LEIDSCH DA(tHLA.D, Zaterdag* 24 Aïifusiuï. Eerste Blad.
Arniö 1912.
PERSOVERZICHT,
FEUILLETON.
In Hofkringen.
Gemengd Nieuws.
ï£o. 1BI©7.
Mr. Van Deinse schrijft in „D e S p o r t-
kroniek" een artikel over Zuive
ring onzer sporttaa 1.
Schrijver las in de „Ni e u w Rot
terdam s h e Courant'' het stelsel
aangeprezen om de Engelsche termen te
vervangen door goede Hollandsohe benar-
mingen en ook voor cricket wordt aanbe
volen het voorbeeld der voetballers te vol
gen en de noodige Nederlandsche woorden
te zoeken om de Britsche te vervangen.
Ik hoop van harte, dat deze poging niet
zal slagen, zegt mr. Van Deinse.
Ook nu nog klinken de Hollandsche voet
baltermen gedwongen en spreekt en schrijft
men veel liever over backs, halves, keeper,
goals, corners, dan over aohterspelers,
middenspelers, doelverdediger, doelpun
ten en hoekschoppen. Hoe de cricket-ter
men te vertalen, zal wel nog veel meer
hoofdbrekens kosten, te beginnen met het
woord „cricket" zelf, om niet te spreken
van benamingen ala point, slip, longstop,
enz. Maar dat is de vraag niet, ten slotte.
De voorstanders der taalzuivering verge
ten, mijns inziens, dat men deze kwestie,
van twee zijden moet bezien: het spreekt
wel vanzelf, dat taalkundigen, leeraren,
letterkundigen, met leede oogen het ge
bruik der mm of meer juist uitgesproken
vreemde woorden in. plaats van zuiver Hol-
landsch aanhooren en aanzien, maar de
sportbeoefenaars hebben zich daarmede
niet op te houden en zich daaraan niet te
storen, zoolang het gebruik der Engelsche
benamingen een voordeel oplevert.
En dit doet het voorzeker.
Eigen Nederlandsche woorden uitvinden
en gebruiken beteekent afscheiding, afzon
dering en dus achteruitgang, waar juist op
allerlei gebied zooveel mogelijk' aanraking
met het buitenland en internationaliseering
der sport wordt gezocht.
Hoe langer hoe meer doet zich voor den
wereldhandel, voor die voortdurend toene
mende snelheid van het verkeer en toena
dering der volkeren de behoefte gevoelen
aan een wereldtaal, en 'waar men u op
cricket-, op voetbal-, op tennisgebied reeds
een Esperanto heeft in het Engelsch, dat
bij de invoering van het spel op het vaste
land ook mede zijn intrede deed als taal
der sport, daar is het aannemen van eigen
sporttermen beslist een teruggang.
Hoeveel vreemder zullen Nederlandsche
spelers zich in het buitenland gevoelen,
met hoeveel minder gemak zullen zij vreem
de gasten kunnen ontvangen, als zij niet ge
wend zijn aan dezelfde benamingen.
Voor een buitenstaander zal het verslag
van een voetbal- of cricketwedstrijd toch
pure onzin lijken, ook al schrijft men over
„spil", „strafschoppen", enz., en voor een
Hollandsch sport-enthusiast zal, als hij
alleen in de Nederlandsche sporttaal -zal
zijn grootgebracht, ook de zooveel gebruik
te Engelsche sporttaal abracadabra zijn.
Geen Engelsch blad zal men meer kunnen
opnemen om zijn belangstelling in een test-
match o-f cup-final te bevredigen, want de
verslagen zullen volkomen onbegrijpelijk
rijn, ook al kent men voldoende Engelsch
om de politieke berichten te verstaan.
Laten wij er dus integendeel voor ijveren
om toch Engelsch als internationale sport
taal zooveel mogelijk ingang te doen vin
den en de spelers, jong en oud), arm en
rijk, vertrouwd te maken met de juiste ter
men dier taal, en laten wij geen gekunstel
de Hollandsche uitdrukkingen scheppen,
omdat een staatjongen van „pel an tie"
praat, als hij een „penalty" bedoelt.
Van het goede recht eener sporttaal uit
den vreemde, verwijs ik naar de muziek,
waarin de woorden als allegro, fortissimo,
andante, moderato, tempo, enz. steeds tot
groot gerief van alle beoefenaars zijn ge
handhaafd en, naar ik geloof, nooit zijn
aangevallen.
Andere hmden, als het taalkuischende
Vlaamsche Belgio en het chauvinistische
Duitschland mogen zich vermeien willen in
eigen sporttermen, laten wij niet meedoen
aan het stichten van een Babylonische
ui
Zij zelve zou zich niet in het gezelschap
hebben kunnen begeven. Nu nog niet! Zij
zou hem niet zoo gemakkelijk hebben kun
nen loslaten. Gedurende eenige seconden,
misschien minuten, hadden haar ernstige
oogen getracht zijn lichte lila rok te mid
den van die kaleidoscope "Pan verblindende
kleuren te ontdekken, maar het zoeken
deed haar oogen branden en zij deed ze
toe, omdat ze haar pijn deden. De mannen
*aren zoo heel anders
En ofschoon zij veel geleerd, veel begre
pen bad, door dien eersten kus, was zij
toch zeer onwetend, had zij weinig erva-
ring, en was zij geheel onbekend met die
kronkelwegen, waarop Gaston en m^arne
de Pompadour en al de anderen zich met
zooveel gemak bewogen.
Middelerwijl hadden de heer de Stain
ville en mevrouw de Pompadour de. gang
bereikt. Van af hun plaats konden zij nu
Je „alkoof" niet langer zien, van waar uit
Lydia hen met pijnlijke oogen tevergeefs
zocht. Met een fijn lachje trok madame
haar kleine hand uit den arm van haar
cavalier.
mZiedaar, schelm, ben ik nu niet <fe wel-
jkjige fee?" zei zij, terwijl zij hem een
bkje met haar waaier gaf. „FoeiMoet ge
met Wee pannen bakken? Ge zult er ver
driet van hebben, mooie mijnheer, en het
^ijnt mij toe,'dat het niet geraden is om
met een van de heide meisjes den spot te
^rijven."
spraakverwarring en het Engelsch handha
ven als het Esperanto der sport.
„D e (Unie-liberale) Vaderlander'»
geeft een staatje, waaruit blijken moet
hoe ongemotiveerd het is, den druk der
indirecte belastingen te ver
zwaren, zooals de Regeering wil.
Van 1831 tob 1910 schrijft het bla<d
was de procentsgewijze verhouding van de
vijf belastinggroepen in de totale opbrengst
der Rijksmiddelen als volgt.
Jaar.
Dir. beL
A cc.
Iud. bel.
Inv
Over
midd.
1831/40
34.56
30.14
15.15
7.57
12.58
1811/50
32.66
34.41
16.88
9.—
7.05
1851/60
33.17
32.40
19.92
7.83
6-68
1861/70
31.05
33.34
20.37
6.85
8.39
1871/80
25.40
38.18
22.57
5.78
8.07
1881/90
24-49
38.87
21.68
4.71
10.25
1S91/00
26.78
36.59
18.20
6.08
12.35
1901/10
25.86
35.96
16.78
7.38
14.02
De lezer ziet: de directe belastingen
daalden in dlit 80-jarig tijdvak van 341 op
nog geen 26 pCt. De accijnzen stegen, spijt
de afschaffing van den accijns op varkens-
vleesch, schapenvleesch, het gemaal, zeep,
van 30 tot 36 pCt. (d"e suikeraccijns is
daar grootendeels schuld aan.) De verhou
ding der opbrengst van grond-, bed'rijfs- en
vermogensbelasting, tot de eigenlijke ver
teringsbelastingen, is thans 58 22. Bij
zoo'n verhouding is van gelijkmatigheid
van druk allerminst sprake. Het «aandeel,
dat door de direct© belastingen in de
Rijksmiddelen wordt bijgedragen, is veel
te gering, in vergelijking van de bijdrage
der indirecte heffingen.
De ramingsoijfers voor de begrooting
1912 bewijzen het evenzeer. Volgens die
raming zullen grondbelasting, personeele-,
bedrijfs- en vermogensbelasting samen op
brengen f 47,433,000, de indirecte belast,
in totaal f 73*430,000.
De opbrengst der eerste vier belastin1
gen staat dus tot de opbrengst der indi
recte als 73 47.
Deze reeds ongunstige verhouding zal
bij aanneming van het ontwerp-Kolkman
worden 83 47.
Elk vooruitstrevende zal, zegt het blad,
zich ten sterkste verzetten tegen dergelijke
belastingplannen, die met de draagkracht
der getroffenen niet de minste rekening
houden.
Naar aanleiding van hetgeen de Haag-
sche Driehoek-redacteur schreef over den
verkoop van liefdadigheids
blo em en op 31 Augustus bevat
„iD e Nederlander" volgenld arti
keltje:
„Een onzer groote dagbladen heeft er
nog eens de aandacht op gevestigd', dat
het aardige denkbeeld, om op den een of
anderen nationalen feestdag een liefda-
digheidsbloem te verkoopen, een schrik
beeld voor-het publiek dreigt te worden,
indien men het gebruik er van niet een
weinig gaat matigen.
Voor eenigen tijd hebben wij ons een op
merking van gelijke streldring veroorloofd,
toen een bloempje voor de oprichting van
een sanatorium voor een bepaalde groep
van vakgenooten werd aangebeden.
Het is nog nauwelijks een maand gele
den, dat in de Residentie een bloem ten
voordeelo van do Stads-Gezcnd'heidikolo
nies werd verkocht.
Nu nadert de dag van de Koningin, 31
Augustus, en reeds worden ons twee bloe
men in uitziaht gesteld.
Do „Oran-jebloem" zal worden ver
kocht ten bate voor de Militaire Tehuizen
in ons land en in Oost-Indië en er zullen
heidebloempjes worden aangeboden met
Oranjelinten, toieinde uit de opbrengst
de noodlijdende bevolking van Bonaire en
andere West-Indische eilanden te helpen.
Ons zijn beide doeleinden sympathiek,
maar toch rijst de vraag of 't nu wel ver
standig is, op den 31 sten Augustus twee
liefdadigheidsbloemen tegelijk aan te bie
den. Krijgt men op deze wijze niet te
veel van het goede
Het is met Kerstmis voor straatverkoop
misschien wat friseh, maar anders, zou-
„Madame, wat ik u verzoeken mag!"
protesteerde hij zwakjes; de scherts begon
hem te vervelen. Hij probeerde echter niet
te brommen of ongeduldig te schijnen,
want hij. was bang om de goede opinie te
verliezen van een dame, wier macht en in
vloed ongeëvenaard waren, zelfs in verge
lijking met Lydia d'Aumont.
Pompadour had hem begunstigd al van
den eersten dag af van haar intrede aan
het schitterend hof van Versailles. Zijn
knap gezicht, zijn elegante manieren en bo
ven alles zijn reputatie van volleerd mau-
vais sujet hadden madame de markiezin
aangetrokken. Gaston de Stainville was
niet altijd zoo met vermaken of met de lief
de in de weer, maar hij was gereed om
hulde te brengen aan iedere mooie vrouw,
die hem wel wilde tegenlachen.
Maar ofschoon zij met Gaston flirtte,
wenschte de sluwe markiezin hem toch niet
aan het hoofd van de zaken te zien, als
door d'en staat aangewezen controleur van
haar grillen en van de spilzucht des Ko-
nings. Hij was welkom als bewonderaar,
gewetenloos en alles durvend; maar als
meester? Neen.
De gedachte aan een huwelijk' tusschen
mademoiselle d'Aumont en den heer de
Stainville, met' de daaruit voortkomende
gevolgen voor haar eigen plannen voor de
toekomst, was niet aannemelijk, maar ma
dame was zeer nieuwsgierig hoe het eigen
lijk tusschen hen beiden stond en verheug
de zich over haar tijdige tusschenkomst.
„Ziedaar," zei zij, op een gang in hun
nabijheid wijzend, „ga en sluit vrede, ter
wijl ik zal trachten de aandacht van Zijne
Majesteit van uw eigen slechte persoon
lijkheid af te leiden; en vergeet ni©V'
den wij wel in overweging willen geven,
op 31 Augustus onze West-Indische land-,
genooten te helpen, die het terstond noo-
dig hebben, en tegen Kerstmis een hulst
takje te verkoopen ten voordeede van de
Militaire Tehuizen. Maar misschien wij
weten niet is de voorbereiding van het
plan reeds te ver gevorderd om alsnog eeü
wijziging mogelijk te achten.
In elk geval verdient de zaak ernstige
overweging. De liafdadigheidsbioem is
een sympathiek symbool eëher goéde, fris-
sche gedachte. Maar men bui te die ge
dachte niet uit.
Dat zou haar spoeüige dcod zijn."
„D e Nederlander" spreekt hier
nog van twee bloemen, die op 31 Augus
tus a. s. verkocht zullen worden. Maar het
zijn er reeds drie. En wie weet wat er nog
bij komtzegt ,^D e Telegraaf"
In „D e Beukelaa r", het Christe
lijk sociaal weekblad, wordt er op gewezen
hoe telkens van meer zijden tegen b e-
ac hermende maatregelen' in
verzet gekomen wordt.
Het ziet er naar uit of er een anti-pro
tectionistische wind door het land gaat
waaien. Het protest der Roomscli-Katho-
lieke kiezers uit het dis Kr iet" Waalwijk 's
zeker merkwaardig, doch het staat niet
alleen.
En zoo heeft het er eenigen schijn van,
alsof men ter Rechterzijde het protectio
nistisch karakter der Tariefwet op zijde
wil gaan schuiven, althans wil gaan ach
terstellen. Op een fjscale Tanef^gt, als
imaodzakelijke txAastingverhoogilng, trekt
men zich dan als hoöfdpunt van verdedi
ging terug.
Het blad wijst er op, dat men nu ter
Rechterzijde vóór alles kracht zoekt in het
betoog, ook met nadruk in het verslag der
commissie genoemd, dat uit de directe be
lastingen de voor de sociale wetgeving be-
noodigde millioenen nu eenmaal niet zijn
te putten. Middenstand rn kleine ambte
naren, zoo luidt het, gaan onder den druk
der belastingen reeds zwaar gebukt; belas
tingen, die enkel de rijken drukken, zijn
uit practisch oogpunt van weinig betee-
kenis, hooger belasting van den landbou
wenden stand is onmogelijk, waar de te-,
genwoordige lasten den landbouw zwaar
drukken.
Bij dergelijk betoog is nu het zonderlin
ge, dat men zich ganschelijk niet afvraagt,
of de last- der prijsstijging door verhoogd
invoerrecht dan wel te dragen valt. Zoo
de middenstand, om Bit nu alleen te noe
men, geen zwaarderèn druk van directe
belastingen kan lijden, waarom kan de
middenstand dan wel den last. van ver
hoogde prijzen dragen? Men ziet er ter
Rechterzijde niet 'tegen op den kleinen on
dernemer te bezwareh met de voor hem
soms. zoo drukkende premie der verzeke
ringswetten: daaivoor is hij niet- te zwaar
belast, maar verhooging van directe belas
ting is uitgesloten.
Zoo valt de dwaasheid dezer redenee
ring maar te duidelijk in het oog. En eigen
lijk ligt ook voor de rechterzijde het
zwaartepunt elders. In hetzelfde verslag
vindt men van uit do voorstanders der Ta
riefwet ook het volgende betoog: „Theore
tisch is de inkom sten be lasting als ïmpöt
unique de beste belasting, maar geen
staatsman zal practisch voor dat stelsel
voelen. In de practijk treedt de eisch,
dat een belasting gemakkelijk wordt be
taald, ongemerkt en alleen door "hen, die
ar in willen meedragen, op den voor
grond."
Deze vrijheid om al of niet mee te dra
gen is ter verdediging der Tariefwet in-
de\rdaa/d uiterst merkwaardig. KLompen,
kleeren, bouwmateriaal, al deze zaken zul
len duurder worden. Maar men is vrij al
of niet hierin mee te be talen, men draagt
dan maar geen klompen, geen kleeren,
men woont dan maar niet in een huis.
„De Beukelaar" zegt verder, dat
men ongemerkt het meer benoodigde geld
wil afpersen van de breede schare van
voegde zij er op kokette wijze bij, terwijl
zij spottend voor hem boog, „dat als ge den
gezegen den termijn van volkomen verzoe
ning zult bereikt hebben, je geluk aan.
Jeanne de Pompadour te danken hebt."
De etikette vorderde, dat hij de hand zou.
kussen, die zij hem nu toereikte, dit deed
liij dus zoo bevallig, als hij het maar kon.
In zijn hart wenschte hij wel, dat de dame
nog in den kruidenierswinkel te Parijë
zat; hij was er op het oogenblik niet toe
gestemd om de jaloersche boosheid van dé
bell© brune de Bordeaux te ondervinden.
Hij dacht er even aan om te vluohten, maa^
mevrouw de Pompadour wilde niet, dat hij
er zich zoo gemakkelijk van af zou maken*
Met haar eigen met juweelen versierde/
hand1 schoof zij het gordijn ter zijde, die
den ingang maskeerde, en zij duidde Gas
ton met een handgebaar aan, diat hij het
boudoir zou binnengaan.
Hij kon niets anders doen dan gehoorza
men.
„Mademoiselle de Saint Romains," zei
de markiezin, terwijl zij in het vertrek k©e^
om er zich van te verzekeren diat de dame
daar was, en allen, „ziehier, ik breng
u den ontrouwe weer. Wees niet te streng
voor hem, zijn indiscretie is maar heel ge
ring geweest en hij zal alles wel spoedig
vergeten zijn, als ge hem maar wilt> toe
staan, dat hij alles opbiecht en op zijn
knieën beterschap belooft 1"
Zjj liet toen het gordijn achter Gaston de
Stainville dicht vallen, en als laatste voor
zorg, dat zij beiden niet te spoedig zoudén
gestoord worden, sloot zij de1 zw&rê du!>
bele deuren, waardoor het boudoir van dé
gang afgescheiden was.
kleine luyden, die inderdaad geen draag
kracht bezitten.
Zoo is de toestand'. Komt straks tariefs
herziening en sociale wetgeving tot stand,
dan zal zelfs voor sommige kleine onder
nemers de prijs hunner grondstoffen hoo
ger worden; de prijs van wat zij zelf moe
ten koopen stijgen, de door hen op te
brengen verzekeringspremies vrij aanzien
lijk zijn. Op drieërlei wijze worden zij dan
zwaarder belast. En dat alles in naam
eener wetgeving, die sociaal moet heeten
fen tot verhooging der welvaart zóu strek
ken.
In „N i e u w V r.o uwenleven" wijst
Mimosa op hot gebrek aan z i n d e 1 ij k-
h e i d bij het rondbrengen van
brood. Met vreugde maakt zij dan mel
ding van de volgende voorschriften, door
den burgemeester van Rome gegeven
lo. Brood en ander gebak moet in de
winkels en magazijnen beschermd worden
tegen iedere mogelijke smetstof hetzij door
vitrines, hetzij door bedekking met een dun
ne stof, waardoor de vliegen, welke van de
eene plaats naar de andere vliegen, zich
niet op het gebak kunnen neerzetten.
2o. Het is verboden, dat koopers het
brood of ander gebak, nog niet hun eigen
dom zijnde, met de handen aanvatten, om
er de frischheid als anderszins van te on
derzoeken. Waarschuwingen moeten in de
winkels voor ieder zichtbaar worden g*e-
plaatst, dat het brood door vreemde Han
den aangeraakt, niet meer aan anderen mag
verkocht worden.
3o. Het is den bakker verboden zijn te
veel aan restauraties geleverd en later te
ruggenomen of door zijn huisgenooten over
gelaten brood onder eenige voorwaarde of
vorm v/eer aan anderen te verkoopen.
4o. Het brood moet in de restauraties toe
gediend worden in papier gewikkeld (zooals
nu reeds met suikerklontjes geschiedt) en
nooit mag aan gasten brood worden voorge
zet, dat te voren door vreemden was aan
gepakt of na hun vertrek op de tafeltjes is
blijven liggen. Overtreding Van deze voor
schriften zal volgens de wet worden gestraft
met boeten als anderszins.
Men zou hieraan nog kunnen toevoegen
zegt de „Ba kkersbon d-C ou'ran t
,5o. In ieder huis za.I een controleur moe
ten worden aangesteld, om na te gaan of
de dienstbode behoorlijk gewass:hen is als
zij 's morgens het brood, volgens hygiënisch
voorschrift behandeld, aanneemt.
6o. Ieder bakker zal verplicht zijn in ver
band met artikel 3o. er eenige krulstaarten
op na te houden, welke hem door het een
maal aangeraakte brood heen helpen.
De Patroonsbond in do kleed in g-
industrie te Amsterdam had in verband met
de staking by de firma d'Ancona, Jid van
dezen l ond, aan den Bond van arbeiders in
de klQeding-indu8trïe een schrijven verzonden,
waarin er op gewezen werd, dat do gtakiüg
I e^onnen was zondor dat de zaak, waar het
om ging, by genoemden Patroonsbond aan
hangig wa9 gemaakt. Dit achtte het bestuur
niet den juisten weg voor eon moderne vak
organisatie, en het gaf doze dus in over
weging de z. i trouwens ongemotiveerde,
staking onmiddeliyk op te beffen en het geschil
by den Patroonsbond aanhangig te irakon
dan zou er vermoedelijk wol een bovredigende
oplossing to vinden zyn.
N:tar aanleiding van dit schryvon hebben
bet hoofdbestuur on het af-'eelingsbestuur van
den bond van Arbeiders in de kledingindustrie
in eon spoedvergadering besloten, oui boven
gemelde formeelo reden de staking op te
heffen, en by den Patroonsbond de eiscben
van de arbeidsters en arbeiders in te dienen.
Het gaat om een beweerd niet-naloven van
de bepalingen van hot collectief arbeidscon
tract door do firma d'Ancona, en een ontslag
op grond van lidmaatschap der organisatie.
Kapokfabriek afgebrand.
Donderdagavond omstreeks negen uur werd de
Amsterciamscbe brandweer gealarmeerd voor
een grooten uitslaanden brand, uitgebroken in
de fabriek van kapokreiniging van de firma
„Nu, als mylady haar troeven handig
uitspeelt," mompelde zij, „dan zullen wij
beiden een goed werk hebben gedaan.,"
VI.
Een scheeve positie,
„Gaston
De heer de Stainville schudde rijn mat
heid af. De versohijning van de mooie
Irene, die daar in dat met satijn behangen
boudoir stond de zachte lichtglans van
de omfloerde kandelaars, die een eigenaar
dig rooskleurig licht op de gedaante wier
pen, met het hoofd achterover en de armen
uitgestrekt, met een gebaar van hartstoch
telijk verlangen, was te bekoorlijk om tea
minste voor de een of twee volgende secon
den eenige andere gedachten in zijn hersen8
toe te laten.
„Ik diacht, dat ge mij vanavond totaal
vergeten waart," zei zij, haastig op hem,
toetredend, „en dat ik zelfs geen woord
met je zou kunnen wisselen."
Zij nam hem bij de hand en geleidde hem
zachtjes naar een lagen divan, noodzaakte
hem naast haar te gaan zitten en bestu
deerde zijn gezicht ernstig gedurende een
paar minuten.
„Was het noodig?" vroeg zij kortaf.
„Gij weet, dat het dat was, Irene," zei
hij, haar gedachten radend, en hij verdiepte
zich m de kwestie, daar hij wist, dat het
onvermijdelijk was. Geheel zijn natuur
kwam op tegen dezen toestand; hij voelde
zich vernederd in zijn trots als man; rijn
heersqhzuchtig karakter ergerde zich bij de
gedachte aan een opheldering, die Irene
met recht meende te kunnea eischen.
Griethuyeen en Qoldenberg, aan den Cruquiua-
weg te Ani8t£rdam._
'Daar lie fabriek 'op een afgesloten terrein
itond, had de brandweer voel moeite voldoen
de wa'.er te geven.
Na ruim e»n uur was men denbrand meester.
De fabriek met machinerieën brandde totaal
af. De naastbygelegen kapokbergplaats van
dezelfde firma kon gespaard blyven. De oor
zaak is onbekend. Assurantie op beurs-
polis dekt de schade.
Ongunstig volkje. Het Stadje
Leerdam begint een zeer slechten naam by
de Justitie re krygen.
Nu weder wordt een onderzoek ingesteld
naar ernstigo baldadigheden, aldaar j.l. Zater
dagnacht gepleegd.
De 18 jarige Hendrika van den Adel ging
ongeveer balftwaalf langs den Huttendyk naar
huis en werd van achteren aangegrepen door
een tweetal personen, met minder goede be
doelingen. Op haar geroep van „moord" schoten
enkele personen toe, waarop de onverlaten
aan den haal gingen. Het meisje had behalve
grooten schrik eenige verwondingen opge-
loopen
Om 4 uren in den nacht werden by pastoor
Wentholt peren uit den tuin gestolen en met
die peren een ruit ingeworpen. Bovendien werd
op de deur gebonsd en den pastoor verzocht
een3 buiten te komen
De heer B. werd Zondagmiddag zonder
eenige aanleiding door J. v. D. van de flets
gerukt en mishandeld.
Aniline-vergiftiging. Een
geval van aniline vergiftiging heeft zich te
Oosterbeek voorgedaan by een kellner van
hotel „Schoonoord". Eon paar stoffen schoenen
waren zwart gemaakt door een schoenmaker
met een praeparaat, dat niet door leer heen
dringt, doch wel door dese stoffen achoenen.
Bovendien waren de schoenen by gebruik nog
niet goed droog. De drager werd blauw over
het heele lichaam, doch de ijlings Ingeroepen
geneeskundige hulp mocht het gelukken het
gevaar spoedig af te wenden. („N. A. Ct.")
Een rcuzenbrood. In den Gel-
derschen Achterhoek liebbeh dé bewoners do
aai-tsvaderlijke goede gewoonte bij d^e .ge
boorte van een kind den gelukkigen ouders
een gTOot krentenbrood aan te bieden.
Een ingezetene van Winterswijk werd nu
deze week verblijd met de geboorte eener
dochter. Volgens gebruik werden ter eero
der nieuwe wereldburgeres geschenken ge
zonden. Hiertoe behoorde nu ook het kren
tenbrood, dat maar eventjes een lengte van
twee meter cn een breedte van bijna oen kal
ven meter had
Een record in de Achterhoeksche krenten
broodbakkerij („Geld.")
Smokkelen van saccharine. Ten
gevolge van liet ontdekken van een uitge-
breiden saccharine-smokkelhandel, heeft de
Duitsche douane de visitatie der treinen aan
merkelijk verscherpt. Meestal wordt de smok
kelwaar in de coupé's onder de zitbanken,
op de aborten, in de ruimten voor het neer
laten der raampjes of op andere verborgen
plaatsen 'verstopt. Het goed. ivordt zonder,
geleiders ingevoeTtl eu op liet bestemmings-
statièn door een medeplichtige in ontvangst
genomen.
Door do spoorwegmaatschappijen word het
personeel opgedragen den douanen op alle
manieren hun medewerking te verleenai'j
terwijl door de administratie dor invoerrech
ten aan het spoorwegpersoneel geldelijke be
loon ingen voor het ontdekken van fraude!
werden toegezegd. Men hoopt op deze wijze
het smokkelen met succes tegen te gaan.
De aardbevingen in de streek
rondom de Zee van Marmora duren nog steeds
voort.
De bankboambte Klotsch van
de A. Schaaffhausensch^ Bankverein depo
neerde by doze bank 70.000 mark, wat zeer
in het oog liep Een onderzoek braoht aan het
licht, dat Klotsch het vorije jaar 120.000
mark Pruisische consols verduisterd had,
waarvan hy reeds byna 50.000 mark uitge
geven had, terwijl hy gisteren het overige
gedeelte dor effecten voor 70.000 mark had
verkocht. Klotsch word gearresteerd, voordat
hy kon vluchten.
In de myn „Friedriob der Gros-
ze," in Westfalen, werdsn drie arbeiders'ónder
neerstortend gesteente bedolven. Een myn-
werker werd gedood; do twee andere zwaar
gewond.
„Ik heb gezegd, Irene," vervolgde hij
ongeduldig, „dat ik vanavond met freule
d'Aumont zou spreken en zoo mogelijk een
besliste belofte van haar verkregen."
„En hebt ge die besliste belofte gekre
gen?' vroeg zij.
„Ja.
„Heeft Lydia d'Aumont je beloofd, dat
gij de benoeming van minister zoudt krij
gen?" herhaalde zij.
„Ja! Ik heb haar woord."
„En tot tot welken prijs?"
„Tot welken prijs?"
„Ja zeker, tot welken prijs," zei rij
klaarblijkelijk gedwongen kalm. „Zij heeft
je die belofte niet voor niets gegeven; ge
hebt haar op jouw beurt iets gegeven of be
loofd. Wat?"
Haar lippen trilden en het kostte haar
moeite om den fijnen waaier van paarle
moer, dien zij in haar hand hield, niet in
stukken te breken. Maar zij was vastbeslo
ten om volmaakt kalm te schijnen, zoodat
bij haar geen oogenblik van jaloezie zou
kunnen verdenken.
„Wat zijt ge dwaas, Irenezei hij met
de hem eigen achtelooze schouderbeweging.
„Dwaas?" herhaalde zij, haar vroede
nog steeds bedwingend, ofschoon haar stem
al begon te trillen. „Dwaas? Ma foil Als
het mijn echtgenoot is, dié..."
„Sst! sst! sstl" zei hij snel, en hij greep
haar met een ruw gebaar bij haar pols
en gaf haar een waarschuwenden druk.
(Wordt vervolgd)#
