De ramp van de „Titanic.''
Het verhoop
idoor de Senaats-Commissie duurt voort.
Gisteren is o. a. voor geweest de getuige
OP i t m a n, de derde officier. Hij verklaar
de dat de „Titanic" proefgestoomd had en
dat, zooals bij alle booten der White Star,
deze proeven slechts bestaan hadden in
het stoomen in cirkels en verdere evoluties.
Oefeningen met reddingsbooten hadden te
[Southampton plaats: er werden twee boo-
jten in zee gelaten en vervolgens werd rond
de haven gezeild; 8 man gingen in elke
boot, zoodat er slechts 16 menschen aan de
oefening deelgenomen hadden. Brand-
bluschoefeningen waren in het geheel niet
gehouden.
In den avond van de Tamp was de ge
tuige van 6 tot 8 op de bmg; noch van
den kapitein, noch van den tweeden offi
cier vernam hij iets over ijsbergen. Zondag
avond liep het schip 21 knoop, terwijl men
VA knoopen verwacht had. Men trachtte die
24 knoopen niet te halen, daar er geen
kolen genoeg voor aan boord waren. Zon
dagnacht merkte de tweede officier op, dat
het schip in de buurt der ijsbergen zou we
zen als hij op wacht kwam. De getuige ver
liet om 11.50 Zondagnacht zijn kajuit, juist
'na de aanvaring. Hij wandelde enkele mi
nuten op het dek, kleedde zich toen lang
zaam aan, daar het tijd werd voor zijn
wacht. Toen vernam hij van den vierden
officier dat men op een ijsberg gestooten
was. Hij ging weer aan dek en ontmoette
mi*. Ismay, die hem toeriep: „Rep je, er is
geen tijd te verliezen»"
Mr. Ismay zeide den getuige, de vrouwen
ten kinderen in de booten te brenge-D en
hielp hem daarbij. Getuige riep om meer
{vrouwen, doch er kwamen er geen meer.
Officier Mui'deck gelastte hem in de boot
!be stappen en naar de achtergaanderij te
roeien. In zijn boot waren vijf matrozen en
40 passagiers. Lïchtenhadzijnboot
Biet, ofschoon de Board of Trade deze
voorschrijft. De vrouwen betoonden zich
'erg flink, allen roeiden mede om warm te
blijven. Bij het zinken van de „Titanic"
hoorde getuige vier explosies: hij' dacht dat
het de schotten warendeze schotten zijn
dus eerst na het zinken bezweken. De
stoomketels zijn zeker niet gesprongen.
Toen de „Titanio" gezonken was, hoorde
hij op enkele honderden meters afstand
hulpgeroep. De getuige zegt dat het de pas
sagiers waren die zich verzetten tegen de
redding. Zoo bleef de (boot doelloos rond
drijven terwijl een uur lang hetgejam-
mer uit.zee bleef opstijgen. Zijn
reddingboot, waarin nog plaats voor
SïOmenschenwas, ging echter niet red
den.
Terwijl de reddingsboot in zee, was heeft
getuige aan den horizon een wit licht ge
zien, zij zijn ei' niet op afgegaan, daar het
een der andere reddingsbooten of een ster
wezen kon. Morse-signalen werden van, de
vTitanic" niet gegeven, wel heeft getuige
32 vuurpijlen zien afschieten. Getuige heeft
niets geweten van een schip, dat in de na
bijheid geweest zou -zijn.
Was de „Titanio" recht vooruit op den
Sjsbei'g geloopen dan was hij nooit
gezonken.
Mr. Ismay heeft getuige het laatst ge-
aien op het schip, toen zijn reddingsboot
ïertrok. Onder de gunstigste omstandighe
den hadden slechts 1200 menschen gered
kunnen worden.
Op een vraag van een der commissieleden
zeide getuige dat in de officierskajuit geen
bericht over de ijsbergen aangeplakt was.
Do aangegeven positie van den ijsberg, die
in een Maroonitelegram door „zeker schip"
medegedeeld was, lag op eenigen afstand
van den koers van de „Titanic",
Denkt u dat, indien de „Titanic" zoek
lichten gehad had, deze de ijsbergen zouden
ontdekt hebben? Ik geloof, dat dit best
mogelijk is.
Was er brand in een kolen bergruimte der
„Titanic" bij het vertrek uit Southampton?
Daar heb ik nooit van gehoord.
Weet gij waarom de vaart niet vermin
derd werd, toen het bericht der ijsbergen
kwam? Neen, ofschoon het de gewoonte
is de vaart te verminderen.
Werden de stoomfluiten gebruikt om te
trachten de ijsbergen te ontdekken door
de-echo? Neen, en ik zou in zoo'n proef
ook geen vertrouwen gesteld hebben.
Een merkwaardige bekentenis deed F le ot,
de matroos, die op den uitkijk zat. Hij had
geenverrekijker. Ziehier een gedeel
te uit het verhoor.
Had gij verrekijkers? N?en- Is het
niet de gewoonte, dat de uitkijk een verre
kijker heeft? Jawel, doch op de „Titanic"
kregen wij er geen. Wij vroegen er om te
Southampton, doch men zeide ons, dat er
voor ons geen waren. Gij had dus verre
kijkers verwacht? Ja, want wij hadden er
van Belfast tot Southampton. Wat is er ge
worden van die kijkers Dat weet ik niet
Zoudt gij met een kijker de ijsberg eerder
gezien hebben? Ja, een beetje Vroeger. -
Hoeveel vroeger Genoeg om uit den weg te
komen. Waatrt gij en de man in het
kraaiennest teleurgesteld, dat gij geen kij
kers had? Ja. Hadden de officieren op
de brug kijkers Ja-
Majoor Peuchon, uit Toronto, waa de
eerste passagier die getuigde. Hij
ging op verzoek van den 2den-of fieri er in
een reddingboot, omdat er niet genoeg be
manning was. Als zeiler kon hij helpen.
Getuige was verbaasd, dat de matrozen niet
op hun post hij de reddingbeoten waren. Toen
hij op dek kwam zag hij een honderd stokers
bovenkomen. Eon officier dreef ze als scha
pen weg. Zijn boot was ook nie$ vol. De
getrouwde vrouwen er in wilden terug om
nog meer menschen te redden, de kwartier
meester weigerde cn gelastte weg te roeien:
ons leven tegen het hunne, zei liij. Dat
er niet genoeg vrouwen bij de hand waren
om de booten te vullen schreef getuige toe
aan het niet alarmeeren.
Mevrouw As tor vertelt in de „New-York
Herald" haar ervaringen-
Kolonel Astor, werd wakker ten gevolge
van de schok der aanvaring. Hij zeide haar,
dat er blijkbaar iets niet in orde was en
gaf haar den raad zich te kleeden- Maar hij
verzekerde haar ook da.t de „Titanic" niet
kon zinken. Toen ging hij naar het dek, maar
weldra keerde hij zeer ernstig terug en
deelde mede, dat het schip op ©en ijsberg
was gestooten.
Mevr. Astor kleedde zich haastig aan, en
stak eenige juweelen bij zich. Toen ging ze
met haar man naar het dek, waar zij even
als de andere daar aanwezigen reddings
gordels omdeden. Kolonel Astor merkte op
dat zijn vrouw slechts zeer luchtig gekleed
was, daarom liet hij uit haar hut warmere
kleeding komen, en hij hielp haar deze
aantrekken. Daarop sloeg hij nog een bon
ten mantel om haar heen-
Ik ging in de op een na laatste boot, zoo
vertelde mevr. Astor verdei'. „Kolonel
Astor zeido tot me: „De zee is kalm. Er is
geen gevaar. Ge .zyi in goede handen. Ik
zal je weldra weer ontmoeten."
Toen omhelsde hij me hartelijk en zag
glimlachend toe, dat de boot werd neerge
laten. Ik zag dat het schip toen wij weg-
roeiden, overzij ging liggen en kon ook mijn
hondje, dat over het dek heen en weer
rende, nog onderscheiden.
Weldra echter zonk de „Titanio". .Wij
dreven zeven uren rond. Ik was zeer koud
en ijskoud water drong ih de boot tot aan
de knieën, toen We door de „Carpathia"
werden opgenomen.
Lowe, de vijfde officier van de „Tita
nic", heeft verklaard, dat zijn reddingboot
zoo zwaar belast geweest is, dat het opne
men van nog meer menschen haar in het
hoogste gevaar gebracht zou hebben^Hij had
daarom, toen zij gestreken werd en eenige
Jtalianen aanstalten maakten om in d?. boot
te springen, de revolver getrokken en drie
maal over de hoofden heen geschoten- Lowe
vertelde, hoe hij de inzittenden van zijn
boot later over vier andere verdeeld had om
naar het toonecl van de ramp terug te kun
nen varen. Daarmede had hij echter meer
dan een uur gewacht, daar hij anders mid
den tusschen de in het water op ontzettende
wijze om hun leven vechtenden gekomen en
zeker in de diepte getrokken zou zijn- Eerst
nadat het aandoenlijke jammer- en hulpge
schreeuw wat verminderd was, roeide hij
er heen en kwam nog juist bijtijds om 20
mannen en 1 vrouw uit een zinkende, op
vouwbare boot te redden- Ook had hij 4
verdrinkenden uit het water getrokken- -
Bovendien heeft deze officier toegegeven,
dat Zondagmorgen in de kaart enk amer een
bekendmaking was opgehangen, waarop de
aanwezigheid van drijfijs aangegeven was
met vermelding* van lengte en breedte-
Lowe getuigde voorts, dat hij Ismay,
dien hij niet kende, ruw had toegesproken,
omdat deze zich onbevoegd mot het uitzetten
van de booten had bemoeid. Lowe schreef
de woorden die hij bdj die gelegenheid had
gebezigd, op. Zij werden niet voorgelezen.
Protesten.
"Volgens de telegrammen uit New-York lokt
de wijze, waarop de commissie uit den Se
naat het onderzoek van de schipbreuk van
de „Titanic" leidt, in Amerika steeds meer
critiek uit. Smith, den president van de com
missie, wordt verweten, dat hij den getuigen
vaak dwaze vragen stelt, waardoor zijn on
kunde aan het licht komt. Zoo vroeg hij aan
Lowe, den 5den officier: waaruit bestaat een
ijsberg? Deze antwoordde leuk: IJs. Lowe
moest meer vragen van dien aard beant
woorden, bijvoorbeeld: Waar komen de ijs
bergen vandaan? Was het 48 gr. Fahrenheit
boven of onder nul? Toen de president aan
Lowe vroeg, of hij op den avond van d«'
schipbreuk geborreld had, verloor deze ein
delijk zijn geduld, en ontkende verontwaar
digd.
De wijze, waarop de president het onder
zoek leidde, veroorzaakte zelfs verzet bij de
leden van de commissie zelf, waarvan eenige
bij wijze van protest heengingen. De presi
dent verklaarde niettemin met kracht, dat
het loopende onderzoek rustig zal doorgaan.
De heeren Bruce Ismay en Franklin heb
ben na hun verhoor voor de Senaats-coTi-
missie het verzoek gedaan naar New-York te
mogen terugkeeren. Dit verlof is eohter ge
weigerd. Waarschijnlijk zal de heer Ismay
nog aan een nader verhoor worden onder
worpen. Besloten is geen passagiers meer
te hooren, voordat alle Britsche getuigen
voor zijn geweest.
Het geheimzinnige s ohi p.
Het is nog steeds niet uitgemaakt, welk
schip op het oogenblik van het vergaan van
de „Titanic" zich op slechts vijf mijlen van
de plaats van de ramp bevond. Wel staat
het vast, dat twee andere schepen zoo dicht
in de nabijheid waren geweest, dat zij alle
passagiers hadden kunnen redden, als de
kapiteins slechts eenig vermoeden hadden
gehad van het ijselijke drama, dat zich op
zoo betrekkelijk korten afstand afspeelde.
Kapitein Lord van het Leyland-s to om-
schip Californian", heeft bij zijn aankomst
te Boston verklaard, dat hij in den noodlot-
tigen nacht op ruim 17 mijl afstand van db
„Titanic" was geweest, maar wegens gevaar
van ijsbergen de machines had stop gezet.
De draadlooze telegraphic werkte dus na
tuurlijk ook niet.
Ook da vrachtstoomboot „Lena" van Fo-
wey, was vrij dicht in de nabijheid geweevt.
Dit schip had echter geen electrisehe in
stallatie aan boor.» en vernam het gebeurde
eerst bij aankomst te Portland in Maine.
Kapitein Moore van de „Mount Temple"
der Canadian Pacific Maatschappij, heeft
verklaard, dat hij op de signalen van de
„Titanic" onmiddellijk haar te hulp was
gesneld. Te 4 uur 3 min. was hij vrij dicht
bij, hij was toen echter, daar de zee rondom
het schip met reusachtige ijsbergen als be
zaaid was, genoodzaakt geweest tot het aan
breken van den dag te blijven liggen.
De voorzitter van de oommissie heeft dra-
deloos geseind dat de „Meunt-Temple" zich
op 5 mijlen van de „Titanio" bevond, toen
deze zonk. De Oanadeesche eerste minister
heeft voorgesteld om een buitengewoon
commissaris van de commissie uit den Se
naat te zenden, om den kapitein van de
Mount-Temple" te verhoeren, zoo dra dez©
in St.-Johns ïs aangekoen.
Het stoomschip „Oampanello" van de
Uranium Steamship Coy., gisteren uit New-
York aan gekomen, heeft op deee reis het
noodsignaal van de „Titanic" gehoord,
maar is er niet mede in verbinding geweest.
Wel heeft de „Campanello", die toen een
dagreis van de „Titanio" verwijderd was,
verbinding gehad met de „Carpathia" en
desgevraagd van dat schip vernomen, dat
niet alle opvarenden van de „Titanic" ge
red waren.
Men heeft gegist, dat het geheimzinnige
schip, waarvan vele de lichten hebben ge
zien, de. „Heilig Olav," het schip van de
Decnsche transatlantische lijn was, maar
het bestuur te Kopenhagen heeft reeds be>-
kend gemaakt, dat de „Heilig Olav" zich
ten minste op 350 zeemijlen ten Westen
van de „Titanic" moet hebben bevonden.
Yoor de Senaatscommissie werd den offi
cier Pitman, van de „Titanio", naar de
„Heilig Olav" gevraagd Hij had nooit van
het schip gehoerd.
De redding.
De „Mackay Bennett" bericht, dat zij
250 lijken van opvarenden van de „Titanic"
heeft opgevischt en ze mee naar Halifax
brengt. De kapitein is van meening, dat het
me erende el der lijken nooit aan de opper
vlakte van het water zal komen.
rais - eth
rest a
mer - cy
ward 1
me',
stone",
given
fly;
hall be
I'd be
on iqe
shall be
Near
Near
Near
Near
er
my
God
to Thee,
er
my
God,
to Thee,
er
my
God
to Thee,
er,
my
God,
to Thee,
ermy God
Near - er, my God,
Near er, my God,
to Thee,
to Thee
to Thee,
to Thee
Near - er to
Near er to
Near er to
Near - er to
Thee J
Theel
Theel
Theel
Schoon op mijn pelgrimspad
De zon verdwijn',
Rustplaats voor 't moede hoofd
Een steen moog' zijn,
In U verheug ik mij;
Breng mij U nadorbij,
Nader, mijn God, bij U,
U paderbij J
Near er, my God, to Thee, Near er to Thee!
Still all my song 6hallbe Near - er, my God, tdbThee,
Zoo voert mij ied're tred
Nader hij huis,
Al wat Gij mij bereidt,
Voorspoed of knus.
Eng'len, zij nnoden mij
U nader, naderbij.
Nader, mijn God, bjj U,
U naderbij
Dan, als. de morgen daagt,
Wekt mij Uw mond;
Uw vriend'Iijk aangezicht
Vreugde verkondt!
Ja, ied're nacht brengt mij
U nader, naderbij.
Nader, mijn God, bij U,
U naderbij 1
Onder de herkende lijken moet dat van
William Stead zijn.
De passagiers van het stoomschip „Bre
men" hebben bij aankomst te New-York
verklaard, dat «ij zoo dicht aan de lijken
van de „Titanic" voorbij waren gekomen,
dat zij ze hadden kunnen onderscheiden.
Zoo hadden zij het lijk van een vrouw ge
zien met in iederen arm een kind, ook een
echtpaar dat elkaar omstrengeld hield. Drie
personen hielden nog een dekstoel vast.
Allen hadden reddingsgordeLs om en overal
op zee- zag men deze laatst© drijven. Ook
had men een omgeslagen reddingboot en
wrakstukken gezien. Dat was den 20sten
ApTil geweest.
Het aantal vrouwen en kinderen dat met
de „Titanic" omgekomen is bedraagt 156.
Een muziekuitvoering.
Duizenden waren gisteravond op heb
Rembrandtplein te Amsterdam samenge
stroomd om te luisteren naar het zang- en
muziekkorps van het Heilsleger. De politie
had groote moeite de menigte in bedwang
te houden die den ingang van het park be
stormden en toegang wilden. Nu en dan
was de politie genoodzaakt met den stok
slagen uit te deelen. Qm precies acht uren
viel het koor in met het Engelsche volkslied
waarna het Nearer my God to Thee ten
gehoore werd gebracht. Heb lied klonk
krachtig, doch niet krachtig genoeg om bo
ven het rumoer van de duizenden gehoord
te worden.
Ten slotte werd het „Wien Neêrïandsetö
Bloed" gespeeld. De vlaggen die medege
voerd werden, waren halfstok. Voor alle
ramen van de omliggende Testaurants en
woonhuizen stonden belangstellenden die
met veel aandacht luisterden.
De „O 1 y m p i o".
De „Olympic" lag vanochtend nog voor
Spithead geankerd. De bestuurders van do
White-Star-lijn noemen het wegloopen «>au
de stokers onredelijk. Zij ontkennen, dat de
passagiers niet willen vertrekken met een
onvoltallige en dus onbevoegde bemanning...
Wel schijnt het waar, dat vele manschappen
het voorbeeld der stokers willen volgen. Het
matrozenverbond te Southampton wil hun
daarin geen raad geven, maar is bereid ben
te steunen, als zij staken, ook door onder*
kruipers te weren.
V eiligheid.
Van de zijde der Marconi's Draadlooze
Telegraaf-maatschappij schrijft men over <ie
krachtbron van de draadlooze telegrafie op
de schepen, dat alle onder Neder-,
s c h e vlag varende schepen, welke voor-i
zien zijn van Mareom-instaliaties voor draad
looze telegrafie, een accumulatorenbatterij
aan boord hebben, met behulp waarvan kan
worden geseind en ontvangen, terwijl de
dynamo-machine is stop gezet. De hoofd
machines van een schip, waarmede do
schroeven worden aangedreven, hebben
niets te maken met de draadlooze te
legrafie. De Marconi-iustallages ontvangen
den benoodigden electrisehen stroom van da
dynamo's voor het electrisehe licht, die af
zon derlijk worden aangedreven.
De dooden en de levenden.
Uit New-York wordt gemeld, dat Maan
dagavond in de Carnegie-Hal] een lijk
dienst werd gehouden ter nagedachtenis
van William Stead, die de Amerb
kaansche bladen beschrijven als „de vre
desapostel en een uitstekende autoriteit dep
internationale politiek." De zaal was ge
drapeerd met Engelsche en Amerikaansche
vlaggen en aan liet preekgestoelte hing een
lijkkrans met een portret va-n Stead in het
midden. Verschillende journalisten voerde»
het woord.
Bij de lijkpleohtigheid voor Isidor
Strauss te New-York verdrongen zich
meer dan 40.009 menschen. De politie was
machteloos. In het gedrang werden 30 per
sonen gewond.
Een der geredde vrouwelijke passagier
van de „Titanic", miss Sarah Roths,
die op weg was naar Amerika om daar in
het huwelijk te treden, is deszer dagen met
haar bruigom in het hospitaal, waarheen
izij was vervoerd, in het huwelijk verbonden.
Miss Rotihs, die alles wat zij lx?zat, haar
uitzet en al haar geld, met de ramp van dë
„Titanic" verloor en ziek was geworden
van de doorgestane koude en ontbering,
werd doocr mevrouw Frederick Vanderbilt
en nog eenige liefdadige personen gehol
pen. Zij kreeg een nieuwen uitzet, de brui
gom was spoedig gevonden en weldra ver
scheen de geestelijke, die het paar in den
echt verbond. De plechtigheid werd bijge
woond door vele doctoren, verpleegsters en
verpleegden, waaronder zioli ook vele over
levenden van de „Titanic" bevonden.
Laboratoria op dom Go! «I'OIen.
In de zomermaanden van dit jaar zal,
op voordracht van de Koninklijke Aka-d®*
mie van Wetenschappen, aan Nederland-
sche geleerden de gelegenheid worden ge
geven, om, tegen een tegemoetkoming van
Rijkswege, onderzoekingen te doen in dë
laboratoria op den Col d'Olen.
Zij, die hiervoor in aanmerking wen'
schen te komen, kunnen zich schriftelijk
aanmelden bij een dier hoogleeraren in de
pkpsiologiedr. W. Einthoven, te Leiden,
dr. H- J. Hamburger, te Groningen, dr. 0/
A. Pekelharing en dr. H. Zwaardemaker,;
te Utrecht. („St.-Ct.
Tegen de Trekhond om wet.
In een te Amsterdam gehouden vergade
ring zijn, meldt het „Hbld.", de he*?*63*
Henri Koekenheim en J. G. Hememan en
mej. J. Muns benoemd tot leden van een
commissie, die aa-n H. M. de Koningin, W*
dens Haar bezoek aan Amsterdam, ee0
adres zal aanbieden, waarin intrekking van
de Trekhondenwet wordt verzocht-,
grond van de volkomen lichamelijke
schaktheid voor trekhond voor de niee8.
honden en het vele misbruik en vooral
mishandeling van trekhonden.
