{ITo. ïweto
LEEBtTUII BABBlaiHD, Saterdag* 3 Maart. Bërst© Blad,
£nno 2023,
PERSOVERZICHT.
f Onder het opschrift „Het groote fiasco"
hoeft de „Nieuwe Rotterdamsche
C o u r a n t" een artikel, waarin het beleid
y a n Minister Kolkman aan critiek
{wordt onderworpen en gesproken wordt van
'pen „desolaat financieel beleid".
In dat artikel wordt o.m. gezegd:
Droeviger echec heeft nog nooit een Mi
nister onder hooghartiger woorden trachten
ten verbergen. Men herinnert zich de
jmecdoogenlooze crihiek, die het Kamerlid
Kolkman steeds "bereid was over alle finan-
cieele voorstellen, geen uitgezonderd, van het
Vorig kabinet ten beste te geven. Van alle
plannen, die de heer De Meester ontwik
kelde, was er geen een goed. En als de
keer Kolkman alle voornemens, om 's lands
financiën in een geregelden toestand te hou-
Iden, van de baan had geschoven, riep hij
schande, dat men kostbare sociale maat-
iregelen tot stand wilde brengen, zonder in
de groote uitgaven, die daaruit voort zou-
Idcn vloeien, te hebben voorzien. Voor de
tijdelijke maatregelen tot behoud van het
evenwicht op 's lands budget opoenten-
keffing, had h'ij niet anders dan afkeuring
pn spot.
Toen moest h'ij plotseling zelf voor het
financieel beleid de verantwoording dragen.
Och heden, wat een figuur begon h'ij toen
IdatLeïijk te slaan I Achtereenvolgens bracht
alle afgekeurde en vinnig bestreden
'denkbeelden weer in de Kamer terug. Hij liet
ter geen liggensuccessie-belasting, nieuwe
inkomstenbelasting, ja tot debietrecht op
tabak toe was hem goed. Zelfs de opcen-
jten-heffingl Voor do kostbare sociale ver
zekering werd het nieuwe» T a r i e f-ontwor-
Jpen. Doch invaliditeitswet en tarief ston
den dan ook met elkaar in onverbreekbaar
Verband. Daarmede hield minister Kolkman
telt-haiis nog een draadje vast, dat hem aan
jden vroegeren Kolkman bond.
Nu moest hij de balans van zijn boedel
Vertoonèn. Een reusachtig tekort. De nieuwe
inkomstenbelasting schcof h'ij zelf op zij
fels een debiteur, dien hij niet wilde manen.
Het debietrecht op tabak staat reeds lang
onder de zeer dubieus© posten jyebookt. Mi
nister Kolkman spreekt er niet eens meer
over. En voor heb tarief -vraagt hij thans
Uitstel van betaling, hoewel de invaliditeits
wet reeds het komende jaar een drietal mil-
lioenc-n zal vergen 1
Al wat hij tegenover deze slechte posten
kan schrijven, komt neer op een slappe
verhooging van de successiebelasting plus
opcenten, opcenten, opoenten. De opcenten,
waar de Minister langzamerhand op verliefd
is geraakt.. Is er niet iets romantisch in, in
dien ouden haat, die thans in zoo sterke
genegenheid is verkeerd?
Ook „Do Nieuwe Courant" wijdt
leen hoofdartikel van het financieel beleid
Van minister Kolkman. Het blad herinnert
fean wat in de afgeloopen vier jaar her
haaldelijk van de rcgccringstafel als urgent
op financieel gebied is aangekondigd en gaat
dan voort:
Sinds deze Troonrede (van 1912) werd uit
gesproken is niets onverwachts of bijzon
ders tusschen beide getreden. De Kegeering
Wist in September van het vorige jaar, dat
!de Invaliditeitswet tact haar 400 artikelen
en de breede algemeen© beschouwingen, waar
toe haar beginselen en do groote bijkomen
de vraagstukken natuurlijkerwijs aanlei
ding zouden geven, niet vóór den aanvang
der l>egrootingscampagno zou kunnen wor
den afgedaan. Dat deze laatste tot in 1913
liep, viel tegen: maar den daardoor ontsta
llen achterstand haalde de Ivamer in door
korting op haar Kérst reces, dat anders zeker
tot. eind Januari zou hebben geduurd. Veel
Vroeger dan thans het geval was (1 Febr.)
Zou zij toch de Invaliditeitswet niet her-
Val. hebben. En dat deze voor 1 Maart werd
tciindigd, was e.en meevaller.
Niettemin is besloten den nog restenden,'
itijd voor Juni to besteden aan een Ziekte-
Wel, waarover wij ons flauw herinneren
teeads vroeger in de Twoodc Kamer te heb
ben hoeren spreken en waarvan oen frag-
poaent, Raden wet genaamd, ergens in pen
lade van da Eerste-Kauicr-griffie moet be
rusten.
De Tarief wet is van de baan, "Wij
(dachten wel, dat liet cr goen ernst mee zou
Worden, toen zij op 1 April 1911 werd in-
'gediend. Die datum kón bijna niet toevallig
zijn. Maar het komt toch nog dwazer uit,
idan wij toen durfden vermoeden.
Het gaheele R-egaeringsprogram van het
coalitiekabinet rustte op dit ontwerp. So-
tiale wetgeving, te bekostigen door oen ta-
triefhorziening, die er tevens onze „lijdende"
nijverheid bovenop helpen zou. 's Rijks finan-
feiën voorgoed in orde en liet dogma, van
Ijlen vrijhandel gebroken.
Al dezo reclame verdwijnt op oen zonnigen
(Maart-middag, op eon simpel voorstel van
Jden Kamervoorzitter, onder volstrekte ba-
trustiiig van lie-ol da Regeeringsmocrdcrheid.
(Nemo loquabatur. Tc voren had men zoo'n
(bootje knoopen geteld in de rechtschc pers:
het zal wol, het zal niet. En nu zal liet
pic-t.
Wij vinden hat best. Er is geen smada-
lijkcr einde denkbaar voor al die, 's lands
(Welvaart bedreigende protectic-plannen dan
Sda.t z.?, voor en na aan hun eigen geboorte star-
[ven. Mochten er nog meer van die niet
je vors vatbare kinderen op komst zijn, dat
het hun ovenzoo verga
Des te" opgewekter gaan do voorstanders
Ivan onzo beproefde handelspolitiek de ver
kiezingen te gemoet, nu zij het volk kun-
ïien vragen bovenal te zorgen, dat niet onder
(de leuze Driemaal is scheepsrechtwederom
hen aanslag op de nationale welvaart worde
(gedaan. Liover dan van onzen politiekenl
(tegenstander te moeten zeggen: Zio wat liij
bedorven heeft! waarschuwen wij: Pas op,
(dot hij niet bederve!
Onzen gelukwensch alzoo aan de Kamer
biet haar besluit. Maai'inr. Kolkman, gij,
IVoor humor zoo vatbaar, en mr. Heems
kerk, dio aan de vis comica soms zelfsl
Jvan niet komieke dingen, zoo gul en gaarne
u overgeeft, vroolijk lachende Excellenties,
die het goede humeur bij de afgejakkerd©
Kamer zoo verdienstelijk er in weet te hou
den, is d i t nu toch niet om te proesten?
„Do Standaard" oordeelt:
De Tweede Kamer heeft de Tarief wet
voorshands met stille trom begraven.
Zelfs is bij deze plechtige actie haar naam'
niet genoemd.
De Voorzitter stelt voor, de Ziektewet aan
de orde te stellen met 1 April, alzoo na
een Ivamervacantie van bijna drie weken in
het korte stembusjaar.
Geen woord gaat van Rechts uit de Ka
mer op.
Geen stem wordt gehoord van de Regee-
rings tafel.
Do hamer valt, en de Tariefwet is afbe
steld.
Schijnbaar voor de leden een opluchting'.
Maar of het later niet berouwen zal?
Wc vreezen.
,,Do Rotterdammer" schrijft:
In strijd met wat we hoopten, besloot de
Tweede Kamer deTariefwet na Pasclien
niet te behandelen, maar aan de Ziektewet
de voorkeur te geven.
Blijkbaar heeft de vrees, dat men midden
in de tariefsherziening zou blijven steken,
op bet namen van dit besluit sterken in
vloed geoefend.
Wij betreuren dezen gang van zaken en.
vreezen, dat de nadeeüge gevolgen niet zul
len uitblijven.
In ieder geval is de komende stembusstrijd
daardoor voor de ministerieelen aanmerke
lijk verzwaard.
Voor de concentratie gesteund door
het Antitariefwet-comité zullen de duro
klompen en petten het groote agitatiemid
del zijn om do bui'geren naar de stembus
te drijven.
Deze verantwoordelijkheid, de verantwoor
delijkheid vooral ook van hen, die aan dit
besluit meewerkten, is door dit alles veel
grooter geworden.
Bestrijding van allerhande vrijhandels-
dwaalleer, vermeerdering van wezenlijke ken
nis in deze materie, moet van dezen dag
af vooraan in het strijd- en werkprogram
staan.
„De Gelderlander" zegt
Voor zuivering van den politieken hori
zon 13 do gevallen beslissing een uitste
kend middel.
Bij de verkiezingen immers zullen do
sociale wetten er zijn. Blijft de vraag:
Waar zullen de gelden gevonden worden oin
do kosten te bestrijden Uit een herzien
tarief, dat kracht en ruggesteun zal geven
aan onze nijverheid, dat den arbeider brood
cn werk zal verschaffen, of uit verhoogde
directe belastingen, die den middenstind
nog zwaarder zullen drukken, uit verhoo
ging van successierechten, die de nijverheid,
lam dreigen te slaan, doordat het be
drijfskapitaal bij overlijden zoozeer wordt
ingekrompen, dat do erfgenaam geen kans
ziet met de overgebleven middelen het be
drijf voort te zetten?
De kiezers zullen daarin uitspraak doen.
Andere factoren zullen de waarde van
die uitspraak verzwakken. Dc Grondwets
herziening met. de hoogst gewichtige oplos
sing van de kiesrecht- en onderwijskwes
ties zullen zelfs dit financieels! en econo
mische vraagstuk op den achtergrond
schuiven. Maar rechts zal aan de linksclio
heeren op den man af vragen: Met welke
gelden zult gij onze sociale wetten^ of uw
sociaal program, dat nog veel .meer vraagt,
ten uitvoer leggen
Het nuchtere antwoord, dat zal moeien
volgen, zal ontnuchterend werken op vele
hoct.gebakerden, die dan toch nog liever
dezen .duisteren" sprong wagen nvot de
Tariefwet, welke zoovelen een geluk voor
het vaderland noemen, dan met. ijskoude
zekerheid de hand van den Staat in hun
i>ortemonnaie te zien wcéleii.
Dc Tariefwet is voorloopig van de haan,
maai* wij zien ze in September weer op de
agenda
„Do Nederlander" schrijft:
In verschillende bladen wordt het uitstel
(van de behandeling der Tarief w e t) be
treurd. Wij voegen ons daarbij. Wel is het
zeker, dat, ten gevolge van dc obstructie-
nistischo handelwijze van links, de afdoening
der Tariefwet zelfs met de grootste inspan
ning onmogelijk is geworden. Maar ook wij
zouden het hoogst wenschclijk hebben ge
acht, dat van Regeeringszijde nog eens dui
delijk cn beknopt in het licht ware gesteld,
waarom ©en tariefverheoging als nu is voor
gesteld, behalve aan 's lands finauciën, cok
aan onze arbeidende bevolking ten goede
zou zijn gekomen, zonder onzen handel te
benadeelen. Voor onze kiezers ware dat een
weldaad geweest.
„HetO ontï um" tracht het te doen voor
komen alsof de Tariefwet nog niet van
de baan is.
Van de baan zou de wet kunnen raken,
wanneer de rechterzijde in de minderheid
kwam, maar dan zal men ook voor het di
lemma komen te staanom óf de sociale
wetgeving en met name de verzekcringswct-
1 geving „stop" te zetten, óf de directe be
las! ingën op gevoelige wijze te verhoogen.
Alleen het buitenland zal daarvan
voordeel trekken.
Want het zij nog eens herhaald, dat de
Tariefwet in dc eerste plaats een fiscaal
karakter draagt, d. w. z. het stijven der schat
kist beoogt door verhooging van hetgeen
de importeur uit den vreemde aan invoer
recht heeft te betalen.
Wil men nu liever do directe bslasjingen
opdrijven, dan moet men dit zelf weten' maar
wij betwijfelen zeer, of vooral de reeds zoo
zwaar belaste middenstand reden zal hebben
zich daarover te verheugen.
Terwijl het ten slotte vast staat, dat mén
links zeer verdeeld is over het vinden der
middelen voor de bekostiging der sociale
wetten, zoowel als over die wetten zelf, en
alles dus op losse schroeven zou komen te
staan indien, niet de rechtsche meerderheid,
de Tariefwet van de baan ging.
In ,,D e T ij d" heeft „Een katholiek anti-
tariefman" zijn bezwaren tegen de voorge
stelde Tarief verlioo ging ontvouwd
en de vraag opgeworpen, hoe zijn stem in
Juni a.s. uit te brengen.
Meer en meer zoo schrijft hij dringt
zich op den voorgrond de groote vraag:
Zal met de Juni-verkiezingen de rechtsche
meerderheid en daardoor dit Ministerie
behouden blijven, dan wel plaats moeten
maken voor links
Van alle kanten wordt alles in 'twerk
gesteld om den uitslag ten gunste van de
eigen partij te doen uitvallen. Took is en
blijft een gunstige uitslag voor reohts
h.ogst twijfelachtig en wel in zoo sterke
mate, dat voor een nederlaag zeer groote
kans bestaat, niet zoozeer door de kracht
en machtsontwikkeling der linksclie partij
en, dan wel dcor de verdeeldheid der
rechtsche kiezers, ter oorzake van den
noodlottigen twistappel, door dit Ministe
rie geworpen, n.l. de Tariefwet.
Indien het Ministerie nog voor de ver
kiezingen verklaart, de Tariefwet in te
trekken, dan geloof ik etellig, en duizenden
met mij, dat rechts zegevierend uit de stem
bus komt. De Tariefwet raakt te veel de
bcstaausbelangen van den Handel, niet te
vergoeden door een vermeerderde kleine
Industrie (de bloeiende groot-industrie
verlangt de beschermende tariefverhoo-
ging niet, ziet er integendeel nadeel in).
Het is een feit, dat duizenden katholieken
en anti revolutionnairen of zich van stem
ming zullen onthouden, en in dat geval toch
een daad verrichten, of vlakweg op den
anti-tariefman zullen stemmen, al zou die
ook van links zijn.
Voorts spreekt hij er zijn verontwaardi
ging over uit, dat er zijn, die aan iemands
oprechte katholiciteit twijfelen, en "dat zelfs
durven te kennen geven, omdat hij tegen
de door dit Ministerie, speciaal door een
katholieken minister, voorgestelde Tarief
wet is. „Wat toch" zoo vraagt hij
„heeft de Tariefwet te maken met den
godsdienst? Daarom zou het van onze
katholieke bladen niet overbodig zijn,
eens duidelijk tc verklaren, dat hun lezers
gerust tegen de Tariefwet mogen zijn,
zelfs tegen die voorgestelde v/et mogen
ageeren, en daardoor toch niet minder
goed katholiek blijven."
In een uitvoerig naschrift geeft de redac
tie de verzekering,dat, ook naar haar
overtuiging de kwestie: Vrijhandel of be
scherming'? geheel buiten het katholiek
geloof omgaat. Zij schrijft:
Om een goed, zelfs buitengewoon vroom
on heilig katholiek te zijn, is het niet nooch'g
omi.i t de vooi en r.adeelen van vrijhr-r. -
del en protectie in 't algemeen of in bij
zondere gevallen een bepaalde meening te
zijn toegedaan. Bij gelijke deiigd en heilig
heid wij houden liet voor-zeker zullen
v rijlian delaars en protectionist en gelijke
lijk en zonder eenige voorkeur in den
Hemel worden toegelaten.
Een andere vraag is: Hoe behoort de
katholieke anti-tarief man te handelen bij
de aanstaande verkiezingen?
Rationeel zou de redactie van „D e
T ij d" het vinden, wanneer de inzender
indien hij lid van een der beide Kamers was
t e g e n de invoering van dat tarief stem
de, of wanneer hij als niet-Kamerlid -
het politieke program der katholieke partij
zoodanig gewijzigd trachtte te krijgen, dat
in dat program andere beginselen omtrent
de kwestie van den vrijhandel werden vastge
steld. Zelfs zou de redactie begrijpen, dat
Roomsche anti-tariefmannen het Ministerie
ten val trachtten te brengen, indien hun de
keus werd gegeven tussc' an dit Ministerie
en een ander van in hoofdzaak1 gelijke, in
het gegeven geval van eveneens christelijke
beginselen, hetwelk echter het tarief onge
wijzigd-zou wenschen te laten.
Maar een waar katholiek, vrijhandelaar
of protectionist, kan zich doodeenvoudig
in onze dagen niet bij de staatkundige libe
rale partij aansluiten of aan deze partij
hand- en spandiensten bewijzen bij de ver
kiezingen, door op haar candidaten te
stemmen of door van de stembus weg te
blijven. „Geheel onze politieke geschiedenis
der laatste jaren, geheel het karakter van
den tegenwoordigen strijd der geesten ma
ken hem dit onmogelijk, althans b e h o o-
r e n dit voor hem onmogelijk te maken."
Gepleit wordt voorts voor de hoogere be
langen dan die van de eigen zaak. Dan
volgt de troost, dat het nieuwe tarief
over het geheel aan oog volk geen
n a d e e 1, wel onder verschillend opzicht
voordeelen van bete&kenis zal bren
gen. En het slot van het naschrift luidt:
Dat er „duizenden" zouden zijn, die ge
heel denken en bij de aanstaande verkiezin
gen geheel handelen zullen als de schrij
ver van bovenstaand ingezonden stulc, zijn
wij, die toch ook wel eenigermat© ons
Rooms?h kiezersvolk kennen, zo© vrij, ern
stig te betwijfelen. Wij denken te gunstig
over onze Roomsche kiezers, om, op grond
van welke reden dan ook, in het groot af
val of ontrouw van hen bij den a.s. begin
sel strijd te duchten.
„De Nederlander"- beantwoordt de
door ds. Van Hoogenhuyze tegen de cox
1 i t i e ingebrachte bezwaren.
Men weet, dat ds. Van Hoogcnhuyze als
eerste grief noemde dat ten gevolge der
coalitie het steeds meer wordt voorgesteld,
alsof de politieke strijd een strijd is vóór
of tegen Christus.
Hierop teekent „D e Nederlan-
d e r" aan:
De schrijver beweert niet, en zou dat
ook niet kunnen, beweren dat de
Christ.-Historische Unie zulke wanbegrip
pen verbreidt. Immers gaat haar program
van beginselen daar uitdrukkelijk tegen
in. Het zou ook niet mogelijk zijn,* in de
redevoeringen der Christ.-Historische Ka
merleden of in de artikelen van ,,D e N e-
derlande r", wij meencn ook te
mogen schrijven: van eenig Cbrist.-Histo-
iÏ6ch blaadje of geschrift, ook maar één
zinsnede aan te wijzen, waaruit die ver
keerde zienswijze blijkt. Mochten wij ons
hierin vergissen, dan staat ons blad voor
tegenspraak open.
Of nu de andere reohtsche groepen
aanleiding hebben gegeven tot zoodanige
opvatting, hebben wij hier niet te bespre
ken. Dat zouden wij wel hebben te doen,
indien wij ooit het „concentratie"- of fu
siestelsel hadden aanvaardof wel ge
meenschappelijke programma's van actie",
uit welke dan als liet ware „het Kabinet"
zou zijn voortgekomen. Ieder echter, al
thans ieder, die zijn kennis niet bij voor
keur opdoet bj onze liberale tegenstan
ders, weet, dat wij cn tegenover de Regee
ring èn tegenover de twee andere groepen
van rechts, zoowel bij de stembus als in
de Kamer, onze volkomen zelfstandigheid
op den voorgrond gesteld en gehandhaafd
hebben. Het ligt riet op o n z e.n weg, onze.
medestanders, zoolang zij niet tegenover
ons staan, te bestrijden. Waar dit noodig
bleek hebben wij ons daarvan nooit ont
houden.
Het is m o g e 1 ij k, dat de beide andere
groepen den aard der antithese anders in
zien dan wij. Maar het is z e k e r, dat het
allereerst de liberalen zei ven zijn, die deze
tegenstelling in bet leven roepen.
Tegenover de door ds. Van Hoogenhuyz©
geopperde grief, dat de coalitie slechts
aangestuurd heeft op subsidies en niet op
de ChriGtianiseering der openbare school,
brengt „D e Nederlander" o. m. het
volgende te berde:
De klacht, dat cïe subsddieering der bij
zondere scholen geleid heeft tot verrijking
der Roomsch-Katholieko Kerk is, gelijk
zoovele klachten tegen de Christ.-Histori
sche Unie, overgenomen uit de liberale
pers, doch is onbewezen. Zijn onze infor
maties juist, dan zijn verreweg de meeste
Roomsch-Katholieke onderwijzers aan de
jongensscholen geen fraters, en besteden
dezen hun 6alaris evenals de Protestant-
sclie. Onder de vrouwelijke zijn vele non
nen, die intusscben dezelfde akten moeten
hebben als-de andere onderwijzers, en on
der wie er zijn, dio in ontwikkeling
verre staan boren de anderen. Haar v e r-
d i e n d salaris schijnen zij inderdaad voor
liet grootste deel af te staan; niet echter
aan de Kerk, maar... aan do scholen zei
ven, wier besturen dat noodig hebben om
hun scholen in stand te houden. Die gelden
komen dus ten bate van het onderwijs,
voor welks deugdelijkheid do liberalen
zioh steeds zoo bezorgd maken 1
Maar al wave dit anders, al waren al de
onderwijzers nonnen en fraters, on al ga
ven dezen al hun geld aan de Kerk, zou
dit voor ons, zou dit voor ds. Hoogenhuy-
ze, een reden zijn, om aan onze eigen
Christelijk© scholen datgene te onthouden,
wat liaar rechtmatig toekomt, of
wel, om de bedoelde nonnen en fraters, dio
aan het land precies denzelfden dienst be
wijzen als alle anderen, op dit punt buiten
de wet te stellen?
Uitvoerig behandelt „De Ned erlan-
d e r" alle bezwaren van ds. Van Hoogen-
huyze. Op die, dat de Christelijke meer
derheid onmachtig zou ziju, eigen beginse
len in wetten te belichamen, schrijft „D o
Nederlander":
Uitzondering maakt de heer Van Hoo-
genhuv7e alleen voor de Zedelijkheidswet-
ten. Wij zouden zeggen: welnu, voor een
predikant is dit hoofdzaak, maar wij wil
len niet vergeten, dat de qualiteit van den
schrijver hier niet in liet debat mag komen.
Overigens geven wij toe, dat op menigerlei
gebied do tegenstelling tussolien de twee
levensbeschouwingen zich minder
sterk Openbaart, dan op dat van de
volksopvoeding. Is dan ook op schoolge
bied de strijd uitgestreden, dan zullen op
politiek gebied allicht de lijnen wat an
ders kunnen worden getrokken, dan thans.
Doch ook dan zal steeds toch blijken, hoe,
bijv. ten aanzien van de handhaving van
het gezag en de ontwikkeling van liet straf
recht, do Christelijke levensbeschouwing
onmisbaar is.
Het Februarinummer van „Do Risico-
Bank", het maandblad van do Centrale
Werkgcvers-Risico-Bank tc Amsterdam, wijdt
een artikel aan dc aanneming der amende
ment e n D e Vissoi*, die het optreden van
onderneming&fondscn en combinaties van on-
dernemingsfondsen, (naast do Rijksverzeke
ringsbank, mogelijk maken, of die m. a. w.
het beginsel van risico-overdracht ook voor
de Invaliditeitswet hebben geschapen:
In dit artikel lezen wij o. a.
Veel is er in het debat gésproken over
de (risico-overdracht cn de werkzaamheid van
do (particuliere organisaties op land- en tuin
bouwgebied. Er lis vool goeds en veel kwaads
van dc risico-overdracht gezegd. Wij zulten
er voor hot oogonblik niet op terugkomen.
Do Minister heeft do benoeming van ©on
commissio in het uitzicht gesteld, welke een
onderzoek zal instellen naar do werking1
cn het resultaat der risico-overdracht. Daar
verheugen wij ons in. Geheel kunnen wij
ods vercenigen met hetgeen dc lieer Patijn
zeide
„Hoe moer licht ovor do werking1 van
de Ongevallenwet én over do risico-over
dracht in liet algemeen valt, hoo liever liet
mij isMen verspreide over deze zaak
het meest mogelijke licht; maar ©en bil
lijke eiscli ie, dat dat licht niet eenzijdig is,
doch ons in staat stelle tot een juist én
volledig oordeel."
Inderdaad is ook een onderzoek (echter
niet door een commiiteie, doch door één per
soon) ingesteld naar de werkzaamheid, der
Land- en Tuinbouw-Ondcrlingen. Bij dio ge
legenheid- hebben de directie en alle bij* de|
organisatie betrokkenen hun medewerking;
op den meest vollodigen voet verleend. Er ia,
niets verborgen gehouden cn dn alle op
zichten open kaart gespeeld. Dat zal ook'
de directie der Risico-Bank doen bij een
eventueel waarlijk onpartijdig onderzoek naar
do werking der risico-overdracht in de in
dustrieel© ongevallenverzekering. Hopen wij
echter, dat liet resultaat -van dat onderzoek
dan niot geheim wordt gehouden, zooals met
dat andere rapport het geval was
In een driestar Candidaten zegt
„De Standaar d";
Vanzelf komen voor de aanstaande can-
didatureu onze zittende leden het eerst in
aanmerking. Na toetsing. Dit spreekt van
eelf. We kennen geen familieregeenng.
Het gaat bij ons steeds om het beginsel.
Maar toch neemt dit niet weg, dat in <len
regel steeds de aft-redende leder weer *©-
candideerd werden.
De candidatuur van een zittend lid goc->
altoos 200 stemmen voor.
Voor nieuwe candidaten komen dus v«*rt-
al slechts tweeërlei soort zetels open. Ten
eerste zetels, die we nieuw verover*!
moeten, en ten anderen zetels van '-«den,
die uitvallen.
Nu moet dit laatste tot het alleruiterste
beperkt worden.
Zoo in 1905 niet èn de heer Seret, èn d©
heer Mackay, èn de man van Leiden war©
uitgevallen, is er geen kwestie van of d»e
drie zetels waren behouden geweest, en
daarmee de val van het Kabinet voorko
men.
Zeer bedenkelijk was het daarom, dat we
ook nu weer hoorden, dat Gorkuui en
Kampen nogmaals wisselen zouden; vaar
gélukkig schijnt dit gevaar dan toe1 van
ons afgewend, en zullen we ons in het be
houd van Graaf Van Lijnden van S.anden-
burg en van den heer Pollema mogen ver
heugen. Dank verdienen wie wel weg wil
den, maar uit liefde voor de zaak en in
's Lands belang blijven.
Toch zullen we ook nu het niet zonder
nieuwe candidaten kunnen doen. Niet
alleen in de ons ontroofde districten, maar
ook in meer dan één district, waar we op
nieuwe verovering bedacht moeten zijn-
Het is daarom gelukkig, dat we ook voor
deze zetels over uitnemende candidateu
beschikken kunnen. Mr. J. A. de Wilde
trok reeds bet land door, dr. Beumer, mr.
Briet en cis. Hofstede, uit Blokzijl, werden
reeds herhaaldelijk genoemd. Dieleman
komt in Oost-burg. De hoer Smeenk werd
reeds voorloopig gecandideevd in Sohoter-
land. Op Ede's burgemeester, den heer
Van Heeckeren van Keil vestigde men
niet minder beslist zijn aandacht, terwijl
de heer Van Haersolte, te Arnhem, voor
liet Oosten van ons land in aanmerking
komt. Colijn, do broeder van den Minis
ter, schijnt als landbouwspecialiteit een
uitnemend candidaat te zijn, terwijl de
heeren Petereen, Gevers, Deynoot-,- Van
•dfer Vegte en Hovy reeds vroeger in aan
merking kwamen. Aan deze candidaten
zal dus in geen geval gebrek zijn.
Moge het ons gegund worden, om, even
als in 1909, onze Kamerrij uit te breiden!
En dit kan, nu evengoed als toen, zoo
we maar wakker op onzen post zijn.
Postzegels ©n majesteitsschennis.
Bij gelegenheid van de Romanof-feesten
in Rusland zouden jubileumpostzegels wor
den uitgegeven, die de portretten van de
tsaren en tsarines uit de familie Romanof
vert-oonen
Het drukken dier Russische postzegels D
echter op last van den minister van bin-
nenlandscbe zaken, zoo meldt d'e Russische
„Borsenzeitung", gestaakt. Dit bevel is
't gevolg van protesten uit hooggeplaatste
ambtenaarskringen tegen het gebruik dier
postzegelsde heeren achten het „majes
teitsschennis", zoo de geheiligde aange
zichten der tsaren door de poststempels
worden verminkt.
De agitatie in die kringen tegen het ge
bruik der zegels beeft zulk een omvang
aangenomen, dat de verkoop der jubileum
postzegels aan de postkantoren te St.-Pe
tersburg en Moskou is gestaakt.
Waarschijnlijk zullen nu de „hoogge
plaatste ambtenaarskringen" trachten uït
den verkoop der postzegels, dio niet voor
frankeering mogen worden gebruikt, onge
stempeld voor verzamelingen oen „slaatje"
te maken.
Pen ijsbaan in een warenlinU.
Een ijsbaan in een warenhuis is zeer ze
ker nog iets Dieuws. Vele nieuwsgierigen
gaan dan ook naar het warenhuis Peters
te Keulen, waar zoo'n baan voor het pu
bliek is opengesteld. Dit is echter slechts
tijdelijk en dient om een nieuw soort kunst
ijs te probeeren ert tevens om te zien of in
Keulen aan zoo'n ijsbaan behoefte is. In
vele steden worden dergelijke banen druk
bezocht, hetgeen natuurlijk komt, door het
weinige ijs, dat on3 de winters der laatste
jaren bezorgen. Het is echter zeer moeilijk
om goed kunstijs te krijgenhoe dikwijls
is de samenstelliug daarvan niet tevergeefs
boproefd. Het ijs uit dit warenhuis is sa
mengesteld uit een alcalische massa, die
gesmolten en met kannen op den bodem
wordt gegoten. £00 is een ijsbaan ontstaan
met een gelijkmatige oppervlakte, die zeer.
veel gelijkenis met een gewone baan heeft.
Het ijs, in stukken gehakt, lijkt veel op
marmer, is zeer hard en heeft een groot
weerstandsvermogen. Een groot voordeel is
tevens, dat de aanleggingskosten vrij ge
ring zijn. Er wordt reeds veel gebruik van.
deze ijsbaan gemaakt, en het is zoo goed als
zeker, dat een grootere weldra zal worden
aaDgelegd.
