N°. 16116 Woensdag 4 September. A0. 1912. $eze fëeurant wordt dagelijks, met uitzondering van §pn- en feestdagen, uitgegeven. Dit nommer bestaat uit DRIE Bladen. Eerste Blad. Onder onze Vroede Vaderen. FEUILLETON. In Hofkringen. LEIDSCH DAGBLAD PRIJS DER ADYERTENTIEN: Van 16 regels ƒ1.06. Iedere regel meer /O.ITJ. Greotere letters nut plaatsruimte. Kleine adrertentiën Tan 30 woorden 40 Oents oontantelk tiental woorden meer 10 Oenta. Voor het inoasasoren wordt 0.06 berekend. PRIJS DEZER COURANT: Voor Leiden per week 9 Oents j per 3 maanden i i.io. Buiten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd zijn 1.30. Franco per post1.65. De door de wet voorgeschreven vergadle- va» den Gemeenteraad, hoofdzakelijk 0or eventueele verkiezing van wethouders |;':i vernieuwing van de vaete oommissiën, L nooit bijzonder belangwekkend. Zij was Set gisteren vooral niet, doordat er geen [Wethouders behoefden te worden benoemd jtp er ook bij dé benoeming der leden van jdb vaste commissién weinig strijd was. De teeeete aftredenden werden herkozen tolleen moest de heer Pera in de commissie [foor de huishoudelijke verordeningen de plaats ruimen voor den heer Sijtsma, die Jöton jaar of wat geleden ook daarin zitting had, doch toen moest wijken voor dien heer Pera. Het ging ook nu met 13 tegen 12 gjtemmen. Hetzelfde spelletje werd her haald bij de stemming voor de leden van de etttnmissie voor de Stedelijke Fabrieken ,van Gas en Electriciteit. De heer J. P. J» Driessen viel met 9 van de 26 stemmen en voor hem werd benoemd de heer Fischer, met 13 stemmen. Zoo vangen de partijen vóór en na elkaar een vliegje af. Opmerkelijk echter, dat bij at die stemmingen geen enkele herstem ming noodig was. De ongezelligheid van het voortdurende stemmen werd ditmaal ietwat getemperd', doordat de Voorzitter, die het gaarne o«n Raad naar den zin maakt, verlof gaf öm gedtarendé dien tijd te rooken, waar van een dankbaar gebruik werd gemaakt. De reden voor deze gulheid was, dat de Baad een jubilaris in zijn midden had. Het nu juist een kwart-eeuw geleden, dat <$b heer Van Hamel voor het eerst zitting ih. déD Raad nam. Sedert 1903 maakt hij deel uit van het Dag. Bestuur, belast met y drukke en veelomvattende afdeeling Onderwijs. De Voorzitter heeft onder teekenen van faatemming van den Raad den jubilaris ge huldigd, en deze heeft in hartelijke woor den daarvoor bedankt. „Ik kan zelf haast niet gelooven dat het zoo lang geleden is", •rfde hij; een ervaring die we allen opdoen, «is wij op een stuk van de afgelegde levens haan terugzien. Dankbaar was hij ge stemd voor den steun en de medewerking, ondervonden zoowel van zijn medeleden van h«t Dag. Bestuur en de Raadsleden, als Tan de ambtenaren in dienst van de ge meente, waarvan hij afzonderlijk de hoof den der scholen noemde. Nu, wie zou ook jegens den vredelievendén en bijna altijd Wijmoedig gestemden heer Van Hamel on- [Wielwillend kunnen zijn? Hij wil het ook als wethouder gaarne zoo velen mogelijk naar 'dén zin maken. Het adres van de Leidsche Politiever- 'eeniging heeft daarna de heeren nogal lenigen tijd beziggehouden. De politie dringt daarin aan op een nadere salaris- ïegeling, evenals in Maart van dit jaar, toen op voorstel van den Voorzitter het adres eenvoudig voor kennisgeving werd aangenomen. Had men het toen reeds behandeld met de deferentie, die men steeds aan ernstige adressen bewijst, dan zou dé zaak nu al rijn uitgevochten, en B. en Ws., dde voor een nieuwe regeling nieta voelen, hadden meer kans gehad hun zin te krijgen dan nu. Hoe het rij, er kwam verzet. De heer Sijtsma zette evenals bij de vorige gelegen heid den strijd in. De gronden, die de Voorzitter tegen een nieuwe regeling aan voerde, wilde hij liever rustig in een prae- advies overwegen. Hij bleek het voorloopig met al het aangevoerde niet eena te zijn. De heeren Zwiers, Pera en Vergouwen vielen hem bij; de heer Pera bijzonder krachtig, daar hij thans reeds vaststelde, dat de politie in verband met de moeilijke taak,, die zij heeft te vervullen, nog niet voldoende bezoldigd wordt. De Voorzitter mocht wijzen op de be grooting, waarop f 250 is uitgetrokken, waarmede hij geleidelijk een tiental 2de- klasse-agenten, die het verdienen, tot 1ste- klaose-agenten wil promoveeren; de heer Van der Lip mocht het optreden der po litie als ,,te gauw" kenschetsen, het mocht niet baten: de Raad begeerde het prae- advies. Met 15 tegen 11 stemmen ging daar toe de uitnoodigmg tot B. en Ws. uit. Het bleek bij dit debat ook, dat onze burgemeester op het standpunt van zijn ambtsvoorganger en van trouwens de meeste burgemeesters staat, dat de Raadi over politie feitelijk weinig heeft te zeg gen, Toen dé heer Vergouwen opmerkte, dat in het praeadvies ook zou kunnen ver werkt wordén het denkbeeld, in de be- grooting aangegeven, merkte de Voorzit ter op, dat het bevorderen in rang uitslui tend tot zijn bevoegdheid behoort. Daar bleef de Raad af. „Ja," voegde hij er aan toe, ,het zou te bezien staan of ik in staata- rechtelijken zin niet bevoegd ben ook de salarissen dier ambtenaren en beambten vast te stellen en den Raad alleen het recht heeft het totaal bedlrag te bepalen. Nu, zoover zal het hier, zoo min als elders, ooit komen. Het komt ons voor, dat de burgemeesters het zij goed- of kwaadschiks, nog steeds meer zeggenschap aan den Raad inzake de politie zullen moeten geven. Dat ligt geheel in de lijn van onzen tijd en de burgemeesters, die zich daar het best in schikken, bevorderen daarmede o.i. de po litiebelangen ook het best. Het voorstel tot het aangaan van een overeenkomst met de gemeente Warmond, inzake den Keuringsdienst van eet- en drinkwaren ging er zonder discussie of stemming door. De overeenkomst was ook geheel gelijk aan die met Voorschoten aan gegaan, Alleen geldt deze slechts voor een jaar en drie maanden, ten einde, na een proeftijd, hem te gelijk met de regeling met Voorschoten te kunnen ontbinden of definitief aangaan. Wij denken wel, dat het laatste zal geschieden. Als men eenmaal dézen dienst heeft ingevoerd, kan men er niet meer buiten. tWel kregen wij ©enig debat over het voor stel Van B. en ,Ws. tot wijziging van de financieels verhouding tüsschen de gemeente en de Stedelijke Fabrieken van Gas. en Elec triciteit, waarvan onze lezers reeds kennis hebben kunnen nemen. De Fabrieken zullen voortaan voor de ka pitalen, die de gemeente voor haar heeft geleend of nog zal leenen, een vaste rente van 47a pCt. be tales. Voorts zal de ge meente retributie heffen voor het leggen, der buizen en kabels, terwijl eindelijk de gemeente den kosten den prijs voor de straat verlichting! aan de Fabrieken zal betalen. Men wil op deze wijze tot een zuivere bere kening komen van de exploitatie der Licht fabrieken. Feitelijk komt het op hetzelfde Peer, want wat er overschiet komt toch in de gemeentekas; maar het heeft, volgens den Voorzatter, het voordeel, dat het min der werk van de Rekenkamer zal vergen, Voof zoover het betreft de bepaling van een vaste rente ©enerzijds en den koster- den prijs der straatverlichting aan den an deren kant, is een zuivere rekening moge lijk, doch de retributiebetaling is toch altijd willekeurig. Dat voelde de heer Fokker ook toen hij Vroeg: .Waarom moet ex voor een strekken- den Meter gasbuis f 1, van eenzelfde lengte èlectrischen kabel f Q.26 en voor Jen draad, die het net voor den electrischen klokken- dienst Voïmti slechts f 0.06 worden vergoed Wij zijn het met hem eens, dat hier een tedelijke;. op ©enigen grond steunende maat staf ontbreekt. De zaak, die het best floreert, betaalt het meest. Dat er op die gronden echter reden hé- stond, dezC regeling nog eens hij de begroo ting te "behandelen, gelooven wij. niet. Ze zou ook later zijn aangenomen. Dat het} aanleiding zal geven den schijn te wekken, dat ©r minder op dé exploitatie der Licht fabrieken verdiend wordt, betwijfelen wij eveneens. De Raadsleden kunnen ook reke nen en het publiek niet minder. Om de exploitatie nog zuiverder te krijgen, over weegt de Commissie thans ook de pensaom- heering der tot het bedrijf behoorende werk lieden, afzonderlijk te doen heheeren. Ook daarvoor is hij dit systeem zéker veel te zeggen, maar zou dat nu niet weer aan leiding zijn tot meer werk voor de Reken kamer De Commissie Van Financiën wilde, blij kens haar rapport, wat de ren te. vergoeding betreft, daaraan de voorwaarde verbinden, dat, indien do gemeente eventueel een hoo- getre rente dan 472 pCt. moet betalen, ook aan de Lichtfabrieken dat hoogcre percen tage jp rekening zal worden gebracht. De Voorzitter ontried dit. De koers der rente kon wel eens een beetje varieeren en dan zou dat weer een heele berekening vor deren over een kleinigheid. Alleen .ala. door welke omstandigheden de rente op den duur aanzienlijk hooger of lager werd. dan zou natuurlijk daarin verandering worclen gebracht. De leden der financieel© commis sie, de heeren Reimeringar, Vergouwen eai Bosch, verklaarden om strijd, dat zoo hun rapport ook bedoeld was, al werd het iets anders gezégd. De opmerking van den heer Van dek Pot, dat de gen te ook voor tijdelijke geldleen ningen zou gelden, wat de Voorzitter beves tigend beantwoordde, kon nu evenmin van groot gewicht zijn. Het denkbeeld van mr. Fokker, om do beslissing tot de behandeling der begroo ting te verdagen, vond vrij krachtige be strijding bij den Voorzitter en den heetr Bosch en kwam dan ook niet in stemming. Het voorstel zelf ging er eveneens zon dar stemming door. De verdeeling van den Raad in sectiën, die hij loting geschiedt, wekt altijd bijzon dere belangstelling. Raadsleden, die anders weinig of geen blijk van activiteit geven, zitten dan namen te pennen met een vaar digheid van een verslaggever. De Voorzitter wil met de behandeling der begïooting blijkbaar eenigen 6poed maken, waar hij aankondigde, dat de leden in de week van 1621 Sept. voor do see tie. ver gadering zullen worden opgeroepen. Bij de rondvraag bracht do heer Vergou wen hulde, mede namens andere bewoners in den omtrek van de Korenbeurs, voor de goede regeling tijdons het conoert daar ter plaatse in ^en avond vaii 31 Augustus.! De politie had de bewaking volkomen in de macht en daaraan is het te danken, dat het conoert uitnemend is geslaagd en de be woners er ongestoord van konden genieten. tWaar hij vroeger wel eens had geklaagd, meende hij ditmaal ook dezen lof, die wer kelijk verdiend was, niet voor zich te mogen houden. De Voorzitter aanvaardde natuurlijk gaar ne dien lof voor de politie. Het was ook ons niet ontgaan, dat het dien avond in de omgeving der Korenbeurs minder druk was dan anders en veel rusti ger, doch wij schreven dit vooral toe aan dö omstandigheid, dat de bioscoopvoorstel ling op de Lammereiimarkt een groot deel van het publiek, dat anders om het Koren beurs-concert heemzwermt, tot zich had ge trokken. Maar de heer Vergouwen zal wal gelijk hebben. Verder drong deze nog aan op het plaat sen van hoornen op de veemarkt, zooals op vele andere groote markten. Een der zake kundige had hem de voor ons vleiende ver zekering gegeven, dat de Leidsche veemarkt tot de allerbeste behoorde, maar aan welke zaak ontbreekt nu eenmaal geen „maar" maar er moésten nog hoornen komen. B. en Ws. zullen natuurlijk het denkbeeld overwegen. [Wij zien in onze verbeelding reeds het vee, mitsgaders koopePs en ver koop eTs, onder het lommer van bladerrijke kruinen, zich verkneukelen van vtneugde over z-ulk een toestand. Mr. FokkeT had klachten Vernomen uit buitengemeenten, die door onze Lichtfabrie ken. zuRen worden bediend, dat daarmee niet hard werd opgeschoten, en had tevens vernomen, dat men ook, wanneer men in- de stad om aansluiting vraagt, nog al lang moet wachten. Hoe zit dat toch? vrpeg hij. Den Voorzitter was daarvan niets bekend. Waarom zijn de klagers dan niet bij mij gekomen? klaagde hij op zijn beurt. Wij vermoeden, dat de heer Fokker de klachten heeft gelezen in Raadsverslaigen uit omliggende gemeenten, zooals o.a. Hazcïs- woude en Zoeter wou de, waar rij werkelijk zijn geuit. Het spreekt echter vanzelf, dat de Burgemeester van al die vergaderingen geen nota kan nemen. Ten slotte gaf de heer Sijtsma zijn be vreemding er over te kennen, dat dezer) dagen door den burgemeestér als hoofd der politie een jongmensch, aan een blad alhier als corrector.verslaggever werkzaam, tot adjunctinspecteur van politie was benoemd. Wanneer men hem benoemd had met het doel de processen-verhaal te oorrigeeren en de pers communique's te verstrekken, zooi hij de keuze goed gevonden hebben, maar zoo iemand als chef over politieagenten te doen aanstellen en om zelfstandig in politie taken te doen optreden, achtte hij niet goed. De Voorzatter viel den spreker in de rede, dat hij hem zoo niet kon laten doorgaan- Deze "benoeming ging hem als hoofd der po litie aan en niet den Raad. Hij had naar eer én geweten de benoeming gedaan, en; den volgens hem meest geschikte benoemd. De hieer Sijtsma meende, dat de zaak' den Raad wel aanging. Hij twijfelde niet of de burgemeester zal benoemd hebben, diq hem het meest geschikt voorkwam, maar in. een tijd, dat er vooral van de hooger© po li ti ©.am b ten aren veel gevergd wordt, die nen de chefs toch wel van politiezaken ken nis te hebben. En daarom geLooft hij, dat de keuze gering zal geweest zijn en als' nu daarvan de reden is, dat de salarissen te laag rijn, dan zou dit een aanleiding kunnen wezen, daarin verandering te bren gen. De Voorzitter antwoordde nog, dat hij liever een jongen man mét een ©enigszins breede ontwikkeling, die niet bij de politie is geweest, dan iemand, 4io iets van politie zaken weet, maar minder algeméén ontwik, keld is, benoemt. Hoewel hij niet voornemens was geweest het nu reeds te zeggen, deelde hij oohteq nu mede, dat hij sedert ©enigen tijd reeds oen nadere regeling bij de inspecteurs en ad- junct-inspecteUrs overweegt. Hiermede liep deze zaak af en werd de) ritting gesloten. Leiden, 4 September. Wij vestigen de aandacht op de uiti noodfiging aan die heeren leden der 3-Ocri>- ber-Vereeniging, die nog nooit het bestuur hebben geassisteerd bij de uitdeelingi. Het is een goede gedachte van het bestuur ook eens andere leden dér Vereeniging daartoe uit te noodigen en de wijze, waarop dit rvn, geschiedt, is zeker de meest gemakkelrjru, daar het bestuur onmogelijk bekend kan izijn met alle leden, die tob die assistentie bereid zijn. Het zal natuurlijk niet mogo lijk zijn alle zich aanbiedenden reeds eerste jaar te vragen, maar ook voor vol gende jaren kan dan die naamlijst dienen, zoodat ieder, die zich geroepen voelt het bestuur bij te staan, wel een beurt zal krij gen. Maandag a. s. zal het 25 jaren gelede* zijn, dat de heer V. Stokhuyzen als booty houder bij dé firma H. E. van der Heijd^ in ijzerwaren, Niéuwstraat, alhier, in be trekking kwam. Beroepen is tot predikant bij de Ned.- Herv. Gem. te Hoogeloon de heer O. W. K. van der Veen, cand1. alhier. Men maakt er ons opmerkzaam op, dat de muriekvereeniging „Polyhymnia", alhier, niet jaar bestaat, zooals werd vermeld in verband met haar medewerking op d)en feestavond der „Leidsche Ohr„ Oranje-Vereeniging", maar 1% jaar. Bij de door de Leidsche Coöperatieve Broodbakkerij en Verbruiksvereeniging „Vooruit", alhier, gehouden inschrijving voor de leverantie van brandstoffen, gedu rende den a.8. winter, aan haar leden- verbruikers, bleken de firma J. Th. Pe»r quin, Breestraat, alhier, voor grove Ruhr- kolen, en de heer A. van Iterson, Kijf* gracht, eveneens alhier, voor geklopt»! Leidsche gasookes, Engelsche, Belgische en Duitsche anthraoiet de laagste inschrijvers te zijn, en is aan hen dan ook de levering opgedragen. De heer J. van Spengen, te Gouda, is in Den Haag geslaagd voor de hoofdakte, »0) Lydia bevond zich plotseling in die langen gang alleen met den man, dien zij 2po onverwacht in haar leven had ingeleid. Zij keek eenigszins hulpeloos om zich heen, toen haar oogen haar aanstaanden gemaal ontdekten, die naar haar keek met dezelfde vriendelijkheid, die rij zoo goed kende en the haar altijd zoo irriteerde. „Mylord," zeide zij koeltjes, ,,ik moet u altijd nog bedanken voor uw vriendelijke hulp. Dat u geen verbazing of ergernis toondet geeft mij een groot vertrouwen in uw ridderlijkheid" j,Als ik een weinig verbaasd was, made moiselle," zei hiji langzaam, „was ik te zeer buiten mijzelf van vreugde om heb te too- Ben, en ik gevoelde zeker geen ergernis." Hij kwam een beetje dichter naar haar foe. Maar hierop was zij niet voorbereid; tij ging met een vlugge beweging achteruit en haar houding werd wat stijver. 55II; hoop, dat u wel zult begrijpen, my- jord, dat er van mijn kant geen begeerte bestaat om u aan dien band te houden," ze koel. „Ik ben u zeer dankbaar voor de manier, waarop u mijn inval gesteund "©bt, en als u nog een beetje gedidd met wilt hebben, dan wil ik u wel beloven, at ik, zonder al te groot verlies van ^aardigheid, een gelegenheid zal trachten vinden om dezen band, die u wel zeer onaangenaam moet zijn, te verbreken.'' »>Neen mademoiselle/' zei hij zachtjes, „u is op een dwaalspoor. Geloof mij, u zult het wellicht wel onmogelijk vindén om om hum uw plannen nu te veranderen zonder nw waardigheid te verliezen, en hum hum ik verzeker u, dat die band mij niet onaangenaam is." „U zoudt mij dus aan mijn woord willen houden?" „Om u zelfs wil, mademoiselle, even zeer als om de mijne; wij beiden moeten ons daar nu aan houden." „Het lijkt mij niet eerlijk tegenover u, mylord" „Tegenover mij, mademoiselle?' ,,Ja, tegenover u," herhaalde zij met een tintje vriendelijkheid in haar stem. „Gij zijt jong, mylord; gij zijt rijk, u zult bin nenkort spijt gevoelen over het begrip van eer, dat v. aan een vrouw bindt, die u haar hand gaf alleen uit wraak! Neen, ik wil u niet misleiden," voegde zij er dadelijk bij, toen zij het vriendelijk gericht zag Intrek ken bij dio scherpe uiting. „Ik heb u niet lief mylord al wat er jong, frisch, vrou welijk en teedJer in mijn hart was, werd hier vanavond begraven." Met een breurigen blik keek zij om zich heen naar hot koude marmer van de mu ren, naar de open deur, naar dat boudoir daar ginds, naar de vergulde kandelaars, die de flauw brandende kaarsen nog ondér- steunden. Vervolgens door een plotseling opkomende wroeging aangegrepen, zei zij ernstig, met een van die meisjesachtig© in vallen, die haar overheersobende Datuur zoo bijzonder aantrekkelijk maakten: „Maar als ik u geen liefde kan geven, mylord, de hemel en mijn vaders toegeef lijkheid hebben mij iets geschonken, dat de mannen van grooter gewicht achten dan het hart van een vtouw. Ik heb invloed, onbeperkten invloed, zooals u zeker wel weet. De door den Staat benoemde eerste minister van financiën zal d'e wezenlijke re geerder van Frankrijk worden, zijn positie geeft hem een macht, die boven de droo- men van iemands eerzucht gaat. Mijn vader zal dien post wel aan mijn echtgenoot wil len geven, en Maar nu werd! er een bevende hand emeekend naar haar uitgereikt. „Wat ik u bidden mag, mademoiselle," zei lord Eglinton zachtjes, „om der wille van uw waardigheid en van de mijne, ver oorloof uw geest niét, dat hij over zulke dingen denkt. Geloof miji, dat ik zeer diep de eer gevoel, die u mij zooeven daar aan deed door vertrouwen in mij te willen stel len, Dat ik u, mademoiselle Lydia, van af het eerste oogenblik, dat ik u aan het hof ontmoette, bemind heb dit kan ik niet ontkennen," zei hij met een beverige stem, „maar," en nu sprak hij flinker om dat hij bemerkte dat rij heen wilde gaan, om zijn toenadering te vermijden, „maar die eenvoudige en natuurlijke daad behoeft u niet te hinderen. Ik kon het niet helpen, dat ik u beminde, want u is mooier dan iemand anders op aarde, en mijn aanbid ding kan u niet beleedigen, ofschoon gij zoo koud en rein rijt als de godin der kuisch- heid zelve. Ik heb gezien, dat Katholieken voor de Heilige Maagd knielden; hun oogen waren op het- stralend gezicht ge richt, hun lippen fluisterden een bede ©Q somtijds een lofzang. Maar hun handen wa ren gevouwen; zjj richtten zelfe hun blik ken niet op naar het altaar, dat zij voor haar hadden opgericht en vanwaar zij zachtjes glimlachte, terwijl zij koeltjes naar hun gebeden luisterde. Mademoiselle, u behoeft mijn diep gevoeldé achting niet te wantrouwen; gij zajt de Madonna en ik ben de nederigste van nw aanbidders. Ik ben er trotsch op te kunnen denken, dat de naam, dien ik draag, het altaar zou kun nen zijn, waarop uw trots zou kunnen tro nen. Ala u mij in het vervolg mocht noodig hebben, hebt u maar te bevelen, maar of schoon de Fransche wet mij uw echtgenoot en meester zal noemen, zal ik uw bondge noot zijn en u op mijn knieën dienen; en ofschoon mijn ziel verlangt naar een druk van uw hand, zoo zullen toch mijn lippen zelfs den zoom van uw kleed niet bezoe delen." Zijn bevende stem was in een gefluister overgegaan. Hij wist niet of zij het hoorde of niet. Van uit de verte vernam men de zachte melodie der instrumenten die de langzame maat van de Gavotte speelden. Zijn Madonna had zich niet bewogen, haar handl, die hij zoo gaarne had aangeraakt, beefde alleen een weinig, terwijl zij met haar waaier speelde. En evenals de aan bidders van het altaar der Heilige Maagd boog hij zich voorover en knielde voor haar neder. TWEEDE HOOFDSTUK. De Staatsman. X. De bedelaar te paard. Monsieur le Marquis d'Eglinton, eerste minister van financiën, Chevalier van de orde van den Heiligen Lodöwijk, Pair van Engeland en van Frankrijk, bewoonde den westelijken vleugel van het Chateau te Ver sailles. Zijne Majesteit de Koning had hem d1-k-< wijils hoog noodüg; madame de Pompadour kon geen dag doorbrengen zonder een be zoek achter gesloten deuren van den mach- tigsten man in Frankrijk gehad te hebben, met hem, dlie op verzoek van de natie was aangesteld geworden om de buitensporig heden van haar eigen grillen te beteugelen. En, le petit lever van mylord den minis ter werd zeker drukker bezocht dan dat van den hertog d'Aumont, of zelfs, maar dat werd alleen gemompeld dan dat van Zijne Majesteit zelf. Want, ofschoon ieder een wel wist dat de markies maar een lede pop was, en dat alle gunsten en voordeelen direct uit de hand van madame la Marquise kwamen, dong een ieder toch naar rijn gunst, om dëzelfde reden, dat zij, die ieta van den Koning verwachtten of er op hoop ten, altijd de hand van madame de Pom-^ padour kusten. Mijnheer de minister hield veel van die petits levers, die als de belangrijkste maat schappelijke gebeurtenissen te Versailles aangemerkt stonden. Hij had 's morgens dolgaarne chocolade, en Achilles die vorst aller knechten bracht dit aan zijn bed met onnavolgbare gratie, en daar de drank zelve zoo kruidig en zoo warm was, deed dit iederen dag, tusschen tien en elf uren, ongemeen aangenaam zijn. (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1912 | | pagina 1