Amerikaansche
crimineele politiek.
bouwmateriaal betreft, mijn ossen staan ter
beschikking. En als zoo ieder wat doet,
naar zijn krachten en gaven-.... Alleen de
plaats, de plaats." Hier zwijgt de schout
eenigB oogen blikken, „Hm, zeg eens, smid,
jij zegt niemeodal. Ik had gedacht, dat
steenige hoekje grond achter je tuin, waar
je toch zoo goéd als niets aan hebt, om
dat er weinig anders dan onkruid op groeit,
zou een go^de plaats voor zoo'n huisje
zijn, en als je het tegen een billijken prijs
zoudt willen afstaan, het ligt zoo geschikt,
dadelijk1 bij de kerk en het kerkhof."
Tegen een billijken prijs, neen," ant
woordt de smid, „niet tegen een billijken
prijs. Maar wel voor niemendal. Want dat
ik mij niet dood gedronken heb en tegen
woordig een fatsoenlijke kerel ben, die maar
zelden in de herberg komt, heb ik alleen
te (kuiken aan ons domineeske, dat is wel
een stukje grond waard, waar ik heel wei
nig aan heb."
Wadi in deze bijeenkomst werd bespro
ken, werd al spoedig ten uitvoer gebracht
Vol hnnigen dank had de weduwe van den
overleden predikant het plan begroet, en
nn kijkt zij van uit haar raam, hoe haar
toekomstige woning wordt opgetrokken.
Het wordt daarbij stil in haar, en de pijn-
Mjho smart om het verlies van haar echt
genoot verandert in zaohten weemoed. Zij
behoeft na toch niet te scheiden van de
pla&i& wan zijn arbeid, niet eer dan God,
Wien hij en rij naar hun beste krachten
hébben gediend, haar roepen zal. Een heel
6aastoudi&) TWaAT' aardig huisje wordt het,
en mat lust en liefde werkt de geheele ge-
msezxfee er aan, ieder naar zijn vermogeD.
Al vroeg in den morgen zijn ijverige han
den et bezig en ook 's avonds, nadat de J
gewone dagtaak ia volbracht. Zelfs de kin-
doren helpen snee: zij dragen steenan aan
en kruien Zij weten, dat het voor
'domineeske is en van haar houden ook de
kinderen veel.
Voordat het herfst wordt, is het aardige
koiaje klaar, ook al netjes in de verf.
De, geheele gemeente verheugt zich over
het volbrachte werk en bij de gedachte, dat
het brave domineeske nu een behaaglijk
onderdak heeft voor haar ouden dag.
Er is andera besloten. De weduwe krijgt
een hevige longontsteking en denzelfden
dag, waarop zij het huisje betrokken zou
hebben, wordt zij op het kleine kerkhof be
graven, naast haar man. Het huisje blijft
leeg; als een monument van dankbaarheid
staat het daar, der gemeente een blijvende
herinnering aan den goeden ouden dominee
en zijn vtouw.
Jaren nadat het huisje gebouwd werd,
houdt op een goeden dag een familie uit
de stad, die een rijtoer maakt, stil in het
dorpje, om de paarden te laten rusten.
Het echtpaar, omgeven door zijn kinderen
en aangegaapt door de dorpsjeugd, wan
delt door het plaatsje, en de heer vraagt
ook naar het doel van het leegstaand huisje.
Er wordt hem van den bouw van het
huisje verteld, het eene woord lokt het an
dere uit, en den volgenden zomer betrekt
de familie voor een paar maanden tegen
een matige huur het weduwenhuisje.
Het noodige meubilair wordt meegebracht
uit de stad en telken zomer komen de
gasten terug.
Na dertig jaar is het dorpje een druk be-
locht zomerverblijf geworden. Welvaart en
vooruitgang hebben er hun intocht gehou
den. Als paddenstoelen uit den grond zijn
er aardige huisjes verrezen, alle in stijl
van het weduwenhuisje, alleen nog voorzien
van veranda's en balkons, en het dorp
heeft alle kans, een beroemdheid onder de
zomerverblijven te worden. Er heeft zich
al een dokter gevestigd en er is een post
kantoor opgericht.
Het weduwenhuisje heeft als zoodanig
nog geen dienst gedaan; er is nog geen
weduwe weer geweest, sedert de brave
vrouw van den ouden dominee de oogen
gesloten heeft; maar het heet nog altijd
liet weduwenhuisje en wordt gaarne be
woond door gasten, die de ligging er van,
zoo dicht bij de kerk, vriendelijk en vredig
vinden.
De oude menschen in het dorp vertellen
nog altijd gaarne aan de jongeren van het
ontstaan van het weduwenhuisje en van den
goeden ouden dominee en zijn vrouw. En
de vroegere schout, nu een grijsaard met
spierwit haar, pleegt te zeggen: „Dit is
zeker, het aandenken aan de brave men-
selien blijft gezegend, en de dankbaarheid
krijgt haar loon. Zonder dankbaarheid geen
weduwenhuisje, zonder weduwenhuisje geen
zomerverblijf, en zonder zomerverblijf geen
welvaart 1"
Voor het overige heet de schout tegen
woordig burgemeester, zooals het behoort
voor een dorp, dat met den tijd meegaat
en dat binnenkort een spoorwegstation
krijgt.
De heer J. I. de Haan schrijft aan het
„Weekblad van het Recht" o.m.
Een Amerikaansch kameraad, dien ik ge,
regeld op de hoogte houd van wat in Hol
land op penitentiair gebied gebeurt, zond
mij bijwijze van wederdienst het Septem-
ber-nummer van Hearst's Magazine met een
artikel van George W. P. Hunt, gouverneur
van den Staat Arizona, over een nieuwe
behandeling van misdadigers in dien Staat.
Het spreekt vanzelf, dat wat past voor
Arizona niet zonder meer in alle kleinig
heden past voor Holland. Maar in beginsel
zijn goede dingen altijd en overal dezelfde.
Vóór de heer Hunt gouverneur van Ari
zona werd, waren de gevangenissen daar
slecht en was de behandeling slecht en de
sterfte oncler de gevangenen zéér groot. De
strafrechtetheorie van gouverneur Hunt ia
niet een* absolute vergeldingstheorie, maar
een bijzondere verbeteringstheorie. Hij
heeft aan de theorie den naam gegeven van:
„honor-systeem". Gouverneur Hunt gaat uit
van de stellige meening, dat het goede in
de meeste misdadigers sterker is dan het
slechte en dat het beste is hun eergevoel.
Dat moet versterkt worden. Enkele voor
beelden mogen dit toelichten.
1. In een woest gedeelte van Arizona be
vonden zich een aantal paarden, toebehoo-
rende aan den Staat, welke paarden elders
noodig waren. In de gevangenissen bevond
zich een man, veroordeeld wegens moord tot
zeven en een half jaar, die deze streek Hij -
zonder goed kende. Gouverneur Hunt gaf
deze man burgerkleeren, spoorkaartjes en
geld. De gevangene bezorgde de paarden en
kwam daarna in de gevangenis terug, als
een geheel ander man.
2. Dit is een geval van gouverneur West,
van Oregon. Een man was gestraft wegens
moord. Zijn vrouw en kinderen vervielen
tot armoede. Gouverneur West hoorde daar-
van. Hij onderzocht het geval, vond voor
de vrouw een plaats als kookster, voor den
man, een bekwaam smid, goed werk. De
moordenaar werd gedurende een geheelen
zomer vrijgelaten om voor zijn kinderen
geld over te verdienen. Hij was diep ge
troffen doo-r het vertrouwen, dat men in
hem stelde, werkte dien zomer zooveel hij
kon, en keerde op; den bepaalden dag in de
gevangenis terug. Hij ging weg als een
misdadiger en kwam terug als een man.
3. De vader van een gevangene, met wien
absoluut niets was aan te vangen, was ster
vende. De directeur van de gevangenis liet
hem op eerewoord alleen naar zijn sterven
den vader gaan. Toen die gestorven was,
kwam de gevangene terug, een veranderd
man. Dit was in den Staat Nevada.
4. Een aantal honor-men vormden een
baseball-team. Zij gingen zonder eenige be
waking naar een naburige stad, speelden
daar een wedstrijd en kwamen getrouw we
der in de gevangenis terug.
5. In de gevangenis van Florence, in
Arizona, is de tuinman een moordenaar. Hij
ging onbewaakt naar Phoenix, inkoopeD
doen van planten en zaden. Hij logeerde
daar in het „Ford-Hotel", waar ook gou
verneur Hunt logeerde. Vóór zijn terugkeer
naar de gevangenis zeide liij tot den heer
Hunt: ,,Ik hoop, dat ik het vertrouwen,
in mij gesteld, niet heb beschaamd."
6. Een honor-man in de gevangenis van
Florence (Arizona) deed een uitvinding op
het gebied van electriciteit. De gouverneur
stond hem toe naar Washington te gaan,
zijn uitvinding te demonstreeren en er pa-j
tent te nemen. De gevangene ging op eere
woord. Hij k'wam terug en ondergaat nu
verder een gevangenisstraf van vijf jaar
■wegens valsche munt. Zijn gedrag is voor
beeldig.
Ik hoop, dat deze voorbeelden een goedi
denkbeeld geven van het honor-system.;
Het is het eerst ingevoerd door den heer T.
J. Tyman, directeur van de gevangenis in
Canon-City, Colorado. Gouverneur Hunt
heeft het in Arizona het verst doorgevoerd.,
Hij wordt daarbij ter zijne gestaan door!
den heer R. B. Sims, directeur van de ge-|
vangenis te Florence. Sinds de doorvoering
van het systeem zijn de gevangenen onbe-'
grijpelijk in hun voordeel veranderd. Zij
begrepen hoeveel voor hen allen afhangt van
het welslagen van een systeem, dat uiter-1
aard ook veel tegenstanders heeft. Eenige
jaren geleden, vóór de invoering van 't ho
nor-system, grepen een aantal gevangehen
te Florence den directeur beet en wilden
vluchten, meenend, dat men niet op hen
zou schieten uit vrees den directeur te ra
ken. Nu loopt de kleine jongen van den
heer Sims vrij tusschen de gevangenen rond.
Het ware dwaasheid te meenen, dat het
honor-system voor volwassenen ineens in-
Holland zal worden ingevoerd. De aard van
het Hollandsche volk leent er zich niet toe.
Wie zou baseball willen spelen met een
gevangenis-tearn of een moordenaar willen'
nemen als smidMr. dr. N. Muller, wiens
studie over de behandeling van Engel,sche
misdadigers ik aankondigde in W. 9323,
sprak van: „goedkoop© eigengerechtig
heid". Ikzelf heb het honor-system eenmaal
mogen toepassen. Een mijner bekenden
kwam uit de gevangenis na- een straf van
twee jaar te hebben ondergaan wegens ver
duistering, in dienstbetrekking gepleegd.
Zooveel malen als mij mogelijk was liet ik
den man geld halen of brengen, soms be
dragen, waarvan het verlies mij in groote
moeilijkheid zou hebben gebracht. Ik was
volkomen zeker van den man en weet ze-,
ker, dat mijn vertrouwen hem vreugd dèed
en «richt gaf.....
Organisatie van tooneelspelers in Italië.
De sociale toestand der .tooneelspelers iQ
Italië is tegenover die in nabijliggend©
landen hoogst ongunstig.
In Italië wordt de tooneekpeler niet voor
een bepaald tooneel geëngageerd, maar
door dén directeur van een troep aange
worven om in verschillende steden op te
treden.
Behalve de finanoieele onzekerheid
brengt deze toestand de groote vermoeie
nissen en meerdere kosten van het rond
trekkend leven mede.
Om hierin verbetering te krijgen, is een
beroepsorganisatie van tooneelspelers in
het leven geroepen, die reeds met goed
gevolg werkzaam is.
Op het in de vorige maand te Milaan ge
houden tweede congres, waar 1700 leden
door 35 afgevaardigden vertegenwoordigd
waren, werden bepalingen ter sprake ge
bracht, waardoor de positie verbeterd ka*1
worden. De voornaamste punten waren:
Het verdeeien der gezelschappen in die
van den eersten en tweeden rang. Een be
stuur, waarin de tooneelspelersbondfen, de
directeuren der troepen en de eigenaars
der schouwburgen vertegenwoordigd zou
den zijn, beoordeelt die indeeling.
Voor de eerste-klasee-troepen wordt voor
de kunstenaars een jaarlijksdh traktement
en één maand vrijaf verlangd, bij een
werktijd van hoogstens 12 uren per dag,
terwijl de duur der spoorwegreis als werk
tijd gerekend wordt. Beide laatste bepalin
gen gelden ook voor de tweede klasse.
Voor beide klassen werd een rndniznum-
salaris van 7 lire per dag vastgesteld met
verhoogihg van 2 lire voor het geval het
gezelschap slechts één dag op dezelfde
plaats speelt.
Verder verlangde het congres de instel
ling van beroepsrechtbanken voor den too-
neelspelersst&nd, uitbreiding van vrovweBr
