STOFGOUD.
RECEPT.
ALLERLEI,
fie, waterkruiken voor de landarbeiders
met maar een heel kleine ruimte voor wa
ter, maar zooveel te meer voor smokkelwa
ren.
Men ziet er verder een menigte van met
scherpe punten en prikkeldraad bezette tui
gen en halsbanden vioor de smokkelhonden,
welke deze op hun nachtelijke strooptoch
ten tegen de vervolgende honden der Fran
sche douanen beschermen moeten. De smok
kelaars voeden hun honden voor het beroep
op door ze op Belgischen bodem steeds inet
verfijnde wreedheid, daarentegen in hun
sluiphoeken aan de andere zijde der grenzen
met' alle mogelijke teederheid te behande
len; zoodra men het dier nu zijn smokkel
waren heeft omgehangen, snelt het vlug
naar de vertrouwde plekjes op Franschen
bodem, waar de welbekende lekkernijen
wachten.
De Fransche douane-beambten weten inte
ressante smokkelverhalen te vertellen. Zoo
kwam eens een gansche begrafenisstoet over
de grens, de rouwkoets met de van kransen
overdekte baar, misdienaren met brandende
kaarsen, de weenende bloedverwanten van
den doode en zelfs de geestelijke in koor
kleed en stola. De douane-beambte koester
de achterdocht, en toen hij, ondanks de
tranenrijke protesten der treurende bloed
verwanten, de opening van de kist gelast-
te, bleek het, dat de dierbare afgestorve
ne'' uit niete anders bestond dan uit hon
derden ponden tabak.
Maar de tijden zijn veranderd. Zeker be
oefent thans de bevolking dier grensgebie
den het smokkelen nog gaarne, maar ae be-
roepssmokkelaars van tegenwoordig zijn
niet meer op een avontuur beluste, waaghal-
rige landlieden, maar eenvoudig inbrekers,
vluchtelingen uit de Fransche strafkoloniën,
ontslagen tuchthuisboeven, elementen, die
voor geen waagstuk terugschrikken, wan
neer hun de mogelijkheid wenkt, zonder
.veel last en arbeid groote geldsommen te
verdienen. Zij zijn slechts werktuigen ten
dienste van duistere figuren, die zich op den
achtergrond houden en over de groote kapi
talen beschikken, welke voor het smokkelen
op groote schaal noódig zijn. De Fransche
tolbeambten zijn over deze smokkelkoningen
nauwkeurig ingelicht, zondeT dat zij in staat
aajn hen wettelijk te vervolgen. Velen fan
hen hebben zich reeds met een groot, ckoor
smokkelen vergaard vermogen in een villa
te Ostende of aan de Riviéra teruggetrok
ken. Deze smokkelaars ,,en gros" bezitten
groote stallen met snelle paarden, om vlie
gensvlug de douanestations voorbij te galop-
peeren, en honderden honden voor eenza
me, nachtelijke strooptochten over de grea-
xen; zij bezitten een voorbeeldig georgani
seerd spionnage-systeem, waarmede zij alle
bewegingen der Fransche douanen nagaan
en zich tegen overrompelingen beveiligen,
en een netwerk van afneem-oorden voor hun
smokkelwaren, hoofdzakelijk in de mijndis-
tricten van Frankrijk, waar Belgische ta-
bak, om haar goedkoopte, veel gevraagd
wordt.
De automobiel heeft een algeheelen om
mekeer in de smokkelmethoden teweegge
bracht. De „petite contrabande" verdwijnt
met de jaren, terwijl „la grande fraude",
afgaande op de douane-statistieken, onrust
barende afmetingen aanneemt. De smokkel
auto dook voor het eerst op een drietal jaren
geleden in de omgeving van Duinkerken en
Valenoienne, den laatsten tijd echter zijn de
„spook-autos", aooals ze in die streken ge
noemd worden, overal langs de grenzen te
zien, in het bijzonder in den rijken en dicht-
bevolkten driehoek, welke door de groote in
dustriesteden Rijssel, Roubaix en Tour-
coing gevormd wordt. De breede, kaars
rechte straten van het district zijn als go-
knipt voor een modernen smokkelaar, die
in zijn houderdpaards-auto zit; met razende
snelheid jakkert zijn wagen in een onbe
waakt oogenblik het douane-station voorbij,
de grenzen over en de sterke vertakking
der wegen op Franschen bodem maakt zijn
vervolging en opsporing uiterst moeilijk.
Verschil in smaak.
In Europa bewondert men witte tanden,
in Japan moeten zij geel, bij de Indianen
rood' zijn.
Een bloeiende gelaatskleur is stellig
benijdenswaardig, maar de vrouwen in
Griekenland maken zich het gezicht blauw
of groen, en de Russinnen vinden richzel-
ven zeer leelijk, als zij nie^ kalkwit zien.
In Perzië is de gebogen heus a'e mooiste,
in Haïti de platte; de moeders zijn daar
dan ook gewoon, de neuzen van de kinde
ren, wanneer zij geboren zijn, zooveel mo
gelijk plat te drukken. In Rusland bewon
dert men de wipneuzen.
De Duitsche houden van slanke gestal
ten, de Turken geven de voorkeur aan
breede. Wij zien liever een ovaal gezicht,
in Turkije prefereert men een rond gelaat.
Bij ons is een hoog voorhoofd een teeken
van groot verstand; in Griekenland wordt
een laag voorhoofd voor zeer mooi ge
houden.
In het beschaafde Europa geeft men de
voorkeur aan blond en zwart haai*; op de
Marianne-eilanden aan wit. De Perzen ha
ten rood haar; de Turken inden het
prachtig.
aen kleine mond evenwel wordt overal
op prijs gesteld.,
De zon ziet de wereld vol warmte en
liohJö. Begin met de zon te zijn en bezie dan
de wereld.
Carmen Sylva.
Rijkdom geeft niet minder verplichting
dan genot aan een mensch met een teeder
geweten.
Mevr. YanWestrheene.
Rij strand met geklopt eiwit.
1 L. melk, 200 gr. rijst, 80 gr. suiker, i
stokjes vanielje, 2 eiwitten, 2^ <LL. bessen
sap, 150 gr. suiker, 3 bladen roode gelatine.
Bereiding: De melk met de vanielje
aan de kook brengen, de gewasschen rijst er
böj voegen en deze in de melk gaar laten
worden. Wanneer de rijst gaar is, 80 gr.
suiker er door roeren, het vanieljestokje pr
uit nemen en alles in een met water om
spoelden rijstrand koud en stij-f laten wor
den.
De eiwitten Stijf kloppen en er dan, onder
voortdurend flink kloppen, telkens wat van
de 150 gr. suiker en een scheutje bessensap
bijvoegen.
Als alle suiker eu bessensap er door ge
klopt zijn en men een luchtige, schuimige
massa heeft gekregen, de in een weinig ko
kend water opgeloste gelatine er door roe
ren.
Wanneer de rijst koud en stijf is, ze op
een grooten schotel storten. De middenruim
te met de gereed gemaakte eiwibmassa vul
len en ook langs den rand rijst den schotel
er me© gamee ren.
Hoe 't reed.
Wij lazen in een der gewestelijk© weekbla
den:
Hannes bad in Nijmegen voor het eerst
van zijn leven de electrische tram zien rij
den. Na den wagen van alle kanten beke
ken te hebben, zei hij tot zijn vrouw, die
ook al haar verstand aan de tram stond te
verkijken:
„Ik kan maar niet begrijpen, hoe ze
zoo'n wagen in beweging brengen?"
„Dat is toch doodeenvoudig, Piet," her
nam zijn vrouw. „Ziet ge dien ïjzerdraad,
die aan dien beugel daar boven vastzit?
Welnu, hieraan staan aan het andere eind
van de Stad een paar menaobsn Ie trekkend-
en hoe harder zij trekken, hoe harder de
tram gaaU...
Wanneer rij tegen den berg opgaan, moé
ten ze nog veel harder trekken, dan gebrui-j
ken ze misschien wel „meulenpeerden..."
Piet gaapt de tram nog met alle verstem}
aan* na al die wijsheid van rijn vrouw, 1
Voor wat, hoortwal
In een ge drukten brief, door den tweede*
secretaris van den Ned. Barbiers- en Kapr
persbond aan de administraties van dag-,
week- en maandbladen in Nederland verzoa<
den,, staat het verzoek om 50 pCt. reductit
op den abonnementsprijs voor de leden rav
dien Bond.
Zouden journalisten in ruil daarvoor ook
voor de helft van den prijs worden gescho
ren?
Misverstand.
DocHter, van haar huwelijksreis vertel
lend: „Wij hebben veel, zeer veel pleizier
gehad, prachtige dingen hebben we gezien,
vooral de heerlijke natuur; maar bijna was
ik verongelukt. Toen ik met Frans den ber^
afreed, werd de ezel plotseling koppig, eu
dreigde in..."
Moeder: „Wat! Op de huwelijksreis al?"
Getroefd.
„Je schijnt om je sigaar meer te geven
dan om mij
Hij „Ja, die gloeit ten minste nog voor
mij1!"
Stijlbloempje.
Eindelijk moest ook Amanda's brotech
hart voor de alles bedwingende macht der
liefde de knie buigen.
Uiteen opstel.
Midden in het park bevindt zich een fon
tein, bestaande uit een kolossalen Bteenen
draak. Deze springt des zomers twintig me
ter hoog..
Tot weerziens!
„Je woonlb hier lief", zei de gaat. ,,'t Is
alleen nog wat open hier."
„O, dat komt, doordat de hoornen nog zoo
jong zijn',' antwoordde de gastheer. „Ik
hoop, dat ze flink groot zullen zijn, als je
wéór eens hier komt."-
Onverwacht.
De juffrouw van de school wil den kin
deren duidelijk maken, wat het woord „op
perhuid" beteekent.
„Nu, Piet, zeg eens: waarmee zijn mijn
gezicht en mijn handen bedekt?"
„Met sproeten!" roepto Piet.
Nietzoo bedoeld.
Dame: „Ik had zoo'n pijn, dokter, dat
mijn eenige wenseh was te sterven."
Dokter: „Dan hebt u zeer verstandig ge
daan, mij te laten roepen,"
Moderne kinderen.
„Kom, houd die flauwiteiten voor je I Ik
weet er al alles van, hoor: St.-Nicolaas, dat
is onze meid.,.. En dat van den ooievaar is
maar fLauwe praat: we stammen van .de
apen afl"
De jonge huisvrouw.
„Heb je een anderen leverancier, vrouw
tje? De ham is niet zoo goed als die wij het
vorig jaar hadden."
„Neen, mannie, maar misschien is zij van
een ander varken."
P rachtigidee.
Landlooper: „Meneer, zou u me vijf gul
den willen geven voor „Verfraaiing van de
gemeente
Villa-bewoner: „Ha... waar gaat het
eigenlijk om?"
Landlooper: „Dan vertrek ik hier van
daan naar de stad."-
