No. 163?5.
LEIDSCH BACtELAD, Vrijdag* iï Jfoïi. Tweede Blad.
Anno 1913.
Buitenlandseh Overzicht.
Uit de „Staatscourant".
FEUILLETON.
Ie wettige erfgenaam.
De strijd 6m <Le~n al a te n s c h ap van
koning Leopold II van België is nog
niet ten ednde. Eenige weken geleden zijn
'de prinsessen in het ongelijk gesteld, maar
het proces zal naar alle waarschijnlijkheid
worden hervat.
Volgens de dagbladen zijn de prinsessen
Louise van België en haar zuster Sbefanie,
'de tegenwoordige gravin Lonyay van plan,
om tegen 't vonnis van 't gerechtshof te
Brussel, waarbij haar alle aanspraken op de
stichting van Niederfüllbach ontzegd wor
den, in hoogar beroep te gaan.
W Een advocaat uit Weenen vertoeft reeds te
Brussel, ten einde de prinsessen in haar eisch
te ondersteunen.
Het is zeör wol mogelijk, dat prinses Louise
zich voor goed in België vestigen zal. Aan
het Ncorderstation te Brussel zijn tenminste
Öen groot aantal koffers en andere goederen
van haar aangekomen. Een hotelhouder uit
het buitenland heeft zich echter gehaast,
beslag op deze goederen te laten leggen, daar
de prinses nog voor 19,000 frano3 bij hem
in het krijt staat.
Die schuldenlast ia voor prinses Louise
öen lagtig iets, want mot rust laten haar
pehuldeischers haar niet. Enfin, 't zal mis
schien wel gewennen.
Toen we gisteren zoo eenige wetten op-
fcbmden, die men in Engeland wil invoe
gen door middel van de Parle-
mentswet, noemden wij daarbij niet de
Schoteche drankwet. Ook deze wet is voor
de tweede maal bij derde lezing in het
Lagerhuis aangenomen.
Of de regearing den wettelijk aangegeven
weg met die ontwerpen zal kunnen volgen,
is de vraag.
Lord Lansdowne heeft in het Hoogerluiis
(aangekondigd, dat hij don 12den dezer bij
de tweede lezing van het Home Rule-wotS-
ontwerp zal voorstellen, dat het Hoogerhuis
zal weigeren, de wet in behandeling te
nemen, voor de kiezers gelegenheid gehad
z.ullen hebben, er hun oordeel over uit te
spreken.
.Wanneer dit voorstel wordt aangenomen,
wat moet ex dan gebeuren? Heb ontwerp
is dan niet voor de tweede maal verworpen,
kan dau de regeoring ook het ontwerp tot
web verklaren? Als dit nieb het geval is,
dan kan men er van verzekerd zijn, dat
het Hoogerhuis met Lansdowne meegaat.
{Wanneer het deftige regceringscoliege de
jregeering kan tegenwerken, dan zal het dit
niet nalaten.
Bij de herstemming voor den Rijksdag
in het district Salzwedel heeft dr. Böhme,
de oandidaat van den liberalen Boeren-
bond, de overwinning bekaaid op den con
servatief von Kröcher, den voormaligen pre
sident van het Pruisische Huis van Afge-
vaardigden, die het district tot nu toe had
.(Vertegenwoordigd.
Spanje beleeft pleizier van Marokko.
De berichten uit Tetoean blijven weinig
bemoedigend luiden. Voortdurend worden
<ïe Spaansche troepen in het legerkamp
buiten de stad verontrust, en de
«poiivooien bestookt, waarbij d'e dekkings
troepen vaak man tegen man met die
opdringende Mooren moeten s t r ij d e n.
Het schijnt dat de Marokkanen eenige mi
trailleurs van de gestrande kanonneerboot
„Ooncha" naar het tooneel van den strijd
hebben gebracht.
Hit Madrid wordt aan de Temps" ge
deind. dat werkelijk besloten is de krijgsver-
riohtingem te staken tot October. Doch de
Spanjaarden kunnen besluiten wat zij wil
len, maar daarom gaan de Marokkanen
1 daarmede nog niet akkoorddat blijkt wel
uit hun krachtig offensief optreden, waar-
van Reuter weer een staaltje seint; tusschen
de regels van het telegram is te lezen, dat
<Se Spanjaarden geducht klop hebben ge»
bad en eenvoudig bescherming hebben moe-
1 ten zoeken in het versterkte kamp. Er zul
len daarbij dan ook wel meer dan twee
-Spanjaarden buiten gevecht gesteld zijn.
Het schijnt in de bedoeling van de regee-
.ring te liggen om door het aanknoopen van
onderhandelingen met de leiders der Kaby-
-len (waartoe verschillende officieuse onder-
handelaars naar Afrika zijn vertrokken) tijd
te winnen, teneinde een sterke krijgsmacht
te kunnen concentreeren in Tetoean en El-
Ksar, welke in het najaar een gelijktijdige
actie kan beginnen in het Westelijke en
Oostelijke deel van de Spaansche zone. Het
legerbestuur houdt zich vooral bezig met
de voorbereiding en regeling van een be
hoorlijke gezondheids- en verplegingsdienst.
Aan de Times" wordt uit Johannesburg
geseind, dat men in Engeland blijkbaar den
toestand niet begrijpt, wanneer in het La
gerhuis gevraagd wordt, waarom te Jchan-
nisburg gebruik gemaakt werd van
de diensten der rijkstroepen.
De diensten waren zeker reeds noodig
voor het herstel der.orde en voor de be
scherming van den eigendom in den Rand.
Maar de overheid had bovendien nog reke
ning te houden met de 250,030 inlandsche
arbeiders aan den Rand, die wel eens het
voorbeeld der blank© kameraden zouden
kunnen volgen. Te meer viel van die zijde
een en ander te duchten, toen de stakers
nog trachtten het spoorwegbedrijf stop te
zetten. Er was toch slechts voor vier dagen
aan levensmiddelen voor de inlandsche ar
beiders aan den Rand aanwezig. Ge-steld
nu eens dat het spoorwegbedrijf ware stop
gezet en er gebrek aan voedsel voor de
inlandsche arbeiders ware gekomen. Do ge
volgen zouden niet te overzien zijn geweest.
Reeds hadden de inlandsche arbeiders
hier en daar stakingen op touw gezet. Mee-
nende dat d'e blanke kameraden door een
staking hun zin hadden gekregen, vonden
zij het geraden ook maar te gaan staken,
waarbij zelfs de roode rozottes niet ontbra
ken ook dat hadden ze van de blanken
afgekeken. Maar de roode rozettes baatten
niets en in korten tijd hoa' de politie deze
stakers weder tot reden weten te brengen.
Bij Ken. besluit zijn benoemd tot on tv. de'r
dir. bel. enz. te Axel J. F. Ka.mpe, thans
te Ter-Apel; te Dordrecht H. W. Houwink,
thans te Ddft; tc Zwijndrecht C. Ram-
bonnst, thans te Loenen; te Ossendrecht C.
W. G, Molengraaf, th.ans te Oude.Tonge; to
Amsterdam (8ste kantoor) A. Volkmaaxs,
thans te Rotterdam (3de kantoor'te Har
derwijk J. C. Roest, thans te Geldermalsen
te Driebergen J. M. C. Meuwissen, thans te
Heerlente S tri jen E. Overbosch S.zoon,
thans te Elburg; te Aal ten J. C. Lotgering,
thans te Bladel
is ingetrokken de benoeming van den ontv.
der dir. bel., enz. J. G. Ocst rbann, to'i
ontvanger derzelfde middelen te Hat tem, en
is hij bevestigd in zijn tegenwoordige be
trekking als ontvanger te Willemstad; is
R. Koen, verificateur der invoerrecht on en
accijnzen te Amsterdam, voor één jaar be
last met de waarneming der betrekking van
ontvanger der dir. hel. en 'accijnzen te Hat-
tem
zijn benoemd kt. P. W. van Hout, tot
burgemeester van Helmondjhr. A. Reynst,
van Hengelo (G.); I. J. M. van Iieusden,
van Terschelling; W. F. G. L. Diïcssen
van Westzaan
met ingang van 21 Juli tot burgemeester
van Heino, A. van Sonsbeeck, met toeken
ning van gelijktijdig eervol ontslag als bur
gemeester van Goirle; met ingang van 15
Juli van Slochteren, H. Brockema; D. C.
den Ouden van Est en Op ij nan;
is met ingang van 16 Juli aan den ad
junct-inspecteur der posterijen én telegrafie
in. algemeenen dienst, ter stand plaats 's-Gra-
vchhage, W. Otto, don titel verleend van
inspecrteuT-titulair der posterijen en telegra
fie in algem-eenen dienst;
is aan den meesterknecht der drukkerij
léan do Algemeene Landsdrukkerij S. Lou-
weTse, gerekend van 1 Juli 1913, de titel
verleend van algemeen bedrijfschef aan de
Algemeene Landsdrukkerij
is met ingang van 1 Augustus bij het
CentraallBuroau voor de Statistiek: lo. op
zijn verzoek, eervol ontslag verleend aan
mr. P. Looöj'o3 als commies en zijn 2o. be
vorderd tot referendaris- mr. J. R. B. de
Roos, thans hoofdcommies en tot commies
D. Koudijs, thans adjunct-commies
is aan den raserve.officier van gezondheid
2de kl. S. Oljenick, van het personeel van
den geneeskundigen dienst der landmacht,
vergunning verleend tot het aannemen en
dragen^ van de ardeteekenen van officier in
de arde van Danillo I, hem door Z. M.
den koning van Montenegro geschonken;
is met ingang van 11 Juli de kapitein-
luitenant-ter-zeo L. P. W. van der Wal
eervol ontheven van het tijdelijk bevel over
Hr. Ms. pantserschip „Heemskerck"het be
vel over dien bodem weder opgedragen aan
den kapitein tor zee W. T. de Booy;
is met ingang van 1 Augustus de kapi
tein te.r zee G. R. van Nauta Lemke eer
vol ontheven van de betrekking vaji inspec
teur van de artillerie der Marine; de be
trekking van inspecteur*- der Marine.artille
rie opgedragen aan den kapitein ter zee,
H. W. G. van Bleyswijk^ Ris;
is S. Postmus, to Amsterdam, met in-,
gang van 1 Augustus benoemd tot school
opziener in het arrondissement Amster
dam n.
Wel vrat duur.
De „Middelb. Ot." schrijft:
Onze Staten-vergadering heeft oen kleine
komedie opgevoerd, op zichzelf heel on
schuldig! De lezers van het verslag zullen
welen,' dat de staking van stemmen over
het voorstel-IJsebaert, om, in afwijking van
het voorstel van Ged. Staten, toch aan den
R.-K. Boerenbond oen subsidie van f 3C0 te
gevën voor vlas proef velden, dat die sta
lling va.n stemmen aanleiding gaf tot het
aanwenden van oen cok reeds vroeger hier
beproefd middel, om de dan noodzakelijke
nieuwe stemming in oen volgende vergade
ring, niet te moeten yitstellen tot den herfst.
De zitting werd eenvoudig gesloten ver
klaard, de heeren gingen koffiedrinken,
maar kwamen daarna terug, begonnen toen
een nieuwe zitting, stemden over dat voor
stel, hetwelk verworpen werd, en behandel
dendaarna de agenda vorder.
Maar de wet is de wet. Het was een
nieuwe zitting. En daar do Statenleden
voor iedere zitting presentie, gel den krijgen,
doden God. Staten heb voorstel om de be-
greoting te verhoogen met f200, het be
dt a£ dier prcscntio.golden. De Statenloden
hoorden het voorstel aap, glimlachten in-
en uitwendig, maar niemand vroeg het
wcord om te zeggen, dat die tbch zeker on
verdiende dubbele toelage wel wat mal was,
en da.t do Statenleden dié nu maar moesten
afwijzen.
Allen zwegen, en zoo werden er f200 uit
gegeven vcor een formaliteit.
Bij slot van rekening was er dus f 200
uitgegeven om een post van f300 af te
wijzen.
SPORT.
Levasseur te Amsterdam.
De „Tol." heeft te Amsterdam een inter
view gehad met déii'22-jarigen Fransch-
man, die na Brindejojnc weer de aandacht
voor de vliegsport heeft gevraagd en de
eerste is, die ons waterland met een wa
tervliegtuig komt bezoeken.
We lezen o. m.
„Allereerst vertelde hij ons, deze tocht
meer voor z'n pleizier dan uit een zaken
oogpunt te hebben gemaakt. Hij vliegt met
een Nieuport watervliegtuig, voorzien van
een 100 P.K. Gnöme-motor, een tweo-per-
soons toestel, zoodat zijn vriend en mecani
cien, Ilongerie, hem op al zijn tochten kan
vergezellen. Het Nieuport-vliegtuig geniet
een wereldberoemdheid, de beide eigenaars
van de fabriek verloren verloden jaar bij
het vliegen het leven. Als watervliegtuig,
heeft de Nieuport reeds heet veel succes
gehad. Bij de jongste Fransche marine-ma
noeuvres werd op zee gevlogen, terwijl de
torpedobooten binnen bleven, wegens het
slechte weer.
„Woensdag 2 Juli, 's ochtends 4 uur ver
liet Levasseur met dit toestel Parijs, volg
de de Seine, was om 6 uur in het sardinen-
land, Fécamp, vertrok vandaar om half ze
ven, volgde de Fransche kust en arriveerde
om 8 uur te Galais. Vandaar stak hij het
Kanaal over, volgde toen de Engelsche
kust, vloog over do Theems en daalde op
deze rivier voor Londen, denzelfden dag om
11 uur.
„Niet weinig verwonderd was de Fransch-
man, toen hij den volgenden ochtend pro
ces-verbaal tegen zich opgemaakt zag, om
dat hij zonder toestemming van het „Home
Office", over Engeland was gevlogen. De
autoriteiten behandelden hem allervrien
delijkst, doch hielden hem tot en met Dins
dagavond 8 Juli aan do praat. Toen eerst
kreeg hij toestemming, om te vertrekken.
„Om 4 uur verliet hij gisteren (Woens
dag) ochtend Londen, volgde weer de
Theems, kwam op zee en stak over naar
Duinkerken. Toen overviel hem de mist,
terwijl zijn kompas onklaar bleek geraakt
te zijn, 't draaide voortdurend in de rond
te. Toen werden er eenige angstige mo
menten doorleefd, want niets dan zee om
ringde beide jonge vliegers. Gelukkig kwam
een kwartiertje later een vissehersvloot in
zicht. De doodelijk verschrikte visschers
vertelden hem, tenslotte, dat zij bij Duin
kerken waren. Even werd op de reede van
deze Fransche plaats uitgeblazen, waarna
weer de kust gevolgd word, nu in oostelijke
richting. Ter hoogte van Brugge achte Le
vasseur het gewenscht even op zee te gaan
dobberen, de motor trok niet voldoende.
Met Rongorie repareerde hij alles voorloo-
pig, steeg om halftwaalf weer op en was
even halftwee in Botterdam. Aangezien de
motor hem nog niet beviel brak hij daar
zijn reis af.
„Gisterochtend heeft hij zijn Gnóme nog
eens goed geïnspecteerd, en even vóór tie
nen is hij vertrokken, de Lek volgend tot
Wijk bij Duurstede en daarna het Merwe-
dekanaal, langs Utrecht naar Amsterdam.
De tocht was niet lang, doch z. i. bijzonder
moeilijk. Het water trok hem voortdurend
in de laagte en hij had momenten, dat hij
50 meter en meer plots naar beneden viel.
Gelukkig had hij een respectabele hoogte te
pakken (pl.m. 700 meter), zoodat hem geen
onmiddellijk gevaar wachtte.
„Nooit weer neem ik doze route, zei hij.
Over zee heeft men voel minder last van
„remou8", die uw kanalen in het bijzonder
schijnen te bezitten. Het is zijn bedoeling
Zondagochtend over de Zuiderzee en ver
der langs de kusten naar Hamburg te vlie
gen."
!>e groa«i*verkür*strtkiji£ In
Slnft£.
Gisterochtend heeft, ditmaal in den om
trek van Hoogezand en Beestenmarkt, we
der een botsing plaats gehad tusschen po
litie en stakende grondwerkers.
De aanleiding hiertoe moet de volgende
zijn geweest.
In een vergaderlokaal aan het Hoogezand
werd een bijeenkomst gehouden van stakers,
die te midden hunner op een gegeven
oogenblik een persoon ontdokten, dien zij
van „onderkruiperij" verdochten en die
daarom door hen mishandeld werd. Toen
kwam de politie de zaal binnen en ont
ruimde haar, wat niet gemakkelijk ging.
Er zouden stoelen tegen de agenten cn
tegen een inspecteur zijn opgeheven, wel
ke laatste daarop met de revolver dreig
de, hetgeen ten gevolge had, dat men ein
delijk met opgeheven handen de vergader
zaal verliet.
Toen trokken de stakers naar de nabij
gelegen Glasblazerslaan, waar een zand-
werk wordt verricht in een tuin.
Ton gevolge van het optreden van de
stakers daar, oordeelde de politie het noo
dig ook daar ter plaatse zeer krachtigdadig
op te treden, te meer, daar, naar men zegt,
de stakers een agent om zijn middel vast
hielden, ton einde zijn bewegingen to be
lemmeren, terwijl van uit het publiek, op
de Beestenmarkt staande, met volle flesch-
jes limonade of bier geworpen werd. Of
deze projectielen bestemd waren om de po
litie of de stakers te troffen, viel op dit
oogenblik niet uit te maken. Er werden
eenige ruiten verbrijzeld.
Er vielen geduchte klappen, en verschil
lende personen werden bloedend verwond.
Volgens een andor verhaal zouden de
relletjes niet in het vergaderlokaal zijn
begonnen, maar direct op het bedoelde
werk in de Glasblazerslaan en zouden de
stakers, toen er daar zoo door de politie
werd ingegrepen, naar het vergaderlokaal
gevlucht zijn, dat daarna ontruimd werd.
De politie verleent thans ook bescher
ming aan de straatmakers, die op of vóór
het terrein aan het Vredespaleis arbeiden,
omdat ook dezen overlast zouden hebben
ondervonden van de stakende grondwer
kers.
l>e „propaganda."
Te Manchester, waar de koning en de
koningin van Engeland een bezoek brengen,
heeft de politie een heol arsenaal van de
kiesrechtvrouwen ontdekt. Bommen, pistolen,
maskers, katapulten, scharen om telegraaf
draden door te knippen; enz. zjjn in beslag
genomen. Jennie Baines, een strijdlustige
kiesrechtvrouw, is mot haar man en haar
zoon gevangen genomen.
Eou poiitie-laond in 1777.
In do „Mémoires secrets" van Bachaumont,
een werk dat in 1780 te Londen verscheen,
spreekt de schrijver over een merkwaardige
gebourtsnis, die op ds jaarmarkt te St. Germain
in 1777 plaats had. Een man met een poedel
wilde een der vsrmakeiykhoden binnengaan,
de hond werd natuurlijk niet toegelaten, maar
aan de zorg van o»n politie-beambte toever
trouwd. In het gedrang in de tent merkte
de eigenaar, dat h\j zijn horloge kwijt was.
Men raadde hem aan de politie te hulp te
roepen, maar de man verklaarde, dat indien
mon zijn hond toeliet, hl) zelf de dief wel zou
vindon. Dit werd bem toegestaan en het duurde
niet lang of de hond vloog een goedgekleed
man aan. Deze werd naar de politiewacht
gebracht en.... het horloge werd in gezel-
schap van vele andere gevonden. Ongetwijfeld
was de poödel een der voorvaderen van onze:
pölitie-honden.
Plantaardig ivoor.
Een der uit.voer-artikelen van Braziliö is
het plantaardig ivoor. Het wordt van dej
noten der „ivoorpalm" (Phytelephas macro-
carpa), gewonnen, een boom, die in de dalen
der Amazone in het wild groeit. De noten
zijn zoo groot als een gemiddeld kippenei:
en zijn rond van vorm. De kern van de
noot is mooi gelijkmatig wit en min of moer
doorschijnend. Dit plantaardig ivoor gelijkt
veel op het gewone, hot is echter gemakke
lijker ie bewerken, mon gebruikt het om
kleinere voorwerpen van te maken, vooral
knoopen. Hoewel de palm in de staten van
Amazona en Para veelvuldig voorkomt, wordt
zU toch weinig geëxploiteerd. De jaarlijkrche.
export kon veel m&er bedragen. Nog veel
minder heeft men zich bezig gehouden met
de aanplanting van den ivoorpalm. Thans
echter wordt bericht, dat een Braziliaansc'u
landbouwkundige zicli sedert jaren in stilte
heeft beziggehouden met de aanplanting en
de veredeling van don ivoorpalm. LR] heeft
noten verkregen, waaruit men gemakkelijk
een billardbal kan maken Men kan dus deze
poging als een succes beschouwen
Alog eenige JU.
Professor Franokl Hochwark heeft in
de „Umschau" interessante mededeelingen
gedaan omtrent eenige beroepsziekten. Zoo
deelt hij eenige merkwaardige gevallen
van schrijfkramp mee, die aan zijn prnctijk
ontleend zijn. Een -zoe-r nerveu9 ambte
naar had ongenoegen met zijn familie en
eerst bij den dood van zijn moeder kwam
hij weer in het ouderlijk huis. Men ver
zocht hem toen het doodsbericht te schrijd
ven. Terwijl hij hiermee bezig was, kreeg
hij schrijfkramp, die nimmer meer genas.
Hetzelfde gebeurde bij een jongen man,
wien men gezegd had, dat zijn handschrift
op een slecht karakter wees. Ook hierbij
trad de schrijfkramp onmiddellijk op en
was eveneéns ongeneeslijk. Dergelijke „bs-
roep-neurose'' komt ook veelvuldig bij
musioi voor. Yooral bij jeugdige pianospe
lers, die rich teveel ingespannen hebben,
wordt zwakte en kramp geconstateerd,
iederen keer als zijn musiceeren. Bij viool
spelers en cellisten maken dergelijke
ziekte-verschijnselen de streek dikwijls on
vast. Bij harpisten- en cither-bespelcrs
heeft men hetzelfde verschijnsel en zelte
bespelers van blaas instrumenten krijgen
soms kramp in hun lippen. Heb is een
zeer gewoon verschijnsel, dat bij zangers,
die hun stem teveel gebruiken, stemstorin-
gen voorkomen. Merkwaardig is het, dat
een afslager een aanval van mondkramp
kreeg, die het hem onmogelijk maakte de
woorden uit te spreken.
18)
,,Dat is juist het moeilijkst te zeggen,
ten minste voor ons", zei de man. ,,'t Spijt
me, dat ik zoo'n lieve dame haar zin niet
kan geven, maar we hebben allemaal be
loofd het karweitje te zullen doen, en er
aan geen mensch iets van te vertellen".
Het voertuig, waarin zij zaten, naderde
nu een zijweg, die naar een der belangrijk
ste dorpen uit den omtrek voerde, en Mag,
die dit wist, begon weer te hopen, dat zij
misschien op een of andere wij>ze de aan
dacht zou kunnen trekken van de enk de
mensch en, die zij nu zeker wel tegen zou
^komen. Zelfs al werd zij niet dadelijk be-
g vrijd, dan nog zou zij door haar houding
- den argwaan van een of anderen voorbij-
ganger kunnen opwekken, die dan mis-
"^sekien ruchtbaarheid aan het feit zou
kunnen geven. Zij vroeg zich af op welke
wijze zij het best hun aandacht op zich zou
kunnen vestigen, toen de man, die het
woord had gevoerd en het hoofd van de
bende scheen te zijn, uit den zak van zijn
overjas een licht, gebreid, wollen sjaaltje
haalde.
„Nu, juffrouw", zei hij, „nu moet ik
u -vragen ons plechtig te beloven geen kik
te geven en op geen manier de aandacht
te trekken van iemand, die ons te voet
of in een of ander voertuig voorbij komt.
Als u daar geen kans toe ziet, dan kan ik
hier alleen nog maar op zeggen, juffrouw,
dat we onze plannen niet door u in de
war kunnen laten gooien, zoodat we bijwij
ze van zelfverdediging dit wollen doekje
om uw mond zullen moeten binden...
„Je durft me den mond dichtstoppen?"
riep zij verontwaardigd.
„Neen, neen, juffrouw, dat niet pre-
oies. Ik wil u alleen maar beletten een
beetje te hard te praten, 't Is heusch
niet erg. 't Zou niet zoo erg zijn, als we
het werkelijk om uw mond bonden. Nu,
wat zegt u op ons aanbod, juffrouw? We
weten wel, dat u een echte dame bent en
uw belofte zult houden, al is het ook maar
een belofte aan een armen kerel zooals
ik. Beloof me, dat u op geen enkele manier
de aandacht zult trekken, dan steek ik
dien wollen doek dadelijk weer in mijn
zak".
Mag dacht eenige oogenblikken na.
„Ik beloof het", zei rij toen. „Ik ver
trouw er op, dat je ook je belofte zult hou
den en zult zorgen, dat mij niets kwaads
overkomt, dus ik zal er van afzien de hulp
van voorbijgangers in te roepen".
„Dat is mij genoeg", zei de man, het
wollen sjaaltje op zijn knieën leggend. Hij
deed het echter niet in zijn zak. Zij be
greep, dat hij het klaar wilde houden, om,
als hij dit wenschelijk vond, het dadelijk
bij de hand te hebben.
Het toeval wilde echter, dat zij geen an
der voertuig tegenkwamen dan een kar,
waar een paar kooplui op zaten, en geen
andere voetgangers dan twee, drie veekoo-
pers, die, evenals de kooplui op de kar,
van een der naburige plaatsen kwamen,
waar het kermis wab en waar zij blijkbaar
veel te diep in het glaasje hadden geke
ken. Zelfs al had men haar niet belet om
hulp te roepen, zou zij van deze menschen
a-1 zeer weinig steun kunnen verwachteu.
Nadat zij weer een halfuurtje door wa
ren gereden, sloeg de sjees plotseling een
smal zijweggetje in, dat, naar het haar
voorkwam, naar een eenzame hoeve voer
de. Dit vermoeden bleek eohter onjuist.
Het was een steile weg, die klaarblijkelijk
dwars over de heide voerde. Zij had altijd
gedacht, dat er in de geheele streek geen
enkel plekje was, dat zij niet kende, en
toch zag zij, als zij nu om zich heen keek,
geen één bekend punt. De weg was mis
schien vroeger de verbinding tusschen de
twee dorpen en als zoodanig van beteeke-
nie geweest, maar nu was hij zeker geheel
in onbruik en bijna niet meer te onder
scheiden van de woeste heide, welke hem
omgaf.
Tegen dien tijd begon de avond te val
len. De sjees had, sinds Mag gevangen was
genomen, zeker wel een afstand van ruim
twee-en-een-half-uur afgelegd. De paarden
begonnen vermoeid te worden. Toen zij een
groepje boomen genaderd waren, liet de
voerman hen halt houden.
,,Dit plekje is uitstekend ^schikt. Maar
is Jerry wel zeker, dat we op den goeden
weg zijn?" vroeg een der mannen aan een
ander.
„Als Jerry hier den weg niet weet,
dan weet niemand hem", antwoordde de
ander.
„Waar wachten jullie op?'' vroeg Mag.
,,'t Kan zijn, dat de paarden graag wat
willen rusten, na dien weergaasch ver-
moeienden weg", zei een der mannen.
„En als de paarden niet vermoeid zijn,
dan ben ik het in ieder geval toch. En
rust kan nooit kwaad, als een menech niet
è-l te veel van zijn krachten wil vergen en
een ongewoon zaakje en ik ontken niet,
dat dit een ongewoon zaakje is naar
wen9ch wil afdoen.
Mag begreep niet wat men er mee voor
kon hébben, hier op deze eenzame plek
halt te houden. Waren zij misschien van
plan hier te blijven tot het volslagen don
ker was, om rzoodoende de noodzakelijkheid
van bij daglicht een drukkeren weg te
volgen te vermijden? Het stond nu bij
haar vast, dat zij het slachtoffer was
van een afschuwelijken toeleg, van een
plan, dat al even sluw beraamd als brutaal
volbracht werd. Het kwam haar voor, dat
ieder punt met de grootste zorg overdacht
was en dat het dus zeer waarschijnlijk was,
dat de ellendelingen voornemens waren op
deze eenzame plek midden op de hei te
blijven, tot zij meenden, dat zij gerust hun
weg naar den dichtbijzijnden rijweg kon
den vervolgen. Maar zij begreep niet welke
rijweg het zou kunnen zijn, ofschoon zij
de streek van buiten meende te kennen.
Zij was natuurlijk de wanhoop nabij,
daar zij niet wist, wat er voor haar was
weggelegd. Haar eenige hoop was, dat haar
tante, als zij 's avonds nog niet thuis was,
onmiddellijk in alle richtingen menschen
zou uitzenden om haar te zoeken. En weer
vroeg zij zichzelf af, wie dit vreeselijke plan
toch op touw kon hebben gezet en wat
haar fanr'lie of zij zelf toch kon hebben ge
daan, dat er menschen waren, die zich op
deze wijze op hen wilden wreken.
Dit waren vragen, die zij niet kon be
antwoorden. Zij wist, dat haar vader als
officier buitengewoon goed aangeschreven
stond. Vijanden had hij niet, dit wist zij
zeker, tenzijhaar gedachten bleven
stilstaan bij het feit, dat haar vader het
lendgoed Graig Athol had geërfd. Hij was
zoo verstandig geweest haar dadelijk vau
alle bijzonderheden dezer nalatenschap c-p
de hoogte te brengen, opdat zij zich üiet
als de erfgename der bezitting zou beschou
wen, alvorens men zekerheid had van den
dood van Douglas Athol. Mag was trou
wens een meisje, dat zeer weinig aan der
gelijk dingen hechtte, 't Was haar vrijwel
hetzelfde of zij de erfgename van een land
goed, of eenvoudig de dochter van een of
ficier was. Maar nu begon zij te denken,
dat het komplot, waarvan zij het slachtof
fer was, missohien uitging van iemand, die
meende, dat haar vader, door de erfenis to
aanvaarden, in rijn rechten getreden was.
Lang hielden haar gedachten zich ech
ter niet met de*ze kwestie bezig. De eenige
persoon, in wiens rechten men getreden
kon zijn, was Douglas Athol, en als hij nog
leefde, zou hij, als hij zijn eigendom terug
wilde hebben, niets anders behoeven to
doen dan zich eenvoudig aan te melden.
Toen kwam zij weer op een anderen in-
.val. De manier, waarop men te werk was
gegaan, was ten eenen male on-Engelsch
Het hecle avontuur droeg een uitheemsch
karakter. Ja, zeker had een vreemdeling
de hand in 't spel. Plotseling ging haar oen
licht op. Lieve Hemel! Die Italiaansche
baron, die haar ten huwelijk had gevraagd
en die haar tot Belfield gevolgd was, waar
hij een heele scène had gemaakt, toen zij
niet naar zijn liefdesbetuigingen wilde
luisteren! Hoe kwam het, dat zij nog niet
aan hem had gedacht?
(Wordt vervolgd)-
