N°. 16215
Dinsdag 31 December.
A«. 1912.
(§eze tgcurant wordt dagelijks, met uitzondering
van <§on- en feestdagen, uitgegeven.
Tweede Blad.
Brieven uit Warmond.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Ken oud Devies
LEIBSCH
BAGBLAB
PRIJS DER ADVERTENTIES:
V»m 16 rsgela /1.05. Iedere regel meer ƒ0.171. Greetere letten near
plaatsruimte. Kleine edvertentiën Tan 30 weorden 40 Oonta contantelk
tiental woorden meer 10 Oente.—Voor het ineaeeeerei wordt/'0.05 berekend,
PRIJS DEZER COURANT:
"Voor Leiden per week 9 Cents; per 8 maanden 1.10.
Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd zijn 1.80.
Franco per post9 1.65.
XLII.
Ieder, die een weinigje met menschen
kennis maakt, en ze leert kennen, leert *1
Spoedig dat men nu alles maar niet één
^swee, drie te gelooven heeft, doch de vo-
Irig© week geloofde ik mijn eigen ooren
Sliet», toen die te hooren kregen, hoe onze
yroedachap aan 't besluiten was geweest.
£Cn niet, dan toen mijn oogen 't te lezen
Kregen kon ik mijn ooren het ontnomen
Tertrouwen weer schenken, 't Was een heel
lijstje. De gemeente-seoretaris verhooging
Van jaarwedde, ten bedrage van f 150; de
(Ambtenaar ter secretarie een gratificatie
fid f35; het secretarie-personeel een deug
delijk karpet, dat twintig pop mag kos-j
ten; de gemeente-veldwachter een niouwe
revolver, en een bijbaantje; jammer werd.
fret gevonden dat men geen f 150 kon of-
ïreeren aan een groote maatschappij om
bij te dragen in de kosten van stations-
bouw, waarvan misschien 1 - pCt. van de
ingezetenen kon profiteeren, en de overi
ge het met een kijker nog zouden kunnen
bespeuren; maar ,,'t Groene Kruis"
cioeet met de kous op 't hoofd naar huis.
Nu-gaat het natuurlijk niet aan, om op
deze uitgaven critiek te gaan uitoefenen,
'daar ze van buitenaf nu zoo juist niet te
beoordeelen zijn. Dooh al worden nu uit
gaven gevraagd om het niet schitterend
gajarig van den gemeente-secretaris te ver-
hoogenom* de diensten van den ambte
naar "ter secretarie naar billijkheid te be-
loonen; te zorgen dat die personen in een
behoorlijk gemeubeld verblijf hun werk
kunnen verrichten; de veldwachter vol
doende gewapend is; en men graag nog
énkele personen had willen helpen om bij
'een station te wonen, toch is dat alles geen
reden/om een nuttige vèreeniging als het
„Groene Kruis" zoo të leur te stellen,
Er'wordt altijd geschermd met algemeen
belang", met de gelden van de gemeente-
naren en zoo meer, maar dan blijkt het,
'dat ik de plank mis ben, want ik zie in
zooiefe als 'ij „Groene Kruis", een werke
lijk algemeen belang en in een weddever-
hooging, gratificatie., enr.. (zonder ze nog
af te keuren) een geheel persoonlijk be
lang. En 't gaat toch alles van de centen
'der gemeentenaren, 't Is heusch geen
„vox populi" geweest, als men daarover
de meeningen achteraf houdt. Of 't nu
$uist zoo'n treffend» blijk van waardeering
is, als een voorzitter opkomt, een burger
vader waardig, voor ziju ingezetenen, maar
toont, het bestuur eener vereeniging, die
niet anders beoogt, dan leed en lijden te
verzachten, vooral bij minder bedeelden, zoo
weinig, medewerking te verleenen? De op
roep tot de burgerij, wat voorgesteld is. zou
ook al heel weinig baten dunkt mij.
,,Er is te veel door de kleine burgers ge-
teekend voor het minimum", was o.m. ook
een grief. Doch het teekent juist de belang
stelling van den kleinen burger en arbeider
in deze zaak. Juist voor die lieden is de
overheid verplicht te zorgen.
"Was er nu een betere weg om het toch
uit de bewijzen te krijgen, waaruit mon
het wenscht dan deze? En dan bovendien
maar voor één jaar'? Enfin l 't is gebeurd,
en alleen is het maar jammer, dat men nu
het één met het ander in verband brengt>
en omdat men de ééne uitgaaf weigerde,
op het toestaan van de andere nogal cri
tiek uitoefent.
't Gaat zelfs zoover, dat iemand een
aardigheid er van maken wilde, en o. m.
de nieuwe revolver noodig achtte om bij
begravingen op het oude kerkhof het pu
bliek van die openbare plaats t© houden,
zooals op 1 November j.l. moet plaats ge
had hebben tegen aller wensch in, waar
door een nooit voorgekomen en bij lange
na niet bij zoo'n treurige plechtigheid pas
send© wedloop en klimpartij plaats had,
die ieder afkeurde en afstootte.
Doch met die aardigheden komt men er
niet, en brengt geen verandering aan de
zaak.
Nu nog even over een bespreking uit die
raadsvergadering, n.l. over do straatver
lichting.
_Ik herinner m»j weer een oude mop, die
in een nieuw kleedje gestoken, ik onlangs
vertellen hoorde.
Door een boertje werd aan een blufferig
heerschap in. een tram gevraagd wat of
mén in zijn woonplaats tegen een paal,
waarop een lantaarn stónd, zei.
Wel, lantaarnpaal, antwoordde deze.
Wij zeggen er niks tegen, zei ons boertje,
want je krijgt toch geen antwoord.
Maar hier is het nog erger. Hier kan
j© er niets tegen zeggen, ten minste
's avonds, want je kan niet zien waar ze
staan.
Wij krijgen daarover in een volgende-
vergadering een voorstel, om ook bij „lichte
maan" de lantaarns te laten branden,' en
nu hebben de Kerstdagen daarvoor al een
beetje stemming gemaakt.
Geen sneeuw of ije, doch overigens 'n
weertje, dat ieder afschrikte, en alleen
prachtig om een .keurig Kerstverhaal te
beginnen. Nat, grillig, brrr, en.... donker;
en.geen - straatverlichting.
Een anders hoogst kalm mensch, zei mij
dienzelfden avond nog, „nóu: ik, ben daar
óp den darn van N. geweest, maar ze snap-
pén mij èr nooit weer, als er geen lantaarns
branden, het is een schandaal". Ik praatte
hem die uitdrukking natuurlijk uit het
hoofd en weoe hem op de moeilijkheid, om
dat een maand vooruit te weten, daar d©
lampenist eenmaal per maand een staatje
krijgt waarop de brandtijden voorkomen.
Zooals altijd, als „stuurman aan den wal",
wist hij rnij heel goed te zeggen, hoe het
gaan moest. Doch hierover wil ik het nu
nog maar niet hebben, als het noodig moest
wezen, kan dat later nog wel, en besluit ik
nu, na cle minder mooie donkere Kerstmie,
met allen een beter, lichter jaareind te
wensohen.
SPECTATOR.
Te Heemskerk (N.-H.) h e e r s o kt
in ernstige mate dipbtheritis en zijn reeds
enkele sterfgevallen voorgekomen. Welke
zonderlinge opvattingen over de bestrij
ding van deze ziekte bij sommige menschen
nog heerscken, kan wel hieruit blijken, dat
men als geneesmiddelen toepast roode.
aardwormen. Deze worden levend in een
doekje gebonden, dat men 'den patiënt op
de keel legt, en zoodra de wormen dooa
zijn, weder door andere vervangt l
T e r wij 1 de be wo ne'rs afwezig
waren, is in den avond van den eersten
Kerstdag inbraak gepleegd ten huize van
den heer v. B. te Baambrugge. Met behulp
van een ladder was men door een boven
raam geklommen en aldus op de slaapka
mer gekomen van den. knecht-. Diens kof
fer had men opengebróken, den inhoud
over den vloer verspreid cn een bedrag
van ongeveer zestig gulden meegenomen.
Door de ijverige nasporingen van de rijks
politie van Abcoude is het mogen geluk
ken, den dader op te sporen.: Na een scherp
verhoor van den knecht, den 2CLjarigen
W. Z., bleek, dat hijzelf het feit gepleegd
had. Hij heeft reeds een volledige belrSïite
nia afgelegd.
Z at e r d a g m o r g e H werd te
Hengelo uit een sloot opgehaald het lijk
van den 62-jarigen arbeider G. J. Köüner.
Men vermoedt, dat hij door de duisternis
misleid is te water geraakt.
De locomotief van e en zand-
trein is Zaterdag te Gorkum bij een wis
sel ontspoord. Daar het ongeluk vrij dicht
bij het station is gebeurd, is de lijn ver
sperd, zoodat de treinen slechts over één
lijn kunnen rijden.
Zaterdagnachtis bij he t los-
sen van het s.s. „Lorca" liggende in de
Maashaven te Rotterdam, een matroos van
een ladder gevallen. Hij kwam eerst te
recht op een langs zijde liggende elevator,
dooh viel verder in het water, en verdronk.
Zijn lijk is naar Crooswijk overgebracht.
Aan de „Res.bode" wordt ge
meld, dat er eenig© mollejxvangers uit Har-
kema-Opeinde (Friesl.) naar Engeland zijn
getogen.
D e e o htg e n oo t e van h e t hoo f d
der openbare .school te Zuidland, dre-~>eeni-
go dagen geleden bij het' aanmaken van de
kachel met petroleum ernstige brandwon
den heeft opgeloopen, is in „Eudokia" te
Rotterdam overleden. Jr_
Twee veteranen. M»n m-eldt
ons uit Tiel: Men zal zich "herinneren dat
onlangs de oudste Ingezetene van Lemmer,
de heer A A. Rieraersma, z|Jn 96iten ver
jaardag vierde. De grijsaard vervult nog dage
lijks o. a. zyn betrekking als omroeper. Ds
•rads omroeper der gemeente Tiel, de heer
H. Kramer, een ongeveer 8S jarige, die met
1 Oct. j 1. reeds 53 jaren deze betrekking
vervult, een bijzonder kra» man, zond zyn
collega te Lemmer by die gelegenheid een
felicitatie, waarop hy van dezen een harte
lijke dankbetuiging ontving, waaruit o. a. bleek,
dat de heer It. op l Juli 1913 reed» 46 jaar
omroeper .is en behalve zyn vak ala touw
slager, nog eenlge baantjes er by doet (even-
ala de heer K te Tiel). Ook schreef hy, dat
hy reeds 85 jaren in een en dezelfde fabriek
werkzaam ia en met zyn echtgenoot© en kin
deren nog een oubexorgd leven heeft. Het
echryven getuigt van zeldzame opgewektheid.
Wilde ganzen. In Fries
land zijn in dezen winter veel meer wildé
ganzen dan andere, jaren in dezen tijd, een
gevolg van den hoogem waterstand en van
het zachte weder, waardoor de wateren
iiiet met ijs zijn bedekt. Wegéns het gunsti
ge wéder gedurende den broeitijd, deri
hoogen waterstand en de omstandigheid,
dat het niet gesneeuwd heeft, zijn die gan
zen veel Zwaarder4 van stuk dan andere
jaren. Voor Duitschland is naar zware
ganzen veel vraag.
'e Scheemda had een knech t
van den hotelhouder Hoen zijn revolver bij
zich in bed. Door een toeva' ging het
schot af, waardoor de man ernstig ver
wond werd. Zijn toestand is bedenkelijk.
Do Amerikaansche bladen
hebben een goed verhaal van J. Pierpont
Morgan's ervaringen bij zijn tandarts. On
langs moest de financier op de pijnbank en
de dentist boord© er wreedaardiglijk op
los. Mc-rgan liet dat op duidelijke wijze
blijken. Maar in plaats van op heb gebrom
van den geldman te letten, boorde de
tandarts rustig dieper, onder het vertellen
van een aangrijpend verhaal over de
wasohvrouw van zijn echtgenoot©: dertieD
kinderen, man plotseling dood, slechte vijf
kinderen in staat om al wat mee te ver
dienen, enz. De tandarts spaarde den ge-
pijnigden bankier geen bijzonderheden over
de werkelijk heel erge ellende van de
wasohvrouw on haar gezin. Pierpont Mor
gan leed en luisterde in stille berusting.
Jen volgenden dag ontving de tandarts een
ohèque van 500Ó gulden met het volgende
briefje
Beste dokter. Uheeft mij gisteren verdui-
veld gemarteld; maar uw levendie: verhaal
over de wasohvrouw en haar 13 kinderen
heeft mij wat sterkte gegeven. Ingesloten
een ohèque van 5000 gulden wil het be-
drag aan de waechvrouw doen toekomen, j
En zeg ze van mij dat zij een dwaas is
>m er dertien kinderen op na te houden-"
Een voorbeeld ter navolging voor... Hol-
landsche tandartsen, wanneer zij „hoogst
aangeslagenen" op den stoel hebben.
JJe laatste woken kwam het
herhaaldelijk te Rnmainville on Noisy io-3ec
Toor, dat werkloozen, zwervers en dergeiyke
©□gelukkigen op weg naar hun slaapsteden
nog ran het weinige, dat zjj by zich droegen,
werden beroofd. In den naciit van Woensdag
op Donderdag hebben hun belagers een
brutaal atakje uitgehaald. In het holle van
dsn nacht kwam een agent in uniform met
twee „efillo" Helpers een nacbtasyl binnen
•n gelaatte den-zich daar bevindenden vage-
benden hun zakkan t# ledigen. Om het bevel
kracht by te zetten werd met een revolver
gedreigd, terwijl de weorepannigen met ds
gummistokken werden bewoikt. Den volgenden
dag «chter wiatsn -heuscho gendarmen hun
valsohs broeders te achterhalen en achter
slot en grondel te brengen
Vreeselij k drama.
Men meldt ons uit Oldenzaal:
In den nacht van Zaterdag op Zondag
heeft zich naar allen schijn even buiten de
kom van het dorp Denekamp nabij den
straatweg naar Nordhorn een vreeselijk
drama afgespeeld. Daar woonde geheel al
lee de circa 5G-jarige weduwe Pakers, een
bemiddelde yrouw haar vermogen wordt
geschat op circa 20,000 gulden die in al
le opzichten flink en oppassend was. Circa
halfdrie in den nacht wercl een buurman
van vrouw R. gewekt door het geknetter
van vlammenhij 6uelde naar buiten en zag
het flinke woonhuis cler vrouw gedeel
telijk in vlammen. Aan de voorzijde zag hij
een vrij groote ruit vernield en toen hij het
huis aan dien kant was binnengedrongen,
zag hij naast opengebroken kastdeuren ook
de slaapkamerdeur der vrouw geopend en
baar bed opgeslagen. Haar zelf zag hij ech
ter niet en hij kreeg op zijn geroep ook
geen antwoord. Daarop ging hij weer naar
buiten, om haar koe te redden, wat hem
met inmiddels toegesnelde hulp ook ge*
lukte.
Toen liet gehoele huis in vlammen waa op
gegaan, vond men in een keldertje een vree.
sel'ijk verminkte vlceschmassamen meende,
dat het lioofd van den romp was geschei-
den., Zéér waarschijnlijk'hééft mén hier dus
tè doen met een laaghartigen moord, dief
stal en brandstichting. Misschien brengt een
justitieel onderzoek-, dafrhedenmiddag om P/s
uur nog niet had plaats gehad, meer licht. Ito
politie doofc in alle richtingen onderzoek,
doch tot nog toe zonder resultaat.
Bij heb justitieel onderzoek in verband
met den vermoedelijken moord op de wed.
R. te Denekamp zijn er in het lijk drie
messteken gevonden.
Ittiibi zes toa voor eon gebroken been
Een zekere rax. Marsh, ad verten tiè-colpor.
teur to New-York, voert op hot oogenblik
een proces met den multi-millionnair John W,
Earl, fabrikant van schrijfmachines, die hem
verleden jaar met zijn automobiel aanreed,
waardoor Marsh een been brak. Als schade
loosstelling verlangt hij het buitensporig hcog
bedrag van 250,000 dollar of 625,000 gulden.
Bij de behandeling van het proces bleek de
dochter van den klager, miss Faith Marshy
een belangwekkende getuige te zijn. Zij be
weerde, dat zij de auto van den fabrikant
met zeer groot© snelheid had zi-eu aankomen,
voor de wagen haar vader aanreed. Toen de
advocaat van Marsh haar vroeg de snelheid
van de auto aan te goven, kwam de advo
caat. vain de tegenpartij hier krachtig tegen
op, op gTohd, dat miss Marsh nieb als des
kundige kon worden beschouwd.
Hierop viel de dochter van den ldagei
hem echt-er in do rede met de opmerking,
dat zij tamelijk goed over do su&Lheid van
auto's kon .oordoelen, daar zij gedurende oen
volle maand oen toer-auto voor zes porsonen
had bestuurd. De trechter achtte dezó om
standigheid voldoende óm miss Marsh dq
hoedanigheid van deskundige toe te konnen,
waarop do getuige verklaarde, dab do auto
van don millionnair van 20 tot 25 mijlen per
uur liep, toen haar vader werd aangereden.
Yoorls bleek nog, dat de gevaarl ij kste wond
van Marsh een gebroken been was, waardoor
hij maanden in liet hospitaal had moeten lig
gen en een duro operatie had moeten on-
dergaan. Het is intusschen zoor do vraag,
of de rechtbank do buitensporig liooge scha
deloosstelling zal toekennen.
KATWIJK Geboren: Aaf e, I), van L. Schaap
en A. Varkevi98er. D rk. Z van J. d» Jongen
A- van der Pla» Casper Antonie. Z. van M.
Schrijver en E. M Scbuerveld. Willem, van
A. van Duivenvoorde en G van Lfeelen
Christiaan, L van i h Heemskerk en J. C. van
Rijn. Teun», Z. van T. G*gteman eu K. van
Duhvenbode.
Overlod en: Lena Snijders, 9 m., D. van J,
en A. Vlieland.
Gehuwd: W de Jong im en A. Kuijt id.
J. Haasnoot jm eo J. van Reeuwjjkid P. Hoek
im. en T. Ha»-noot 'd. H. van Beelen im. en G.
van der Bent id. D. van Dagn im. en U. VI''eland
id. H. van Puijn jm. en D. do Beat :d. L. van
der Pla9 im. en L Plokker id. O van Duijveobode
jm. en P. Guijt jd. J. Th. .Bik jm. eu W. H.
Lichtendonk jd.
Ondertrouwd: G. Remme zwaai jm. en M.
van der Plas id. J. Sip jra. en O. van Du ij ven-
bode jd.
DOOR
LOUISE B. B.
[Nadruk verboden).
18)
„Robert, hoor je me niet, ik vraag je al
tweemaal hetzelfde. Wat ben je afgetrok
ken vanavond..."
Lachend plaagden de beide dames hem
met zijn vreemde verstrooidheid, hoe be
gon ook dit hem te vervelen! O, oef, altijd
dezelfde praatjes ia dezen kring, dat
voortdurend op ziju „qui vive" moeten
zijn 1 -Hij had dom gedaan hierheen te ko
men, nu hij in geen stemming was gevat
en geestig te antwoorden.
Hij narn afscheid onder het matig pro
test der beide dames,, want werkelijk, hij
waa niet op dreef dien avond, wat hadden
*ij aan zidk een verstrooiden cavalier?
Hij liet zich naar de Witte brengen.
Daar liep hij een zijner intiemen tegen
het liji
Save rui us, goed dat ik je zie, waar ben
je toch geweest ai dien tijdAmice Grave-
etefijn ia uit Parijs terug, verrukt. Hij ver
telt wonderen van de pikante nieuwighe
den, die ze daar weer verzonnen hebben
om de menschen te amuseeren. Met twee
officieren heb ik al afgesproken er heen
t© gaan, vij móeten nu nog een vierden
man er bij hebben, ja weet, die brengt de
pret aan, ga je mee?"
Naar Parijs? Op reis gaan! Een oud
middel om verstrooiing te zoeken als men
gebukt ging onder smart. Smart? Nu, dat
was wel een heel groot woord. Maar. in elk
geval, hij had afleiding noodig en wat kon
dan beter zijn dan zich in een maalstroom
van vermaken te storten! Hij wilde de
deugdelijkheid van het oude middel eena
beproeven.
En het bleek weer te helpen. Parijs
was weer pakkend amusant. Aldoor iets
nieuws, dab een schijn van frisohheid gaf
aan de oude afgezaagde vermaken. Helaas,
zoo het maar niet bleek de frischheid van
klatergoud te zijn 1
De vrienden genoten, Robert Savernius
heb meest van allen, want hij legde zich heb
meest er op toe om 'te genieten. En waarom
ook niet? Hier wae-het, roezige, gecompli
ceerde leven waar hij van hield, voor hij
dat... eenvoudige... op zijn weg had ont
moet. Hij kon nu bijna glimlachen om.de
„dwaasheid", die hij achter zioli gelaten
had in heb winderige Den Haag. Hij dacht
nieb meer aan juffrouw Helmond, en-
o zegen, zelfs „Yictoire" liet hein nu koud.
Goddank hij was genezen, nu de liefde den
ahstracten vorm. van iets heel fijns, iets
bijzonders voop hom-verloor ©n het meer
ruime gevoel voor „d« vróuw" in het alge
meen hem bleef beheerschen
Weken lang duurde dab leventje. Dt
twee officiersn, aaD een verlof gebonden,
keerden terug, Robsrt Savernius en den
vriend, die ben had overgehaald naar Pa
rijs te gaan, benijdend, die nog konden
Wijven genieten.
Od zekeren middag zaten Robert Saver
nius en zijn vriend onder de marquise van
een café op den boulevard.
Juist bijtijds gingen zij er schuilen, want
het begon te regenen, een stortbui.- In vijf
minuten was de boulevard zoo goed als
verlaten door alle voetgangers. Een ieder
had zich gehaast te vluchten voor de stra
len water, die als een klaterende waterval
neerplasten op het asphalt en in bellen op
sprongen. Alleen rijtuigen vlogen voorbij,
gewikkeld in een sluier van stralen, paar
den en koetsier druipend van den regen.
Slechts een vrouwelijk figuurtje, een wel
bekende verschijning van de Parijsche
straten, met een modistedoos aan den arm,
trotseerde in dartelen overmoed het plas
sen van den regen. De vrienden keken
naar dat -figuurtje, omdat daar niéts an
ders wa« op dat oogenblik, dab hun aan
dacht bezig hield. Zij .zagen het de straat
oversteken, doos en parapluie in de een©
hand, met de andere zorgvuldig het sjofele
rokje ophoudend, met een gratie, als wilde
heb een kostbaar zijden kleed voor modder
bewaren, daarbij resoluut, maar voorzich
tig de droogste plekjes zoekend om er
haar nette voetjes neer te zetten.
„Kijk eens naar de mooie voetj'es van
dat schepseltje. Zoo ziet men ze alléén van
een Parisienne merkte de vriend op.
Robert lette er nu ook op, ongetwijfeld
waren zij heel goed gevormd, dén© Parij-
h« voetjes en keurig gechauseerd, maar
r ontbrak toch iets aan het geheel... een
ziel! Toen dacht hij plotseling aan een
paar andere voetjes in zwart verlakt of
lichtgeel leder en aan een paar vroolijk
fladderende strikjes, die zooveel konden
uitdrukken in hun varieérenden stand...
Voorbij, weggeblazen ale een zeepbel,
was de rust, de vergetelheid, die Parijs
zoo met volle teugen geboden had. Hiji
kon ze niet meer uitstaan, al die woelige
vermaken, di© gracieus© pikante Parisicn-
nes. Al het pijnlijke van de lastige emotie,
die hij ontvlucht had, ontwaakte weer. Hij
verlangde naar die eene, dat nietig kleine
schepseltje, dab zoo verre van hem bleef,
terwijl er toch zooveel andere waren,
mooiere, gemakkelijker te bereiken.
En tus6chen zijn tanden en zijn snor
mompelde luj „Vaillant et fi.er 1"
Hij keerde terug naar Den Haag, neer
slachtiger dan hij vertrokken was; het
vruchtelooz© van het reizen had hij inge
zien.
Een oogenblik dacht hij er aan zich ge
heel gewonnen te geven, naar de Sumatra-
straat te gaan en „Victoire'' nederig te
vragen hem in genade aan te nemen.
Verreweg de eenvoudigste oplossing, een
huwelijk' Maar juist de eenvoud er van
weerhield hem. Nog altijd zegevierde zijn
verstand over zijn neiging, dat heldere,
nuchtere SaverniusverstandOch, hq zon
er zich over heen gezet hebben, over haar
onafhankelijk/zelfstandig optreden. Eigen
lijk was dat een'beetje in de mode. Freule
Moleneur deed ook aan vrouwenkiesrecht
en'al 'dat interessante gedoetje.
Maar heb geld, dat akelige, noodige,
lieve geld. Hij kon. zich nu eenmaal geen
liefde blijvend denken zonder een groot
huis, smyrnakleeden, champagne, bloe
men, liefst orchideeën, edelgesteenten en
echte kanten..
Robert Saverniu© hield zooftsel van het
-^eld,/otnda^jaxe ijKziin -geslacht jnog altijd
de schittering had van heb nieuwe. Zijn
grootvader begon, de zaak„xlie de zonen
-rijk- maakten, ^taar a]a eehte; solide bur-
gerluidjeg hadden de virder^ en ae ooms
van Robert nog altijd burgerlijk eenvoudig
geleefd. Eerst bij hun dood kwam aan heb
licht, dat zij veel rijker waren geweest dart
men zelfs vermoedde. En van dien zegen
genoten nu Robert en tajite Savernius ala
iets prettigs, iets nieuws. Zonder nu juisb
parvenu's in hun opvatting genoemd to
kunnen worden, omringden zij rich met het
beste, wat men voor geld krijgen kan.
Eigenlijk had niets waard© voor hen, dat
niet heel duur betaald was. Juist- omdat
«ij den eenvoud gekend hadden in hun
jeugd, was hun leven een aaneenschakeling
ran behoeften geworden, waaraan alleen
voldaan kon worden door geld. De sobere
levensbehoeften, de betrekkelijke eenvoud,
di© men zx>o dikwijls bij rijkgeborenen aan
treft, gingen boven hun opvatting.
Robert Savernius kon rillen van vrees,
bij de gedachte dat een „nonsens" dc luxe
uit zijn leven zou verjagen. En terwijl
Victoire voor zichzelve reeds meende, dat
Robert Savernius heelemaal uit haar leven
getreden was, streed hij nog altijd een
hardoekkigen hopeloozen strijd met Amor,
met wien hij in een verloren oogenblik zoo
roekeloos was gaan stoeien..
(Wordt vervolgd).
