No. 15990,
IiEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag-ÓApriï. Vierde Blad.
Anno 1912<|
Ingezonden.
Faillissementen.
Geveilde pereeelen.
5000 VERLOREN.
JBJ3Sr00p
I ffKiocaTtR OAncrA FWJlS
Jeukende huidziekten.
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Liefde en Plicht.
Nog iets over dameskleding.
Geachte Redactie I
JVilt u mij toestaan,- in deze voor ons
dames, zoo belangrijke kwestie ook eeni
ge woorden te zeggen, die me na lezing
van ,W. >V, F.D.'s laatste bekentenissen
van het hart moeten. Immers het doet me
leed, iemand JBat joo'n gezond verstand
hulpeloos en verbijsterd te zien dwalen in
het labyrinth onzer maatschappij,- ze te ver
geefs te zien worstelen tegen een stroom,
waarvan de oorsprong en de loop voor
baar in duisternis gehuld blijven, hare ver-
.wijten aan anderen en zichzelf en de mooie
naampjes te hooren, die ze zich naar het
hoofd slingert, omdat ze de kracht mist,
zich te verzetten tegen een mysterieus^
macht, die sterker blijkt fe zijn dan zijzelf.
SVelk is dan deze macht, die ons onweer
staanbaar in het „kleedingmocras" vast
houdt De dwaasheid der dames Och,- Me-
yrouw,- die zijn zoo dwaas nog niet! Die
voelen met een onfeilbaar instinkt,- waar
ze hooren en waar niet, en dat is dan ook
de zeer natuurlijke reden,- waarom ze zich.,
,op weinige uitzonderingen na, op de lezing
.■van Mevr. Thierbach, niet hebben ver
toond. Trouwens, dwaasheid., bekrompen
heid, achterlijkheid dat alleen kan toch'
1de oorzaak niet zijn van Ons onwrikbaar
vasthouden aan een kleeding, die noch
gemakkelijk, noch goedkoop, noch prak
tisch is, ja, velen van ons niet eens staat!
De botheid der naaisters dan! Gek, dat
$e nu juist gedresseerd zijn op 'dit gecom
pliceerde soort kleeding, en aan het voel
makkelijker en redelijker reform" een pas
sieve, maar succesvolle tegenstand bieden
Ook al weer instinkt, MevrouwZe voe-
lein heel duidelijk, al kunnen ze 't niet on
der woorden brengen, dat haar taak een
alndere is, dan ons aangenaam zittende en
aardig uitziende kleedingsstukken te- leve
ren, dat ze meer zijn zelfs dan priesteressen
der .mode, dat ze vormen het werktuig
fcener hoogere macht, die onweerstaanbaar
ons leven beheerschtdat ze zijn de uit-
vOersters van de wetten der maatschappij,-
der k lassen maatschapp ij. En wat
ze ons te geven hebben, is een- omhulsel,
dat ons direct en ontwijfelbaar als leden
der bezittende klasse doet herkennen.
Aan deze eisch nu beantwoordt onze he-
dendaagsche mode uitmuntend. Een ge-
Iniale vondst, deze strompeLrok, die de ar
beidende vrouw niet kan dragen, omdat
rij hare schreden en haar werken belem
mert; heerlijk deze nauwsluitende, korte,
Sliet zonder hulp aan- en uit trek bare ja
ponnen, ons alleenbezit nog voor jaren,
.omdat ze niet alleen Oen onberispelijke
i coupe, maar ook een duur, lang corset en
elegante voetbekleeding vereischen, attri
buten, door wier gemis de eerzuchtige uit
de kleinburgerlijke of proletarische klasse,
ïal ware ze in 'n nog zoo net pakje ge
stoken, zich dadelijk zou verraden! Is niet
de hoogste lof waarmee onze leveranciers
ons een kleedigsstuk aanprijzen, deze..Het
heeft cachet!"? Ja zeker, het is zelfs ca
chet, het is het zegel dat ons stempelt, voor
'allen zichtbaar, als leden der niet-producee-
rende klasse. T,Uiterst ongemeen!" is een
andere aanprijzing, die we telkens te hoo
ren krijgen en heelemaal nieuw 1" En geen
heter lof in onze ooren dan datWant wat
hebben we aan een mooi gewaad,- als het
algemeen gedragen wordt? En wat niet
7,hcelemaal nieuw" is, ook dat is allicht
reeds in handen van die pseudo-demokra-
tisclic industrie, die de lagere klassen ver
giftigt met goedkoope en slechte namaak
sels van dat, wat ze met bewonderende en
verlangende oogen aan gene zijde der bar
rière hebben zien paradeeren.
En de Thierbach-japon W. .W. F.D.
heeft haar doodvonnis ten opzichte der
bezittende klasse reeds verkondigd, waar
ze spreekt van „tal van arbeidersvrou
wen," die haar wcnschen te dragen. Maar
proletarische vrouwen in groot getal
in Thierbach-japonnen Met hare door te
vroeg begonnen hard werk, door vele ge
neraties ondervoeding vergrofd,- misvormd,
geschonden figuur? Is 't 'niet een grap, een
wreede grap, Mevrouw?
Dus: de dames niet; de proletariërsvroü-
wen niet; wie dan? Soms de kleine mid
denstand,- de kleinburgerlijke vrouwen, zoo
ontvankelijk voor alles,- wat vooruitgang,
wat nieuwe gedachten beteekent? Och,-
arme tobsters,- wier hoogste ambitie is,
7,fatsoendelijk" voor 'den dag te komen,
die het nieuwe^ het buitenissige schuwen
met de doffe angst van een klasse, die,
bekneld tusschen de twee machtige strij
dende partijen* voelt, dat iedere vooruit
gang der maatschappij voor haar alleen
ten kwade kan zijn!
Een klasse bovendien, die voor een,
groot deel afhankelijk is van de bezitten-
den, en wier ideaal dus is, deze zoo veel
mogelijk te imiteeren.
Neen, laten we de Thierbach-japon, hoe
mooi en praktisch ze ook zijn moge, over
aan die kringetjes,- waar men denkt, omdat
men 't o zoo goed meent, den loop der maat
schappij te kunnen wijzigen, de klove tus
schen de klassen te kunnen overbruggen.
Zij,- die met open oogen den strijd onzer
dagen aanschouwen, weten, dat het niets
geeft, de symptomen te bestrijden, zoolang
het kwaad zelf niet overwonnen is, cn dat
een redelijke en mooie vrouwenkLeeding
op groote schaal niet eerder zal werkelijk
heid worden, dan wanneer de kleeding haar
taak als klassenkenmerk, niet meer heeft
te vervullen in een maatschappij name
lijk, waar klassen en klassenheerscliappij
hebben opgehouden te bestaan.
Tot dezen tijd dusRust in vrede, Thier
bach-japon
Dankend voor de verleende plaatsruimfe,
F. de G.—L.
Amsterdam's Toonkunst
in Frankfort.
De uitvoering van de Matthaeus-Passi-
on door Amsterdam's Toonkunst te Frank
fort onder leiding van Mengelberg is een
groot succes geweest. De plaatselijke bla
den schrijven er met bijzondere warmte
over. Na afloop van de generale repetitie,
Donderdagavond had een aardige „Ueber-
raschung" plaats.
Uit het koor traden een aantal dames en
heoren van „Toonkunst" nair voren, :n
wier midden mevrouw L. Heemskerk-von
Zaremba, cle echtgenoote van onzen pre
mier, zioh bevond. Het bestuur van den
Caecilien-Verein te Frankfort werd uitge-
noodigd naar voren te komen en in een keu
rig, geestig speechje bedankte mevrouw
Heemskerk als woordvoerdster der Amster-
damsche zangers en zangeressen de Frank-
forters voor huu niet genoeg te prijzen
gastvrijheid. Uit naam van Toonkunst
bood zij een fraaie gouden plaquette met
toepasselijke, inscriptie aan, daarbij den
wensoh uitsprekende, dat deze medaille
den Caecilien-Verein nog vaak de goede
harmonie en samenwerking met het Am-
sterdamsche koor zou doen gedenken.
Onder luid applaus werd de rede be
antwoord door den president van den Cae-
cilicn-Verein.
T. Wind, weduwe van G. van Klinken,
winkelierster en verveenster, te Valther-
moud, gemeente Odoorn.
M. Alberts, koopman, te Emmer-Com-
•pascuum, gemeente Emmen.
C. J. B. M. Evers, tandarts, te Amster
dam.
Oh. F. Luii, slager, te Amsterdam.
S. Veen, aannemer van werken, te Slo
ten.
Maatschappij tot het vervaardigen van
de Holland-motoren (Holland Motor Com
pany), te Amsterdam.
Gehouden verkooping in het café „Het
Witte Huis", aan den Hoogen Rijndijk on
der Zoeterwoude, ten overstaan van J.
H. Weydung, notaris te Zoeterwoude. Hot
huis met tuin aan den Hoogen Rijndijk
H 166, onder Zoeterwoude, in bod f 4750,
kooper de heer L. J. C. A. Gordon q.q.,
voor f 5075.
KHCIJA&IFS,
40 Cents per regel.
4682 24
«■■bhbhbdm
Een onzer lezers schrijft onsIk heb 5000
gulden verloren, die ik besteed heb aan ver
schillende geneesmiddelen om mij van mijn
asthma te verlossen. Bad ik maar eerder de
ABDIJSIROOP, Klooster Sancta Paulo,
gekend, want deze heeft me daarna totaal van
mijn asthma verlost en dat heeft mij toen
slechts één flacon ABDIJSIROOP van f 1.—
gekost.
Aarzelt dus niet neemt de
De Abdijsiroop, Klooster Sancta Paulo
geneest onvoorwaardelijk asthma, slijm- en
kinkhoest, verouderde en verwaarloosde
verkoudheid, den hevlgsten hoest, pleuris
influenza, bronchitis en alle borst- en long-
aandooningon. Voorkomt de Tering.
De Abdijsiroop kost per flacon f 1.—f 2.—
en f 3.50. Lischt rooden band ni. handteekenine
v/d Gen.-Agent: L. I. AKKER, Rotterdam Ver
krijgbaar bij alle drogisten en apothekers.
Niets kwelt u meer dan een jeukende
huidziekte. Aambeien zijin door haar pijnlijk
karakter bijzonder lastig te verdragen. Het
jeuken er van maakt u bijna krankzinnig.
Zij verwoesten uw 6laap en maken u mis
moedig en wegkwijnend. Nooit krijgt ge de
minste verlichting, of gij staat, zit of loopt.
Eczema is niet alleen onooglijk, maar ook
besmettelijk, en het breidt zich schrikba
rend vlug uit. De prikkeling is zoo onuit
staanbaar, vooral wanneer ge warm wordt,
dat gij bijna niet kunt nalaten om uw huid
open £e krabben.
Huiduitslag, puisten, schurft en gordel
roos zijn eveneens zeer pijnlijk en in staat
om u moedeloos te maken.
Voor aambeien, eczema en iedere jeuken
de huidaandoening is Foster's Zalf zonder
wederga. Zij doet onmiddellijk de kwellen
de prikkeling bedaren, en geeft een onge
kend gevoel van rust. Al naarmate de aan
wending der zalf wordt voortgezet, heelt
de jeukende oppervlakte der huid, en de
volharding van den patiënt wordt ten slot
te beloond door een volkomen en duurzame
genezing.
Foster's Zalf prikkelt de huid niet en doet
haar ook niet te vlug opdrogen. Over de
geheele wereld oogstte zij door baar uit
stekende hoedanigheden niets anders dan
lof. 4781 40
Verzekert u, dat gij de echte Foster's
Zalf krijgt. Zij is te Leiden verkrijgbaar bij
de heeren D. M. Krufsinga, Nieuwe Rijn
33; Reijst en Krak, Steenstraat 41; en bij
D. W. E. F. de Waal, Mare 56: Toezending
g.schiedt franco na ontvangst van postwis
sel a f J..75 voor één, of f 10 voor zes doozen.
In het Vinccntiusgéb'ouw a a ti
dc Hooglandsche Kcrkgracht, alhier, zal op
Tweeden Paaschaag geopend worden de
tentoonstelling der Vincentius-loterij. Het
zal er een wezen, welke al haar voorgang
sters zal overtreffen. Zij zal een paar weken
duren.
Als velen er een bezoek aan brengen, om
de prachtige prijzen te bewonderen, kan
het er gezellig worden.
Er is verlof tot verkoop van andere dan
sterke dranken verkregen; men kan er
zijn geluk beproeven in een tombola; er
is gelegenheid om aan een kegelwedstrijd
deel te nemen en het sjoelbakspel te be
oefenen.
Van Kreymborgs Verecnigdë
Ned. Kleedingmagazijnen is verschenen
een catalogus, waarvan wij als eigenaardig
heden noemen, dat de clichés er in zijn
genomen ,naar foto's van het personeel dier
magazijnen; jen dat _er twee prijsvragen
in voorkomen, waaraan prijzen zijn ver
bonden.
Uit K a t w ij k-a a n-Z ce wordt ons
gemeld
Op Goeden Vrijdagmorgen had hier een
tramongeval plaats, dat gelukkig goed af
liep.
Dc tram, die te 8 ii. 30 van Leiden ver
trekt, bevond zich ter hoogte van het poli-
tie-bureel,- toen van de tegenovergestelde
zijde de groentenhandelaar M. Duricux met
zijn met groenten beladen wagen naderde.
D. schijnt niet den tijd gehad te hebben,
om voldoende uit te wijken, want het vol
gende oogenblik had een botsing plaats.
De groentenwagen werd een eindje meege
sleurd, terwijl de voerman van den bok ge
slingerd en tegen den motorwagen gewor
pen werd. Gelukkig, dat deze wagens zoo
zijn ingericht, dat men er niet gemakkelijk
aan de zijde onder kan geraken, anders
ware hij zeker overreden geworden. De in
houd van den wagen lag over den weg
verspreid, een der wielen was jdeerlijk ge
havend; van den motorwagen werd een
der lampen, die zich vooraan bevinden, ver
brijzeld. .Wel klaagde Durieux over pijn
aan het hoofd en dit is ook niet te verwon
deren maar ernstig schijnt hij zich niet
bezeerd te hebben. Het paard bekwam geeji
letsel.
D. Jheeft van het gebeurde ter bevoegder
plaatse kennis gegeven en eischt schade
vergoeding, want volgens hem en volgens
ooggetuigen reed de tram daar, midden in
het idorp, veel te hard.
Nummer jéént Of.... zijn er nog
vlugger bij geweest? Konden wij dezer
dagen vermelden, dat onder Ocgstgeest
den derden April reeds koeien in de weide
liepen, te Katwijk is toch eigenlijk het
record (geslagen, want een landbouwer al
daar jleed reeds den eersten April zijn
koeien in de weide.
Gistermorgen is een groote
houten schuur van den machinehouder ,W.
Spaans aan den Hoofdweg bij den Benne-
broekerweg tot den grond afgebrand. Een
dorschmachine met locomobiel en verdere
gereedschappen gingen daarbij verloren.
De schade wordt door verzekering gedekt.
De oorzaak is onbekend.
Een dochtertje van den land
bouwer Binnendijk, te Stompwijk, zou met
een driewieligen wagen meerijden. Het
kind viel er af en kreeg een wiel over
zich heen. Bewusteloos werd het binnen
gedragen en overleed na eenige oogen-
blikken.
Men schrijft uit Oeg'stgeest:
Als vervolg op het bericht aangaande een
aantal woonwagens met hun talrijke bevol
king, door de gewapende macht geleid uit
Zoeterwoude tot aan de grens van Ocgst
geest, nog dit
Hier koos men tot rustplaats uit den
Rijnsburgerweg, niet zeer geschikt voer
een kampement. Bovendien verbiedt de
politie-verordening dezer gemec i het
verblijf van dergelijke gasten. Geen won
der dus, dat in den laten avond de poli
tie er zioh mee bemoeide. Aansporingen, om
voort te trekken in de richbi g ïan Haar
lem, baatten niet. Men verkoos niot ver
der te reizen. Dit gaf natuurlijk aanlei
ding tot tumulten, waarbij veldwachter
De Koning zijn revolver meende te moe
ten vertoonen. Gelukkig kwam het niet
tot daden. Den geheelen nacht door poli
tiemannen bewaak', brak de troep in den
vroegen morgen op, en werd uitgeleid tot
de grens van Sassenheim.
De eerste motorkot ter. De
eerste motorkotter van de Nederlandsone
vissaherij vloot is van Ymuiden naar zee
vertrokken. Het vaartuig heet „Toekomst
Y. M. 73" is door de N. V. Burgerhout's
Machinefabiek te Rotterdam gebouwd,
voor de maatsohappij „Toekomst".
De voortvluchtige n cf t a r i' s.
In het „Alg. Politieblad" verzoekt de
officier ■'-an justitie te 's-Hertogenbcsch
aanhouding en overbrenging en bericht
van J. H. M. de Vocht, notaris, laatst-
wonende te Waalwijk, thans voortvluchtig.
Tegen hem is door de arrondissements
rechtbank te 's-Hertogenbosch verleend
rechtsingang met last tot instructie en be
vel tot gevangenneming ter zake van ver
duistering.
Signalement: middelmatige gestalte, 45
a 50 jaar, groote dous, rood, opgezet ge
laat.
De vergiftiging te Nijmegen.
Naar de ,,Nijm. Ct." verneemt, komt
het vergiftigingsgeval van het gezin W. te
Nijmegen, ten gevolge waarvan een zeéh
jarig meisje overleed, neer op het vokl
gende
In den tegenwoordigen duren tijd"
men er toe gekomen, ter vervanging vaifj
bruine boonen, zoogenaamde RangoonV
boontjes te eten, die per kop 6 centejnl'
kosten, terwijl voor dezelfde hoeveelheid i
bruineboonen 18 ets. moet worden betaald-j
Het zijn de uit Indië voor veevoeder go-
importeerde Kratok-boontjes, een soort i
grijze, gespikkelde en paarse boonen, die"
een belangrijk gehalte aan blauwzuur be-;
vatten, in het bijzonder de paarse.
Opgezet met veel water en goed afge-j
kookt, zijn deze boonen voor het vee on-
schadelijk. Voor den mensch blijkbaar1
niet, te meer nog waar zij tegelijk met
aardappelen werden gekookt en deze dus
ook van het blauwzuurhoud'end water door
trokken werden.
Te Rotterdam is in 1905 onder de boot
werkers op dezelfde wijze een massa-ver
giftiging r ,'constateerd.
In heb laooratorium van den Gom.*
Keuringsdienst te Nijmegen is deze zaak
nauwkeurig onderzocht en, naar bovenge
noemd blad verneemt, zijn er maat regelen
genomen om de nog bij winkeliers aanwe
zige boonen te verwijderen.
Toen gistermorgen om-
streeks zeven uren de knecht van den sla
ger Ch. F. L. aan de deur van diens win
kel aan de 1ste Van-Swinden-traat 25, te
Amsterdam, had aangebeld, werd hem
niet opengedaan. Nadat hij geruinien tijd
had gewacht, kwamen juist eenige jongelui
van boven, die den knecht mededeeldea,
dat een sterke gaslucht bij hen was waar
te nemen. De knecht dacht direct aan een.
mogelijke gasveTstikking en waarschuwde»
onmiddellijk de politie. Inmiddels had mj
zich toegang verschaft tot den winkel, daan
hij den sleutel bij zich had, doch niet oogen.
blikkelijk daaraan gedacht had. Toen iiij
voor do slaapkamer kwam, vond hij deze
gesloten, zoodat hij het raadzaam .achtte
de komst van de politie af te wachten.
De-zo verscheen en na een ruit aan ilea
achterkant van de slaapkamer te hebben,
ingeslagen, trad deze binnen. Niet weinig
ontsteld was hij, toen hij op bed den da
ger en zijn vrouw zag liggen, beiden door
gas verstikt. De recherche stelde onmiddel
lijk een onderzoek in en vond de pit van
het ga-sarmpje afgedraaid op de wascb-
tafel liggen, de gaskraan open, zoodat het
gas in groote hoeveelheid uitstroomde. Bei
den waren in nachtgewaad, terwijl dé
vrouw over den man heen lag. Het is niet
onwaarschijnlijk, dat, waar zelfmoord niet
buitengesloten, de vrouw van het geval on
kundig scheen te zijn en getracht heeft het
bed te verlaten.
Dit geval wekte groote consternatie iifi
de heele buurt, daar beiden als fatsoen-»
lijke en eerlijke menschen bekend' stonden.-
Het geval wordt nog treuriger, wanneet
men weet, dat de slager den vorigen dag
failliet verklaard werd.
To Stroe, op Wieringen, is uit
een put in een weide liet lijk opgehaald van!
den landl>ouwer E. Men vond het geval
verdacht en stelde de autoriteiten er meel
in kennis. Donderdag heeft het parket uit
Alkmaar ter plaatse een onderzoek inge-.
steld.
Men s c h r ij f t uit S t e e n w ij fc.-
aan de „Zwolsche Ct.":
De christelijke zangvereeniging „Excel
sior" directrice mej. M. van Essen, gaf
haar jaarlijksche uitvoering in de zaal
Yarrenhorst. Het publiek was dezen keer,
slechts in geringen getale opgekomen. Wat
was hiervan de reden? Ean andere christe-»
lijke zangvereeniging, directeur de heer
Gcdefroy, die zich ook „Excelsior" noemt,»
had ongeveer een uur vóór den aanvang
laten omroepenDe christelijke zangver<
eeniging „Excelsior" laat bekend maken,
dat er geen openbare uitvoering zal wor*
den gegeven; in plaats' daarvoor zal een',
feestelijke vergadering worden gehouden?
op nader te bepalen datum.
Groot is de verontwaardiging hier tef,
stede over deze daad. Ongeveer 80 perso
nen waren evenwel nog aanwezig en hef"
programma kon worden ten gehoore go*t
bracht.
16)
Diepe stilte. Niets liet. zich hooren dan
het hartstochtelijk gesnik van het meisje,
waaTin het tikken van de klok als kleine,
fijne woorden klonk. De beide mannen ke
ken elkaar aan. De geneesheer wilde haar
troosten. Hy onderdrukte echter het
woord, dat hem op de lippen zweefde. Voor
deze tranen had hij geen woorden van
troost. Daaruit sprak een nameloos ver
driet, hetwelk het ontroerde.
„Ach, als mevrouw dat alles eens wist!"
zeide zij wanhopig en wrong haar handen.
„Zij had dat moeten weten!" zeide de
advocaat op harden toon. „Het is onver
antwoordelijk; het is zondig!"
De huisschel ging over. Louis© droogde
haar oogen en wilde heengaan. De dokter
trad nu op haar toe. Hij wist, dat zij mei
Hendrik Striegler Verloofd was. In moei
lijke gevallen was men daar in huis gewoon
zijn medische hulp in te roepen; ook bij den
dood van den ouden man was dr. Vollmil-
ler geroepen.
„Kan ik u helpen, Louise?" zeide de
oude heer en door zijn anders zoo haastige,
harde stem klonk een zachte, warme klank.
Zij keek hem aan. Een wereld van dank
baarheid en vertrouwen straalde hem uit
deze vochtige meisjesoogen tegen; maar
zij schudde haar hoofd. „Het is te laat,"
zeide zij zacht. En aan 'n plotselinge op
welling gevolg gevend, greep zij de hand
van den ouden geneesheer en drukte er
haastig een kus op. Er werd buiten onge»
duldig gescheld. Zij was Teeds in de gang.
„Arm, braaf meisje," zeide de advocaat
zacht. En zijn broeder knikte met het
hoofd. „Onbegrijpelijk, zoo iets!"
Er was niets gevonden. Geen brief. Geen
blaadje, dat eenige inlichtingen kon geven
omtrent de gedachten der zonderlinge
vrouw, die nu in 't graf rustte. Niets. Men
wist niets anders dan haar woorden, welke
zij herhaaldelijk had gezegd: „Voor
Louise is gezorgdEn nu stond geen ver
zegeld papier op, hetwelk voor het meisje
zou hebben kunnen getuigen.
Eenige dagen later sloot men de woning
en Louise verliet de plaats, welke voor
haar een tweede ouderlijk tehuis was ge
weest. Zij ging armer heen dan zij was ge
komen. Want wat het huis haar had ontno
men, was haar jeugd en haar gezondheid,
en niet het allerminst: haar vertrouwen in
de menschen.
De beide broeders Vollmiller hadden met
hun ernstige betoogen tegen de rijk gewor
den bloedverwanten, alsook met hun be
roep op hun harten, niets anders voor
Louise verkregeD dan het bed harer mees
teres. Dit wilde niemand hebben. „Zij is
daarin immers gestorven? Wie wil daarin
liggen?" zeide een dame. Louise liet men
Troll, wijl er zich geen kooper voordeed
voor het verwende, schuw geworden dier.
Ook de kleeren, welke de stervende had ge
dragen, gaf men het meisje. Doch de bril
janten ring, welken de dood© nog aan de
vingers had en dien zij bij haar leven zelfs
's nachts niet had afgelegd, dien had men
haar toch afgetrokken. Voor de waarde der
steenen verdween de afschuw van den dood.
Vijf jaren later. De oude bakkerij vau
baas Striegler is reeds lang afgebroken.
Een prachtig, nieuw gebouw verheft zich
op dien drukken hoek der straat. Een café
gelijkvloers in Weener stijl met groote bil
jartzalen. Achter in kas zit de eigenares,
een gevulde, mooie brunette, die voor de
jonge mannen een groote aantrekkings
kracht heeft-, in een opvallend licht toilet-
Bovendien heeft het stadje zich in de laat
ste jaren geweldig uitgebreid. Het garni
zoen is vergroot, de academie levert een
groot contingent aan levenslustige, jonge
menschen en wie zoo goed de kunst ver
staat als Josepha Striegler, om de men
schen te lokken, die kan altijd op publiek
rekenen.
„Wisselen, mevrouw!" zeide de ober-
kellner, „als 't u blieft!" En terwijl hij
het gewisselde geld telt en opstrijkt, rusten
zijn oogen in die der mooie vrouw.
Zij slaat de hare niet neer. Met brutale
onbeschaamdheid boorden beider blikken
zich in elkaar.
„Schandelijk!" zegt het buffetmeisje,
terwijl zij de kopjes met koffie op een pre
senteerblad zet.
„Och, wind je niet oproept het meisje
haar toe, dat haar helpt, en haar de suiker
en den room toeschuift. „De kruik gaat zoo
lang te water tot zij breekt."
Zij blijven fluisteren en werpen blikken
naar de kas, waarachter die beiden een'
vroolijk gesprek voeren. Een klein meisje
van vier jaar, dat haar oppasseres is ontloo-
pen, stormt het lokaal binnen en direct op
haar moeder toe. Juichend drukt zij het
blonde kopje in haar sohoot.
„Ga weer heenT' roept de vrouw, en
duwt het kind van zich^
Verschrikt kijkt de kleine haar moeder
aan. Zij trekt een lipje, knipt een paar
malen met haar oogen en barst ten slotte
in een hartverscheurend snikken uit.
„Als gij niet heter op het kind weet te
passen," roept Josepha boos, „dan gaat gij
weg. Begrepen?"
Het verschrikte dienstmeisje neemt de
kleine op haar arm en snelt het lokaal
dwars door naar de woonvertrekken op de
eerste verdieping.
„U moet niet zoo hard tegen het kind
zijnzeide de oberkellner medelijdend.
„Ik houd niet van het wurm," siste zij,
met slecht onderdrukte woede, tusschen
haar tanden, ,,'t Is een echte Striegler!"
„Dat kan de kleine stumper toch niet
helpen.
„Wees toch niet zoo weekhartig,
Schorsch," beknorde de vrouw hem; „een
mensch moet flink zijn, overmoedig, ver
metel en hard als een steen. Anders brengt
hij- het tot niets. Denk daaraan. Het kan
u te pas komen."
Hij glimlachte goedmoedig geslepen en
streek bij he», volgende tafeltje, waarheen
de piccolo hem had geroepen, het geld op.
Sinds Josepha niet meer de betaalde ver
koopster, maar meesteres was, ging alles
naar haar zin. Door haar toedoen had de
zaak zulk een vlucht genomen en was in
het stadje het eerste Weener café opge
richt. En sinds zij Oostenrijksche bedienden
om zich heen had, wendde zij zich haar ge
maakt hoog Duitsch af en sprak weer het
dialect van haar geboorteplaats.
De zaak ging goed. Hendrik worgde voor 't
gebak. Hij had daarvoor 'n bakkersgezel
uit Weenen gehuurd en weerde zich flink..
Maar het haar bij zijn slapen begon reeds.
grijs te worden en er groef 7.ich om zijn
baardeloozen mond een diepe plooi, welke',
aan zijn gelaat een frappante gelijkenis
met dat van zijn moeder af.
De oude vrouw woonde buiten het stadje,
in de buurt van de villa van mevrouw Rein-,
hardt, welke nog altijd te koop stond. De
hooge prijs, dien de erfgenamen daarvoor
vroegen, schrikte eiken kooper af, niette
genstaande de groote uitbreiding van het',
stadje. Moeder Striegler had een kleine'
bovenwoning, waaTvan de ramen, welke/
met klimop waren begroeid, het uitzicht
hadden op een lommerrijk park. Zij wilde
niets van al het nieuwe beneden in het
stadje zien; niets hooren van haar zoon ert,
de vreemde, die haar uit het oude, goede!!
huis, met zijn gezelligen eenvoud cn al zijn'
lieve herinneringen, had verdreven. Zij)
kende niet eens haar kleindochtertje. En'1
als toch deze of gene over het kind sprak, j
hoe het opgroeide zonder de liefde deï,
ouders, die het nauwelijks zagen, HenV
drik had daarvoor geen tijd en de moedel!'
geen lust dan knikte de oude vrouw stiïj
bij zichzelve en streek met haar bevendoi
handen over haar zilverwit haar. Zij zeidé'
'dan echter niets. De woorden lagen al^
steenen vast in haar binnenste. Zij had oott^
geen tranen meer en zuchten. Haar ge«
moed scheen verstijfd van het leed.
Het was een heldere Pinkstermorgen^
De magnolia's in het park hadden hun kut
sche, rose bloesems ontsloten. Het jongq
groen der struiken in het rond strekte eifH
uit naar de zon en de vogels jubileerden,
vroolijk én lustig in de heldere, blauw**
lucht. f-
(Wordï yerrolafty
