N°.
16012
Vrijdag 3 Mei.
A0. 1912.
t§eze aCcurant wordt dagelijksmet uitzondering
van (Zon- en feestdagen, uitgegeven.
Dit nommer bestaat uit
TWEE Bladen.
Eerste Blad.
ZOMERDIENST.
Onder onze Vroede Vaderen.
FEUILLETON.
Wonderlijke avonturen.
LEIDSCl
PRIJS DEB ADYERTENTIEN:
i6 regels 1.06. Iedere regel meer /"0.17J. ftrootere letters nau
plaats'
■aimte. Heine advertentiën Tan 30 woorden 40 Oenteoontant; elk
tiental woorden meer 10 Oents. - Voor het inoasseeren wordt/0.06 berekend.
PRIJS DEZER COURANT:
Voor Leiden per week 9 Oents; per 3 maanden 1 f l.io.
Bniten Leiden, per looper en waar agenten gevestigd sijn 1.30.
Franco per post 1.65.
Hedenavond worden aan onze lezers bij
fcet MLeidsch Dagblad" de kleine boekjes
-on den met de verschillende dienstrege-
-e-n.
Op karton gedrukte lijsten zijn aan ons
bureel verkrijgbaar tegen 10 Cents.
Er kwam gisteren haast geen eind aan
-t punt, dat aan de behandeling der agen
da voorafgaat: medtedeeling van ingeko-
sfcukken. Wij zullen ze hier niet alle
spreken, maar wij willen verschillenden
ressanten wel raden om in hun verzoek-
riften kortheid en bondigheid! te betrach-
i Er waren stukken bij, zeer uitvoerig.
als men er zoo'n klein dozijn in onb-
iigst heeft te nemen, dan gaat de aardig-
icl er wel een beetje af en wordt de aan-
?ht der leden verslapt. Het verzoek-
hn'ft zelf zij kort en bondig, laat men een
lange toelichting er bdj voegen, daar be
reikt men hetzelfde doel meeDeze komt
bij (Je stukken ïn de Leeskamer, en de
:Eaid?leden hebben al den tijd het weten s-
jffairdige daaruit Tusfcig te overdenken.
In eenige dezer verzoeken werd weder
aanval gedaan op de kas van de ge
teute. De Vereeniging tot bestr. der
brculose vraagt weder bestendiging van
l'de ook vroeger genoten f 1250, maar
Matthesis" heeft een verhooging van het
eds vrij groot subsidie noodig van f 900,
jta de ,,Practische Ambachtsschool' ,yan
[f 1000 Men kan zich echter troosten met de
plachte, dat dit geld goed besteed wordt,
en de behoefte er toe ontstaat, doordien
meerderen den drang tot ontwikke
ling en meer te leeren in zich voelen.
Opmerkelijk was het reeds vroeger in
jtit „Lefdsch Dagblad" vermelde adres van
een aantal ondernemers van publieke ver-
lij kh eden buiten de gemeente, waarin
tij adhaesie betuigen aan andere adressen
cni weder over te gaan tot de invoering
vanzomerfeesten, bedoeld als een nieti
ge naam voor kermis, zeker. Het stuk
*erd bij het reeds aanwezig dossier over
dew zaak ter Leeskamer gedeponeerd. Als
|üe Raadsleden ïn een verloren uurtje daar
ieens zitten, kunnen zij deze adressen be
deeren, en als zij er den lust en den
d toe hebben, straks een voorstel doen
ODi den adressanten ter wille te zijn.
De agenda zelf liep nogal vlot van sta-
wat trouwens te voorzien was.
Do vaststelling der nieuwe verordening
tp de sfcraatpolitie en andere daarmede ver
ban;! houdende verordeningen zouden wellicht
r et zoo spoedig in behouden haven zijn ge-
jbracht, indien de voorbereiding niet zoo
*d en doeltreffend ware geweest. De Com
missie voor de Strafverordeningen, welke
iet ten onrechte door mr. Van der Eist
"r haar omvangrijk werk hulde werd ge
bracht, had, nadat zij de oude verordenin
gen met zorg had verbeterd, de stof had
geschiet en geordend, dit voorloop: g werk
aan de Raadsleden gezondendeze hebben
al don tijd gehad hua «p- en aanmerkingen
te maken en ter kennis van B. en Ws. en
de Commissie vgor de Strafverordeningen
te brengen. Deze Commissie heeft die opmer
kingen overwogen, zoo noodig en nuttig er
gebruik van gemaakt en zoo waron er ten
slotte verordeningen te voorschijn gekomen,
die de goedkeuring van den geheeJon Raad
konden wegdragen en gisteren geen aanlei
ding meer gaven tot uitvoerige discussie.
Een enkele redactie-wijziging, die trouwens
nog al een beetje hoofdbrekens scheen te koe
ten, daar bleef het bij.
De keer Zwier» $eed nog een poging om
ook het Plantsoen 's Zondags vrij te krij
gen voor motor- en rijwielen, maar de Raad
wilde daar niet aan. Zoo heel noodig lijkt
dit ons ook niet toe, nu men den Zceter-
woudschen Singel vrij heeft en de achter
liggende Binnenvestglraoht ook kan gebrui
ken. Op Zondag zijn daar altijd veel wan
delaars en sjpelende kinderen en daarvoor
zijn vocaal voorbijsnellende auto's niet zon
der gevaar en een last ook, vanwege het
stof, dat zij doen opgaan-
Deze verordeningen hebben heel wat ar
beid gevorderd, maar nu is men er ook
voor jaren af en men heeft een geheel van
gemeentelijke wetgeving, waarmee de politie
en justitie, die ze toe te passen heeft, ook
tevreden kan zijn.
De overige punten gaven evenmin tot uit
voerige debatten aanleiding, behalve het af
wijzend praeadvies van B. en Ws. op het
yerzoek van de Leidsohe Bouwondernemers,
om het plaatsen van zink- of beerputten bij
het bouwen of verbouwen van huizen, niet
meer verplichtend te stellen.
Do bouwondernemers hebben daartegen van
mest af geprotesteerd. Voor elke twee per-
ceelen moeten zij ócn zoo'n put plaatsen
en die kost f 100. Dat verzwaart natuur
lijk do exploitatie-rekening.
De heer Botermans deelde mede, dat één
bouwondernemer (was hij hetzelf misschien?)
op deze wijze sinds de invoering in 1905
al voor f 7000 in den grond had „gestopt".
Dit leek een heel groot bedrag, maar dit
cijfer wordt minder be teekenend, als men,
zooals de heer Korevaar deed, het verge
lijkt met het bedrag, dat voor den bouw
gebruikt is. Wat besteed is aan de putten
bedraagt, volgens hem, slechts 0-8 pCti van
het geheele bedrag.
Wanneer nu de zinkputten voldoen aan
'de verwachting, die er van werd gekoes
terd, al. dat zj} de faecaliën, die er van
uit do huizen in gevoerd worden, zoodanig
zouden bewerken, dat alleen de niet schade
lijke vloeibare stoffen in de stadsgrachten
werden gevoerd etn het ander achter blijft,
wat dan af en toe kan word-en verwijderd,
dan is dit zeker niet te duur.
Maar nu beweren adressanten, dat de put
ten niets geven, en dit werd gisteren nog
eens herhaald door de heeren Botermans,
Roem en Pera, die mededeelden, dat er wei
nig of niets in de putten bleef. Na zeven
jaar zat in een bepaalden put nog slechts
een beetje bezinksel. Alles ging dan toch
evengoed het water in.
De Gezondheids-Commissie had er een
rapport over uitgebracht, dat wel niet vol
bewondering over deze. putten was, maar
dat ze dan toch niet wilde missen. Dit
rapport werd danig onderhanden genomen
door mr. Fokker, en ook de heer Pera had.
er allesbehalve lof voor over. Hij noemde
het wat met den, inhoud zeker niets noo
dig had ook n,og „saai" (Onze zetter,
maakte er gisteren, „fraai" van), welke uit
drukking aanleiding gaf, dat de ook wel
een beetje saaie discussie wat opfleurde
vooral toen een der leden van de Gezond
heidscommissie, de heer Van Gruting, daar
over in vuur kwam, en door den heer Pera
weder werd beantwoord.
De heer Korevaar wilde de putten niet
missen, vanwege hun nuttig effeot, dat min
der in hun biologische werking is gelegen
dan wel in hun septietankwerlcing, d.w.z.
dat zij beletten, dat de bodem in en bdj
de woningen door lekkende riolen wordt
verontreinigd. Hij hield dan ook vol, d^t
riolen nooit de zinkputten kunnen vervangen.
Over de uitdrukking, dat de Leidsohe .rio
len gewoonlijk niet zoo bijzonder goed zijn,
door de Gezondheids-Commissie geopperd,
moest de heer Korevaar nog al iets van. den
heer Fokker hooren. Daar was toch het
gemeentelijk bouwtoezicht voor, om er op
toe te zien, dat <die riolen goed gemaakt
weiden. De heer Korevaar zeide, dat door
verzakkingen in den bodem men nooit vol
komen zeker is, dat een riool waterdicht
blijft.
De heer Vergouwen zag ook niet veel heil
in deze putten, maar wij zouden, zoolang
Ged. Staten op hetzelfde standpunt blijven
staan, ze took niet kwijt raken, hoewel de
heer Pera er nog niet zoo zeker van was,
dat de tegenwoordige hoofdingenieur der
Pirovincie er zoo zou over denken als zijn
voorganger.
De heer Sijtsma beroemde er zioh op,
dat hij in 1905, toen de heer Korevaar om
trent de werking1 der putten nog zeer op
timistisch was, er al sceptisch tegenover
stond en tegen de invoering had gewaar
schuwd.
Een voorstel van de hoeren Fokker os.,
om vrijstellingen te kunnen verleenen in som
mige gevallen, wat door den heer Fischer
als in de praotijk van geen waarde werd
gekarakteriseerd, verkreeg' slechts zes stem
men, en het voorstel van den heer Roem,
om de gemeente de kosten te laten betalen
van de beerputten, werd niet voldoende ge
steund, Daar wilden de heeren blijkbaar
niet aan.
De Voorzitter, die al de discussiën rus
tig over zich heen had laten gaan, wees
ten slotte nog op een schrijven van den
inspecteur der Volksgezondheid, jkr. De
GTaeff, belast met do handhaving der bepa
lingen betrekkelijk de volkshuisvesting, die
zich ook niet zou kunnen vereenigen met een
ter-zijde-stelling van de zinkputten voor
men een betere rioleering had. In dat op
zicht blijven wij diligent, zeide ten slotte
de heer Korevaar, maar zoolang die betere
rioleering er niet is, willen we de beerput
ten niet missen.
De Raad, die maar zes stemmen gaf aan
het voorstel-Fokker os., ging ten slotte zon
der hoofdelijke stemming met het afwijzend
piaeadvies mee.
De voorstellen tot verhooging der salari-
eering van de hoofdcommiezen ter Secre
tarie en het verheffen van een twecal amb
tenaren tot dien titel, waaruit natuurlijk
voer dezen ook een verbetering van wedde
voortvloeit, gaf den heer Sijtsma aanleiding
te vragen of men nu straks nog niet meer
ambtenaren tot hoofdcommies moest bevor
deren, als men enkele personen, die piksfc een
speeialen tak van dienst belast zijn, daar
toe verheft. De inspecteur van politie, in
het bijzonder belast met de justitueele za
ken, die ook vele dienstjaren telt, zou dan
toch ook een boogaren titel moeten hebben.
De Voorzitter erkende deze bezwaren niet-
Dat oen dier ambtenaren toevallig met een
anderen hoofdcominies in een afdeeling werkt,
is een gevolg van de localiteit De heer
Sijtsma hoopte dan maar, dat zijn opmerkin
gen geen aanleiding zouden geven tot ver
bouwing van hot Stadhuis. De heeren lach
ten eens, maar dat er wel oens meerdere
localiteiten zouden moeten komen, durfde
de Voorzitter niet ontkennen-
De overeenkomst met do gemeente Alke
made voor de levering van electriciteit in
die gemeente ontmoette natuurlijk geen be
zwaar. De Raad begrijpt wel, dat Leiden
daar nooit minder van wordt, al zullen ook
de buitengemeenten wel nergeps zoo goed
terecht kunnen, doch bij het voorstel tot
beschikbaarstelling van f4500 voor de ver
nieuwing van de stoomketels vcor de cen
trale verwarming der Stads zaal had een
korte gedachtenwisseling plaats tusschen de
meerderheid van de Commissie van Finan
ciën en den Voorzitter. B. en Ws. willen
deze gelden verdoelen over drie jaar en
de bperen Vergouwen en Bosch over vijf
jaar. Het geldt liier een buitengewoon on
derhoud, zoo redeneeren deze hoeren. Dit
bedrag mag men gerust over vijf jaren ver
doelen. In theorie volkomen waar, zeide de
Voorzitter, «en men past dit ook toe op
groote "bedragen, maar zulke kleine buiten
gewone uitgaven komen in een groote
gemeente als Leiden elk jaar wol voor en
daarom zou liet veel rationeeler zijn, wan
neer deze uit de gewone middel on werden
bestroden. Het zou heel wat administratie
voorkomen en betalen moet men het toch.
B. en Ws. willen dien weg op, maar dit
gaat niet ineens en daarom willen zij deze
uitgaven slechts over drie jaren omslaaa.
Het derde lid der Commissie van Finan
ciën, 'de heer Reimeringer schaarde zich in
dezen aan de zijde van B. en Ws. en wij
moeten erkennen, dat wij ook niet voor de
redencering van den Voorzitter voe
len. Of men elk jaar voor verschillende
zaken een zeker bedrag uitgeeft of ineens
het drie- of vijfdubbele, komt op hetzelfde
heer. Alleen het laatste ïs gemakkelijk or on
geeft geen administraticven rompslomp.
Bij de [rondvraag kwam de heer Van Gru
ting een klacht overbrengen van een be
woner van de Turfmarkt met betrekking
tot het plaatsen van een urinoir aldaar,
waarover echter in de vorige vergadering
reeds een adres was ingekomen, dat in han
den van B. en Ws. was gesteld ter afdoe
ning, zoodat mon er nu moeilijk nog op
terug kan komen-
De heer Vergouwen kwam nog eens weer
klagen over de herrie, die er hij openbare
muziekuitvoeringen op de Korenbeurs in de
omgeving wordt gemaakt- Sommig3 wonin
gen worden letterlijk geblokkeerd, beweerde
hij. Hij scheen niets liover te willen dan
dat deze volksconcerten werden verplaatst.
Den Voorzitter leek de Korenbeurs daar
voor echter de aangewezen plaats, zoo mid
den in de stad en vooral, als zij is geïl
lumineerd schilderachtig gelegen. En daarin
heeft bij volkomen gelijk. Wil men aan
de stad bij avond een feestelijk karakter ge
ven, (d'an kan men muziek op de verlichte
Korenbeurs niet missen-
De bewoners, die er toch ook het zoete
van genieten, moeten zich dan ook maar een.
paar uurtjes het zure er van getroosten-
Afschaffing gaat in ieder g;val niet. Wel
licht dat een derde en vierde concert op
de Haven en aan hot eind der Jan-van-
Houtkade, die toch ook zullen trekken, het
ofc minder vol en daal"door minder lastig
zullen maken. Het was eens to pro boeren I
Eindelijk alweer een aandrang van den
heer Fokker, om toch eenmaal met de be
loofde verordening, regelende de rechtspo
sitie der ambtenaren, te komen, die al zoo
lang op zich laat wachten. Dit oponthoud
werd aan alles en allerlei toegeschreven,
maar do ware reden vernamen wij nu. Och,
zeide de Voorzitter, de ambtenaren voelen
voor deze regeling niet veel; zij hebben lio
ver een salarisregeling (wat nog al duide
lijk is), hoewel wij meenen, dat er toch'
ook nog al oens een adres van ambtenaren
ten gunste dezer regeling is ingekomen. En
dan moeten do hoeren niet vergeten, dat B.
en Ws. het druk hebben en liefst die zaken
't eerst doen, welke 't meest urgent zijn en
het meest begeerd worden. Maar alle wet
houders hadden nu de regeling in studio
genomen; zij zou nu zoo spovlig mogelijk
komen. Vermoedelijk zal het echter nog wol
najaar worden. Straks komt do zomer en
de lust tot vaoantiehouden en dan doet men
alleen de loopende zaken af.
Leiden, 3
Gisteravond hield prof. dr. H. V.
Groene-wegen, hoogleeraar alhier, voor een
vrij talrijk gehoor in de Remonstrantsche
kerk een lezing over „Kunst en Gods
dienst" welke lezing uitmunt je in schoon
heid van vorm en rijkdom van inhoud. Zij
werd door de aanwezigen met groote aan
dacht gevolgd.
Voor de Studentenveroeniging voor
Sociale Lezingen hield prof. mr. M. W. F.
Treub gisteravond, in het Kkin-Auditoruim
der Academie alhier een lezing over Coö
peratie. Hoewel het woord nieuw is, is de
toepassing er van, het samenwerken van
individuen tot bereiking van een eoono-
msch doel, zoo oud als de economie zelf. In
het laatst der 18de eeuw moest liet stelsel
echter wijken voor het individualisme, ge
boren uit een destijds begrijpelijken en te
waardeeren vrijheidsdwang, waarop men
later moest terugkómen. Spr. schetste ver
der de eigenlijke coöperatie, wier bakermat
in Engeland Rockdale moet worden
gezocht, en ging er de verschillende vormen
van na: de productie-, de verbruiks- en de
crodietooöperatie.
De eerste vorm heeft volgens hem geen
levensvatbaarheid, doordat heb verlangen
om vermeerdering van leden daarbij niet
spreekt; eer het tegendeel, wat bij de an
dere vormen wel het geval ïs. Anders wordt
het wanneer de verschillende gebruikcoöpe-
raties voor haar benoodigdbeden een fa
briek oprichten, zooals in Engeland het
geval dikwijls is.
Spr. stelde de neutrale coöperaties, zoo
als ïn Engeland, tegenover die der partij-
coöperaties in België en gaf aan de eerste
de voorkeur.
Na de lezing werden door verschillende
personen opmerkingen gemaakt en vragen
gedaan, die door den spreker werden be
antwoord.
Gisteren werd in een daartoe belegde
vergadering, een Leidsohe Studenten-
i.Een schoolvriendin, die met haar fami-
re gebroken heeft, om met een soort werk
en te trouwen. Bij den dood van haar
heb ik mij over haar en haar zoon onfc-
lernid en hun gemeubileerde vertrekken in
I bruikleen gegeven in dit huis."
En zij voegde er verlegen bij
»Zij bewijst mij eenige diensten. Zij is
|*®er handig met handwerkjes."
iDp welke verdieping woont zij?"
i>Op de onze, niet ver weg trouwens...
i®an bet einde van deze gang... En nu ik er
J ver denk... 't venster vaji haar keuken..."
i.Komt öp dit binnenplaatsje uit, niet
waar?"
>.Ja, vlak tegenover het onze."
^en kort zwijgen volgde öp deze verkla^
Png.
Vervolgens verzocht VaJorbe, dat men
e^. bij Henriëtte zon brengen.
VIL Von<^en baar bezig met naaien, ter-
J]1 haar zoon Raoul, een knaap van zes
v f6Ven Ja^r» na&st haar zat te lezen. Vrij
ep aasd bij het zien van de armoedige
^vertrekken", die men voor haar had ge-
en die in het geheel bestonden uit
kamer zonder schoorsteen en een uit-
uw, die als keuken diende, nam de com-
Va'^sa_r,ls baaT in verhoor. Zij scheen geheel
diobS reeb> toen zij van den gepleegden
zelfV ^°°rc)e- Hen avond te voren had zij
het b av*n bij het kleeden geholpen en
a ssnoer rond haar hals bevestigd.
„Hemel!" riep zij, „hoe is dat mogelijk
„En hebt ge geen enkel vermoeden?
Niet het minste argwaan? Het is toch moge
lijk, dat de dader door uw kamer is ge
gaan."
Zij lachte hartelijk, zonder er zelfs aan
te denken, dat men vermoedens tegen haar
kon hebben.
„Maar ik heb mijn kamer niet verlaten!
Ik ga nooit uit. En hebt u dat niet gezien?"
Zij deed het venster van den uitbouw
open.
„Kijk, het is wel drie meter van hier
tot de overzijde."
„Wie heeft u gezegd, dat wij onderstel
len, dat de diefstal langs dien weg ge
pleegd is?"
„Wel, het halssnoer was toch in het
kabinet?"
„Hoe weet u dat?"
„Och, ik heb altijd geweten, dat men het
er 's nachts wegborg. Er is in mijn tegen
woordigheid over gesp-roken."
Haar gelaat, jong nog, maar door het
verdriet gerimpeld, drukte zachtaardigheid
en berusting uit. Maar te midden van het
stilzwijgen kwam er eensklaps een trek van
angst op, alsof een gevaar haar bedreigde.
Zij trok haar zoon naar zich toe. Het kind
greep haar hand en kuste haar teeder.
„Ik onderstel niet," zeide De Dreux tot
den commissaris, toen zij alleen waren, „ik
onderstel niet, dat gij haar verdenkt? Ik
sta voor haar in. Zij is de eerlijkheid in
persoon."
„Ik ben geheel en al van dezelfde mee
ning," verzekerde Valorbe. „Hoogstens heb
ik gedacht aan onbewuste medeplichtigheid.
Maar ik erken, dat ik deze gedachte moet
opgeven, te meer, wijl zij geenszins het
vraagstuk oplost, waarop wij stuiten."
De commissaris zette dit onderzoek niet
verder voort, dat dó rechter van instructie
ter hand nam en in den loop der volgende
dagen aanvulde. Men nam de dienstboden
in verhoor, keek den grendel na, nam proe
ven met de sluiting en de opening van het
kabinet, onderzocht het binnenplaatsje van
boven naar beneden. Alles was vruchte
loos. De grendel was ongeschonden. Het
venster kon van buiten af niet. geopend
en niet gesloten worden.
In het bijzonder hield het onderzoek Hen-
ïïëtte in het oog, want telkens kwam men
weer in die richting terug. Men speurde
nauwkeurig haar leven na en toen bleek,
dat zij gedurende drie jaar slechts viermaal
ihet huis verlaten had en die vier keeren
voor boodschappen, die men kon controlee
ren. In werkelijkheid diende zij als kame
nier en naaister aan de Gravin, die zich be
haren opzichte buitengewoon streng toon
de, volgens de verklaring van alle dienst
boden.
Trouwens," zeide de rechter van instruc
tie, die, na verloop van een week, tot de
zelfde conclusies was gekomen als de com
missaris, „trouwens, gesteld aJ, dat wij den
dader kenden, en wij zijn nog zoover
niet dan zouden wij nog niets weten met
betrekking tot de wijze, waarop de diefstal
is gepleegd. Wij zitten links en rechts tus
schen twee hinderpalen: een deur en een
venster, die beide gesloten waren. Het is
een dubbel raadselHoe is men binnen kun
nen komen, en hoe, wat nog veel moeilijker
was, heeft men kunnen ontsnappen, terwijl
men achter zich liet een gegrendelde deur
en een gesloten venster
Na vier maanden van nasporing en was
de geheime gedachte van den dochter deze:
mijnheer en mevrouw De Dreux, gedron
gen door behoefte aan geld, een behoefte,
die inderdaad aanzienlijk was, hadden „het
halssnoer van de koningin" verkocht. Hij
gaf de zaak op.
De diefstal van het kostbare kleinood
bracht het echtpaar De DreuxSoubise
een klap toe, waarvan zij lang het teeken
bewaarden. Daar hun krediet niet meer
werd gesteund door de soort reserve, die
zulk een schat vormde, hadden zij het hoofd
te bieden aan veeleischende sohuldeischers
en geldschieters. Zij moesten zich bekrim
pen, leenen, hypotheek nemen. Kortom:
het zou hun ondergang zijn geweest, als
twee groote erfenissen van verre bloedver
wanten hen niet hadden gered.
Zij leden ook in hun hoogmoed, alsof zaj
een kwartier uit hun schild verloren had
den. En, zonderling, haar oude schoolvrien
din koös de Gravin .zich tot zondenbok. Zij
koesterde jegens haar een waren wrok en
beschuldigde haar openlijk Men verjoeg
haar eerst naar de dienstbodenverdieping;
daarna ontzei men haar het huis.
En het leven vervloog zonder opmerke
lijke voorvallen. De Gravin en de Graaf
waren veel op reis.
Een enkel feit moet uit den loop van dit
tijdperk vermeld worden. Eenige maanden
na het heengaan van Henriëtte ontving de
Gravin van haar een brief, die haar met
verbazing vervulde. Hij luidde:
Mevrouw.
Ik weet niet hoe ik U danken moet. Want
U is het immers, nietwaar, die mij dat ge-
tonden hebt? Het kan niemand anders zijn
dan U. Niemand anders kent mijn woon
plaats in het dorpje. Als ik mij vergis,
neem het mij dan niet kwalijk en aanvaard
althans de betuiging van mijn erkentelijk
heid voor Uw goedheid in het verleden.
Wat bedoelde zij? De goedheid van het
heden en in het verleden van de Gravin
jegens haar was terug te brengen tot zeer
veel onrechtvaardigheden. Wat hadden
die dankbetuigingen te beteelcenen?
Toen haar verzocht werd zfch nader te
verklaren, antwoordde Henriëtte, dat zij
over de post, in een niet aangeteekendo
ongefrankeerde enveloppe, twee bankbiljet
ten van duizend fanes had ontvangen. De
enveloppe, die zij bij haar antwoord in
sloot, was afgestempeld te Parijs en be
vatte alleen haar adres, met een merkbaar
verdraaide hand geschreven.
Waar kwamen die twee duizend francs
vandaan? Wie had ze gezonden? En waar
om had men ze gezonden? Dé justitie stelde
een onderzoek in. Maar welk spoor kon
men volgen in zooveel duisternis?
En hetzelfde gebeurde twaalf maanden
later. En een derde maal, en een vierde
maal, en ieder jaar gedurende zes jaren,
met dit verschil, dat de vijfde en de zesde
maal het bedrag werd verdubbeld, waar
door Henriëtte, die plotseling ziek was ge
worden, in staat werd gesteld, zich naar
behoor en te laten verplegen.
(Wordt vervolgd.)