Bosschen in Turkije.
STOFGOUD.
RECEPT»
AI.I.;BïUUEI.
in het Rijndal duidelijk te onderkennen is.
Aldus zijn ook de bronaders tot op groote
diepte geplooid. Hoe dieper, des te meer
door den inwendigen gloed van de aarde
verwarmd, spuit het minerale water uit
dergelijke, aangeboorde lagen te voor
schijn en wel des te hooger, naarmate de
bronader van het punt, waar ze aangeboord
werd, nog verder omhoog stijgt. Op over
eenkomstige wijze werkt de aanvankelijke
samenpersing van de koolzuren op de
plaats, waar het water zich verzamelt, wel
ke persing echter zeer spoedig ophoudt.
Het water bevat ook steeds het zeer ge
lijkmatig en fijn verdeelde ijzererts, dat in
menigte daarin is opgelost. Vandaar de
benaming staalbron en de inktachtige
smaak van het onbewerkte minerale water.
Bij de zuivering wordt het koolzuur kunst
matig door hoogen druk uit den gasvormi-
gen toestand vloeibaar gemaakt en tot een
sneeuwachtige, ontzettend koude massa
toebereid. Zulk vloeibaar koolzuur werd
het eerst microscopisch in kwarts van gra
niet ontdekt, dat onder geweldige atmosfe-
rischen druk moet zijn ontstaan.
De „Continentale Holzzeitung" deelt
een bericht mede, waaruit blijkt, dat Tur
kije in zijn boschbeheer even nalatig is als
in zoovele andere zaken. Het bericht betreft
het „Belgrader Woud", dat niet alleen een
schoon, over-oud beeld van het typisch
„Pontusbosch" is, maar tevens het proef-
terrein voor de eenige jaren geleden te
Bagtscheköj opgerichte school voor bosch
cultuur. Het behoud van dit uitgestrekte,
uit kastanjes, essohen en eiken bestaande
boschgebied is aan Sultan Mahmoed II te
danken.
Hoewel het voor proefterrein bestemd
word, is van het invoeren van behoorlijke
houtvesterij geen sprakeveeleer laat men
het in weerwil der op een millioen Turk-
eche ponden geschatte waarde aan ouder
domszwakte te niet gaan. Wel schijnt de
school te Bagtscheköj over groote, goede
leerkrachten te kunnen beschikken, maar
als zoo dikwijls in Turkije blijkt de regee
ring daarvan geen nuttig gebruik te maken,
vooral door verkeerde keuze der bestuur
ders.
De volgende geschiedenis werpt een ka
rakteristiek licht op de heerschende ver
houdingen.
Zij handelt over 1100 festmeter werkhout,
die oorspronkelijk voor de paleiswerkplaat-
ann van Abdoel Ha mid geveld waren, en in
'het Belgrader woud begonnen te rotten,
toen er toevallig de aandacht op viel en ze
publiek geveild werden. Bij die veiling
,werd uitdrukkelijk bepaald, dat het bosch-
bestuur niet aansprakelijk was voor ver
mindering in de opgegeven hoeveelheid, en
de kooper onderwierp zich aan die voor
waarde. Eenige maanden later kwam die
kooper op de zaak terug met de bewering,
dat het destijds door de commissie geschat
te getal festmeters niet aanwezig was. Het
boschbestuur ging daarop in, maar in plaats
van een geldelijke vergoeding te geven,
stond zij hem toe zich door omgevallen en
nog staande afgestorven boomen schadeloos
te stellen, welk verlof door het ministerie
van boschwezen goedgekeurd werd. Een
voor toezicht aangewezen ambtenaar wilde
de verantwoordelijkheid niet op zich nemen
en zoo ging een jaar voorbij, waarin de
kooper zich niet met gevelde en afgestor
ven boomen vergenoegde, maar door het
vellen van gezonde, krachtige stammen
groote verwoestingen in het bosch aanricht
te. Toen hij daarvoor voor het gerecht ge
daagd werd, beweerde hij nog 140 festme
ter te kort te komenhet districtsbestuur
protesteerde, maar het ministerie vond zijn
klaoht billijk en stond nog schadevergoe
ding toe.
De leeraren aan de boschbouwschool heb
ben een onderzoek naar het behoorlijk in
cultuur houden van het „Belgrader woud"
ingesteld, maar de middelen daarvoor wer
den niet ter beschikking gesteld. De oude
boomen vervuilen verder, gebrek aan licht
en lucht laat het bosch afsterven, een
trouw beeld van den eigenaar, den Turk-
schen Staat zelf.
R1AKREEL.
De makreelen vangst vormt een niet on
belangrijk onderdeel der vissclierij. In de
Noord-Europeeeche zeeën wordt per jaar 50
tot 80 millioen K.G. buit gemaakt. In de
wateren van Amerika was de vangst vroe
ger nog grooter; maar sedert 25 jaar is
de hoeveelheid zoo sterk gedaald, dat de
Regeering de oorzaak wilde opsporen. Te
dien einde nam zij mede deel aan den int-af-
nationalen hond voor diepzee.onderzoek, die
de studie der makreel op haar programma
had staan.
Tot op heden kent men niet veel meer
dan den trek der makreelen. In het voor
jaar naderen zij de kust, om daar kuit te
schieten. Dan worden zij bij gToote hoe
veelheden gevangen. Nadat eind Juni en be
gin Juli de eiertjes zijn uitgekomen, blijven
de jonge dieren nog eenigen tijd op dezelfde
plaats om dan te verdwijnen. Zelden ving*
men jonge makreelen van 2 c.M. grootte.
Dieren van een lengte van 7 c.M. heeft
men in groote hoeveelheden buit gemaakt.
Sedert men ontdekt heeft, dat de dieren
ook op den bodem der zee, met netten, die
den grond raken, te vangen zijn, -weet men
meer van den trek dier dieren. Deze be
staat in het zwemmen van de kust van
N.-W. Europa's continent, waar de vissollen
kuit schieten, naar de diepten van de noor
delijkste Noordzee, het Britsche Kanaal en
den Allantischen Oceaan.
Dat de makreelen de Amexikaansche kust
verlaten, noemt men nu een voorbijgaand
verschijnsel, dat niet een speciale oorzaak
heeft, maar in de visscherij, o. a. in de
haringvisecherij, wel meer voorkomt.
De ontevredenen zijn de uitverkorenen
der nieuwe maatschappij. Droz.
Zonder burgerlijke en staatkundige op
voeding is het souvereine volk een kind,
dat met vuur speelt, en elk oogenblik ge
vaar loopt brand te stichten.
P estalozzi.
Een premie op hef baden.
Een. eigenaardige premie werd onlangs
uitgeloofd in een groote fabriek te Chica
go.
De arbeiders waren buitengewoon veel
ziek en de doktoren schreven dit toe aan
hun groote onzindelijkheid. De directie
moest dus trachten de lichaamsreinheid te
bevorderen en zij nam daartoe haar toe
vlucht tot een origineel middel. Voor ieder
bad, dat een arbeider nam, werd hem 40
ets. uitbetaald. Natuurlijk werd liet bad' met
zeep en handdoek gratis verstrekt. Dit
middel had een reuzensucces en er werd zoor
veel gebaad, dat de directie spoedig slechts
voor 1 bad per week 40 ets. uitkeerde. De
arbeiders mochten echter dagelijks gratis
baden. De kosten van dezen maatregel be
dragen jaarlijks 120,000 gulden. Echter is de
gezondheidstoestand ïeeds in korten tijd
buitengewoon vooruitgegaan, wat natuur
lijk den arbeid ten goede komt. („V. M.")
-gcM'i I 1 ft1 II II HIM IT I iiiTr»'! p
Cirkelzaag van papier.
Tegenwoordig wordt papier in de indus
trie onder iederen denkbaren vorm en voor
alle mogelijke dloeleinden gebruikt. Door
samenpersing is men er in geslaagd het zoo
hard te maken als steen, zoodat het ak
bouwmateriaal gebezigd k-nn worden.
Volgens den „Svensk Export" bestaat
er in Engeland een fabriek, die circelzagen
van papier vervaardigd.
Deze circelzagen worden gebruikt voor
fijn fourneerhout en ander houtwerk, dat
met bijzondere zorg behandeld moet wor-
den.
Op een Engelsche tentoonstelling was
eerugen tijd geleden een van teekenpapier
vervaardigde zaag geëxposeerd. Deze zaag
werd door een eleetrischen motor in bewe
ging gebracht en leverde zulk een fijne plan
ken ai, dat men van ö!e beste stalen zaaa
ndet beter zou kunnen verwachten. cq
deze wijze bewerkte fourneerhout ia zoq
glad, dat het Z/onder extra-naschaving dooq
de mijnwerkers gebruikt kan worden.
(„Ned. Exp.blad.")
Potage crêm© df'orge.
2 L. water, 500 gr. kalfspolet, 100 gr. gorf
1 d. L. kookroom, 2 eierdooiers, eei^
eetlepel fijngehakte peterselie, zout, peper^
nootmuskaat en 2 eetlepels slagroom.
Bereiding. De gort in het water gaar la--,
ten koken, ruim 2 uur. Intusschen van dq
poulet bouillon trekken en dezen daarin*
door een fijn zeefje gieten. De gezeefde
bouillon aan de kook brengen, daarbij voe-,
gen de gort met water of wel het gezeefde
gortnat, dit naar verkiezing, en roerend®,
eeaiige minuten laten doorkoken. Eier-j
dooiers en kookroom in de soepterrinno
flink kloppen, hierbij een weinig peper enj
nootmuskaat voegen, de gehakte peterselie,
een paar lepels geklopten slagroom en lang.'
zaam, onder flink roeren, de heete soep.
Wat vader zei. -
„Hoever is 't loopen van hier naar
naaste café
„Een halfuur heen en twee uur terug."
„Hoe kan dat nou, ventje?"
„Heusch meneer, vader zegt het, en die
komt er eiken avond."
De pantalonplooi.
Op een grindweg in den omtrek van Ber
lijn had' onlangs een aardig voorval plaats.
De weg was pas nieuw begrind en een
stoomwals was bezig den grond glad te ma
ken.
Op een gegeven oogenblik trok de man,
die de locomobiel oestuurde, zijn broek uit.
De voorbijgangers kijken verbaasd toe.
De man echter vouwt zijn broek zorgzaam
op en legt haar op d n gladden weg vlak
voor de machine, stijgt weer op en rijdt de
wals over het kleedingstuk heen.
Dan trekt hij, alsof er niets gebeurd was,
zijn broek weer kalm aan, kijkt lachend naar
de toesohouwers en vraagt: „Wat zegt u nu
wel van mijn keurige plooi?"
Leer omleer.
Een boer kreeg een huzaar in kwartier,
die zich nogal onhebbelijk gedroeg. Zoo trok
hij aan den maaltijd zijn sabel uit en legde
deze naast zich op tafel. De boer ging even
de kamer uit en kwam terug met een hooi
vork, die hij eveneens naast zich op tafel leg
de.
„Wat moet dat?" vroeg de huzaar bavsch.
„Niets", antwoordde de boer, „maar ik
dacht zoo: bij een groot mes behoort een
groote vork".
Goedkoop ekuur.
„Wat hoor ik, is u thans in een haringzëak
in betrekking?"
„Ja, de dokter heeft me zeelucht Voorge
schreven".
Ook M usicaal.
Een late bezoeker van het Kurhaus, die tl?
concertzaal binnenkomt:
„Ober, wat spelen ze nou?"
„De „negendie Symphonic", mijnheer."-
„Jongen, jongen! de negende al, is het
al zoo laat?"
Drukke eenzaamh e i d.
Uit het prospectus van een hotel in Zwit
serland.
„Wieabaoh is een geliefkoosde verblijf
plaats van hen, die van eenzaamheid hou
den. Voortdurend komen er hier van de
vier hoeken der wereld groote gezelschap
pen van mensohen, die dë eenzaamheid
zoeken."
