Ko. 15©^0,
OSIBË&H DAGBLAD, Woensdag* 13 Maart. Tweede Blad.
Buitenlandseh Overzicht.
Tweede Kamer.
Faillissementen.
FEUILLETON.
Arnio 1©12.
In de buurt van Tobroek hebben de-
ner dagen talnjke sohermutselin-
g en plaats.
Gistermiddag om 12 uren beschermden cle
Jtaliaansche troepen een compagnie schana-
gravers, die bezig waren met den aanleg
,,van een nieuw fort, toen talrijke scharen
(Turken en Arabieren naderden. Op e©n af-
Wand van 4 kilometer openden de Italia-"
<&en het vuur, waarop een verwo^<^e?«^5£hfcj.
/fcetstend. Tegen 4 uren trokken de Turkiri:
en Arabieren zich terug. De IÖftrarien h'ud-
'jden 13 dooden en *73 gewonden.ri-'
De Turksche minister van binnenl&rd--
*cho zaken heeft den walm van. Syrië,
\£Aleppo en Beiroet, en den gouverneurs van
Jeruzalem en den Libanon bevel gegeven,
'de zich nog op Ottomaansoh grondgebied
/bevindende Italianen morgen met geweld
(uit het land te zetten, daar dan
de termijn van 2 weken vervalt, die hun lot
yertrekken gelaten was.
Het oorlogsnieuws is overigens schaarsoh
'én men heeft ruimte voor sensatiebe rich
ten.
v De te Napels verschijnende „Mattin©"
bevat nl. het volgende bericht, voor welks
juistheid het blad echter verkliarfc in t-'J'
staan: „Aan de regeeriog is med^gïdeelJ,
fdaè twee zeer gevaarlijke anarchis
ten, een Tsjech en een Macedonië-*, van
\&aloniki zijn vertrokken naar Napels. Zij
/moeten van de jong-Turksche partij de op
dracht hebben ontvangen een aanslag le
(doen op het leven van minister-president
/Gioiitti en den minister van bui tenian-dsche
'zaken San Giuliano en zelfs op dat van een
('nog veel hooger geplaatste persoonlijkheid."
Wij komen nog eens terug op de groote
geestdrift-, die uit de Fransche pers
lepreekfc in verband met de w ar-p e. r-
fiohou wing te \inoonnes, een
[tailitair feest, dat minister Millerard weder
in eere hersteld heeft.
Met president Fallières waren alle minis
ters aanwezig, terwijl vele burger- en mili
taire autoriteiten op een tribune hadden
plaats genomen.
Duizenden en duizenden Parijzenaars
'trolkken 's morgens met de troepen op naar
(Vincennes, reeds onderweg de soldaten
geestdriftige ovaties breDgende.
Na het défilé werd een schijngevecht ge-
'houden. Batterijen werden opgesteld, en
jterwijl de artillerie den aanval inleidde, na
derde de infanterie, ontwikkelde zich lot
een breede linie en zette ten slotte, onder
het gedonder van het geschut en het rate
len der mitrailleurs, een stormaanval door
toet gevelde bajonet tjofc vlak voor de tci-
.bunesj waar snel plaats werd gemaakt voor
de ohargeerende cavalerie.
Na deze evoluties brak een geweldig ge
juich los van ,,Vive l'armée, Yive Mille-
Xand
De heele pers erkent eenstemmig, dat
tninisler Miilerand met zijii denkbeeld een
Srolkomon succes heeft behaald.
De „Figaro" o.a. schrijft:
„Deze „revue du Printemps" was inder
daad de lente van het herlevend
(F r a n Ik r ij k, die wij vierden in deze pa
triottische ceremonie, welko men ons zoove
le jaren ontbonden heeft alsof ons leger
Hit ons mid cl er. verbannen ware.
Deze plechtigheid beteekent de terugkeer
(feot de tradities van dapperheid en eenheid,
Welke een volk passen, dat in vrede rustig
.wil leven, en dat beseft, dat men, om dien
(vrede te handhavent zonder loven en -bieden
teen flink en voor zijn doel berekend leger
dient te organiseeren en to onderhouden."
•Er is ongetwijfeld iets veranderd in Frank
rijk. De bladen van cle linkerzijde, als „Pe
tite Republique" „x\ction", „Lanterne",
(Verklaren met voldoening te constateeren,
dat het republikeinsche leger thans boven
«de partijen staat.
Alleen de „Humanité" laat een anderen
jifcoon hooren en vreest, dat dergelijke „luid-
Iluchtige en uitbarstende betoogiiigen een
vaarlijk chauvinisme in het leven zal
'«toepen."
In Duitse h land schijnt de positie
Ivan den minister van financiën, W e r-
muth, niet sterk te znn. Van rechts is
nog al oppo-sitic gevoerd tegen liem, omdat
men vreeede, dat hij het bekende wetsont
werp tot uitbreiding der erf lasten
weer in den Rijksdag zou indienen.
Gisteren liepen dan ook geruchten, dat
hij af wilde treden. De „Lok.-Anz."
loochent dit, maar laat tegelijkertijd door
schemeren, dat de politieke gezondheid van
den staatssecretaris tot bezorgdheid aan
leiding geeft» Men krijgt nlb de houding
van de bladen, die betrekkingen onderhou
den met het rijksministerie van financiën,
"^dS,h ook den indruk, dat zelfs Wermuth
/3jn positie niet optimistisch beoordeelt.
Dat zou dan willen zeggen, dat de regee-
'rihg van von Bethmann Hollweg met haar
"''belastingplannen weer gezwicht is voor den
druk van rechts.
In den Landdag in Hessen-heeft cle
regeering gisteren een uur lang het werk
gestaakt-. Een socialistisch afgevaardigde
had den minister van binnenlandsche zaken
op beleedigende wijze aangevallen, zonder
dat bij t-ot de orde geroepen was. Daarop
verlieten alle regeeringsvertegenwoordigerg
de zaal. De vergadering werd geschorst en
eerst na een uur onderhandeld te hebben
slaagde inen er in de regeering weer in de
zaal te krijgen. Het verzuimde werd nu
hersteld en de minister kreeg volledige ge
noegdoening.
De Engelsche marinebegroo-
t i n g heeft 't licht gezien. Zij wijst een to
taal aan van 44,085,100, zijnde een vermin
dering van 307,100 vergeleken bij cle bo-
grooting Yan het vorige jaar.
Het nieuwe bouwprogram omvat 4 groote
gepantserde schepen, 8 licht gepantserde
kruisers, 20 torpedojagers, benevens een
aantal onderzeekooten en andere kleinere
vaartuigen. Het personeel wordt vermeer
derd met 2000 manschappen.
Churchill's toelichtende verklaring stelt
vast, dat de begrooting is opgesteld onder
de veronderstelling, dat de bestaande pro
gramma's van andere zeevarende mogend
heden niet uitgebreid zouden worden. In
dien dit wel gebeurde, zou het noodzakelijk
worden een aanvullende begrooting zoowel
met betrekking tot de manschappen als tot
het geld in te dienen.
De Russische R ij k s <l o e m a £s be
gonnen met de behandeling van cle bog'roo
ting voor 1912.
Do president van de begrootin.gsoommissie
Alcxejenko, stelde iu het licht-, dat de
commissie door .wijzigingen van het oor
spronkelijke o'nt-wcrp, niettegenstaande ton
volle rekening, is. gehouden met de behoof-
ton van liet volk, een voordcelig overschot
van 232 millioen Rbl- had verkregen. Bo
vendien zullen tot 'dekking, van dc buiten
gewone uitgaven,- behalve cle tot d-*lging
van schatkistbiljetten uitgetrokken 100 mil
lioen, niet 14,7 brillioen van het kasgeld,
zcoa.ls liet- eerste ontwerp bepaalde, maar
54 millioen van het overschot worden be
steed.
Dc begroeting van dit jaar is do derde
zonder nadeclig saldo.
Do begrooting voor 1912 is 500 millioen
liooger dan die vaji 1907 cu deze som. ds
alleen bestemd voor gewone uitgaven, terwijl
nog eên .kassaldo overblijft van meer;-clan
400 millioen.
Deze mededeeling verwekte stormachtige
toejuichingen-
"Wij zijn thans in de gelegenheid een uit
voeriger beschrijving te geven van J oean-
S j i-Iv a i's p 1 e c h t i g c e e d s a f 1 c g g i n g
als President der C li i n e es c h e re-
pub l i e k-
Op het vastgestelde uur trad Joenn, in
goneracls-uniform en omgeven door een groo-
ten staf vau officieren, dc zaal binnen ca
word lüj door «alle aanwezigen met een
plechtstatige buiging begroet.
Op do voor hem aangewezen plaats las
hij toen met zachte stem van een perka
menten rol den eed van trouw aan de repu
bliek af, welke meer het karakter had van
oen eenvoudige verklaring van trouw aan de
natie.
Hierop sokroed de leider der Nanking-
scko gedelegeerden, Tsai-Yoean Pcd, naar
voren om de rol in ontvangst te nomon,
daarbij oen korto toespraak houdend. Dc
President antwoordde, wederom lezende van
oen manuscript, en daarmede was de eigen
lijke plechtigheid af gel oo pon-
Doch, nu kwamen twee groot-lainn's in
prachtige-gele gewaden, en in do handen'
twee gouden Boodha-beelden houdend, welke
bedekt waren mot het oeronionieele kleod,
hata genoemd, hetwelk de beteokonis hoeft
van een tceken van onderwerping aan don
hoogsten vertegenwoordiger van het we-
reldscli gezag. Joean-Sji-Kai nam de hata
on sloeg die om den hals der lama's, daar
mede te kennen gevende dat hij de souvo-
rcin was.
De Najikingsohe gedelegeerden trad(\n nu
naar voren en begon plechtiglijk voor den
President om dan plaats te maken voor de
generaals, die op hun beurt gevolgd wer-
deu door de hoogwaardigheidsbeklcedcrs enz-,
waarbij do onderscheiding van rang en voor
rang stiptelijk werd i n aoht-genomen.
De grijze baarden en de plechtstatige
wijze» van optreden der oude ambtenaren,
in hun oude nationale kleedy, vormden con
scherpe tegenstelling mot het «volmaakt "Wes-
tersch voorkomen der- Nankingsche gedele
geerden-
Terwijl aldus de aanwezigen ccc bewezen
aan don President, drongen door de ge
opende ranion dc klanken naar binnen van
het Chinocscho volkslied, dat door oen mi
litaire kapel word- ten gehoore gobraobb
Toen, even plotseling als hij gekomen
was, verliet de President .de zaal.
Inkoop van z ij d e li n g a c h
diensten in hét Pensio-en-
f O n d s.
Op artikel 5 lichtte de heer H e 1 s d i n-
g e n gisteren een amendement toe, om
voor dc bijdrage voor inkoop aan te nemen,
dat de belanghebbende zijn werkkring aan
ving op een jaarwedde van f 420. Hij ver
dedigde het met het motief, dafc hij wil
voorkomen, dat de inkoopsom te hoog
wordt.
Na bestrijding door den Minister
werd dit amendement vei worpen met 45
tegen 14 stemmen.
Een amendement-Helsdingen op art. 0
(betreffende de bijstorfcing voor de pen
sioen»! nkoop) en strekkende om do betaling
clezer bijdrage niet te doen plaats hebben
in 2 jaren maar in 4 jaren, werd na bestrij
ding door den Minister verworpen met
33 tegen 27 stemmen.
Eindelijk verdedigde cle heer Smeenge
een amendement op art. 8, om de terugwer
kende kra-cht van het ontwerp niet tot 1
Januari 1908, maar tot 1904 te doen gelden.
De. Minister bestreed het, omdat
iedere terugwerkende kracht willekeurig is
en daarom is het boter', zdoh te houden aan
11X18, toen het wetsontwerp door Minist-cr
De Meester is toegezegd, en de verwachtin
gen het eerst zijn opgewekt.
Na verder debat werd het verworpen mot
45 tegen 19 stemmen,
Het wetsontwerp werd zonder hoofdelijke
stemming aangenomen.
Hierna kwam in behandeling het wets
ontwerp, hc.idenclc nadere wijziging en aan
vulling der
Indische comptabiliteitswet.
De heer De Savornin Lohman
besprak de bepaling, dafc Indie rechtsper
soonlijkheid zal krijgen, en betoogde, dat, al
geeft men Indie rechtspersoonlijkheid, de
Staat toch altijd verantwoordelijk blijft-,
met name voor het aangaan van leeningen.
Spreker zette zeer uitvoerig uiteen, dab
de wetgever van Indie onmogelijk een
rechtspersoon kan maken, die een eigen
wil heeft, omdat Indie feitelijk geregeerd
wordt als onderdeel van do Kroon.
Dit ontwerp geeft aan Indië slechts in
schijn rechtspersoonlijkheid. De twijfelach
tige toestand van thans moet rechtskundig
met meer bestendigd blijven. Het moet
vaststaan, dat Indie een eigen aansprake
lijkheid krijgt. Daartoe zal India in de
eerste plaats zelf kracht moeten ontwikke
len.
Heden te elf uren voortzetting.
Het aangevraagde pantser-
schip.
Het Voorloopig Verslag in verschenen
over de suppletoir© begroeting voor Marine
ten behoeve van den aanbouw van het ctoor
den Minister van Marine voorgestelde
pantscrschip.
Met nadruk werd er de aandacht op ge-
v?«tigd, dat de Kamer vóór een moeilijke
en gewichtige beslissing staat.. Indien zij de
aangevraagde gelden toestaat, wordt, daar
het schip, waarvoor zij dienen, slechts het
onderdeel van een voorgenomen formatie is,
besloten tot het aanbouwen van een eska
der van vier schepen met een waterver
plaatsing- van 7600 ton, en wordt antwoord
gegeven op de strijdvraag, of voor de ver
dediging van Indio een torpedo vloot dan
wel een artïllerievloot de meest aangewe
zene is. De beslissing is des to moeilijker,
waar ©enerzijds het voorstel door den Mi
nister met klem wordt verdedigd anderzijds
zijn plannen van deskundige zijden aan
scherpe critiek zijn onderworpen. Ook het
advies van den Gouverneur-Generaal scheen
niet gunstig voor de plannen van den Mi
nister te luideu, al legde hij zich ton slotte
bij het advies van dep commandant der zee
macht. in Nederlandsch-Indie neer.
Waren verschillende leden geneigd de
vraag, of een torpecloboot dan wel een artil-
lericvloot het meesb gewenscht is, in laatst-
bedoeiden geest te beantwoorden, op de
tweede vraag, of b»i keuze van een artille-
rievloot het voorstel van den minister aan
beveling verdient-, meenden verscheiden©
hunner een ontkennend antwoord te moe
ten geven.
Eenige leden verdedigden het standpunt
der staatscommissie van 1903, en meenden,
dat met een aan hooge oiaohen voldoende
torpedovloot resultaten zijn te bereiken,
welke van een vlocffc vau panteerschepen
van ongeveer een derde der grootte van die
der tegenstanders niet kunnen worden ver
wacht.
Door verschillende andero leden werd de
aanbouw van een artillerie vloot verdedigd.
Alvorens een beslissing to nemen achtten
vercchiilend© leden ccn nader onderzoek
gewensoht. Zij waren van oordeel, dat de
Kamer thans de noodigo voorlichting mist
om een beslising te nemen in positieven zin.
Zaowel door de leden, die in een torpedo,
vloot de beste oplossing zagen, als door hen,
die voorstanders waren van een artillerie-
vloot, werd opnieuw heb door den Miuister
in zijn Memorie van Toelichting gehand
haafd tvpe-pantaerschip bestreden.
Opgemerkt, werd, dat niet ccn deskundige
buiten 's Ministers Dep. liet voorgestelde
type heeft goedgekeurd en dat ook de Raad
van Defensie bezwaren heeft doen verne
men, waaraan niet is tegemoet gekomen.
De noodzakelijkheid van een eskader
van groote re sahepen werd door verschil
lende leden bepleit.
Sommigen drongen andermaal aan op
een rijf tal schepen van 14,090 a-15,000 ton.
Ook afgezien van de vraag, voor aan
bouw groote of kleine sommen meesten
worden besteed, is naar eenige andero le
den meenden, d© tijd daar, dat heb welva
rende maar kleine Nederland niet meer
voor een groot deel do vloot bekostigt,
noodig voor den Indischen dienst.
De heer Yan Wassen a or van
C a t w ij c k heeft in een afzonderlijke
nota zijn bezwaren tegen 's Ministers voor
stel uitvoerig uiteengezet.
Hij schrijft, dat aan de Kamer door den
Minister een voorstel is gedaan, waarvan
zij kan nagaan, dat liet, wat het techni
sche gedeelte betreft, eenig on alléén be
rust op de opinio van den Minister, terwijl
zijn adviseurs geen blijk geven het er met
eens te zijn.
Zij weet, dat de hoofdreden, waarom
de Minister een klein schip voorstelt, niet
is, dat hij kleine schepen beter acht dan
'groote, maar dat hij meent-, en waar
schijnlijk terecht, dat groote schepen onze
personeele en unancieele krachten te bo
ven gaan, en zij begrijpt dat een even-
tueele aanrander van ons bezit daarmede
rekening zal houden, maar alleen met de
mate, waarin wij in staat zullen zijn zijn
plannen to verijdelen.
Zij weet, dat wij reeds jarenlang ecu
artillerievloot voor Indie hebben gehad, en
ziet het resultaat dat schepen als uo thana
in Indië aanwezige van liet typo der
„Tromp1', die als laatste van dit. type a
1S04 to water is gelaten, due 8 jaren gele
den, nu reeds worden beschouwd als niet
voldoende voor het uoel waarloa zij ge
bouwd werden. Zij worden dus voor .Ne
derland bestemd, om schepen te vervangen
die ook jonger zijn dan do gemiddelde
levensduur dien de Minister meent voor eea
schip te mogen rekcuen, doch die reeds
jaren geleden werden verklaard onbruik
baar to zijn voor liet doel waarvoor ze go-
bouwd werden.
Mocht de Kamer er toe overgaan dit
schip te voteeren, dan kan zij er zeker van
zajn, dat de aanbouw voor Indië gedreven
wordt in. ecu richting, die geen onkel tech
nicus de juiste acht en die alleen wordt in
geslagen cmdat de Minister groote kanon
nen in Indië onmisbaar acht. en geen geld
beschikbaar heeft om ze op schepen te zet
ten, die bij zulke kanonnen passen of, zooals
de Baad van Defcnoie zegt: „Wij krijgen
een projeol, dat, hoewel superieur in hoofd
bewapening, op andere punteu inferieur
aan onze reeds bestaande schepen", en:
„het draagt, den ^tempel van het te groote
waarde toekennen aan ecu der factoren
waarbij blijkbaar bedoeld wordt de artil
lerie.
De Vogelwet.
Art. 22 der Jachtwet 'stelt als uitersten
tarmijh voor het /.oeken van «kievitseieren
30 April. Daar echter het vervoeren drir
eieren t-ot S Mei is toegestaan, wordt clan
destien gedurende bijna een volle week met
het oicrrapcu doorgegaan na den sluitings
datum.
De heevcn Kugcnhóltz, Troelstra en Vlie
gen wcn-fclrm daaraan een einde te ma'xen
en hebben een amendement voorgesteld.»
waarbij als den laatsten dag voor het ei er-
rapen 28 April en voor het vervoeren, enz,
30 April wordt bepaald.
De heer Tydeman heeft amendementen
voorgesteld, waarvan liet eerste tot strek
king lieeft de opneming in de web van e n
categorie van vogels, dio, als „sohadelijk
voor den land-, tuin- of boschbouiv of voor
de vissoherij" buiten de algcmeene bescher
ming zuilen gehouden worden, te doen ver
vallen.
Een ander amendement beoogthet ver
krijgen der vergunning om vogels to doo-
don niet alleen voor gebruikers" vaai gron
den, maar cok voor eigenaren^ al zijn d?zo
niet gebruikers, mogelijk te maken; het af
weren van sohude-aanbrengende vogels niet
alleen door middel van vuurwapenen, maar
ook door andere middelen te veroorloven;
to verbieden het vervoeren der geclóode oC
gevangen Vogels, ten einde het vangen of
dooden uit winstbejag te voorkomen.
Een vierde amendement heeft de bedoe-'
ling om dtiidriijkr te zeggen, dat de verg in-
ningsbewijzm briiojren te bëhelzcn d-ui
duur, waarvoor zij gelden, dus de data van
begin en ©inde daarvan. Voorts zullen de
terreineni waarop dc schadelijke vogels zul
len mogen gedood of gevangen worden, moe
ten worden aangewezen, ten einde mis
bruik vau de vergunning tegen tc ga-vi.,
Eindelijk is het wenschelijk, de geoorloofde
vangwijzen of doodingsmiddelen uitdrukke
lijk l>ij het geven der vergunningen te bcp.v
Ion en t e vet melden.
De Commissie vau Rapporteurs stelt neg
voor in te voegen:
Van de bedoelde vergunningen mag op
gronden of wateren van derden geen ge
bruik worden gemaakt dan in gezelschap
van den eigenaar of rechthebbende, of met
diens schriftelijke toestemming, mits deze
op vordering onmiddellijk wordt vertoond
aan de bedoelde ambtenaren.
J. Toff, venter in garen en band, te Am
sterdam.
M. Waas. koopman te Helder.
Geëindigd liet faillissement van W. de
Mol, schoenmaker, te Katv/ijk-aan-Zee.
Uren t© Uonden.
4)
Ik deel dat niet. Ik stel over het geheel
.fjeen vertrouwen in de Londenaars van he-
•gen ten dage. Zij zijn lang niet zoo nauwge-
(aeb als hun voorva»d»er©n ten tijde van do
Vreeselijke pest. Toen teekende de eerlijke
(burger, zoodra do besmettelijke ziekte bij
/hem haar intrek had genomen, een groot
jrood kruis op zijn deur, wat zooveel be-
.teekent als: „Als gij uw leven liefhebt,
&om dan niet over mijn drempel". Tegen
woordig noodigt de achterkleinzoon arg-
ïooze lieden met huichelachtige woorden in
tijn besmet huis en zet ze besmette levens
middelen m besmette schotels voor, alleen
jom een paar armzalige shillings aan hen te
Verdienen. De aldus bedrogene eet en
'drinkt, betaalt zijn geld en... krijgt de pok
ten.
Honderd oude, halfvergeten verhalen van
besmetting schieten mij te binnen, terwijl
£k als een rustelooze geest om de groote, ge
polijste tafel heenwandel, en pas die op
ïnijn toestand toe. Mijn gemoed staat daar
bij folterpijnen uit, doch de tijd verstrijkt
iflidus snel Ik vertrouw mijn ooren niet,
tels mijn roode vriend plotseling de deur
Smtsluit en met een stralend gelaat verkon
digt, dat ik nu nog maar een uur behoef te
jachten.
In den loop van dat uur verschijnen vijf
,■0011108, een oude, twee van middelbaren
leeftijd en twee jonge meisjes. Zij dragen
Itflen k&pothoeden en hebben gebedenl>oe-
ken in de handen, ten teekem dafc zij heden
slechts van den trein gebruik maken, orn in
een kerk van een voorstad de namiddag-
godsdienstoefening bij te wonen. Heb gezel
schap verdeelt zich op vier lederen sofa's
en ziet mij, nu ik eindelijk weer op de mijne
tot rust ben gekomen, strak, zwijgend en
verwijtend aan, want dafc ik niet met de
zelfde vrome bedoeling op reis ben, bewijzen
haar mijn ronde hoed en mijn valies. Ik ver
draag vijf minuten lang het kruisvuur uit
de tien oogen; daarna ga ik naar buiten,
om den man der wet te verzoeken, mij zoo
spoedig mogelijk te laten instappen.
Het is buiten levendig geworden. Mijn
roode agent heeft gezelschap gekregen. Hij
dringt zich door een kring van kruiers heen
en komt op mij toe. Ik kan ten allen tijde
instappen, beweert hij; de wagons staan
immers voor liet perron, maar het zal nog
wel een goed haïïuur duren voordat de
trein reisvaardig is.
„Liever een halfuur in. den ooupé zitten
dan nog een halve minuut in de wachtka
mer", beweer ik.
De man haalt mijn bagage en laat mij
daarop in den allermooisten coupé stappen.
Hij» gaat heen met de belofte, dat hij mij zal
waarschuwen, wanneer ik een kaartje aan
het loket kan krijgen.
De tijd verstrijkt langzaam, maar hij ver
strijkt tooh. De locomotief komt snuivend
aan stoom en. Eenige dozijnen Zondagsreizi
gers stappen meer of minder verlegen en
beschaamd in. Nu verschijnen de vijf kapot-
hoeden, welke mij in het voorbijgaan nog
snel vijf verwijtende blikken toewerpen,
en kiezen, alle gemeenschap met mij vermij
dend, den aangrenzenden ooupé.
En nu verschijnt mijn vriend, de roodo
agent. Hij heeft voor mijn koffer gezorgd
en beweert, dafc het nu hoog t'.d wordt om
een kaartje te koopen; de trein vertrekt
over rijf minuten. Ik waag liet hem nog
maals een geldstuk in de liand te drukken.
Hij neemt dab tot mijn vreugde zonder
eenig bezwaar aan, wensoht mij aangedaan
een goéde reie en verwijdert zich. Ik snel
naar het loket:
„Een kaartje naar W."
„Kaartje naar W. W. 1 Het spijt me.
maar de sneltrein naar Edinburg houdt
met in W. op U zal tot vijf uren moeten
wachten."
Een oogonblik sta ik als aan den grond
genageld, doch daarop snel ik, indachtig
aan de weinige oogenblikken, welke ik nog
heb, naar den allermooisten ooupé.
„Instappen! Instappen!" roept, terwijl
ik dat doe, de conducteur. Hij heeft de
helft van den wagon reeds gesloten.
Ik vlieg, door angst gedreven, op den
eersten den besten kruier toe en draag hem
op onmidddelliJk mijn koffer uit den trein
te halen. De man is daartoe beTeid, maar
weet niet of het verlangde in den goederen
wagen No. 1 vlak achter de locomotief, of
in No. 2 aan heb uiterste eind van den trein
te vinden is. Ik weet dafc ook niet: drie
collega's, die hij achtereenvolgens raad
pleegt, weten dat evenmin. Niemand 'weet
het, behalve de roode agent, en deze is
spoorloos verdwenen. Heb is inmiddels ook
reeds te laat geworden. Alle wagons zijn ge
sloten. Over een halve minuut reist mijn
koffer op eigen houtje naar Edinburg en
van daar naar Tule; keert misschien over
een jaar, misschien nooifc terug. Nu ver
schijnt plotseling een reddende engel, een
welbekende, met roode bakkebaarden; hij
ziet, dab ik bijna onder den last van nnjn
verdriet bezwijk en begrijpt in een oogwenk
de toedracht der zaak Op d-en conducteur
toesnellen, hem een onverstaanbaar woord
toeroepen, een wagon openrukken en een
koffer daaruit sleuren, is hot werk van een
seconde. De trein stoomt weg. W\j staren
elkaar hijgend aan. De agent put zich uit
in verontschuldigingen, dat hij mijn eigen
dom in den verkeerden trein heeft gezet;
ik mij iu dankbetuigingen, dab hij het nog
juist bijtijds weer daaruit heeft gehaald.
Daarop ga ik neerslachtig c-n met gebogen
hoofd weer naar de fatale wachtkamer. De
agent volgt met den sleutel. Het spijt hem
zeer, maar het is zijn heilige pLichfc, mij tot
vijf uren op te eluiten.
Als hij vertrokken is, sfcrek ik mij op de
oude, bekende lederen canapé uit en barst
in tranen over mij a hard lot uit. Bij die ge
noeglijke bezigheid overvalt mij de slaap,
de trooster van iedereen. Mij geeft hij, he
laas, geen beteren troost, dan een langen,
ingewikkelden droom, waarin ik allerlei
bergenhooge hinderpalen moet over win
nen, ten einde den trein van vijf uren te be
reiken, welke ten slotte vol leedvermaak
wegstoomb. Ik zend hem een jammerkreet
na en ontwaak, ontwaak en rijs verschrikt
overeind.
Het is stikdonker in de wachtkamer. De
agent heeft mij vergeten. De trein van vijf
uren is er van door.
Ik val vernietigd weer op mijn legerstede.
Mijn roode vriend heeft mij vergeten; hij,
de beschermengel, dio mij den geheelen dag
onder zijn hoede heeft genomen en op
wiens trouw ik huizen zou gebouwd hebben.
Misschien ligt hij nu thuis in een zacht bed
en snurkt den slaap van don rechtvaardi
gen dienaar der gerechtigheid. Zonder zich
om de ongelukkige te bekommeren, die hij
tot den volgendon morgen in do vreesclijk-
ste van alle wachtkamers heeft opgesloten.
Tot aan den volgenden morgen! Ontzctten-
do gedachte! Tot aan morgen vroeg! Neen,
ik houd het niet uit. Er moge gebeuren,
wat er wil, ik klop zoo lang tegen de deur,
totdat er hulp komt opdagen.
Ik spring vastberaden op en zoek in het
duisber naai* de deur. Ik vind achtereen
volgens al de lederen 6ofa's en ontelbare
malen de groote tafel, maar do deur pas,
nadat ik mijn hoofd bijna tegen de schoor
steenmantel te pletter heb gestooten. Maar
wat lang duurt, wordt eindelijk goed, zeer
góedEr valt een zwakke lichtstraal door
het sleutelgat en: een heerlijke straal vaa
hoop in mijn lmrt. Want als er buiten nog
licht brandt, dan is de agent nog niet weg,
en als bi; nog niet weg is, dan rijden er nog
treinen, en als er nog treinen rijden, dan ri
het immers met onmogelijk, dafc zich nu iu
den donkeren nacht één van hen over do
kleine stad W. erbarmt, waarlangs men
overdag zoo wijsneuzig voorhij gestoomd is.
Ik klop, schud, duw, zonder eenig resul
taat. Klop en schud weer en hoor in do
verto een zacht gogrinnik, een gegrinnik
uit een vrouwenleed, als mijn gehoor mij
niet bedriegt. Het komt steeds meer nader.
Er wordt aan den buitenkant heel zacht
iets op den deurknop gelegd en deze word^
heen en weer bewogen.
(Slot volgt).
