LEIDSGE DAGBLAD, Woensdag* 16 April. Tweede Blad.
2To. Ï6363.
Buitenlandseh Overzicht.
Anno 1913.
Uit de „Staatscourant".
Faillissementen.
FEUILLETON.
Wraak.
Tweede Kamer.
Gisteren bereikte ons een bericht, dat ons
zeer vreemd voorkwam. Een tweede tele
gram, betrekking hebbend op hetzelfde on
derwerp voJgde. Deze beide telegrammen
waren zeer vaag en onbegrijpelijk. We
meenden dat hier gedoeld werd op de lan
ding -der „Zeppelin IV", doch naderhand
lij uitgebreide mededeelingen gekomen, die
juist hadden moeten voorafgaan. De be
doelde telegramen hebben mets uitstaande
met de lantkng van het Duiteohe luchtschip
bij het op niet grooten afstand van Nancy
gelegen Lunéville.
Het geval moet zich als volgt hebben
toegedragen.
Zondagavond woonden verscheidene Duitr
echers in het Casino-Theater te Nancy de
voorstelling bij van een patriottisch stuk.
Op een gegeven oogenblik begonnen z-ij te
fluiten en voor Frankrijk bel©©-
digende opmerkingen te maken,
hetgeen heftige protesten van den kant hun
ner buurlieden, twee Fransche studenten,
uitlokte.
De Duitschers zwegen en de voorstelling
liep zonder nieuwe incidenten ten einde. Bij
het uitgaan van den schouwburg wachtten
de studenten de Duitschers op, die zich met
hun drie dames naar „Brasserie Lorraine"
begaven, en wierpen him eenige schimp
scheuten naar het hoofd
Daar in het genoemde restaurant, waar
op dat oogenblik een honderdtal personen
soupeerden, de studenten en de Duitechers
hun heftige woordenwisseling voortzetten,
verzocht de eigenaar van het lokaal den
studenten, heen te gaan, wat zij dan ook
deden.
De Duitschers soupeerden nu kalm, daar
niemand hun een enkel woord toevoegde en
verlieten de brasserie op het sluitingsuur,
omstreeks halftwee 's nachts. Toen zij zich
naar het station begaven, om daar den
trein van 2.40 uur naar Metz te nemen,
werden zij gevolgd door hoogstens twintig
personen, waaronder de twee studenten,
die hen uitjouwden.
Op een zeker oogenblik werden er een
paar wa ndelstoktikken gewis
seld, maar het is onmogelijk te zeggen
aan welke zijde het eerst geslagen werd. Op
het station zelf had geen enkele buitenspo
righeid plaats. Het incident had zoo weinig
volk getrokken, dat de plaatselijke bladen
van Nancy er in het geheel niets van wisten.
Maar wel wijdde de „Lothringer Zeitung",
een anti-Fransch blad van Me-ssin, Maan-
da gavond een lang artikel aan het incident,
daarbij de feiten overdrijvend en er allerlei
haren ten berge drijvebde' bijzonderheden
aan toevoegend.
Volgens dit fantastische en tendentieus©
Verbaal, hetwelk het Wolff-agentschap zich
haastte, naar alle vier hoeken van het Duifc-
eohe rijk te seinen, zouden de Duitschers
afschuwelijk mishandeld zijn, gedwongen
zijn geworden op de knieën te gaan liggen
en in die vernederende houding de Fran
sche officieren te groeten, die vroolijk dit
schouwspel gadesloegen.
Van dat verhaal in de Duitsche bladen
moet geen woord waar zijn en daarom zal
het incident wel met een sisser afloopen.
Wanneer Frajischen in Duitschland bij
een tooneelv oorstelling even onhebbelijk
waren, zouden de Duitschers hun dit ook
wel voldoende laten gevoelen.
Heel voorkomend zijn onze oostelijke na
buren niet voor de Franschen.
In Maagdenburg waren door de sociaal
democraten Zondag twee meetings bijeenge
roepen, waarop verschillende sprekers het
woord zcuaen voeren over de leger- en do
dekkingswetfcen en o.ra. ook de Fransoho
afgevaardigde Compère-Morel zou spreken
over den „Strijd van het Fransche proleta
riaat tegen het chauvinisme/
Bij zijn aankomst in Maagdenburg werd
Saterdag de heer Compère-Morel ontvangen
door een politie-agent, die hem een bevel
van den politie-president overhandigde, in
de Duitsche en in de Fransche taal!, om hem
te verbieden te spreken en zelfs de bijeen
komsten van Zondag bij te wonen. Handelen
in strijd met dit verbod zou worden gestraft
met uitzetting.
Zondag den geheelen dag werd Compère-
Morel gevolgd door politie-agentenbij het
vergaderlokaal werd hem niet toegestaan
uit zijn auto te stappen, doch werd hij met
den redacteur van de „Volksstimme", Ba
der, gearresteerd en naar het bureau ge
bracht.
Zoo behandelt de Fransche regering in
elk geval geen Duitschers.
Intusschen stelt de Fransche regeerisng
ten pleiziere van de Duitsche autoriteiten
te Nancy een onderzoek in.
Frankrijk krijgt behalve van koning Al-
fons ook nog bezoek van den koning van
Zweden. Het laatste bezoek is evenwel niet
officieel. De koning reist incognito en is
reeds te Parijs aangekomen.
De verrassende mededeeling, dat d e
pTesidentkoning George te
Londen een bezoek zal b r e n-
g e n is met vreugde begroet. D Fransche
pers houdt beschouwingen over de Fransch-
Engelsche entente in verband me dit bezoek
en wijst op de hartelijke verhouding tus-
schen beide landen.
De conferentie van Duitsché en Fransche
parlementsleden ter bespreking van de be
wapening in Duitschland en Frankrijk zal
met Pinksteren te Bern worden gehouden.
De Fransohman Bao, aangehouden op
verdenking van medeplichtig
heid aan den aanslag op koning Alfo s,
is in vrijheid gesteld.
De politie heeft den anarchist Antonio
Loranzo aangehouden. Men zocht naar hem,
omdat hij dagelijks Alegre, den man die
den aanslag op den Koning heeft gepleegd,
placht te bezoeken.
In de Fransche haven La Rochelle leg
den de dokwerkers eergisteren den
arbeid neer. Ze eisohten meer loon.
Thans komt het bericht, dat gisteren het
werk is hervat, maar of de eischen
zijn ingewilligd of niet wordt niet meege
deeld.
De Engelsche regeering oordeelt, dat de
lankmoedigheid tegen de kiesrechtdames
wat moet worden verminderd. De strijd
sters zelf zijn de aanlèidende oorzaak hier
toe. Door haar gedrag heeft de regeering
zöch genoodzaakt gezien alle vergade
ringen op openbare plaatsen
te verbieden.
De termijn een eisch in te stellen tegen
d3 White Star Line wegens verliezen, ge
leden bij het vergaan van de „Ti
tanic", is door het Federale Hof ver
lengd voor twee procureurs, die opkomen
voor ongeveer 60 eischers. Een die opkomt
voor zeven eischers, die in Zwitserland ver
blijven, heeft 30 dagen uitstel gekregen, de
ander, die de belangen van meer dan vijftig
immigranten waarneemt, een week.
Het totaal der bedragen die door 685
eischers gevorderd worden
J s 11,7174,604 dollars. -
Er kunnen nu geen eischen meer worden
ingediend.
De Italianen kunnen hun plei-
zier wel op in Tripolis. Misschien
wilden ze wel graag, dat ze nooit de onder
neming waren begonnen. Eerst de oorlog
met Turkije en toen dat was afgeloopen
kwam eigenlijk het ergste, de strijl met de
volksstammen. Er is weer gevochten de
laatste dagen. Nogal tamelijk veel dooden
en gewonden aan beide zijden. De tijd dat
in Tripolis de rust zal zijn weergekeerd zal
nog wel ver afliggen.
Het parlement van den staat Ohio heeft
een wet aangenomen, welke de strekking
heeft geldelijken b ij stand te bezor
gen aan behoeftige moeders;
ten einde haar het grootbrengen
der kinderen te vergemakke-
1 ij k e n. Een vrouw met één kind zal
374 gulden per maand ontvangen, met een
toeslag van 174 giPden 's maands voor elk
volgend kind. Als voorwaarden zijn gesteld,
dat de moeder ten minste twee jaar in
Ohio woont, dat zij weduwe is of dat haar
man hetzij lichamelijk of geestelijk gebrek
kig is, of wel haar heeft laten zitten, ter
wijl de kijnderen voor welke zij trekt, jon
gens onder de vijftien of meisjes onder de
zestien moeten zijn. Bovendien wordt de
ment op art. 65 van de strekking om d©
ongelijkheid te doen ophouden, dat de premie
van den werkgever bij dwangbevel kan wor
den ingevorderd, van den arbeider niet. Hij
wil ook tegenover den arbeider invordering
bij dwangbevel. Anders krijgt men een klasse
wetgeving. Buitendien is het cok in het be
lang van den arbeider. Immers, als de over
heid geen dwangbevel kan gebruiken, moet
de Raad van Arbeid tot een gewoon proces
overgaan, dat veel erger lj voce den be
trokkene.
De Minister had geen bezwaar togen
het amendement.
De heer Limburg had. daarentegen be
zwaar tegen heel de invordering bij dwang
bevel. Hij achtte deze in strijd met d*
Grondwet, omdat liier een gewone eigen
dom sactie is.
Heden voortzetting.
„Patrimonium.1'
Te Rotterdam werd de 32ste jaarlijksche
algemeene vergadering gehouden van het
„Nederlandsoh Werklieden-Verbond „Pa
trimonium".
Na een godsdienstige wijding werd de
vergadering door den voorzitter, den heer
P. van Vliet geopend inet een rede.
Na het uitbrengen der jaarverslagen werd
een huishoudelijke vergadering gehouden.
In deze vergadering vereenigde men zich
omtrent de in 1912 ingediende reorgani
satie- en propaganda-voorstellen met hot
praeadvies van het Bondsbestuur om een
beslissing aan te houden, daar uit een om
derzoek gebleken is, dat nog niet gere
kend kan worden op de medewerking van
een voldoend aantal afdeelingen. Inmiddels
zal propaganda gemaakt worden voor wat
het rapport beoogt en hoopt men een vol
gend jaar tot aanneming der voorstellen
te kunnen adviseeren.
Aan de orde was in openbare vergadering
de bespreking en vaststelling van het Ver
kiezingsprogram.
Dit luidt, op voorstel van hef bestuur,-
als volgt:
„Het Ned. Werkl.verbond „Patrimo
nium," in jaarvergadering op 14 en 15
April te Rotterdam bijeen; dankbaar er
kennend, dat het tegenwoordige Kabinet
vele wetsontwerpen heeft tot stand ge
bracht of bij de Kamer aanhangig gemaakt,
waarop ook door het verbond „Patrimo
nium" jarenlang was aangedrongen; hulde
brengend aan den Minister van Landbouw,
enz. voor zijn onvermoeide en krachtige
werkzaamheid, dringt aan:
a. op spoedige afdoening van de bjj de
Sta ten-Generaal aanhangige sociale wets
ontwerpen Invaliditeitswet, Ziektewet, Be
roepsziekteverzekering, Zeeongevallenwet;
Stuwadoorswet, Landarbeiderswiet
b. op meerdere bescherming van den na-:
tionalen arbeid;
0. op wettelijke maatregelen Sot bescher
ming van de huisarbeiders tegen het z.g,
sweating-systeem f
d. op uitbreiding der ongevallenverz^
kering en van de arbeidersbescherming
tot den landbouw;
ie:. op afschaffing van nachtarbeid en
Zondagsarbeid, alsmede beperking van den
arbeidsduur in het bakkersbedrijf;
f. op wettelijke maatregelen tot beperking
van den arbeidsduur ook van volwassen
mannelijke personen;
g. op een zoodanige uitbreiding van het
kiesrecht, dat het verleend worde aan ge
zinshoofden en daarmede gelijkgestelden,
waardoor ook aan den arbeidersstand in
zijn geheel het kiesrecht zal komen;
h. op financieel® gelijkstelling van dei
beide takken van onderwijs: bijzonder en
openbaar, opdat ook aan de minderbedeeb
den de vrije schoolkeus ten volle zij ge<
waarborgd
1. op verheffing van het onderwijspeil en
uitbreiding van het vak, en technisch on-:
derwjjs
j. op spoedig® herziening der Zondags,-
wet."
De rédacteur \an ;,Patrimoniumf" dö
heer C. Smeenk, lichtte dit program toe»
Een vijftiental sprekers voerde *t woord»
De heer Smeenk beantwoordde de ver,
schillende sprekers en vereenigde ziali met
enkele aanvullingen boven genoemd.
Nadat de Voorzitter nog gezegd had, da?
het niet de bedoeling van „Patrimonium"
is, zich op politiek terrein te begeven, maar
alleen haar wenschen als arbeiderspartij
bekend maken, werd het program met
enkele wijzigingen aangenomen.
In den loop der verg. stelde de voor
zitter van het 227 afd. met ongeveer 13.700
leden tellend verbond voor, een telegram
te zenden aan H. M. de Koningin, cn een
telegram aan den heer Passtoors tc Ginn
niken, dienende als gelukwensch van „Pa
trimonium" met het door den Volksbond
onlangs gevierde zilveren jubileum.
Besloten werd o.hl, dat „Patrimonium'
overleg zal plegen met de vakorganisaties
om krachtige acti- te voeren inzake den
vrijen Zaterdagmiddag en den tien-urigen
arbeidsdag, en instemming betuigd met het
voorstel: „De Bondsvergadering spreke in
het algemeen haar instemming uit met het
geen in zake het onderwijs door de Regee
ring wordt voorgesteld in het ontwerp tot
herziening der Grondwet."
Het voorgestelde Gemeente-program werd
met eenige wijzigingen vastgesteld.
Het resultaat van do gehouden verkiezing
was, dat tot bestuursleden herkozen wer
den de heeren J. Douwes, uit Amsterdam,
D. Dijkstra, uit Vlissingen en P. Ouwer-
kerk, uit Haarlemmermeer, en tot isd in de
commissie van advies de heer W. Hovy, uit
Amsterdam.
Bij Kon. besluit zijn met ingang van 15
April benoemd bij liet wapen der cavalerie,
bij het 2de reg. huzaren, tot majoor, de rit
meester H. G. J. Maas Geesieranus, adju
dant van het 3de reg. huzarenbij het
4de reg. huzaren, tot luit.-kolonel, de mar
joor jhr. E. W. von Wrangel auf Lindcn-
berg, van het korps;
is met ingang van 1 Juni benoemd tot
directeur van het post- cn telegraafkantoor
te Edam J. B. Hartman thans commies der
telegrafie 1ste ld.;
is benoemd tot broeder in de orde van
den Ned. Leeuw de klerk bij den dienst der
Staatsspoorwegen op Java, F. Strunz;
is de referendaris bij het Dep. van Kolo
niën A. W.Cremer bevorderd tot admi
nistrateur
is P. J. F. Daniels, lid van het R.-KL
Parochiaal Armbestuur te Nijmegen, be
noemd tot ridder in de orde van Oranje-
Nassau;
is met ingang van 1 Mei benoemd tob
directeur van het post- en telegraafkantoor
te Mijdrecht A- Grutterink, thans commies
der posterijen 2de kl.;
is bij het personeel van den genoesk. dienst
van het leger in Ned.-Indië benoemd en
aangesteld tot officier van gezondheid 2de
kl. de &rts H. J. Polak;
is jhr. H. L. M. van Nispen van Se
ven aer benoemd tot burgemeester van Blo-
rioum; zijn benoemd met ingang van 15
April tot burgemeester van Echteld en IJzcn-
doorn, W. de Haas, secretaris van laatst
genoemde gemeente; met ingang van 18 April
tot burgemeester van Ros sum, hl. baron van
Randwijkmet ingang van 22 April tot bur
gemeester van Barn e veld A. W. J. baron
van Nagell; met ingang van 16 April tot
burgemeester van Doniawerstal, mr. H- L.
Sixma baron van Heemstra; met ingang
van 25 April tot burgeemester van Sohaea-
berg M. H. J. M. Quadvlicg.
De handelsvennootschap onder de firma
Gebroeders Fuhrmann, gevestigd te Alk*
maar, en haar individueele leden mej. Om
Donée, weduwe van O. G. Christian H«
Fuhrmann, en mej. E. A. L. Smeets, we
duwe van F. A. Fuhrmann, beiden te Alk
maar.
C. Pul, schilder, te Bosch en Duin (ge
meente Zeist).
J. Meijer, schoenmaker, laatstelijk ge
woond hebbende te Lobith, thans vermom
cfelijk naar Pruisen vertrokken.
(Aadrwfc verboden).
70
Met bitterheid hernam hij:
Ik vraag u versohooning, Marie-R-osc,
■dat ik gekomen ben, want ik zie wel, -dat ik
u stoor cn dat gij met ongeduld verlangt,
dat ik zal heengaan.
O, Laurent, Laurent 1
Zij greep ziin hand en hield hem terug.
Tranen verstikten haar stem.
Vergiffenis, Marie-Ro9e, vergiffenis,
zei hij. Maai* het is mijn echuld, dat ik
zulke harde woorden moet spreken? Eenige
dlagen geledén, toen ik de laatste maal hier
was, bemindet gij mij nog, ik was er zeker
van, alles bewees het bij, uw oogen, uw
glimlachj uw teedere liefkoozingen, uw
izoete woorden; en heden, ik weet niet
.Waarom, is het mij of gij mij niet meer be
mint. Men zou zeggen, dat er tusechen ona
een kloof ontstaan was sedert mijn laatste
becoek. Waarom? Ik herken u niet. Neen,
Marie-Rose, ik geloof niet wat gij gezegd
hebt omtrent laster, dio u en mij zou tref
fen. Boven zulke kleingeestigheden zijt ge
verheven en bovendien, Marie-Rose, wan
neer ge eenmaal mijn vrouw zult zijn, dan
wordt aan al dien laster het zwijgen opge
legd. Neen, neen, dat is het niet; wees
■openhartig, Marie-Rose, ge hebt mij altijd
*n uw hart laten lezen, gij hebt altijd een
afschuw gehad van leugen en veinzerij. O,
waarom liegt ge, en veinst ge thanst
Met zwakke stem antwoordde zij:
De toekomst zal u misschien leeren,
Laurent, dat ik u verwijten niet verdien.
Hij liet ontmoedigd het hoofd hangen.
Er was in zijn blik niet alleen smart.
Vaarwel dan, Marie-Rose, daar gij mij
wegzendt.
O, Laurent! riep zij wanhopig uit.
Heb ik u weggezonden? Waarom zijt ge
zoo hard tegen mij
Ik zal je alle dagen schrijven, dat ik
j© bemin, Marie, en hoveeel verdriet gij
mij heden hebt aangedaanmaar ik zal
hier niet terug komen. Neen, neen, ik zal
wachten tot gij berouw hebt over uw koel
heid, tot gij mij roept, eerst dan zult gij mij
weerzien, Marie-Rose, vaarwel
Zij had de kracht niet te spreken en hij
ging heen, hevig ontsteld, zonder iets van
haar gedrag te begrijpen.
Toen hij weg was, barstte Marie-Rose in
snikken uit.
Eindelijk kwam zij weer een weinig tot
kalmte en kon zij geregeld denken.
Het is beter zoo, mompeldle zij.
Martioe Vermoedde niet, wat er in het
hart van Marie>-Rose omging. Wel vond zij,
toen zij terug kwam, dat haar meesteres
zeer bleek, afgemat en ter neer gedrukt
was, maar toch maakte zij zich niet onge
rust.
Marie-Rose had haar niet gezegd, wat
de markiezin De Soulaimes en haar zoon
waren komen doen; Hartine had die bezoe
kers wel gezien, maar zdj kende hen niet.
Marie-Rose had haar niets willen vertellen,
uit vrees, dat Laurent haar zou uithooren,
en een onvoorzichtig woord van Martine
kon haar edele, heldhaftige zelfopoffering
nutteloos maken.
toelage enkel toegestaan in gevallen, dat
de rechter overt rigd is, dat het gezin an
ders te gronde zal gaan en. dat de moeder
een behoorlijk opvoedster is voor haar kin
deren.
lie gezondheidAtoestaiMjl van den
Pans.
De verbetering in den toestand van den
Paus duurt voort. De zifeke had gisteren
geen koorts.
Het gisteravond om 7 uren uitgegeven
bulletin luidt: De temperatuur is tegen den
avond tot 38.2 graden gesteger. De ontste
king van de luchtwegen is eenigszdns»verer-
gerd. De krachten van den zieke blijven be
vredigend. Geteekend Marcbiiafava, Amici.
Het „Giornal'e d'Italia" meldde gister
avond: De Paus heeft vanmiddag een wei-
nig geslapen Hij heeft een kopje warme
melk met koffie en een kop vleeschnat ge
nuttigd. Hij drukt er zijn blijdschap over
uit, dat na zooveel regendagen de zon weer
scheen, hij hoopte dat het intreden van het
mooie weer tot zijn beterschap zou bij dra
gen.
Het „Giornale d'Italia" zegt verder, dat,
al geven gunstige verschijnselen gegronde
hoop op een spoedige beterschap, de genees-
heeren toch in zoover eenig voorbehoud ma
ken, dat zij zeggen: „Wij hopen stellig het
beste."
De „Tribuna" meldt, dat de Paus met
smaak voedsel tot zich nam en 7 1 opgewek
te stemming ia teruggekeerd. Hij wilde we
ten, wat men zoo al over zijn ziekte zeide.
In den middag had hij den wensch geuit om
op te staan.
Ziek teveï
Do hoer De Wijkerslooth verdedigde
gisteren een amendement op artikel 54, van
deze strek lang om den Raad van Arbeid
te doen bepalen, welk deal van de werkgevers
premie moet worden verhaald op anderen,
wanneer de werknemer bij meer dan één
werkgever in dienst is.
Do Minister achtte dit te ingewikkeld,
terwijl het maar zelden zal voorkomen.
De heer De Wijkerslooth maakt zoo
danige wijziging in zijn amendement, dat het
nu facultatief zal worden dat de Raad van
Arbeid de splitsing zal maken. Hij schrapt
namelijk de woorden „zoo noodig".
De Minister wilde het amendement dan
overnemen.
De heer D u y s Vreesde, dat nu hiet amende
ment alle beieekenri zal missen.
De heer De Wijkerslooth verdedigde
nu cok een tweede amendement om den werk
gever, die aangewezen is om de premie te
betalen ten aanzien van dat deel der premie,
dat hij op andere werkgevers mag verhalen,
hetzelfde recht te geven als de verzekerde
heeft nl. om te doen invorderen door den
ambtenaar.
Dit amendement werd na bestrijding door
den Minister aangenomen met 30 tegen 27
stemmen.
De heer P a t ij n verdedigde een amende
Zij schreef denzelfden avond aan de
markiezin
.„Mevrouw 1
Ik heb Laurent gesproken, en reeds ver
moedt hij, dat er iets gebeurd is. Ik heb
hem veel verdriet aangedaan en wat mij
betreft, ik kan u niet zeggen, hoeveel ik
lijd.
Marie-Rose."
De markies las dezen brief aan zijn moe
der voor, terwijl Gilberte afwezig was.
Arm kind, zei de blinde, ik heb
bijna berouw over hetgeen wij gedaan heb
ben.
En ik, moeder, zei de markies treurig,
vrees, dat, wanneer het offer gebracht
en Laurent met Jenny Bertignolles ge
trouwd zal zijn, dat medeje in haar wanhoop
een einde aan haar leven zal maken.
En tool, kunnen wij niet anders han
delen.
De markies antwoordde niet.
Beiden, moeder en zoon, begrepen hoe
veel smart en wanhoop zij veroorzaakt had
den, zonder te vermoeden, dat juist Bertig
nolles, de man, die zij als hun redder be-
echouwden, hen daartoe gediwongen had.
Het huwelijk alleen kon hen Tedden.
Toen Marie-Rose den volgenden morgen
wilde uitgaan om haar lessen te geven, ont
ving zii een brief van Laurent. Zij beefde,
toen zij het couvert open brak. Zij ver
wachte verwijten te zullen lezen. Maar
neen.
Het was alsof dat pijnlijk onderhoud van
den vorigen dag niet plaats had gehad, of
bet slechts een booee droom was geweeet,
want Laurent maakte er niet de minste toe
speling op.
Zijn brief was, zooala altijd, vol liefde
en vertrouwen.
Zij las hem op öbraat en haar oogen wer
den gedurig door tranen beneveld.
Zij had wel gelijk gehad, toen zij vreesde,
dat een plotselinge scheiding haar zelf
opoffering onmogelijk zou maken.
Zij moest dus antwoorden op zijn brie
ven, die zij nu geregeld eiken morgen ont
ving en waarin hij haar nooit eenig ver
wijt deed.
Maar hoe beantwoordde zij die brieven?
Koel en stroef, zonder een ->nkel woord,
dat van liefde getuigde.
Zij weendle, wanneer zij ze overlas.
Ho© zal heb hem het hart breken, mom
pelde zij telkens.
Inderdaad, Laurent was diep ter neer ge
drukt.
Wat had hij dan toch gedaan, om de
liefde te verliezen van een meisje, dat hij
meer dan zijn eigen leven beminde? Zeker,
'eenmaal had hij zich haar liefde onwaardig
gemaakt. Zijn misslagen van vroeger had
den hen kunnen scheiden, dat wist hij;
maar hij wist ook, dat zij hem die vergeven
had.
Zij had hem opgebeurd en aangemoedigd.
Slechts luit liefde voor haar had hij afge
zien van zijn besluit, zich te dooden.
En nu verliet zij hem.
Waarom toch beminde zij hem dan niet
meer?
Zou hij een medeminnaar hebben?
Ijverzucht foltèrde hem.
Wie kon die medeminnaar dan zijnf
Terstond echter wierp hij die gedachte,
als belachelijk en beleedigend voor Marie*
Rose, weer verre van zich.
Neen, zoo iets mocht hij niet denken.
Maar des te onverklaarbaarder werd het
gedrag van zijn lieve lentefee. Moeet üij
dan geloof slaan aan hetgeen zij had ge
zegd?
Hoe dien laster het zwijgen op te leggen?
Door een huwelijk met Marie-Rose.
Dat huwelijk was hem evenwel verboden,
en hij had te veel liefd'e en eerbied voor zijn
moeder, om tegen haar in verzet te komen*
Ook Marie-Rose zou dat niet willen.
O, hoe dikwijls las en herlas hij die koele
brieven van het arme meisje. Zijn hoofd
gloeide en toorn welde in hem op.
Zij schreef slechts op een alledaagschen
toon. Geen enkel woord van liefde.
Zoo schreef een meisje niet aan den man,
dien zij beminde; zelfe een vriendin niet
aan een vriend, of een zuster aan haaï
broeder.
De toon was onverschillig, koel beleefd^-
alsof zij aan een onbekende schreef.
Op zekeren dag ging hij naar liaar huis.
Zij liet hem zeggen, dat zij ziek was ea
hem niet kon ontvangen.
Schier waanzinnig ging hij heen.
Den volgenden dag kwam hij terug.
Hetzelfde antwoord.
Hij kwam alle dagen.
Steeds wees men hem ai
Nu twijfelde hij niet langer.
Het was duidelijk te merken, Marie-Ros®
wilde van hem scheiden en weigerde zelfs
ophelderingen te geven.
(Wordt vervolgd).
