger een andere politieke richting toe
gedaan geweest zijn en toen hij van inzich
ten veranderde, bracht dit oneenigheid in
zijn huiselijk leven teweeg. De vrouw moet,
door te weigeren haar huiselijke plichten
to vervullen, den man het leven thuis on
mogelijk hebben gemaakt, zoodat hij elders
zijn intrek nam, maar verzekert men ons
er bij hij staat het grootste deel van zijn
inkomen af om vrouw en kinderen te on
derhouden. Onder invloed van de politieke
partij, waartoe de vrouw is blijven behoo-
ron, zou zij, juist in de verkiezingsdagen
het betalen van uo huur hebben geweigerd,
waardoor de uitzetting geheel als een ver
kiezingstruc van bedoelde partij moet te
beschouwen zijn.
Een gezelschap heeren uit
Zuid-Duitschland en Zwitserland zal be
gin Augustus een studiereis door ons land
ondernemen, teneinde nader kennis te ma
ken met de Nederlandsche waterwegen en
zooveel mogelijk met datgene, wat in ver
band staat met den handel en het verkeer
tusschen Zuid-Duitschland en Nederland.
De tocht wordt georganiseerd door de
„Vereiri fur Hebung der Fluss- und Kanal-
schiffahrt in Bayern", die voor de weten
schappelijke leiding zich de medewerking
heeft weten te verzekeren van de „Neder
landsche Vereeniging voor Economische
Geographic".
I n 1812 begon dc oude vuurslag,
tob dan toe het eenige bekende middel om
vuur te maken, voor het eerst de concur
rentie van een ander middel te ondervin
den, n.l. do zwavelstok, waarvan de toepas
sing aanvankelijk echter nog vrij omslach
tig en gevaarlijk was. In 1832 verschenen
de veiligheidslucifers, waarvan het uitein
de door wrijving op ruig papier ontvlamde.
Een verbetering werd verkregen door de
uitvinding van de roode fosfor. In 1848
vond Boottcher de formule van de z.g.
Zwcedsche lucifers. Volgens het Duitsclie
tijdschrift „Für Gas-beleuchtung" bedraagt
de dagelijksche voortbrengst van lucifers
ineer dan een millioen doosjes met oen ge
wicht van ongeveer 15 ton. In Duitschland
werd in 1911 72 milliard lucifers gebruikt.
Dit ter herinnering aan hun honderdjarig
bestaan.
^ecSame«cursussen.
In Amerika, en sedert eenigen tijd ook
in Duitschland, worden van tijd tot tijd
cursussen georganiseerd in de bedrijfsrecla
me.-Vroeger meende men, dat reclame ma
ken slechts gezond verstand vereischte. Dat
er een speciale reclame-techniek bestond,
een reclame-wetenschap zelfs, besefte men
niet. Bovendiengoede wijn behoeft
geen kransWas het artikel goed, dat aan
de markt werd gebracht, dan had men
slechts voor eenige publiciteit te zorgen, en
klaar wa3 Kees. Reclame maken kon ieder
een.
In do meest verschillende zaken begon
het reclame-budget te stijgen. Men kreeg
speciale rcclame-afdcclingen. Aan groote
zaken werden menschen verbonden, die
togen een dikwijls enorm honorarium de
afdeeling Reclame moesten leiden. Aan
het hoofd van deze afdeeling moest een
knappe man staan, een kerel uit één stuk,
beslist onomkoopbaar de verleiding was
grootmet een dosis gezonden hersenen,
met origineele ideeën, enz. Zoö'n reclame
chef behoefde geen administratieve talen
ten te hebben daar had hij zijn mindere
goden vool'. Maar hijvmoest flair bézitten.
Het moest een goed stylist zijn. Hij moest
met weinig woorden veel kunnen zeggen.
de vreemdeling vlak voor het gericht van
den woedenden voerman hield.
VII.
De uitwerking, die het zien van dit wa
pen op de mensohen heeft, is gewoonlijk
verrassend. Hoe sterk een man zich voelt,
hoezeer hij ook verlangt zich te onderschei
den, het gezicht van den loop van eqn re
volver, die vlak op zijn hoofd is gericht,
brengt hem gewoonlijk heelemaal van de
wijs. De man, die op het punt was den
ander een slag met de zweep te geven, liet
zijn arm weer zakken. Zijn rug was naar
Maggie toegekeerd, maar zelfs die rug had
iets doms.
„Nu, zou jij of één van je kameraden
me nu die les niet geven, waar je zooeven
van sprak?'' vroeg de ruiter. „Laat een
van jullie maar eens beginnen. Dit is een
zeslaadsrevolver, en jullie bent maar met
je vieren, dus als ik je voor je les betaald
heb, houd ik nog twee patronen over.
Hier, hier heb je de leidsels, maar als je
het hart hebt weer op den bok te gaan
zitten en weg te rijden, dan zijn jullie er
geweest. En vertelt me nu eens, waar je
met die dame heengaat. Neen, doet maar
geen moeite een leugen te verzinnen. De
dame zal het me zelf wel vertellen''.
Hij was nu dicht bij bet raampje van het
rijtuig, bracht de hand aan zijn pet en zei:
„ÏVGssohien zijn mijn vermoedens onge
grond, mevrouw. Maar zoodra ik een blik
op u en op die mannen bad geworpen,
voelde ik bij intuïtie, dat er iet#" niet in
den haak waa. Had ik gelijk of niet? Als
Het is een publiek goheim, dat de be
kende Engelsche journalist en publicist
William Stead, die bij de ,,Titanic"-ramp
om het leven kwam, indertijd onderhandeld
heeft met de groote Lever Soup Company,
de Sunlight-zeop-fabriek, die Stead aan het
hoofd Van haar reclame-afdeeling wilde
plaatsen. Men heeft Stead toen een hono
rarium geboden van 5000 Pond, maar Stead,
die een goed koopman was, vroeg 10,000
Pond, eneen contract voor tien jaar
Toen zijn de onderhandelingen afgespron
gen.
Dergelijke salarissen zijn enorm. Echter
betaalt de reclame-journalistiek in het al
gemeen heel wat beter dan de dagblad
uitgevers, zelfs de allergrootste in Londen
en Berlijn. Is het wonder, dat in het
buitenland in ons land zijn de firma's met
een reclame-butgot van over de ton nog
steeds te tellen vele journalisten hun
krant eraan geven, en dat zij sollicitee-
ren bij groothandelaren of groot-industn-
eelen.
Als er een baantje erg lucratief is, zijn
er altijd verschillende menschen voor to
vindeD. En nu de reclame-journalistiek,
dc reclame-techniek, kortom de reclame
wetenschap een branche is, waar de room
nog niet is afgeschept, intcresseerm ver
schillende jongelui zich voor deze nieuwe
wetenschap levendig. De cursus.en in do
bedrijfsreclame in Amerika en in Duitsch
land trekken dan ook zeer dc aandacht. Een
handelsschool is op het oogenblik niet meer
up-to-date, wanneer er geen cursus in do
bedrijfsreclame aan verbonden is.
Toen wij voor eenige dagen in Duitsch
land vertoefden, maakten wij, in Hallo was
het, kennis met een professor B„ dio op
zijn kaartje had sta-an, dat hij docent in
de reclame-wetenschap was. Wij spraken
met don hooggelcerdon heer, en bij deelde
ons mee, dat er op het gobied van reclame-
wetenschap oen hoelc literatuur was ont
staan. Alleen in Duitschland zijn sedert
1900 achttien leerboeken en leiddraden voor
de bedrijfsreclame verschonen. Enkele tijd
schriften houden zich voorts uitsluitend met
de reclame-wetenschap bezigsoms ver
schijnen er ook jaarboeken van vereenigin-
gen, die zich ten dool stellen de reclame
wetenschap te bostudoorenin die jaarboe
ken worden dan allerlei gegevens verza
meld, zoodat de aandachtige lezer zijn voor-
doel kan doen met de ervaringen van an
deren.
Ook in Amorika en in Engeland bestaat
een uitgebroido litoratuur op dit gebied.
Interessant is het te vernemen, hoeveel do
groote kwakzalversmillionnairs voor de re
clame uitgeven, wat de inkoopswaarde is
van hun praeparaten, en welke resultaten
zij krijgen.
Opium iii Turkije.
Uoowcl do Turken weinig opium, schui
ven, worden er in Turkije toch veel papavers,
die zooals men weet, de opium leveren, ge
kweekt, vooral in do vochtig© valleien van
Macedonië en Klein-Azië. Do plant, die onge
veer 1.70 M. hoog wordt, kan in ieder jaar-
ge bijdo, behalve in den zomer gezaaid wor
den; 1 a 2 K.G. zaad is voldoende voor
10 At© land. Aan icdoro plant komen ongo-
'yéér 5 a 10 zaaddoozon, als de bodem zwart
achtig wordt, maakt men eir een lichte in
snijding in, heb witte sap, dat er uitkomt
wordt bruin onder het stollen, de volgendo
dag wordt het met een spatel weggenomen,
vervolgens gedroogd en gekneed. Daarna
wordt het in ballen van 50 gr. tob 3 K.G.
gemaakt, die door papaverbladeren omhuld
zijn. Per H.A. krijgt men ongeveer 25 K.G.
opium en 700 K.G. zaad, waarvan de totaio
bruto-opbrengst 500 gulden bedraagt. De ge
middelde opium.oogst der laatste 10 jaren
bedroeg in Turkije 6000 kisten, elk van 75
K.G. De voornaamste markten zijn Smyrna,
Salonika en Koii9tantinopel. Het grootste ge
deelte van do Turksche opium gaat naar
Amerika, terwijl het gedeelte, dat voor do
Europeesch'e apotheken bestemd is, zijn weg
oveT Duitschland neemt. Een bijprroducb, dat
alleen roods alle exploitatie-kosten dokt, is
de olie verkregen door do zaden "uit te
persen. Het valt te betreuren, maar eon
feit is het, dat do verbouwing van d© papa
ver vrij wat voordceliger is dan die van
koren.
ik geen gelijk heb, dan bied ik u en de
zen... de-zen... heeren nederig mijn exuses
aan en zal ik onmiddellijk mijn reis vervol
gen. Vertel mij gerust alles, wat u te ver
tellen hebt".
„U hebt me gered", zei zij, de deur der
sjees openend, 't Volgende oogenblik was
zij er uit gesprongen. „Hoe kan ik u
genoeg danken? Die mannen zijn ellende
lingen. Zij hebben mij met geweld mee
gevoerd. Ik was te paard, 't Moet eer
afschuwelijke toeleg zijn geweest. Maar u
hebt mij bevrijd. Ik voel me nu weer vei-
lig".
„Lieve Hemel riep hij uit. „Hoe is
het mogelijk, dat een dergelijke misdaad
hier, in 't hart van Engeland, kon worden
gepleegd Hoe gelukkig, dat ik goed uit
mijn oogen heb gekeken't Was als een
beschikking. Ik voelde, dat ik m o o s t
omkeeren en de zaak onderzoeken O. di±
deugnieten! Maar u is nu veilig. Ik geef
er u mijn woord van eer op, dat u !>jj mij
veilig is".
„O, daarvan ben ik overtuigd", zei
Maggie.
„En wat die kerels betreft, de' strop
is nog te goed voor hen riep hij uit.
„Wat ter wereld hadden ze er toch mee
voor?''
,,Dat heb ik mezelf ook al voortdurend
afgevraagd", antwoordde zij. „Ik heb geen
vijanden, bet is al in mij opgekomen*
dat 't een vergissing van hen kon zijn".
(Wordt vervolgd).
