Nieuwe Eaadsels.
te voorschijn, die het koningskind een gave
zouden vereeren. Maar een was er weer
bij, een afschuwelijk, leelijke, booze fee,
dié er zoo bespottelijk uitzag, dat het ikind
telf, zoo klein als het was, haar al scheen
,uit te lachen- Je begrij.pt echter, hoe dit
opgenomen werd. Zbó boos was de fee, dat
Xe onmiddellijk het ventje met haar too-
verstokje aanraakte en hem voorspelde,
dat hij. nooit, nooit weer zou kunnen
lachen. En dit was iets heel ergs, iets h s.cl
pijnlijks voor de ouders. Want toen cus
ventje nu een jaar of vier, vijf was en ge
lukkig wèl met zijn kameraadjes naar har
telust kon ravotten, bleef toch altijd zijn ge
zichtje even strak en onbeweeglijk, Reeds
had de vorst een congres laten bijeen roe
pen van alle geleerde doctoren in zijn
eigen land en in den omtrek, maar geen
dier mannen der wetenschap wist raad te
schaffen. Intusschen had de koning over
al in zijn paleis het gebruik van spiegels
verboden, omdat de jonge Prins dan neg
maar des te meer herinnerd zou worden
aan zijn gebrek. Het scheen Wel, dat dkc;-
.ning zelf zich die heele geschiedenis zo
danig had aangetrokken, dat zijn hersenen
er eenigszins door van streek waren, an
ders had hij dunkt me niet met het vol
gende ongerijmde verbod voor den dag
kunnen komen:
„Heeren en dames, daar mijn zoon en
opvolger nooit het genot gesmaakt heeft
om te kunnen lachen, verbied ik U ook
op straffe des doods, dat een van mijn on
derdanen zich dit genot verschaft. Die dus
lacht, met dien zullen korte metten ge-
maalkt worden, want hij zal onverwijld ont
hoofd worden.
Plotseling.... daar weerklonken luide
schaterlachen midden in de zaal en... daar
stond de booze fee, die lachte dat zij
schudde 1
„Sire,, sprak zij, brutaal en en vrijpos
tig als altijd, nu hebt U overal rond ge
zocht in Uw rijk naar een middel om uw
zoon weer te doen lachen en het eerste tn
beste middel daartoe hebt U over het hoofd
gezien. Laat weer spiegels en glasruiten
aanbrengen in Uw paleis en.... de jonge
Prins zal onmiddellijk lachen.
Hierop hield zij zelve den Prins een
zakspiegeltje voor en ziet.... dadelijk had
dit de gewenschte uitwerking.
Toen sprak de booze fee langaaam tn
plechtig:
„Prins hier zijt gij nu afgeholpen ran
Uw vreeselijke kwaal, onthoud eohter Uw
leven hing, dat gij nooit spotten moet mot
mensohen, die al oud en leedijk zijuwie
weet hoe gij zelf er uitziet tegen dien tijd
en wie weet odk, wat de menschen achter
den rug hebben eer ze er zoo* uitzagen, c'at
zij in hooge mate Uw spotlust opwekten."
Nu, die les bevat dunkt me nog menige
nuttige wenk voor vele kinderen, die ook
zoo gauw geneigd zijn tot lachen, waar ze
Jacques, „het gezicht van zeven man te
paard kon den intendant wel eens op de
vlucht jagen. "Wees nu slechts zoo goed,
onmiddellijk naderbij te komen bij het eerste
gefluit dat ik laat hooren."
„Nu", dacht de luitenant, ,,die jongen is toch
nog zoo gek niet als hij wel schijnt."
En eigenaardig, want het gelaat van
Jacques leek op het oogenblik niets op wat
het eenige uren te voren bij den gouveav
neur had geschenen.
De patrouille hield zich doodstil bij het
binnenrijden en de schildknaap alleen trad
op het voorplein. Op het leven dat dit toch
maakte, werd er op de eerste verdieping een
raam opengeschoven en het gelaat van den
heer Robin verscheen nu in de opening,
zeer verheugd op het zien van zijn onder
geschikte.
„Ha, ha, jongentje, ben je daar "Wel
dat valt mee l Eerlijk gezegd, dacht ik, dat
jij ,er met het beste paardje van stal vandoor
waart."
„Dat kunt u begkijpenIk zou van u weg
gaan? Ik, die mij slechts gelukkig voel
in uw gezelschap?"
„Durf je nog zoo te spotten met mij, on-
beschaamde rekel, dat je bent? Wacht maar 1
Je zult vpg hgt lot van Sullivan gayi cleelen,
liever eerst eens moesten weten, wat bet
toch eigenlijk wel is, wat hun lachlust op
wekt.
De Ëenfte ingefluid.
Het sneeuwklokje luidt de lente in en het
is echt als de schoon© slaapster in het
bosch. Lang blijft het nl. niet wakker op
een dag want als teer troetelkindje der zon
gaat het reeds om drie uur slapen, als haar
pleegmoeder ook de warmte harer straien
minder dcet gevoelen, om den volgenden
ochtend, bij den eersten zonnekus weer te
ontwaken. En niemand gelukkiger dan ce
bijen bdj zoo'n eerste verschijnen; als die
ook door de zoele lentelucht uit haar korf
naar buiten zijn gelokt, dan komen ze alWr-
eerst Op welkomstbezoak bij het bengelen
de klokje en mogen eens even van den ho
nig snoepen, als zij het slim aanleggen ten
minste 1 De bloemisten hebben niet heel
veel op met de teere sneeuwklokjes, want
eenmaal uit den grond getrokken, verlep
pen ze veel te gauw, om voor hen produc
tief te zijn en dan zijn de lieve, zachte
sneeuwklokjes ook zoo koppig, ze laten zich
nl. niet dwingen, om eerder uit den grond
te verrijzen, dan zij zeiven willen, iets wat
met de meeste andere voorjaarsbloemetjes,
als bijiv. lelietjes van dalen en crocussen
wèl het geval is.
Maar tooh: wij hebben het lief en begroe
ten het steeds vol vreugde. Ja, de vondst
van sneeuwklokjes wordt zelfs als een bui
tenkansje beschouwd! Niet waar, een heer
lijke verrassing is het, als je ergens aan
den kant van de sloot sneeuwklokjes ziet
groeien en honderd tegen één dat je je
handen thuis houdt en niet een bosje vol
mee naar huis neemt 1
Ingezonden door „Herderinnetje".,
L
9, 0, 6* 7 is een vrucht.
7, 3, 8, 9 is een lichaamsdeel.
1, 2, 9* 1 is een meisjesnaam.
4 is de 3de letter uit het alphabet.
7, 6, 0, 9 is een geluid.
1, 5^ 1 is een meisjesnaam.,
Ingezonden door „Kleine Zeeofficier".
a
5, 9, 10, 11 is de naam van een voorname
rivier.
1, 4, 6, 7 is een lichaamsdeel.
8, 3, 2 is niet ledig.
5, 4, 11 is een scherp werktuig.
1, 2. 3, 4, 11, 6, 5 komt in de lente aan de
boomen.
die goed en wel beneden in den kelder op
gesloten ,zit." Dit zeggende liep hij bij twee
treden gelijk de trap ai, om zich in persoon
meester t-e maken van den schildknaap, maar
die gaf nu het afgesproken teeken en te
gelijkertijd verschenen er zeven ruiters en
schaarden zich om den verschrikten inten
dant.
„Wat beteekent dat? .Wat verlangt u van
mij?"
„0, ik heb vernomen dat u eerstdaags
trouwen gaat," antwoordde Jack, en nu breng
ik u vast hier een lijfgarde."
„Robin, God's Mercy," sprak Reginald
Morgan, Jmrn zijn lastbrief toonende, „in
naam vam den Lord Gouverneur van Dover,
gij zijt onze gevangene!"
„En waarvan heeft men mij dan beschul
digd?"
„Van ,een samenzwering tegen de veilig
heid van den Staat."
„Die verrassing heb ik aan jou te dan
ken dreigde de intendant den slimmen
Jack en wilde hem te gelijk te lijf.
„Doe! hem de handboeien aan!" beval Mor
gan.
Dit geschiedde nu ook onmiddellijk cn
Robin was met recht zoolang onschadelijk
gemaakt. De gardes omringden hem voorts
Ingezonden door „Afrikaan".
III.
'k Weet een woord van letters.
Vrienden, 't wijst een voorwerp aan*
Dat men tot gebruik of sieraad
Menigmaal ziet voor u staan.
2, 8. 4 uient bij het visschen.
4, 1, 2 is een metaa
3, 0, 8, is voor kinderen
Meest een zeer gezocht onthaal
4, 6, 9 is een diertje,
't Is een welbekend insect.
Hierbij 8, 2 is een bouwstuk,
Dat meestal tot sieraad strekt.
Ingezonden door „Kleine Zeeofficier".
Een onderwijzer heeft het over het druk
ken der lucht op een straatzuiger. Aan het
einder der les vraagt hij
„Jan, wie belet je den zuiger van de straat
te trekken 1"
Jan: „De politie-agent, meester."
Ingez. door Petr. en Sophia v. d. Born.
Eensnorker.
Moeder: „Willem, ga hier naast in. de ka
mer eens even kijken of grootvader nog
slaapt".
Willem (terugkomende)„Moeder de hee
le grootvader slaapt, maar zijn neus is wak*,
ker."
Ingezonden door J&coba van Rijnswou.
Onze kinderen.
Conducteur: „Zeg eens kleintje* hoe oud
ben je?"
Jongejuffr.: „Hier hedbt u het tramgeld*
man, maar doe nu nooit meer zulke onbe
hoorlijke vragen I"
Ingez. door O. Honig te Voorschoten.
Tante: „En wat voor pop wil je het lief*
ste hebben voor je verjaardag, Nelly?"
Nelly: „Een tweeling, tante."
Ingezonden door Annie de l'Eciuae.
Moeder: „Denk je boem, dat ik je yoa»
mijn pleizier straf?"
Marietje: ^Aoh moe, voor wiens pleizier
dan?"
Ingezonden door Johanna van ilburg,
te Zoeterwoude.
Laat in den avond, als de bakker op het
punt is zijn winkel te sluiten, komt een
student aanloopen. „Heeft u nog vijf-en-
zeventig oudbakken broodjes?"
„Misschien", antwoordt de bakker en
gaat heen.
Een poosje later komt hij terug met vijf-
en-zeventig broodjes.
I De student zet een medelijdend gezicht ec
en weg trok de cavalcade bij het lioht der,
ïniaan. Robin's laatste woord was nog een
vcrwensching .aan het adres van Jack, wien!
hij piet veel goeds beloofde als hij terug-!
kwam. zoo-als weldra gebeuren zou, volgens
zijn voorspelling.
Simpleton haalde slechts de schouders op
en ging verder in allerijl zijn vriend Sulli
van bevrijden en hem te gelijk op de hcogto
brengen van de blijde tijding.
Jack daalde nu af in den kelder en tot
zijn groote verrassing merkte hij, dat baas
Sullivan volstrekt niet verlangde naar zijn
bevrijding, hij had zich den tijd n.l. ten nutte
gemaakt en eens 'duchtig gesnoept van het'
wijnvat, waarna hij nu op zijn gemak lag
uit te rusten.
De heer Robin werd intusschen in een veel
minder gerieflijk hol opgesloten cn er moest
wel een halfjaaT verloopen eer men tot zija
verhoor overging. Duidelijker kon echter
zijn schuld niet worden bewezen, dan met
het door hem eigenhandig geschreven docu
ment, waar Jack zoo vriendelijk voor ge,
zorgd had.
(Slot volgt).
